50 Βιβλία για το 2012

[wordsmith]

Δεν είμαι σίγουρη ότι πιάνω τον παραλληλισμό Λάβκραφτ-Σκόρπιονς. Κι εμένα μου αρέσουν οι Σκόρπιονς, αλλά δε νομίζω ότι το να δηλώνεις φαν τους σου προσδίδει κάποιον χαρακτηρισμό - σε όλους ψιλοαρέσουν, δεν έχω ακούσει κανέναν να τους σιχαίνεται. Για τον Λάβκραφτ, πάλι, μετά από τη "Φρίκη στο Ρεντ Χουκ" αρχίζω να καταλαβαίνω τι εννοείτε: είναι παλιομοδίτικος, αλλά γράφει με πολύ ενθουσιασμό, λες και κάποιοι από άλλοι διάσταση τον διάλεξαν για προφήτη τους και βιάζεται να αποκαλύψει στον κόσμο αυτά που του είπαν, για να μην τα πάρει στον τάφο. Αλλά δεν είναι το στιλ μου. Και γιατί χαρακτηρίζονται κθουλικά ακόμα και τα διηγήματα που δεν αναφέρουν τον Κθούλου; Όποιο πλάσμα από σκοτεινούς-γκόθικ κόσμους δείχνει τάσεις να εμφανιστεί στη δική μας πραγματικότητα πρέπει να είναι δηλαδή ο Κθούλου;

 

On topic:

 

1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell.

2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους.

3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein.

4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press.

5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman)

6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks.

7)The Long Walk, Stephen King.

8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν.

10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε.

11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης.

12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα.

13)Μπιλ, ο ήρωας του γαλαξία, του Harry Harrison, Μέδουσα.

14)Ελευθερία, Τζόναθαν Φράνζεν, Ωκεανίδα.

15)Greek Psycho, Νίκος Βλαντής, Οξύ.

16)Βιβλία εναντίον τσιγάρου, George Orwell, Μεταίχμιο.

17)Μύρτος, Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης.

18)Rendez vous with Rama, Arthur Clarke.

19)Οι ασκητές του πλήθους, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Πατάκης.

20)Έρχονται τα ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

21)Τα μάτια του ανώτερου κόσμου, Τζακ Βανς, Αίολος.

22)Ιστορίες της σκακιέρας, εκδ. Κριτική.

23)Χόμπιτ, Τζ.Ρ.Ρ.Τόλκιν, Κέδρος.

24)Ποιους θα δαγκώσω άμα λυσσάξω, Παντελής Καλιότσος, Καστανιώτης.

25)Το κάλεσμα του ξίφους, Joe Abercrombie, Anubis.

26)Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας, Ωρόρα Νο 12.

27)Ιστορίες Μυστηρίου και Τρόμου, Ωρόρα Νο 16.

28)Roadwork, Stephen King.

29)Ιστορίες με γίγαντες, Ωρόρα Νο 37.

30)Ιστορίες από εφιαλτικούς κόσμους, Ωρόρα Νο 10.

31)Ιστορίες με κατάρες, Ωρόρα Νο 56

32)Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον, Ωρόρα Νο 73. Γνώμη εδώ.

[Nihilio]

Για τον Λάβκραφτ, πάλι, μετά από τη "Φρίκη στο Ρεντ Χουκ" αρχίζω να καταλαβαίνω τι εννοείτε: είναι παλιομοδίτικος, αλλά γράφει με πολύ ενθουσιασμό, λες και κάποιοι από άλλοι διάσταση τον διάλεξαν για προφήτη τους και βιάζεται να αποκαλύψει στον κόσμο αυτά που του είπαν, για να μην τα πάρει στον τάφο.

Μια ιδέα που έχει παιχτεί ήδη πάρα πολλές φορές στη λογοτεχνία, ακόμα και από τον πυρήνα των συγγραφέων του Mythos.

 

 

Και γιατί χαρακτηρίζονται κθουλικά ακόμα και τα διηγήματα που δεν αναφέρουν τον Κθούλου; Όποιο πλάσμα από σκοτεινούς-γκόθικ κόσμους δείχνει τάσεις να εμφανιστεί στη δική μας πραγματικότητα πρέπει να είναι δηλαδή ο Κθούλου;

Τα (επίσημα) κθουλικά διηγήματα του Λαβκραφτ είναι 8 ή 9 όλα κι όλα (και τουλάχιστον 3 από τις συνεργασίες του). Μετά το Mythos ξέφυγε, αποτελώντας ίσως τη μεγαλύτερη συλλογική λογοτεχνική δημιουργία του κόσμου, στο σημείο που πολλές ταινίες και κόμιξ σήμερα έχουν σχέση με το Mythos, ενώ κάποιοι από τους συγγραφείς έχουν καταφέρει να χώσουν στο Mythos ακόμα και το... Dune (όχι, δεν κάνω πλάκα)

[tsathoggua]

Και γιατί χαρακτηρίζονται κθουλικά ακόμα και τα διηγήματα που δεν αναφέρουν τον Κθούλου; Όποιο πλάσμα από σκοτεινούς-γκόθικ κόσμους δείχνει τάσεις να εμφανιστεί στη δική μας πραγματικότητα πρέπει να είναι δηλαδή ο Κθούλου;

 

Θα έλεγα πως "κθουλικό" -ή καλύτερα "λαβκραφτικό"- είναι κάθε διήγημα το οποίο αναφέρεται σε υπερδιαστατικές οντότητες σαν και αυτές για τις οποίες έγραψε ο ΧΦΛ. Τώρα αν στο διήγημα δεν αναφέρονται τα γνωστά ονόματα -πχ Κθούλου, Αζαθόθ κτλ- δεν έγινε και τίποτα. Για μένα παραμένει λαβκραφτικό.

[Zaratoth]

1) Το Τραγούδι του Χρόνου: Η χώρα των Χαμένων Ευχών - Γιώργος Χατζηκυριάκος (217)

2) Metro 2033 - Dmitry Glukhovsky (458)

3) The Island of Dr. Moreau - H.G. Wells (104)

4) Magician - Raymond E. Feist (681)

5) Silverthorn - Raymond E. Feist (343)

6) The Last Wish - Andrzej Sapkowski (359)

 

 

[Nihilio]

25) To Στοίχειωμα - Ρ. Μάθεσον (275)

Εξαιρετικό μυθιστόρημα με στοιχειωμένο σπίτι, δίκαια κλασικό.

[melkiades]

Απρίλιος

10. Καράβι του Πεπρωμένου (Τόμος 2- Βιβλίο 3ο (Οι έμποροι των θαλασσών)), Robin Hobb (p.476)

11. Firewall, Henning Mankell (p 498)

 

 

[Count Baltar]

 

1. Threads of time - Edited by Robert Silverberg (207)

2. Greece's "Odious" Debt - Jason Manolopoulos (278) non fiction

3. Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα #6-Μέρες πανικού - Τζεφ Κίνι, μετάφραση Ιωάννα Λαμπράκη, εκδόσεις Ψυχογιός (226)

4. Απ' τα κόκαλα βγαλμένα - Γιώργος Δενδρινός, Εκδόσεις Κέδρος (384)

5. Τα ρεμάλια ήρωες - Νίκος Τσιφόρος (240)

6. Η αναρχία του δημοσίου υπαλλήλου - Ιούλιος Αύγουστος, Εκδόσεις Προπομπός (300) non-fiction

7. Φραγκίσκος Μανέλης - Μάκης Μωραίτης, Εκδόσεις Οδός Πανός (138) non-fiction

8. The Rhinemann Exchange - Robert Ludlum (486)

 

9. Μια αυτοβιογραφία - R.G.Collingwood, μετάφραση Ξενοφών Κομνηνός, Εκδόσεις Ίνδικτος ( 252) non-fiction

 

Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το ξεκίνησα για επαγγελματικούς λόγους, το αποτελείωσα γιατί πραγματικά με ρούφηξε. Αυτό το πολυτονικό να έλειπε -σε τόσο πρόσφατη έκδοση (2007), και θα ήταν όλα πολύ καλύτερα.

 

 

 

[Adicto]

Kαι της Ινδίκτου είναι σε πολυτονικό; Νόμιζα ότι η Άγρα (και Εστία;) ήταν ο τελευταίος Μοικανός! Αλήθεια, ποιός ο λόγος; Παράδοση, διαφοροποίηση ή κάτι άλλο;

[Adicto]

1. Το τραγούδι του χρόνου - Γιώργος Χατζηκυριάκος, σελ. 217

2. Ο μεγάλος ύπνος - Raymond Chandler, σελ. 321

3. Η όμορφη Μάγκι των Ασημένιων Νομισμάτων - Harlan Ellison, σελ. 94 (εντάξει, τοσοδούλες, αλλά 94 είναι!)

4. City - Clifford D. Simak, σελ. 242

5. Γκόλεμ - Γκούσταβ Μέυρινκ, σελ. 348

6. Το μεγάλο πουθενά - James Ellroy, σελ. 599

 

Έχουμε και λέμε: Μανιακός δολοφόνος, ταλαντούχος νέος αστυνομικός ιδεαλιστής, έμπειρος ντετέκτιβ του οποίου ο γάμος περνάει σοβαρή κρίση. Συνηθισμένο, ε;

ΛΑΘΟΣ!

 

Το σύμπαν του Ellroy είναι αυτό που είναι πάντα. Θεοσκότεινο, μηδενιστικό, βίαιο, μισανθρωπικό (όχι από την πλευρά του συγγραφέα, αλλά από την πλευρά των ηρώων - έστω κι αν οι ίδοι δεν το παραδέχονται). Ο κόσμος του Ellroy καταβροχθίζει τις ανθρώπινες ζωές σαν να μην έχουν καμία αξία - γιατί δεν έχουν.

 

Είναι ίσως το πιο δυσάρεστο κι ενοχλητικό βιβλίο του συγγραφέα που έχω διαβάσει. Από την άλλη, μπορεί να το λέω αυτό γιατί όσο κι αν πιστεύεις ότι ξέρεις τι να περιμένεις, ο Ellroy θα σε κάνει ό,τι θέλει. Και θα έρθει η στιγμή που ξαφνικά θα συνειδητοποιήσεις ότι το βιβλίο που διαβάζεις δεν είναι αυτό που νόμιζες τόσην ώρα. Κι αν κάπου νόμιζες πως είχες εντοπίσει υπερβολές ή πράγματα που είχαν ξεφύγει, φυσικά και δεν είχες δίκιο. Ο Ellroy δεν κάνει ποτέ λάθος.

 

Για μια ακόμη φορά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ μπροστά σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς, τον μεγάλο σκοτεινό Άρχοντα του αστυνομικού μυθιστορήματος - και όχι μόνο. Αστυνομικού τρόμου θα έλεγα, αν μου επιτρέπετε. Ο δολοφόνος και μόνο του Μεγάλου Πουθενά μπορεί να κάνει οποιονδήποτε "μεγάλο κακό" να σκάσει από το κακό του.

 

Βιβλίο που δεν ξεχνιέται ποτέ.

 

Πόσο χαίρομαι που διάβασα αυτή την κριτική και αγόρασα το βιβλίο! Είμαι στη σελ 340 και μου έχει τινάξει τα μυαλά στον αέρα Σκάννερ. Το έπιασα για να ξεκουραστώ από το -κουραστικότατο- 2666 που διάβαζα και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου.

[BladeRunner]

Το σπέρμα του δαίμονα. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Ντιν Κουντζ που διαβάζω, τρόμος με επιστημονική φαντασία σε ένα πακέτο. Προφανώς και είναι η αρχική πρώτη έκδοση και όχι η μεταγενέστερη που έγραψε ο Κουντζ, που υποθέτω θα είναι πιο πλήρης και καλύτερη. Σίγουρα δεν ενθουσιάστηκα, αλλά νομίζω ότι διάβασα κάτι αρκετά πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας που μένει απομονωμένη σε ένα σύγχρονο σπίτι που ελέγχεται από υπολογιστές. Ένας ξένος υπολογιστής εισβάλει στο σύστημα και γίνεται κύριός του. Αυτή η νέα μηχανή θέλει να ενωθεί σεξουαλικά με την γυναίκα, για να δημιουργηθεί ένα νέο ον. Η αφήγηση σε μερικά σημεία ήταν από τον Πρωτέα, σε πρώτο πρόσωπο, και ήταν ενδιαφέρουσα. Γενικά ενδιαφέρουσες ιδέες, καλή γραφή, ωραία ατμόσφαιρα, αλλά ήταν κάπως γρήγορο και απότομο. Κάποια στιγμή θα διαβάσω στα αγγλικά την πιο ολοκληρωμένη μορφή του βιβλίου.

Η προφητεία. Uber κλασικό μυθιστόρημα τρόμου που έχει γίνει και ταινία. Ο Αμερικανός πρέσβης στο Λονδίνο, Ρόμπερτ Θορν, και η γυναίκα του Κάθριν, αποκτούν τελικά μετά από πολλές προσπάθειες ένα όμορφο αγόρι, που όμως εμπλέκεται σε μια τρομακτική προφητεία που μπορεί να αλλάξει την μοίρα του κόσμου. Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία με τα creepy παιδιά. Το βιβλίο ήταν τόσο πολύ ενδιαφέρον, που το διάβασα μέσα σε μια ημέρα, με ελάχιστα διαλείμματα. Ιδιαίτερα συναρπαστική η εξέλιξη της ιστορίας, με πολύ ωραία, κάπως σκοτεινή, ατμόσφαιρα και με αρκετές τρομακτικές και νοσηρές σκηνές. Η γραφή πολύ αξιόλογη και οι χαρακτήρες απλοί αλλά ενδιαφέροντες. Η μετάφραση έδειχνε κάπως τα χρόνια της, αλλά δεν ήταν άσχημη. Προτείνεται άνετα ως κάτι κλασικό και, ναι, λίγο τρομακτικό.

Φωνή απ'το σκοτάδι. Δεύτερο βιβλίο του Ντιν Κουντζ μέσα στον μήνα, λίγο καλύτερο από το πρώτο, αλλά και πάλι με απογοήτευσε προς το τέλος. Η Τίνα είναι μια νέα γυναίκα που δουλεύει σαν σκηνοθέτης μουσικοχορευτικών παραστάσεων σε ξενοδοχεία στο Λας Βέγκας, και μόλις είχε αρχίσει να ξεπερνάει τον τραγικό θάνατο τους δωδεκάχρονου γιους της, ένα χρόνο πριν, σε ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής σε κάτι βουνά. Και ξαφνικά άρχισε να δέχεται μηνύματα που λένε ότι ο Ντάνι, ο γιος της, είναι ακόμα ζωντανός και ότι χρειάζεται βοήθεια. Αφού είδε πολλές φορές αυτά τα μηνύματα, η Τίνα αποφάσισε να μιλήσει στον Έλιοτ, στενό της φίλο, δικηγόρο και πρώην πράκτορα στον στρατό. Οι δυο μαζί θα αρχίζουν να ψάχνουν και θα βρουν πολλά εμπόδια μέχρι να μάθουν την αλήθεια. Δεν ήταν βιβλίο τρόμου, περισσότερο κλασικό θρίλερ με μπόλικη δράση ήταν, αν και υπήρχε υπερφυσικό στοιχείο μέσα στην όλη υπόθεση, που όμως δεν δικαιολογήθηκε και τόσο, και έμεινε έτσι, να πλανάτε στον αέρα. Η τελική αποκάλυψη λίγο δυνατή, αλλά ήθελα να σχετίζεται με κάτι από το υπερπέραν ή κάτι τέτοιο. Γενικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με απλούς χαρακτήρες, καλούς διαλόγους (αν και ορισμένοι δεν ήταν και τόσο αληθοφανείς), μπόλικο μυστήριο, αρκετή δράση, ένταση και αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω, αλλά με ένα τέλος όχι τόσο ικανοποιητικό.

 

-Απρίλιος

 

60. Σκοτ Σίγκλερ, "Επιδημία", εκδόσεις Πλατύπους, 2011, σελ. 623(9/10)

61. Γκράχαμ Μάστερτον, "Τραύμα", εκδόσεις Οξύ, 2003, σελ. 174(7/10)

62. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Οι μπλε φακοί", εκδόσεις Αιγόκερως, 2000, σελ. 89(8.5/10)

63. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Τα πουλιά", εκδόσεις Αιγόκερως, 1992, σελ. 124(8.5/10)

64. Συλλογικό, "Ιστορίες μυστηρίου και τρόμου Νο. 16", εκδόσεις Ωρόρα, 1989, σελ. 232(8/10)

65. Ανώνυμος, "Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ", εκδόσεις Ηλέκτρα, 2008, σελ. 127(6.5/10)

66. Κλάιβ Μπάρκερ, "Hellraiser", εκδόσεις Οξύ, 1998, σελ. 151(8.5/10)

67. Σίρλεϊ Τζάκσον, "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", εκδόσεις Επιλογή, 1993, σελ. 236(9/10)

68. Τζακ Κέτσαμ, "Το κορίτσι της διπλανής πόρτας", εκδόσεις Λογείον, 2011, σελ. 269(9/10)

69. Ντιν Κουντζ, "Το σπέρμα του δαίμονα", εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1976, σελ. 173(7/10)

70. Ντέιβιντ Σέλτζερ, "Η προφητεία", εκδόσεις Ζάρβανος, 1977, σελ. 216(8.5/10)

71. Ντιν Κουντζ, "Φωνή απ'το σκοτάδι", εκδόσεις Bell, 1988, σελ. 305(7/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

26) Ιστορίες από τη μυθολογία Κθούλου - Ωρόρα #17 (257)

Μέτριο, περισσότερα στο τόπικ για τη σειρά.

[Δημήτρης]

1) Algernon Blackwood - Γουέντιγκο (σελ 107)

2) Ωρόρα - Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας (σελ 247)

3) Συλλογικό Έργο - Εκείνες οι Άλλες Πραγματικότητες (σελ 218)

4) Henry Kuttner - Το Κάστρο του Σκότους (σελ 197)

5) William Vollmann - Πόρνες για την Γκλόρια (σελ 167)

6) Avery Corman - Η Παλιά μου Γειτονιά (σελ 207)

7) Adolf Hitler - Ο Αγών μου (σελ 900)

8) Philip Dick - Έρευνα στο Σκοτάδι (σελ 354)

9) Fyodor Dostoevsky - Το Υπόγειο (σελ 140)

10) Eric Frank Russell - Σφήκα (σελ 276)

11) Ωρόρα - Ιστορίες από Βελούδο και Ατσάλι (σελ 262)

12) David Gemmell - Ντρας ο Θρύλος (σελ 415)

13) David Gemmell - Ο Βασιλιάς Πέρα από την Πύλη (σελ 367)

 

 

Φωνή απ'το σκοτάδι. Δεύτερο βιβλίο του Ντιν Κουντζ μέσα στον μήνα, αρκετά καλύτερο από το πρώτο, αλλά και πάλι με απογοήτευσε λίγο προς το τέλος. Η Τίνα είναι μια νέα γυναίκα που δουλεύει σαν σκηνοθέτης μουσικοχορευτικών παραστάσεων σε ξενοδοχεία στο Λας Βέγκας, και μόλις είχε αρχίσει να ξεπερνάει τον τραγικό θάνατο τους δωδεκάχρονου γιους της, ένα χρόνο πριν, σε ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής σε κάτι βουνά. Και ξαφνικά άρχισε να δέχεται μηνύματα που λένε ότι ο Ντάνι, ο γιος της, είναι ακόμα ζωντανός και ότι χρειάζεται βοήθεια. Αφού είδε πολλές φορές αυτά τα μηνύματα, η Τίνα αποφάσισε να μιλήσει στον Έλιοτ, στενό της φίλο, δικηγόρο και πρώην πράκτορα στον στρατό. Οι δυο μαζί θα αρχίζουν να ψάχνουν και θα βρουν πολλά εμπόδια μέχρι να μάθουν την αλήθεια. Δεν ήταν βιβλίο τρόμου, περισσότερο κλασικό θρίλερ με μπόλικη δράση ήταν, αν και υπήρχε υπερφυσικό στοιχείο μέσα στην όλη υπόθεση, που όμως δεν δικαιολογήθηκε και τόσο, και έμεινε έτσι, να πλανάτε στον αέρα. Η τελική αποκάλυψη αρκετά δυνατή, αλλά ήθελα να σχετίζεται με κάτι από το υπερπέραν ή κάτι τέτοιο. Γενικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με απλούς χαρακτήρες, καλούς διαλόγους (αν και ορισμένοι δεν ήταν και τόσο αληθοφανείς), μπόλικο μυστήριο, αρκετή δράση, ένταση και αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω, αλλά με ένα τέλος όχι τόσο ικανοποιητικό.

 

 

Το βιβλίο αυτό το είχα διαβάσει το 2002 στον στρατό. Ύστερα από τόσα χρόνια που πέρασαν δεν θυμάμαι την υπόθεση, θυ- μάμαι όμως πολύ καλά το βίωμα. Και αυτό έχει να κάνει με το χειρότερο τελείωμα που έχω διαβάσει ποτέ μου σε βιβλίο. Ε- νώ η ιστορία μέχρι και λίγο πριν από το τέλος με είχε καθηλώσει, η εξήγηση ήταν τόσο ηλίθια που μου ερχόταν να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσο χαζό ήταν το τελείωμα του βιβλίου. Εγώ όχι 8, ού- τε ένα πεντάρι δεν θα του έβαζα. Ελπίζω να μην είναι έτσι και τα άλλα βιβλια του, έχω και μπόλικα τρομάρα μου.

Edited April 16, 2012 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Πόσο χαίρομαι που διάβασα αυτή την κριτική και αγόρασα το βιβλίο! Είμαι στη σελ 340 και μου έχει τινάξει τα μυαλά στον αέρα Σκάννερ. Το έπιασα για να ξεκουραστώ από το -κουραστικότατο- 2666 που διάβαζα και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου.

 

Το οποίο 2666 πρέπει να το παλεύεις όσον καιρό παλεύω κι εγώ το Rise of Endymion του Simmons. Πάμε γερά για τον τερματισμό.

[BladeRunner]

Το 8 το έβαλα αρκετά χαριστικά, γιατί μέχρι το τέλος το πήγαινε πολύ ωραία, με την δράση του, το μυστήριο του και την αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω, αλλά... το τέλος ήταν επιεικώς μέτριο.

Edited April 16, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

Το 8 το έβαλα αρκετά χαριστικά, γιατί μέχρι το τέλος το πήγαινε πολύ ωραία, με την δράση του, το μυστήριο του και την αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω, αλλά... το τέλος ήταν επιεικώς μέτριο. Θα μπορούσα να του βάλω και 7, αλλά στο goodreads δεν θέλω να του βάλω 3/5.

Εγώ στο The Face του ίδιου είχα βάλει ένα ωραιότατο 2/5 και του χαρίστικά κιόλας...

[BladeRunner]

Τώρα που το σκέφτομαι, όντως το τέλος ήταν πολύ μέτριο. Η εξήγηση που δίνει δηλαδή. Και επειδή αδικώ κάποια άλλα βιβλία, του βάζω 7 τελικά...

[Adicto]

Πόσο χαίρομαι που διάβασα αυτή την κριτική και αγόρασα το βιβλίο! Είμαι στη σελ 340 και μου έχει τινάξει τα μυαλά στον αέρα Σκάννερ. Το έπιασα για να ξεκουραστώ από το -κουραστικότατο- 2666 που διάβαζα και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου.

 

Το οποίο 2666 πρέπει να το παλεύεις όσον καιρό παλεύω κι εγώ το Rise of Endymion του Simmons. Πάμε γερά για τον τερματισμό.

 

Ψυχαναγκασμός κανονικός... Ελπίζω όταν τελειώσει το συγκεκριμένο κεφάλαιιο να πάρω μπρος πάλι. Είμαι στην 900κάτι, μένει καμμιά 400αρα περίπου και νιώθω λες και θα πάω να σπάσω πέτρες.

 

 

 

[jjohn]

Πω πω πρέπει να το πάρω και εγώ αυτό του Ellroy....

 

24.Ο Κώδικας του Αυτοκράτορα-Νίκος Κύριαζης(σελ 359 i think)

 

Εύπεπτη περιπέτεια που αφορά το κυνήγι ενός βυζαντινού θησαυρού από καμιά εκατοσταριά(οκ δύο είναι οι βασικοί και άλλοι τρεις-τέσσερεις που κάνουν κι εκείνοι αραία και που την εμφάνιση τους) χαρακτήρες .Μου άρεσε δεν λέω, αλλά σε επίπεδο πλοκής μετα βίας έπιανε την βάση.Κάτι άσχετο τώρα: Σε όλη την διάρκεια της ανάγνωσης, ο συγγραφεύς μου έδωσε την εντύπωση ότι έγραψε αυτό το βιβλίο για να πουλήσει βιβλία του πατέρα του(υπήρχαν αρκετές αναφορές σε βιβλία του )

 

Για το Πάσχα πάντως ήταν ό,τι πρέπει.

 

25.Αντρικά Παιχνίδια-Alexandra Marinina(σελ 701)

 

Φρέσκο φρέσκο- πριν λίγη ώρα το ολοκλήρωσα.Μου βγήκε η πίστη λόγω μεγέθους , αλλά το φχαριστήθηκα.Οκ σε μερικά σημεία -ιδίως στην αρχή- ήταν κάπως βαρετό, αλλά η τελική εντύπωση που μου άφησε ήταν πέρα για πέρα θετική.Αφορά το κηνύγι ενός μανιακού δολοφόνου που έχει σκοτώσει εφτά άτομα, αλλά ,όπως σύντομα διαπιστώνουμε, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.Η υπόθεση χωρίς να είναι κάτι το τρομερό, κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι και την (κυριολεκτικά) τελευταία σελίδα.Αυτό ,όμως, που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι η ικανότητα της Marinina να γράφει για τους χαρακτήρες της.Βασικά δεν θα το έλεγα καν αστυνομικό το βιβλίο.Το βάρος δεν είναι τόσο πολύ στην εύρεση του δολοφόνου, όσο είναι στην ζωή των εκάστοτε χαρακτήρων.Θα ήθελα να διαβάσω και άλλα βιβλία της, αλλά απ'ό,τι βλέπω είναι δυστυχώς εξαντλημένα.Η μόνη λύση μέχρι την επόμενη μετάφραση(εάν φυσικά υπάρξει κάποια) είναι να μάθω Ρώσσικα,κάτι το οποίο μοιάζει -και είναι- αδύνατο , μιας και διαβάζοντας μερικά από τα ονόματα χαρακτήρων, κόντεψα να στραμπουλίξω την γλωσσά μου.Δεν είναι για μένα αυτά...

Edited April 16, 2012 by joidv

[BladeRunner]

Το πέμπτο παιδί. Πρώτο βιβλίο της Ντόρις Λέσινγκ που διαβάζω, το μόνο σίγουρο είναι ότι μου κίνησε το ενδιαφέρον για να αγοράσω και άλλα βιβλία της. Δεν είναι ακριβώς βιβλίο τρόμου, αλλά δεν μπορώ να το βάλω και σε άλλη κατηγορία. Η Χάριετ και ο Ντέιβιντ, που ξεχωρίζουν από την μόδα της δεκαετίας του '60, παντρεύονται, αγοράζουν ένα τεράστιο σπίτι και κάνουν πολλά παιδιά. Μέχρι την έλευση του πέμπτου παιδιού, στο σπίτι, κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα κλπ μαζευόταν όλο το σόι για να περάσουν όλοι μαζί ξέγνοιαστες μέρες. Όμως το πέμπτο παιδί χαλάει όλες τις συνήθειες και την οικογενειακή γαλήνη. Ο Μπεν είναι ένα κακό, βίαιο και επιθετικό παιδί που χαλάει την ηρεμία της οικογένειας. Δεν είναι απλά ένα ζωηρό παιδί, ή υπερκινητικό, αλλά τελείως αλλόκοτο. Τα άλλα τέσσερα παιδιά της οικογένειας το αποφεύγουν. Η Χάριετ δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, να το αλλάξει ή να τον μάθει να φέρεται. Τελικά το στέλνουν σε ένα ίδρυμα όπου οικογένειες παρατάνε αλλόκοτα παιδιά. Η Χάριετ όμως δεν αντέχει και το παίρνει πίσω, ξέροντας ότι θα περάσει τα ίδια και ας ένιωθε ανακούφιση και μόνο στην ιδέα να πέσει το παιδί από κάνα παράθυρο... Το παιδί θα ήταν φυσιολογικό σε μια ομάδα προϊστορικών ανθρώπων, πάντως. Εξαιρετική η γραφή, χωρίς στολίδια, ουσιώδης και αιχμηρή. Η αφήγηση ρέουσα από την αρχή, χωρίς κεφάλαια, σε αναγκάζει να διαβάσεις το βιβλίο μονορούφι. Γενικά ένα ξεχωριστό βιβλίο που σε βάζει να σκέφτεσαι και κάποια πράγματα. Προτείνεται.

 

-Απρίλιος

 

60. Σκοτ Σίγκλερ, "Επιδημία", εκδόσεις Πλατύπους, 2011, σελ. 623(9/10)

61. Γκράχαμ Μάστερτον, "Τραύμα", εκδόσεις Οξύ, 2003, σελ. 174(7/10)

62. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Οι μπλε φακοί", εκδόσεις Αιγόκερως, 2000, σελ. 89(8.5/10)

63. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Τα πουλιά", εκδόσεις Αιγόκερως, 1992, σελ. 124(8.5/10)

64. Συλλογικό, "Ιστορίες μυστηρίου και τρόμου Νο. 16", εκδόσεις Ωρόρα, 1989, σελ. 232(8/10)

65. Ανώνυμος, "Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ", εκδόσεις Ηλέκτρα, 2008, σελ. 127(6.5/10)

66. Κλάιβ Μπάρκερ, "Hellraiser", εκδόσεις Οξύ, 1998, σελ. 151(8.5/10)

67. Σίρλεϊ Τζάκσον, "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", εκδόσεις Επιλογή, 1993, σελ. 236(9/10)

68. Τζακ Κέτσαμ, "Το κορίτσι της διπλανής πόρτας", εκδόσεις Λογείον, 2011, σελ. 269(9/10)

69. Ντιν Κουντζ, "Το σπέρμα του δαίμονα", εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1976, σελ. 173(7/10)

70. Ντέιβιντ Σέλτζερ, "Η προφητεία", εκδόσεις Ζάρβανος, 1977, σελ. 216(8.5/10)

71. Ντιν Κουντζ, "Φωνή απ'το σκοτάδι", εκδόσεις Bell, 1988, σελ. 305(7/10)

72. Ντόρις Λέσινγκ, "Το πέμπτο παιδί", εκδόσεις Καστανιώτη, 1988, σελ. 153(8/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[alanon]

1. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 496 (8/10)

2. ο χλωμος καβαλάρης CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 530 (9/10)

3. οι αρχοντες του βορρα CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ464(8.5/10)

4. το τραγουδι του ξιφους CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 464(9.5/10)

5. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ - kay (anubis) σελ. 432(7/10)

6. η περιπλανωμενη φλογα- kay (anubis) σελ. 384(7/10)

7. ο πιο σκοτεινος δρομος - kay (anubis) σελ. 536 (7.5/10)

8. tigana (1ος τομος) - kay (anubis) σελ 442 (8/10)

9. tigana (2ος Τομος) - Kay (Anubis) σελ 314 (10/10)

10. 9 πριγκιπες στο αμπερ - ζελαζνυ (Parsec) σελ. 246 (9,5/10)

11. o χορος των δρακων - τομος β- μαρτιν (anubis) σελ 650 (9,5/10)

[Μιχάλης]

1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10)

2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10)

3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10)

4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10)

5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10)

6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10)

7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10)

8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10)

9)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα - Stephen King (813) (10/10)

10)Ο Μαύρος Πύργος:Οι Λύκοι της Κάλα - Stephen King (765) (9/10)

11)Ο Βιασμός - Τζόις Κάρολ Όουτς (187) (9/10)

12)Ο Μαύρος Πύργος:Το τραγούδι της Σουζάνας - Stephen King (441) (9.5/10)

13)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μαύρος Πύργος - Stephen King (875) (9/10)

14)Μίζερι - Stephen King (410) (9.5/10)

15)Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας - Jack Ketchum (269) (10/10)

16)Σάκος με Κόκαλα - Stephen King (604) (9/10)

17)Το Μαύρο Σπίτι - Stephen King - Peter Straub (763) (7/10)

[tsathoggua]

1) Darker than you think - Jack Williamson

2) Η νύχτα της λευκής παπαρούνας - Κωνσταντίνος Μίσσιος

3) Έγκλημα στην αρχαία αγορά - Claude Mosse

4) Ο βασιλιάς με τα κίτρινα - Robert Chambers

5-8) To Πηγάδι στο Τέλος του Κόσμου - William Morris

9) Teatro Grottesco - Thomas Ligotti

10) The Conan chronicles vol. 2- Robert E. Howard

11) Οι έμποροι των εθνών -Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

12) Η φρουρά του διαβόλου - G. R. Elford: οι εμπειρίες ενός Γερμανού που πολέμησε με την Λεγεώνα των Ξένων στο Βιετνάμ εναντίον των Βιετμίνχ. Καλό αλλά πρέπει να είναι και λίγο παραμυθάκι.

[BladeRunner]

Νανούρισμα. Είναι το τέταρτο βιβλίο του Πόλανικ που διαβάζω, μετά το αριστουργηματικό Fight Club, το πολύ καλό Ο επιζών και το απλώς καλό Πνιγμό. Το Νανούρισμα πιάνει την τρίτη θέση, με μικρή διαφορά από το Επιζών που πιάνει την δεύτερη. Ένα απλό τετράστιχο τραγουδάκι που το σιγοτραγουδάνε οι γονείς στα παιδιά τους για να κοιμηθούν, μπορεί τελικά να σκοτώσει. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Καρλ Στρίτορ, σαραντάρης και μοναχικός δημοσιογράφος που ερευνά το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου και συν-πρωταγωνίστρια η Έλεν Χούβερ Μπόιλ, μεσίτρια που πουλάει "στοιχειωμένα" σπίτια. Συμμαχούν απρόθυμα για να βγάλουν από την κυκλοφορία το θανατηφόρο ποίημα. Θα αντιμετωπίσουν την νεοπαγανίστρια γραμματέα της Έλεν και τον οικοτρομοκράτη φίλο της ονόματι Στρείδη, αλλά και έναν δολοφόνο που χρησιμοποιεί το ποίημα για να σκοτώνει (χε, χε, και όχι μόνο) νεαρές στάρλετ. Δεν είναι το κλασικό βιβλίο τρόμου και είναι άδικο να διαβαστεί και να βαθμολογηθεί μόνο για τον τρόμο που προσφέρει ή δεν προσφέρει. Είναι ένα θρίλερ (και πάλι όχι με την κλασική έννοια) με μπόλικες ανατροπές και ένα (για μένα) γαμάτο τέλος. Η γραφή του Πόλανικ ταιριάζει 100% στα δικά μου γούστα. Αιχμηρή, ισοπεδωτική, κόβει σαν ξυράφι. Με μαύρο χιούμορ και μηδενισμό. Και φυσικά με ατελείωτη σάτιρα. Θα μπορούσα να γράψω εδώ κάποια κομμάτια γραφής/σκέψης του Πόλανικ, αλλά θα αδικούσα πολλά άλλα. Πιστεύω ότι ο Πόλανικ χρησιμοποίησε την όλη ιστορία με τα διάφορα υπερφυσικά μέσα, για να τα βάλει με τον σύγχρονο πολιτισμό και την βαβούρα που επικρατεί, που μας απασχολεί τον εγκέφαλο χωρίς διάλειμμα και δεν μας αφήνει σε ησυχία. Τέλος πάντων, σαν φαν του Πόλανικ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μου αρέσει ένα βιβλίο του, και η ιστορία να μην μου κάνει κλικ (στο νανούρισμα μου έκανε κλικ), θα μου κάνει σίγουρα κλικ η γραφή του και ο τρόπος σκέψης του. Οπότε, σε αντίθεση με άλλους συμφορουμίτες, το βιβλίο μου άρεσε πολύ.

 

-Απρίλιος

 

60. Σκοτ Σίγκλερ, "Επιδημία", εκδόσεις Πλατύπους, 2011, σελ. 623(9/10)

61. Γκράχαμ Μάστερτον, "Τραύμα", εκδόσεις Οξύ, 2003, σελ. 174(7/10)

62. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Οι μπλε φακοί", εκδόσεις Αιγόκερως, 2000, σελ. 89(8.5/10)

63. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Τα πουλιά", εκδόσεις Αιγόκερως, 1992, σελ. 124(8.5/10)

64. Συλλογικό, "Ιστορίες μυστηρίου και τρόμου Νο. 16", εκδόσεις Ωρόρα, 1989, σελ. 232(8/10)

65. Ανώνυμος, "Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ", εκδόσεις Ηλέκτρα, 2008, σελ. 127(6.5/10)

66. Κλάιβ Μπάρκερ, "Hellraiser", εκδόσεις Οξύ, 1998, σελ. 151(8.5/10)

67. Σίρλεϊ Τζάκσον, "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", εκδόσεις Επιλογή, 1993, σελ. 236(9/10)

68. Τζακ Κέτσαμ, "Το κορίτσι της διπλανής πόρτας", εκδόσεις Λογείον, 2011, σελ. 269(9/10)

69. Ντιν Κουντζ, "Το σπέρμα του δαίμονα", εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1976, σελ. 173(7/10)

70. Ντέιβιντ Σέλτζερ, "Η προφητεία", εκδόσεις Ζάρβανος, 1977, σελ. 216(8.5/10)

71. Ντιν Κουντζ, "Φωνή απ'το σκοτάδι", εκδόσεις Bell, 1988, σελ. 305(7/10)

72. Ντόρις Λέσινγκ, "Το πέμπτο παιδί", εκδόσεις Καστανιώτη, 1988, σελ. 153(8/10)

73. Τσακ Πόλανικ, "Νανούρισμα", εκδόσεις Οξύ, 2005, σελ. 223(9/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[wordsmith]

1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell.

2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους.

3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein.

4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press.

5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman)

6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks.

7)The Long Walk, Stephen King.

8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν.

10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε.

11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης.

12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα.

13)Μπιλ, ο ήρωας του γαλαξία, του Harry Harrison, Μέδουσα.

14)Ελευθερία, Τζόναθαν Φράνζεν, Ωκεανίδα.

15)Greek Psycho, Νίκος Βλαντής, Οξύ.

16)Βιβλία εναντίον τσιγάρου, George Orwell, Μεταίχμιο.

17)Μύρτος, Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης.

18)Rendez vous with Rama, Arthur Clarke.

19)Οι ασκητές του πλήθους, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Πατάκης.

20)Έρχονται τα ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

21)Τα μάτια του ανώτερου κόσμου, Τζακ Βανς, Αίολος.

22)Ιστορίες της σκακιέρας, εκδ. Κριτική.

23)Χόμπιτ, Τζ.Ρ.Ρ.Τόλκιν, Κέδρος.

 

24)Ποιους θα δαγκώσω άμα λυσσάξω, Παντελής Καλιότσος, Καστανιώτης.

25)Το κάλεσμα του ξίφους, Joe Abercrombie, Anubis.

26)Ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας, Ωρόρα Νο 12.

27)Ιστορίες Μυστηρίου και Τρόμου, Ωρόρα Νο 16.

28)Roadwork, Stephen King.

29)Ιστορίες με γίγαντες, Ωρόρα Νο 37.

30)Ιστορίες από εφιαλτικούς κόσμους, Ωρόρα Νο 10.

31)Ιστορίες με κατάρες, Ωρόρα Νο 56

32)Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον, Ωρόρα Νο 73. Γνώμη εδώ.

 

33)Ιστορίες με ταξίδια στο χρόνο/2, Ωρόρα Νο 57.

34)ιστορίες με τρελούς επιστήμονες/2, Ωρόρα Νο 70. Γνώμη εδώ.

35)La grammatica di Dio, Storie di solitudine e allegria, του Stefano Benni. Συλλογή διηγημάτων με θέμα τη μοναξιά, θα έλεγα. Άλλα αστεία, άλλα νοσταλγικά, άλλα προβληματίζουν, αλλά όλα είναι από καλά έως φοβερά. Σας μεταφέρω την κορυφαία στιγμή, από το διήγημα La eutanasia den nonnino:

Γεράκος σε νοσοκομείο θέλει να αυτοκτονήσει αλλά τον εμποδίζουν κάθε φορά, ζητάει να του κάνουν ευθανασία αλλά του αρνούνται κατηγορηματικά. Οπότε πλησιάζει κούτσα κούτσα το παράθυρο και μπήζει φωνή απελπισίας:

-Βοήθεια! Εδώ μέσα δε θέλουν να με σκοτώσουνε!

 

(-Aiuto, qua dentro non mi vogliono uccidere!)

 

Είχα καιρό να βαλω τα γέλια με βιβλίο...

 

36)The Penelopiad, της Margaret Atwood. Όχι φοβερό, αλλά καλό και έχει αρκετές φράσεις που μου έρχεται να τις κρατήσω στο βιβλιαράκι μου με τα αποφθέγματα. Η Πηνελόπη, η γνωστή, του Οδυσσέα, όντας πεθαμένη, διηγείται τη ζωή της πολύ απλά και ψύχραιμα. Κάποιες φράσεις αστείες χωρίς να εκβιάζουν γέλιο και γενικά ένας προβληματισμός που προκαλείται από το απλό γράψιμο, όχι επίτηδες απλοϊκό. Κάτι που μόνο μεγάλοι συγγραφείς μπορούν να πετύχουν.

[BladeRunner]

Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα. Συλλογή τεσσάρων πολύ καλών ιστοριών του μάστορα Στίβεν Κινγκ. Λίγα λόγια για την κάθε ιστορία και μια συνολική αποτίμηση:

1) 1922. Αφηγητής της ιστορίας είναι ένας αγρότης και ιδιοκτήτης μερικών στρεμμάτων γης στις κεντρικές πολιτείες, ο οποίος απλώς θέλει να δουλεύει σαν αγρότης μαζί με τον γιο του και να διαβάζει βιβλία τα απογεύματα, αλλά η γυναίκα του θέλει να πουλήσει την γη που κληρονόμησε η ίδια από τον πατέρα της, σε μια εταιρεία εκτροφής γουρουνιών και με τα λεφτά της πώλησης να μετακομίσουν σε μια πόλη. Φυσικά άντρας και γυναίκα δεν συμφωνούν και ο άντρας αποφασίζει να σκοτώσει την γυναίκα του, με την βοήθεια του γιου του, τον οποίο και έπεισε ότι κάτι τέτοιο είναι η καλύτερη λύση. Και βλέπουμε τις τραγικές συνέπειες των επιλογών του πατέρα και του γιου... Μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα, η όλη αίσθηση εκείνης της εποχής, εκείνων των τοπίων και φυσικά η ίδια ιστορία που ήταν συναρπαστική και αρκετά καταθλιπτική. {9/10} --

2) Ο μεγάλος οδηγός. Πρόκειται για την ιστορία της Τες, μιας συγγραφέως εύπεπτων αστυνομικών μυθιστορημάτων, που δέχεται την συμβουλή μιας γυναίκας να πάρει έναν πιο σύντομο δρόμο για να γλιτώσει κάπου 16χλμ. Ο δρόμος βέβαια δεν έχει καθόλου κίνηση και ούτε λόγος για βοήθεια... Και φυσικά, σε αυτόν τον δρόμο, της συμβαίνει κάτι πολύ τρομακτικό και κακό. Και βλέπουμε την αντίδρασή της μετά από αυτό που της συνέβη. Κλασικό σενάριο ταινιών μυστηρίου, αγωνίας και τρόμου, πρώτη φορά όμως διαβάζω μια τέτοια ιστορία (αν θυμάμαι καλά). Μου άρεσε πολύ και χάρηκα την αντίδραση της γυναίκας. {8.5/10} --

3) Το πανηγύρι της επέκτασης. Ο Ντέιβ Στρίτερ είναι ένας άντρας με καρκίνο στην τελική του μορφή, που όμως κλείνει μια περίεργη συμφωνία με έναν άντρα, για να ζήσει ευτυχισμένος δεκαπέντε ή και παραπάνω χρόνια. Το τίμημα όμως είναι πολύ ακριβό. Βλέπουμε που μπορεί να φτάσει η ζήλια ενός ανθρώπου, αλλά και η απληστία. {8/10} --

4) Ένας καλός γάμος. Ο Μπομπ και η Ντάρσι είναι παντρεμένοι πάνω από 25 χρόνια με δυο παιδιά και γενικά ζουν έναν καλό και ευτυχισμένο γάμο. Όταν όμως ο Μπομπ λείπει από το σπίτι για δουλειές, η Ντάρσι ψάχνοντας μπαταρίες, κατεβαίνει στο υπόγειο, και εντελώς τυχαία, ανακαλύπτει ένα τρομερό μυστικό που έκρυβε ο άντρας της. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η ιστορία αυτή σίγουρα είναι αρκετά τρομακτική. Αλήθεια, πόσο καλά ξέρετε το έτερον σας ήμισυ; {8.5/10} --

Οι ιστορίες δεν έχουν ούτε τέρατα, ούτε βρικόλακες, ούτε δαίμονες, ούτε τίποτα τόσο τρομακτικό. Όμως, δεν είναι το ίδιο τρομακτικό αυτό που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του; Όταν μένεις από λάστιχο σε έναν δρόμο στου διαόλου την μάνα; Όταν βρίσκεις το τρομακτικό μυστικό του συζύγου σου; Όταν εύχεσαι να πεθάνει ο καλύτερός σου φίλος επειδή έχει τα πάντα και συ τίποτα; Όταν βλέπεις την ζωή σου να πηγαίνει πραγματικά κατά διαβόλου λόγω μιας λανθασμένης επιλογής; Ο Κινγκ κατάφερε να γράψει τέσσερις νοσηρές ιστορίες χρησιμοποιώντας πράγματα που όντως τρομάζουν τον άνθρωπο, περισσότερο και από ένα εξωγήινο τέρας που ξερνάει φωτιά. Για λεπτομέρειες δεν του βάζω 9/10.

 

-Απρίλιος

 

60. Σκοτ Σίγκλερ, "Επιδημία", εκδόσεις Πλατύπους, 2011, σελ. 623(9/10)

61. Γκράχαμ Μάστερτον, "Τραύμα", εκδόσεις Οξύ, 2003, σελ. 174(7/10)

62. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Οι μπλε φακοί", εκδόσεις Αιγόκερως, 2000, σελ. 89(8.5/10)

63. Δάφνη Ντι Μοριέ, "Τα πουλιά", εκδόσεις Αιγόκερως, 1992, σελ. 124(8.5/10)

64. Συλλογικό, "Ιστορίες μυστηρίου και τρόμου Νο. 16", εκδόσεις Ωρόρα, 1989, σελ. 232(8/10)

65. Ανώνυμος, "Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ", εκδόσεις Ηλέκτρα, 2008, σελ. 127(6.5/10)

66. Κλάιβ Μπάρκερ, "Hellraiser", εκδόσεις Οξύ, 1998, σελ. 151(8.5/10)

67. Σίρλεϊ Τζάκσον, "Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ", εκδόσεις Επιλογή, 1993, σελ. 236(9/10)

68. Τζακ Κέτσαμ, "Το κορίτσι της διπλανής πόρτας", εκδόσεις Λογείον, 2011, σελ. 269(9/10)

69. Ντιν Κουντζ, "Το σπέρμα του δαίμονα", εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1976, σελ. 173(7/10)

70. Ντέιβιντ Σέλτζερ, "Η προφητεία", εκδόσεις Ζάρβανος, 1977, σελ. 216(8.5/10)

71. Ντιν Κουντζ, "Φωνή απ'το σκοτάδι", εκδόσεις Bell, 1988, σελ. 305(7/10)

72. Ντόρις Λέσινγκ, "Το πέμπτο παιδί", εκδόσεις Καστανιώτη, 1988, σελ. 153(8/10)

73. Τσακ Πόλανικ, "Νανούρισμα", εκδόσεις Οξύ, 2005, σελ. 223(9/10)

74. Στίβεν Κινγκ, "Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα", εκδόσεις Bell, 2012, σελ. 453(8.5/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner