Mindtwisted Posted January 22, 2012 Share Posted January 22, 2012 Όνομα Συγγραφέα: Κωνσταντίνος ΚΔ Είδος ποιήματος: Αλληγορικό - Περιγραφικό Αριθμός Στίχων:34 Σχόλια: Εν - Δυο. Ένα μικρό κουτί από ξύλο, έχει χαρίσει η νεράιδα του χρόνου, κι ένα λεπτό ασημένιο κλειδί, στον καθένα. Και στο δάσος του πόνου σε στέλνει, με στέλνει κι εμένα. Ένα μικρό κουτί από ξύλο, που κοιτάς και δακρύζεις, κι ένα λεπτό ασημένιο κλειδί, υπό τη σκέπη των φύλλων, κρατάς. Και τα πόδια πονάνε στις πέτρες, που μαθαίνεις να περπατάς. Το κλειδί δεν ανοίγει το δικό σου κουτί, θα σου πουν τα κοράκια, με τα νύχια μπηγμένα στη σάρκα των δέντρων, και θα πλέξουν σκιές για παγίδες, που ληστεύουν ελπίδες, στων γερμένων κορμών τις σιωπές. Είναι κι άλλοι στο δάσος του πόνου, που ψάχνουν, και μετρώντας ανάσες του χρόνου, ζητούν μια φωνή. Κι αν τυχόν συναντήσεις κανένα, μπρός στα δέντρα που τρίζουν, θα κρατά ασημένιο κλειδί. Τα θλιμμένα κοράκια γελάνε, εκείνες τις ώρες της αυγής, που οι καρδιές και των δυο σας χτυπάνε. Όμως μη φοβηθείς. Και να μην παραμείνεις στο κρίμα. Το κουτί σου αν ανοίξεις και βρεις, το στρατιώτη από μολύβι, και σύρμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Είναι πάρα πολύ ωραίο! Η μοναδική μου ένσταση είναι το χώρισμα των στίχων. Εχεις απλώσεις τις γραμμές/στίχους χωρίς να υπάρχει κάποιος νοηματικός λόγος. Μάλιστα υπάρχουν σημεία που χτυπάει και άσχημα αυτό το χώρισμα. Πάντως μπορώ να καταλάβω τον λόγο που το έκανες και δεν θα το μετρήσω εναντίον σου στην ψηφοφορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Νομίζω ότι είναι το μόνο ποίημα που παραπέμπει στον πόλεμο σαν παιχνίδι και το κάνει με τρόπο μαγικό. Ένα μικρό κουτί από ξύλο, που κοιτάς και δακρύζεις,… Πολύ παράξενος στίχος. Είναι στο σωστό σημείο για να γυρίσεις και να τον ξαναδιαβάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Το μολυβένιο στρατιωτάκι? Και χωρίς καμία αναφορά στην καρδούλα του και τη μπαλαρίνα? Ένα πολύ περίεργο ποίημα. Με έκανε να αισθάνομαι συνεχώς πως έχω κάτι στην άκρη των χειλιών μου που δεν μπορώ να πω, που όλο και το ξεχνάω όμως είναι εκεί. Με μελαγχόλησε, αλλά είναι μια σκληρή μελαγχολία, δημιουργική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Ίσως το πιό "ποίημα" από όλες τις συμμετοχές. Νοιώθεις να περπατάς στην ομίχλη, όλα να σημαίνουν κάτι οικείο, αλλά πάλι ίσως όχι.Το πιό δύσκολο να αναλύσεις ποίημα του διαγωνισμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως ένα "μου άρεσε" είναι αρκετό. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Κρίμα. Σε άφησα τελευταίο εσένα, (γιατί πραγματικά είναι το πιο δύσκολο για σχολιασμό ποίημα του διαγωνισμού) και τώρα δεν είμαι σε θέση να σου γράψω κάτι παραπάνω πέρα από ότι μου άρεσε. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 (edited) Ειναι οπως προειπε η Νιενορ ενα περιεργο ποιημα...με μια περιεργη παραξενη ομορφια... χρειαστηκε να το διαβασω 2-3 φορες... δεν συνειδητοποιησα πολεμο οπως ειπε η Αρετη... ισως εγω δεν πιανω κατι... εχει παραξενους στιχους, παραξενο στησιμο, μοιαζει να ειναι ξωτικο που πεταει χαμηλα πανω απο την γη... παραξενο αλλα οχι ασχημα παραξενο... περιεργως ενδιαφερον... Αλλα δεν ειδα καποιο παιχνιδι παρα στο τελος... κατα τ' αλλα το ποιημα μιλαει για ενα μικρο ξυλινο κουτι, που κρυβει το παιχνιδι. Το θεμα του διαγωνισμου ομως ειναι το παιχνιδι... αυτο με εχει προβληματισει. Νομιζω ειναι εκτος θεματος η οριακα εκτος, μιας και στο τελος γινεται μια υποτυπωδης αναφορα. Καποιοι στιχοι ειναι τοσο ομορφοι... "και τα ποδια πονανε στις πετρες που μαθαινεις να περπατας" " και στο δασος του πονου σε στελνει με στελνει και εμενα"..... Καλη επιτυχια! Edited January 23, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted January 24, 2012 Share Posted January 24, 2012 Πραγματικά πολύ όμορφο ποιήμα. Ο λόγος σου είναι από την φύση του ποιητικός και μέσα στο στοιχείο του απογιώνεται. Έχει μία θλίψη από την αρχή αλλά όσο κυλάει γίνεται αισιόδοξο. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από αυτό το ποιήμα είναι ότι κάθε ένας απο μας κρατάει το κλειδί για την ευτυχία κάποιου άλλου. Έχοντας ίσως ως έμμεση αναφορά τον μολυβένιο στρατιώτη μας μιλάς για την αγάπη, ίσως παντα, την αναζήτηση του άλλου σου μισού. Οι παγίδες που θα βάλουν τα κοράκια στο δάσος του πόνου, ίσως του ερωτικού, εγω έτσι το καταλαβαίνω. Όπως δεν πρέπει να τα φοβηθείς όλα αυτά αλλά να πολεμίσεις και να είσαι γενναίος όσο ήταν ο μολυβένιος στρατιώτης που αν και με ένα πόδι πάλεψε για την μπαλαρίνα του. Εγώ τουλάχιστον αυτά εισέπραξα. Μου άρεσε πολύ. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 24, 2012 Share Posted January 24, 2012 Ένα ποίημα γεμάτο συμβολισμούς και αλληγορίες, αλλά κι ένα παραμύθι γι' αυτά που κρύβουμε, φοβόμαστε και επιθυμούμε. Κάπως έτσι το είδα εγώ. Όμορφη η αναφορά στο μολυβένιο στρατιώτη και στα όσα αυτός συμβολίζει. Πολύ καλή και η γλώσσα. Η ανάγνωσή του έρεε όπως έπρεπε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Να και η μελαγχολική ζωή του μολυβένιου στρατιώτη. Λυρικότητα που δεν χάνει το μέτρο της, γλυκόπικρη αίσθηση και πόνος... Παραμένεις επάξια από τους αγαπημένους μου Mindtwisted. Μου άρεσε πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted January 27, 2012 Share Posted January 27, 2012 (edited) Διάχυτη μελαγχολία και μια διαρκής αναζήτηση είναι τα αισθήματα που διαποτίζουνε το ποίημά σου. Δεν έχω κάποια πρόταση να κάνω, μονάχα να προσέξεις λίγο τα σημεία της στίξης -νομίζω πως δε χρειάζονται σε όλα τα σημεία κόμματα. Μου άρεσε. Καλή επιτυχία! Edited January 27, 2012 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted February 4, 2012 Share Posted February 4, 2012 Μπράβο Μαιντ, πάρα πολύ ωραίο το ποίημά σου. Γλυκά μελαγχολικό, ονειρικό... Μου άρεσε πολύ φίλε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted February 4, 2012 Share Posted February 4, 2012 "και θα πλέξουν σκιές για παγίδες, που ληστεύουν ελπίδες, στων γερμένων κορμών τις σιωπές." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.