alkinem Posted January 22, 2012 Share Posted January 22, 2012 Συγγραφέας: Γιάννης Σδράλης Είδος: Φαντασίας Λέξεις: 3484 Βία: Μόνο υπόνοιες Σεξ: Όχι Ρυ\'Ντου\'Μαρ.doc Ρυ\'Ντου\'Μαρ.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Η ιστορία σου Γιάννη, εντάσσει με πολύ δημιουργικό τρόπο τον δίσκο, φτιάχνοντας έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο. Το διήγημα, επειδή ίσως έχει τον περιορισμό λέξεων, είναι λίγο άνισο. Εχει πολύ μεγάλο πρόλογο και ίσως κουραστικές περιγραφές του σημερα στην αρχή. Καταλαβαίνω βέβαια την πρόθεση να βάλεις ενα κοινωνικό στοιχείο του τύπου "όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι γύρω σας, δεν ξέρετε τι ιστορία κρύβουν πίσω τους". Ο φανταστικός κόσμος σου έχει όλα τα κλασικά στοιχεία από ανάλογα προηγούμενα, λειτουργεί, στο μέτρο που του επιτρέπει η έκτασή του, στο να υπηρετήσει τις προθέσεις σου. Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 24, 2012 Share Posted January 24, 2012 Μου άρεσε η ιστορία σου.Εχεις μια σφιχτή, απότομη γραφή που είναι του γούστου μου. Ο μεγάλος σου πρόλογος με χάλασε επειδή ακριβώς αυτό το πλάτειασμα δεν ταιριάζει στο ύφος της γραφής σου. Δεν ξέρω αν ειναι επειδή ξεκινησες το διηγημα χωρίς να ξέρεις τι γίνεται στην πορεία ή αν ήθελες να περάσεις τον κοινωνικό προβληματισμό που λέει κι ο Νικος παραπάνω, αλλα όντως φαίνεται άνισο. Μια καλή ιστορία που θα γίνει καλύτερη αν μειωθεί ο πρόλογος ή αν απλωθεί το υπόλοιπο κείμενο. Υ.Γ Το έχω πει και δεν θα σταματήσω να το λέω: Στους διαγωνισμούς ένας προς έναν μην βάζετε περιθώριο λέξεων. Αφήστε το ελεύθερο. 2-3 ιστορίες ειναι κάθε φορά που ακόμη και αν είναι απο 5000 λέξεις η καθε μία θα τις διαβάσουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 24, 2012 Share Posted January 24, 2012 Ξεκινάς υπερβολικά αργά, χωρίς λόγο μάλιστα, αφού η περιγραφή της πλατείας με το συντριβάνι και τις πλάκες και τον κόσμο δεν δίνουν τίποτα στην ιστορία. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω την πρώτη φορά που άνοιξα το αρχείο, το έκλεισα και το ξανάνοιξα άλλες δυο φορές. Δεν είναι εισαγωγή-γνωριμία, είναι ένα κομμάτι εντελως περιττό κατά τη γνώμη μου. Παρακάτω η ιστορία έχει επίσης κουραστική γραφή, άχρωμη, και πολλές κλισέ εκφράσεις που αφαιρούν από τον όποιο χαρακτήρα που έφιαξες ή θα έφτιαχνες μόνος σου, αν διάλεγες εκφράσεις δικές σου. Επίσης ο δίσκος (η εικόνα, για να λέμε καλύτερα, γιατί υποτίθεται ότι έπρεπε να εμπνευστείτε από αυτό που βλέπετε και όχι αυτό που ξέρετε), δεν έχει το ρόλο που πρέπει. Θέλω να πω, θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε αντικείμενο, ένας οποιοσδήποτε δίσκος ή ακόμα και κύβος, κύλινδρος, πλάκα... και δεν θα άλλαζε καθόλου η ιστορία. Δεν φαίνονται πουθενά τα σύμβολα, είναι απλά ένας δίσκος. Και, τέλος, μου χτύπησε πολύ άσχημα ότι η ιδέα με τα δυο μισά (και όχι μόνο) δεν είναι δική σου (είναι copy-paste εκείνη η απαίσια ταινία που ΔΕΝ είναι η Γεωθάλασσα της Λε Γκεν). O.T. σημείωση: το ότι απορίπτω το διήγημά σου δεν σημαίνει ότι απορίπτω εσένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted January 27, 2012 Share Posted January 27, 2012 Ναι, η εισαγωγή περισσεύει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μάθουμε για την πλατεία, τους θαμώνες και τους άστεγους. Ως εκ τούτου καταρέει και η φόρμα «ιστορία μέσα σην ιστορία», αφού η εξωτερική ιστορία δεν δικαιολογεί την ύπαρξή της. Η ιστορία αυτή καθαυτή είναι εκεί που έπρεπε να επιμείνεις και να δουλέψεις περισσότερο. Θέλει μια προσπάθεια ώστε να κάνεις την αφήγηση πιο ενδιαφέρουσα, να εισάγεις κάτι ώστε να παρακαλουθήσω με περισσότερη αγωνία την ιστορία των δύο ηρώων. Ως έχει, δεν προκαλεί τον αναγνώστη να διαβάσει παρακάτω, να δει τι θα γίνει. Οι ήρωες και η θεά είναι υπερβολικά τυποποιημένοι. Το ίδιο και η τιμωρία που, επιπλέον, είναι και αδικαιολόγητα (δεδομένων των λίγων πληροφοριών που έχεις μέχρι τώρα δώσει) παράλογη. Θα το καταλάβαινα αν έκαναν οι ίδιοι κάτι ώστε να προκαλέσουν την οργή της θεάς, ή αν είχαμε περισσότερα στοιχεία για το ποιόν της θεάς. (Το λες μεν μέσα στην ιστορία, αλλά δεν πείθει.) Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι τα δύο δύο μισά που πρέπει να ενωθούν και πάλι. (Ζεύγος - Ιερή πλάκα). Μπορεί, όπως λέει και η Άννα, να είναι χρησιμοποιημένο όμως εμένα δεν με πειράζει αν είναι δική σου η ιδέα ή όχι, αρκεί να έκανες κάτι καλύτερο και με το υπόλοιπο της ιστορίας. Η γλώσσα, θεωρώ ότι χρειάζεται περισσότερο παίδεμα και δουλειά ώστε ν' αποκτήσει καλύτερη ροή και χαρακτήρα. Τέλος, μια γενική παρατήρηση. Η ολη αφήγηση γίνεται από απόσταση χωρίς σαφή εστίαση και αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που δεν βοηθάει. Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να απαλλαγείς από την περιττή εξωτερική ιστορία και να δώσεις κάποιο βάθος στους χαρακτήρες εισάγωντας κάτι μη αναμενόμενο. π.χ. Γιατί οι δυό τους έχουν χωρίσει; Ίσως όχι λόγω της αναμενόμενης απαγόρευσης απ' το ιερατείο. Γιατί ο Γκούζαρ δεν είναι στην πρώτη γραμμή; Ίσως κάποιες τολμηρές απαντήσεις σε αυτά ερωτήματα δώσουν μια διαφορετική ώθηση στην ιστορία σου και να την απαλλάξουν απ' την έλλειψη πρωτοτυπίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 27, 2012 Share Posted January 27, 2012 Εχω την υποψια πως ο τιτλος ειναι καποιο λογοπαιγνιο απο τα γαλλικα... αλλα καθως δεν εμαθα ποτε καλα γαλλικα δεν θυμαμαι για τι ακριβως και επισης δεν ειμαι καθολου σιγουρη πως ειναι ετσι. Σαν ακουσμα και μονο παντως ο τιτλος μου αρεσει. Η ιστορια εχει σαφως αυτο το αποστασιοποιημενο υφος αφηγησης που δεν χαριζει, γιατι θελουμε να νιωσουμε εκεινον τον χαμο απο συναισθηματα που βιωνονται σε εναν πολεμο, ειδικα οταν ο εχθρος ειναι προ των πυλων, με εναν χαμενο ερωτα που αναζοπυρωνεται κτλ κτλ Η εισαγωγη ειναι περιττη ειδικα γιατι ενιωθα σαν να παρακολουθουσα ντοκυμαντερ-στο στιλ αφηγησης... ισως αν την ξαναεγραφες απο την αρχη και σιγουρα την μικρυνες κατα πολυ να μας εβαζε στο στορυ πιο ομαλα. Καταλαβαινω πως την εγραψες για να μας δειξεις πως καποιος μπαινει στον πειρασμο να ακολουθησει εναν συγκεκριμενο αστεγο για να μαθει την ιστορια του, γιατι αυτον και οχι καποιον αλλον ας πουμε, αλλα νομιζω πως εφαγες πολυτιμο χρονο και χωρο εκει και ετσι μετα δεν σου εφτασε για να παρουσιαζεις τα υπολοιπα που ειναι και το ζουμι στης ιστοριας. Οι απαντησεις στα ερωτηματα του pig απο πανω, ειναι αυτα που θα εστηναν την ιστορια σου και νομιζω πως αξιζει να ξαναδουλευτει, γιατι εχει πλοκη και υλικο αρκετο. Μενω μα την απορια επισης τι τον εκανε να πεσει σε υπνο διπλα στον αστεγο και γιατι μιλας για δυο κομματια του δισκου της Φαιστου αφου απ'οσο θυμαμαι ανακαλυφθηκε ατοφιος και η ιστορια σου δεν το εξηγει επακριβως... Η ιδεα σου ειναι καλη και κλασικη φαντασυ με πολεμο, ερωτα, απογνωση κτλ μπορει να στηθει καλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 29, 2012 Share Posted January 29, 2012 Καλό, αλλά συμφωνώ με τους αποπάνω ότι η αρχή ήταν μεγάλη και άσχετη και γραμμένη σε αποστασιοποιημένη γλώσσα. Θέλουμε περισσότερες πληροφορίες για τη σχέση των δύο, γιατί δεν έγιναν ζευγάρι από τα νιάτα τους κλπ για να φορτιστεί συναισθηματικά η ιστορία. Ο δίσκος δεν το κατάλαβα αμέσως ότι (θα μπορούσε να)ήταν ο της Φαιστού, γιατί λες ότι ήταν γραμμένος και από τις δυο μεριές. Ο δίσκος της Φαιστού έχει σημάδια και από τις δυο μεριές; Κατά τα άλλα κάνεις μια ικανοποιητική προσπάθεια για να δώσεις ατμόσφαιρα και νομίζω ότι μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα αν εστιάσεις παραπάνω στην κεντρική ιδέα και υπόθεση=το τι σημαίνει ο δίσκος και πώς νιώθουν αυτοί οι δυο ο ένας για τον άλλο. Μπορείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 29, 2012 Share Posted January 29, 2012 Σ' αυτή την ιστορία υπάρχει ένας πυκνός κόσμος, αυτός της πλάκας και της μαγείας, ο οποίος κρύβεται μέσα σε άπειρους άλλους κόσμους, έναν από τους οποίους επέλεξες να χρησιμοποιήσεις για περίβλημα και να μοιάζει με τον δικό μας. Αυτό είναι πολύ καλό υλικό για έργο πολύ μεγαλύτερου μεγέθους, στο οποίο θα έπαιρναν όλα μια πολύ καλή θέση. Τώρα, στα τρέχοντα, βασικά θα συμφωνήσω με τον Mr. Pig για το θέμα της τιμωρίας. Αν είχαν κάνει κάτι οι ήρωες για να προκαλέσουν την καταστροφή της πόλης ή έστω το χώρισμα του δίσκου, θα ήταν πιο λογικό να έχουμε τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Τι μου άρεσε: Όλος αυτός ο κόσμος που περιμένει να εξερευνηθεί. Τι δεν μου άρεσε: Όλα γίνονται περιληπτικά σχεδόν από κάποια στιγμή και μετά στην καθ' αυτό ιστορία, και δεν προλαβαίνουμε να εστιάσουμε στο δίσκο, επειδή μας απασχολούν πολλά πρόσωπα για τόσο λίγο χώρο: αφηγήτης, άστεγος, ιέρεια, πολεμιστής, ακόμα και ο υπηρέτης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted January 29, 2012 Share Posted January 29, 2012 (edited) Γιάννη η εν λόγω ιστορία δεν μου άρεσε όσο θα ήθελα. Δεν είχε κακή ιδέα, αν και κάπως γνώριμη, αλλά λόγω λέξεων πήγε πολύ γρήγορα και έχασε σε βάθος. Π.χ η σκηνή όπου σπάζει ο δίσκος ήθελε σίγουρα πιο πολύ χώρο. Επίσης, θα ήθελα να την δω κάπως πιο ελληνοποιημένη την ιστορία μιας και είχατε ως εικόνα τον δίσκο της Φαιστού. Καλή συνέχεια! Edited January 29, 2012 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 30, 2012 Author Share Posted January 30, 2012 Να ευχαριστήσω όσους διάβασαν και σχολίασαν. Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις θα μου φανούν πολύ χρήσιμα όταν αποφασίσω να ξαναγράψω την ιστορία. Αρχικά, δύο διευκρινήσεις. 1) Η ιστορία δεν αφορά τον Δίσκο της Φαιστού. Εφόσον ο Νίκος διευκρίνησε πως δεν ήταν υποχρεωτικό να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο αντικείμενο, αποφάσισα να το αφήσω στην άκρη. Γι' αυτό και ο κόσμος που έπλασα δεν είχε κάποιο ελληνικό στοιχείο. Δεν ήταν απαραίτητο. 2) Η ιδέα για το σπάσιμο του δίσκου σε δύο μισά δεν ήταν copy paste. Τη συγγραφέα που αναφέρει η Άννα δε τη γνωρίζω, ούτε και τα βιβλία που έχει γράψει. Την ταινία θυμάμαι πως την είχε προβάλλει η τηλεόραση πριν κάποια χρόνια. Θέλησα να την παρακολουθήσω, αλλα στο μισάωρο άρχισα το ζάπινγκ, απογοητευμένος από την μετριότητα του έργου. Δεν ξέρω αν ήταν καλή ή κακή μεταφορά του βιβλίου, αλλά ήταν σίγουρα μια κακή ταινία. Στα της ιστορίας τώρα. Θέλησα ο ήρωας να είναι μια φιγούρα σαν τον "Περιπλανώμενο Ιουδαίο". Καταραμένος από μια άδικη θεότητα, δε μπορεί να έχει τη γαλήνη του θανάτου και τριγυρνάει μέσα στους αιώνες. Η εισαγωγή, τουλάχιστον έτσι όπως την είχα σκεφτεί, είχε ως σκοπό να δείξει πως μέσα στους αιώνες ο Γκούζαρ πήρε κάθε πιθανή μορφή, ακόμα και την πιο ταπεινή.. Επίσης, όπως εύστοχα σχολίασε η Μαριάντζελα, ήθελα να εξηγήσω γιατί ο αφηγητής αποφάσισε να ακολουθήσει το συγκεκριμένο άστεγο. Δυστυχώς όμως, δεν κατάφερα να κάνω την εισαγωγή να λειτουργήσει με τον τρόπο που είχα φανταστεί. Η τιμωρία είναι όντως άδικη και παράλογη. Ταίριαζε όμως με το χαρακτήρα της Κίτρινης Θεάς, έτσι όπως την είχα πλάσει στο μυαλό μου, αλλά τελικά ο χώρος δε μου επέτρεψε να την παρουσιάσω ολοκληρωμένα. Η αφήγηση στην εισαγωγή είναι όντως αποστασιοποιημένη. Θεώρησα πως για το συγκεκριμένο κομμάτι, αυτό το στυλ ήταν πιο ταιριαστό. Τελικά, αν όντως είχα κάνει την εισαγωγή πιο μικρή, ή αν την είχα παραλείψει εντελώς, μάλλον θα μπορούσα να είχα ξεδιπλώσει το φανταστικό κομμάτι καλύτερα. Θα το έχω υπόψιν μου αυτό στο μέλλον. Και πάλι ευχαριστώ για τα σχόλια σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 30, 2012 Share Posted January 30, 2012 Αν και με έχουν καλύψει οι προηγούμενοι, ας αφήσω κι εγώ τα δικά μου σχόλια, αφού τα σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Είναι αλήθεια πως η εισαγωγή είναι λιγάκι παραπλανητική και πάει τον αναγνώστη προς άλλη κατεύθυνση, από αυτήν που θα ακολουθήσει λίγο αργότερα η ιστορία. Το ίδιο και ο αρχικός αφηγητής. Δεν τον χρειάζεσαι, εφόσον δεν συμμετέχει με κάποιον ενεργό τρόπο στην ιστορία, αλλά λειτουργεί περισσότερο σαν μέσω για να μας δώσεις το τέλος. Ο κόσμος που έφτιαξες και η ιστορία που είπες έχουν και τα δύο το δικό τους ενδιαφέρον. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν παρόμοιες ιστορίες, σημασία έχει ο τρόπος που θα πεις την δικιά σου. Και την είπες αρκετά καλά. Είχε δράσει, αποκαλύψεις, προϊστορία, αλλά χρειαζόταν λιγάκι παραπάνω άπλωμα, επειδή έτσι φάνηκε σαν να το έτρεξες λίγο για να χωρέσεις στο όριο. Αυτό πλέον δεν σε περιορίζει, μπορείς να ξαναρχίσεις την ιστορία σου από την αρχή. Θα συμφωνήσω με αυτούς που είπαν ότι θα ήθελαν κάποιο πιο ισχυρό κίνητρο για την τιμωρία που επέβαλε η Κίτρινη Θεά. Πώς θα έγραφα εγώ μια παρόμοια ιστορία (μήπως αυτό σου δώσει κάποιες ιδέες για τη δική σου εκδοχή): Θα έγραφα την κεντρική ιστορία, αυτή που διαδραματίζεται στο παρελθόν. Ανάμεσα στα επιμέρους κομμάτια της θα έβαζα μικρές παραγράφους από τη ζωή του ζητιάνου, ώστε να προκαλέσω το ενδιαφέρον και για να δείξω ότι υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. (Αν μπορείς να βάλεις δυο-τρεις άντρες μέσα στην ιστορία, απ' τους οποίους ο καθένας θα μπορούσε να είναι ο ζητιάνος, ακόμη καλύτερα.) Στην προτελευταία παράγραφο του ζητιάνου, ο ζητιάνος πεθαίνει. Στην τελευταία, ξυπνάει σαν ένας άλλος άνθρωπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.