Jump to content

Το Δακτυλίδι της Ταμάρις


Naroualis
 Share

Recommended Posts

Δεν τον πολυξέρουμε εδώ στο σφφ, αλλά ο Διονύσης Παπαδόπουλος είναι ένας από τους πλέον πολυγραφότατους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού. Προς το παρόν έχω διαβάσει μόνο δύο βιβλία του, τον Πλανήτη της Εκδίκησης και το δίτομο Δακτυλίδι της Ταμάρις, αλλά απέκτησα πρόσφατα μερικά ακόμη (τις Δαναΐδες, το Όνειρο σε Κύκλο, τη Γκουέντολιν του Ερειπωμένου Πύργου και το Σύνδρομο της Λαΐδος). Θέλω σιγά-σιγά να φτιάξω μερικά τόπικ για τα βιβλία του, αλλά μιας και τον Πλανήτη της Εκδίκησης τον έχω διαβάσει αρκετά παλαιότερα και δε θυμάμαι πολλά, θα ξεκινήσω με την Ταμάρις, που είναι και φάντασι.

 

Το Δακτυλίδι της Ταμάρις διατείνεται στο εξώφυλλό του ότι είναι Ιστόρημα Μαγείας και Ξίφους. Σαφώς δεν πρόκειται ούτε για συνηθισμένη μαγεία, ούτε για συνηθισμένο ξίφος και σαφώς δεν πρόκειται και για συνηθισμένη ιστορία. Το μόνο συνηθισμένο είναι ίσως η μυητική απόχρωση που έχει η περιπέτεια των ηρώων της. Αλλά και πάλι...

 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Σε έναν κόσμο που εναλλάσσονται τέσσερις διαφορετικοί ήλιοι (ο ραβδωτός, ο γαλάζιος ο σκοτεινός κι ο διπλός) μια έκπτωτη πριγκίπισσα σώζει έναν ιερέα και μια κοπέλα-λιβελούλα και μαζί κατευθύνονται προς το ιερό όρος Μπέλατον, για να συναντήσουν την θεότητα που λέγεται Ταμάρις και ελέγχει το Μεταθέτη. Ταυτόχρονα, σε παράλληλη αφήγηση έχουμε και την ιστορία μιας ιερής παρθένου αφιερωμένης στην Ταμάρις που κάνει το μυητικό της ταξίδι ως το Μπέλατον, παρέα με δυο πόρνες κι έναν πρίγκηπα, όπως επίσης και την ιστορία ενός ανθρώπου από άλλο κόσμο ( ; ) που συναντάει τελικά την πριγκίπισσα, συν την ιστορία ενός μισθοφόρου που κατευθύνεται κι αυτός προς το Μπέλατον, μαζί με έναν άνθρωπο από άλλο κόσμο, μια μισθοφόρο ακόμη και μια έφηβη μάγισσα, για να κλέψουν τους φημούμενους θυσαυρούς.

 

Μπερδευτήκατε; Πού και να σας έλεγα ότι δεν είναι σαφές αν αυτοί οι άνθρωποι ζουν όλοι στο ίδιο χρονικό συνεχές ή που να σας έλεγα ότι δεν είναι και πολύ σίγουρο τι είναι αυτός ο Μεταθέτης που ανέφερα. Κι επίσης πού και να βλέπατε τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαδόπουλος ή την αδυναμία του στις εντυπωσιακές εικόνες, ή τους διαλόγους που είναι εντελώς ρομαντικοί στο περιεχόμενο και μπαρόκ στην καλλιέπεια. Ειδικά η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι τόσο περίπλοκη, τόσο κομψή και μεριές μεριές αρχαΐζουσα που όπως είπε και σε συζήτηση ο mman παίζει να έχεις μια άγνωστη λέξη κάθε τρεις σελίδες.

Link to comment
Share on other sites

Ειδικά η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι τόσο περίπλοκη, τόσο κομψή και μεριές μεριές αρχαΐζουσα που όπως είπε και σε συζήτηση ο mman παίζει να έχεις μια άγνωστη λέξη κάθε τρεις σελίδες.

 

Μια μικρή διευκρινισούλα: Αυτό το είπα για τον "Πλανήτη της Εκδίκησης" και όχι για "Το Δαχτυλίδι της Ταμάρις", που δεν το έχω διαβάσει -αλλά φαντάζομαι ότι το ίδιο θα ισχύει κι εδώ.

Και εντάξει, μην υπερβάλλουμε, δεν είπα μία άγνωστη λέξη κάθε τρεις σελίδες. Κάθε πέντε είπα.:lol:

Off topic:

 

Σχετικά με τον "Πλανήτη της Εκδίκησης" (ένα βιβλίο 750 σελίδων) υπάρχει το εξής ανέκδοτο, από την παρουσίαση του βιβλίου στην ΑΛΕΦ. Τότε δεν ήμουν ακόμα μέλος, αλλά μου έχουν πει ότι στην ερώτηση

"Πώς έγραψες 750 σελίδες;",

ο Δ.Π. απάντησε φυσικότατα: "Έκανα περικοπές.":lol:

 

Link to comment
Share on other sites

Θυμάμαι όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει η συγκεκριμένη διλογία και την είχα ξεφυλλήσει στο Solaris. Μου είχε κάνει εντύπωση ο μεγάλος αριθμός άγνωστων λέξεων στα βιβλία. Δυστυχώς δεν τα αγόρασα τότε και τώρα μου φαίνεται πως τα βιβλία δεν βρίσκονται πλέον. Όμως είναι ένα έργο που θέλω να διαβάσω (δεν μου συμβαίνει συχνά αυτό με Έλληνες συγγραφείς φανταστικής λογοτεχνίας) και πάντα το αναζητώ όταν επισκεφθώ κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο.

Link to comment
Share on other sites

Να συμπληρώσω ότι το έψαχνα για πάνω από εφτά χρόνια και τελικά υπήρξα εξαιρετικά φαρδυκάπουλη: τον έναν τόμο μου τον ξετρύπωσε ο Παρατηρητής (αγαπούλες) κάπου σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο και τον άλλον μου τον δώρισε ευγενεστάτη η τρυφερή ύπαρξις Τιέσσα.

 

Επίσης να συμπληρώσω ότι παρά που δεν με ικανοποίησε ιδιαίτερα η ιδέα ή η πλοκή (γενικά δεν μου πολυαρέσουν τα βιβλία που έχουν ως κεντρική ιδέα μια "μεταφορά" ψυχολογικών εννοιών),δε σταμάτησα να το διαβάζω, ούτε και καθυστέρησα εδώ ή εκεί, το διάβαζα μόνο και μόνο για την απόλαυση αυτής της μπαρόκ γλώσσας.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ουτε εγω τον ξερω τον Παπαδοπουλο, αλλα και εγω θελω να βρω αυτα τα βιβλια!!!

Link to comment
Share on other sites

Από Διονύση Παπαδόπουλο έχω μόνο τον Πλανήτη της Εκδίκησης. Ελληνικό Space Opera μυθιστόρημα, και τούβλο μάλιστα! Μπορεί να το διαβάσω φέτος.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..