Popular Post Cassandra Gotha Posted August 19, 2012 Popular Post Share Posted August 19, 2012 Πολλές φορές έχω ιδέες για διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα που ξέρω ότι μάλλον δεν θα τα γράψω ποτέ. Οι λόγοι είναι πολλοί: η ιδέα δεν ταιριάζει με το είδος και/ή το ύφος που προτιμώ να γράφω, έχω άλλες δέκα στα σκαριά και ενδέκατη δεν χωράει, τη θεωρώ πολύ δύσκολη και ξέρω ότι δεν θα τα βγάλω πέρα... Η λίστα μεγαλώνει όσο περνούν τα χρόνια και ασχολούμαι με τη συγγραφή. Μπορεί να με εμπνεύσει οτιδήποτε: ένας περίπατος, μια φράση, μια εικόνα, ένα όνειρο ή ακόμα και ένας άνθρωπος. Ιδέες υπάρχουν πολλές, αλλά τι κάνουμε για να τις αξιοποιήσουμε; Μερικές φορές τις σημειώνουμε σε ένα μπλοκάκι ή σε έναν φάκελο στον Η/Υ μας με τον τίτλο "για αργότερα" ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Συνήθως καταλήγουμε με ένα γεμάτο μπλοκάκι, έναν υπερφορτωμένο φάκελο, που ούτε θυμόμαστε πια, ούτε μας κάνει κέφι να τον ανοίξουμε για να αντλήσουμε κάτι από μέσα, μόνο προσθέτουμε, με το θλιβερό αποτέλεσμα ο φάκελος να ονομαστεί κάποτε "σκουπίδια" και να βρεθεί στον κάδο. Επειδή οι ιδέες δεν είναι σκουπίδια, και επειδή ποτέ μου δεν θεώρησα μια ιδέα μου πολύτιμη ιδιοκτησία, ανοίγω σήμερα το Παζάρι Ιδεών, ένα τόπικ για όσους και όσες θέλουν να αφήσουν ή να πάρουν έμπνευση. Χρησιμοποιήστε το όπως σας αρέσει, όποιος θα γράφει σε αυτό το τόπικ μια ιδέα του συμφωνεί ότι δεν του ανήκει πια, την έχει μοιραστεί, την έχει δωρίσει. Ο καθένας μπορεί να γράψει ένα μεγάλο ή μικρό κείμενο με μια ιδέα που θα βρει εδώ, χωρίς κανέναν περιορισμό. Και για τα εγκαίνια του παζαριού, σας αφήνω μια δική μου, φρέσκια. Είναι μάλλον για τρόμο, μια που είναι ένας εφιάλτης που είδα, κι εγώ δεν μπορώ να τη χειριστώ, δεν γράφω τρόμο. Η ΚΟΥΚΛΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΓΩ Ήταν μία ζωντανή κούκλα, σε κανονικό ανθρώπινο μέγεθος. Ήταν εγώ. Την έβλεπα να κινείται στο χώρο, σαν εμένα ακριβώς, αλλά υπήρχα κι εγώ. Ήμασταν δύο, ενώ θα έπρεπε να είμαι μόνο μία. Δεν ήταν καλό αυτό, δεν ήταν φυσιολογικό. Ανησυχούσα μάλιστα ότι ο κόσμος θα μας μπλέξει, δεν θα ξέρει ποια είναι η κούκλα και ποια ο άνθρωπος, και ότι έτσι θα χάσω την ταυτότητά μου, την ίδια μου την ύπαρξη. Και πράγματι, κάποιες φορές αυτή έπαιρνε τη θέση μου, γινόμασταν ένα τότε αλλά δεν ήταν καλό, ήταν μόνο αυτή, εγώ χανόμουν, σαν να ήμουν μόνο σκέψεις μέσα στο μυαλό της και ήθελα να βγω έξω, να ξαναχωριστώ από αυτήν. Όποτε με κοιτούσε, λοιπόν, είχα αυτό το άγχος: να μην με πλησιάσει, να μην μπει μέσα μου και με διώξει, και γίνει αυτή εγώ, γίνουμε ένα και χαθώ. Είναι δικό σας να το κάνετε ό,τι θέλετε, ευχαριστώ. 14 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted August 19, 2012 Share Posted August 19, 2012 Ώσπου ένα δειλινό, πήγα και κάθισα σε μια γωνιά. Και ήταν τότε, που έγραψα αυτό το ποίημα... Χρόνια την έβλεπα στο ράφι, σκονισμένη όπως ήταν και χλωμή, μια κούκλα από παλιά κοπή, μέσα σε άγνωστο σινάφι. Το ένιωθα πως δεν ταιριάζει, με τα παιχνίδια μου τα άλλα, τα μάτια της ήταν μεγάλα και άρχισε να με τρομάζει. Το παίρνω απόφαση μια νύχτα, αφού έχουν όλοι κοιμηθεί, ή εγώ θα μείνω ή αυτή, και κλείνω ήσυχα τη σίτα. Θα της ξεριζώσω το κεφάλι, να μάθει να μη με κοιτά, γιατί εγώ δεν φοβάμαι πια, αφού τώρα είμαι μεγάλη. Αύριο θα γελούν μαζί της, και ο Πινόκιο και ο Σαρλό μου, ακέφαλο θα ειν' το μικρό μου, μέσα στο άψυχο κορμί της. Της πιάνω τώρα τον λαιμό, και της τον στρίβω με μανία, διάολε! δεν είναι φαντασία, τρέχει το αίμα της ζεστό! Υ.Γ. πολύ καλή ιδέα το ''παζάρι ιδεών''. Κατά την γνώμη μου, δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στη συγγραφή. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted August 20, 2012 Share Posted August 20, 2012 Κι εγώ συμφωνώ, είναι πολύ καλή η ιδέα σου Άννα. Ελπίζω να την εκμεταλλευτούμε και στο πάρε και στο δώσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 10, 2013 Author Share Posted September 10, 2013 Μου κατέβηκε μια ιδέα για τον επετειακό διαγωνισμό που τρέχει τώρα, http://community.sff.gr/topic/15263-34%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF/ αλλά δεν μπορώ να τη χειριστώ: Πριν από αιώνες, οι πρώτοι του κράτους; του υπάρχοντος πολιτισμού; κάπου ήταν πρώτοι τέλος πάντων, έκλεισαν μια ολόκληρη (μεγάλη) περιοχή με απόρθητα τείχη και μία και μοναδική πύλη. Ο λόγος; Κάτι που απειλούσε να ξεκάνει το ανθρώπινο είδος. Ένα είδος τεράτων; Πάντως, στο τώρα υπάρχει ένας μεγαλύτερος κίνδυνος: ένας ιός που εξαφανίζει με ραγδαίους ρυθμούς τα δέντρα και κατά συνέπεια όλη τη χλωρίδα και πανίδα του πλανήτη. Οι επιστήμονες; μάγοι; ό,τι θέλετε, αποφασίζουν ότι η λύση βρίσκεται στο μόνο παρθένο μέρος στον πλανήτη: εντός των τειχών. Μετά από τόσους αιώνες, η πύλη πρέπει να ανοίξει ξανά. Ίσως όχι και το πιο πρωτότυπο πράγμα, αλλά μου ήρθε, τι να κάνουμε; 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted September 24, 2015 Share Posted September 24, 2015 (edited) bumb στο πολύ ωραίο αυτό τόπικ! Όταν ακόμη επεξεργαζόμουνα ιδέες για τον διαγωνισμό, βρέθηκα αντιμέτωπος με την παρακάτω ιδέα. Μιας και η συγγραφική φάση πλέον τελείωσε, σκέφτηκα να την ποστάρω εδω --- Είναι ένα χωριό όπου ένας δαίμονας έχει καταραστει τους κατοίκους του να σκοτώνουν κάθε επισκέπτη της πόλης. Ο λόγος της κατάρας είναι πως ένας επισκέπτης κάποτε έκλεψε κάτι σημαντικό από την πόλη. Κάθε φορα που έρχεται νέος επισκέπτης, τον κατηγορούν ότι αυτός το έκλεψε και τον πηγαίνουν στην γκιλοτίνα. --- Αν είχα τα skills να το γράψω θα το έκανα horror flashaki : Η αρχή θα ήταν με την άφιξη ενός επισκέπτη Και θα έκλεινε κυκλικά με την άφιξη άλλου επισκέπτη ---- Προφανώς, τίποτα ιδιαίτερα προτότυπο αλλά θα ήθελα να το δω ολοκληρωμένο, από κάποιον που ξέρει να γράφει Edited September 24, 2015 by jjohn 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 25, 2015 Author Share Posted September 25, 2015 (edited) Χόρρορ φλασάκι; Μα τι λες; Μα τι λες; Αυτό γίνεται λουκούμι στον φούρνο ηρωική φαντασία να πούμε. Πέσανε στον "λάθος" επισκέπτη μια φορά... Έλυσε την κατάρα, αλλά γίνανε και κάποια απαραίτητα "ατυχήματα" πάνω στη δουλειά... Ευχαριστούμε, Τζον. edit: Απάντηση στον Γουίλ, από κάτω: Άμα τη δείτε, θα τη δείτε. Τι να λέμε από τώρα; Edited September 25, 2015 by Cassandra Gotha 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted September 25, 2015 Share Posted September 25, 2015 Μήπως θα την δούμε από τα χεράκια σου; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted September 26, 2015 Share Posted September 26, 2015 Εδώ έχουμε διαμαντάκια-πυρήνες. Εξαιρετικό τόπικ, μπράβο Άννα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted September 26, 2015 Share Posted September 26, 2015 Είχα μια ιδέα για μεγάλο διήγημα, 15000-20000 λέξεις, αλλά δεν θα ασχοληθώ τελικά μαζί της, κι επειδή κι εμένα μου άρεσε αυτό το τόπικ είπα να σας την πω μήπως και εμπνεύσει κανέναν και την φτιάξει. Θα μου άρεσε να διαβάσω κάτι τέτοιο. Post apocalyptic με λυκάνθρωπους. Ένας μετεωρίτης ξέρω γω, ή κάτι τέτοιο, έπεσε στη Σελήνη και της πείραξε λίγο την τροχιά, την έφερε κατά τι πιο κοντά στη Γη, και οι λύκοι άρχισαν να επιτίθενται στους ανθρώπους και όποιον σκότωναν με τα δόντια τους μετατρεπόταν σε μόνιμο λυκάνθρωπο, άμυαλο αιμοβόρο τέρας που εξαιτίας της μικρότερης απόστασης της Σελήνης δεν χρειάζεται να περιμένει την πανσέληνο για να ξεμυτήσει, παρά κάθε βράδυ γίνεται χαμός. Σε συνδυασμό και με τις φυσικές καταστροφές, τσουνάμια, σεισμοί, ηφαίστεια, κλπ, πολύ σύντομα ο άνθρωπος έγινε είδος προς εξαφάνιση, και η Γη γέμισε ερείπια κι αγριεμένους λυκάνθρωπους. Οι ελάχιστοι επιζώντες προσπαθούν να κρυφτούν σε ερειπωμένα υπόγεια τα βράδυα, ενώ μια μικρή αντίσταση γίνεται με το φως της μέρας που οι λυκάνθρωποι αποδυναμώνονται και δεν μπορούν να αμυνθούν. Ο πρωταγωνιστής έχει χάσει την οικογένειά του, τα παιδιά του, του αρπάζουν μέσα από τα χέρια την κόρη του οι λυκάνθρωποι και να την κάνουν φέτες μπροστά του, και στόχος του πια είναι να εξοντώσει τον Άλφα της τοπικής αγέλης για να πάρει εκδίκηση. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βελόρεν Posted September 27, 2015 Share Posted September 27, 2015 Πολύ όμορφες ιδέες διάβασα εδώ και χαίρομαι για αυτό! Φίλε Σπύρο (MadnJim) η ιδέα σου μου φαίνεται καταπληκτική!!! Με βάζεις σε σκέψεις έντονα...!!! Βασικά... Πώωωωωωωωωωωωω!!!! Τι μου έκανες φίλε Σπύρο...! Το πήγα ακόμη ένα βήμα παραπέρα μέσα στο μυαλό μου. ΘΑ το γράψω και θα το ποστάρω για να το δείτε!!! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted September 27, 2015 Share Posted September 27, 2015 Πολύ όμορφες ιδέες διάβασα εδώ και χαίρομαι για αυτό! Φίλε Σπύρο (MadnJim) η ιδέα σου μου φαίνεται καταπληκτική!!! Με βάζεις σε σκέψεις έντονα...!!! Βασικά... Πώωωωωωωωωωωωω!!!! Τι μου έκανες φίλε Σπύρο...! Το πήγα ακόμη ένα βήμα παραπέρα μέσα στο μυαλό μου. ΘΑ το γράψω και θα το ποστάρω για να το δείτε!!! Δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι! Ανυπομονώ ήδη να το διαβάσω Κωνσταντίνε, είμαι σίγουρος πως από το δικό σου χέρι θα βγει υπέροχο. Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
antrehil Posted October 2, 2015 Share Posted October 2, 2015 Να ρίξω και γω μια ιδέα που μου κατέβηκε βλέποντας στις ειδήσεις την Αμφίπολη..... Νομίζω μπορεί να εξελιχθεί σε κωμικό-φάντασι ή κάτι τέτοιο. Ένας αρχαιολόγος καθώς βρίσκεται σε ανασκαφές σε κάποιο σημείο της Ελλάδας ανακαλύπτει ένα πηγάδι. Άθελα του πέφτει μέσα. Ξυπνάει στο ίδιο μέρος μόνο που αντί για τους υπόλοιπους αρχαιολόγους και τα εργαλεία ή ότι άλλο είχαν μαζί του βλέπει μερικούς έκπληκτους τύπους. Βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα. Οι κάτοικοι της περιοχής τον είδαν να πέφτει από τον ουρανό και δεν άργησαν να βγάλουν το συμπέρασμα πως είναι θεός. Η φήμη του εξαπλώνετε ώσπου τελικά φτάνει στα αφτιά του Δία. Ο αρχαιολόγος θέλοντας να επιστρέψει στην σύγχρονη εποχή θα κάνει τα πάντα όμως ο Δίας θεωρώντας τον σφετεριστή της θέσης του στον Όλυμπο θα θελήσει να τον καταστρέψει. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted October 2, 2015 Share Posted October 2, 2015 Να ρίξω και γω μια ιδέα που μου κατέβηκε βλέποντας στις ειδήσεις την Αμφίπολη..... Νομίζω μπορεί να εξελιχθεί σε κωμικό-φάντασι ή κάτι τέτοιο. Ένας αρχαιολόγος καθώς βρίσκεται σε ανασκαφές σε κάποιο σημείο της Ελλάδας ανακαλύπτει ένα πηγάδι. Άθελα του πέφτει μέσα. Ξυπνάει στο ίδιο μέρος μόνο που αντί για τους υπόλοιπους αρχαιολόγους και τα εργαλεία ή ότι άλλο είχαν μαζί του βλέπει μερικούς έκπληκτους τύπους. Βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα. Οι κάτοικοι της περιοχής τον είδαν να πέφτει από τον ουρανό και δεν άργησαν να βγάλουν το συμπέρασμα πως είναι θεός. Η φήμη του εξαπλώνετε ώσπου τελικά φτάνει στα αφτιά του Δία. Ο αρχαιολόγος θέλοντας να επιστρέψει στην σύγχρονη εποχή θα κάνει τα πάντα όμως ο Δίας θεωρώντας τον σφετεριστή της θέσης του στον Όλυμπο θα θελήσει να τον καταστρέψει. Ένας Γιάνκης του Κοννέκτικατ στην Αρχαία Ελλάδα, φάση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted October 2, 2015 Share Posted October 2, 2015 αυτό ακριβώς σκέφθηκα και εγώ διαβάζοντάς το! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted October 2, 2015 Share Posted October 2, 2015 Εμένα πάντως για funny με κέντρισε, αλλά δυστυχώς έχω πολύ πιεσμένο πρόγραμμα το τελευταίο διάστημα. Ίσως μόλις χαλαρώσω λίγο πάλι να το ξαναδώ, και ποτέ δεν ξέρεις... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pandelis Posted September 12, 2016 Share Posted September 12, 2016 Η πρώτη ιδέα που είχα ποτέ για μυθιστόρημα ήταν: "She was tenth in line for the throne, but she was to become queen... Queen Zara." Αφορούσε υπαρκτό πρόσωπο (guess who) κι έμαθα μετέπειτα ότι αυτή η ιδέα είχε ήδη χρησιμοποιηθεί ως background story για το "V for Vendetta" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted November 7, 2017 Share Posted November 7, 2017 bump διότι...είδα κάτι όνειρα. Αυτό δεν ξέρω αν το έχω ξαναδεί και αλλού: παζάρι όπου οι άνθρωποι αγοράζουν συναισθήματα σε φιάλες. Δεν είναι μαγικά φίλτρα αλλά αισθήματα. Αλλιώς δεν νιώθουν τίποτα σε αυτόν τον κόσμο. Ούτε πόνο, σκεφτείτε το γιατί. επίσης: μία γυναίκα απατάει τον άντρα της με τον ίδιο τον άντρα της, αλλά σε μια παράλληλη διάσταση. Μιλάμε για παράλληλη σχέση δλδ! (Βάλτε με νου σας τι είδους ντετέκτιβ έχει προσλάβει ο καημένος για να την πιάσει σητν αγκαλιά του άλλου του εαυτού!) 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted November 7, 2017 Share Posted November 7, 2017 Πω, η πρώτη ιδέα έιναι και γαμώ πραγματικά! Η δεύτερη δε ξέρω. Μου φαίνεται πολύ κουλή Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted November 8, 2017 Share Posted November 8, 2017 Ειρήνη wtf! Τι σου συμβαίνει; Γκουχ γκουχ για το πρώτο, κι όσο για το δεύτερο όχι ακριβώς, αλλά είναι πολύ κοντινό σε κάτι που έχω γράψει ένα 5-χίλιαρο και περιμένω να βρω την κατάλλη στιγμή να το συνεχίσω. Έτσι ξεκίνησα και με τη σύζυγο (ενδοεγκεφαλική σύμπνοια), δεν θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να ακολουθήσει (όχι, αγαπημένη, αν διαβαζεις, δεν σ' αλλάζω με καμιά ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted November 8, 2017 Share Posted November 8, 2017 2 hours ago, Morfeas said: Ειρήνη wtf! Τι σου συμβαίνει; Γκουχ γκουχ για το πρώτο, κι όσο για το δεύτερο όχι ακριβώς, αλλά είναι πολύ κοντινό σε κάτι που έχω γράψει ένα 5-χίλιαρο και περιμένω να βρω την κατάλλη στιγμή να το συνεχίσω. Έτσι ξεκίνησα και με τη σύζυγο (ενδοεγκεφαλική σύμπνοια), δεν θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να ακολουθήσει (όχι, αγαπημένη, αν διαβαζεις, δεν σ' αλλάζω με καμιά ) Μπου-χαχα δεν το θυμόμουν αλλά ίσως πρέπει να με ανησυχούν πλέον τα όνειρα που βλέπω. Όσον αφορά στις ιδέες, έχω και άλλες φορές διαπιστώσει creepy σύμπνοια με την σύζυγό σου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ραδιούργος_ιππόκαμπος Posted November 11, 2017 Share Posted November 11, 2017 Υπέροχη ιδέα! Ξεκίνησα να γράφω κάτι που υποτίθεται θα ήταν σε μέγεθος ενός μικρού διηγήματος ή μιας μεγάλης short story. Ήθελα να έχει κυρίως το στοιχείο του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας. Νιώθω ότι δεν έχω (ακόμη τουλάχιστον) τις τεχνικές για να το δουλέψω και θα θελα να το προσφέρω σε όποιον ενδιαφέρεται. Η ιστορία έχει ως εξής: Μια καινούρια τεχνολογία δημιουργείται. Μπορούμε να δημιουργήσουμε πλέον, ρομπότ των μεγαλύτερων μας φόβων ( ίσως ενός αυταρχικού γονιού, ενός απαίσιους εργοδότη κτλ) και να "ζησουμε" μαζί τους προσπαθώντας με ασφάλεια να τους αντιμετωπίσουμε και να παυσουμε πια να τους φοβόμαστε(Αφού θα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ρομπότ). Το ίδιο ίσως μπορεί να γίνει κατασκευάζοντας "εμάς" με τους φόβους μας ή με τα ψυχιατρικά μας θέματα και να προσπαθούμε να μας αντέξουμε, να συμφιλιωθούμε και ζήσουμε μια πιο ικανοποιητική ζωή. Τα ρομπότ αρχικα θα προγραμματίζονται με τα δεδομένα που εμείς θα καθορίσουμε και αλλά και βασισμένα στα γενικότερα ψυχολογικά προφίλ και θα ανταποκρίνονται στην δική μας συμπεριφορά περνώντας τα νέα δεδομένα στην μνήμη και τροποποιώντας την συμπεριφορά τους. Τα πράγματα φυσικά όπως καταλαβαίνετε, θα πάρουν μια διαφορετική τροπή από αυτό που περιμέναμε... 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.