Carolus Rex Posted November 24, 2012 Share Posted November 24, 2012 Καλησπέρες! Είπα, με το πρώτο μου Post να ανοίξω ένα θέμα για τον αγαπητό κύριο Abercrombie και την εκπληκτική τριλογία του "O Πρώτος Νόμος". Το έχει διαβάσει κανείς? Πως σας φάνηκε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted November 24, 2012 Share Posted November 24, 2012 Τώρα ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο και είναι πολύ ενδιαφέρον και και καλογραμμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 24, 2012 Author Share Posted November 24, 2012 Πρόσφατα τελείωσα την τριλογία, κι οφείλω να πώ πως στο τέλος έμεινα κάγκελο. Καμία σχέση με το τυπικό fantasy ending, κι εξεπλάγην ευχάριστα. Edit: Τώρα παρατήρησα ότι έκανα μια πατάτα στον τίτλο, το πληκτρολόγιο μου είναι λίγο περήφανο. Μπορεί κάποιος mod να το φτιάξει, pretty please? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 24, 2012 Share Posted November 24, 2012 Edit: Τώρα παρατήρησα ότι έκανα μια πατάτα στον τίτλο, το πληκτρολόγιο μου είναι λίγο περήφανο. Μπορεί κάποιος mod να το φτιάξει, pretty please? Το άιτημα μεταφέρθηκε στην γραμματεία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 24, 2012 Share Posted November 24, 2012 Μπορείς να πεις κάποια παραπάνω πράγματα για αυτόν και τα βιβλία του μήπως; Επειδή δεν νομίζω να έχω διαβάσει τίποτα δικό του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 24, 2012 Author Share Posted November 24, 2012 (edited) Λεπόν, ο Joe Abercrombie είναι εκπρόσωπος του νέου κύματος του fantasy που ξεπηδάει σιγά, σιγά και θέλει τα πάντα να γίνονται πιο αληθοφανή και γκρίζα. Το όλο έργο του διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η Ένωση, που είναι εμπνευσμένη από την Αναγεννησιακή Ευρώπη, οι Βόρειοι που είναι πιο κοντά στους Σάξονες και η Αυτοκρατορία της Γκούρκουλ που είναι ένα μείγμα Αράβων και Ρωμαίων. Το έργο έχει τέσσερις κύριους ήρωες, τον Τζέζαλ νταν Λούθαρ, εγωπαθή λοχαγό της Ένωσης, τον Λόγκεν τον Εννιαδάχτυλο, βόρειο πολεμιστή με τρομερή φήμη (ότι πιο κοντά σε κρέας έχει το έργο), τον Μπαγιάζ, Πρώτο τον Μάγων (δεν λέω άλλα, spoiler alert) και τον Ιεροεξεταστή Σαντ νταν Γκλόκτα, παράλυτο ήρωα πολέμου που πλέον έχει γίνει αρχιβασανιστής της Ιεράς Εξέτασης της Ένωσης. όλους αυτούς τους ακολουθεί πληθώρα δευτερευόντων χαρακτήρων, που κάνουν την ζωή τους, σε γενικές γραμμές, πιο δύσκολη. Η πλοκή σε κρατάει σε αγωνία, όλοι οι χαρακτήρες είναι απολαυστικοί, καθώς ελάχιστοι είναι αυτό που δείχνουν, και οι διάλογοι είναι εκπληκτικοί. Το τέλος είναι αμφιλεγόμενο, εμένα μου άρεσε πολύ πάντως. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει και το γεγονός ότι είναι μια ολοκληρωμένη τριλογία του δίνει αρκετούς πόντους σε σχέση με άλλες σειρές που δεν έχουν τελειώσει. Edited November 24, 2012 by Carolus Rex 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted November 24, 2012 Share Posted November 24, 2012 Να προσθέσω ότι ο Inquisitor Glokta είναι ένας από τους πιο απολαυστικούς "κακούς" που έχω συναντήσει ποτέ. Έχω διαβάσει περίπου τις πρώτες 100 σελίδες από το πρώτο βιβλίο κι είμαι ερωτευμένη μαζί του... 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 24, 2012 Author Share Posted November 24, 2012 Για συνέχισε, για συνέχισε και πες μου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimzar Posted November 25, 2012 Share Posted November 25, 2012 Το βασικό στοιχείο των μυθιστορημάτων του Abercrombie είναι ότι όλοι του οι πρωταγωνιστές είναι αντιήρωες . Οι πιο ηθικοί χαρακτήρες είναι ο Glokta ο οποίος είναι .... βασανιστής και ο Logen που μέσα στην μάχη γίνεται berserker και σκοτώνει ότι βρει μπροστά του . Hulk smash ένα πράγμα. Σίγουρα μια από τις καλύτερες dark fantasy σειρές που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted November 25, 2012 Share Posted November 25, 2012 Γιατί είναι dark fantasy αυτό; Εγώ νομίζω ότι φέρνει πολύ περισσότερο στο epic fantasy. Πολύ ρεαλιστικό και αυτή είναι η αξία του. Αν και σε κάποια σημεία έχει πολύ μπλαμπλά και καθόλου δράση. Μια ψήφος κι από μένα στον Γκλόκτα - άπαιχτος! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 25, 2012 Author Share Posted November 25, 2012 (edited) Βασικά δεν είναι όλοι αντιήρωες. πχ Ο Ταγματάρχης Γουέστ έχει μια σκοτεινή πλευρά, αλλά δεν είναι αντιήρωας, μάλλον το αντίθετο. Χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που πωρώθηκε με τον Γκλόκτα. Edited November 25, 2012 by Carolus Rex Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 25, 2012 Share Posted November 25, 2012 Κι εμένα μου άρεσε αυτή η τριλογία. Οι ήρωες έχουν πραγματικό βάθος -καμία σχέση με τις ιστορίες που τραβάμε σπαθί κι ό,τι βρεθεί μπροστά μας το καθαρίζουμε. Επίσης διάφορα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά απ' ό,τι τα περιμένεις -καλό κι αυτό, προφανώς, για να μην είσαι σίγουρος από την αρχή ότι γνωρίζεις το τέλος. Ενδιαφέρουσα η μαγεία, επίσης καλές και οι δυο γυναίκες, στους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Και, ναι, φυσικά, αγαπημένος "κακός" ο Γκλόκτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted November 25, 2012 Share Posted November 25, 2012 Να προσθέσω ότι ο Inquisitor Glokta είναι ένας από τους πιο απολαυστικούς "κακούς" που έχω συναντήσει ποτέ. Έχω διαβάσει περίπου τις πρώτες 100 σελίδες από το πρώτο βιβλίο κι είμαι ερωτευμένη μαζί του... οντως ο γκλοκτα ειναι φοβερος.ειμαι στην σελιδα 300 του πρωτου βιβλιου και ολο γινεται καλυτερο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted November 26, 2012 Share Posted November 26, 2012 κι επειδη λειπει απο την ελληνικη εκδοση να κι ο χαρτης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 26, 2012 Author Share Posted November 26, 2012 Νομίζω ότι είχε πει ότι δεν θα έβγαζε χάρτη, αλλά τελικά άλλαξε γνώμη και θα έδινε ένα με το Red Country ,το πιο πρόσφατο stand-alone στον ίδιο κόσμο. Από εκεί είναι? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted November 26, 2012 Share Posted November 26, 2012 δεν ξερω.το βρηκα σε ενα σαιτ που εχει πολλους απο σειρες φαντασυ.λεει οτι ειναι ο κανονικος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted November 26, 2012 Author Share Posted November 26, 2012 Ρώτησα στο FB στην σελίδα του Άνουβη αν υπάρχουν σχέδια για μετάφραση των stand-alone βιβλίων του Abercrombie και η απάντηση που έλαβα είναι ότι είναι μέσα στα σχέδιά τους αλλά μετά το 2013. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ λέω να πάω να τα τσιμπήσω στα Αγγλικά από τον Ελευθερουδάκη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimzar Posted November 26, 2012 Share Posted November 26, 2012 Γιατί είναι dark fantasy αυτό; Εγώ νομίζω ότι φέρνει πολύ περισσότερο στο epic fantasy. Πολύ ρεαλιστικό και αυτή είναι η αξία του. Αν και σε κάποια σημεία έχει πολύ μπλαμπλά και καθόλου δράση. Μια ψήφος κι από μένα στον Γκλόκτα - άπαιχτος! Είναι καθαρά θέμα πως το βλέπει κανείς . Εγώ το θεωρώ Dark Fantasy κυρίως γιατί οι χαρακτήρες του είναι αντιήρωες . Έχουν όλοι μια πολύ σκοτεινή πλευρά που ο Abercrombie αναπτύσει πλήρως . Επίσης έχει και κάποια λίγα στοιχεία horror. Αντίθετα δεν θα το έλεγα ποτέ epic fantasy . Για μένα Epic Fantasy είναι μόνο έργα όπως το Wheel of Time , To ASOIAF , η το Malazan . Σειρές με τρομερό worldbuilding και δεκάδες ( η και εκατοντάδες ) χαρακτήρες . Αντίθετα για παράδειγμα δεν θεωρώ epic το Sword of Truth , η το Chronicles of Thomas Covenant , η το Shannara . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted November 26, 2012 Share Posted November 26, 2012 Γιατί είναι dark fantasy αυτό; Εγώ νομίζω ότι φέρνει πολύ περισσότερο στο epic fantasy. Πολύ ρεαλιστικό και αυτή είναι η αξία του. Αν και σε κάποια σημεία έχει πολύ μπλαμπλά και καθόλου δράση. Μια ψήφος κι από μένα στον Γκλόκτα - άπαιχτος! Είναι καθαρά θέμα πως το βλέπει κανείς . Εγώ το θεωρώ Dark Fantasy κυρίως γιατί οι χαρακτήρες του είναι αντιήρωες . Έχουν όλοι μια πολύ σκοτεινή πλευρά που ο Abercrombie αναπτύσει πλήρως . Επίσης έχει και κάποια λίγα στοιχεία horror. Αντίθετα δεν θα το έλεγα ποτέ epic fantasy . Για μένα Epic Fantasy είναι μόνο έργα όπως το Wheel of Time , To ASOIAF , η το Malazan . Σειρές με τρομερό worldbuilding και δεκάδες ( η και εκατοντάδες ) χαρακτήρες . Αντίθετα για παράδειγμα δεν θεωρώ epic το Sword of Truth , η το Chronicles of Thomas Covenant , η το Shannara . Χμ. Μπαίνω λίγο σε οφ-τόπικ χωράφια γιατί νομίζω ότι διαφωνώ με τον ορισμό του dark fantasy (αν και για να μη σε αδικήσω, λες ευθύς εξαρχής ότι είναι ο δικός σου ορισμός αυτός.) Από τη Wikipedia: Dark fantasy is a subgenre of fantasy which can refer to literary, artistic, and filmic works that combine fantasy with elements of horror. The term can be used broadly to refer to fantastical works that have a dark, gloomy atmosphere or a sense of horror and dread. Σύμφωνα με αυτό, είναι σίγουρα επική φαντασία, γιατί η ιστορία γυρίζει γύρω από ένα επικό γεγονός, όπως ο πόλεμος. Δεν είναι ο τρόμος κεντρικό θέμα. Με αυτό κατά νου, σίγουρα το Sword of Truth ΔΕΝ είναι επική φαντασία, αλλά μάλλον ηρωική, αφού ασχολούμαστε κυρίως με τον μπούρδα (μετά συγχωρήσεως) τον Ρίτσαρντ. Παρεμπιπτόντως, στην wikipedia το epic fantasy και το high fantasy είναι ένα λήμμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted December 17, 2012 Share Posted December 17, 2012 τελος της τριλογιας και οφειλω να ομολογησω οτι τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα. στα θετικα σιγουρα ειναι οι χαρακτηρε οι οποίοι πραγματικα ειναι καταπληκτικοι με πολλα απροβλεπτα στοιχεια. αργεις λιγο να μπεις μεσα τους και να εχεις συναισθηματα γι αυτους αλλα οταν το κανεις γινονται ολοι απολαυστικοι. πολυ καλο επισης οτι δεν παει σε καμμια περιπτωση στα τετριμμενα. ενα πολυ σημαντικο (θετικο η αρνητικο δεν ξερω) ειναι οτι δεν ειχει αυτο που λεμε συγκεκριμενη υποθεση. ενα αλλο σημειο που επισης δεν μπορω να καταλαβω πως εγινε ειναι το εξης: σε πολλα σημεια οι αποφασεις που παιρνει ο γκλοκτα τις μαντεψα πολυ ευκολα. η τον εμαθα αρκετα καλα η απλα ηταν πολυ προφανη!!! τελος δεν μου αρεσε καθολου η περιγραφη των μαχων !! ηταν πολυ βαρετη για τα γουστα μου. αυτα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted December 17, 2012 Author Share Posted December 17, 2012 Ο Γκλόκτα από ένα σημείο και μετά είναι απλά η φωνή της λογικής σε έναν παράλογο κόσμο, οπότε μπορείς να τον παρακολουθήσεις. Οι μάχες όντως ήταν μέτριες, αλλά πλην του Λόγκεν δεν είχε και κανέναν άλλο μέσα στην δράση. Οι μονομαχίες του Εννιαδάχτυλου μου άρεσαν αρκετά πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted December 17, 2012 Share Posted December 17, 2012 (edited) δεν θα ελεγα τον γκλοκτα φωνη της λογικης αλλα εναν τυπο που απλα δεν μασησε πουθενα και εβγαλε συνσισθηματα που ποτε δεν ελαβε!συγκλονιστικος χαρακτηρας και ενα μεγαλο ποσοστο της καλης βαθμολογιας που εβαλα οφειλετε σαυτον!οσο για μαχες αν διαβασεις κορνγουελ καταλαβαινεις τι εννοω Edited December 17, 2012 by alanon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 7, 2013 Share Posted August 7, 2013 Μόλις τελείωσα το Κάλεσμα του Ξίφους. Αίσθηση: Χάσιμο. Διαβάζεις και κάποια στιγμή σηκώνεις το κεφάλι κι έχουν περάσει δύο ώρες κι εκατό σελίδες. Κι αναρωτιέσαι πώς και γιατί σου συνέβει αυτό. Επίσης διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις και δεν ξέρεις γιατί συνεχίζεις να το κάνεις αφού όλοι αυτοί εκει μέσα δεν θα δείξουν ούτε μια στιγμή μια καλή πλευρά. Πώς να σας πω δηλαδή δε μου φτάνει η μία και μοναδική στιγμή που η Φέρο δείχνει ένα ψήγμα εμπιστοσύνης στο Γουέστ και του παραδίδει το όπλο της, απλά δεν είναι αρκετή τόση καλοσύνη για να αντισταθμήσει όλα τα μαύρα πράγματα που σου περιγράφει γυρωτρόγυρα. Κι όμως εξακολουθείς να διαβάζεις. Πλοκή: Μέτρια θα την έλεγα. Δεν έχει ιδιαίτερες εκπλήξεις, δεν πέφτεις εύκολα από τα σύννεφα, αλλά ακόμη κι όταν απλά κουβεντιάζουν σε κρατάει. Κάποια πράγματα φαίνονται τυπικά, πχ, ο Μπαγιάζ είναι ένας στρεβλός Γκάνταλφ, όπως και να το κάνουμε, κι οι τρελοί επιστήμονες του Πανεπιστημίου μοιάζουν περισσότερο με τα ραμολιμέντα του Unseen University άλλα παραδοσιακά, η Ιερά Εξέταση, οι Πρακτικοί, το μπερσέκ του Λόγκεν, κι άλλα πολύ μοντέρνα η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και η έλλειψη κάποιας φανερής θρησκείας στην Ένωση. Γραφή: Ρέει, κυλάει, δε σκοντάφτει. Παρατήρησα κάποιες υπερβολές στη μετάφραση του Δημήτρη Τρίττη, όπως η χτυπητή λέξη "φληναφλήματα" (μου φάνηκε κάπως αταίριαστη με το υπόλοιπο λεξιλόγιο) κι επίσης κάποια ελάχιστα θέματα επιμέλειας, αλλά είναι φανερό ότι ο Αμπερκρόμπι γράφει στρωτά, απλά και χωρίς κανένα απολύτως κόμπλεξ. Δε ζορίζεται για να κάνει τους στρατιώτες του άγριους και σκληροτράχηλους και βρωμόστομους, μιλάνε και νιώθεις ότι μιλάνε ελεύθερα, χωρίς να προσέχουν τα λόγια τους, επειδή εσύ κοιτάς πάνω από τους ώμους τους. Με κάποιους συγγραφείς συμβαίνει αυτό, και δεν είναι κι ό,τι πιο ευχάριστο. Χαρακτήρες: Ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Είχα πει για κάποιο άλλο βιβλίο, ότι μπορεί να μη θυμάμαι τα ονόματα των χαρακτήρων, αλλά θυμάμαι τους ίδιους τους χαρακτήρες. Ε, αυτό συμβαίνει κι εδώ. Ο κάθε ένας από αυτούς, παρεκτός που έχει τη δική του προσωπική φωνή, τις δικές του προσωπικές σκέψεις, είναι και άμεσα αναγνωρίσιμος. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και τα κουσούρια του καθενός είναι άμεσα αναγνωρίσιμα, ξέρεις ανά πάσα στιγμή τι μπορείς να περιμένεις από τον καθένα τους. Γενικά ο Σαντ (μα γιατί κανείς δεν τον λέει με το όνομά του, τον καημένο, ούτε καν ο ίδιος ο συγγραφέας του... ) είναι ο αγαπημένος μου, αλλά στις λεπτομέρειες δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις κανέναν τους. Ακόμη κι ο Γιουλβέι, ή ο Φροστ ή Χοφ έχουν το κατιτί τους. Προσωπικά, θα ήθελα μια μπουκίτσα ακόμη από Μπέθοντ, εκείνη η μία του εμφάνιση δε μου έφτασε. Γενικά: Αφήνω να περάσει ένα βιβλίο ενδιάμεσα, πριν πιάσω το δεύτερο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά αν συνεχιστεί αυτό το βιολί, ο καλός μου θα μείνει νηστικός κι εγώ άπλυτη κι αχτένιστη, για να μην πω άυπνη και άνεργη. Διάλειμμα, να έρθουν τα μυαλά μας στη θέση τους και σε δυο-τρεις μέρες, με τα μούτρα και πάλι. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted August 7, 2013 Share Posted August 7, 2013 Κι εγώ αγαπώ Sand dan Glokta. Ο Abercrombie είναι μάστορης στα ψυχογραφήματα. Η μαγκιά στο πρωτότυπο (δεν ξέρω πώς έχει περάσει στη μετάφραση) είναι ότι ο κάθε χαρακτήρας έχει απολύτως διακριτό λεξιλόγιο, εκφράσεις, κινήσεις. Bayaz-Gandalf? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 7, 2013 Share Posted August 7, 2013 Πές μου ότι η σκηνή με τον Μπαγιάζ που θυμώνει κι όλοι κάνουν ένα βήμα πίσω δε σου θυμίζει τη σκηνή με το Μπίλμπο. Όχι, πες το. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.