Jump to content

Πού βλέπετε συγγραφικά τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;


Kafka

Recommended Posts

Εγώ, παρόλο που γράφω λογοτεχνία απο τα δεκαεπτά μου, μόνο εδώ και ένα χρόνο ξεκίνησα το ταξίδι στο χώρο των δημοσιεύσεων (σε περιοδικά). Σε αυτό το χρόνο τυπώθηκε ένας ικανοποιητικός, αν και όχι σπουδαίος, αριθμός κειμένων μου.

Θα ήθελα να συνεχιστεί αυτό, και, αν γίνεται, με μεγαλύτερο ρυθμό. Στον επόμενο χρόνο θα ήθελα να αποκτήσω ένα βιβλίο, κάτι για το οποίο κάνω μερικές κινήσεις. Εξοικειώθηκα σε ένα βαθμό με μερικούς εκδότες, και έχω μερικά έντυπα που δέχονται σταθερά έργα μου.

 

Όσον αφορά την ίδια τη λογοτεχνική παραγωγή, συνήθως ολοκληρώνω δύο διηγήματα την εβδομάδα, αν και δεν προσπαθώ ιδιαίτερα για διάφορους λόγους. Θα επιδιώξω μάλλον να την αυξήσω και αυτή.

 

Η εποχή πιστεύω οτι παρόλο που καταφανώς δεν ευνοεί τους νέους δημιουργούς, απο την άλλη δυνητικά μπορεί να επιτρέψει την παραγωγή σημαντικής λογοτεχνίας, όπως γίνεται κατά κανόνα σε κάθε περίοδο κρίσης. Και δεν αποκλείεται κάποιοι απο τους μελλοντικά αναγνωρισμένους λογοτέχνες να έχουν κάποτε περάσει και απο το sff.

 

Σίγουρα μια ολόκληρη δεκαετία είναι μεγάλος χρόνος για όλους, και για τους περισσότερους εδώ υπάρχει λόγος να θεωρηθεί ίσως ως η κρισιμότερη απο την πλευρά της δυνητικής τους καταξίωσης. Γι αυτό θέτω αυτό το ερώτημα, στο οποίο μπορεί να απαντήσει ο καθένας όπως νομίζει, αφού άλλοι εδώ γράφουν για την προσωπική τους ικανοποίηση, άλλοι έχουν βλέψεις για εκδόσεις, άλλοι ακόμα δεν είναι βέβαιοι σε τί αποσκοπούν.

Όπως και να έχει εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους :)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Δύσκολο να γράψω εδώ χωρίς να μου βγουν κακίες. Είναι περισσότερο ένα τόπικ για νέους, στους οποίους το όνειρο της συγγραφής ζει φρέσκο κι έντονο. Μην αποκαρδιώσω κανέναν, απλώς γεννηθήκαμε σε λάθος χώρα. Η υπομονή και η επιμονή απαιτούνται, ασχέτως ταλέντου, και πέραν του ότι ζω μια περίοδο που έχω σχεδόν καεί και στα δύο, με πονάει να βλέπω να συμβαίνει και σε άλλους φίλους μου εδώ μέσα, αναμφισβήτητα ταλαντούχους.

 

Απαντώντας προσωπικά λοιπόν, αν καταφέρω να κρατήσω λίγη από την επιμονή που μου έμεινε, σε δέκα χρόνια με βλέπω να είμαι στα ίδια. Άντε να δω κι άλλα διηγήματα μου σε κάποιο περιοδικό, ή να καταφέρω να βγάλω κανένα βιβλίο, ή δύο. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μου φέρει τις αλλαγές που ονειρευόμουν νεότερος, καθώς μεγάλωσα με τις βιογραφίες ξένων συγγραφέων – και ναι, για μένα καταξίωση συνεπάγεται με την εμπορικότητα, όχι λόγω χρημάτων, αλλά ως βεβαίωση ότι αυτά που έγραψα άρεσαν σε πολλούς. Η ντόπια εικόνα του ποιητή συγγραφέα, που κάθεται στην γωνίτσα του στο καφενείο και γράφει-γράφει, μετά πεθαίνει στην ψάθα, μετά αναγνωρίζεται από Ακαδημίες, και μετά του στήνουν ανδριάντες, μου ήταν από πάντα μισητή και με αφήνει παγερά αδιάφορο. Σε 10 χρόνια λοιπόν, με βλέπω ακόμα εδώ και πουθενά.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Σε 10 χρόνια λοιπόν, με βλέπω ακόμα εδώ και πουθενά.

Εγώ ελπίζω μέχρι τότε να σε δούμε σε αγγλική ανθολογία :)

Link to comment
Share on other sites

Αν και υπό μία έννοια συμφωνώ οτι η Ελλάδα δεν είναι και η καλύτερη χώρα για ένα λογοτέχνη, απο την άλλη δεν είναι ούτε κατ ανάγκη η χειρότερη (είχαμε και εδώ σημαντική λογοτεχνία, Παπαδιαμάντης, Καρυωτάκης, κάποια πρώτα κείμενα της Δέλτα, και άλλοι) έτσι υφίσταται μια παράδοση.

Επίσης επιμένω- ίσως απλώς να είναι μια ελπίδα- οτι η κρίση μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη της καλής λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια η παρακμιακή αγορά του βιβλίου ανέδειξε ορισμένα άτομα σε εμπορικούς λογοτέχνες, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει οτι το έργο τους δε θα αντέξει στο χρόνο.

Προσωπικά δε με πειράζει η απουσία ιδιαίτερης αναγνώρισης. Πολλοί συγγραφείς πέθαναν χωρίς να αναγνωριστούν, ακόμα και ο Κάφκα, οπότε εγώ απο την πλευρά μου δεν ασχολούμαι με αυτό, αν και θέλω για πρακτικούς λόγους μια σχετική αναγνώριση.

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφέρον θέμα

 

Έχω πρακτικά λιγα χρονια που ασχολούμαι...ξεκίνησε στα 15 και σήμερα στα 21 δεν εχω βαρεθει ακομα :first:

Εντάξει δεν μπορώ να πω οτι περιμένω πάρα πολλά, σε πρώτη φάση θα ήθελα σε δέκα χρονια απο τώρα να έχω την ίδια όρεξη και την ίδια αγάπη πρώτα απ' όλα για το διαβασμα γενικά και σε δεύτερο επίπεδο τη συγγραφή.

 

Απο και και πέρα θα ήθελα κάποια στιγμή να εκδοθεί μια ποιητική μου συλλογή, κατι φυσικά αδύνατο αν δεν συνδιαστεί με άλλες ''επιτυχίες'' στο χώρο.

Link to comment
Share on other sites

Διάλεξες μάλλον το δυσκολότερο είδος, δεδομένου οτι ποίηση γράφουν ακόμα περισσότεροι απο όσους γράφουν διήγημα. Και δυστυχώς εικάζω οτι σε πολλούς αυτό γίνεται για εντελώς αρνητικό λόγο, πως *νομίζουν* οτι είναι ευκολότερη η ποίηση λόγω του μικρότερου μεγέθους. Στην πραγματικότητα, έστω κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ομοίως τουλάχιστον δύσκολο είδος με τα άλλα, αν όχι ακόμα πιο δύσκολο.

 

Επίσης απο τη σύντομη πορεία μου στο χώρο είχα πολλές αφορμές να διαπιστώσω οτι οι εκδότες είναι ακόμα πιο διστακτικοί απέναντι στην ποίηση, πιθανότατα λόγω της πιο έκδηλης ανεπάρκειας πολλών ποιητών αφ ενός, αφ ετέρου των ενδογενών (αν και άδικων κατά τη γνώμη μου) προβλημάτων του είδους όσον αφορά την ανταπόκριση του κοινού σε αυτό.

 

Συμφωνώ συνεπώς μαζί σου πως μια τέτοια έκδοση θα απαιτήσει άλλες, προηγούμενες επιτυχίες. Σου την εύχομαι πάντως.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Το μόνο πιο εύκολο στην ποίηση (αν ειναι εύκολο) είναι η δυνατότητα σε αντιθεση με τα περισσότερα είδη της πεζογραφίας να γράψεις κάτι αυτόνομο που να στέκεται μονο του. Θα μου πεις τι ποιότητα θα έχει αυτό; ε την ιδια που θα χει και μια ιστοριούλα απο κάποιον που γράφει για πρώτη φορά.

 

Και εγώ γιαυτό απέφευγα να γράψω πεζό γιατί το θεωρούσα πάρα πολύ δύσκολο (αν και ειχα ιδεες) και ως άτομο που βαριέται εύκολα και αφηνει μισοτελειωμένες δουλειές θεωρούσα ότι δε θα τελείωνα ποτέ τίποτα. Και πράγματι πιθανον τριλογίες και 1000σελ βιβλια να μην γράψω ποτέ, έκαστος στο είδος του.

 

Απλά κατι η σχολή που με εβαλε να κάνω εργασίες, κάτι η σχετική ωριμοτητα (παντα σχεση με πιο μικρες ηλικιες) με την οποία αντιμετωπίζω την οποιαδήποτε τύπου υποχρέωση (προς εμενα,προς άλλους κλπ), μπήκα σε μια σειρά , ολοκλήρωσα κάποιες πρώτςε απόπειρες. Αρχικά ένα μεγάλο πεζό ποιήμα και μετά μερικές αυτόνομες ιστοριούλες...τίποτα σπουδαίο.

 

Οι εκδότες κατά βάση δεν εκδιδουν ποίηση αν δεν εισαι είτε νεκρός είτε κάποιος αναγνωρισμενος σε σχετικο κλάδο. Η Διμουλίδου έβγαλε συλλογή ποιημάτων, ο Αγγελάκας, ο Πασχαλίδης και ορισμένοι εξαίρετοι φιλόλογοι όπως πχ ο Κουβαράς που είχα την τιμή να έχω καθηγητή. Και αυτό ειναι αρκετά λογικό γιατί πολύ δυσκολα θα αγοράσεις μια ποιητική συλλογή χωρίς να ξέρεις τι αγοράζεις...και ειναι δύσκολο να ξέρεις στην ποίηση.Αλλά δεν μπορώ να πω ότι με απασχολεί ιδιαίτερα, θα ήθελα να συμβει μια έκδοση ποιημάτων μου κάποια στιγμή αλλά το θεωρώ πολύ λιγότερο απαραίτητο απ' ότι ένα διήγημα πχ, καθώς έχω καλυφθεί με διάφορα fan-zines (και αυτό-αυτοεκδοσεις τις πλάκας, τυπου , εκτυπωτης,α4 και χαρτονι απο πάνω) κάτι που δεν μπορεί να γίνει εύκολα για οτιδήποτε άλλο πλην των στίχων και της ποίησης.

 

ευχαριστώ και για τις ευχες :hi:

Edited by Nostalgist
Link to comment
Share on other sites

Πού πιστεύω πως θα βρίσκομαι σε 10 χρόνια... Δεν θέλει και πολύ σκέψη. Εκεί που ήμουν και πριν 10 χρόνια, δηλαδή στην αφάνεια.

Κρίνοντας από την μέχρι στιγμής πορεία του ελληνικού φανταστικού, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε κανένα βήμα παραπέρα. Ο δρόμος δεν είναι ευθύς αλλά κυκλικός κι εμείς δεν κάνουμε τίποτα παρά μόνο κύκλους. Τελειώνεις το βιβλίο σου, ψάχνεις εκδότη, τον βρίσκεις, βγάζεις βιβλίο, ελάχιστοι μιλούν για αυτό, περνά λίγος καιρός, η τιμή του βιβλίου πέφτει, ο εκδότης το βγάζει στις προσφορές και στα παζάρια κι εσύ ξεκινάς πάλι από την αρχή, δηλαδή στο σημείο που έχεις γράψει ένα ακόμα βιβλίο και ψάχνεις για εκδότη.

Πάντως πραγματικά θέλω σε 10 χρόνια να είμαι όπως ήμουν πριν 10 χρόνια. Τότε τουλάχιστον ήμουν (υπερ)αισιόδοξος

Link to comment
Share on other sites

Τα 10 πρώτα χρόνια το μόνο που έβγαλα από τη συγγραφή ήταν καμιά δεκαριά δημοσιευμένες ιστορίες και ένα κουτί σοκοφρέτες από έναν διαγωνισμό webcomic (όπου έγραψα μία ατάκα). Τουλάχιστον πλέον ξέρω να γράφω ανεκτά, οπότε δεν πήγε τζάμπα τόσος κόπος.

Στην επόμενη δεκαετία ελπίζω πως θα έχω επιτέλους τελειώσει και εκδόσει κανά δύο βιβλία και θα έχω πάρει και περισσότερες σοκοφρέτες...

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Εγώ θέλω απλά να έχω γίνει καλύτερη στην συγγραφή. Αν θα έχω εκδοθεί ή οτιδήποτε παρόμοιο, είναι -για μένα- δευτερεύον.

Link to comment
Share on other sites

Ευτυχώς δεν έχω βλέψεις να βγάλω λεφτά από την συγγραφή. Για την κατάσταση των πραγμάτων στην Ελλάδα με κάλυψαν όλοι οι προλαλήσαντες.

 

Άρα, αυτό που θέλω εγώ για εμένα συγγραφικά, είναι να συνεχίσω να γράφω ιστορίες που θα αρέσουν σε κάποιους. Ίσως και να εκδοθούν σε κάποιο βιβλίο, περισσότερο για το ονόρε, παρά για οτιδήποτε περισσότερο. Ε, ας φτάνουν "τα κέρδη" και για μερικές σοκοφρέτες που λέει και ο Νιχίλιο παραπάνω! Για να έχουμε κάτι να μασουλάμε όταν συζητάμε με φίλους το βιβλίο...

Link to comment
Share on other sites

Συγγραφικά θα ήθελα να είμαι καλύτερος.

 

Εκδοτικά...ας το αφήσουμε καλύτερα.

Link to comment
Share on other sites

Αν και υπό μία έννοια συμφωνώ οτι η Ελλάδα δεν είναι και η καλύτερη χώρα για ένα λογοτέχνη, απο την άλλη δεν είναι ούτε κατ ανάγκη η χειρότερη (είχαμε και εδώ σημαντική λογοτεχνία, Παπαδιαμάντης, Καρυωτάκης, κάποια πρώτα κείμενα της Δέλτα, και άλλοι) έτσι υφίσταται μια παράδοση.

Επίσης επιμένω- ίσως απλώς να είναι μια ελπίδα- οτι η κρίση μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη της καλής λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια η παρακμιακή αγορά του βιβλίου ανέδειξε ορισμένα άτομα σε εμπορικούς λογοτέχνες, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει οτι το έργο τους δε θα αντέξει στο χρόνο.

Προσωπικά δε με πειράζει η απουσία ιδιαίτερης αναγνώρισης. Πολλοί συγγραφείς πέθαναν χωρίς να αναγνωριστούν, ακόμα και ο Κάφκα, οπότε εγώ απο την πλευρά μου δεν ασχολούμαι με αυτό, αν και θέλω για πρακτικούς λόγους μια σχετική αναγνώριση.

 

Έχεις δίκιο στο εξής. Η κρίση θα ευνοήσει την ανάπτυξη καλής λογοτεχνίας και θα σμιλεύσει ικανούς λογοτέχνες. Όμως, εκδοτικά η κατάσταση μάλλον θα χειροτερέυσει. Και όλοι οι αξιόλογοι νεοέλληνες λογοτέχνες και ιδίως αυτοί που ανέφερες ήταν ελάχιστα αναγνωρισμένοι στον καιρό τους. Δεν ξέρω ίσως να είναι οι μοίρα των λογοτεχνών στην Νεοελλάδα του Τίποτα και του Κανένα.

 

Όπως και να έχει, όμως, εγώ και υποθέτω όλοι μας θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτό, το οποίο κάνουμε. Να πλάθουμε νέους κόσμους!

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν για να δούμε 10 χρόνια = 10 nanwrimo. Άρα ελπίζω σε 10 χρόνια να έχω τελειώσει το Μάυρο Ρόδο (το πρώτο μου βιβλίο) γράφοντας περίπου 10.000 λέξεις τον χρόνο. :p

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Να πω ότι θα είμαι στα Τάρταρα? Χμμ, μπα, πιό χαμηλά. Οι ιστορίες κυκλοφορούν στο κεφάλι μου, απλά δεν έχω όρεξη να κάτσω σοβαρά και με πρόγραμμα να τις γράψω, οπότε υποθέτω ότι πάντα θα είναι μισοτελειωμένες....

Link to comment
Share on other sites

Πρέπει να σημειωθεί οτι το φαινόμενο της συγγραφής υπό συνθήκες γενικού πλούτου ήταν σχετικά καινοφανές. Στο παρελθόν, και ιδίως στη χώρα μας, οι συνθήκες ήταν ακόμα χειρότερες, παρόλο που βέβαια δεν είχε μεσολαβήσει ο νεοπλουτισμός και η φτηνή αντιγραφή αξιών απο το εξωτερικό, απο την άλλη το μέσο βιοτικό και νοητικό επίπεδο των ελλήνων ήταν σίγουρα ακόμα χαμηλότερο.

Οπότε υπάρχει ελπίδα, αν και σίγουρα ζούμε στη χώρα όπου όλοι σχεδόν γράφουν, και σχεδόν κανείς δε διαβάζει.

Edited by Kafka
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχουμε και λέμε:

Σε 30 χρόνια (ακριβώς) έχω γράψει 600.000 λέξεις. Οπότε την επόμενη δεκαετία περιμένω να έχω γράψει κάπου 200.000 λέξεις ακόμα, δηλαδή δύο μεσαίου μεγέθους βιβλία. Αν το ένα μείνει στο συρτάρι / στον σκληρό (αναμενόμενο) και το άλλο φτάσει στο χαρτί, θα είμαι ευχαριστημένος. Έτσι κι αλλιώς, δεν βγάζω πάνω από ένα βιβλίο τη δεκαετία. :-)

Για χρήματα δεν συζητάω γιατί δεν είμαι καλός στα ανέκδοτα. :-)

 

Εδίτιον το σημαντικόν: Θα ήθελα, φυσικά, να διαβάσω περισσότερο και να βελτιωθώ, χωρίς όμως αυτή η (όποια) μελλοντική βελτίωση να μου ρίξει (κι άλλο) την ήδη πολύ χαμηλή ταχύτητα / παραγωγικότητα.

Edited by mman
Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα, φυσικά, να διαβάσω περισσότερο και να βελτιωθώ, χωρίς όμως αυτή η (όποια) μελλοντική βελτίωση να μου ρίξει (κι άλλο) την ήδη πολύ χαμηλή ταχύτητα / παραγωγικότητα.

 

...a.k.a. "να παραμείνω όσο ψείρας είμαι και να μη γίνω περισσότερο".

 

Εγώ θα πάω προς Sonya μεριά: θέλω κυρίως να καταφέρω να γράψω κάτι που να το θεωρώ κι εγώ πολύ καλό, γιατί τώρα σε όλα όσα έχω γράψει βρίσκω ελλείψεις που δεν ξέρω πώς να τις διορθώσω. Όταν βρω τον τρόπο να το κάνω αυτό και μαζέψω αρκετά διηγήματα που να τα θεωρώ κι εγώ το καλύτερο που μπορώ να κάνω, τότε βλέπουμε για έκδοση. Ελπίζω να μην έχουν περάσει 10 χρόνια μέχρι τότε...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Σε δέκα χρόνια με βλέπω να έχω επιτέλους τελειώσει ένα βιβλίο (πρέπει να διαλέξω πρώτα: θα είναι ένα από αυτά που έχω ήδη ξεκινήσει, ή θα μου έρθει η έμπνευση για κάποιο καινούργιο; ) και να χτυπάω πόρτες εκδοτικών, πιστεύοντας ότι το κείμενο που τους δείχνω είναι αξιοπρεπές.

 

Αυτό είναι μία πολύ αισιόδοξη άποψη, και δεν κάνω πλάκα.

Link to comment
Share on other sites

Δέκα χρόνια είναι δυνητικά μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδος για ένα λογοτέχνη, αν σκεφτεί κανείς οτι υπήρχαν και συγγραφείς που έγραψαν ουσιαστικά όλο τους το έργο μέσα σε μια δεκαετία (όπως ο De Maupassant). Συχνά κανείς στηρίζεται σε όσα έχει ήδη γράψει, όμως το περιθώριο για βελτίωση είναι πάντα αχανές. Ιδίως για όσους δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί αυτό μπορεί να νοηθεί ως ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

 

Οπότε, για να απαντήσω πιο άμεσα και στον Ντίνο, διαφωνώ οτι το ερώτημα αφορά μόνο, ή έστω κυρίως, νέους λογοτέχνες. Δε συγκαταλέγω ούτε τον εαυτό μου στους νέους (ηλικιακά έστω, είμαι 33) όμως έχω την εντύπωση οτι το καλύτερο έργο μου είναι μπροστά μου, και ας έχω πάνω απο δέκα χιλιάδες σελίδες στο παρελθόν.

Link to comment
Share on other sites

Δεδομένου ότι οι ρυθμοί μου έχουν πέσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και οι ιδέες μου έχουν αρχίσει και λιγοστεύουν, θα είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη να βρίσκομαι στα ίδια σε δέκα χρόνια: να γράφω δηλαδή. Ιδανικά, θα ήθελα και να ευχαριστιέμαι το γράψιμο, όπως συνέβαινε παλιά.

Φαντάζομαι όλο και κάτι θα βγαίνει στη δημοσιότητα, οπότε δεν θα είναι άσχημα.

Γαι νέες εκδόσεις, λεφτά και άλλα τέτοια, δεν το συζητάω.

Link to comment
Share on other sites

Πριν κάτι παραπάνω από 10 χρόνια, αρχές 2002, άρχισα να γράφω, κι αυτό κυριολεκτικά καταλάθος.

Νωρίτερα, σαν dungeon master, εγώ έφτιαχνα ιστορίες και οι παίχτες/φίλοι μου τις κατέστρεφαν. Καλά γελάγαμε, αλλά από τότε είχα το σαράκι η ιστορία να είναι σωστή. Οπότε τους παράτησα κι άρχισα να γράφω σε ένα μικρό μπλοκάκι την ιστορία ενός κλεφτράκου πάνω σε ένα πειρατικό καράβι. Τον χαρακτήρα που θα έπαιζα εγώ δηλαδή, στην ιστορία που είχα φτιάξει. Έγραψα για λίγες βδομάδες, το παράτησα. Αρχές 2003 ξεκίνησα να κάνω το ίδιο χωρίς καν να έχω παίχτες ή παιχνίδι στη μέση. Σκέφτηκα "τι θα έλεγα και τι θα έκανα αν υπήρχε αυτή η ιστορία, άραγε;" όσο το σκέφτομαι, το ίδιο κάνω ακόμα και τώρα αν και το 1ο πρόσωπο έχει γίνει 3ο. Τι θα έκανε ο φανταστικός τάδε, κλπ.

 

Μου πήρε πάνω από ένα χρόνο (και σχεδόν 50 χιλιάδες λέξεις) για να αντιληφθώ "Ρε συ, κάποιοι -2,3 φίλοι, παλιοί παίχτες- θέλουν να το διαβάσουν. Γράφω μυ-θι-στό-ρη-μα". Φυσικά διάβαζα βιβλία από τότε, αλλά ποτέ δεν είχα μπει στην σκέψη "κάντο μόνος σου". Πώς, σε κάποια φάση προεφηβικά, τα αγοράκια ανακαλύπτουν πως το πουλάκι τους κάνει καινούργια κόλπα; Ακριβώς έτσι.

 

Θα μπορούσα να φανταστώ τότε πως, 10 χρόνια αργότερα, θα είμαι σ'αυτό το σημείο; Να έχω ολοκληρωμένα βιβλία και ιστορίες, να έχω τόσους φίλους και γνωστούς που αγαπούν το ίδιο χόμπι, δημοσιεύσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, και άλλα τέτοια; Δεν υπάρχει. Οπότε, όπως δεν είχα ιδέα τότε πώς θα είμαι το 2012, έτσι δεν μπορώ να δω και το 2022. Αν ο τριανταεφτάχρονος Ντίνος είναι γερός, ελπίζω να έχει την ίδια όρεξη να διαβάζει και να γράφει όπως εγώ. Τώρα για το πού θα βρίσκεται, θα περιμένω να φτάσω ως εκεί για να το δω.

Link to comment
Share on other sites

Σε δέκα χρόνια από τώρα, θα εξακολουθώ να γράφω για το ντουλάπι μου

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πιστεύω ότι ο λογοτεχνικός χάρτης της χώρας θα αλλάξει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

Θα έχουν δημιουργηθεί νέες σχολές και η λογοτεχνία του φανταστικού θα πάρει μια πιο περίοπτη θέση στον κυκεώνα των εκδόσεων.

Προσωπικά, νομίζω μέσα στα επόμενα χρόνια να έχω βρει και τελειοποιήσει τη ''φωνή μου''. Το δικό μου προσωπικό ύφος γραφής.

Θα συνεχίσω να γράφω διηγήματα, ποίηση και θα καταφέρω να γράψω τουλάχιστον ένα αριστούργημα, που ίσως να μην αναγνωριστεί όσο του αξίζει, στον καιρό της δημοσίευσής του.

Ξέρω ότι ακούγονται ψωνίστικα όλα αυτά, αλλά η άποψή μου είναι ότι αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις, τότε μην το ξεκινάς καθόλου.

Δεν με ενδιαφέρει να πλουτίσω από τη συγγραφή. Θα ήθελα όμως να μπορώ να επιβιώνω από αυτήν χωρίς να χρειάζεται να γράφω κατά παραγγελία, πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα το έκανα. Δηλαδή αν βρεθεί κάποιος και μου πει ''σου δίνω 500 ευρώ το μήνα για να μην κάνεις τίποτα άλλο, μόνο να γράφεις'' θα δεχόμουν ευχαρίστως.

Θα συμφωνήσω με τον Κυριάκο (Κάφκα) ότι πολλοί συγγραφείς που έγραψαν και γράφουν στο SFF, είναι ίσως οι αυριανοί καταξιωμένοι λογοτέχνες των καιρών μας.

Και ότι οι συνθήκες κρίσης, ύφεσης και μιζέριας θα γεννήσουν κάποια έργα, που αργότερα θα θεωρηθούν κλασσικά.

Edited by abuno
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά από τότε που διάβασα την "Ιθάκη" του Καβάφη είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν έχει σημασία πού θα βρίσκομαι, αλλά τι ταξίδι θα έχω κάνει μέχρι τότε. Μακάρι να είναι σαν τα προηγούμενα δέκα χρόνια αν και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα γνωρίσω τόσο πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και θα συμμετάσχω σε τόσο όμορφες κοινότητες. Στο μεταξύ, θέλω να έχω γράψει μια τριλογία και αρκετά διηγήματα, αν και για τα διηγήματα δεν είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω :-).

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Upcoming Events

    • 0
      14 December 2024 05:00 PM
      Until 07:00 PM

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..