50 Βιβλία για το 2013

[Count Baltar]

1. Με τα τεθωρακισμένα του Κόκκινου Στρατού - Evgeni Bessonov, μετάφραση Δ.Π. Κωστελένος/Μάριον Χωρεάνθη, εκδόσεις Ιωλκός (350) non-fiction

2. Η πιο κρυφή πληγή - Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Εκδόσεις Ίκαρος (458)

3. City Infernal - Edward Lee (366)

4. Η σιωπή των νεκρών - Jean Paul Noziere, μετάφραση Δημήτρης Σιδηρόπουλος, εκδόσεις Πόλις (316)

5. Shadow Dreams - Elisabeth Massie (227)

6. Riverwatch - Joseph Nassise (355)

7. Fluke - James Herbert (206)

8. The Resurrectionist - Wrath James White (324)

9. Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια - Tom Baker, μετάφραση Μαρία Πέτρου, εκδόσεις Ars Nocturna (131)

10. The Great Degeneration - Niall Ferguson (190) non-fiction

11. Shock waves - Thomas Tessier (220)

12. Το δικαίωμα στην τεμπελιά - Paul Lafargue, μετάφραση Χ. Βητας, εκδόσεις Κοροντζη (78) non-fiction

13. ΕΦΦάνταστες ιστορίες - ΑΛΕΦ (πλήθος σελίδων)

14. Γυναίκες του έρωτα - Γιώργος Χρηστέας, Εκδόσεις Απόπειρα (185

15. Circus of the Damned - Laurell K. Hamilton (329)

16. The Deceiver - Melanie Tem (342

17. Όλα τα χρώματα των ήλιων - Γιώργος Μπαλάνος, εκδόσεις Πατάκη (248)

 

Αφελή διηγηματάκια, από το όχι και τόσο μακρινό -σε τελική ανάλυση- 1995. Τουλάχιστον, ωραία και στρωτή γλώσσα (με μόνη εξαίρεση την κατά τόπους κατάχρηση θαυμαστικών, που επιτείνει την αφέλεια του συνόλου).

[wordsmith]

 

1)Γράμμα στη Μαργαρίτα, Πόλυ Μηλιώρη.

 

2)Το Καράβι της μαγείας, τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

3)The man in the maze, Robert Silverberg.

4)Το καλοκαίρι μου έξω από το Θόλο, Δημήτρης Βανέλλης, Μέδουσα.

5)Το μανιασμένο καράβι τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

6)Λουάνες - Κ. Καλουντζή, Συμπαντικές Διαδρομές.

7)Το μανιασμένο καράβι τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

8)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

9)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

10)O κοκκινολαίμης, Jo Nesbo, εκδ. Ορφέας.

11)House:ο επίσημος οδηγός της σειράς, Ian Jackman, εκδ. Μέλινο.

12)Ιστορίες της ετοιμοθάνατης γης, Τζακ Βανς, Αίολος.

13)City, Clifford Simak.

14)Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα, Φανταστικός Κόσμος.

15)Ριάλτο ο θαυμαστός, Τζακ Βανς, Αίολος.

16)The plantation, Stella Samiotou Fitzsimons.

17)Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ, Πάτρικ Ζίσκιντ, Ψυχογιός.

18)The Running Man, Stephen King.

19)Οι ευτυχισμένες μέρες του μέλλοντος, Robert Silverberg, Παρά Πέντε (The World Inside).

20) Σαλτατέμπο, Stefano Benni, Τραυλός.

21)Επιδημία, Scott Sigler, Πλατύπους.

 

22)Μέλαινα χολή, Χρυσοξένη Προκοπάκη, Άπαρσις. Μιας φίλης. Όχι το στιλ μου. Από αυτά που περιγράφουν μια συνηθισμένη καθημερινότητα και προσπαθείς να καταλάβεις τι το ιδιαίτερο συμβαίνει και υπάρχει λόγος να διηγηθούμε αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον το γράψιμο δεν είναι όσο βαρετό είναι σε κάποια άλλα τέτοια. Για κάτι τέτοια το γυρίζουμε στα σφφ βιβλία.

 

17. Όλα τα χρώματα των ήλιων - Γιώργος Μπαλάνος, εκδόσεις Πατάκη (248)

Αφελή διηγηματάκια, από το όχι και τόσο μακρινό -σε τελική ανάλυση- 1995. Τουλάχιστον, ωραία και στρωτή γλώσσα (με μόνη εξαίρεση την κατά τόπους κατάχρηση θαυμαστικών, που επιτείνει την αφέλεια του συνόλου).

 

 

Δεν το είχα προσέξει ότι είναι του 1995 -  εγώ νόμιζα του 1980-85 περίπου. Οπότε θα συμφωνήσω.

[Cassandra Gotha]

 

22)Μέλαινα χολή, Χρυσοξένη Προκοπάκη, Άπαρσις. Μιας φίλης. Όχι το στιλ μου. Από αυτά που περιγράφουν μια συνηθισμένη καθημερινότητα και προσπαθείς να καταλάβεις τι το ιδιαίτερο συμβαίνει και υπάρχει λόγος να διηγηθούμε αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον το γράψιμο δεν είναι όσο βαρετό είναι σε κάποια άλλα τέτοια. Για κάτι τέτοια το γυρίζουμε στα σφφ βιβλία.

 

Δεν μπορούσαν να μην το σχολιάσω αυτό.

 

Δηλαδή, κάτι τέτοια είναι που μας σπρώχνουν στην ακολασία; Αν φορτώνουμε κι εμείς ενοχές στον λόγο μας όταν μιλάμε για σφφ βιβλία, άσ' τα...  (Έτσι όπως το γράφεις δεν ακούγεται και πολύ ωραίο, λες και χρειαζόμαστε δικαιολογία).

[wordsmith]

 

 

22)Μέλαινα χολή, Χρυσοξένη Προκοπάκη, Άπαρσις. Μιας φίλης. Όχι το στιλ μου. Από αυτά που περιγράφουν μια συνηθισμένη καθημερινότητα και προσπαθείς να καταλάβεις τι το ιδιαίτερο συμβαίνει και υπάρχει λόγος να διηγηθούμε αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον το γράψιμο δεν είναι όσο βαρετό είναι σε κάποια άλλα τέτοια. Για κάτι τέτοια το γυρίζουμε στα σφφ βιβλία.

 

Δεν μπορούσαν να μην το σχολιάσω αυτό.

 

Δηλαδή, κάτι τέτοια είναι που μας σπρώχνουν στην ακολασία; Αν φορτώνουμε κι εμείς ενοχές στον λόγο μας όταν μιλάμε για σφφ βιβλία, άσ' τα...  (Έτσι όπως το γράφεις δεν ακούγεται και πολύ ωραίο, λες και χρειαζόμαστε δικαιολογία).

 

Ίσως περισσότερο ισχύει από την ανάποδη: αν ένας σφφίτης πιάσει να διαβάσει και ένα mainstream κάποια στιγμή και πέσει πάνω σε ένα τέτοιο, θα ξαναγυρίσει τρέχοντας στην ακολασία των σφφ. Και χωρίς να είναι το συγκεκριμένο, τονίζω, γραμμένο βαρετά όπως κάτι άλλα "μεγάλων" συγγραφέων.

[Nihilio]

 

 

 

22)Μέλαινα χολή, Χρυσοξένη Προκοπάκη, Άπαρσις. Μιας φίλης. Όχι το στιλ μου. Από αυτά που περιγράφουν μια συνηθισμένη καθημερινότητα και προσπαθείς να καταλάβεις τι το ιδιαίτερο συμβαίνει και υπάρχει λόγος να διηγηθούμε αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον το γράψιμο δεν είναι όσο βαρετό είναι σε κάποια άλλα τέτοια. Για κάτι τέτοια το γυρίζουμε στα σφφ βιβλία.

 

Δεν μπορούσαν να μην το σχολιάσω αυτό.

 

Δηλαδή, κάτι τέτοια είναι που μας σπρώχνουν στην ακολασία; Αν φορτώνουμε κι εμείς ενοχές στον λόγο μας όταν μιλάμε για σφφ βιβλία, άσ' τα...  (Έτσι όπως το γράφεις δεν ακούγεται και πολύ ωραίο, λες και χρειαζόμαστε δικαιολογία).

 

Ίσως περισσότερο ισχύει από την ανάποδη: αν ένας σφφίτης πιάσει να διαβάσει και ένα mainstream κάποια στιγμή και πέσει πάνω σε ένα τέτοιο, θα ξαναγυρίσει τρέχοντας στην ακολασία των σφφ. Και χωρίς να είναι το συγκεκριμένο, τονίζω, γραμμένο βαρετά όπως κάτι άλλα "μεγάλων" συγγραφέων.

 

Καλά, και ο μεηνστριμάς που θα κάτσει να διαβάζει αυτό το φάνταζυ που λένε και πιάσει Σαλβατόρε ή Σανάρα στα μέηνστριμ θα γυρίσει. Βεβαίως υπάρχει πάντα και το Λατινοαμερικάνικο φανταστικό και ο Μουρακάμι για τους μεηνστριμάδες

[BladeRunner]

Αγώνες πείνας. Ένα σχόλιο και η βαθμολόγησή μου, εδώ: Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ

 

-Ιούνιος

 

87. Μαρί Λου, "Θρύλος", εκδόσεις Πατάκη, 2013, σελ. 356(8/10)

88. Στίβεν Κινγκ, "Μίζερι", εκδόσεις Bell, 1994, σελ. 382(9/10)

89. Μαρκ Φροστ, "Η λίστα των 7", εκδόσεις Bell, 1997, σελ. 571(10/10)

90. Όρσον Σκοτ Καρντ, "Το παιχνίδι του Έντερ", εκδόσεις Μέδουσα, 1996, σελ. 316(8.5/10)

91. Εντ Μακμπέιν, "Σφαγή εν ψυχρώ", εκδόσεις Άγκυρα, 1972, σελ. 144(7/10)

92. Σ. Ντ. Κρόκετ, "Μετά το χιόνι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2013, σελ. 361(7/10)

93. Ντιν Κουντζ, "Ο εφιάλτης παραφυλάει", εκδόσεις Bell, 1992, σελ. 314(7/10)

94. Ντόναλντ Γουέστλεϊκ, "Πως να κλέψετε μια τράπεζα", εκδόσεις Άγρα, 2013, σελ. 287(8.5/10)

95. Ζ. Π. Μανσέτ, "Το μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής", εκδόσεις Άγρα, 2001, σελ. 189(8.5/10)

96. Τιερί Ζονκέ, "Μυγαλή", εκδόσεις Καστανιώτη, 2011, σελ. 133(8.5/10)

97. Τζόναθαν Λάτιμερ, "Ο προφήτης του τρόμου", εκδόσεις Άγκυρα, 1971, σελ. 137(7/10)

98. Λόρενς Μπλοκ, "Ο διαρρήκτης που ζωγράφιζε σαν τον Μοντριάν", εκδόσεις Μ. Κ., 2004, σελ. 349(8.5/10)

99. Τζορτζ Πελεκάνος, "Η προμήθεια", εκδόσεις Πατάκη, 2013, σελ. 324(8/10)

100. Μισέλ Φέιμπερ, "Κάτω από το δέρμα", εκδόσεις Καστανιώτη, 2001, σελ. 320(10/10)

101. Μάικλ Μορπούργκο, "Το άλογο του πολέμου", εκδόσεις Πατάκη, 2012, σελ. 169(7/10)

102. Ράιν Ντάγκλας Πίρσον, "Κωδικός Μέρκιουρυ", εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1998, σελ. 259(8.5/10)

103. Σούζαν Κόλινς, "Αγώνες πείνας", εκδόσεις Πλατύπους, 2009, σελ. 407(7/10)

[Spyrex]

01. Stephen King- Ρόουζ Μάντερ, σελ.663 (8/10)
02. Mary Shelley- Φρανκενστάιν, σελ.287 (7/10)
03. Charles R. Maturin- Μέλμοθ ο περιπλανώμενος, σελ.944 (4/10)
04. Joe Hill- Φαντάσματα του 20ού αιώνα, σελ.381 (8/10)
05. Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος, σελ.179 (9/10)
06. Jonathan Kellerman- The conspiracy club, σελ. 405 (6/10)

07. Torsten Krol- Οι δελφινάνθρωποι, σελ. 333 (6/10)

08. Ανδρέας Καπανδρέου- Ο γιος της Μάγισσας, σελ.124 (8/10)

09. H.P. Lovecraft- Ο τρόμος του Ντάνγουιτς, σελ. 169 (5/10)

10. Stephen King- Το Κινητό, σελ. 439 (6/10) 
11. Ruth Newman- Twisted Wing, σελ 368 (8/10)

Από τα πιο συγκλονιστικά βιβλία που έχω διαβάσει. Πρώτη φορά δάκρυσα (από συγκλονισμό) διαβάζοντας ένα βιβλίο. Η χαμηλή βαθμολογία οφείλεται στο ότι το βιβλίο έχει πολλά flashback που με κούρασαν προσωπικά. Αλλά οι τελευταίες 100 σελίδες είναι φωτιά. Απλά φωτιά. Το τελείωσα χθες το βράδυ κι ακόμα δεν έχω συνέλθει από το τέλος.

Edited July 1, 2013 by Spyrex

[Μιχάλης]

1)Χρήσιμα Αντικείμενα - Stephen King σελ. 740 (8,5/10)
2)Η Έπαυλη - Δημήτρης Δραγούνης σελ. 112 (9/10)
3)Ο Άρχοντας Του Ψεύδους - Graham Masterton σελ. 287 (10/10)
4)O Μαυρος Πύργος:Ο Άνεμος Μέσα Από Την Κλειδαρότρυπα - Stephen King σελ. 329 (10/10)

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα: Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King: Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch: Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων: Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne: Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice: Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard: Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell: Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα: Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson: Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon: The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock: Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock: Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock: Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock: Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock: Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard: Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης: Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα: Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy: Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

25) William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ (σελ 200)

26) Συλλογικό Έργο: Ψηφίδες από το Μέλλον (σελ 158)

27) Συλλογικό Έργο: Αστροπλανήσεις (σελ 218)

28) Ωρόρα: Ιστορίες Ελληνικής Φαντασίας 2 (σελ 224)

29) Συλλογικό Έργο: Σκοτεινά Πάθη (σελ 200)

30) Robert Heinlein: Ξένος σε Ξένη Χώρα (σελ 542)

31) Eric Frank Russell: Τα Ζωντόβολα του Διαστήματος (σελ 240)

32) Novalyne Price Ellis: One Who Walked Alone (σελ 317)

33) Συλλογικό Έργο: Θρύλοι Α' (σελ 461)

[BladeRunner]

Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι. Ένα μικρό, συμπαθητικό και ευχάριστο μυθιστόρημα που διαβάζεται μονοκοπανιά σε δυο-τρεις ώρες το πολύ. Η όλη ιστορία διαδραματίζεται κατά την διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Israfel Society, στο οποίο μαζεύονται διάφοροι ειδικοί για τον συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε και αναλύουν και συζητούν το μεγάλο του έργο. Αυτή τη φορά, προς έκπληξη όλων, το συνέδριο θα διοργανωθεί στο Μπουένος Άιρες, και έτσι, ο αφηγητής της ιστορίας, ο μοναχικός μεσήλικας Φολγκεστάιν, θα ταξιδέψει από το Πόρτο Αλέγκρε για να συμμετάσχει στο συνέδριο. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να συναντηθεί από κοντά με τον μεγάλο και τρανό Χόρχε Λουίς Μπόρχες, με τον οποίο έχει ένα παρελθόν λόγω κάποιας ανταλλαγής γραμμάτων. Όμως ένας φόνος, αυτός του αντιπαθητικού Γερμανού Ρότκοπφ, θα αλλάξει τα πλάνα των διοργανωτών. Ο Φολγκεστάιν θα είναι ο πρώτος που θα βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος, στον οποίο θα ανακαλύψει κάποια κρυφά μηνύματα που πιθανόν άφησε ο κρυπτογράφος Ρότκοπφ πριν πεθάνει. Μαζί με τον Μπόρχες, θα προσπαθήσουν να αποκωδικοποιήσουν τα διάφορα μηνύματα και να βρουν ποιος έκανε τον φόνο. Θα γίνουν μπόλικες αναφορές στο έργο του Πόε, αλλά και του Λάβκραφτ, θα ασχοληθούν με τον μυστηριώδη μαθηματικό/αστρονόμο/αστρολόγο/γεωγράφο/αλχημιστή/αποκρυφιστή Τζον Ντι και τους "αιώνιους ουραγκοτάγκους" του, την Καμπάλα και διάφορες άλλες θεωρίες. Πρόκειται για μια κλασική "μπορχεσιανή" ιστορία με κρυφούς κώδικες. Το τέλος θα είναι σίγουρα ανατρεπτικό. Δεν του βάζω μεγαλύτερο βαθμό γιατί δεν ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα όλες τις αναφορές σε Πόε, Λάβκραφτ και Μπόρχες, γιατί πολύ απλά δεν έχω διαβάσει και πολλά πράγματα από το τεράστιο έργο τους. Σίγουρα η γραφή είναι πάρα πολύ καλή και το στιλ αφήγησης πρωτότυπο. Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο με ένα τάλιρο και κάτι ψιλά στην Πολιτεία.

 

-Ιούλιος

 

104. Λ. Φ. Βερίσιμο, "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι", εκδόσεις Άγρα, 2007, σελ. 154(7.5/10)

[melkiades]

Ιούλιος

32. Σκοτεινό φάσμα, Graham Masterton (p. 196)

[BladeRunner]

Σέιν, ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας. Ένα από τα κλασικότερα γουέστερν μυθιστορήματα που κυκλοφορούν στο εξωτερικό, στις ΗΠΑ τα παλαιότερα χρόνια τα παιδιά το διάβαζαν στο σχολείο μαζί με άλλα κλασικά μυθιστορήματα και έχει γίνει ταινία, το 1953, από τις πιο μεγάλες γουέστερν επιτυχίες στον κινηματογράφο. Μαζί μ'αυτό έχω φτάσει τα 27 βιβλία που ανήκουν στην κατηγορία του γουέστερν, τα περισσότερα είναι τα γνωστά βιπεράκια του Λ'Αμούρ (έχει πάρει μάστερ στο είδος) και άλλων παλπ συγγραφέων, αλλά έχω διαβάσει και κάποια πολύ κλασικά όπως το Ματωμένος μεσημβρινός, το Αδελφοί Αδελφές και τον Θησαυρό της Σιέρα Μάδρε, που σαφώς είναι καλύτερα από το Σέιν. Αλλά το Σέιν δεν είναι ένα απλό γουέστερν, είναι ένα βιβλίο μύησης για τους εφήβους. Αφηγητής της ιστορίας σε πρώτο πρόσωπο είναι ο έφηβος Μπόμπι Στάρετ, που ζει με τον πατέρα του Τζο και την μητέρα του Μάριαν σε ένα κτήμα σε μια κοιλάδα στο Γουαϊόμινγκ. Εκεί μια μέρα φτάνει ο Σέιν, με μια εμφάνιση που θα κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στον αθώο Μπόμπι. Ο Σέιν έχει ένα μυστηριώδες παρελθόν που προσπαθεί να το ξεχάσει και ν'αλλάξει σελίδα. Θα δουλέψει με τον Τζο στο κτήμα και ουσιαστικά θα γίνει μέλος της οικογένειας. Όμως υπάρχει και ο Φλέτσερ, ένας πλούσιος τύπος με βόδια που θέλει όλα τα διπλανά σ'αυτόν αγροκτήματα έναντι πινακίου φακής. Οι αγρότες θα αντιδράσουν, γι'αυτό και θα καλέσει έναν πιστολά για να λύσει το ζήτημα. Ο Σέιν, θέλοντας και μη, θα ξαναθυμηθεί τα παλιά, για να βοηθήσει τον φίλο του τον Τζο, την γλυκιά γυναίκα του και τον νεαρό Μπόμπι... Το τελευταίο ένα τρίτο έχει ουσιαστικά λίγη δράση, στις αρχές δεν συμβαίνουν και πολλά, όσοι λοιπόν θέλουν να διαβάσουν ένα περιπετειώδες από την αρχή μέχρι το τέλος γουέστερν, αυτό σίγουρα δεν είναι το αντιπροσωπευτικότερο βιβλίο. Παρόλα αυτά εγώ δεν βαρέθηκα σε κανένα σημείο, η γραφή ήταν πάρα πολύ καλή και οι χαρακτήρες νομίζω καλά σκιαγραφημένοι, που ήθελα να δω πως θα καταλήξει η όλη ιστορία. Είναι σπάνιο στα ελληνικά, αλλά αν το πετύχετε πουθενά, ρίξτε του μια ματιά... Πολύ κλασικό βιβλίο.

 

-Ιούλιος

 

104. Λ. Φ. Βερίσιμο, "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι", εκδόσεις Άγρα, 2007, σελ. 154(7.5/10)

105. Τζακ Σέφερ, "Σέιν, ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1987, σελ. 162(8/10)

[Cassandra Gotha]

26. R.A. Salvatore, The Dark Elf Trilogy 1, Homeland (Πατρίδα). (σελ. 385)

 

Ο πρώτος Ντριτζτ που διάβασα! Ε, εντάξει, το περίμενα πολύ χειρότερο, να πω την αλήθεια. Αλλά και πάλι... δεν. Σε κάποια φάση πίστεψα πως θα γίνει διασκεδαστικό, αλλά δεν τα κατάφερε. Κάθε δυο σελίδες, χραπ! τα σπαθιά έξω, μετά πάλι τσακ! το μαστίγιο της κακίστρως της αδερφής του, και άντε πάλι η Μάνα να τρίβει τα χέρια με κακία, με μοχθηρότητα. Ήταν κομματάκι βαρετή τόση απλοϊκότητα, και δεν είμαι πολύ σίγουρη αν η περιέργειά μου με κάνει να διαβάσω και τα άλλα δύο (δεν τά 'χω, πήρα ένα για δοκιμή). Πάλι καλά που το διάβασα σε μετάφραση, γιατί το αγγλικό θα το είχα παρατήσει σίγουρα.

 

Και αυτός ο Ντριτζτ βρε παιδί μου, πολύ αφελής. Όλο έλεγε "Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Αυτή τη φορά ο λαός μου έχει δίκιο. Αυτοί είναι εχθροί." Και όλο έτρωγε τα μούτρα του.   Εντάξει, κατάντησε κουραστικός ο κακομοίρης.

Συμπάθησα τον πάνθηρα, βεβαίως-βεβαίως.

 

Για όσους δεν έχουν διαβάσει Σαλβατόρε: αν σας ενδιαφέρει εγκυκλοπαιδικώς, πάρτε ένα βιβλίο. Καλό είναι και για την αναμονή σε τράπεζες, ιατρεία, ταχυδρομεία, και λοιπές ουρές. Ίσως και για την παραλία. Αν πάλι, αποφασίσετε ότι δεν σας ενδιαφέρει να ξέρετε ποιος είναι ο κύριος και πώς γράφει, δεν χάνετε και τίποτα. (Πάντως αυτό το τελείωσα, ενώ τους Σανάρα του Μπρουκς δεν μπόρεσα).

Edited July 3, 2013 by Cassandra Gotha

[wordsmith]

26. R.A. Salvatore, The Dark Elf Trilogy 1, Homeland (Πατρίδα). (σελ. 385)

 

Ο πρώτος Ντριτζτ που διάβασα! Ε, εντάξει, το περίμενα πολύ χειρότερο, να πω την αλήθεια. Αλλά και πάλι... δεν. Σε κάποια φάση πίστεψα πως θα γίνει διασκεδαστικό, αλλά δεν τα κατάφερε. Κάθε δυο σελίδες, χραπ! τα σπαθιά έξω, μετά πάλι τσακ! το μαστίγιο της κακίστρως της αδερφής του, και άντε πάλι η Μάνα να τρίβει τα χέρια με κακία, με μοχθηρότητα. Ήταν κομματάκι βαρετή τόση απλοϊκότητα, και δεν είμαι πολύ σίγουρη αν η περιέργειά μου με κάνει να διαβάσω και τα άλλα δύο (δεν τά 'χω, πήρα ένα για δοκιμή). Πάλι καλά που το διάβασα σε μετάφραση, γιατί το αγγλικό θα το είχα παρατήσει σίγουρα.

 

Και αυτός ο Ντριτζτ βρε παιδί μου, πολύ αφελής. Όλο έλεγε "Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Αυτή τη φορά ο λαός μου έχει δίκιο. Αυτοί είναι εχθροί." Και όλο έτρωγε τα μούτρα του.   Εντάξει, κατάντησε κουραστικός ο κακομοίρης.

Συμπάθησα τον πάνθηρα, βεβαίως-βεβαίως.

 

Για όσους δεν έχουν διαβάσει Σαλβατόρε: αν σας ενδιαφέρει εγκυκλοπαιδικώς, πάρτε ένα βιβλίο. Καλό είναι και για την αναμονή σε τράπεζες, ιατρεία, ταχυδρομεία, και λοιπές ουρές. Ίσως και για την παραλία. Αν πάλι, αποφασίσετε ότι δεν σας ενδιαφέρει να ξέρετε ποιος είναι ο κύριος και πώς γράφει, δεν χάνετε και τίποτα. (Πάντως αυτό το τελείωσα, ενώ τους Σανάρα του Μπρουκς δεν μπόρεσα).

 

Έννοια σου και τα άλλα είναι χειρότερα - τα άλλα δύο της Dark Elf Trilogy, τουλάχιστον. Το Homeland, κατά τη γνώμη μου, είναι το μόνο όπου ο Σαλβατόρε (κατά λάθος, νομίζω) περιγράφει κάτι που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με κάποιες υπαρκτές κοινωνικές δομές: αυτή η κοινωνία πισώπλατων μαχαιρωμάτων, υποκόσμου, οικογενειών που λειτουργούν σαν τις πιο ανελέητες πολυεθνικές και γεννάνε παιδιά σαν να προσλαμβάνουν υπαλλήλους (ορίστε; δε γεννήθηκε με τα ταλέντα που μας χρειάζονται; σφάχτε το!) και άλλα τέτοια, με μια γερή δόση κλισέ, βεβαίως. Αν σου λείψει ο Ντριτζτ, προτείνω να πας κατευθείαν στο "Streams of Silver" - τα ενδιάμεσα απαιτούν αρκετή υπομονή. Όχι ότι και σ' αυτό δε θα χρειαστεί να ανεχτείς έναν Ντριτζτ-Ξανθόπουλο, έναν Μπρούενορ-Σπύρο Καλογήρου, μια Κάτιμπρι-Χρονοπούλου και προπαντός μια δομή βιντεογκέιμ.

[BladeRunner]

Ο καθένας με το νόμο του. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Λεονάρντο Σάσα που διαβάζω, μετά την Ημέρα της συμφοράς (ή Ημέρα της κουκουβάγιας) που διάβασα τον Μάρτιο. Μου φάνηκε ελάχιστα κατώτερο από το προηγούμενο, αλλά όπως και να είναι, μιλάμε για ένα πολύ καλό βιβλίο. Και πάλι ο Σάσα δεν ήθελε να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με φόνους για να βρει ο αναγνώστης τους ενόχους. Υπάρχει, φυσικά, αστυνομική ιστορία, και αρκετά ενδιαφέρουσα θα έλεγα εγώ, αλλά σκοπός του Σάσα ήταν να αναδείξει κάποια πράγματα της Σικελίας και της Ιταλίας γενικότερα που έχουν να κάνουν με την πολιτική, την θρησκεία, τις κοινωνικές τάξεις και λοιπά. Όσον αφορά την ιστορία: Ο φαρμακοποιός Μάνο δέχεται ένα ανώνυμο γράμμα, το οποίο του γνωστοποιεί ότι θα πεθάνει σύντομα για κάτι που έκανε στο παρελθόν. Όλοι το πήραν σαν αστείο, ακόμα και ο ίδιος. Όμως λίγες μέρες αργότερα, δολοφονείται μαζί με τον φίλο του γιατρό Ρόσιο, όταν οι δυο άντρες είχαν πάει για κυνήγι. Ποιος και γιατί ήθελε να σκοτώσει τον Μάνο και όποιον ήταν μαζί του; Ο καθηγητής Λαουράνα θα ψάξει να βρει την άκρη, μιας και η όλη υπόθεση τον έχει ιντριγκάρει. Ο Μάνο είχε εξωσυζυγική σχέση; Μήπως ο στόχος ήταν ο Ρόσιο και όχι ο Μάνο; Πολλά ερωτήματα θα τεθούν και πολλά μυστικά θα αποκαλυφθούν. Μόνο που οι κάτοικοι της μικρής πόλης δεν θα ταραχτούν ιδιαίτερα από τις αποκαλύψεις, μιας και οι σφαίρες των μαφιόζων δεν κωλώνουν πουθενά... Η γραφή ήταν και πάλι απίθανη, ο τρόπος εξιστόρησης μοναδικός, πρωτότυπος, πολλές προτάσεις ήταν για υπογράμμιση. Το χιούμορ και η ειρωνεία του Σάσα είναι το κάτι άλλο, οι χαρακτήρες σκιαγραφημένοι απλά και συνάμα καλά, καταλαβαίνεις τι είδους άνθρωπος είναι ο καθένας, ολοζώντανοι και ευχάριστοι. Αν και τα άλλα βιβλία του που έχω στην βιβλιοθήκη μου είναι το ίδιο καλογραμμένα, σίγουρα ο Σάσα θα είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, γιατί από κει που δεν τον ήξερα, ξαφνικά μπορεί να γίνει από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.

 

-Ιούλιος

 

104. Λ. Φ. Βερίσιμο, "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι", εκδόσεις Άγρα, 2007, σελ. 154(7.5/10)

105. Τζακ Σέφερ, "Σέιν, ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1987, σελ. 162(8/10)

106. Λεονάρντο Σάσα, "Ο καθένας με το νόμο του", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1989, σελ. 138(8.5/10)

[Nihilio]

35) Λεκγουελ και οι Ξεχασμενοι θεοι - Κ. Μισσιος (564)

[melkiades]

Ιούλιος

32. Σκοτεινό φάσμα, Graham Masterton (p. 196)

33. Ο βιασμός, Joyce Carol Oates (p.187)

Edited July 4, 2013 by melkiades

[aScannerDarkly]

1. Γκύντερ Γκρας - Το τενεκεδένιο ταμπούρλο, σελ. 794

2. Περικλής Μποζινάκης - Απόκρημνος χρόνος, σελ. 198
3. Mark Charan Newton - Nights of Villjamur, σελ. 451
4. Κιάρα

5. Γιώργος Χειμωνάς - Ο Πεισίστρατος, σελ. 106

6. ΕΦΦάνταστες Ιστορίες, σελ. 244

7. Β. Ναμπόκοφ - Μίλησε, Μνήμη, σελ. 393

8. Νόρμαν Μέιλερ - Το Κάστρο στο Δάσος σελ. 524

9. Τρέμω στο Άγγιγμά σου 1, σελ. 427

10. Cormac McCarthy - Blood Meridian: or, The Evening Redness in the West, σελ. 368

11. Γ. Βιζυηνός - Διηγήματα Β΄, σελ. 254
12. S. Zweig - Σκακιστική Νουβέλα, σελ. 117

13. Αντώνης Πάσχος - Πέρα από τη Γη των Θεών, σελ. 518

14. Graham Masterton - Σκοτεινό Φάσμα, σελ. 196
 

 

 

 

[alanon]

01.Lewis Perdue, "Η Διαθήκη", εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 408(6,5/10)
02. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Α΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 520 (9/10)
03. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Β΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 484 (9/10)
04.Robert Jordan "Tο Μεγάλο Κυνήγι" A΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 448 (9/10)
05.Robert Jordan "Tο Μεγάλο Κυνήγι" B΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 432 (9/10)
06. Cormac Mccarthy "Ματωβαμμένος Μεσημβρινός", Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, σελ. 480 (6/10)
07. Bernard Cornwell "Φλεγόμενη Γη" , Εκδόσεις Ψυχογιος σελ. 456(10/10)
08. Michael Moorcock "Ερλικ του Μενλιμπονέ" , Εκδόσεις Αίολος σελ. 210(9/10)
09. Michael Moorcock "Το Κάστρο του Μαργαριταριού" , Εκδόσεις Αίολος σελ. 272(8/10)
10. Patrick Rothfuss " Όσα Φοβούνται οι Σοφοί" Τόμος Α, Εκδόσεις Anubis, σελ 726 (9,5/10)
11. Gavliel Guy Kay "Προς το Σαράντιον" Εκδόσεις Anubis, σελ 576 (8/10)
12. Phillip Vandenberg " Το Πέμπτο Ευαγγέλιο" Εκδόσεις Κονιδάρη, σελ.344 (8,5/10)

13. Antonine Artaud "ο καλογερος του  λιουις" Εκδόσεις Αιγόκερως, σελ. 356 (9/10)

14. Asensi Matilde " ο τελευταιος κατωνας" Εκδόσεις Λιβανης, σελ. 592 (7,5/10)

15. Vance Jack " ιστοριες της ετοιμοθανατης γης" Εκδοσεις Αίολος, Σελ. 220 (9/10)

16. Vance Jack "τα μάτια τοιυ ανωτερου κοσμου" Εκδόσεις Αίολος, σελ. 264 (10/10)

17. Herbert Frank "Dune", Εκδόσεις Αnubis, σελ. 640 (9/10) η βαση την επ. φαντασιας για πολλους ειναι οντως σπουδαια αλλα...καπου εκει στη μεση κανει μια τεραστια κοιλια που με ψιλοχαλασε. γενικα πολυ ωραιο βιβλιο με πολυ βαθος στην πλοκη , με πολυ εντυπωσιακη αρχη, πολυ ωραιες ιδεες για την εποχη του και φυσικα τοκ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΓΡΑΨΙΜΑΤΟΣ  που δεν σε αφηνει να χασεις ουτε λεξη. 

[gregacm]

1. Ο Ανθρωπος Συν - Φρεντερικ Πολ (334)
2. Η Πλημμυρα - Τζεϊμς Μπαλαρντ (216)
3. Ο Πολεμος των Θεων - Νηλ Γκεϊμαν (536)
4. Ο Καλός και ο Κακός - Φιλιπ Πουλμαν (221)

5. Μετρο 2033 - Ντμιτρυ Γκλουχοφσκι (542)

6. Η Πολη και η Πολη - China Mieville (393)

7. Κραυγη απο την Κολαση - Ραμσεϊ Καμπελ (268)

8. Μαγκι Κασιντι - Τζακ Κερουακ (228)

9. Ο Ελληνικος Λαβυρινθος - Μ.Β. Μονταλμπαν (~170)

10. Οι Νυχτεριτες - Στιβεν Κινγκ (772)

11. Camera Obscura - Σταματης Λαδικος (180)

12. Παιχνιδι του Στεμματος - Τζορτζ Ρ. Ρ. Μαρτιν (936)

 

13. Οσο Κακος Θελω - Ντενις Ροντμαν/Τιμ Κιουον (266)

[Airbourne]

1) Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Παντελής Γιαννουλάκης (268)

2) Κνούλπ. Έρμαν Έσσε. (154)

3) Το στοίχειωμα. Ρίτσαρντ Μάθεσον (276)

4) Ραντεβού με τον Ράμα. Άρθουρ Κλάρκ (301)

5) Υπερίων. Ντάν Σίμμονς. (479)  

6) Ταχύτητα. Ντίν Κούντζ. (408)

7) Το πράσινο μίλι. Στέφεν Κίνγκ. (441)

8) Όλα είναι δυνατά. Στέφεν Κίνγκ (600)

9) Το οχυρό. Στέφεν Κίνγκ (957)

10) Μέσα απ' το γυαλί. Ευθυμία Δεσποτάκη (85)

11) Λουάνες. Κιάρα Καλουντζή. (126)

12) Ο υπηρέτης των οστών. Άνν Ράις. (573)

13) Οχτώ. Κάθριν Νέβιλ. (767)

14) Μόμπυ Ντίκ. Έρμαν Μέλβιλ. (536)

15) Τα άγουρα χρόνια. Α.Κρόνιν. (240)  

16) Τρυποκάρυδος. Τόμ Ρομπινς. (285)  

17) Ρέκβιεμ. Γκράχαμ Τζόις. (270)  

18) Tigana-1 GGC.(442)

19 Tigana-2 GGC.(312)  

20) Η πιο μακρινή ακτή. Ούρσουλα Λε Γκέν. (198)  

21) Dune. Φράνκ Χέρμπερτ.(638)

22) Dune. O μεσσίας. Φράνκ Χέρμπερτ. (268)

23) Dune. Τα παιδιά του Dune. Φράνκ Χέρμπερτ. (458)        

24) Ιμάντζικα. Clive Barker. (1011)    

Edited July 5, 2013 by Airbourne

[BladeRunner]

Αφήστε τα πτώματα να μαυρίσουν στον ήλιο. Απογοήτευση, σίγουρα το χειρότερο βιβλίο μέσα στο 2013. Περίμενα να ήταν ένα καλό αστυνομικό, μιας και ήταν ο Μανσέτ στην μέση, αλλά φαίνεται είτε δεν είχε έμπνευση τις μέρες που δούλευε το παρόν μυθιστόρημα είτε φταίει που το έγραψε μαζί με κάποιον Μπαστίντ, που σαν συγγραφέας μου είναι εντελώς άγνωστος. Η πλοκή ουσιαστικά ανύπαρκτη, έχουμε να κάνουμε με κάτι ληστές που ληστεύουν ένα τέταρτο του τόνου χρυσάφι από μια χρηματαποστολή, σκοτώνοντας τους φύλακες, όπου στην συνέχεια κρύβονται προσωρινά σε μια κατασκήνωση σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό όπου υπεύθυνη είναι μια αλκοολική ζωγράφος. Εκεί θα καταλήξουν και δυο νεαρές γυναίκες με ένα παιδί, το οποίο η μια εξ'αυτών το άρπαξε από τον πατέρα του και πρώην σύζυγό της. Δυο αστυνομικοί με μηχανές θα καταλήξουν τυχαία στην κατασκήνωση αυτή και το λουτρό αίματος δεν θ'αργήσει να ξεκινήσει. Αυτό όλο κι όλο, και όσο και αν ακούγεται σχετικά ενδιαφέρον, δεν είναι καθόλου, εμένα με κούρασε αφάνταστα το όλο πέρα δώθε και οι συνεχείς πυροβολισμοί και η έλλειψη πλοκής και βάθους στους χαρακτήρες. Ούτε μια ανατροπή, ούτε σασπένς, ούτε τίποτα. Η γραφή πάλι δεν ήταν άσχημη, αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Εννοείται πως ο Μανσέτ παραμένει στα μάτια μου μεγάλος συγγραφέας, και ελπίζω να βρω επιτέλους το Νάδα και το Τι λούκι! για να θαυμάσω την γραφή του και τις ωραία στημένες ιστορίες του, αλλά αυτή ήταν μια άσχημη παρένθεση.

 

-Ιούλιος

 

104. Λ. Φ. Βερίσιμο, "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι", εκδόσεις Άγρα, 2007, σελ. 154(7.5/10)

105. Τζακ Σέφερ, "Σέιν, ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1987, σελ. 162(8/10)

106. Λεονάρντο Σάσα, "Ο καθένας με το νόμο του", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1989, σελ. 138(8.5/10)

107. Μανσέτ/Μπαστίντ, "Αφήστε τα πτώματα να μαυρίσουν στον ήλιο", Καστανιώτη, 1998, σελ. 167(5/10)

Edited July 6, 2013 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο Θεραπευτής. Φρέσκο-φρέσκο. Προχθές κυκλοφόρησε, χθες το αγόρασα, σήμερα το τελείωσα! Είναι μόλις το τρίτο σκανδιναβικό αστυνομικό που διαβάζω, μετά τους Κυνηγούς κεφαλών του Νέσμπο και το Αραιό δίχτυ του Νέσερ. Η πλάκα είναι ότι ο Νέσμπο είναι Νορβηγός, ο Νέσερ Σουηδός και ο Τουομάινεν Φιλανδός, οπότε τώρα μου μένει να διαβάσω έναν Ισλανδό και έναν Δανό για να συμπληρωθεί το παζλ. Έχω και Ισλανδό (Ιντρίντασον) και Δανό (Γιούσι Άντλερ-Όλσον) στην βιβλιοθήκη μου, οπότε θα γνωρίσω όλη την γκάμα των σκανδιναβικών αστυνομικών μυθιστορημάτων. Στα του βιβλίου τώρα: Είμαστε κάπου στο σύντομο μέλλον, όπου ο πλανήτης έχει γίνει πραγματικά σκατά. Πολλές περιοχές έχουν πνιγεί στο νερό, χώρες βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, ένα χάος. Στο Ελσίνκι μια από τα ίδια, η βροχή δείχνει να είναι ατελείωτη, το ρεύμα κόβεται συνεχώς, σπίτια εγκαταλείπονται, αυτοκίνητα καίγονται στους δρόμους, ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης λύνουν και δένουν, πολλοί άνθρωποι από διαφορετικές χώρες έχουν μεταναστεύσει στην Φιλανδία, γιατί βρίσκεται σε καλύτερη θέση απ'ότι οι δικές τους χώρες, αλλά όχι για πολύ. Σ'αυτό το τοπίο παρακμής που μου θύμισε μετά-αποκαλυπτικό κόσμο του Μπάλαρντ (π.χ. Πλημμύρα, Κρυστάλλινος κόσμος), ένας ποιητής, ο Τάπανι Λάχτινεν, ψάχνει την γυναίκα του Γιόχανα, μαχόμενη δημοσιογράφο, που δεν έχει δείξει σημάδια ζωής για πολλές ώρες, κάτι ασυνήθιστο γι'αυτήν. Φαίνεται ότι η εξαφάνιση της σχετίζεται με μια έρευνα που έκανε για έναν σίριαλ κίλερ με το ψευδώνυμο Θεραπευτής, που σκότωνε ανώτερα στελέχη εταιρειών και την οικογένειά τους επειδή, σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό του Θεραπευτή, ευθύνονταν για τις περιβαλλοντικές καταστροφές, την κλιματική αλλαγή και όλα αυτά. Η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, τα περιστατικά βίας είναι πάρα πολλά καθημερινά και οι άντρες πολλοί λίγοι, που συνεχώς μειώνονται, οπότε ο Τάπανι θα πρέπει να βγάλει μόνος του άκρη. Ένας Αφρικανός ταξιτζής και ένας επιθεωρητής της αστυνομίας όμως θα δώσουν μια μικρή βοήθεια στο δύσκολο έργο του Τάπανι. Στο μεταξύ, κάποια μυστικά από το παρελθόν της Γιόχανα θα βγουν στην επιφάνεια, κάτι που θα κάνει τον Τάπανι να αναρωτιέται για την ίδια του την γυναίκα και τους φίλους του. Πραγματικά πολύ καλογραμμένο μυθιστόρημα που διαβάζεται με μια ανάσα, ο κόσμος σίγουρα είναι μουντός, σκοτεινός, καταθλιπτικός, και δυστυχώς ίσως όχι τόσο μακρινός και η ατμόσφαιρα, όχι ακριβώς μαύρη, αλλά γκρίζα. Η πλοκή δεν είχε πολύ βάθος, σαν αστυνομική ιστορία δεν είχε κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο, αλλά σε συνδυασμό με τον μετά-αποκαλυπτικό κόσμο σίγουρα είχε κάτι το διαφορετικό σαν ιστορία συνολικά. Ο κεντρικός χαρακτήρας και αφηγητής σε πρώτο πρόσωπο Τάπανι είχε αρκετό βάθος, ενδιαφέρθηκα γι'αυτόν, κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες ήταν ενδιαφέροντες, αλλά γενικά ο Τουομάινεν δεν πρόλαβε να τους αναλύσει όλους σε βάθος. Στο goodreads το βιβλίο παίρνει 3.16/5 με λιγότερες από 150 αξιολογήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι περισσότεροι το βρήκαν μέτριο. Εμένα δεν μου φάνηκε τόσο μέτριο, αλλά ούτε πολύ καλό θα το χαρακτήριζα. Πάντως άξιζε τα λεφτά που έδωσα και ευχαρίστως θα έβλεπα μια ταινία βασισμένη στο βιβλίο. 

 

-Ιούλιος

 

104. Λ. Φ. Βερίσιμο, "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι", εκδόσεις Άγρα, 2007, σελ. 154(7.5/10)

105. Τζακ Σέφερ, "Σέιν, ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1987, σελ. 162(8/10)

106. Λεονάρντο Σάσα, "Ο καθένας με το νόμο του", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1989, σελ. 138(8.5/10)

107. Μανσέτ/Μπαστίντ, "Αφήστε τα πτώματα να μαυρίσουν στον ήλιο", Καστανιώτη, 1998, σελ. 167(5/10)

108. Άντι Τουομάινεν, "Ο Θεραπευτής", εκδόσεις Λιβάνη, 2013, σελ. 255(7/10)

Edited July 6, 2013 by BladeRunner

[Μιχάλης]

1)Χρήσιμα Αντικείμενα - Stephen King σελ. 740 (8,5/10)
2)Η Έπαυλη - Δημήτρης Δραγούνης σελ. 112 (9/10)
3)Ο Άρχοντας Του Ψεύδους - Graham Masterton σελ. 287 (10/10)
4)O Μαυρος Πύργος:Ο Άνεμος Μέσα Από Την Κλειδαρότρυπα - Stephen King σελ. 329 (10/10)
5)O Εξορκιστής - William Peter Blatty σελ.422 (10/10)

[Tiessa]

Ιούλιος
24. Η Πτώση του Υπερίωνα, Νταν Σιμονς (σελ. 565)
25. Διηγήματα Τρόμου, Ανθολογία Γ. Μπαλάνου (σελ. 291)