Jump to content

Συγγραφή και Κρίση


Μπόρχες
 Share

Recommended Posts

Πόσο έχει επηρεάσει την τέχνη σας η κρίση;

 

Αποτελεί για σας ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης ή τα προβλήματα αποτελούν τροχοπέδη για σας;

 

Το ύφος της γραφής σας έχει γίνει πιο απαισιόδοξο ή όχι;

 

Μήπως, εξαιτίας της κρίσης, έχετε γίνει επαναστατικότεροι; Ή μήπως τείνετε προς την παντελή απόρριψη των καθημάς μέσω της λογοτεχνίας σας;

 

Θα επανέλθω με την δική μου τοποθέτηση επί των ανωτέρω.

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, για την κρίση δεν ξέρω, γιατί την έκανα απ' το Ελλάντα πριν πέσει ο βαρύς ο πέλεκυς.

 

Η μετανάστευση, όμως, μ' έχει βοηθήσει τα μέγιστα και σε ιδέες και σε ηρεμία για να τις αποδώσω.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Εντάξει! Με την μετανάστευση με... "τρίπλαρες".

 

Χαίρομαι για σένα. Ειλικρινά! Τα ερωτήματα μου προφανώς και απευθύνονται στους επίλοιπους(!) που εξακολουθούν να ματαιοπονούν εντός των συνόρων.

Link to comment
Share on other sites

Οταν έγραφα μέχρι πριν 2 χρόνια, η κρίση ήταν παρούσα σε πολλές από τις ιστορίες μου. Είχα γράψει μάλιστα μία πεσιμιστική που διαπραγματεύονταν την πείνα που θα έβρισκε την Ελλάδα.

 

Μάλιστα είχα σκεφτεί σοβαρά να βάζω για πρωταγωνιστές ανέργους. Μετά όμως αποφάσισα ότι κάτι τέτοιο θα περιόριζε την πλοκή σημαντικά. Θέλω να πω, καλώς ή κακώς, το επάγγελμα του πρωταγωνιστή βοηθά πολλές φορές στο να δημιουργηθεί πλοκή, όπως και οι ερωτικές σχέσεις. Είναι αναγκαίο έστω και αν μερικές φορές είναι αναντίστοιχο με την πραγματικότητα στην οποία ο μισός πληθυσμος είναι άνεργος. Πάντως η κρίση ήταν παρούσα σε πολλές ιστορίες μου και δεν γινόταν διαφορετικά, καθώς τις τοποθετώ στην Ελλάδα.

Edited by alien666
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι οποιαδήποτε δημιουργική διαδικασία επηρεάζεται λιγότερο ή περισσότερο από τις εξωτερικές συνθήκες και καταστάσεις, ακόμα κι αν αυτό δε γίνει συνειδητά. Όπως πχ η κατεύθυνση μιας επιστημονικής έρευνας μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τις κοινωνικές-πολιτικές συνθήκες (π.χ. πόλεμος).

 

Νομίζω λοιπόν ότι ούτε τροχοπέδη είναι, ούτε κάποια νέα πηγή έμπνευσης. Ενσωματώνεται, όπως είναι φυσιολογικό, στη διαδικασία συγγραφής, όπως και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει γύρω μας και μας αγγίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Η οικονομική κρίση δυστυχώς ή ευτυχώς, νομίζω δεν έχει επηρεάσει καθόλου τη συγγραφή ή την έμπνευση σε μένα.

Αλλά νομίζω ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως συνειδησιακή. Σε αυτό το κομμάτι λοιπόν, έχω την αίσθηση ότι παίζει κάποιο ρόλο, με την έννοια ότι τα γραπτά αποκτούν μεγαλύτερη σημαντικότητα καθώς τυχαίνει να βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο της ανθρώπινης εξέλιξης.

Edited by abuno
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ομολογώ ότι έχω επηρεαστεί από την κρίση. Στον οικονομικό τομέα έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα και το άγχος είναι καθημερινό! Συνέπεια αυτού είναι να γράφω με βραδύτερους ή με πολύ βραδύτερους ρυθμούς από τα δεδομένα μου.

 

Ωστόσο, για πρώτη φορά έχω την έμπνευση να γράψω ρεαλιστικότερα κείμενα με χαρακτήρες ξεπατικωμένους από την πραγματικότητα.

 

Το ύφος τείνει να γίνει ακόμη πιο απαισιόδοξο σε βαθμό απόρριψης των καθημάς!

 

Αυτά!

 

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με τον Αμπ ούνο σε κείνο που λέει περί συνειδησιακής κρίσης. Αν και κομβική στιγμή δεν θα την έλεγα, σε παγκόσμιο επίπεδο δεν συμβαίνει κάτι το εξαιρετικό ή πρωτάκουστο.

Δεν θες τη γνώμη μου, νηματοθέτα, καθώς ζω κι εγώ στο εξωτερικό, αλλά θα την λάβεις ούτως ή άλλως. Η κρίση δεν είναι ελληνική, άλλωστε. Είναι πανευρωπαϊκή, για να μην πω παγκόσμια. Και ναι, με έχει επηρεάσει από την αρχή ακόμα. Έχω παρατηρήσει περισσότερη απαισιοδοξία και πεποίθηση ότι όλα θα πάνε χάλια στους ήρωες και τις ηρωίδες μου.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Πέρα από οικονομική κρίση, μιλάμε και για κρίση αξιών. Αυτό είναι το χειρότερο κατ'εμέ. Η λαμογιά επιβραβεύεται και όσοι προσπαθούν με τίμιο τρόπο να κάνουν κάτι, λοιδορούνται από παντού κι εν τέλει τα παρατάνε κι ακολουθούν τον εύκολο δρόμο. Η όλη κατάσταση θέτει σε δοκιμασία την πίστη ενός ανθρώπου.

Στο Sci-Fi μου έχω δει την μεγαλύτερη επιρροή από την κατάσταση. Γύρω από το γυαλιστερό περιτύλιγμα, τα διαστημικά ταξίδια και την τεχνολογία, η πολιτεία του ήρωα είναι ένα γερασμένο τέρας, με σαπισμένη καρδιά, που αργοπεθαίνει...

Link to comment
Share on other sites

Δε με επηρέασε ιδιαίτερα. Έχω ένα είδος διακόπτη στο κεφάλι μου, που βοηθάει σχετικά. Είναι ο ίδιος διακόπτης που κατεβαίνει όταν σχολάω από τη δουλειά και μου επιτρέπει να μην παίρνω πράγματα της δουλειάς στο σπίτι. Όταν γράφω, γράφω για να ξεσκάσω και πάρα πολύ σπάνια για να ξορκίσω.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Κάποιοι λοιπόν έχουν επηρεαστεί και κάποιοι όχι. Ωραία μέχρις εδώ!

 

Το άλλο μου ερώτημα είναι το εξής: Η λογοτεχνία του φανταστικού πρέπει να αποτυπώσει στο χαρτί, με τον δικό της τρόπο και ύφος, τα αποτελέσματα της κρίσης; ακόμη περισσότερο, πρέπει να πάρει θέση ή πρέπει να αδιαφορήσει;

Link to comment
Share on other sites

γράφω για να ξεσκάσω και πάρα πολύ σπάνια για να ξορκίσω.

 

Νομίζω ότι το εξέλαβα περισσότερο σαν ασυνείδητη, λίγο-πολύ, ενσωμάτωση στην παλέτα μας των καινούργιων συνειδητοποίησεων για το πώς λειτουργούμε ως κοινωνία και ως άτομα σε περιόδους σαν αυτή που διανύουμε. Όχι σαν ''τώρα θα κάτσω να ξορκίσω τα οικονομικά άγχη μου''.

Edited by KELAINO
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι το εξέλαβα περισσότερο σαν ασυνείδητη, λίγο-πολύ, ενσωμάτωση στην παλέτα μας των καινούργιων συνειδητοποίησεων

 

:death:

Link to comment
Share on other sites

Γνώμη μου είναι ότι ο καθένας γράφει αυτό που νιώθει. Δεν είναι ανάγκη να "χώσεις" την κρίση μέσα σε αυτό που γράφεις, ειδικά άμα δεν ταιριάζει με το κλίμα του κόσμου. Πολύς κόσμος γράφει προκειμένου να ξεχαστεί κιόλας, δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να βγάλεις τα προβλήματα της Real Life στο έργο. Ειδικά σε fantasy όπου έχουμε συνήθως ένα είδος ψευδομεσαίωνα, ο λαουτζίκος ούτως ή άλλως ζεί φτωχά. Στο sci-fi ή στο Cyberpunk είναι αλλιώς τα πράγματα.

Edited by Carolus Rex
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Γνώμη μου είναι ότι ο καθένας γράφει αυτό που νιώθει. Δεν είναι ανάγκη να "χώσεις" την κρίση μέσα σε αυτό που γράφεις, ειδικά άμα δεν ταιριάζει με το κλίμα του κόσμου. Πολύς κόσμος γράφει προκειμένου να ξεχαστεί κιόλας, δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να βγάλεις τα προβλήματα της Real Life στο έργο. Ειδικά σε fantasy όπου έχουμε συνήθως ένα είδος ψευδομεσαίωνα, ο λαουτζίκος ούτως ή άλλως ζεί φτωχά. Στο sci-fi ή στο Cyberpunk είναι αλλιώς τα πράγματα.

 

Συμφωνώ σ' αυτό, καθώς και σε πολλά από τα παραπάνω.

 

Σε κάποιες ιστορίες μπορεί να βγει η κρίση και να εμπλακεί ομαλά στην υπόθεση. Δεν είναι ανάγκη να γίνει, αλλά προφανώς αν γράφει κανείς για το παρόν ή για το πολύ σύντομο μέλλον, ίσως να είναι λογικό να την λάβει υπόψη του για να φαίνονται πιο αγκυρωμένα στον πραγματικό κόσμο αυτά που λέει.

 

Συνειδητά όταν γράφω, δεν επιτρέπω στην κρίση να με επηρεάσει σοβαρά. Υποψιάζομαι ωστόσο ότι μου βγαίνει λίγο υποσυνείδητα -όχι τόσο σαν οικονομική κρίση, όσο σαν κρίση αξιών, που αναφέρθηκε από κάποιους νωρίτερα.

Link to comment
Share on other sites

Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ότι κανείς δεν σκέφτεται να γράψει κάτι σχετικό με την κρίση. Τουλάχιστον όχι συνειδητα.

 

Κανείς δεν σκέφτεται να γράψει το αριστούργημα του βασισμένο στην κρίση και να περάσει στην ιστορία ως ο Συγγραφέας της Κρίσης. Κανείς δεν επιθυμεί να υμνείται στο μέλλον το όνομα του ως το όνομα εκείνου που με την πένα του περιέβραψε μια ζοφερή εποχή! :)

Link to comment
Share on other sites

Βεβαίως βεβαίως!

 

Πάντως κάθε παρόμοια εποχή γεννά νέες λογοτεχνικές γεννιές, που αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στα γράμματα. Και οι οποίες γεννιές είναι στιγματισμένες από τα σημάδια της εκάστοτε εποχής θέλοντας και μη!

Link to comment
Share on other sites

Ειδικά σε fantasy όπου έχουμε συνήθως ένα είδος ψευδομεσαίωνα, ο λαουτζίκος ούτως ή άλλως ζεί φτωχά. Στο sci-fi ή στο Cyberpunk είναι αλλιώς τα πράγματα.

What?

Στο cyberpunk κι αν ζει ο λαουτζίκος φτωχά, είναι κλασικό μοτίβο του είδους. Βασικά θυμίζει αυτό που συμβαίνει πλέον αλλά χωρίς κυρερνοχώρο. Δηλαδή μεγάλες πολυεθνικές παίρνουν την εξουσία και κάνουν τα κράτη (και κατ'επέκταση τους λαούς τους) ό,τι θέλουν ουσιαστικά καταργώντας κυβερνήσεις. Νομίζω αυτό είναι και το ζουμί της κρίσης. Κατά τα άλλα οι περισσότεροι ζούνε σαφώς πιο φτωχικά αλλά δεν λιμοκτονούν (...ακόμη) ενώ και η αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα δεν είναι και κάτι το συνταρακτικό όσον αφορά την παγκόσμια ιστορία.

Σίγουρα σε mainstream μυθιστόρημα που περιγράφει τη σύγχρονη Ελλάδα η κρίση θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο έστω και ως background αλλά σε ΕΦ ή φάντασυ δε βλέπω να υπάρχει τόσο στενή σχέση.

Link to comment
Share on other sites

Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ότι κανείς δεν σκέφτεται να γράψει κάτι σχετικό με την κρίση. Τουλάχιστον όχι συνειδητα.

 

Κανείς δεν σκέφτεται να γράψει το αριστούργημα του βασισμένο στην κρίση και να περάσει στην ιστορία ως ο Συγγραφέας της Κρίσης. Κανείς δεν επιθυμεί να υμνείται στο μέλλον το όνομα του ως το όνομα εκείνου που με την πένα του περιέβραψε μια ζοφερή εποχή! :)

 

Πλάκα κάνεις; Εγώ είπα ότι η κρίση είναι πολύ συχνά παρούσα στις ιστορίες μου. Οχι και "κανείς" λοιπόν.

 

Να ένα απόσπασμα απ' όσα έγραψα χθες

 

Εκείνη την περίοδο, οι άνθρωποι αυτού του είδους αποτελούσαν κατά τη γνώμη του τους πιο γνήσιους εκφραστές των νοοτροπιών που έφεραν την Ελλάδα σε δυσμένεια. Ήταν αυτές οι νοοτροπίες που πυροδότησαν την αλυσιδωτή αντίδραση της φτωχοποίησης του έθνους και της εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Οι μισοί κάτοικοι που απέμειναν στην χώρα μην έχοντας τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν, ήταν άνεργοι και οι άλλοι μισοί τα έβγαζαν δύσκολα πέρα. Επρόκειτο δίχως αμφιβολία για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του έθνους. Η σκοτεινιά της σακάτεψε σχεδόν τους πάντες εξαλείφοντας από μέσα τους κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.

Ήταν ένα μέρος της σκοτεινιάς αυτή, που έφτασε μέχρι το κατώφλι του σπιτιού του Ορέστη. Το κράτος είχε πάρει την απόφαση να συγχωνεύσει και να καταργήσει πολλούς δημόσιους οργανισμούς, χωρίς καμία πρόβλεψη για το πώς θα αξιοποιηθούν τα στελέχη του. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι θα απολύονταν και θα κατέληγαν στους δρόμους, άνεργοι και χωρίς τη παραμικρή αχτίδα ελπίδας να φωτίζει το μέλλον τους. Όπως είχε συμβεί με τους πρώην εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος είχε τσακιστεί προ πολλού. Εννοείται πως μέσα στους υπό κατάργηση οργανισμούς, βρισκόταν και το Σώμα Δημοσίων Ερευνητών. Ο Ορέστης ήταν από τους πιο άτυχους, καθώς εργάζονταν στο Σώμα μόλις για έναν χρόνο. Πάνω που είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι θα έφτιαχνε κάπως τη ζωή του –έστω και με το πενιχρό εισόδημα που εξασφάλιζε από τον οργανισμό- ήρθε αυτή η είδηση να τον συνταράξει και να τον εξοντώσει ψυχολογικά. Το πιο πιθανό ήταν ότι η Τασούλα θα τον χώριζε με το που θα της ανακοίνωνε την απόλυσή του, καθώς θα συνειδητοποιούσε ότι δεν είχε κανένα μέλλον δίπλα του και ότι δεν είχε καμία πιθανότητα να στηρίξει μια ενδεχόμενη οικογένεια που θα μπορούσε να κάνει μαζί της.

Και για όλα αυτά έφταιγε η κακοδιαχείριση του κράτους κατά τη διάρκεια των περασμένων ετών, οι εξωτερικοί παράγοντες που επιβουλεύονταν το μέλλον του τόπου και που καιροφυλαχτούσαν να του χιμήξουν προκειμένου να κατασπαράξουν ό,τι του είχε απομείνει και –το κυριότερο απ’ όλα- οι νοοτροπίες σαν αυτή των Μαντάδων. Εκείνες τις μέρες, όλα τα άλλα αίτια της κρίσης είχαν μηδαμινή αξία για τον Ορέστη. Για εκείνον, μόνο οι Μαντάδες έφταιγαν για όλα. Αυτοί και οι όμοιοί τους. Όσο επιπόλαιο κι αν ήταν αυτό το συμπέρασμα, μέσα στο θυμωμένο του μυαλό έμοιαζε να διέπεται από μια ξεκάθαρη λογική. Όλα καταμαρτυρούσαν ότι η συγκεκριμένη αποστολή θα μπορούσε να είναι η τελευταία του. Τι κρίμα που το καθήκον περιλάμβανε μόνο τη λήψη κάποιων φωτογραφιών από το σπίτι και από τα τρία μέλη της οικογένειας που κατοικούσαν στο εσωτερικό του! Από αυτή την άποψη, όφειλε να κάνει απλώς κάτι που είχε τον χαρακτήρα «αναγνώρισης εδάφους», προκειμένου να προετοιμάσει μια ενδεχόμενη έφοδο της αστυνομίας. Η έφοδος αυτή, λογικά ήταν προγραμματισμένη για πολύ αργότερα. Η μυστική παρακολούθηση και η καταγραφή από απόσταση ασφαλείας με την χρήση του τηλεφακού ήταν τα μόνα καθήκοντα που απαιτούνταν από πλευράς του. Τι κρίμα!

Link to comment
Share on other sites

ΟΟΤ

 

Επρόκειτο δίχως αμφιβολία για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του έθνους.

 

Έχω την εντύπωση ότι είναι μια από τις σκοτεινότερες περιόδους στην ιστορία του Ορέστη, και απλά μπερδεύει τον εαυτό του με το έθνος.

Επειδή ως λαός είχαμε και πολύ σκοτεινότερες, βασικά...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Προσωπική άποψη όπου τείνω προς την άλλη πλευρά του νομίσματος:

Μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία που να μην έχει σχέση με την κρίση. Τη ζω καθημερινά στη δουλειά μου, τη βλέπω στους φίλους μου, στα χαμόγελα που δεν είναι εκεί. Όταν λοιπόν κάτσω να διαβάσω, να ξεφύγω, να ψυχαγωγηθώ και να διασκεδάσω, δεν έχω καμία όρεξη να διαβάζω πόσο χάλια είναι η κοινωνία γύρω μου. Το ξέρω ήδη, δεν το θέλω και στα αναγνώσματά μου. Ούτε περιμένω να προβληματιστώ από τη λογοτεχνία. Αυτό ανήκει σε μια άλλη εποχή. Τώρα με τη συνεχή ροή ειδήσεων, με αληθινές ιστορίες των οποίων η πραγματική φύση είναι πολύ πιο ισχυρή συναισθηματικά από ένα φτιαχτό κείμενο, και όλα τα μέσα που σφυρίζουν γύρω από το κεφάλι μας, η λογοτεχνία δεν είναι τόσο αναγκαία για να μας ξυπνήσει. Ήδη οι συναγερμοί βαράνε από παντού.

 

Γι'αυτό, και στη γραφή, αποφεύγω να φέρνω στο προσκήνιο αυτά τα προβλήματα. Υπάρχουν, οκ, ειδικά αν το κείμενο λαμβάνει τόπο στην Ελλάδα. Αλλά παραμένουν πίσω, μια ακόμη πινελιά ατμόσφαιρας.

Μιας και γράφω τρόμο, γράφω για εκείνους που θέλουν να ξεδώσουν, που αποζητούν τρόμους οι οποίοι, σαν κλείσει το βιβλίο, θα παραμείνουν εκεί, ανάμεσα στις σελίδες. Πολλοί αναγνώστες έχουν πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθούν και δεν θέλουν να μαυρίζει η ψυχή τους και με το διάβασμα.

Το παραπάνω τρίτο πρόσωπο πληθυντικού μπορεί να αντικατασταθεί και με πρώτο πρόσωπο ενικού, μιας και είναι ακριβώς αυτό που αποζητώ εγώ σαν αναγνώστης.

 

Πιστεύω πως, αργότερα, όταν ξεπεραστεί και αυτή η κρίση, θα είναι πιο εύκολο να διαβάσει κανείς γι'αυτήν.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

ΟΟΤ

 

Επρόκειτο δίχως αμφιβολία για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του έθνους.

 

Έχω την εντύπωση ότι είναι μια από τις σκοτεινότερες περιόδους στην ιστορία του Ορέστη, και απλά μπερδεύει τον εαυτό του με το έθνος.

Επειδή ως λαός είχαμε και πολύ σκοτεινότερες, βασικά...

 

Εννοείται :flirt:

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..