AlienBill Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 (edited) Μιας και γράφω τρόμο, γράφω για εκείνους που θέλουν να ξεδώσουν, που αποζητούν τρόμους οι οποίοι, σαν κλείσει το βιβλίο, θα παραμείνουν εκεί, ανάμεσα στις σελίδες. Πολλοί αναγνώστες έχουν πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθούν και δεν θέλουν να μαυρίζει η ψυχή τους και με το διάβασμα. Ντίνο θα κάνω αντίλογο σε αυτό που λες. Ειδικά σε αυτό. Υπάρχει το άρθρο-ιστορία του Λιγκότι που αναφέρεται στον πεσιμισμό στη λογοτεχνία (τρόμου), το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Φαίνεται πως υπάρχει μια αξιόλογη μερίδα του αναγνωστικού κοινού που διαβάζει ΚΑΙ για να μαυρίσει η ψυχή της. Ή μάλλον μέσα από την μαυρίλα εξηλεώνεται έτσι ώστε να βλέπει τα χειρότερα και να βγάζει το συμπέρασμα ότι "πάλι καλά είμαστε". Άλλωστε έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι πρωταγωνιστές των ιστοριών τρόμου τραβάνε τα χίλια μύρια είτε υπάρχει κρίση, είτε όχι. Νομίζω ότι η κρίση είναι ένα επιπλέον εργαλείο πεσιμισμού και άμα την χειριστεί καλά ο συγγραφέας, μπορεί να προσδόσει στο έργο του ακόμη και ατμόσφαιρα. Εγώ μόνο τρόμο έχω επιλέξει να γράφω (το παραπάνω απόσπασμα είναι από μια ιστορία τρόμου που ετοιμάζω), όταν βεβαια αποφασίζω να στρωθώ. Η κρίση και η επικαιρότητα είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιώ. Και επειδή "γούστα είναι αυτά" και ποικίλλουν, ακόμη και η θέση ότι όταν όλη αυτή η κατάσταση περάσει ΤΟΤΕ κάποιοι θα ενδιαφερθούν να διαβάσουν γι' αυτή, έχει ζουμί. Μπορούμε άνετα να γράψουμε με το βλέμμα στραμμενο στο μέλλον. Και το κερασάκι στην τούρτα: Εχω γράψει ιστορία τρόμου (μάλλον black humor θα την χαρακτήριζα) που έχει ως φόντο την κρίση και που διέπεται από μια ανάλαφρη και σατυρική διάθεση. Θέλω να πω ότι δεν είναι ανάγκη να αξιοποιείται η κρίση ως εργαλείο πεσιμισμού. Μπορεί να αποτελέσει και αντικείμενο πικρής σάτυρας. Μακάρι να μπορούσα να βάλω τη συγκεκριμένη ιστορία στη βιβλιοθήκη, όμως είναι μεγάλη (πάνω από 50.000 λέξεις) και πολύ φοβάμαι ότι θα πάει άκλαφτη (ή μάλλον αδιάβαστη). Εκτός αν ψήνεστε να τη διαβάσετε αρκετοί από σας. Edited February 15, 2013 by alien666 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 Όπως είπα, το νόμισμα είναι το ίδιο. Οι όψεις είναι διαφορετικές. Και οι δύο απόψεις στέκουν, οπότε είναι ζήτημα επιλογής του αναγνώστη, ποιο από τα δυο θα επιλέξει να διαβάσει. Και δεν είναι αναγκαίο να επιλέξει μόνο το ένα. Μπορεί να διαβάσει και τα δυο. Εγώ προτιμώ να γράφω -αυτό τον καιρό- για καταστάσεις που δεν έχουν την κρίση στον πυρήνα τους. Κι εγώ που λατρεύω τις ιστορίες του Λιγκότι, δέχομαι πως αυτό που λέει στέκει και διαβάζω τα γραπτά του με μεγάλη ευχαρίστηση. Η κρίση που περνάμε τώρα όμως δεν είναι ένα από τα θέματά του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 Προσωπικά είχα γράψει κοντά 10 χρόνια πριν (σε διήγημα του sff.gr μάλιστα) πως στην Ελλάδα σε μερικά χρόνια θα δούλευαν για 4 μήνες κάποιοι ενώ οι υπόλοιποι θα ήταν άνεργοι περμένοντας να έρθουν οι δικοί τους 4 μήνες να δουλέψουν στη θέση των άλλων κοκ. Ουσιαστικά αυτό προϋποθέτει υψηλότατη ανεργία σε ποσοστά που ακόμη δεν έχουμε πλησιάσει. Το να γράψω κάτι παρόμοιο τώρα είναι μάλλον ξεπερασμένο και κλισέ. Πέρα από την πλακίτσα, η ΕΦ είναι φτιαγμένη από το παρελθόν και το παρόν του συγγραφέα αλλά μιλάει για το μέλλον. Ακόμη και για near future SF να μιλάμε δεν βρίσκω ελκυστική την ιδέα ιστορίας "πως βγήκαμε από την κρίση" καθώς είτε θα περνάει (εσκεμμένα ή μη) την πολιτικοκοινωνική προπαγάνδα του συγγραφέα είτε θα προβλέπει κάτι μεγάλο στα επόμενα χρόνια κι αυτό σύντομα θα κάνει την ιστορία παρωχημένη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 15, 2013 Author Share Posted February 15, 2013 Προσωπικά είχα γράψει κοντά 10 χρόνια πριν (σε διήγημα του sff.gr μάλιστα) πως στην Ελλάδα σε μερικά χρόνια θα δούλευαν για 4 μήνες κάποιοι ενώ οι υπόλοιποι θα ήταν άνεργοι περμένοντας να έρθουν οι δικοί τους 4 μήνες να δουλέψουν στη θέση των άλλων κοκ. Ουσιαστικά αυτό προϋποθέτει υψηλότατη ανεργία σε ποσοστά που ακόμη δεν έχουμε πλησιάσει. Το να γράψω κάτι παρόμοιο τώρα είναι μάλλον ξεπερασμένο και κλισέ. Πέρα από την πλακίτσα, η ΕΦ είναι φτιαγμένη από το παρελθόν και το παρόν του συγγραφέα αλλά μιλάει για το μέλλον. Ακόμη και για near future SF να μιλάμε δεν βρίσκω ελκυστική την ιδέα ιστορίας "πως βγήκαμε από την κρίση" καθώς είτε θα περνάει (εσκεμμένα ή μη) την πολιτικοκοινωνική προπαγάνδα του συγγραφέα είτε θα προβλέπει κάτι μεγάλο στα επόμενα χρόνια κι αυτό σύντομα θα κάνει την ιστορία παρωχημένη. Έχεις μεν δίκιο, αλλά εδώ σε θέλω μάστορα! Να ξεπεράσεις αυτούς τους σκοπέλους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 Τί να ξεπεράσεις; Οτιδήποτε κι αν γράψεις για την Ελλάδα του 2018 πχ σε 5 χρόνια θα είναι ξεπερασμένο. Μπορεί η ιδέα/το γεγονός που λες στην ιστορία ότι θα αλλάξει τα δεδομένα και θα βγάλει πχ την Ελλάδα από την κρίση να γίνει πραγματικότητα κάποτε αργότερα (πχ το 2030/2040/40Κ) αλλά από τη στιγμή που δεν θα είναι κάτι που "θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση" δεν έχει νόημα να φτιάξεις μια ιστορία για την Ελληνική κρίση. Επίσης η πολιτικοκοινωνική προπαγάνδα είναι προπαγάνδα, δεν έχει "ξεπερνάω σκόπελο" σε αυτή την περίπτωση. Άμα γράφεις soft SF για τη σύγχρονη κατάσταση στη χώρα σου και προτείνεις λύσεις, ντε φάκτο προπαγανδίζεις τις πολιτικές σου απόψεις κι αυτό προσωπικά δεν μου πολυαρέσει. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι πχ near future thriller μυστηρίου πχ όπως κάποια που είχαν γραφτεί στο τέλος του ψυχρού πολέμου. Κι αυτά όμως -αν και ορισμένα είναι πολύ δυνατά- πλέον φωναζουν "ξεπερασμένα" ήδη από το εξώφυλλό τους. Αντίθετα ακόμη και πρόχειρες ιστοριούλες space opera, sword and sorcery κτλ από την Αμερική στα χρόνια μετά την Μεγάλη Ύφεση γνωρίζουν επιτυχία μέχρι σήμερα. Νομίζω εκεί είναι η δύναμη της ΕΦ και του fantasy. Ότι δεν παγιδεύονται σε στενά πλαίσια χώρου και χρόνου. Οπότε είναι λάθος να κοιτάμε πως θα παγιδευτούμε σε αυτά από μόνοι μας. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nostalgist Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 Εγώ νομίζω ότι με τον έναν η με τον άλλο τρόπο μπλέκονται τα πράγματα. Μπορείς πχ όπως γράφει ο γιάννης παραπάνω να βρεις αφορμή απο την κριση και μέσω του φανταστικού να κάνεις κοινωνική κριτική,πολιτική προπαγάνδα κλπ. Δεν μ'αρεσει αυτή η επιλογή , όχι γιατί έχω κάτι με την παραπάνω δράση (αντιθέτως έχω αποπειραθεί και εγώ να το κάνω) αλλά επειδή δε θεωρώ κατάλληλο τον χώρο του φανταστικού για κάτι τέτοιο. Χτυπάει πάρα πολύ άσχημα η σύνδεση πχ ΕΦ με ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση με αποτέλεσμα να μοιάζει ο συγγραφέας/καλλιτέχνης σα να ναι σε διατατεγμένη υπηρεσία. Αντίθετα η νατουραλιστική γραφή (που εμένα πάντα με μάγευε) όχι μόνο δίνει έδαφος για αναπτυξη κοινωνικής κριτικής για αντικειμενικούς λόγους δομής αλλά επιπλέον αν ο δημιουργός εκφράζει τις δικές του σκέψεις οικειοθελώς το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πάρα πολύ ωραίο. Θυμάμαι για παράδειγμα πόσο με είχε επηρεάσει μικρός ο "Κατάδικος". Απ' την άλλη η επίδραση της κρισης σε καθε καλλιτεχνική δραστηριότητα είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει. Μπορεί να σε αναγκάσει να καθυστερήσεις τα σχέδια σου για έκδοση κάποιου έργου αφού η οικονομική του επιτυχία ή τουλάχιστον όχι αποτυχία αποτελεί πιο επιτακτικό στόχο απ΄ότι παλιότερα ή μπορεί να σου δώσει την αφορμή να μετακινηθείς στη δυστοπική γραφή, κάτι που πχ συνέβη σε μένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 Στο κομμάτι συγγραφή δεν με έχει αγγίξει καθόλου. Ίσως αν έγραφα άλλου είδους ιστορίες να αποτελούσε πηγή έμπνευσης ή έστω να ταίριαζε ως γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποιο θα εκτυλίσσονται τα γεγονότα, αλλά τώρα δεν μου κάνει. Επίσης επειδή έχω μπουχτίσει 3 χρόνια να ακούω/αγχώνομαι/τρομάζω με την κρίση και ευτυχώς όταν γράφω, φεύγω εντελώς από ό,τιδήποτε με απασχολεί...αλίμονο αν δεν μπορούσα να ξεφύγω και από την κρίση...θα πάθαινα κρίση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 16, 2013 Author Share Posted February 16, 2013 Οπότε οι περισσότεροι αντιμετωπίζετε την λογοτεχνία του φανταστικού ως λογοτεχνία φυγής; Ως ένα είδος λογοτεχνίας που δεν πρέπει να επηρεάζεται ή να εμπνέεται ή και να σχολιάζει την πραγματικότητα με τα δικά της εργαλεία; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 Βρίσκω κάπως "αφοριστικό" τον τρόπο που προσπαθείς να βγάλεις γενικά συμπεράσματα από μια συζήτηση πολύ ειδική και συγκεκριμένη. Στο κάτω-κάτω είναι νωρίς για να συνειδητοποιήσει κανείς αν και κατά πόσο έχει η κρίση επηρεάσει τα έργα του. Ο λογοτέχνης εκφράζεται με τη γραφή, και το τι προσπαθεί κάθε φορά να εκφράσει πολλές φορές διαφεύγει ακόμη κι από τον ίδιο. Η λέξη που με βρίσκει περισσότερο αντίθετη είναι το "πρέπει". Η λογοτεχνία είναι κάτι που έχει κανέναν απολύτως "πρέπει", ειδικά όταν πρόκειται για μέσο έκφρασης κι όχι για μέσο πλουτισμού. Αν το θες έτσι, αντιμετωπίζω τη γραφή ως μέσο φυγής κι όχι τη λογοτεχνία του φανταστικού. Η φυγή όμως, μπορεί να περιλαμβάνει και τον τρόπο διαφυγής από τη συγκεκριμένη real life κατάσταση. Το αν το φανταστικό είναι λογοτεχνία φυγής είναι κάτι που κουβεντιάζεται εδώ και πολύ καιρό στο φόρουμ, σε άλλο τόπικ. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 Επίσης επειδή έχω μπουχτίσει 3 χρόνια να ακούω/αγχώνομαι/τρομάζω με την κρίση και ευτυχώς όταν γράφω, φεύγω εντελώς από ό,τιδήποτε με απασχολεί...αλίμονο αν δεν μπορούσα να ξεφύγω και από την κρίση...θα πάθαινα κρίση! Ο λογοτέχνης εκφράζεται με τη γραφή, και το τι προσπαθεί κάθε φορά να εκφράσει πολλές φορές διαφεύγει ακόμη κι από τον ίδιο. Η λέξη που με βρίσκει περισσότερο αντίθετη είναι το "πρέπει". Η λογοτεχνία είναι κάτι που έχει κανέναν απολύτως "πρέπει", ειδικά όταν πρόκειται για μέσο έκφρασης κι όχι για μέσο πλουτισμού. Αν το θες έτσι, αντιμετωπίζω τη γραφή ως μέσο φυγής κι όχι τη λογοτεχνία του φανταστικού. Η φυγή όμως, μπορεί να περιλαμβάνει και τον τρόπο διαφυγής από τη συγκεκριμένη real life κατάσταση. Ταδε εφη Ναρουαλις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 16, 2013 Author Share Posted February 16, 2013 Βρίσκω κάπως "αφοριστικό" τον τρόπο που προσπαθείς να βγάλεις γενικά συμπεράσματα από μια συζήτηση πολύ ειδική και συγκεκριμένη. Στο κάτω-κάτω είναι νωρίς για να συνειδητοποιήσει κανείς αν και κατά πόσο έχει η κρίση επηρεάσει τα έργα του. Ο λογοτέχνης εκφράζεται με τη γραφή, και το τι προσπαθεί κάθε φορά να εκφράσει πολλές φορές διαφεύγει ακόμη κι από τον ίδιο. Η λέξη που με βρίσκει περισσότερο αντίθετη είναι το "πρέπει". Η λογοτεχνία είναι κάτι που έχει κανέναν απολύτως "πρέπει", ειδικά όταν πρόκειται για μέσο έκφρασης κι όχι για μέσο πλουτισμού. Αν το θες έτσι, αντιμετωπίζω τη γραφή ως μέσο φυγής κι όχι τη λογοτεχνία του φανταστικού. Η φυγή όμως, μπορεί να περιλαμβάνει και τον τρόπο διαφυγής από τη συγκεκριμένη real life κατάσταση. Το αν το φανταστικό είναι λογοτεχνία φυγής είναι κάτι που κουβεντιάζεται εδώ και πολύ καιρό στο φόρουμ, σε άλλο τόπικ. Δεν βγάζω συμπεράσματα. Με τα ερωτήματα μου προσπαθώ να κινήσω τον τροχό της συζήτησης! Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. "Πρέπει" στην λογοτεχνία φυσικά και δεν υπάρχει. Δεν διαφωνώ. Ρωτώ να μάθω πως αντιμετωπίζει ο καθέ συγγραφέας την κρίση σε σχέση με την λογοτεχνία του και την λογοτεχνία του σε σχέση με την κρίση. Προφανώς και είναι σεβαστό κάποιος να μην επιθυμεί να ασχοληθεί με την κρίση ως καλλιτέχνης. Όπως σεβαστό είναι και κάποιος να ασχοληθεί με την κρίση και να εκφράσει τις δικές του απόψεις μέσα από τα κείμενα του. Ακόμη και αν αυτό θεωρηθεί ως "πολιτική προπαγάνδα". Και αν θες αυτό το τελευταίο είναι ένα "πρέπει" που έχει εισαχθεί στην λογοτεχνία και ειδικά στην λογοτεχνία του φανταστικού. Το να μην λες την άποψη σου, μέσω της λογοτεχνίας σου, αλλά να αποφεύγεις να τοποθετηθείς για να μην χαρακτηριστείς ως στρατευμένος. Κατ' εμέ, η μη θέση είναι επίσης θέση και όπως έχεις το δικαίωμα να αποστασιοποιείσαι ως λογοτέχνης από τα πράγματα, έτσι και έχεις δικαίωμα να τοποθετείσαι για τα πράγματα. Εξ άλλου, οι μεγαλύτεροι ή έστω κάποιοι από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στον κόσμο, μας δίδασκαν τα "πιστεύω" τους μέσα από τα έργα τους. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 Πέρα από το ότι προφανώς σε κάποιο βαθμό όλοι όσοι τη ζούνε επηρεάζονται από την κρίση αφού είναι είναι κομμάτι της ζωής του δεν χρειάζεται να γράφει για την κρίση και στα έργα του. Και μάλιστα από τη στιγμή που δεν έχει κάνει τον κύκλο της θα έλεγα ότι είναι νωρίς ακόμη για να ασχοληθεί κάποιος θεματικά μαζί της έστω και σε ρεαλιστική λογοτεχνία. Συχνά μυθιστορήματα για κάποιες περιόδους γράφτηκαν αφού τέλειωσε το πανηγύρι, ίσως και πολλά χρόνια μετά. Και σε κάθε περίπτωση αν κάποιος θέλει να γράψει για την κρίση σε ένα roman à clef πχ μπορεί να γράψει για την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2071, για τα δύσκολα χρόνια της παρακμής στον Φέθμπι ΙΙ. Κάτι τέτοια είναι συνηθισμένα. Αλλά το να λες αφού είμαστε στην Ελλάδα της κρίσης ό,τι γράψω θα είναι σχετικά με αυτή σε περιορίζει*. Και mainstream να γράφει κανείς υπάρχουν τόσα άλλα θέματα να ασχοληθεί. Όπως σεβαστό είναι και κάποιος να ασχοληθεί με την κρίση και να εκφράσει τις δικές του απόψεις μέσα από τα κείμενα του. Ακόμη και αν αυτό θεωρηθεί ως "πολιτική προπαγάνδα". Και αν θες αυτό το τελευταίο είναι ένα "πρέπει" που έχει εισαχθεί στην λογοτεχνία και ειδικά στην λογοτεχνία του φανταστικού. Το να μην λες την άποψη σου, μέσω της λογοτεχνίας σου, αλλά να αποφεύγεις να τοποθετηθείς για να μην χαρακτηριστείς ως στρατευμένος. Μάλλον δεν έχεις διαβάσει αρκετή φανταστική λογοτεχνία για να λες κάτι τέτοιο. Το ότι είπα πως δεν μου αρέσει να το κάνω εγώ τη δεδομένη χρονική περίοδο δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει γενικά και μάλιστα με πολλά και δυνατά παραδείγματα. *Για όσους δεν το ξέρουν μου αρέσει να γράφω ΕΦ στη σύγχρονη (ή του κοντινού μέλλοντος) Ελλάδα, δεν είμαι πολέμιος αυτού του είδους προφανώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 16, 2013 Author Share Posted February 16, 2013 Μάλλον δεν έχεις διαβάσει αρκετή φανταστική λογοτεχνία για να λες κάτι τέτοιο. Το ότι είπα πως δεν μου αρέσει να το κάνω εγώ τη δεδομένη χρονική περίοδο δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει γενικά και μάλιστα με πολλά και δυνατά παραδείγματα. Εδώ έχεις δίκιο. Γενίκευσα, λανθασμένα. Αποσύρω την συγκεκριμένη πρόταση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 (edited) Δεν νομίζω ότι το να πει κάποιος ότι ο κόσμος πεινάει, απολύεται, υποφέρει υποκρύπτει κάποια προπαγάνδα. Προκειται για μία γενική διαπίστωση. Οσο για το αξίωμα ότι η λογοτεχνία δεν πρέπει να επιρρεάζεται από τα "πρέπει", εδώ και αρκετό καιρό σκέφτομαι να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα που να περιορίζεται στην ελληνική λογοτεχνία. Υπάρχει πραγματικά ελευθερία λόγου στην ελληνική λογοτεχνία; Ή μήπως προωθούνται συγκεκριμένα ιδεολογήματα που περιορίζουν την έκφραση; Είναι απαλλαγμένη η ελληνική λογοτεχνία από στοιχεία πολιτικών πεποιθήσεων; Και αν τα πράγματα έχουν αλλάξει (πράγμα που συνέβη αρκετά πρόσφατα) και υπήρξε μια στοιχειώδης απελευθερωση των ιδεών τότε πόσο "ειδική" μπορεί να είναι η ελληνική διανόηση όταν επί δεκαετίες υποστήριζε το "άσπρο" ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο κυριαρχούσε το "μαύρο";;; Edited February 16, 2013 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 Η μάντισσα Η μάντισσα Αμάλια, διάσημη χαρτομάντις, δέχτηκε τον πελάτη στο γραφείο της. Πάνω στο τραπέζι ήταν ένα αγαλματάκι αιγυπτιακό, τρία πακέτα τσιγάρα και μια τράπουλα ταρό. -Κόψε τα χαρτιά, είπε η Αμάλια, με φωνή βαρύτονου. Ο πελάτης υπάκουσε. Η χαρτομάντις Αμάλια έβγαλε τρία χαρτιά και τα άπλωσε αργά μπροστά της. -Το πρώτο χαρτί λέει ότι το Μάρτιο αυτής της χρονιάς θα γίνουν τρομερές επιθέσεις στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στη Ρώμη και πυρηνικά θα πέσουν πάνω στην Ουάσιγκτον. Ο άντρας ξεροκατάπιε. -Το δεύτερο χαρτί λέει ότι η αντίδραση των ΗΠΑ θα προκαλέσει τον Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με δύο δισεκατομμύρια νεκρούς και μια κλιματική καταστροφή που θα κάνει να βουλιάξουν στη θάλασσα τα δύο τρίτα της στεριάς. Ο άντρας έξυσε το κεφάλι του. -Το τρίτο χαρτί λέει ότι η γυναίκα που σκέφτεσαι σ' αγαπάει ακόμα και θα ξαναγυρίσει σε σένα. -Ευχαριστώ, ευχαριστώ, είπε ο άντρας σχεδόν με δάκρυα στα μάτια. Πλήρωσε, βγήκε και, όταν βρέθηκε στο δρόμο, οι άνθρωποι, τα δέντρα, ο ουρανός, όλα τού φάνηκαν πιο όμορφα και φωτεινά. Stefano Benni, L' indovina (από το La grammatica di Dio, μετάφραση δική μου) 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.