BladeRunner Posted July 2, 2018 Share Posted July 2, 2018 Φριτς Λάιμπερ - Με σύζυγο μάγισσα (Conjure Wife, 1943) Πριν κάμποσα χρόνια (για την ακρίβεια τον Απρίλιο του 2013) διάβασα ένα άλλο βιβλίο τρόμου/αστικής φαντασίας του Φριτς Λάιμπερ, το πολύ καλό "Η κυρά του σκοταδιού". Θυμάμαι ότι είχε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες και αναφορές σχετικά με διάφορα θέματα του υπερφυσικού/μεταφυσικού, καθώς και φοβερή ατμόσφαιρα, αλλά λίγες χαρακτηριστικές σκηνές "δράσης". Τώρα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, το βιβλίο έχει μια καλή και αρκετά ιντριγκαδόρικη πλοκή, με τις απαραίτητες σκηνές έντασης και ανατριχίλας, ενώ η ατμόσφαιρα είναι και πάλι φοβερή, αρκούντως κλειστοφοβική και σκοτεινή. Η γενική ιδέα έχει το ενδιαφέρον της: Ας πούμε ότι κατά τα φαινόμενα οι γυναίκες ασκούν κάθε είδους μαγεία, με τους άντρες να κάνουν τις δουλειές τους και να πιστεύουν ότι είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι των επιτυχιών ή των αποτυχιών τους. Εδώ πεδίο δράσης είναι ένα κολέγιο και πρωταγωνιστές το προσωπικό του (καθηγητές, διευθυντές κλπ), καθώς και οι γυναίκες τους. Γινόμαστε μάρτυρες του τρόπου λειτουργίας και του μικρόκοσμου του, στον οποίο κυριαρχούν οι μικροπολιτικές αντιδικίες και η ζηλοφθονία. Εδώ όμως υπεισέρχεται και το στοιχείο της μαγείας - ή μήπως όχι; Ο καθηγητής Νόρμαν Σέιλορ, ο οποίος πιστεύει ότι η μαγεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλή γραφική δεισιδαιμονία, θα γίνει μάρτυρας κάποιων πολύ παράξενων γεγονότων, με αρχή αυτά που θα ανακαλύψει στο μπουντουάρ της γυναίκας του. Με την πράξη αυτή οι ισορροπίες θα διαταραχτούν... Η γραφή του Λάιμπερ είναι πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και συνάμα με βάθος σε νοήματα και εικόνες, ενώ δεν λείπουν κάποια ενδιαφέροντα πραγματάκια γύρω από την μαγεία και τις ανθρώπινες δεισιδαιμονίες. Φυσικά το βιβλίο δείχνει έως ένα βαθμό τα εβδομήντα πέντε χρόνια του (άλλες εποχές, άλλες συνήθειες και άλλα ήθη), όμως για την εποχή του ήταν σίγουρα αρκετά πρωτοποριακό και πρωτότυπο, ενώ καταφέρνει να συγκινήσει και τον σύγχρονο αναγνώστη βιβλίων τρόμου/αστικής φαντασίας. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Locus 7, σε μετάφραση του Γιώργου Μπαλάνου. Ακριβούτσικη έκδοση και με λίγα λαθάκια επιμέλειας, αλλά η μετάφραση είναι κλασικά πολύ καλή και γλαφυρή. 8/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 5, 2018 Share Posted August 5, 2018 (edited) Διάβασα το ''Ήδη Νεκρός'' του Τσάρλι Χιούστον. Για να πω την αλήθεια ξεκινώντας, δεν περίμενα και πολλά. Βιβλίο με βρικόλακες βλέπετε. Έχει γεμίσει ο τόπος. Όχι και πολύ γνωστό οπότε όχι και υψηλές προσδοκίες. Για να διαψευσθώ! Βρισκόμαστε στο Μανχάταν όπου κυριολεκτικά έχει πήξει ο τόπος. Βρικόλακες από 'δω, από 'κει, από παρά πέρα. Οργανωμένοι σε αντίπαλες φατρίες ισχυρότερη εκ των οποίων ο Συνασπισμός. Όχι όμως και ο Τζο Πιτ, αυτός δεν ανήκει πουθενά. Έχει ωστόσο νταλαβέρια με δύο αντίπαλες, κατάσταση που τον φέρνει σε δυσχερή θέση. Πόσο μάλλον όταν παρά την θέληση του αναλαμβάνει να βρει ένα εξαφανισμένο πλουσιοκόριτσο. 'Εχοντας ενάντια του τον χρόνο, την ανάγκη να τραφεί και την αρρώστια του να του τρώει τα σωθικά. Καλό ήταν. Ωραία, κοφτή, μάγκικη γλώσσα. Συνδυασμός βαμπιρικού θρίλερ και αστυνομικού μυστηρίου διανθισμένου με φονικές ατάκες, λειτούργησε καλά. Χωρισμένο σε μικρά υποκεφάλαια, φεύγει εύκολα και γρήγορα. Πρώτο μέρος σειράς, θα ήθελα κάποια στιγμή να μεταφραστούν και άλλα. Ανώτερο της φήμης του, προτείνεται. Edited August 5, 2018 by Δημήτρης 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimion Posted September 11, 2018 Share Posted September 11, 2018 Καλησπέρα, Μεγάλωσα με stephen king, και τον εκτιμω απεριόστα. Εχει εναν τροπο να μπαινει στις σκοτεινες πλευρες του μυαλου με απιθανο τροπο. Πλεον το εχω ρίξει στον lovecraft. Ευελπιστω να τον έχω ολοκληρωσει στο προσεχες μελλον. Κατι εχω ακουμπησει απο koonz, αλλά δεν ενθουσιαστηκα. Τα βιβλια του αιματος παιζουν επισης, τωρα που ξαναμεταγραστηκαν (οξυ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 13, 2018 Share Posted December 13, 2018 Μαριάνα Ενρίκες - Όσα χάσαμε στις φλόγες (Las cosas que perdimos en el fuego, 2014) Ξετρελάθηκα όταν έμαθα ότι η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά, μιας και τόσο η θεματολογία της όσο και οι διάφορες κριτικές αριστερά και δεξιά, με είχαν ιντριγκάρει αφάνταστα. Έκανα υπομονή αρκετούς μήνες μέχρι να κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία και τώρα επιτέλους την διάβασα: Λοιπόν, δηλώνω ενθουσιασμένος. Επίσης: Συγκλονισμένος, αλλά και λιγάκι αναστατωμένος. Έχουμε να κάνουμε με δώδεκα ύπουλες ιστορίες, που παίζουν πολύ με τον ωμό και τον μαγικό ρεαλισμό, όλες τους είναι σκοτεινές, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μακάβριες και ανατριχιαστικές. Η συγγραφέας αναδεικνύει με αυτές τις ιστορίες μια άλλη Αργεντινή, σαφώς πιο σκοτεινή και τρομακτική, θίγοντας με έντονο τρόπο τις παθογένειες της κοινωνίας, αλλά και τη διαφθορά σε κάθε επίπεδο. Επίσης, το μόνο σίγουρο είναι ότι με την οξυδερκή και αιχμηρή γραφή της καταφέρνει να αναστατώσει τον αναγνώστη, μάλιστα μπορεί να πει κανείς ότι παίζει πολύ με τα νεύρα και τις αισθήσεις του. Ο τρόμος των διηγημάτων δεν δίνεται πάντα στο πιάτο, μπορεί να είναι έμμεσος και εξαιρετικά ύπουλος, δημιουργεί πάντως μια περίεργη αίσθηση. Τουλάχιστον αυτό συνέβη με μένα. Επίσης οι ιστορίες δεν έχουν όλες ένα συγκεκριμένο τέλος, ή έστω έναν συγκεκριμένο σκοπό, πολλά πράγματα αφήνονται στη φαντασία του αναγνώστη, στην ικανότητά του να σκεφτεί λίγο παραπάνω. Οι περιγραφές είναι, φυσικά, αφόρητα ρεαλιστικές και άκρως ατμοσφαιρικές και υποβλητικές. Αν βαθμολογούσα την κάθε ιστορία και μετά έβγαζα τον μέσο όρο, πιθανότατα σαν βιβλίο θα έπαιρνε τέσσερα αστεράκια. Όμως νιώθω ότι είναι ένα πεντάστερο βιβλίο (έστω και με μια μικρή επιφύλαξη), γιατί πραγματικά με έκανε να νιώσω κάπως περίεργα, ενώ μπορώ να πω ότι κατά κάποιο τρόπο με άγχωσε κιόλας. Επιπρόσθετα, δυσκολεύομαι πολύ να βρω μια πραγματικά αδύναμη ή ανούσια ιστορία, ενώ ακόμα πιο πολύ δυσκολεύομαι να γράψω ποιες τρεις ή τέσσερις ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο από τις υπόλοιπες: Όλες με συντάραξαν. 9/10 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted December 26, 2018 Share Posted December 26, 2018 Τα Πηγαδια της Κολάσης του Μαστερτον. Διασκεδαστικό ηταν, κλιμακωνεται υπερβολικα προς το τελος. Πιο αναλαφρο από άλλα του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted February 1, 2019 Share Posted February 1, 2019 Έχω ξεκινήσει το The haunting of Hill House της Shirley Jackson. Καλό είναι μέχρι στιγμής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted April 10, 2019 Share Posted April 10, 2019 Victor LaValle - The Ballad of Black Tom (Εκδόσεις Tor) Στην ουσία πρόκειται για μία επαναπροσέγγιση της ιστορίας "The Horror at Red Hook" του Lovecraft. Προσωπικά οι λογοτεχνικές ιδέες του Lovecraft μου φαίνονται τρομερά ενδιαφέρουσες, αλλά δεν μπορώ καθόλου τον τρόπο που γράφει. Εδώ δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, καθώς η γραφή του LaValle είναι απλή και ευκολοδιάβαστη, ενώ η ιστορία έχει και πολύ καλό ρυθμό, χωρίς να χάνεται στις πολλές, μακροσκελείς και ανούσιες περιγραφές. Ακόμα το πρόβλημα του ρατσισμού, που είναι ολοφάνερος στην αρχική ιστορία, έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση εδώ πέρα. Μερικοί δευτερεύοντες χαρακτήρες θα ήθελα να ήταν κάπως καλύτερα σκιαγραφημένοι και το τέλος μου φάνηκε αρκετά "βολικό" και εύκολο, αλλά γενικά είναι μια καλή πολύ νουβέλα. Κατά τη γνώμη μου πολύ ανώτερη από την αρχική ιστορία, σίγουρα προτείνεται στους φαν του κοσμικού τρόμου. Βαθμολογία: 7.5/10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted June 16, 2019 Share Posted June 16, 2019 Stephen Graham Jones - Mongrels (Εκδόσεις William Morrow) Δεν είμαι σίγουρος για το αν θα έπρεπε να το βάλουμε στην κατηγορία του τρόμου ή του fantasy, αλλά στο internet το βλέπω να αναφέρεται σαν τρόμου και ασχολείται με τους λυκανθρώπους, που είναι θεματολογία πιο συχνά συνδεδεμένη με τον τρόμο. Στην ουσία είναι ένα σχετικά καλογραμμένο βιβλίο, στο οποίο παρακολουθούμε διάφορα, ασύνδετα μεταξύ τους, στιγμιότυπα από τη ζωή μιας οικογένειας λυκανθρώπων. Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι δεν υπάρχει καμία κεντρική υπόθεση και κατά τη γνώμη μου το βιβλίο καταντά να είναι κάπως βαρετό, σε μερικά σημεία από τη μέση και μετά, ενώ κάπου, κάπου αρχίζει και ψιλοεπαναλαμβάνεται. Όπως είπα και παραπάνω το βιβλίο είναι γενικά καλογραμμένο και οι χαρακτήρες είναι καλά σκιαγραφημένοι (αν και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες). Δεν θεωρώ ότι σπατάλησα τον χρόνο μου με την ανάγνωσή του, αλλά και να μην το διάβαζα δεν θα έχανα πολλά. Προτείνεται μόνο σε όσους είναι πολύ φαν των λυκανθρώπων. Βαθμολογία: 6.0/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted June 20, 2019 Share Posted June 20, 2019 Χαίρομαι που μια μεγάλη εκδοτική εταιρεία έβγαλε βιβλίο τρόμου από συγγραφέα που δεν είναι γνωστός. Στην 'Κρουαζιέρα' δεν θα βρείτε πρωτότυπη πλοκή, αλλά το setting είναι ιδανικό και η προσπάθεια τίμια. Τσεκάρετε το, και ελπίζω να δούμε και άλλους τίτλους μοντέρνου τρόμου. 'Χίλιοι διακόσιοι επιβάτες γεμάτοι προσδοκίες ταξιδεύουν με το κρουαζιερόπλοιο Μπάλτικ Καρίσμα από τη Σουηδία στη Φινλανδία. Για ένα εικοσιτετράωρο διασκεδάζουν και αφήνουν πίσω τους την καθημερινότητα και όλες τις αναστολές τους. Μέσα στο πλοίο όμως παραμονεύει κάτι αδιανόητα τρομακτικό, από το οποίο δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Τη νύχτα, στα ανοιχτά της Βαλτικής, το πλοίο ακινητοποιείται και η επικοινωνία με τη στεριά διακόπτεται. Κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει και κανένας δεν ξέρει ποιον μπορεί να εμπιστευθεί. Συνηθισμένοι άνθρωποι θα αναγκαστούν να γίνουν ήρωες, αλλά μπορεί επίσης να βγει στην επιφάνεια ο χειρότερος εαυτός τους. Kαι τότε, αν το πλοίο φτάσει στη Φινλανδία, ίσως ο κόσμος αλλάξει για πάντα. Καλώς ήρθατε στο Μπάλτικ Καρίσμα, όπου η πραγματικότητα συνυπάρχει με το υπερφυσικό.' 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 18, 2019 Share Posted July 18, 2019 (edited) Διάβασα την ανθολογία ''Οι Κυρίες του τρόμου''. Από τα πλέον παλιά μου αποκτήματα, το είχα για κοντά δύο δεκαετίες να σκονίζεται στη βιβλιοθήκη. Ώσπου είπα επιτέλους να κάνω το καλό και να το πιάσω. Ξεχώρισα τα παρακάτω: - Τ. Λ. Κομώ: ''Το Πουλί της φωτιάς'': Μία αστυνόμος θα σπεύσει με συναδέλφους της σε κτίριο όπου λαμβάνει χώρα μακελειό ακαθόριστης φύσης. Και θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Δυνατό, το διάβασα με κομμένη την ανάσα. Πιστεύω ότι θα έκανε πολλούς άνδρες συναδέρφους της να ζηλέψουν που δεν το έγραψαν οι ίδιοι. - Σίρλεϋ Τζάκσον: ''Η Κλήρωση'': Παρακολουθούμε μία τελετουργία σ' ένα μικρό χωριό όπου όλοι παίρνουν μέρος. Μικροί και μεγάλοι. Επικρατεί τάξη και ηρεμία αλλά φαίνονται μάλλον να είναι επιφανειακές. Κάτι δείχνει να μην πηγαίνει καλά. Μάντεψα την κατάληξη αλλά αν και υπήρχε hint, όχι και τον τρόπο. Καλή και δαύτη. - Ρόζμαρυ Τίμπερλυ: ''Δείπνο με την Μάρθα'': Ένας πηδηχτούλης εκμεταλλεύεται την πειθήνια στάση της νηφάλιας γυναίκας του για να αλωνίζει όπου και όπως γουστάρει. Μέχρι την στιγμή που εκείνη θα αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Καλά λένε τελικά ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι! Απρόσμενη κατάληξη, ξεπεταγμένη λες και από επεισόδιο της αγαπημένης μου Δέκατης Εντολής. - Νάνσυ Κόλινς: ''Μεγάλα λόγια'': Όχι το καλύτερο αλλά σίγουρα το πιο χυδαίο. Μάγκικο και αλήτικο, αν έγραφε με ανδρικό ψευδώνυμο σε άλλη ανθολογία, μάλλον αρκετοί θα δυσκολεύονταν να δεχτούν ότι είναι προϊόν γυναικείας πένας. Με προϊδέασε για τα καλύτερα, μακάρι κάποια στιγμή να μεταφραστεί και το ''Sunglasses after dark'' που την καθιέρωσε. Εκτός από τις δύο πρώτες ιστορίες που με κούρασαν, οι υπόλοιπες μου άρεσαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Ωραίος ο πρόλογος της Λίζα Τατλ, ικανοποιητική η αναλογία ποιοτικών ιστοριών ως προς το σύνολο. Να λοιπόν που και γυναίκες μπορούν να μας τρομάξουν, γιατί δηλαδή όχι; Edited July 18, 2019 by Δημήτρης 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 18, 2019 Share Posted July 18, 2019 Το πουλί της φωτιάς και η κλήρωση ήταν ιστορίαρες 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 18, 2019 Share Posted July 18, 2019 1 minute ago, Nihilio said: Το πουλί της φωτιάς και η κλήρωση ήταν ιστορίαρες ''Το Πουλί της φωτιάς'' θα μου μείνει. Δεν είναι απλά κάτι που διάβασα και θα το ξεχάσω. Και ''Η Κλήρωση'' ωραία. Απλά δεν με τραβούν ως θεματολογία ''Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ'' της ίδιας. Μου εξήρε όπως και να 'χει το ενδιαφέρον. Το έχω κάπου καταχωνιασμένο, πρέπει να το ξεθάψω κάποια στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted April 16, 2020 Share Posted April 16, 2020 Ο άρχοντας του ψεύδους του Graham Masterton. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 15, 2020 Share Posted August 15, 2020 (edited) Διάβασα το ''Ring'' του Κότζι Σουζούκι. Είχα δει την ταινία με την Ναόμι Γουότς και ήξερα σε γενικές γραμμές τι να περιμένω. Μία βιντεοκασέτα που όποιος κάνει το λάθος να δει, εξασφαλίζει σε μία βδομάδα ραντεβού με τον θάνατο. Ελάχιστα όμως πέρα από αυτό, την κεντρική δηλαδή ιδέα. Κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να το απολαύσω. Όχι τόσο όσο αν δεν ήξερα καθόλου τι παίζει, αλλά ναι. Και πάλι ήταν καλό, μου άρεσε. Βοήθησε σε αυτό το ότι πρέπει να είναι με μία γρήγορη σκέψη, το πρώτο μυθιστόρημα Ιάπωνα που διαβάζω. Υπήρχε λοιπόν το εξωτικό στοιχείο που βιώνει κανείς όταν πρωτοσυναντά κάτι. Με τα δύσκολα εκείνα μακρόσυρτα ονόματα και τοπωνύμια. Και φυσικά η υπόθεση αυτή καθαυτή. Πρωτότυπη, με ζοφερό κλίμα και εντεινόμενη αγωνία. Δυνατές οι σκηνές της βιντεοκασέτας. Έφτασα στο επίμαχο σημείο βράδυ πριν κοιμηθώ και επίτηδες το άφησα για την άλλη μέρα Ενώ υπήρχαν και ωραία εξτραδάκια με τα Λυκειακά καμώματα του Ρούιτζι και την εν γένει συμπεριφορά του, όπως και η ανέλκυση του αγάλματος από την θάλασσα. Ωραία και η εξήγηση, δεν ήταν ευκολία. Δυνατό, creepy. Μακάρι να μεταφραστούν και τα δύο άλλα της σειράς ενώ κάποια στιγμή πρέπει να ξαναδώ και τις ταινίες. Edited August 15, 2020 by Δημήτρης 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted September 1, 2020 Share Posted September 1, 2020 Διαβάζω ένα πολύ ωραίο βιβλίο της Caitlin R. Kierman, the red tree. Υπόθεση: μια μοναχική γυναίκα συγγραφέας αποσύρεται σε ένα απομονωμένο κτήμα στην περιοχή του Rhode Island-Providence και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα παράξενα με κέντρο ένα γέρικο δέντρο, ενώ η γυναίκα αναπτύσσει διάφορες εμμονές και εφιάλτες. Στις διάφορες κριτικές αναφέρεται ως haunting, εμένα μου θυμίζει περισσότερο genius loci. Η γλώσσα είναι μάγκικη και κοφτή, μοντέρνα. Η ατμόσφαιρα μου φαίνεται καταπληκτική, είναι υποδόριος και λαογραφικός τρόμος βλέπετε, ενώ έχει και αρκετό μυστήριο, στοιχεία που εμένα μ' αρέσουν πολύ, ενώ συνεχώς πλανάται το ερώτημα αν οι εμπειρίες της πρωταγωνίστριας είναι αλήθεια ή δημιούργημα του ταραγμένου μυαλού της. Η δομή είναι αρκετά ιδιαίτερη, με πολλαπλά στρώματα αφήγησης. Το μυθιστόρημα ξεκινάει με πρόλογο, υποτίθεται, της εκδότριας της πρωταγωνίστριας, της Σάρας, καθώς υποτίθεται ότι το βιβλίο που διαβάζει ο αναγνώστης είναι αυτά που κατέγραψε η ίδια η Σάρα. Μέσα στην αφήγηση της Σάρας όμως περιέχονται οι σημειώσεις του προηγούμενου ενοίκου του σπιτιού, αναδρομές στο παρελθόν, στην προηγούμενη σχέση της, μέχρι και ένα διήγημα της. Τέλος, αναφέρονται ένα σωρό ονόματα συγγραφέων ως φόρος τιμής: Λαβκραφτ, Αλτζερνόν Μπλάκγουντ, Μάχεν, Σιρλευ Τζάκσον, όπως επίσης και πολλές ταινίες. Μόνο και μόνο ότι η υπόθεση διαδραματίζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του Λάβκραφτ, την πολιτεία Providence-Rhode Island αρκεί για να καταλάβετε τις επιρροές. Επίσης αναφέρεται ο Τσάρλς Φορτ, που ήταν ένας τύπος που ασχολήθηκε με παράξενα φαινόμενα και άφησε το στίγμα του σε αυτό το πεδίο. Ακόμη, στις σημειώσεις του προηγούμενου ενοίκου αναφέρονται κάποια βιβλία που ασχολούνται με το φολκλόρ, πραγματικά ή φανταστικά δεν γνωρίζω, κι αυτό δίνει αληθοφάνεια στη διήγηση. Μου αρέσει πολύ το βιβλίο, αν και στην αρχή ταραζόμουν, γιατί ταυτιζόμουν με την κατεστραμμένη πρωταγωνίστρια κι έλεγα "να, κι εγώ δεν κάνω αυτό, δεν κάνω το άλλο". Τρελό, έτσι; Το μόνο που δεν μ' αρέσει είναι το εξώφυλλο. Παρουσιάζει το σπίτι, το δέντρο και μια κοπέλα που υποθέτω είναι η πρωταγωνίστρια. Η κοπέλα δεν ανταποκρίνεται νομίζω στην πρωταγωνίστρια, έτσι όπως τη φαντάζομαι εγώ τουλάχιστο, είναι πολύ όμορφη και φαίνεται να έχει αυτοπεποίθηση και μυστήριο, μοιάζει σαν φωτογραφία μοντέλου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted September 6, 2020 Share Posted September 6, 2020 Grady Hendrix - We Sold Our Souls (Εκδόσεις Quirk Books) Πρώτο βιβλίο του Grady Hendrix που διαβάζω και μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος, χωρίς όμως να ξετρελαθώ. Αν και υποτίθεται ότι το βιβλίο είναι horror, μάλλον πιο πολύ φέρνει σε urban fantasy, με κάποια στοιχεία τρόμου, παρά σε καθαρόαιμο τρόμο. Πρόκειται για μία ιστορία που διαδραματίζεται γύρω από ένα (πλέον διαλυμένο) metal συγκρότημα. Μου θύμισε αρκετά το Armageddon Rag του George R.R. Martin, που διάβασα νωρίτερα τη φετινή χρονιά, όμως δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι το αντιγράφει. Είναι αρκετά σύντομο και ευκολοδιάβαστο, με αρκετά γρήγορους ρυθμούς και κυλάει νεράκι. Η γραφή είναι πολύ στρωτή και απλή, δεν είναι όμως φτωχή ή άσχημη. Προφανώς υπάρχουν διάφορες αναφορές στη metal μουσική, που κάποιος που δεν είναι φαν ίσως να μην καταλάβει, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για εμένα. Η βασική χαρακτήρας ήταν πολύ καλοδουλεμένη και είναι εύκολο να δεθεί μαζί της ο αναγνώστης και να νοιαστεί για αυτήν. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Κάποιοι άλλοι θα ήθελαν ίσως λίγο παραπάνω δουλεία. Αν έχω ένα μεγάλο παράπονο με το βιβλίο (το όποιο είναι 100% θέμα γούστου) είναι ότι θα προτιμούσα το horror στοιχείο να είναι λίγο πιο έντονο, και γενικά ο τρόπος που η ιστορία προσέγγιζε το υπερφυσικό στοιχείο δεν με έπειθε πολύ. Μου φαινόταν και κάπως βολικό ενίοτε. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν ένα βιβλίο που το διάβασα πολύ ευχάριστα και σίγουρα θα το πρότεινα σε όσους είναι ταυτοχρόνως φαν και της λογοτεχνίας και της metal μουσικής. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blood Prince Posted September 12, 2020 Share Posted September 12, 2020 (edited) Το βιβλίο Η εκδίκηση από Sigurdardóttir Yrsa το έχει διαβάσει κανένας ; Φαίνεται ενδιαφέρον.Εχω δει την αντίστοιχη ταινία και σκέφτομαι να το αγοράσω. Edited September 12, 2020 by Blood Prince 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blood Prince Posted December 24, 2020 Share Posted December 24, 2020 Διαβάζω το βιβλίο η εκδίκηση από Yrsa. Οσο προχωράει γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον.Δεν το βρίσκω τόσο τρόμου αλλά αστυνομικού μυστηρίου.Οι υπόνοιες για ύπαρξη φαντασμάτων δεν είναι ικανές να με τρομάξουν. Το βρίσκω τόσο ενδιαφέρον που μέσα σε μία μέρα διάβασα 100 σελίδες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blood Prince Posted December 30, 2020 Share Posted December 30, 2020 Ολοκλήρωσα σήμερα το βιβλίο Η εκδίκηση από Yrsa Sigurdardottir. Μου πήρε παραπάνω μέρες να το διαβάσω απ'οσο υπολόγιζα καθώς πρός στο τέλος έχασα το ενδιαφέρον και το προχωρούσα πιο αργά, λόγω του ότι μου ήταν προβλέψιμο.Εκανα 9 μέρες. Πολλοί θεωρούν πως είναι τρομακτικό αλλά δεν θα το έλεγα.Οσοι βλέπουν horror ταινίες δεν θα τρομάξουν. Για να τρομάξει κάποιος ή θα πρέπει να μην είναι εξοικειωμένος με την απόδοση του horror στην τέχνη, ή να πιστεύει πραγματικά πως υπάρχουν φαντάσματα στα αλήθεια ή να είναι ευαισθητοποιημένος γύρω από το horror στοιχείο. Για μένα ήταν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με υπερφυσικά στοιχεία το οποίο είχε αρκετό ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχτεί.Πρός το τέλος μου φάνηκε προβλέψιμο όπως και επαληθεύτηκα διαβαζοντάς το όλο.Επίσης έμεινα με την απορία του ποιά τύχη είχε ένας από τους χαρακτήρες. Εχει μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη με την ταινία I remember you την οποία και θα ξαναδω απόψε.Απ'οτι θυμάμαι τα γεγονότα στην ταινία είναι διαφορετικά από του βιβλίου αν δεν κάνω λάθος και δεν αποτελεί ακριβή μεταφορά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted February 18, 2021 Share Posted February 18, 2021 (edited) Silvia Moreno-Garcia - Mexican Gothic Ένα από τα περσινά horror βιβλία που ακούστηκαν αρκετά και είναι όντως καλό (έως πολύ καλό). Στο μεγαλύτερο μέρος του το βιβλίο δεν διαφέρει αρκετά από ένα συνηθισμένο, αλλά πολύ καλά δουλεμένο και πιο μοντέρνο, gothic μυθιστόρημα, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Προφανώς έχει τη διαφορά του Μεξικού, αλλά αυτή δεν είναι τόσο έντονη όσο φανταζόμουν στην αρχή (απλά υπάρχει στο background). Προς το τέλος αποκτά πιο έντονα δική του προσωπικότητα και έχει μερικές φρέσκες ιδέες, αλλά και πάλι δεν γίνεται κάτι το τρομερά ιδιαίτερα διαφορετικό/καινούργιο. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικά κακό. Κατά κάποιο τρόπο μου θυμίζει τα βιβλία του Gemmell που διάβασα πέρσι (και ας μην έχει καμία σχέση με μια πρώτη ματιά), δηλαδή είναι ένα τιμιότατο βιβλίο γραμμένο από κάποια που ξέρει τι θέλει να κάνει, χωρίς καθόλου αυταπάτες, έχοντας πολύ αγάπη και μεράκι για το είδος λογοτεχνίας που υπηρετεί. Τελικά έχουμε ένα πλήρως διασκεδαστικό, καλογραμμένο, μυθιστόρημα τρόμου, που δεν κάνει κάτι συνταρακτικό, αλλά τα κάνει όλα καλά. Άσε που πια δεν βλέπουμε και τόσο συχνά καινούργια gothic μυθιστορήματα που να έχουν απήχηση. Προτείνεται άφοβα. Edited July 2, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 18, 2021 Share Posted February 18, 2021 Με αφορμή την κριτική του Steel Guardian, σας ενημερώνω ότι το Mexican Gothic θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Κατά πάσα πιθανότητα το Φθινόπωρο του 2021. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 19, 2021 Share Posted February 19, 2021 (edited) Γουίλιαμ Πίτερ Μπλέιτι - Ο Εξορκιστής Το πιστεύετε ή όχι, ποτέ δεν έτυχε να δω την ταινία. Όχι ολόκληρη, τουλάχιστον. Θυμάμαι πήγαινα ακόμα στο Γυμνάσιο, όταν μια καθημερινή, αργά το βράδυ, την έδειξε ένα κανάλι. Είδα λίγο την αρχή, αλλά μετά με πήρε ο ύπνος (είχα και σχολείο την επόμενη μέρα, έτσι;), και αυτό ήταν. Φυσικά έχω δει σκόρπιες σκηνές σε διάφορα βιντεάκια, σχετικές φωτογραφίες και τα κλασικά memes, αλλά μέχρι εκεί. Όσον αφορά το βιβλίο, ούτε ξέρω πόσα χρόνια το έχω (εντάξει, από τότε που κυκλοφόρησε η καινούργια έκδοση), πολλές φορές έφτασα κοντά στο να το πιάσω, αλλά πάντα κάτι γινόταν και το άφηνα για αργότερα. Ε, το "αργότερα" έφτασε. Το διάβασα. Και ενθουσιάστηκα. Και, ναι, τρόμαξα, έστω και αν είχα ακούσει τόσα και τόσα για τη θεματολογία του και την πλοκή του, οπότε το στοιχείο της έκπληξης δεν ήταν δα και τόσο έντονο. Αναμφίβολα, είναι ένα άκρως ατμοσφαιρικό και καθηλωτικό μυθιστόρημα τρόμου, που του αρέσει να βασανίζει λιγάκι τους χαρακτήρες του, κυρίως ψυχολογικά (αλλά, αναπόφευκτα, και σωματικά). Αδερφάκι μου, γίνονται πολλά. Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά μερικές σκηνές και μερικοί διάλογοι απαιτούν γερό στομάχι, ειδικά αν κάποιος είναι σχετικά άγουρος σαν αναγνώστης βιβλίων τρόμου (εγώ, πάντως, δεν είμαι, οπότε μια χαρά άντεξα). Από κει και πέρα, ένα δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι σαφώς η γραφή του Μπλέιτι, που είναι έντονη και σε σημεία πραγματικά ωμή και καθηλωτική, ενώ επίσης οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες έχουν βάθος, με αυτόν του Κάρρας νομίζω να ξεχωρίζει. Και η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, σαφώς σκοτεινή, κλειστοφοβική και ανατριχιαστική. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα κλασικό και πολυσυζητημένο μυθιστόρημα τρόμου, αντάξιο της φήμης του. Εννοείται ότι δεν θα το απολαύσουν όλοι εξίσου το ίδιο (ε, εντάξει, αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα βιβλία εκεί έξω), όμως οι περισσότεροι που θα το διαβάσουν θα ζήσουν μια έντονη αναγνωστική εμπειρία, θα απολαύσουν τρόμο και ανατριχίλες. Λίαν συντόμως (μπορεί και αύριο), θα δω και την ταινία, για την οποία είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι θα ξετρελαθώ, ίσως ακόμα περισσότερο και απ' όσο ξετρελάθηκα διαβάζοντας το βιβλίο. 9/10 Edited July 2, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted April 17, 2021 Share Posted April 17, 2021 (edited) Ξαναδιάβασα τη συλλογή Γοτθικές ιστορίες από βικτωριανές συγγραφείς. Περιέχονται διηγήματα με υπερφυσικό κάθε είδους και στυλ, από κλασσικές ιστορίες με φαντάσματα, μέχρι ψυχολογικό τρόμο, σουρεαλιστικές ιστορίες και δύο κωμικές ιστορίες που σατιρίζουν το υπερφυσικό. Εμένα μου άρεσαν ιδιαίτερα η ιστορία της γριάς παραμάνας της Ελίζαμπεθ Γκάσκελ (κλασσική ιστορία φαντασμάτων), το παράθυρο της βιβλιοθήκης της Μάργκαρετ Όλιφαντ (ιστορία φαντασμάτων και ταυτόχρονα ψυχολογικός τρόμος με ένα πολύ πρωτότυπο φάντασμα και μια αξιαγάπητη ηρωίδα, με την οποία ταυτίστηκα) , το κουδούνι της καμαριέρας της κυρίας (ψυχολογικός κυρίως τρόμος και φάντασμα) της Ίντιθ Γουόρτον ( στο βιβλίο την μεταφράζει αλλιώς, αλλά την έχω συνηθίσει με αυτή τη μετάφραση που γράφω εγώ) η Λουέλλα Μίλλερ της Μαίρη Ελίζαμπεθ Ουίλκινς Φρήμαν (μ' ένα θηλυκό ψυχικό βαμπίρ και φεμινιστικό νόημα, καθώς κριτικάρει την εικόνα του αδύναμου και συνεχώς εξαρτημένου από άλλους θηλυκού) και η φωνή διαβολική της Βέρνον Λη (παρακμιακη και υποβλητική ιστορία εμμονής, μην σας πτοήσει το μάλλον γελοίο όνομα του "κακού". Όσο τη διάβαζα μου είχε καρφωθεί η ιδέα ότι μοιάζει πολύ με το μυθιστόρημα του Τόμας Μαν ο θάνατος στη Βενετία!). Ωραία και η πεισιθάνατη και μουντή περίπτωση του κου Νάιτζελ Όττερμπερν της Λουίζας Μπόλντουιν, η εκκεντρική και κάπως αστεία ο άντρας με τη μύτη (ναι, αυτός είναι ο τίτλος, δεν είναι τόσο χαζός όσο φαίνεται ) της Ρόντα Μπρόυτον, ο ίσκιος στη γωνία της Μαίρη Ελίζαμπεθ Μπράντον (ιστορία φαντασμάτων με ταξικό σχόλιο), η άμαξα φάντασμα της Αμέλια Έντουαρτς με πραγματικά φρικτά φαντάσματα και η τραγική τα γράμματά της, της Κέητ Σόπεν. Γενικά, όλες οι ιστορίες είναι αξιόλογες και όλες μου άρεσαν λιγότερο ή περισσότερο. ΑΝ και παραδέχομαι ότι ως σύνολο μου άρεσαν κάπως λιγότερο από την συνοδευτική του συλλογή, γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς. Αυτό έγινε υποθέτω, καθώς οι ιστορίες της βικτωριανής εποχής δεν επικεντρώθηκαν τόσο στη γυναικεία εμπειρία, καθώς η ενασχόληση με τη συγγραφή τότε ήταν η ίδια φεμινιστική επιλογή για μια γυναίκα. Καταπληκτική είναι και η έκδοση. Περιλαμβάνει εισαγωγή για τη βικτωριανή εποχη, για τη θέση της γυναίκας τότε και για τις πρώτες φεμινιστικές δράσεις, όπως επίσης και μίνι βιογραφίες των συγγραφέων και σύντομες παρουσιάσεις των ιστοριών (με συμβουλή να διαβαστεί μετά την ανάγνωση των ιστοριών). Το μόνο κακό είναι ότι δεν είχε σύντομα βιογραφικά και για τις συγγραφείς των τριών επιπλέον διηγημάτων που προστέθηκαν στην γ' έκδοση. Έχει επίσης και εικονογράφηση με γκραβούρες και φροντισμένο διπλό εξώφυλλο. Edited July 2, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted April 25, 2021 Share Posted April 25, 2021 (edited) Ξαναδιάβασα την καταπληκτική ανθολογία "γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς". Αυτή η συλλογή περιλαμβάνει πιο σύγχρονες ιστορίες τρόμου, όλες από γυναίκες συγγραφείς και όλες επικεντρώνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη γυναικεία εμπειρία, ερευνώντας θέματα όπως έγγαμες σχέσεις, σεξουαλικότητα, ενοχή, το πως η κοινωνία κρίνει μια γυναίκα μόνο απ' την ομορφιά κλπ. Επίσης, όλες εκτός από μία έχουν γυναίκα πρωταγωνίστρια. Όλες είναι αξιόλογες, αλλά προσωπικά ξεχωρίζω το μοναχικό απόγευμα της Έλσι της Marjorie Bowen, μια ιστορία όπου τα γοτθικά κλισέ παίρνουν ρεαλιστική τροπή και επενδύονται με ειρωνεία και την λοταρία της Σίρλευ Τζάκσον, η οποία μιλάει για την ψυχολογία του όχλου και πόσο δύσκολη είναι η ανατροπή των παράλογων παραδόσεων. Είναι κάπως στην παράδοση του Wicker Man το έθιμο, αλλά το στυλ γραφής είναι τελείως διαφορετικό, απλό και σχεδόν ξερό, δημοσιογραφικό. Υποθέτω ότι χρησιμοποιείται αυτό το απλό στυλ απ' τη συγγραφέα για λόγους ρεαλισμού και για να δείξει την αποδοχή της συνήθειας. Η έκδοση, ως συνήθως, εξαιρετικά φροντισμένη. Περιλαμβάνει εισαγωγή για τις φεμινιστικές δράσεις, για τις γοτθικές ιστορίες εκείνης της περιόδου, σύντομες παρουσιάσεις των ιστορικών και μίνι βιογραφικά. Έχει επίσης και εικονογράφηση με γκραβούρες. Edited July 2, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 25, 2021 Share Posted April 25, 2021 (edited) 2 hours ago, Νίκη said: την λοταρία της Σίρλευ Τζάκσον, η οποία μιλάει για την ψυχολογία του όχλου και πόσο δύσκολη είναι η ανατροπή των παράλογων παραδόσεων. Είναι κάπως στην παράδοση του Wicker Man το έθιμο, αλλά το στυλ γραφής είναι τελείως διαφορετικό, απλό και σχεδόν ξερό, δημοσιογραφικό. Υποθέτω ότι χρησιμοποιείται αυτό το απλό στυλ απ' τη συγγραφέα για λόγους ρεαλισμού και για να δείξει την αποδοχή της συνήθειας. Αυτό μήπως έχει να κάνει Spoiler με στοίβα από πέτρες; Έτοιμες προς ...εκτόξευση; Αν ναι, την έχω διαβάσει με διαφορετικό τίτλο σε άλλη ανθολογία και ήταν όντως πολύ καλή. Edited April 25, 2021 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.