Νίκη Posted April 25, 2021 Share Posted April 25, 2021 1 hour ago, Δημήτρης said: Αυτό μήπως έχει να κάνει Reveal hidden contents με στοίβα από πέτρες; Έτοιμες προς ...εκτόξευση; Αν ναι, την έχω διαβάσει με διαφορετικό τίτλο σε άλλη ανθολογία και ήταν όντως πολύ καλή. Ακριβώς αυτό είναι! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 19, 2021 Share Posted May 19, 2021 (edited) Σάιμον Κλαρκ - Βαμπίρικ (Vampyrrhic, 1999) Δεύτερο βιβλίο του Σάιμον Κλαρκ που διαβάζω, μετά το "Δίψα για αίμα" που διάβασα προ αμνημονεύτων ετών, δηλαδή γύρω στον Σεπτέμβριο του 2008 (σύμφωνα με τα κιτάπια μου), τότε που μόλις ξεκινούσα τη Β' Λυκείου. Προφανώς και δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνο το βιβλίο, τόσα χρόνια που έχουν περάσει από τότε και τόσα βιβλία που έχω διαβάσει στο μεταξύ, αλλά για να του έβαλα τέσσερα αστεράκια σημαίνει ότι θα μου άρεσε. Λοιπόν, το "Βαμπίρικ" (διάβασα την έκδοση της Άγνωστης Καντάθ) μου φάνηκε σαν ένα πολύ ωραίο, ψυχαγωγικό και αρκετά εθιστικό θρίλερ τρόμου με βαμπίρ, που ναι μεν δύσκολα μπορεί να τρομάξει κάποιον, από την άλλη όμως άνετα σε καθηλώνει στη θέση σου, μέχρι να διαβάσεις και την τελευταία σελίδα. Αν μη τι άλλο υπάρχει αγωνία και ένταση, υπάρχουν και μπόλικες δυνατές σκηνές με αίμα και βία, ενώ βρήκα την ιστορία εξαιρετικά ατμοσφαιρική χάρη στο όλο σκηνικό της μικρής επαρχιακής πόλης που βρίσκεται κάπου στην αγγλική εξοχή. Η γραφή είναι σίγουρα πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, με ρεαλιστικές περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων, ενώ οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες είναι μάλλον αρχετυπικοί για το είδος και ίσως με όχι τόσο πολύ βάθος, αλλά οπωσδήποτε λειτουργικοί και (πιστεύω ότι) εύκολα μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους. Μπορεί το βιβλίο να μην εντυπωσιάζει με τις ιδέες και την πλοκή του (ή ίσως ακόμα και με τη γραφή του), όμως σίγουρα περνάς καλά διαβάζοντάς το. Υ.Γ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο κοντινό μέλλον θα ξαναδιαβάσω το "Δίψα για αίμα". 8/10 Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted June 1, 2021 Share Posted June 1, 2021 (edited) Tade Thompson - The Murders of Molly Southbourne Μία πολύ συμπαθητική νουβέλα τρόμου, με μια πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα. Επίσης έχει και τρομερό ρυθμό, άνετα διαβάζεται όλη με τη μία. Σε αυτό βοηθάει και η πολύ στρωτή γραφή. Ο βασικός χαρακτήρας είναι πολύ καλά σκιαγραφημένος και βλέπουμε πως επηρεάζεται και αλλάζει από τα όσα συμβαίνουν στη νουβέλα. Μερικές από αυτές τις αλλαγές όμως γίνονται λίγο πιο γρήγορα απ' όσο θα ήθελα. Βέβαια αυτό είναι σε κάποιο βαθμό αναμενόμενο σε ένα τόσο μικρό κείμενο. Αν έχω ένα παράπονο γενικά είναι ότι κάποια πράγματα δεν με έπεισαν τελείως, όχι γενικά, αλλά επειδή πιστεύω ότι χρειάζονταν λίγο περισσότερο χώρο για να "απλωθούν". Σε κάθε περίπτωση όμως μου άρεσε πολύ και σίγουρα θα διαβάσω και το sequel. Edited June 4, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted June 3, 2021 Share Posted June 3, 2021 (edited) Tade Thompson - The Survival of Molly Southbourne Sequel του προηγούμενο (αν και το προηγούμενο δουλεύει άψογα και σαν αυτοτελής ιστορία), που ξεκινάει ακριβώς εκεί που σταματά το πρώτο. Σε γενικές γραμμές είναι αρκετά παρόμοιο ως προς τις αρετές και τα προβλήματά του, το ύφος του κτλ. Αν και το horror στοιχείο είναι λιγότερο και έχει δοθεί περισσότερη έμφαση σε κάποια άλλα στοιχεία (ψιλό επιστημονική φαντασία, ψιλό κατασκοπικό θρίλερ) που υπήρχαν από πριν. Όλα αυτά σημαίνουν ότι και τούτο 'δω μου άρεσε πολύ. Έκλεισε πολύ ικανοποιητικά την υπόθεση, χωρίς να αφήσει καθόλου εκκρεμότητες, αλλά με χαρά θα διάβαζα και άλλη συνέχεια αν ο Thompson έγραφε μία. Edited June 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted June 21, 2021 Share Posted June 21, 2021 (edited) "Διάβασα" το βιβλίο όσα χάσαμε στις φλόγες, της Μαριάνα Ενρικες. (Γράφω διάβασα μέσα σε εισαγωγικά γιατί μερικά από τα διηγήματά της ήταν εκτός των ορίων μου και δεν κατάφερα να τα διαβάσω). Πάρα πολύ συνταρακτικά διήγηματα, σχεδόν ανυπόφορα νοσηρά μερικά. Η χρήση του πρώτου προσώπου, οι θύτες που ταυτόχρονα είναι και θύματα και το ότι δεν διστάζει να περιγράψει αίματα και τέτοια οδηγούν σε αυτό το αποτέλεσμα. Μου θύμισε τους εξής συγγραφείς: Μαρκές, στο πρώτο διήγημα με την περιγραφή του παλιού σπιτιού από την εποχή της αποικιοκρατίας, Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ λόγω των περιγραφών των φτωχογειτονιών, αλλά κυρίως την Ιζαμπέλ Αλιέντε, μια και χρησιμοποιεί και αυτή μαγικό ρεαλισμό και εκκεντρικές φιγούρες. Όμως η Μαριάνα Ενρικές χρησιμοποιεί τρόμο και ωμότητα εκεί που η Αλιέντε χρησιμοποιεί ποίηση. Τα περισσότερα διηγήματα δίνουν αίσθηση ατελείωτου και αφήνουν τον αναγνώστη να αποφασίσει τι έγινε. Η βάση των διηγημάτων της είναι ο ρεαλιστικός τρόμος και τα προβλήματα της κοινωνίας της Αργεντινής: αστυνομική βία, φτώχια, ρύπανση, κατάθλιψη, απελπισία, η ιστορία της Αργεντινής με τη δικτατορία, που "στοιχειώνει" ακόμη τη σύγχρονη κοινωνία, η βία απέναντι στις γυναίκες. Αυτά συνενώνονται με υπόνοιες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, του υπερφυσικού και έτοιμο το εκρηκτικό μείγμα! Δεν είναι περιέργο που το κύριο θέμα είναι οι παθογένειες της κοινωνίας της Αργεντινής, καθώς η συγγραφέας ξεκίνησε ως δημοσιογράφος. Θα κάνω ορισμένα σχόλια για κάποια απ' τα διηγήματα: Με το βρώμικο αγόρι η συγγραφέας μας ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά: η ζωή των άστεγων, η εκ του μακρόθεν συμπόνια που δεν μεταφράζεται σε πράξεις, αιματηρές περιγραφές, η κάλυψη από τα ΜΜΜ φόνων μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις (το λεγόμενο σύνδρομο του λευκού όμορφου εξαφανισμένου κοριτσιού, αν δεν κάνω λάθος). Το Χάνι: ωραίο διήγημα, πολύ λιγότερο νοσηρό από τα άλλα, όπου η ιστορία της Αργεντινής κυριολεκτικά στοιχειώνει το παρόν. Έχει επίσης αρκετά στοιχεία σχετικά με την ανοχή στο διαφορετικό, λόγω του αγοροκόριτσου πρωταγωνίστριας/αφηγήτριας. Θα ήθελα πραγματικά να ξέρω τι απέγινε με τη φάρσα των κοριτσιών! Τα χρόνια της μέθης: πολύ σκληρο διήγημα, γεμάτο απελπισία, τρέλα και αναίτια βία και κάποιον υπαινιγμό υπερφυσικού. Το σπίτι της Άντελα: πολύ ωραίο διήγημα υπερφυσικού τρόμου, το μοναδικό που το υπερφυσικό είναι τόσο εμφανές. Επίσης δεν είδα σχόλιο σχετικά με την κοινωνία, ίσως το μοναδικό σχόλιο να είναι το μπούλινγκ που υφίσταται η Άντελα. Μ' άφησε όμως με πολλές απορίες το τέλος. Spoiler Κάποιος που το διάβασε: Τι έγινε στο τέλος; η Άντελα εξαφανίστηκε λόγω υπερφυσικού, την απήγαγαν ή τη σκότωσε η πρωταγωνίστρια; Κάτω από το μαύρο νερό: διήγημα που ασχολείται με τα προβλήματα της ρύπανσης και με την αστυνομική βία και ταυτόχρονα έχει έντονα λαβκραφτικά vibes. Όσα χάσαμε στις φλόγες: Απλά έρωτας!😍 Φεμινιστικό trangressive διήγημα, χωρίς υπερφυσικό, βίαιο, αλλά υπέροχο, καθώς διατηρείται κάποια αισιοδοξία! Μιλάει ενάντια στη βία των αντρων προς τις γυναίκες, μέχρι που αυτές βρίσκουν έναν ακραίο τρόπο να αντιδράσουν. Πολύ επίκαιρο, λόγω του θέματος με τις γυναικοκτονίες. Αν ήταν λίγο λιγότερο αιμοβόρα τα διηγήματα θα έβαζα 5 στα 5.Να σας πω, φρικάρισα, αλλά αναρωτιέμαι γιατί φρικάρισα τόσο πολύ, καθώς διαβάζω και τρόμο και έχω διαβάσει τα βιβλία της Τζιλιαν Φλιν, που είναι αρκετά νοσηρά... Πάντως έχω να πω συγχαρητήρια στην μεταφράστρια και να θαυμάσω το κουράγιο της που κατάφερε και μετέφρασε όλα αυτά τα φρικτά. Ήθελα να κάνω παρουσίαση, ξεχωριστά, αλλά δεν έχω καταλάβει πώς μπαίνουν οι εικόνες. Edited June 22, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 19, 2021 Share Posted October 19, 2021 (edited) On 6/21/2021 at 1:54 PM, Νίκη said: Ήθελα να κάνω παρουσίαση, ξεχωριστά, αλλά δεν έχω καταλάβει πώς μπαίνουν οι εικόνες. Πας στο συνδετήρα κάτω αριστερά, εκεί που λέει choose files Διάβασα το ''Δαιμονισμένος άγγελος'' του Γουίλιαμ Γιόρτσμπεργκ. Είχα δει την ταινία χωρίς να ξέρω ότι βασίζεται σε βιβλίο. Ευτυχώς όμως προ αμνημονεύτων χρόνων και έτσι δεν θυμόμουν τίποτα εκτός από την κεντρική ιδέα. Αυτή του όχι πολλά- πολλά μαζί μου ιδιωτικού ντετέκτιβ Χάρι Έιντζελ που δέχεται την ασυνήθιστη πρόταση να βρει έναν εξαφανισμένο τραγουδιστή. Ξεκινάει για να διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή ότι τα εμπόδια είναι πολλά. Με κυριότερο τον εργοδότη του που δείχνει να του κρύβει πράγματα. Να μην είναι αυτός που φαίνεται. Και πτώματα. Σχετιζόμενα όλα μαζί του και με βάναυσο τρόπο. Βουντού, τελετουργίες και άσχημα όνειρα. Πετυχημένο το φόντο της Νέας Υόρκης. Γνώστης της ο συγγραφέας, την αποδίδει καλά. Ανελέητη, βγαίνεις από το σπίτι, στρίβεις στο πρώτο σοκάκι και σε καταπίνει. Νουάρ μελαγχολική ατμόσφαιρα, όπως ακριβώς ταιριάζει στο όλο μουντό κλίμα. Κλιμακούμενη ένταση και αγωνία, συνεπικουρούμενη από καυστικούς διαλόγους και μαύρο χιούμορ. Το δε τέλος... Όχι ευτυχισμένο. Δυνατό θα έλεγα η λέξη που του ταιριάζει καλύτερα. Σοκάρει τον αναγνώστη που δεν υποψιάζεται την κατάληξη. Ωραία αστυνομική ιστορία με υπερφυσικό φόντο. Μου άρεσε αλλά δεν ξέρω. Υπήρχε κάτι το απροσδιόριστο που μ' έκανε να μην την ευχαριστηθώ όσο θα ήθελα. Ίσως το ότι δεν είμαι καλός γνώστης του είδους. Υποθέτω ότι δεν έπιασα καλούδια, hints που θα την ανέβαζαν ακόμη πιο πολύ. Αντάξιο σε κάθε περίπτωση της φήμης του. Με καλή μετάφραση και κάποια λίγα λάθη επιμέλειας που δεν αμαυρώνουν όμως την συνολικά καλή εικόνα. Edited October 19, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 9, 2021 Share Posted November 9, 2021 Σίλβια Μορένο-Γκαρσία - Mexican Gothic Τις τελευταίες εβδομάδες έχω γίνει λίγο πιο εκλεκτικός ως προς τις νέες κυκλοφορίες, οπότε για το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν πενήντα-πενήντα αν θα το αγόραζα ή όχι, όμως τι στο καλό, δεν μεταφράζονται και τόσα πολλά βιβλία τρόμου στα ελληνικά, και τούτο εδώ έχει μια κάποια φήμη, είναι αρκετά πολυσυζητημένο στο εξωτερικό και με κοτζάμ βραβείο Goodreads και με διάφορες υποψηφιότητες σε κορυφαία βραβεία του είδους. Έτσι, λοιπόν, το αγόρασα. Και το διάβασα μέσα σε δυο μέρες, ουσιαστικά σε δυο μεγάλες καθισιές, και οφείλω να παραδεχτώ ότι το απόλαυσα, έστω και αν ίσως δεν ήμουν και τόσο σίγουρος αν θα το απολάμβανα σε αυτό τον βαθμό. Μου άρεσε πάρα, μα πάρα πολύ η ατμόσφαιρα και η όλη αίσθηση που άφηνε η συγγραφέας με τις περιγραφές της, ξετρελάθηκα με το όλο σκηνικό της στοιχειωμένης (;) έπαυλης λίγο έξω από μια μικρή πόλη του Μεξικού, δέθηκα σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη νεαρή πρωταγωνίστρια (την οποία και συμπάθησα), και μπορώ να πω ότι θαύμασα τρόπον τινά τον έλεγχο που νομίζω ότι είχε η συγγραφέας στον ρυθμό εξέλιξης της πλοκής. Επίσης βρήκα τη γραφή πολύ ωραία, εθιστική και ευκολοδιάβαστη, με ορισμένες γλαφυρές περιγραφές (ειδικά προς το τέλος). Ναι, εντάξει, μπορεί κάποιοι να το βρουν αργόσυρτο, άλλοι βαρετό, άλλοι μη πειστικό σε ορισμένα σημεία (ούτε εγώ πείστηκα απόλυτα από τα πάντα), προσωπικά όμως το βρήκα δυνατό, άκρως ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Για να δούμε, θα μεταφραστούν άραγε άλλα βιβλία της Μορένο-Γκαρσία; Έχει γράψει ενδιαφέροντα πραγματάκια... 8.5/10 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted November 24, 2021 Share Posted November 24, 2021 (edited) The Girl Next Door - Jack Ketchum Έχοντας φτάσει πέρα από τα μισά και πάνω που σκεφτόμουν ότι δεν είναι τόσο ενοχλητικό όσο περίμενα, διάβασα ένα κεφάλαιο και στο τέλος κρατούσα το στομάχι μου. Edited November 25, 2021 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted December 27, 2021 Share Posted December 27, 2021 (edited) Christopher Buehlman - Between Two Fires (Εκδόσεις Ace) Ένα μυθιστόρημα τρόμου (ή για να είμαστε πιο ακριβής ισορροπεί μεταξύ τρόμου και φαντασίας) με ιστορικό υπόβαθρο, αυτό της μαύρης πανώλης, δηλαδή κάπου ανάμεσα στα 1348-1353. Η ατμόσφαιρα, λόγω της περιόδου, είναι από μόνη της ζοφερή και μίζερη, αλλά με την εισαγωγή των υπερφυσικών στοιχείων, που έχουν τη μορφή βιβλικών δαιμόνων και αγγέλων (κυρίως των πρώτων) που εμφανίζονται στη Γη γίνεται ακόμα χειρότερη. Υπάρχουν πολλές δυνατές σκηνές και καταστάσεις σε όλο το βιβλίο. Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες που ακολουθούμε (ένας αφορισμένος ιππότης, ένας αλκοολικός ιερέας και ένα ορφανό κοριτσάκι) είναι αρκετά καλά σκιαγραφημένοι, με τους μεταξύ τους διαλόγους, να είναι ολοζώντανοι και με αρκετή δόση χιούμορ, που σπάει όλη την υπόλοιπη μαυρίλα του βιβλίου. Η γραφή είναι αρκετά εύκολη στην ανάγνωση, χωρίς πολλά "φτιασίδια", αλλά δεν είναι και απλή και σε πολλές σκηνές δουλεύει εξαιρετικά στο να μεταφέρει την ατμόσφαιρα που ο Buehlman θέλει. Τα δύο αρνητικά είναι ότι η δομή του είναι πολύ επεισοδιακή και κάπου, κάπου αυτό κουράζει, ενώ και λίγο πριν το τέλος κάνει μια εντελώς αχρείαστη κοιλία, που βέβαια καταφέρνει να την μαζέψει και να τελειώσει καλά. Παρ' όλα αυτά είναι ένα καλό βιβλίο, με αρκετά ιδιαίτερη και δική του "προσωπικότητα", που αν και δεν το λάτρεψα το απόλαυσα πολύ και σε πολλά σημεία με συνεπήρε πλήρως. Σίγουρα προτείνεται. Edited December 27, 2021 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
freyaO Posted January 7, 2022 Share Posted January 7, 2022 (edited) Επίσης,θα πω και εγώ,παρότι ασχολούμαι με συγγραφή τρόμου(όχι μόνο) και σαν αναγνώστης,στη συγκεκριμένη περίοδο μου έχει γίνει μια επαναφορά στο είδος, και έπεσα και στο τοπικ, αυτό το καιρό διαβαζω,και εγώ clive barker,και έχω ξεκινήσει "τα βιβλία του αίματος",σχετικά παλια ασχολήθηκα και με τις ταινίες,τα "hellraiser",που είναι κλασσικά ,δεν είχα ασχοληθεί εγώ,είναι φοβερός και νομίζω ότι τώρα θα αρχίσει να γίνεται η να αναγνωρίζεται το έργο του με περισσότερο ευρύ τρόπο η να φαίνεται πόσο σημαντικός ειναι,και οι ταινίες ειαι κλασσικές αλλά αναρωτιεμαι και γιατί δεν γίνονται καινουρια πράγματα απτό κόσμο του,θα ήταν ενδιαφερον να ξαναγίνουν hellraiser η κάτι άλλο εμπνευσμένο από το έργο του,εκτός αν γίνεται και δε το γνωρίζω,,πιστεύω ότι θα αναζητηθεί το έργο του, συγγραφικά τείνω σε κάποια πράγματα στο είδος ίσως, αυτό το καιρο,τώρα είδα και τον ketcham που αναφέρεται παραπάνω,επίσης θέλω να διαβάσω,καλές αναγνώσεις και συνέχεια σε όλους! Edited January 7, 2022 by freyaO 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 7, 2022 Share Posted January 7, 2022 4 hours ago, freyaO said: Επίσης,θα πω και εγώ,παρότι ασχολούμαι με συγγραφή τρόμου(όχι μόνο) και σαν αναγνώστης,στη συγκεκριμένη περίοδο μου έχει γίνει μια επαναφορά στο είδος, και έπεσα και στο τοπικ, αυτό το καιρό διαβαζω,και εγώ clive barker,και έχω ξεκινήσει "τα βιβλία του αίματος",σχετικά παλια ασχολήθηκα και με τις ταινίες,τα "hellraiser",που είναι κλασσικά ,δεν είχα ασχοληθεί εγώ,είναι φοβερός και νομίζω ότι τώρα θα αρχίσει να γίνεται η να αναγνωρίζεται το έργο του με περισσότερο ευρύ τρόπο η να φαίνεται πόσο σημαντικός ειναι,και οι ταινίες ειαι κλασσικές αλλά αναρωτιεμαι και γιατί δεν γίνονται καινουρια πράγματα απτό κόσμο του,θα ήταν ενδιαφερον να ξαναγίνουν hellraiser η κάτι άλλο εμπνευσμένο από το έργο του,εκτός αν γίνεται και δε το γνωρίζω,,πιστεύω ότι θα αναζητηθεί το έργο του, συγγραφικά τείνω σε κάποια πράγματα στο είδος ίσως, αυτό το καιρο,τώρα είδα και τον ketcham που αναφέρεται παραπάνω,επίσης θέλω να διαβάσω, αλλά και ότι βλέπω εδώ,μηπως να "δανειζε"κάποιος σε pdf, η κάτι κάποια από τα διηγηματα που αναφέρονται γενικά;καλές αναγνώσεις και συνέχεια σε όλους! Για τα Hellraiser η τελευταία προσθήκη είναι ''Τα Ευαγγέλια της Κολάσεως'' από εκδόσεις Bell. Σε βιβλία τουλάχιστον, δεν ξέρω τι παίζει με τα κόμικς. Κάνε αν θέλεις ένα googlαρισμα τα ονόματα τους με pdf από δίπλα, μου έβγαλε το πρώτο από τα βιβλία του αίματος. Πάντως με μία μικρή επιφύλαξη, τα περισσότερα και των δύο τους κυκλοφορούν. Ελάχιστα έχουν εξαντληθεί αλλά ακόμη και αυτά, εύκολα ή δύσκολα βρίσκονται. Δεν είναι δηλαδή φάση ''Σπίτι από Φύλλα'' ή ''Ιστορίες από την Κολιμά'' ή παρεμφερές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
freyaO Posted January 8, 2022 Share Posted January 8, 2022 Πιστεύω ότι για τα hellraiser θα έπρεπε να γίνει remake και γενικότερα από τα έργα του clive barker. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted February 5, 2022 Share Posted February 5, 2022 (edited) Silvia Moreno-Garcia - Certain Dark Things (Εκδόσεις Tor) Δεύτερο βιβλίο της Moreno-Garcia που διαβάζω, μετά το πολύ καλό Mexican Gothic, και έμεινα και πάλι αρκετά ευχαριστημένος. Αυτό είναι μάλλον χειρότερο (κυρίως γιατί δεν με έπεισε τελείως όσον αφορά κάποιες λεπτομερείς της πλοκής), αλλά είναι και πάλι αρκετά καλό. Λίγο πολύ πρόκειται για μια ιστορία που διαδραματίζεται στο Μεξικό και συνδυάζει τα Βαμπίρ, με το crime, καθώς και κάποια λίγα στοιχεία Αζτέκικων μύθων. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα, με στιβαρό worldbuilding από πίσω, έτσι που αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία της ιστορίας να δένουν οργανικά μαζί. Το βιβλία είναι σχετικά μικρό και διαβάζεται νεράκι, αν και είναι ίσως ελαφρώς αργό ως προς την εξέλιξη της πλοκής. Δεν του φαίνεται όμως, γιατί έχει πολύ στρωτή γραφή και σύντομα κεφάλαια, που με έκαναν να διαβάζω μεγάλα κομμάτια του βιβλίου πολύ άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι χαρακτήρες είναι ελαφρώς κλισέ, συνηθισμένοι χαρακτήρες που βλέπουμε σε μια crime ιστορία, αλλά είναι καλά δουλεμένοι και κάνουν την δουλειά τους με το παραπάνω. Ειδικά ο ένας από τους δύο βασικούς χαρακτήρες είναι ιδιαιτέρως συμπαθής (αν και πολύ αφελής). Γενικά ήταν ένα πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρων ανάγνωσμα, αρκετά γνώριμο, αλλά και με αρκετά πρωτότυπα στοιχεία, κυρίως γύρω από τα βαμπίρ. Θα το πρότεινα άφοβα. Μην αφήσετε το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης να σας παραπλανήσει ΔΕΝ είναι βαμπιρο-άρλεκιν. Το καινούργιο εξώφυλλο από την επανέκδοση που έκανε η Tor είναι πολύ καλύτερο. Edited February 13, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 21, 2022 Share Posted May 21, 2022 (edited) Τζον Σολ - Σκιές θανάτου (Shadows, 1992) Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Τζον Σολ που διαβάζω και νομίζω ότι είναι και το μοναδικό που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, από τα τριάντα και βάλε μυθιστορήματα που έχει γράψει. Σαν συγγραφέας θρίλερ με στοιχεία τρόμου και ίσως επιστημονικής φαντασίας, θα μπορούσε να είναι στα ίδια ράφια με τον Ντιν Κουντζ, τον Στίβεν Κινγκ και άλλους τέτοιους, όμως στην Ελλάδα δεν του έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία. Τέλος πάντων, το "Σκιές θανάτου" μου φάνηκε ένα αρκούντως ενδιαφέρον και εθιστικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, με τους βασικούς πρωταγωνιστές να είναι κυρίως κάποια ευφυή παιδιά που φοιτούν σε μια σχετική ακαδημία, στην οποία όμως πολλά παράξενα πράγματα συμβαίνουν. Γενικά θα έλεγα ότι στην αρχή η όλη πλοκή κινείται αρκετά αργά, αλλά από ένα σημείο και μετά αρχίζουν διάφορα σκληρά και ανατριχιαστικά περιστατικά και στο τέλος γίνεται ένας μικρός χαμούλης. Βέβαια, ορισμένα πράγματα στους χαρακτήρες (π.χ. στα παιδιά) αλλά και σε κάποια επιμέρους στοιχεία της πλοκής και της κοσμοπλασίας δεν με έπεισαν απόλυτα, αλλά εντάξει, αυτό θα έλεγα ότι συμβαίνει και με τα περισσότερα ανάλογα θρίλερ εκεί έξω. Η γραφή είναι αρκετά καλή και σίγουρα ευκολοδιάβαστη και εθιστική, αλλά δεν έχει και κάτι το φοβερό και το τρομερό. Τέλος, μου άρεσε πάρα πολύ η ατμόσφαιρα, αλλά και το όλο σκηνικό της ακαδημίας. Γενικά, δεν ξετρελάθηκα κιόλας, αλλά πέρασα καλά! 7.5/10 Edited August 5, 2022 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted August 5, 2022 Share Posted August 5, 2022 (edited) Tade Thompson - The Legacy of Molly Southbourne (Εκδόσεις Tor) Το τρίτο και τελευταίο (;) βιβλίο που συνεχίζει την ιστορία της Molly Southbourne. Νομίζω ότι πλέον έχει φύγει τελείως από τον αρχικό horror (με κάποια στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και κατασκοπευτικού θρίλερ) χαρακτήρα του και ανήκει απλά στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας με κάποια στοιχεία κατασκοπευτικού θρίλερ. Όχι ότι αυτό είναι κακό, ειδικά εφόσον αυτή η μετάβαση έχει γίνει πολύ οργανικά. Απλά το αναφέρω για να ξέρει ο καθένας τι θα βρει μπροστά του. Σε κάθε περίπτωση όμως το βιβλίο είναι καλό, μια λογική και ενδιαφέρουσα συνέχεια των όσων προηγήθηκαν, ενώ είναι και αρκετά διαφορετικό ώστε να μην νιώσω ούτε στιγμή ότι έχουν αρχίσει οι επαναλήψεις. Σε ένα σημείο στο τέλος θα ήθελα να έχει αφιερωθεί λίγο παραπάνω χρόνος, όμως μπορώ να πω ότι γενικά έμεινα πολύ ευχαριστημένος, τόσο με το βιβλίο, όσο και με τη σειρά συνολικά. Edited August 5, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted August 14, 2022 Share Posted August 14, 2022 (edited) Πρώτη επαφή. Για να δούμε... Edited August 14, 2022 by Spyrex 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted September 4, 2022 Share Posted September 4, 2022 (edited) Μυγαλή, η δηλητηριώδης αράχνη. Μία ιστορία εκδίκησης που σοκάρει και προκαλεί δέος. Δεν είναι πολύ δυνατό από άποψη πλοκής, χαρακτήρων αλλά η όλη ατμόσφαιρα που επικρατεί σε κρατά μέχρι το τέλος, κυριολεκτικά διαβάζεται σε μια ανάγνωση. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες αναδεικνύουν την αρρωστημένη ανθρώπινη φύση που κρύβεται σε ένα διεφθαρμένο μυαλό. Η ιστορία δεν μου επιτρέπει να πω περισσότερα πράγματα, εάν σας αρέσουν τα σκοτεινά θρίλερ, συνιστάται. Edited September 4, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 18, 2022 Share Posted September 18, 2022 Μιούριελ Γκρέι - Ο Πλανευτής (The Trickster, 1994) Θυμάμαι είχα ενθουσιαστεί αρκετά, όταν τον Μάιο του 2015 πέτυχα το βιβλίο σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι, μετά από αρκετή αναζήτηση. Βέβαια, το αντίτυπο είναι κάπως μισοδιαλυμένο, γι' αυτό τόσο καιρό δεν έτυχε ποτέ να κάτσω να το διαβάσω, αφού δεν με... ενέπνεε η κακή κατάστασή του. Αλλά τι στο καλό, κάποια στιγμή θα έπρεπε να το διαβάσω, αφού το αγόρασα και αφού έχει καλή φήμη. Με λίγη προσοχή κατά την ανάγνωση, τα κατάφερα μια χαρά! Λοιπόν, πρόκειται για ένα άκρως χορταστικό, ψυχαγωγικό και ιντριγκαδόρικο μυθιστόρημα υπερφυσικού τρόμου με πολλά στοιχεία που θυμίζουν τις ιστορίες του Στίβεν Κινγκ, του Ντιν Κουντζ και άλλων παρόμοιων συγγραφέων, αν και φυσικά η συγγραφέας έχει τα δικά της πράγματα να πει, με τον δικό της, πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Το βιβλίο συνδυάζει εξαιρετικά τον υπερφυσικό τρόμο με το ψυχολογικό θρίλερ, προσφέροντας παράλληλα κάμποσα καλούδια από την πλούσια παράδοση και μυθολογία των Ινδιάνων του Καναδά, καθώς επίσης πολλές φοβερές εικόνες και σκηνές. Και αν μη τι άλλο τα χειμερινά και χιονισμένα σκηνικά σε μια πόλη στα Καναδικά Βραχώδη Όρη είναι ό,τι πρέπει για μια συναρπαστική ιστορία τρόμου. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πάρα πολύ καλή, γλαφυρή στις περιγραφές και τους διαλόγους, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική: Σαν γραφή δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τον Στίβεν Κινγκ! Μπορεί και να υπερβάλλω, αλλά έτσι μου φάνηκε. Μου άρεσε πολύ η γραφή και μου άρεσε που η συγγραφέας δεν κώλωσε σε ορισμένες (πολύ αιματηρές) περιγραφές. Γενικά, είναι ένα πολύ καλό μυθιστόρημα τρόμου που θα κρατήσει στην τσίτα τους αναγνώστες από την αρχή μέχρι το τέλος, έστω κι αν ίσως θα μπορούσε να ήταν κάπως μικρότερο σε μέγεθος. Εγώ, πάντως, δεν είχα πρόβλημα να το διαβάσω με το ίδιο ενδιαφέρον και το ίδιο πάθος μέχρι το τέλος! 8.5/10 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 20, 2022 Share Posted September 20, 2022 Ρίτσαρντ Μαρς - Ο σκαραβαίος (The Beetle, 1897) Το "Ο σκαραβαίος" του Ρίτσαρντ Μαρς κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το "Δράκουλας" του Μπραμ Στόκερ και είναι γνωστό ότι εκείνη την εποχή έκανε πολλές περισσότερες πωλήσεις από το δεύτερο, αν και φυσικά με το πέρασμα των χρόνων το βιβλίο του Μαρς μάλλον έπεσε στην αφάνεια (ή σχεδόν) ενώ το βιβλίο του Στόκερ πέταξε στα ουράνια. Τέλος πάντων, λίγη σημασία έχουν αυτά, σημασία έχει ότι διάβασα και τον Σκαραβαίο τώρα, και μπορώ να πω ότι πέρασα εξαιρετικά καλά την ώρα μου. Είναι ένα αρκετά παλιομοδίτικο μυθιστόρημα μυστηρίου με μπόλικα στοιχεία υπερφυσικού τρόμου, όμως αυτό ακριβώς είναι που μου αρέσει στα μυθιστορήματα της Βικτωριανής περιόδου, ενώ μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο έχει και κάποιες... τσαχπινιές ως προς την αφήγηση, μιας και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, όπου σε κάθε μέρος αλλάζει και ο αφηγητής. Όπως και να 'χει, ο Μαρς κατάφερε να με κρατήσει στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος, με έμπασε με σχετική ευκολία στον αρκετά σκοτεινό κόσμο του, μου προσέφερε και λίγες ανατριχίλες εδώ κι εκεί, καθώς επίσης με έκανε να κοιτάω πού και πού και πάνω από τον ώμο μου. Βέβαια, η ιστορία δεν τελειώνει ακριβώς με θεαματικό τρόπο, περίμενα κάτι διαφορετικό, κάτι ανατρεπτικό, αλλά δεν με πείραξε και τόσο, εγώ μια χαρά το ευχαριστήθηκα το βιβλίο και ας μην με ξετρέλανε κιόλας η κατάληξή του. Η γραφή είναι καλή, καθαρή και ευκολοδιάβαστη, με κάποιες πολύ δυνατές περιγραφές, ενώ φυσικά η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, σε σημεία αρκετά καθηλωτική και ανατριχιαστική. Γενικά, το βιβλίο ήταν όπως το περίμενα, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να περάσουν δυόμισι χρόνια από την αγορά του για να κάτσω να το διαβάσω επιτέλους! 8.5/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 25, 2022 Share Posted September 25, 2022 (edited) On 8/14/2022 at 11:50 AM, Spyrex said: Πρώτη επαφή. Για να δούμε... Τι έγινε τελικά με αυτό, το διάβασες; Σου άρεσε; Τις τελευταίες μέρες διάβασα το ''Ο άνθρωπος του Χάλογουιν'' του Ντάκλας Κλεγκ. Από τα πλέον παλιά μου αποκτήματα, παίζει και να το έχω από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε από Οξύ. Δεν μου γέμιζε το μάτι και ας υπάρχει στο οπισθόφυλλο εγκωμιαστικό σχόλιο του μετρ του είδους Έντουαρντ Λι. Και σε μεγάλο βαθμό επιβεβαιώθηκα. Παραλιακή μικρόπολη, χωριό θα μπορούσε να πει κανείς. Με τα μυστικά που έχουν αρκετές φορές οι κάτοικοι τους, μόνο που στη προκειμένη υπερβαίνει τα όρια. Ξεχωριστό παιδί με ζόρικο παρελθόν το οποίο ανακαλύπτει όταν έρχεται η ώρα. Με την bloodline να είναι πλέον στρωμένη. Καλό μόνο κατά διαστήματα, με μικρές ιστορίες που προσφέρουν ένοχη απόλαυση. Συνολικά όμως τίποτα το ξεχωριστό, χωρίς πάντως και να με κουράσει. Και ''Το μωρό της Ρόζμαρι'' του Άιρα Λέβιν. Δεύτερο μετά από το ωραίο και εκ διαμέτρου αντίθετο ''Τα παιδιά από την Βραζιλία''. Και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ, το να μπορεί συγγραφέας να ελίσσεται με άνεση ανάμεσα στα λογοτεχνικά είδη. Μου είχε ξεφύγει και ήθελα επιτέλους να διαβάσω το κλασικό αυτό βιβλίο τρόμου. Και ήταν ωραίο, δυνατό. Η ιστορία για όσους έχουν δει την ομότιτλη ταινία γνωστή. Ζευγάρι μετακομίζει σε συνοικία της Νέας Υόρκης, σε κακόφημο διαμέρισμα. Στην αρχή όλα βαίνουν καλώς. Με τους φιλικούς, πλην όμως ολίγον φορτικούς, ηλικιωμένους τους γείτονες. Η συνέχεια όμως δεν θα είναι ανάλογη με την αγωνία να εντείνεται. Όχι με σοκαριστικές σκηνές, αλλά με ανησυχητικά συμβάντα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους. Και όχι, δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό ότι ήταν τρελή. Όλα ήταν έτσι όπως ''έπρεπε'' να είναι. Παλαιομοδίτικο, αν φαντάζει σήμερα κλισέ είναι επειδή εν πολλοίς έθεσε τα πρότυπα για το σχετικό υποείδος. Να διαβαστεί για το ιστορικό του θέματος όσο και για την δεδομένη του ποιότητα. Edited September 25, 2022 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 8, 2022 Share Posted October 8, 2022 (edited) Υπόγεια κίνηση - Nick Mamatas Ο ο συγγραφέας έκανε καλή δουλειά συνδυάζοντας το στυλ γραφής του Kerouac με αυτό του lovecraft.Το βιβλίο αυτό δεν προωθείται και είναι κρίμα κατά κύριο λόγο για τους θαυμαστές των δύο συγγραφέων. Είναι μία σχετικά σύντομη αλλά πυκνογραμμένη ιστορία. Μας παρουσιάζει τι θα είχε συμβεί εάν τα τέρατα του lovecraft είχαν εμφανιστεί τη δεκαετία του 1960 και οι μόνοι υπερήρωες που ήταν διαθέσιμοι για να τους αντιταχθούν ήταν ο λογοτεχνικός κύκλος των Beat των William Burroughs, Jack Kerouac και Neal Cassady. Μία περίεργη ιδέα που οδηγεί σε μία πολύ καλογραμμένη και διασκεδαστική ιστορία. Edited October 9, 2022 by yanni Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 11, 2022 Share Posted December 11, 2022 Αγκουστίνα Μπαστερρίκα - Εξαίσιο πτώμα (Cadáver exquisito, 2017) Μάλιστα. Είχαμε τη Σαμάντα Σβέμπλιν ("Απόσταση ασφαλείας" και "Επτά άδεια σπίτια") και τη Μαριάνα Ενρίκες ("Όσα χάσαμε στις φλόγες") να μας αναστατώσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τις ιστορίες τους, τώρα μας ήρθε και τρίτη γυναίκα συγγραφέας από την Αργεντινή για να μας γεμίσει εφιάλτες, και μάλιστα ακόμα πιο ακραία από τις προηγούμενες, γιατί τι άλλο έλειπε από το μενού; Μα, φυσικά, ο (νόμιμος) κανιβαλισμός! Δεν ξέρω τι τις ποτίζουν ή τι τους κάνουν εκεί στην Αργεντινή και οι γυναίκες σκαρφίζονται όλους αυτούς τους εφιάλτες, πάντως εμείς οι αναγνώστες που θέλουμε έντονα, σοκαριστικά, ανατριχιαστικά και ενίοτε σκληρά και βίαια αναγνώσματα που δίνουν μπόλικη τροφή για σκέψη και αφορμές για έντονες συζητήσεις, μόνο ευχαριστημένοι πρέπει να νιώθουμε. Μιλάμε για ένα σαφώς σκληρό, τρομακτικό και ύπουλο δυστοπικό μυθιστόρημα τρόμου, και όταν λέω ύπουλο αναφέρομαι φυσικά στον τρόπο που η συγγραφέας παρουσιάζει τον κόσμο της, την κλινική αποστασιοποίηση και το πώς με τις περιγραφές και τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων περιγράφει και παρουσιάζει όλα αυτά τα σιχαμερά και ανατριχιαστικά γεγονότα σαν να ήταν κάτι κοινότοπο, καθημερινό, συνηθισμένο. Κάτι ήξερε, φαίνεται, και η Χάνα Άρεντ που έλεγε για την κοινοτοπία του κακού. Φυσικά, όσα λιγότερα γνωρίζει κανείς για την πλοκή και την κοσμοπλασία του βιβλίου, τόσο το καλύτερο, τόσο περισσότερα θα είναι τα αναφωνητά έκπληξης, αηδίας ίσως και οργής κατά την ανάγνωσή του. Και σίγουρα το βιβλίο δεν είναι για ευαίσθητα στομάχια και ευαίσθητες ψυχές, έτσι; Ναι, τέλος πάντων, το βιβλίο με ιντρίγκαρε αφάνταστα και σε μεγάλο βαθμό με σόκαρε και στο τέλος με άφησε παγωμένο, πελαγωμένο, σαστισμένο και ενεό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είναι από τα βιβλία που θα πρότεινα σε όλους με κλειστά μάτια. 9/10 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted June 19, 2023 Author Share Posted June 19, 2023 (edited) Επανέρχομαι στα μικρά review γιατί διάβασα κάποια βιβλία τελευταία. Ο στοιχειωτής (του Δημήτρη Δελαρούδη): Για μια ακόμη φορά, ο μετρ του ελληνικού new weird και των αλλόκοτων αφηγήσεων, δεν απογοητεύει και μας προσφέρει ένα ανάγνωσμα με λογοτεχνική αξία που θα αντέξει στον χρόνο. Αυτή τη φορά μπαίνει στο "στόχαστρό" του η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, η οποία σταδιακά μεταμορφώνεται σε ένα εφιαλτικό τοπίο, με τη συνέργεια μαγικών παρεμβάσεων στα γκράφιτι που κοσμούν στους τοίχους της. Όπως σε όλα τα έργα του Δελαρούδη, έτσι κι εδώ, υπάρχει ένα ρεαλιστικό υπόβαθρο που έχει να κάνει με μία ανάμειξη παλαιών και νεότερων μυθολογιών όπως είναι η αστυμαγία και το έργο του Φριτζ Λάιμπερ. Υπάρχει επίσης διάχυτο το πνεύμα της αγαπημένης, Francine Queen που μας έχει αφήσει και ταξιδεύει στα αστέρια (το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της). Τέλος υπάρχουν καλοδουλεμένοι, τρισδιάστατοι χαρακτήρες που ερευνούν και εξιχνιάζουν τα μυστήρια της πόλης. Οι χαρακτήρες χωρίζονται σε δύο ομάδες: Από τη μία έχουμε μία ομάδα τεσσάρων νεαρών που καταπιάνονται με το μυστήριο των γκράφιτι και από την άλλη, μία κοπέλα που αναζητά τον πατέρα της, ο οποίος έχει εξαφανιστεί απ' όταν ήταν μικρή και όσοι προθυμοποιούνται να τη βοηθήσουν, χωρίς να έχουν πάντα αγνές προθέσεις. Η γραφή ρέει αβίαστα, ενώ παράλληλα κοσμείται από πανέμορφες λέξεις που αναδεικνύουν το κείμενο, ωστόσο αυτό είναι γνωστό σε όσους έχουν γνωρίσει τον Δελαρούδη μέσα από το έργο του, επομένως δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Αν αγαπάτε τη Θεσσαλονίκη, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Αν μισείτε τη Θεσσαλονίκη, αυτό το βιβλίο είναι επίσης για εσάς. Αν λατρεύετε τη λογοτεχνία του φανταστικού και θέλετε να γνωρίσετε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα, δώστε στον "στοιχειωτή" μια ευκαιρία και θα σας ανταμείψει. Horrors! : Παλπ ανθολογία του σωρού από την οποία συγκράτησα τις τρεις πρώτες ιστορίες. Μία ήταν με ένα φυτό που τα έκανε όλα μπάχαλο σε ένα σπίτι, μία με ένα κρανίο μιας μάγισσας που τη "ζωντάνευε" και έβγαινε από τον βάλτο, μία ήταν με ένα στοιχειωμένο δωμάτιο που σφύριζε κλπ. Οι συγγραφείς ήταν διάφοροι και απ' ότι κατάλαβα Βρετανοί (με ζορίζει η αγγλική γλώσσα της Βρετανίας στην ανάγνωση). Στο τέλος είχε και μια καλή ιστορία του sir Arthur Conan Doyle με έναν μονόκερο που υλοποιήθηκε σε μια σεάνς και επιτέθηκε στους παρευρισκόμενους. ΔΕΝ μπόρεσα να διαβάσω την ιστορία Nightmare Jack (την μεγαλύτερη της ανθολογίας) γιατί δυστυχώς οι διάλογοι περιλάμβαναν πολλές αποστρόφους, ώστε να προσεγγιστεί η "βλάχικη" προφορά. Σε γενικές γραμμές, καλή ανθολογία για να περνάει η ώρα και όχι κάτι περισσότερο. Edited June 19, 2023 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο για το βιβλίο "Ο στοιχειωτής". 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted June 21, 2023 Author Share Posted June 21, 2023 (edited) The twelfth Pan book of horror stories: Ξεκινάει με μία συμπαθητική νουβέλα στην οποία η αστυνομία προσεγγίζει δύο κυνηγούς και ζητάει τη συνδρομή τους για να εξιχνιαστούν μια σειρά από δολοφονίες που φαίνονται να γίνονται από κάποιο άγνωστο, άγριο ζώο. Κρίμα που το τέλος ήταν απότομο και ελαφρώς ξεκάρφωτο. Ακολουθούν κάτι φλασάκια που είναι η αποθέωση του κλισέ. Εκτός ίσως από ένα, ακραίου τρόμου, που με έκανε να νιώσω... ακραίο τρόμο! Κάπου στη συνέχεια έχει μία επίσης συμπαθητική με μία γριά που βασάνισε ένα νεαρό αγόρι γιατί της έκλεβε τα φρούτα από τον κήπο της. Αλλά σε γενικές γραμμές, η ανθολογία δεν είχε να πει πολλά από τη ζωή της. Επίσης παρατήρησα ότι σχεδόν όλες οι ιστορίες ήταν "ρεαλιστικού" τρόμου. Αυτά. Edited June 21, 2023 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted June 23, 2023 Author Share Posted June 23, 2023 The body snatchers, του Jack Finney: Είναι το γνωστό, δημοφιλές Invasion of the body snatchers, αλλά στο πρωτότυπο κείμενο. Στην ιστορία αυτή, οι άνθρωποι αντικαθίστανται από πανομοιότυπες ρέπλικες εξωγήινης προέλευσης, οι οποίες διατηρούν την προσωπικότητα και τις αναμνήσεις του φορέα, αλλά καθιστούν προσποιητά τα συναισθήματα. Η ανάπτυξη της ρέπλικας γίνεται από μεγάλες φυτικές φούσκες, που θυμίζουν την ταινία alien (ή τουλάχιστον αυτό κατάλαβα με τα αγγλικά που γνωρίζω). Ξεκίνησε δυνατά, κάπου μετά τη μέση έκανε κοιλιά, αλλά στο τέλος γκάζωσε και αποζημίωσε. Σε γενικές γραμμές, μου άρεσε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.