ARTICLE 12 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον ήρωά σου

[Naroualis]

Στο προηγούμενο άρθρο έγραψα ότι ο ήρωας καλώς ή κακώς είναι η φωνή του συγγραφέα. Καλώς ή κακώς είναι τα μάτια που μας παρέχει ο συγγραφέας για να ρίξουμε μια ματιά στις εικόνες που έχει στο μυαλό του. Είναι απολύτως απαραίτητο λοιπόν, ο ήρωας που φτιάχνουμε να έχει πάνω στον αναγνώστη ακριβώς την επίδραση που θέλουμε εμείς να έχει κι όχι ό,τι αποφασίσει μόνος του (ο αναγνώστης).
 
Για να το πετύχουμε αυτό υπάρχουν διάφορα τρικ, αλλά όσα κι αν αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε, τίποτε δε θα είναι πιο αποτελεσματικό από την ειλικρίνεια. Αν γράφεις αυτά που πραγματικά θες να γράψεις και δεν «κρατιέσαι» για να μη σε κακοχαρακτηρίσουν, τότε είσαι σε έναν πολύ καλό δρόμο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν ασχολείσαι με την σκιαγράφηση του ήρωά σου.
 
Κι όχι μόνο του πρωταγωνιστή σου, αλλά καθενός από τους ήρωες που εμφανίζονται στο κείμενο, στον ένα βαθμό ή στον άλλο. Πολλές φορές ενώ οι κεντρικοί μας χαρακτήρες είναι όμορφα φτιαγμένοι και πιστευτοί, οι υπόλοιποι που τους πλαισιώνουν είναι απλές καρικατούρες κι αυτό αποδυναμώνει ολόκληρο το πόνημα. Δώσε λίγες στιγμές από το χρόνο σου στους κομπάρσους σου και δε θα χάσεις. Μπέσα για μπέσα.
 
Η προσωπική μου άποψη (μία από τις λίγες φορές που έχω φιλοσοφική άποψη πάνω σε ένα θέμα) είναι ότι ο άνθρωπος ως σύνολο έχει τρεις εκφάνσεις: σάρκα, πνεύμα και συναίσθημα. Για το λόγο αυτό θα χωρίσω τους δώδεκα τρόπους του τίτλου σε τρεις ομάδες των τεσσάρων, ώστε να καλύψω κατά το δυνατόν σε ίσα μέρη την κάθε μία από τις εκφάνσεις αυτές.
 
 
Standard Disclaimer: όλα όσα ακολουθούν δεν είναι τυφλοσούρτης. Καλείστε πριν τα εφαρμόσετε, να τα σκεφτείτε καλά και να πειραματιστείτε μαζί τους. Επίσης, και πάαααρα πολύ σημαντικό, μην ξεχνάτε ποτέ ότι αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, για την οποία α) διατηρώ το δικαίωμα να την αλλάξω στην πορεία της συζήτησης (εφόσον κάποιος φέρει τα κατάλληλα επιχειρήματα) και β) μπορεί να μην εξυπηρετεί τις δικές σας ανάγκες και τη δική σας ιδιοσυγκρασία. You have been warned.

 

 

12 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον ήρωά σου

 

Σάρκα

 

1. Μάθε το όνομά του

 

Για άλλους το πιο εύκολο, για άλλους το πιο δύσκολο κομμάτι. Ο ήρωάς σου πρέπει να έχει ένα όνομα, σωστά; Σκέψου ότι με αυτό θα είναι αναγνωρίσιμος καθ’ όλη τη διάρκεια του κειμένου. Σκέψου ότι στα υλικά μάτια του αναγνώστη σου, αυτή η λέξη που θα χρησιμοποιήσεις θα είναι η υλική εικόνα του ήρωά σου. Πρέπει να του μεταδώσεις αυτήν την αίσθηση ότι όταν βλέπει αυτά τα λίγα γράμματα (Αντώνης, Μάγκιμαν, Σόλους-7) θα πρέπει να θυμάται όλα όσα θες εσύ να θυμάται. Από τη μία. Από την άλλη, υπάρχουν και ήρωες χωρίς ονόματα. Διάλεξε τι σε εξυπηρετεί καλύτερα, τι αντιπροσωπεύει καλύτερα αυτό που θες να πεις. Μη φοβηθείς τα κακόηχα ονόματα (το έχω ξαναναφέρει), εντείνουν την αληθοφάνεια και κάνουν τα πράγματα πιο ισορροπημένα. Και σκέψου επίσης και πώς πήρε αυτό το όνομα ο ήρωάς σου. Αν η μάνα του έχανε το ένα μωρό μετά το άλλο, πιθανόν να του έδωσε ένα όνομα με «μαγικό» βάρος, πχ. Στέργιος, Σιδέρης, Ζωή. Τώρα αν η Ζωή μεγαλώνοντας έγινε ιέρεια του θεού του κάτω κόσμου, αυτό δε θα βάλει το όνομά της κόντρα στο ρόλο της, απλά θα κάνει το παιχνίδι με τις λέξεις πιο πικάντικο.

2. Μάθε τη φυλή του

 

Πολύ σημαντικό, όχι μόνο για μας που γράφουμε φανταστικό, αλλά και για τους υπόλοιπους λογοτέχνες. Δε μπορείς να πεις ότι ο Αιθίοπας ήρωάς σου έχει τα κλασσικά χοντρά νέγρικα χείλη, γιατί οι Αιθίοπες είναι η μαύρη από τις φυλές με τα πιο λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά. Δε μπορείς να βάλεις τους βόρειους βαρβάρους σου να κυκλοφορούν μαυρισμένοι από τον ήλιο, γιατί η παραγωγή μελανίνης είναι επώδυνη κι επικίνδυνη για τον οργανισμό και σταματάει άμεσα να την παράγει μόλις η φυλή περάσει μερικές γενιές σε άλλα γεωγραφικά πλάτη.*  Από την άλλη, αν ο ήρωάς σου είναι ο (έλεος, δηλαδή, αλλά τι να κάνουμε υπάρχουν κι αυτά) Εκλεκτός σου και τελικά ανήκει σε άλλη φυλή, κανόνισε να έχει τις απαιτούμενες διαφορές από την υποτιθέμενη φυλή του.

3. Μάθε την εμφάνισή του

 

Εκτός από τα φυσικά χαρακτηριστικά της φυλής του, πας εις τις άνθρωψ έχει και τα προσωπικά του χαρακτηριστικά. Μην αμελήσεις να τα διερευνήσεις. Μάτια, μαλλιά, μύτη, ύψος, σωματοδομή. Αν θες να τον κάνεις ενδιαφέροντα, δώσ’ του κάποιο χαρακτηριστικό που να τον ξεχωρίζει, πχ, χέρια λίγο μακρύτερα από το κανονικό, στενούς ώμους ή κοντές κνήμες, χαρακτηριστική (αυξημένη ή μειωμένη) τριχοφυΐα, αριστερόχειρας ή αμφίχειρας. Μπορείς επίσης να μη γίνει συγκεκριμένος, απλά να δώσεις την αίσθηση που θέλεις περιφραστικά. Ο Peter Cheyney έγραψε κάποτε για τον Slim Callaghan: Women liked the shape of his mouth for reasons best known to themselves. Ερωτεύτηκα τόσο σφοδρά αυτήν την πλάγια περιγραφή ενός φιλήδονου στόματος που το έκανα κι εγώ, βάζοντας την αυστηρή και αυταρχικιά μου ηρωίδα να έχει ένα φυσικό κατσάρωμα στα χείλια της, που την γλυκαίνει. Μη διστάσεις να χρησιμοποιήσεις τα χαρακτηριστικά του ήρωά σου για να τον κάνεις να πετύχει ή να αποτύχει (κοντές κνήμες = λιγότερες πιθανότητες να κερδίσει έναν αγώνα δρόμου), να τον κοροϊδεύουν ή να τον θαυμάζουν (ή και τα δύο, όταν πρόκειται για τη μύτη του Συρανό ντε Μπερζεράκ), να έχει κόμπλεξ ανωτερότητας ή κατωτερότητας.

4. Μάθε τις ανάγκες του

 

Αν μιλάμε για ανθρώπους, μην ξεχνάς ποτέ ότι ένας άνθρωπος πεθαίνει: α) χωρίς φαγητό σε σαράντα μέρες, β) χωρίς ύπνο σε δώδεκα μέρες (ναι-ναι, νωρίτερα από την έλλειψη φαγητού), γ) χωρίς νερό σε τρεις μέρες, δ) χωρίς να πάει τουαλέτα καμιά ωρίτσα και μετά κατουριέται επάνω του. Κανόνισε να μην τον σκοτώσεις πριν ολοκληρώσει την αποστολή του. Επίσης ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει σε ένα όπτιμουμ παράθυρο καιρικών συνθηκών. Αν οι συνθήκες δεν είμαι μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τότε έχει επίσης ημερομηνία λήξης. Και ώρα λήξης επίσης, η υποθερμία ή η αφυδάτωση σκοτώνουν τάχιστα. Σχετικές ανάγκες που μπορεί να έχει αφορούν τα ρούχα και τα παπούτσια, τα όπλα και άλλα παραφερνάλια, όπως φυλαχτά, βοτάνια, μέντες για την αναπνοή, επίδεσμοι, ακονόπετρα για το σπαθί, μπαταρίες για το φακό, ακόνιτο για τους λυκάνθρωπους και τσακμάκι/αναπτήρα, κολοκοτρωνέικο σουγιά και ψιλά για το τηλέφωνο στο ψιλικατζίδικο.
 
Οι ανάγκες επίσεις έχουν να κάνουν με την κατάσταση της υγείας του. Αν είναι ναύτης, πιθανόν να υποφέρει από σκορβούτο. Αν είναι ακροβάτης από αρθρίτιδες. Αν είναι καλόγρια από γυναικολογικά και αιμορραγίες. Αν είναι βοσκός πρέπει να έχει περάσει τη δαμαλίτιδα.
 
Επίσης (και το βάζω σε ξεχωριστή γραμμή για να του δώσω σημασία) μην ξεχνάς ότι ο ήρωάς σου έχει ανάγκη και το σεξ. Κρίνε μόνος σου πώς θα τον εξυπηρετήσεις κι αν θες πραγματικά να μας το πεις. **

 

Συναίσθημα

 

5. Μάθε το βάθος των συναισθημάτων του

 

Όλοι οι άνθρωποι κατά βάθος είμαστε συναισθηματικοί, ακόμη κι αν δεν χρησιμοποιούμε τα συναισθήματά μας ή αν τα κρύβουμε. Σπάνια κάποιος είναι εντελώς ψυχρός, εντελώς λογικός. Βυθομέτρησε τον ήρωά σου. Μέτρησε το βάθος του συναισθήματος που επιτρέπει να φανεί και το βάθος του συναισθήματος που νιώθει. Συσχέτισέ τα και μη διστάσεις να μας κρύψεις το ένα από τα δύο ή και τα δύο, πίσω από πράξεις που μοιάζουν παράταιρες με αυτό που θες να πεις. Πχ, ο σκληροτράχηλος μισθοφόρος σου, που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο φέρεται σκληρά στο ορφανό που μάζεψε από τα συντρίμμια της πόλης. Όχι γιατί αδιαφορεί γι’ αυτό, αλλά γιατί το νοιάζεται και θέλει να το κάνει σκληροτράχηλο σαν και τον ίδιο, για να το βοηθήσει να επιβιώσει. Αν ο τρόπος του είναι σωστός ή όχι, είναι άλλο θέμα. Το συναίσθημα όμως πρέπει να είναι αναγνωρίσιμο πίσω από την παράταιρη πράξη.

6. Μάθε τα κόμπλεξ του

 

Όλοι έχουμε το ένα ή το άλλο κόμπλεξ και δε θέλω υποκρισίες. Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε εύκολα είναι από προέρχονται τα κόμπλεξ μας. Σας συγγραφέας και δημιουργός πρέπει να μπορείς να δημιουργήσεις ένα κόμπλεξ που να εξυπηρετεί αυτό που θες να πεις, αλλά και να μην είναι και κραυγαλέο. Εδώ (και δεν πιστεύω ότι λέω τέτοιο πράγμα) μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη στράτευση που λέγαμε, αλλά από την ανάποδη. Να δείξεις πώς η στράτευση μπορεί να επηρεάσει το συναισθηματικό κόσμο ενός ανθρώπου σε βαθμό συμπλέγματος. Να χρησιμοποιήσεις το πνευματικό του υπόβαθρο, την κοινωνική του θέση, τα σωματικά του χαρακτηριστικά, για να τον κάνεις τρισδιάστατο. Και επίσης να έχεις και την αίσθηση των τριών διαστάσεων και στο ίδιο το κόμπλεξ. Ας πούμε, έχω το κόμπλεξ ότι το χαμόγελό μου δεν είναι της Κολγκέιτ. Ωστόσο δε με απασχολεί, γιατί το έχω πάρει απόφαση πώς δε γίνεται ομορφότερο κι απλά γελάω με την καρδιά μου. Από την άλλη δε θα με δει ποτέ κανείς να κόβω τα νύχια μου. Κόμπλεξ τρο-με-ρό, λέμε κι αξεπέραστο.

7. Μάθε τις συνήθειές του

 

Εκτός από τα χούγια που λέμε, το πώς πίνει τον καφέ του, το πώς δένει τα κορδόνια του (πράγματα που δίνουν σαφώς βάθος χαρακτήρα), πολλές φορές η συναισθηματική φόρτιση μπορεί να έχει επιδράσεις και στην υλική υπόσταση. Ένας συμβολαιογράφος που παθαίνει τικ όταν διαβάζει για κρυμμένους θησαυρούς σε διαθήκες. Ένα νεαρό αγόρι που τραυλίζει μπροστά στον αυστηρό του δάσκαλο. Μια παρθένα φοιτήτρια που κάθεται σταυροπόδι και με την παλάμη του δεξιού χεριού χωμένη ανάμεσα στα επτασφάλιστά της πόδια.

8. Μάθε τις παρορμήσεις του

 

Ακόμη κι οι πιο αυστηροί και συγκροτημένοι άνθρωποι υποκύπτουν πού και πού σε παρορμήσεις. Το θέμα είναι σε ποια παρόρμηση θα υποκύψει ο καθείς. Ο λαίμαργος έμπορος θα παλέψει σκληρά με ακόμη ένα σοκολατάκι. Ο πληγωμένος εραστής δε θα το σκεφτεί καν να πιει ακόμη ένα ποτήρι. Ο αγχωτικός μάγος πιθανόν να βιαστεί να ολοκληρώσει ένα ξόρκι και κάτι να πάει στραβά, ο αγαθός γίγαντας θα σπεύσει να περάσει τη γριούλα απέναντι, η ματαιόδοξη κυρά θα φέρει ασυναίσθητα το χέρι της στο λαιμό της για να τονίσει τα κοσμήματά της όταν την κατηγορήσουν για κάτι.

Έχεις ένα σωρό εφόδια εδώ, για να τονίσεις το συναισθηματικό κόσμο του ήρωά σου. Απλά πρόσεχε να μην το παρακάνεις, γιατί θα είναι σαν να δείχνεις με το δάχτυλο τις ικανότητές σου. Άσε μας να στις αναγνωρίσουμε από μόνοι μας. Θα δεις ότι θα το κάνουμε, χωρίς κανέναν δισταγμό.

 

Πνεύμα

 

9. Μάθε την ταυτότητά του

 

Ένας άνθρωπος, όπως πολύ πρόσφατα έμαθα και συνειδητοποίησα, έχει πολλές ταυτότητες. Η μία, η πιο σημαντική απ’ όλες είναι εκείνη με την οποία αυτοπροσδιορίζεται, εκείνη που σκέφτεται όταν κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Θεωρώ ότι είμαι Ελληνίδα, μορφωμένη, έξυπνη και χοντρή. Αυτή είναι η προσωπική μου ταυτότητα. Αν με ρωτήσει όμως κάποιος θα πω ότι είμαι Ελληνίδα, σχετικά μορφωμένη (δεν έχω μεταπτυχιακό), μάλλον έξυπνη (θέμα μετριοφροσύνης) και υπέρβαρη (η λέξη έχει άλλη βαρύτητα από το «χοντρή»). Παρακολούθησε λοιπόν τον ήρωά σου όταν κοιτιέται μόνος στον καθρέφτη και δες τις σκέψεις του, μάθε πώς προσδιορίζει τον εαυτό του όταν είναι μόνος και μετά φρόντισε να δεις και πώς προσδιορίζει τον εαυτό του στην παρουσία των άλλων.

10. Μάθε την κοσμοθεωρία του

 

Ξεκινώντας λοιπόν και γνωρίζοντας τον εαυτό του θα πρέπει ο ήρωάς σου να έχει κα τις πεποιθήσεις του, θα πρέπει να έχει αποδώσει και μια ταυτότητα στον κόσμο που τον περιβάλλει. Αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κοινωνία που ζει και τη θέση του μέσα σε αυτήν. Αμοραλιστής και αδίστακτος ανερχόμενος στρατιωτικός που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές, πατάει κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Νεαρός καλόγερος που πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι στο τέλος θα προτιμήσουν το καλό. Γεροντοκόρη που καρφώνει την γκαστρωμένη ανύπαντρη του χωριού για να σώσει την ψυχή της. Η κοσμοθεωρία σου είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο. Κι η κοσμοθεωρία του ήρωά σου είναι ένας τρόπος να μεταφέρεις τη δική σου κοσμοθεωρία στους αναγνώστες σου χωρίς να το καταλάβουν ότι τους κάνεις κήρυγμα.

11. Μάθε τις μεθοδεύσεις του

 

Εκτός από τις αυθόρμητες ή υποσυνείδητες αντιδράσεις (βλ. #8 και #7 αντίστοιχα), οι άνθρωποι αντιδρούν και μεθοδικά, συνειδητοποιώντας ή υπολογίζοντας τις πράξεις τους με τη λογική τους. Και -αν θέλεις το πιστεύεις- το πιο δύσκολο μέρος της πρόβλεψης ή της χάραξης της συμπεριφοράς ενός χαρακτήρα είναι αυτές οι υπολογισμένες, οι συνειδητές πράξεις. Το αυθόρμητο είναι λίγο πολύ ένα ξέσπασμα που μπορείς να προβλέψεις γιατί όλοι θα το κάνουμε σε μια στιγμή έντασης. Αλλά με την ξένη λογική, με τη λογική που μπορεί και να μην είναι η δική σου, πώς να αναμετρηθείς; Γιατί μη μου πεις ότι όλοι οι χαρακτήρες που έχεις πλάσει ποτέ είναι ίδιοι με σένα, ότι έχουν την ίδια λογική με σένα.

Ένα κόλπο για να μπορέσεις να μαντέψεις πώς θα αντιδράσει ο χαρακτήρας που έχεις πλάσει είναι να τον συνδέσεις άμεσα με σένα. Τι εννοώ. Έχω σοβαρό πρόβλημα να μαντέψω τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου του οποίου την λογική δε συμμερίζομαι. Οπότε το κόλπο που προσωπικά με έχει βγάλει αρκετές φορές ασπροπρόσωπη είναι να στηρίζω το χαρακτήρα αυτό σε ένα από τα δικά μου χαρακτηριστικά.

Εξηγούμαι με παράδειγμα: χρειάζομαι τρεις κοπέλες που να είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Σκέφτομαι: «τι ελαττώματα έχω σαν άτομο;» Κάποιες φορές είμαι αυταρχική, κάποιες φορές είμαι ευθυνόφοβη και κάποιες φορές είμαι αδιάφορη. Παίρνω κάθε ένα από αυτά τα τρία ελαττώματα και το τραβάω, το φουσκώνω ως να καλύψει τα υπόλοιπα μέρη του χαρακτήρα μου. Τι θα γινόταν αν ήμουν τόσο πολύ αυταρχική, που να μη φοβόμουν τις ευθύνες και να μην μπορούσα να αδιαφορήσω; Τι θα γινόταν αν ήμουν τόσο ευθυνόφοβη, που να μην μπορούσα να επιβληθώ σε κανέναν και να τρέμω το παραμικρό; Τι θα γινόταν αν ήμουν τόσο αδιάφορη που ούτε να θέλω να ηγηθώ αλλά ούτε και να οδηγηθώ από κανέναν; Κάθε μια ερώτηση μου δημιούργησε κι από έναν χαρακτήρα.
 
Αυτό το κόλπο βοηθάει κι όταν κολλήσεις κάπου. Αν δεν ξέρεις πώς θα συμπεριφερθεί ο ήρωάς σου στην εκάστοτε συγκυρία στην οποία τον τοποθετείς, τότε ανέτρεξε στο δικό σου χαρακτήρα, απέκλεισε εκείνα τα στοιχεία του που ο ήρωάς σου δεν έχει και σκέψου τι θα έκανες εσύ.

12. Μάθε πώς καταφέρνει και συνδυάζει όλα τα παραπάνω

 

Η κατακλείδα αυτού του άρθρου δε θα μπορούσε να είναι άλλη, από το πώς συνδυάζονται όλα τα παραπάνω. Πώς είναι δυνατόν αυτό το μπαρμπαδάκι που έπλασες να μπορεί και να ζογκλάρει όλα τα προηγούμενά του στοιχεία. Τσέκαρε αν συμβαδίζουν. Δες αν μπορείς να τα χειριστείς εσύ ο ίδιος -είναι φορές που ενώ κάτι σου αρέσει πάρα πολύ, τελικά δε χωράει ούτε στα χέρια σου, ούτε στην πλοκή σου, οπότε και μετά λύπης μου δηλώνω ότι πρέπει να απορριφθεί. Προπαντός έχε τα μάτια και το μυαλό σου ανοιχτά. Οργανώνοντας τις γνώσεις σου για τον ήρωά σου μπορείς να μάθεις πράγματα που δεν υπολόγιζες να τα μάθεις από λίγα γράμματα πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί.
 
 
 

Προηγούμενα θέματα:

 

α) 12 πράγματα που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις να γράφεις
β) 12 τρόποι να προσεγγίσεις μια ιδέα
γ) 12 τρόποι να προσεγγίσεις την κοσμοπλασία σου




 
 
 
*διάβασα κάπου την μελέτη μιας κυράς, νομίζω βιολόγου, που υπολόγισε ότι για να μετατραπεί το καραμελέ των Μαλαίσιων και των Ινδοκινέζων στο σταρένιο των Μαορί χρειάστηκαν περίπου 40 γενιές.
 
**άλλη μια προσωπική μου φιλοσοφία είναι ότι ο άνθρωπος έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του τα ζώα τρία πράγματα: το φόβο του θανάτου, την επιθυμία για φαγητό και την επιθυμία για σεξ. Θεωρώ ότι η συστηματική καταπίεση του ενός ή των δύο ή και των τριών αυτών κάποιες φορές δεν κάνει και πολύ καλό στη γενική διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.
 
 

[Nienor]

Αυτό που μόλις κατάλαβα, διαβάζοντας ακόμα ένα από τα υπέροχα άρθρα σου, είναι το πόση δουλειά κάνουμε τελικά με τον εαυτό μας στήνοντας τους χαρακτήρες μας. Μου φαινότανε τόσο φυσικο που ποτέ προηγουμένως δεν το είχα σκεφτεί ώστε να το πάρω και χαμπάρι.

 

Δεν έχω ιδέα πώς να κάνω το 11 και μάλλον δεν το είχα σκεφτεί κι όλας ποτέ. Όπως επίσης, είμαι σχεδόν σίγουρη πως θέλω πάρα πολλή δουλειά με το 12 Με την έννοια ότι πάντα ξέρω τα παραπάνω, εντάξει, έστω ένα μεγάλο μέρος τους, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχω αποφασίσει πώς -με ποιον τρόπο δηλαδή και με ποια δοσολογία- θα τα διαχειριστώ μέσα στο παιχνίδι.

 

Για άλλη μια φορά, σε ευχαριστούμε πολύ

[Naroualis]

 

[Cassandra Gotha]

Α ρε Ευθυμία, κάθε φορά που διαβάζω ένα από αυτά μού 'ρχεται να κάτσω να γράψω ένα ολόκληρο (ναι, ολόκληρο! ) μυθιστόρημα. Ε, θα το κάνω, δεν θα το κάνω; Και όσο θα το κάνω, θα τα έχω αυτά τυπωμένα εκεί, δίπλα μου, να με βοηθούν.

[Διγέλαδος]

Μια σελίδα με πολλά βοηθήματα (σε μορφή ερωτήσεων) και πολλές συμβουλές όπως της Ευθυμίας για τη δημιουργία χαρακτήρων:

http://fuckyeahcharacterdevelopment.tumblr.com/post/50825149893/character-sheets-and-character-creation

(μέσα έχει:

 

• Blank Character Sheet (+370 Questions)
• Abridged Character Sheet (100 Questions)
• Big-Ass Character Sheet
• Character Creation Form
• Character Sheet by Jody Hedlund
• Creating a character Bio Sheet
• Character Analysis Worksheet
• 100 Character Development questions for writers
• Create a Character Profile
• Character Development Worksheet
• Original Character Bio-Sheet
• Character Chart for Fiction Writers
• A Character Chart By Charlotte Dillon
• Fiction Writer’s Character Chart
• Detailed Character Sheet
• Character Sheet Template
• Character Twenty-Question Worksheet
• In-Depth Character Sheet
• Character Worksheet
• Character Interview Sheet (First Person)
• Background Questionnaire (First Person)
• Characters Perceptions (How do other people perceive your character?)

)

Edited October 17, 2013 by Διγέλαδος

[Διγέλαδος]

Ένας βοηθητικός χάρτης συναισθημάτων:

 

Edited October 22, 2013 by Διγέλαδος

[WILLIAM]

Αρκετά χρήσιμες πηγές για υλικό κατασκευής χαρακτήρα.

Έχω κάνει έναν συνδιασμό ερωτήσεων ( επειδή γράφω κυρίως φαντασία ή περιπέτειες κατασκοπίας  έχω βάλει ερωτήσεις που να με βοηθούν για τέτοιους ήρωες ) αλλά μου βγήκαν 4 σελίδες, μήπως το παράκανα; Γνώμες και παρατηρήσεις δεκτές. Και φυσικά όποιος θέλει να το χρησιμοποιήσει ελεύθερα και να μας πει την εμπειρία του στην πράξη.

Σχεδιασμός Χαρακτήρα.doc

Edited September 1, 2014 by WILLIAM

[Cassandra Gotha]

Έχω κάποιες σκέψεις για την περιγραφή της εικόνας του ήρωά μας. (Δηλαδή, ούτε τη φωνή, ούτε τυχόν χούγια. Αυτό που με απασχολεί είναι η εικόνα).

 

1) Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για να περιγράψουμε τον κεντρικό μας χαρακτήρα; (Καλά, και κάθε χαρακτήρα, εδώ που τα λέμε).

2) Πόσο πρέπει να τον περιγράψουμε;

 

1) Γνώμη μου είναι ότι εξαρτάται από την οπτική γωνία. Αν έχουμε την οπτική γωνία τη δική του, δηλαδή παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από αυτόν/ήν, τότε είναι πολύ δύσκολο να τον/την περιγράψουμε από την αρχή. Εκτός και αν ξεκινάμε με την αντανάκλασή του (θα σταματήσω τώρα να γράφω του/την, εντάξει; ) πάνω σε καθρέφτη, στάσιμα νερά, καλογυαλισμένη ασπίδα.

Ως εκ τούτου, δεν έχουμε παρά να δώσουμε όσο πιο σύντομα γίνεται μια γενική εντύπωση μέσα από κινήσεις (αν κινείται σβέλτα, το πιθανότερο είναι να έχει μικρό όγκο, αν κάνει ένα βήμα το λεπτό, μάλλον είναι γίγαντας - κυριολεκτώ! ), τα ρούχα του (ο χιτώνας του έπεφτε μακρύς, αλλά πάλι, όλα μακριά του έπεφταν), και άλλα τεχνάσματα, και να μπούμε σε λεπτομέρειες σιγά-σιγά, αργότερα. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή μπορεί να βγάλει μια άσπρη τρίχα από το μαύρο παλτό του (πάλι μαδάω ρε; ), ή ας τον κοροϊδέψει καποιος για τις φακίδες του. Ας κουτουλήσει σε μία κάσα πόρτας (πώς το λένε αυτό το πράγμα, ξεχνάω), ή μπορεί να σκαρφαλώνει στην αναποδογυρισμένη χύτρα του για να φτάσει το βάζο με τα θανατηφόρα μανιτάρια.

 

Όλα αυτά, βέβαια, μόνο αν έχουμε ο.γ. "Τρίτου προσώπου με Camera on shoulder" ή "Τρίτου προσώπου με Surface Thoughts".

http://community.sff.gr/topic/15322-12-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B9%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82/

 

Μετά, (Deep thoughts) δυσκολεύει πολύ το πράγμα. Ή όχι; Γνώμες;

 

2) Πού πρέπει να σταματάει η περιγραφή;

Αναλόγως την ιστορία και το ύφος της. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ίδιες, θέλουν να πουν άλλα πράγματα η κάθε μία. Πιστεύω ότι είναι λίγες οι περιπτώσεις που χρειάζεται να απεικονίζουμε λεπτομερώς τον κεντρικό χαρακτήρα, σε σημείο να ξέρουμε τι σχήμα έχουν οι ρυτίδες του. Μου αρέσει να δίνω (και να μου δίνονται, ως αναγνώστρια) τα βασικά: σωματική δομή και χρώματα, κι από και πέρα να καλύπτονται τα υπόλοιπα από τη φαντασία κατά την ανάγνωση. Αν υπάρχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό (ο ήρωας έχει έξι δάχτυλα στο ένα χέρι) ε, καλό είναι να μην αναφερθεί στην εκατοστή σελίδα, αλλά σε γενικές γραμμές ας έρχονται τα πράγματα φυσικά, όταν, αν χρειαστούν. Για παράδειγμα, αν έχουμε κάποιον που έχει τραυματιστεί και ντρέπεται για μια ουλή, δεν είναι ανάγκη να την περιγράψουμε λεπτομερώς, εκτός και αν ξεντυθεί μπροστά στον καθρέφτη ή σε κάποιον άνθρωπο (και το σηκώνει η σκηνή: δεν είναι λογικό να βγάζει τα ρούχα του για να πέσει στη θάλασσα επειδή κάποιος πνίγεται, και να κοιτάμε την ουλή του). 

 

Εσείς τι λέτε; Πόσο (και πότε) περιγράφετε τους ήρωές σας;

Edited October 7, 2015 by Cassandra Gotha

[elgalla]

Well, θα μοιραστώ απλά τι κάνω εγώ, διότι πέρα από τις οπτικές γωνίες (που ορθά λες ότι παίζουν ρόλο σ' αυτό), εξαρτάται καθαρά κι από τις προτιμήσεις του συγγραφέα.

 

Προσωπικά, αντιπαθώ το τρικ με τον καθρέφτη. Μου φαίνεται εντελώς αφύσικο, ειδικά όταν γράφω πρωτοπρόσωπη. Όπως σου έγραψα και στο w2w, έχω γράψει μία νουβέλα με πρωταγωνίστρια που όχι μόνο δεν περιγράφεται αλλά παραμένει και ανώνυμη ως το τέλος της ιστορίας. Έχω γράψει νουβέλα με πρωταγωνίστρια που ξέρουμε μόνο το όνομά της. Έχω γράψει νουβέλα με πρωταγωνιστή που ξέρουμε μόνο το όνομά του. Επίσης, μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον 3 διηγήματα που έχω ανεβάσει εδώ σε πρωτοπρόσωπη και δεν έχω περιγράψει καθόλου τους ήρωες. [Σε μία περίπτωση, μάλιστα, όλοι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μένουν και ανώνυμοι.] Οπότε είναι κάτι που μάλλον συνηθίζω, μπορείς να πεις, το να μην περιγράφω τους πρωταγωνιστές όταν αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο. Δεν λέω ότι είναι σωστό, ντε και σώνει, όμως σε κείμενα μέχρι κάποιο μέγεθος, you can get away with it. Σε μυθιστόρημα, θα το θεωρούσα προβληματικό εκτός κι αν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος να γίνει (π.χ. Πες στη Μορφίνη ακόμα την ψάχνω).

 

Σε τριτοπρόσωπες αφηγήσεις, αν δεν είναι εστιασμένες και το κείμενο δεν είναι αφαιρετικό, θα περιγράψω. Σε εστιασμένες τριτοπρόσωπες πάλι θα περιγράψω, αλλά θα το κάνω συνήθως με έναν από τους εξής δύο τρόπους:

 

α) σταδιακά και σε συνδυασμό με κίνηση ή έκφραση: αυτό ξεμπουκώνει το κείμενο από μια μαζεμένη περιγραφή και, εντός των δέκα πρώτων σελίδων, έχεις και μια ικανοποιητική περιγραφή του χαρακτήρα που έρχεται και αρκετά φυσικά. .

 

β) ο αγαπημένος μου τρόπος για πρωτοπρόσωπη (που όμως δουλεύει ρολόι και σε τριτοπρόσωπη): σύγκριση με κάποιον άλλο χαρακτήρα ή κάποια άλλη φυλή.

 

 

Μένω κι εγώ συνήθως στα βασικά χαρακτηριστικά: μαλλιά, μάτια, σωματική διάπλαση. Από εκεί και έπειτα, ανάλογα το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητές του το τι παραπάνω μπορεί να γράψω. Σπάνια περιγράφω ζυγωματικά, για παράδειγμα, ή χείλη. Από την άλλη, περιγράφω συχνά ρούχα, ως κομμάτι του characterization. Άλλοι χαρακτήρες φοράνε πανοπλίες με βαθουλώματα κι άλλοι χαρακτήρες φοράνε καλογυαλισμένες πανοπλίες με περίτεχνα σκαλίσματα.

[WILLIAM]

Αν είναι να μην περιγράψεις καθόλου έχει καλώς αλλά αν είναι να περιγράψεις το χαρακτήρα καλό είναι να το κάνεις νωρίς γιατί ο αναγνώστης διαβάζει και φαντάζεται και αν αργήσεις να τον περιγράψεις και τον φανταστεί κάπως το χαρακτήρα, μπορεί να τον απογοητεύσεις πολύ μετά με τη δική σου περιγραφή. 

Εγώ συνήθως όταν περιγράφω κάποιο χαρακτήρα δίνω μερικά βασικά στοιχεία, ενδεχομένως αν διαφέρει σε κάτι το αναφέρω, και αυτό είναι όλο.