Η ΔΙΨΑ

[Akis]

Όνομα Συγγραφέα:ΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΥ
Είδος: φαντασία
Βία; Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 1340
Αυτοτελής; Ναι

 

 

η δίψα.pdf

[Carolus Rex]

Πρώτο σχόλιο. Λοιπόν, το κείμενο κυλάει όμορφα και μου αρέσει η περιγραφή του πως ο νέος βρυκόλακας προσπαθεί να αντισταθεί (αποτυχημένα) στην τερατώδη φύση του. Μου τα χάλασαν λίγο οι "ειδικές υπηρεσίες" κτλ αλλά το τέλος ήταν ωραίο αν και κάπως αναμενόμενο. Ίσως ήθελε λίγο παραπάνω χώρο να "αναπνεύσει" το διήγημά σου. 

[Cassandra Gotha]

Γεια σου Άκη. Θέλω να σου πω λίγα πράγματα γιατί μου φάνηκε ότι δεν το φρόντισες καθόλου το δύσμοιρο το κειμενάκι σου. Μην του φέρεσαι έτσι, δώσε του λίγη αγάπη.

 

Θα τα βάλω όλα σε spoiler tags για να είμαστε εντάξει:

 

 

Καταρχήν την έτρεξες με χίλια την ιστορία. Έτρεχες εκεί που χρειαζόταν να μας πας βήμα-βήμα.  Όλες οι αλλαγές έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να τις αφομιώσω. Μου έλειψε η έκπληξη, η άρνηση του ήρωα προς το εξωπραγματικό. Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να κοιτάει γύρω του εξεταστικά για να καταλάβει αν βρίσκεται σε όνειρο ή όχι, με λίγα λόγια θα έπρεπε να έχει χεστεί από τον φόβο του, κι εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο. Μετά η δίψα του: πάρα πολύ γρήγορα και ψυχρά τη δέχεται και την ικανοποιεί. Δεν έχουμε καμία κλιμάκωση στα συναισθήματα και στις σκέψεις του, καμιά προσπάθεια αντίστασης (η οποία θα μπορούσε να φέρει κι άλλους μπελάδες) που τελικά κάμπτεται από το δυνατό ένστικτο της καινούργιας του φύσης. Και κάτι πολύ-πολύ άσχημο: αυτή η σκηνή με το ζουμ στη φλέβα του λαιμού ήταν αναπαράσταση δεκάδων τέτοιων σκηνών σε σειρές και ταινίες.

Μετά περνάει στην επόμενη φάση το ίδιο εύκολα και αψυχολόγητα, τουλάχιστον στα μάτια του αναγνώστη: πηγαίνει στο νοσοκομείο για φιάλες. Γιατί; Τι σκέφτηκε; Τύψεις; Αηδία για τον ίδιο του τον εαυτό; Φόβο μην τον πιάσουν; Όλα μαζί; Δεν θέλω να τα φαντάζομαι, θέλω να τον δω να τα νιώθει.

 

Και το τέλος έχει δύο πολύ μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο είναι η ευπιστία του (ήταν, πράγματι ευπιστία, ή μήπως ενδόμυχα θέλησε να παραδοθεί, να τελειώνει; ) που την ξεπέταξες το ίδιο γρήγορα με όλα τα άλλα στο κείμενο. Το δευτερο πρόβλημα είναι ο λόγος που το έκανε αυτό ο αστυνομικός. Τελικά, είχαν αυτές τις εγκαταστάσεις επαναφοράς ή όχι; Αν τις είχαν θα πρέπει να ήταν κάτι γνωστό στους πολίτες. Αν όχι, γιατί ο άλλος ρώτησε αν θα τον πάνε εκεί τελικά; Και αν είχαν αλλά δεν τον πήγανε, γιατί; Ο αστυνομικός είναι όργανο του νόμου, που σημαίνει ότι πρέπει να τον τηρεί κατά γράμμα.

 

Αυτό δηλαδή που έλειψε είναι ό,τι ακριβώς θα το έκανε διήγημα. Τώρα είναι μία δημοσιογραφική αφήγηση, ενώ αυτό που πρέπει να γίνει είναι να πάρω το μέρος του ήρωα, χωρίς να το θέλω, να τον παρακολουθώ να τρυπάει το λαιμό του πρώτου θύματος και ενώ ξέρω ότι κανονικά θα έπρεπε να με νοιάζει το θύμα, εγώ να νοιάζομαι για τον ίδιο, να μην τον πιάσουν, ή να μην σκοτωθεί ας πούμε. Ή, αν προτιμάς, να με κάνεις να τον σιχαθώ, να πρακαλάω να τον πιάσουν. Πάντως να με αφορά.

 

 

 

Αυτά από μένα, ελπίζω να κατάλαβες ότι είναι μόνο η γνώμη μου ως άνθρωπος που αγαπάει να διαβάζει και όχι ως αυθεντία, και πως σου τα έγραψα μόνο από καλή διάθεση και τίποτα άλλο. Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σου.

 

edit: τυπογραφικά

Edited May 26, 2013 by Cassandra Gotha

[Mesmer]

Γενικά, συμφωνώ με τις παρατηρήσεις της Άννας. Αν θες να ψειρίσω το τεχνικό κομμάτι λίγο παραπάνω, θα σου έλεγα να αποφεύγεις κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιγραφές, του τύπου «3 εκατοστά» και «195 εκατοστά», εκτός αν παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία σου. Εδώ θα αρκούσαν περιγραφές όπως «δυο κοντινές τρυπούλες» ή «ένας θεόρατος άντρας».

 

Στα της ιστορίας, όπως σου είπε και η Άννα, για να ενδιαφερθούμε περισσότερο για τον ήρωά σου, πρέπει να νιώθουμε αυτά που νιώθει, να καταλαβαίνουμε γιατί πήρε κάποιες αποφάσεις. Μην τρέχεις τόσο γρήγορα την εξέλιξη, μιας και εδώ μας ενδιαφέρει πιο πολύ η ψυχική κατάσταση του άντρα απ' αυτά που περνάει. Αυτός θα είναι και ο λόγος που θα μας κάνει να χαρούμε ή να λυπηθούμε (ό,τι θες εσύ), ανάλογα με το τέλος που θα επιλέξεις.

 

Όσον αφορά το τέλος τώρα. Η υπηρεσία φαίνεται να εξυπηρετεί απλά ένα διαδικαστικό χαρακτήρα, μόνο και μόνο για να δώσεις ένα τέλος στην ιστορία. Την εισάγεις με μια σύντομη παράγραφο, ενώ φαίνεται να έχει πολύ ψωμί από πίσω της. Εγώ, σαν λαίμαργος αναγνώστης, ενδιαφέρομαι γι' αυτό το ψωμί. Ίσως θα έπρεπε να μας πεις πιο πολλά γι' αυτήν. Ίσως θα έπρεπε να είναι ο κύριος χαρακτήρας σου. Σκέψου ότι οι βρικόλακες ζούνε στα βιβλία και στις ταινίες εδώ και πολύ καιρό. Ξέρουμε για τη δίψα τους, ξέρουμε για το είδος τους. Οπότε, για να μας κινήσεις την περιέργεια χρειάζεσαι κάτι παραπάνω. Μια δυνατή ανατροπή. Ένα νέο στοιχείο στο μύθο (όχι, δεν εννοώ βαμπίρια που λαμπυρίζουν ). Ή μια υπηρεσία που έχει κάποια μυστικά να αποκαλύψει. Εξαρτάται κι απ' το είδος της ιστορίας που θες να γράψεις, αν θα είναι πιο περιπετειώδης, ή πιο ψυχολογική. Καλό θα είναι να τα έχεις ξεκαθαρίσει αυτά προτού ξεκινήσεις να γράφεις. Και γράφοντας αυτά, θυμήθηκα μια ιστορία με φάντασυ περιεχόμενο σε φουτουριστικό φόντο, κάτι παρόμοιο μ' αυτό που είχα στο μυαλό μου για την υπηρεσία σου. Αν σ' ενδιαφέρει ρίξε μια ματιά εδώ.

 

Έχω την αίσθηση ότι σε φόρτωσα μόνο με παρατηρήσεις κι ελπίζω να τις θεωρήσεις καλοπροαίρετες και να σε βοηθήσουν. Σίγουρα, μέσα από την ιστορία σου διακρίνεται το μεράκι σου για τη συγγραφή κι ότι θες να προσπαθήσεις περισσότερο.

 

Καλή συνέχεια κι από μένα.