Φέσια στον εκδοτικό χώρο

[Deucalion]

Αν και δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου θιασώτη του είδους sf/f, ωστόσο δεν μου είναι και άγνωστο, στο βαθμό που έχω ασχοληθεί μαζί του μέσα από τη δουλειά μου σαν μεταφραστής (μια τριλογία του Dean Koontz, τα δυο βιβλία από μια επίσης τριλογία του James Dashner, ένα κάποιου Robert Masselo, κι ένα εισέτι κάποιου Seth Grahame-Smith), και υπ’ αυτήν την έννοια μάλλον καταχρώμαι του χώρου εδώ πέρα, γι’ αυτό και ζητάω προκαταβολικά συγνώμη.

Γνωστό λίγο πολύ το «δράμα» μου, (Anubis, The Wise Man’s Fear, κ.λ.π.), γι’ αυτό θα μπω κατευθείαν στο ψητό, μιλώντας επί της ουσίας αυτού που συζητιέται εδώ πέρα. Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα λέει ο Alaron περί υπογραφής. Αν εγώ στα 65 μου (πάει ένας χρόνος από τότε), έπιασα κι υπέγραψα ένα συμβόλαιο, χωρίς να το διαβάσω, άλλον να ψέξω δεν έχω πέρα από την αφεντιά μου. Παροδική κρίση βλακείας; Στο κατώφλι της γεροντικής άνοιας; Κυριούλης οίδε!

Όπως θα συμφωνήσω και με τον Count Baltar ως προς το ότι τέτοιου είδους φαινόμενα μόνο καινούρια δεν είναι στον χώρο, ούτε ακριβώς απότοκος της τρέχουσας κρίσης, η οποία ωστόσο ήρθε να επιδεινώσει την όλη κατάσταση, ή έστω να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για τους ασυνεπείς και τους μπαταχτσήδες.

Θα αναφερθώ όμως για μια φορά ακόμη στον ΣΜΕΔ και στην εμπειρία μου από την επαφή μου μαζί τους, γιατί ίσως έχει τη σημασία του, αλλά και γιατί αυτό είναι το σωστό και το τίμιο.  Οι άνθρωποι μου είναι εντελώς άγνωστοι, ούτε τι χρώμα έχουν γνωρίζω, και τους πέτυχα εντελώς συμπτωματικά «σουλατσάροντας» στο Διαδίκτυο, όταν γύρευα να βρω τίποτε σχετικό με την (τον;)  Anubis. Με δυο λόγια, τους έστειλα ένα e-mail έτσι στα κουτουρού, μερικές μέρες αργότερα με πήραν τηλέφωνο, στη συνέχεια επικοινώνησαν με το λογιστήριο των «καλοπληρωτών», και, ω του θαύματος, οι τύποι τσακίστηκαν να μου δώσουν έστω και τα μισά χρήματα απ’ αυτά που μου χρωστάνε, γιατί, οσάκις είχα επιχειρήσει να επικοινωνήσω εγώ απευθείας μαζί τους, μου το έπαιζαν… κωφάλαλοι! Μερικές μέρες μάλιστα πριν, ο ΣΜΕΔ με ενημέρωσε ότι αντιπροσωπεία του επισκέφθηκε εκ νέου τα γραφεία τoυ Anubis, και κουβέντιασαν για τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στις σχέσεις τους με τους εξωτερικούς τους συνεργάτες, σε ό,τι αφορά το ζήτημα των πληρωμών.

Αφού ευχαριστήσω τους αναγνώστες που συχνάζουν εδώ πέρα για τον ενδιαφέρον τους και για  την συμπαράστασή τους, απευθυνόμενος προς όλους εσάς που ασχολείστε με τη μετάφραση, την επιμέλεια, και την διόρθωση βιβλίων, θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση: Με τον ΣΜΕΔ ή χωρίς τον ΣΜΕΔ (μικρή σημασία έχει), μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκφράσουμε με τρόπο συλλογικό τις ενστάσεις μας και τις έντονες διαμαρτυρίες μας (διάβημα προς το Υπουργείο Πολιτισμού, επιστολές προς τα ΜΜΕ υπογεγραμμένες από όσο περισσότερους από εμάς γίνεται), για όλη αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Με το να σιωπούμε, είναι απλώς σα να νομιμοποιούμε την αγυρτεία και τον τυχοδιωκτισμό των εκδοτών. Αν δεν έχουν χρήματα, ας τα κλείσουν τα ρημάδια τα μαγαζάκια τους, ή ας βάζουν τα μέλη των οικογενειών τους να  κάνουν τις μεταφράσεις, τις επιμέλειες και τις διορθώσεις των βιβλίων που εκδίδουν. Το να παίζουν με το ψωμί των άλλων είναι πράξη ΑΝΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, τελεία και παύλα, κι είναι καιρός θαρρώ αυτό το χεσμένο σώβρακο κάποιος να τους το τρίψει στα μούτρα.

Υ.Σ. 1) Πολύ σωστά ειπώθηκε εδώ πέρα πως η καθυστέρηση της έκδοσης του Β’ τόμου του The Wise Man’s Fear,  σε τίποτε δεν έχει να κάνει με μένα.

Υ.Σ. 2) Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, με το σπορ τους συνδικαλισμού, καλώς ή κακώς, ουδέποτε ασχολήθηκα στη ζωή μου, και θα ήταν τουλάχιστον γελοίο τώρα, στα 66 μου, να προσπαθήσω να παραστήσω τον… συνδικάλα. Με τα όσα λέω πιο πάνω, απλώς εκφράζω μιαν άποψη –τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο

 

Ευχαριστώ για την υπομονή

 

Α.Μ.

 

A rat a day, keeps the plague away -The Black Adder

[Count Baltar]

Με τον ΣΜΕΔ ή χωρίς τον ΣΜΕΔ (μικρή σημασία έχει), μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκφράσουμε με τρόπο συλλογικό τις ενστάσεις μας και τις έντονες διαμαρτυρίες μας (διάβημα προς το Υπουργείο Πολιτισμού, επιστολές προς τα ΜΜΕ υπογεγραμμένες από όσο περισσότερους από εμάς γίνεται), για όλη αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Με το να σιωπούμε, είναι απλώς σα να νομιμοποιούμε την αγυρτεία και τον τυχοδιωκτισμό των εκδοτών. Αν δεν έχουν χρήματα, ας τα κλείσουν τα ρημάδια τα μαγαζάκια τους, ή ας βάζουν τα μέλη των οικογενειών τους να  κάνουν τις μεταφράσεις, τις επιμέλειες και τις διορθώσεις των βιβλίων που εκδίδουν. Το να παίζουν με το ψωμί των άλλων είναι πράξη ΑΝΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, τελεία και παύλα, κι είναι καιρός θαρρώ αυτό το χεσμένο σώβρακο κάποιος να τους το τρίψει στα μούτρα.

Αγαπητέ, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος για την παρέμβασή σας. Ανοίγοντας αυτό το νήμα έλπιζα να καταφέρω να βρω έναν δίαυλο επικοινωνίας μαζί σας για να σας καλέσω να καταθέσετε άποψη εδώ, και είναι τεράστια η χαρά μου που σας βλέπω να συμμετέχετε "απρόσκλητος".

 

Στο δια ταύτα τώρα: ΜΕΣΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ. Μαζί σας.

[Deucalion]

 

Με τον ΣΜΕΔ ή χωρίς τον ΣΜΕΔ (μικρή σημασία έχει), μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκφράσουμε με τρόπο συλλογικό τις ενστάσεις μας και τις έντονες διαμαρτυρίες μας (διάβημα προς το Υπουργείο Πολιτισμού, επιστολές προς τα ΜΜΕ υπογεγραμμένες από όσο περισσότερους από εμάς γίνεται), για όλη αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί; Με το να σιωπούμε, είναι απλώς σα να νομιμοποιούμε την αγυρτεία και τον τυχοδιωκτισμό των εκδοτών. Αν δεν έχουν χρήματα, ας τα κλείσουν τα ρημάδια τα μαγαζάκια τους, ή ας βάζουν τα μέλη των οικογενειών τους να  κάνουν τις μεταφράσεις, τις επιμέλειες και τις διορθώσεις των βιβλίων που εκδίδουν. Το να παίζουν με το ψωμί των άλλων είναι πράξη ΑΝΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, τελεία και παύλα, κι είναι καιρός θαρρώ αυτό το χεσμένο σώβρακο κάποιος να τους το τρίψει στα μούτρα.

Αγαπητέ, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος για την παρέμβασή σας. Ανοίγοντας αυτό το νήμα έλπιζα να καταφέρω να βρω έναν δίαυλο επικοινωνίας μαζί σας για να σας καλέσω να καταθέσετε άποψη εδώ, και είναι τεράστια η χαρά μου που σας βλέπω να συμμετέχετε "απρόσκλητος".

 

Στο δια ταύτα τώρα: ΜΕΣΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑ. Μαζί σας.

 

 

Καλησπέρα! Δική μου η χαρά. Και, να χαρείς, να μου απευθύνεσαι στον ενικό, γιατί, όπως λέει και ηγνωστή ρήση... δεν κάνουν τα χρόνια τον σεβάσμιο!!! Επίσης ευχαριστώ και τα άλλα τα παιδιά. Ό,τι θέλετε, εδώ  είμαστε, να το κουβεντιάσουμε. Ευχαριστώ και πάλι

Edited August 22, 2013 by BladeRunner

[Simitsakis]

Το κακό, δυστυχώς, βρίσκεται παντού. Από το βιβλιοπωλείο μέχρι και τον εκδότη. Ένας να μην είναι συνεπής, τους παίρνει η μπάλα όλους. 

Πάντως, έχω ακούσει πως ετοιμάζονται κι άλλοι εκδοτικοί οίκοι για φούντο... Ίσως και από τους μεγάλους.

 

Δεν θεωρείτε, όμως, πως σε όλο αυτό φταίει και η εμμονή των εκδοτικών στους ξένους τίτλους; Δίνουν πολλά χρήματα στα δικαιώματα, που πολλές φορές μπαίνουν και μέσα. 

[Count Baltar]

 

 

Δεν θεωρείτε, όμως, πως σε όλο αυτό φταίει και η εμμονή των εκδοτικών στους ξένους τίτλους; Δίνουν πολλά χρήματα στα δικαιώματα, που πολλές φορές μπαίνουν και μέσα. 

 Δεν αντιλέγω. Έχουν κατά καιρούς δοθείς τεράστια ποσά για δικαιώματα. Από την άλλη, αν δεν δοθούν αυτά τα χρήματα θα πέσει κράξιμο του στυλ "μα κανείς δεν το βγάζει αυτό;" Επίσης, ακούγονται και πολλά για δικαιώματα που δεν καταβάλλονται ή βιβλία που εκδόθηκαν (και εκδίδονται) χωρίς όχι μόνο να έχει καταβληθεί δραχμή, αλλά χωρίς καν να έχουν ζητηθεί δικαιώματα. Κάτι σε στυλ δεκαετίας 80 ένα πράγμα.

[Simitsakis]

 

 

 

Δεν θεωρείτε, όμως, πως σε όλο αυτό φταίει και η εμμονή των εκδοτικών στους ξένους τίτλους; Δίνουν πολλά χρήματα στα δικαιώματα, που πολλές φορές μπαίνουν και μέσα. 

 ακούγονται και πολλά για δικαιώματα που δεν καταβάλλονται ή βιβλία που εκδόθηκαν (και εκδίδονται) χωρίς όχι μόνο να έχει καταβληθεί δραχμή, αλλά χωρίς καν να έχουν ζητηθεί δικαιώματα. Κάτι σε στυλ δεκαετίας 80 ένα πράγμα.

 

Αυτό δεν το γνώριζα! Τραγικό! Φαντάζομαι πως δεν εννοείς για τα πολύ παλιά βιβλία στα οποία δεν υπάρχουν δικαιώματα...

[Παρατηρητής]

Δύο χρόνια πάνε από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο μου και παρά τις πωλήσεις του δεν έχω πάρει φράγκο. Τον εκδότη μου τον φέσωσαν κάποια βιβλιοπωλεία και ένα δίκτυο διανομής που έβαλε λουκέτο στα καλά των καθουμένων. Όταν εργαζόμουν στο Metropolis είχα τη χαρά να δω 100 ακριβώς αντίτυπα του βιβλίου μου να πωλούνται σε τρία καταστήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων έφυγαν από το κεντρικό (θα θυμάστε ίσως τότε που ερχόσασταν και σας υπέγραφα). Δυστυχώς το "καλό" αφεντικό όχι μόνο δεν πλήρωσε αυτά τα τεμάχια στον εκδότη αλλά δεν του επέστρεψε και ποτέ τα υπόλοιπα 50 μου έμειναν στο μαγαζί (για να μην πω για το φέσι που μου έριξε ως εργαζόμενο κλέβοντας μου 5 μήνες και 4 έτη αποζημίωσης, σύνολο 11.000 ευρώ). Δράμα.

Μετά με ρωτάνε γιατί το 2ο βιβλίο του Τραγουδιού θα τη βγάλω στο lulu. Ποιος θα ήθελε να βρεθεί στην αυτοέκδοση ή στην έκδοση κατά παραγγελία έχοντας καταφέρει να δει το βιβλίο του να εκδίδεται έπειτα από τόσες απορρίψεις; Αλλά δυστυχώς δεν βλέπω άλλο δρόμο.

No way out...

[Drake Ramore]

Έχω αρχίσει να πιστεύω, ότι το 90% των συγγραφέων που έχουν εκδοθεί το κάνουν για την "έντυπη" δόξα, γνωρίζοντας τελικά και οι ίδιοι εξαρχής ότι το κέρδος τους θα είναι από ελάχιστο, έως μηδέν. Παρόλα αυτά η έντυπη έκδοση διατηρεί μια αίγλη που περιβάλει τους συγγραφείς που τα "κατάφεραν". Από την άλλη υπάρχει μια ελαφριά απαξίωση (από τους ίδιους τους συγγραφείς) για όσους συναδέλφους τους αυτοεκδίδονται σε site τύπου lulu, διατηρώντας αυτό το status που απαξιώνει από την μια και αποθεώνει από την άλλη (με το αποτέλεσμα στην τσέπη του συγγραφέα να είναι συνήθως το ίδιο).

 

Δεν το βάζω για debate αυτό, απλά καταθέτω μια δική μου διαπίστωση από αυτά που διαβάζω,