aScannerDarkly Posted October 21, 2013 Share Posted October 21, 2013 Συνήθως δεν τα πάω καλά με τα κωμικά κείμενα. Ακόμα κι ένα καλό κείμενο του είδους συνήθως θεωρώ ότι έχει πολύ μετριοπαθείς φιλοδοξίες, τις οποίες και πετυχαίνει. Δε λέω ότι έτσι είναι, είναι απλώς η δική μου οπτική. Κι όμως, παρ' όλα αυτά, η Σπηλιά του Αυτοκράτορα με κέρδισε. Κατά κράτος. Λάτρεψα την εντελώς ακομπλεξάριστη γραφή. Το ότι δεν υπάρχει τίποτα επιτηδευμένο εδώ πέρα. Η ζωηρή και ιδιοσυγκρασιακή γλώσσα είναι απολύτως αβίαστη. Είναι μονάχα το πώς βλέπει τον κόσμο ο Μπάμπης. Μιας και αναφέρθηκε ο Αστερίξ, να τονίσω το πόσο πετυχημένα χρησιμοποιούνται οι, ας πούμε, αναχρονισμοί μέσα στο κείμενο. Η τουριστική μπροσούρα (γιατί όχι δηλαδή;), η μαγική πρίζα/ηλεκτρική σκούπα και ο ερυθρός ημισφαιρικός συμπυκνωτής. Και φυσικά η χλέπα. Είναι αλήθεια ότι δε συμβαίνουν και πολλά από πλευράς πλοκής. Κι ότι όσα συμβαίνουν είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα. Εδώ όμως αυτό που έχει σημασία είναι το ύφος της αφήγησης. Κι εκεί το διήγημα κερδίζει κατά κράτος. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted October 22, 2013 Author Share Posted October 22, 2013 Να ξεκινήσω λέγοντας πόσο ευτυχισμένη είμαι που περάσατε καλά διαβάζοντας τούτω δω. Μίσιον ακόμπλισντ, σα να λέμε. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια, με κάνετε και κοκκινίζω. . Γιατί το χιουμοριστικό επίχρισμα, ίσως, δεν είναι τελικά “επίχρισμα”. Δεν είναι ο τρόπος να ειπωθεί μια ιστορία. Ο τρόπος είναι η ουσία του συγκεκριμένου διηγήματος, κατά την άποψή μου. Ο τρόπος είναι που δημιουργεί μια ιστορία για να αναδειχτεί ο ίδιος. Η διάθεση οδηγεί την πλοκή, υφαίνει τις σκηνές, οι χιουμοριστικές συλλήψεις, φραστικές και περιγραφικές, έχουν το κέντρο βάρους. Η ιστορία είναι μάλλον δευτερεύουσα. Συμφωνώ με τον Πυθαρίωνα ότι το ύφος είναι η ιστορία. Δίνει τον παλμό και όλα τα άλλα (πλοκή, ιδέα) ακολουθούν. Κοιτάξτε να δείτε πώς έγινε. Κατά την αρχική σύλληψη, αυτή η ιστορία ήταν ένα απλό, παλιομοδίτικο, λιγάκι, πώς να το πω, κλισέ; Όχι ακριβώς. Ίσως κλασσικό σορντ-εντ-σόρσερι. Οραματιζόμανε ένα homage στις ιστορίες που βρίσκουμε στις Ωρόρες, ένα πράγμα. Κάτι αξιοπρέπές, χωρίς πολλές αξιώσεις. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) η έλλειψη χρόνου με ανάγκασε να καταφύγω στο συγκεκριμένο ύφος, αυτό με το οποίο αισθάνομαι περισσότερο άνετα και παίρνει το λιγότερο χρόνο να γραφτεί. Οπότε, δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά βασικά η ιστορία προηγήθηκε του ύφους. Το ξέρω ότι είναι λίγο ιδιόρρυθμη γραφή και έχει την τάση να τραβάει την προσοχή από τις υπόλοιπες λεπτομέρειες, όμως πραγματικά, δεν προλάβαινα να γράψω αλλιώς. Αναρωτήθηκα μόνο ποια θα ήταν η μορφή του, αν κάποιες εκφράσεις, στους διαλόγους των ηρώων, στην αφήγηση και τις περιγραφές, δεν ήταν τόσο σύγχρονες, που να δείχνουν κάπως αταίριαστες με την εποχή και το περιβάλλον που φαντάστηκα καθώς διάβαζα. Ύστερα σκέφτηκα πως ένας κόσμος φαντασίας μπορεί να δικαιούται να παντρεύει ετερόκλητα στοιχεία, ν’ ανακατεύει το χρόνο, να επιβάλλει υπερβολές και φαινομενικές ασυμβατότητες. Σωστά; Ολόσωστα. Με ενδιαφέρει να γράφω φάνταζυ και σκοπεύω να χρησιμοποιήσω ανερυθρίαστα οτιδήποτε έχει να προσφέρει η ελληνική γλώσσα, προκειμένου να πω αυτό που θέλω. Το ξέρω ότι αυτό ξενίζει λίγο. Έως και πολύ. Πρατσετική Μεγαλοφυία ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ ΡΕ Ρίχ' του μια δόση φάντασυ από λεξιλόγιο στις εξηγήσεις, μαγεία, επικλήσεις, ξόρκια και τα σχετικά, να είσαι λίγο πιο σίγουρα μέσα στο είδος. Γιατί; Ευκαιρία, τωρα που το είδος ήταν χύμα, να κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς καταπιεσμούς. Μ' αρέσει η μαγεία μου να λοξοκοιτάει κάπως προς ΕΦ μεριά. ίσως χρειαζόταν μια καλύτερη μορφοποίηση του κειμένου για να διαβάζεται πιο εύκολα και να είναι πιο ωραίο στο μάτι Είμαι ορθάνοικτη σε παντός είδους προτάσεις και υποδείξεις. Δεν ξέρω από τέτοια, διαλέγω γραμματοσειρά Georgia λόγω συνωνυμίας και πέραν τούτου, ό,τι θέλει το γουόρντ. Θα μπορούσα να πω πως δεν είδα πουθενά να λες πως η πύλη άνοιξε ξανά μετά από αιώνες Το θέμα έλεγε ότι ήρθε ο καιρός να ανοίξει ξανά η πύλη, όχι ότι ντε και σώνει άνοιξε... Επίσης όταν αντίκρυσαν τον αυτοκράτορα οι αντιδράσεις ήταν πολύ ψεύτικες. Εντάξει είναι χιουμοριστικό αλλά κανονικά σε τέτοιες καταστάσεις υποτίθεται ότι σαστίζεις, όχι να ειρωνεύεσαι και να κοροιδεύεις ατάραχος το πνεύμα. Εντάξει, εντελώς ατάραχοι δεν ήταν, αλλά έχεις κι ένα δίκιο. Νομίζω ότι έχεις πολλά επιρρήματα -κάπου μάλιστα πέφτουν και μαζεμένα και χτυπάνε πολύ. Ένοχη! Έχω! Το ξέρω! Νομίζεις απολύτως ορθώς! Αν είχα περισσότερο χρόνο, πολλά από αυτά θα εξαφανίζονταν. Όμως πλησίαζε η προθεσμία, οπότε έσφιξα τα δόντια, ζητώντας νοερά συγγνώμη από τους αναγνώστες, και το ανέβασα έτσι, τίγκα στο επίρρημα. Όταν αναφέρεις για πρώτη φορά το άγαλμα σκέφτηκα "Θα ζωντανέψει το άγαλμα! Κλισέ!" κάτι που δεν έγινε (καλό), αλλά δεν το είπες. Ο αυτοκράτορας δρα για αρκετή ώρα πριν δούμε ότι δεν είναι το άγαλμα. Αυτό πάλι, ούτε που πέρασε από το μυαλό μου. Όμως ένιωσα μια υπερβολή με τις συνεχές "αστείες" λέξεις στην αφήγηση. Δε μ’ αρεσε ιδιαιτερα το χυμα υφος που ειχε, αν και αυτό είναι καθαρα προσωπικο γουστο. Βεβαια, ακομα και αν αυτό το στυλ λειτουργει στους διαλογους, θεωρω πως σε καποια σημεια θα μπορουσε το κειμενο να είναι λιγο πιο προσεγμενο, όπως: τον έκανε πατ-πατ στον ώμο. Δηλαδη δε θα εχανε στο στοχο του, αν ειχε καποιες πιο δοκιμες εκφρασεις. Έχετε και οι δύο τα δίκια σας, και υπό ΚΣ θα ήταν πιο συμμαζεμένα τα πράγματα, αλλά τώρα, όπως είπα, βιαζόμουν. Αν αυτό αποτελεί δικαιολογία. Από 'κεί και πέρα, αν υπήρξε κάτι που θα προτιμούσα να είναι διαφορετικό, αυτό είναι το τέλος, το οποίο ήταν κατά τη γνώμη μου λίγο απότομο. Έμοιαζε είτε σαν να μην ήσουν σίγουρη πως να κλείσεις, είτε σαν να μην σου έφταναν οι λέξεις. Υποθέτω ότι συνέβη το δεύτερο, γιατί δυσκολεύομαι να υποθέσω ότι δεν εντόπισες το ζήτημα του αδύναμου φινάλε. Χμ ναι, ήθελα ένα τέλος που να αφήνει λίγο μια αίσθηση «τι, αυτό ήταν όλο;» αλλά τώρα, κατά πόσο το πέτυχα... υπήρχαν μερικές φράσεις που μου έβγαλαν μια προσπάθεια χιουμοριστικής διάθεσης όχι με το πηγιαίο τρόπο όμως του υπόλοιπου. Μ' έπιασες! Ομολογώ! Οι συγκεκριμένες με ενοχλούσαν κι εμένα, κι αν υπήρχε χρ- ναι, οκέι, το καταλάβατε, δεν είχα χρόνο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 22, 2013 Share Posted October 22, 2013 (edited) Πρατσετική Μεγαλοφυία ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ ΡΕ Μα γιατί; Κι εσύ μου είχες πει ότι πρατσετοφέρνω, χωρίς να έχω διαβάσει τότε ακόμα Πράτσετ καθόλου! Εσύ τουλάχιστον τον έχεις φάει με το κουτάλι. Edited October 22, 2013 by wordsmith Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 22, 2013 Share Posted October 22, 2013 Το ξέρω ότι είναι λίγο ιδιόρρυθμη γραφή και έχει την τάση να τραβάει την προσοχή από τις υπόλοιπες λεπτομέρειες, όμως πραγματικά, δεν προλάβαινα να γράψω αλλιώς. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο πολύ καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς! (το αναφέρω απλά για να μη νιώθεις μόνη ) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 22, 2013 Share Posted October 22, 2013 ...και το like στο post επειδή διαλέγεις γραμματοσειρά Georgia λόγω συνωνυμίας (το οποίο με κάνει να προσπαθώ να φανταστώ πώς θα ήταν μια γραμματοσειρά που θα λεγόταν "Μπάμπης"). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 26, 2019 Share Posted September 26, 2019 Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια (μα, ακριβώς έξι! ) ξαναδιάβασα την ιστορία και πέρασα το ίδιο καλά. Και βρήκα όλες τις αρετές ενός καλά εκτελεσμένου διηγήματος φαντασίας, που είχα βρει τότε. Κλασσικό sword and sorcery, με το προσωπικό στυλ της συγγραφέως, με τις λεπτομέρειες των (αγαπημένων) χαρακτήρων να τους κάνουν ζωντανούς (και αξιαγάπητους, το είπα; ), με τα κοινωνικά-πολιτικά σχόλια να υπάρχουν αλλά να μην αναβοσβήνουν σαν σοβαροφανείς συναγερμοί "προσέξτε με!", με το χιούμορ και την περιπέτεια και το μπάχαλο, και με τη γρήγορη αλλά όχι λαχανιαστή ροή αφήγησης που δεν κουράζει ούτε στιγμή. Τέλειο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted October 1, 2019 Author Share Posted October 1, 2019 On 9/26/2019 at 11:33 AM, Cassandra Gotha said: Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια (μα, ακριβώς έξι! ) ξαναδιάβασα την ιστορία και πέρασα το ίδιο καλά. Και βρήκα όλες τις αρετές ενός καλά εκτελεσμένου διηγήματος φαντασίας, που είχα βρει τότε. Κλασσικό sword and sorcery, με το προσωπικό στυλ της συγγραφέως, με τις λεπτομέρειες των (αγαπημένων) χαρακτήρων να τους κάνουν ζωντανούς (και αξιαγάπητους, το είπα; ), με τα κοινωνικά-πολιτικά σχόλια να υπάρχουν αλλά να μην αναβοσβήνουν σαν σοβαροφανείς συναγερμοί "προσέξτε με!", με το χιούμορ και την περιπέτεια και το μπάχαλο, και με τη γρήγορη αλλά όχι λαχανιαστή ροή αφήγησης που δεν κουράζει ούτε στιγμή. Τέλειο. Άχου καλέ μή χειρότερα. Μπήκα να δω αν τρέχει τίποτα νανοριμοειδές, και πέφτω πάνω σε νεκρομαντείες όπου αρχαία τόπικ αργοσαλεύουν ξανά μετά από αιώνες, τί γίνεται. (πολύ χαίρομαι που σ'αρέσει αυτό, το έχω μια συμπάθεια) 2 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted October 1, 2019 Share Posted October 1, 2019 5 hours ago, KELAINO said: Μπήκα να δω αν τρέχει τίποτα νανοριμοειδές Όταν ανεβάσω update για την ταινία, θα σου πω και στο FB. 😛 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.