Jump to content

Tι Θα Θέλατε να Δείτε Περισσότερο;


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Όλοι έχουμε διαβάσει διάφορα στη λογοτεχνία του Φανταστικού. Τι σας αρέσει, όμως, και θα θέλατε να δείτε πιο πολύ από αυτό; Ή, τι δεν έχετε δει αρκετά και θα θέλατε να το δείτε περισσότερο; Ή τι δεν έχετε δει καθόλου, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει;

 

 

Αυτό το topic μπορεί να βοηθήσει και ως ένα topic για προτάσεις. Πχ, αν κάποιος πει ότι "θέλω να δω περισσότερο από το Χ" και ένας άλλος έχει διαβάσει ένα βιβλίο με πολύ Χ μέσα (πώς λέμε με πολλή κόκκινη πιπεριά και λίγο σκόρδο :-Ρ), τότε μπορεί να του προτείνει αυτό το βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

Loipon auto pou 8elw egw einai perissotero MArtin:)Plaka kanw.Loipon auto pou 8a 8ela na diavasw einai kati pou 8a sundiaze Warhammer 40k i Fading Suns me MArtin i Erikson.Skoteinh space opera me diagalaksiakes imperialistikes militaristikes autokratories,oikous pou pisomaxaironontai,merchant leagues pou elegxoun paraskhnio,mesaiwnikou xarakthra 8rhskeia,xarakthres ala MArtin kai kosmopolitikh atmosfaira ala Erikson.Ama kserete kati tetoio peite mou:)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα ήθελα να ξεφύγει το φάντασυ απ'το μεσαιωνικό ύφος. Όσο γοητευτικό και να είναι, το έχω βαρεθεί πλέον. Λιγότερη μάχη μεταξύ καλού και κακού' δεν είναι λογική αυτή η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων' κανείς δεν είναι απόλυτα καλός/κακός. Και μια ερώτηση: είναι απαραίτητες οι μάχες; Δεν μπορεί να υπάρξει ένας φανταστικός κόσμος χωρίς πόλεμο; Δεν εννοώ απόλυτα ειρηνικός, ή χωρίς καθόλου αντιδικίες. Αλλά και αυτές οι επικές μάχες που διαβάζουμε συνέχεια, δεν είναι και πολύ ρεαλιστικές. Τελικά, μάλλον περισσότερη ρεαλιστικότητα θέλω. Να μπορείς δηλαδή να σκεφτείς ως πιθανό να συμβεί αυτό που διαβάζεις.

Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι ένα θέμα που κι εγώ το έχω σκεφτεί κατά καιρούς. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πόσα λίγα μυθιστορήματα ακολουθούν τον μη-επικό δρόμο. Ακόμα και ιστορίες όπως η Imajica, όπου δε θα περίμενες κάτι τέτοιο, στο τέλος, βλέπεις οι πράξεις των χαρακτήρων να επηρεάζουν όλο το σύμπαν. Δεν μπορώ να σκεφτώ και πολλά βιβλία που ακολουθούν αυτό το μοτίβο, και, παρότι δε θέλω να περιαυτολογήσω, θα το κάνω. :D Αν θες, μπορείς να τσεκάρεις την Κόρη της Φλόγας, εδώ (κάνε κλικ στο ανάλογο κουμπάκι αριστερά). Είναι μια ιστορία που αφορά τη μυσταγωγία μιας ιέρειας.

 

Επίσης, νομίζω ότι το City of Saints and Madmen του Jeff Vandermeer και το Perdido Street Station του Mieville ανταποκρίνονται στα κριτίριά σου. Αλλά δεν είμαι σίγουρος, γιατί δεν τα έχω διαβάσει ο ίδιος.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα ανοίγεις μεγάλο θέμα... καταρχήν οι επικές μάχες είναι βασικό συστατικό (συνήθως) του φάνταζυ. Σίγουρα όμως υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που δεν περιέχουν (τόσες) μάχες στα έργα τους. Όσο για το μεσαιωνικό στιλ, νομίζω ότι και αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο του φάνταζυ. Αν πεις ότι οι μαχητές δεν πολεμούν με σπαθιά και ασπίδες, αλλά με δεν-ξερω-γω τι άλλο, τότε δεν είναι φάνταζυ! Είναι sci-fi (συνήθως τουλάχιστον). Ο μεσαίωνας είναι μια εποχή που ταιριάζει στο φάνταζυ (ή αντίστροφα;). Τώρα και πριν τον μεσαίωνα το ίδιο "καθεστώς" επικρατούσε: κάστρα, σπαθιά, πανδοχεία και βασιλιάδες.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα και πριν τον μεσαίωνα το ίδιο "καθεστώς" επικρατούσε: κάστρα, σπαθιά, πανδοχεία και βασιλιάδες.

 

Ακριβώς. Επομένως, γιατί νομίζεις ότι είναι μεσαιωνικός ο κόσμος; Διαφωνώ.

 

Και τώρα, θα σου κάνω μια περιέργη ερώτηση (και αυτό είναι ένα θέμα το οποίο είχαμε πραγματικά "σκίσει" σε μια φάση με τον Dain, σε ένα topic για το StarWars, το οποίο τόπικ έφτασε να είναι Χ σελίδες και να ποστάρουμε κυρίως εγώ κι ο Dain --μιλάμε για τρομερή κατάσταση :icon_yea: ). Α, ναι, έλεγα κάτι για μια ερώτηση... Τι θα ονόμαζες κάτι που είναι, απλά, περιέργο, αλλά οι χαρακτήρες δεν μάχονται με σπαθιά και ασπίδες; Για να φέρω κι ένα παράδειγμα (σήμερα φαίνεται πως έχω πολύ όρεξη να περιαυτολογώ), τι πώς θα ονόμαζες το "Τρένο; Fantasy ή scifi;

 

Αυτό είναι γενικότερα ένα "πρόβλημα" (με την έννοια τού κάτι που σε οδηγεί να αναρωτηθείς, όχι την έννοια του πραγματικού προβλήματος) που έχει παρουσιαστεί τον τελευταίο καιρό στα είδη της φανταστικές λογοτεχνίας. Υπάρχουν αμφιβολίες στο αν πρέπει κάτι να ονομαστεί fantasy ή scifi. Παλιότερα, έβλεπες να γράφονται κάτι παρακμιακές ιστορίες με γιγάντια έντομα, ή ανθρώπους που πηγαίνουν στον Άρη και βρίσκουν εκεί έναν πολιτισμό να μάχεται με σπαθιά και να καβαλάει δεινόσαυρους. Και όλα αυτά τα ονόμαζαν scifi. Αργότερα, καθώς η επιστήμη εξελίχτηκε, και όλα αυτά φάνηκε ότι είναι επιστημονικώς αδύνατα... άρχισαν οι λάτρεις του είδους να αναρωτιούνται. Είναι scifi ή είναι fantasy τελικά;

 

Και υπάρχουν δύο ρεύματα.

 

Το ένα ρεύμα λέει πως ό,τι έχει μέσα αστρόπλοια, πλανήτες, λέιζερ κτλ είναι scifi. Ό,τι έχει σπαθιά κάστρα, νάνους, ξωτικά, μάγους, κτλ είναι fantasy. (Αυτό το ρεύμα εμένα προσωπικά με βρίσκει αντίθετο.)

 

Το άλλο ρεύμα λέει πως ό,τι αποτελεί προέκταση της σημερινής επιστήμης και οδηγεί σε εναλλακτικά μέλλοντα ή πραγματικότητες, που όμως θα μπορούσαν να συμβούν είναι scifi. Ό,τι δεν θα μπορούσε να συμβεί --είναι, απλά, περιέργο, απίθανο, "κουφό"-- είναι fantasy. (Αυτό το ρεύμα με βρίσκει σύμφωνο.)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι θα ήθελα να δώ περισσότερα βιβλία fantasy που να μην επηρρεάζονται από το Μεσαίωνα, αλλά από τον αρχαίο κόσμο, ειδικότερα από αρχαία Ελλάδα , Ρώμη, Αίγυπτο, Κίνα, Μέση Ανατολή. Επίσης θα ήθελα περισσότερες ιστορίες στη Θάλασσα και σε Ερήμους.

Link to comment
Share on other sites

Εμενα μου αρεσει ο μεσαιωνας αν και ειναι υπερβολικο να υπαρχει μια φυλη που οι ριζες της να χανονται στους αιωνες και να μη εχει κανει καμια αλλη τεχνολογικη προοδο εκτος απο την τελειοποιηση των πολιορκητικων μηχανων.

Αλλα αυτο που θελω να δω και προσπαθω να πετυχω ειναι η ιδεα μιας νεας φυλης οχι σαν τα ξωτικα που ειναι λιγο πολυκαιρισμενα αλλα κατι εντελως νεο που δεν εχει τις ριζες της σε αυτα. Να μην ειναι με λιγα η "αποψη του συγγραφεα".

Link to comment
Share on other sites

Βάρδε σ'ευχαριστώ, θα τα κοιτάξω.

 

Blackcloak, διάβασε την παγίδα του αηδονιού για φάντασυ σε διαφορετικό setting(ελληνικά δε μιλούσα πριν λίγο;). Ακόμα και το θέμα της μαγείας είναι πολύ ωραία δοσμένο και αρκετά πιστευτό.

Link to comment
Share on other sites

Jaqen H'Gar, αν δεν έχεις διαβάσει το Dune κάνε το. Ταιριάζει με πολλά από όσα ζητάς.

 

Εγώ πάλι ζητάω fantasy βιβλία που να ολοκληρώνονται μετά από 500-600 σελίδες και όχι μόνο επικές Ν-λογίες με κάθε βιβλίο να πλησιάζει τις 1000 σελίδες. Από ένα σημείο και μετά καταντάνε κουραστικά για τον αναγνώστη, όσο καλά κι αν είναι.

Link to comment
Share on other sites

Θα θελα να δω τον Salvatore να εκδοσει βιβλια με κεντρικο ηρωα τον Artemis Entreri και τον Jarlaxle. Επισης θα ηταν ενδιαφερον να δω καποιο βιβλιο του ιδιου στο οποιο θα πεθαινε ο Drizzt η ο Entreri. Μια καθοριστικη μαχη τελος παντον....

Link to comment
Share on other sites

Ta xw diavasei ta Dune kai ta 8ewrw kataplhktika.Apla oxi toso kosmopolitika.O gios tou phge na kanei kati tetoio me ta House Atreides,Harkonnen ktl allamono to Atreides mou arese polu.

Pantws gia auto pou lete peri kalou kakou,maxwn ktl h alh8eia einai oti exw polu kairo na diavasw kati pou na xei nakanei me maxh kalou kakou.Autes oi diamaxes nomizw oti entopizonte pia mono stis nouveles ths Wizards.Ligoi suggrafeis pou sevonte ton eauto tous kanoun toso safh diaxwrismo asprou maurou.Gia to 8ema twn maxwn den mporw na pw mia kalh maxh panta eksitarei.Kalh omws kai realistikh opws anaferthike pio panw.KAti px san thn perigrafh ths maxhs twn Thermopulwn apo ton Pressfield estw se fantasy setting.Alla kai pali pisteuw oti ligoi apo tous kalous suggrafeis xrhsimopoioun sunexws megales maxes gia na entupwsiasoun.O Martin px se toses xiliades selides zhthma na xe 2 megales maxes kai den 8umamai na afierwse se autes panw apo 1 kefalaio.PAntws tis epoxes pou eksomoiwnoun oi suggrafeis einai logiko na uparxoun polemoi,suggrouseis ktl.

Link to comment
Share on other sites

Όσο περίεργο και αν ακούγεται, θα ήθελα να δω περισσότερο χιούμορ και λιγότερα ανθρωποειδή στη φαντασία! Όλοι οι ήρωες φανταστικής λογοτεχνίας είναι ψυχροί και σοβαροί τύποι (βλέπε 'τσου') και περιορζονται σε αστεία που δεν θα καταλάβεις εκτός αν ε΄σιαι ο τάδε κάτοικος της τάδε τάξης της τάδε εποχής.

Και τώρα θα εξηγήσω τη δεύτερη θέση μου. Αν και ακούγεται βλακώδες, δεν καταλαβαίνω γιατί τα πάντα πρέπει να καταλήγουν στον ανθρωπομορφισμό. Όλοι οι ήρωες είναι ανθρωπόμορφοι, τα ζώα είναι πιστά υποζύγια, αλλά ποτέ δεν παίζουν ρόλο. Ίσως και να είναι δύσκολο, αλλά θα ήθελα να δω ένα βιβλίο όπως Η Τελευταία Μαύρη Γάτα του Τριβιζά που να αποτυπώνει μία ιστορία από τα μάτια ενός ζώου. Το Small Gods του Pratchett είχε κάνει μία καλή αρχή, βέβαια...

Επίσης θέλω να δω ιστορίες με περισσότερη μαγεία και κυρίως στην Ανατολή (Οι Μύθοι των Οτόρι μου άρεσαν πολύ...) και τέλος, θα μου άρεσε μία ιστορία με steampunk στοιχεία, ένας βιομηχανικός πόλεμος ή κάτι τέτοιο (βλέπε Silverheart του Moorcock)

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα ήθελα να δω ακόμα περισσότερο βάθος στην ψυχολογία των χαρακτήρων - περισσοτερες εσωτερικες συγκρουσεις, πιο "βαριά" βιβλία, με περισσότερο περιεχόμενο, μεγαλύτερα ει δυνατόν, πολύ grey και με διπλωματικό χαρακτήρα. Πιο βαθιά θεολογικά συστήματα, πιο πολύ φιλοσοφία, κτλ κτλ.

Όχι πως δεν υπάρχουν ήδη αρκετά καλά βιβλία βέβαια, ή πως δεν διαβάζω τα υπόλοιπα.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ θα ήθελα να διαβάσω κάτι με αυτά που λέει η Nienna.

 

Επίσης, θα ήθελα κάτι πρωτότυπο... τώρα το τι είναι πρωτότυπο για μένα, δεν ξέρω θα σας γελάσω...

Πάντως ως προς αυτό μου άρεσε πολύ ο Ντανσάνι με το Η κόρη του βασιλιά της χώρας των ξωτικών. Παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική άποψη των νάνων και των ξωτικών, το στυλ του είναι τρομερό! Είναι εντελώς παραμυθένιο, κάτι που δεν το βλέπεις παντού, δεν είχε καθόλου μάχες -είναι όλο ένα love story (:D )- και είναι τρομερό! Μου άρεσε πάρα πολύ.

 

Για όσους ενδιαφέρονται,

Ένα ωραίο βιβλίο που δεν είναι σε έναν ψευδομεσαιωνικό κόσμο, αλλά πάνω στην παγωμένη σκανδιναβία με τους βίκινγκς, που ξεφεύγει από το καθορισμένο "δόγμα" ξωτικά=όμορφα πλάσματα, αθάνατα με κλίση στη μαγεία και μυτερά αυτιά, νάνοι=κοντοί, χοντροί, με μούσια, τρώνε τον αγλέορα και πίνουν συνέχεια μπύρα αλλά είναι πολύ καλοί πολεμιστές, γιατί χρησιμοποιεί την σκανδιναβική μυθολογία, είναι το War of the Gods (ή War of Gods δεν θυμάμαι) από Poul Anderson. Επίσης έχει πολύ "διπλωματία" (δηλαδή σχέσεις μεταξύ εθνών και τέτοια πράματα). Πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε, αν ενδιαφέρεστε για τέτοια. Στα ελληνικά πιθανότατα δεν έχει μεταφραστεί... εγώ το διάβασα στα αγγλικά.

 

 

 

 

 

 

 

Υ.Γ. Αναφέρω μόνο τους νάνους και τα ξωτικά στα παραδείγματά μου, γιατί είναι οι στάνταρ φυλές ενός fantasy κόσμου.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα ήθελα να δω ακόμα περισσότερο βάθος στην ψυχολογία των χαρακτήρων - περισσοτερες εσωτερικες συγκρουσεις, πιο "βαριά" βιβλία, με περισσότερο περιεχόμενο, μεγαλύτερα ει δυνατόν, πολύ grey και με διπλωματικό χαρακτήρα. Πιο βαθιά θεολογικά συστήματα, πιο πολύ φιλοσοφία, κτλ κτλ.

 

Υπάρχουν πάρα πολλά fantasy με αυτά τα κριτίρια, όπως και με πρωτότυπες φυλές, ή χωρίς καθόλου ξωτικά και νάνους. Κλασικά, προτείνονται τα Α Song of Ice and Fire και Malazan Book of the Fallen, αλλά και άλλα:

 

Kushiel's Dart και οι συνέχειές του

Lord of Snow and Shadows

Kingdoms of Thorn and Bone

 

Όλα έχουν ώριμη θεματολογία, στιγμές διπλωματίας, ασχολούνται με πιο "βαριά" θέματα, και είναι αρκετά πρωτότυπα --ξωτικά και νάνους δεν έχουν ούτε για πλάκα.

 

Επίσης, αν θέλετε να χάσετε τελείως το μυαλό σας,

 

Book of the New Sun, του Gene Wolfe

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω διαβάσει τα υπόλοιπα, μόνο το Song of Ice and Fire.

Είναι πάρα, πάρα πολύ καλό βιβλίο, αλλά "βαρύ"δεν είναι - ούτε φιλοσοφικό κτλ κτλ.

Στη διπλωματία τα πάει καλά αλλά όχι τόσο καλά όσο το Dune.

 

Στην ουσία θέλω να γράψει ο Eco κι άλλα βιβλία. :p

Η να κλωνοποιηθεί και να γράψει κι άλλα. :p (= πιο πολλά βιβλία)

Θα μου πειτε πως δεν είναι ακριβώς fantasy αλλά είμαι περίεργη με τις κατηγοριοποιήσεις, so...

Τελευταία με ευχαρίστησε η Carol Berg σε καθαρό fantasy.

Απίστευτο μεταφυσικό στοιχείο, καταπληκτικό και σοβαρό.

Link to comment
Share on other sites

Το Μπαουντολίνο όμως κατατάσσεται στα φάντασυ, σωστά; Άρα καλά πας :)

Link to comment
Share on other sites

Έχει γράψει κι ένα καινούργιο ο Έκο. Αλλά εγώ γενικά δεν τον πολυσυμπαθώ και τόσο ως συγγραφέα. Αισθάνομαι ότι πρέπει να αναγκάσω τον εαυτό μου για να τελειώσει ένα βιβλίο του.

Link to comment
Share on other sites

Nienna αν θές ΠΟΛΛΕΣ δολοπλοκίες και περίεργα πολιτικά παιχνίδια δες το The Dragon Waiting του John M. Ford. Έχει επίσης άφθονες αναφορές σε περίεργες θρησκευτικές τελετές (π.χ. Μυστήρια του Μίθρα) και σε μια εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας σε μια φανταστική Ευρώπη(με πραγματικά όμως ιστορικά πρόσωπα) :sorcerer: .

 

Για φιλοσοφία προτείνω Earthsea Quartet της Ursula le Guin που είχε επηρρεαστεί από τον Ταοισμό και δημιούργησε ένα πρωτότυπο κόσμο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και κεντρική ιδέα την Ισορροπία (Grey Fantasy στο μεγαλείο του... :rolleyes: ). Κορυφαίο κομμάτι απ' ό,τι έχω διαβάσει σε κριτικές εκείνο που ο Ged χάνει τις δυνάμεις του (το οποίο ως ιδέα το αξιοποίησαν πρόσφατα και άλλοι συγγραφείς...cough...Greenwood...cough:P)...

Link to comment
Share on other sites

Μόλις χθες αγόρασα το Ersthsea Quartet μετά από προτροπή του πωλητή. Όπως είπε ο ίδιος υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν τη φαντασία ως λογοτεχνία και την ονομάζουν παραλογοτεχνία' δεν έχουν παρά να διαβάσουν αυτό για ν'αλλάξουν γνώμη..

 

Ελπίζω να'χει δίκο :)

Link to comment
Share on other sites

Το νέο βιβλίο του Eco είναι ήδη στη λίστα μου για προσεχείς αγορές Βάρδε, αλλά σε ευχαριστώ που το ανέφερες έτσι κι αλλίως!

Earthsea έχω διαβάσει και μου άρεσε πάρα πολύ. :thmbup:

Ford δεν έχω διαβάσει, θα το κοιτάξω, αν έχεις δικιο θα το ευχαριστηθώ πολύ Blackcloak. :D

Link to comment
Share on other sites

Μόλις χθες αγόρασα το Ersthsea Quartet μετά από προτροπή του πωλητή. Όπως είπε ο ίδιος υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν τη φαντασία ως λογοτεχνία και την ονομάζουν παραλογοτεχνία' δεν έχουν παρά να διαβάσουν αυτό για ν'αλλάξουν γνώμη..

 

Ελπίζω να'χει δίκο :)

Όπως προείπε κι ο Μέλανας Μανδύας, είν' εξαίσιο έργο. Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε, κι εγώ να πάρω πίσω το 5ο βιβλίο από ένα φίλο για να το ξαναδιαβάσω (ξαναδιάβασα τη σειρά πρόσφατα, και πάλι μ' άρεσε)!

Link to comment
Share on other sites

το 5ο βιβλίο από ένα φίλο

 

Rasp αλήθεια έχω ακουστά πως έχουν βγεί και άλλα δύο βιβλία εκτός των βασικών τεσσάρων. Το The Other Wind και το Stories from the Earthsea ξέρεις μήπως που μπορώ να τα βρώ στα Αγγλικά εδώ;

Link to comment
Share on other sites

  • 6 years later...

Θα ηθελα να δω περισσοτερο το θεμα του succubus & του incubus..

Επεσε στην αντιληψη μου ψαχνοντας λιγο καιρο πριν, ενα βιβλιο της R. Mead (η οποια εχει γραψει και το Vampire Academy, το οποιο δε προτεινω) το "Vampire & Succubus"..Ο αρχικος τιτλος ειναι Succubus blues, αν θυμαμαι καλα.

Ειναι σειρα, αλλα εχω παρει μονο το 1ο και πραγματικα θα ηθελα να δω περισσοτερα βιβλια πανω στο αντικειμενο...Εχω διαβασει πολλα σχετικα με το θεμα, και μου φαινεται αρκετα ενδιαφερον και καθολου τετριμμενο...

Οχι τιποτα αλλο, αλλα εχω βαρεθει τα ιδια και τα ιδια συνεχεια...

Edited by BlackCatGirl
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..