Το Φως Μέσα μου - Κωνσταντίνος Κέλλης

[GeorgeDamtsios]

Τούτο είναι το πρώτο μου σχόλιο στο sff, οπότε επί της ευκαιρίας χαιρετώ όλους εσάς τους ενεργούς επισκέπτες του. Είναι χαρά μου που σας βρήκα.

Παρακάτω παραθέτω την κριτική μου για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη όπως την ανέβασα στο goodreads.

 

Ελλάδα και λογοτεχνία τρόμου. Έχω ακούσει πολλές φορές ότι τούτες είναι ασύμβατες έννοιες. Άλλες τόσες προσπάθησα να πείσω για το αντίθετο προσπαθώντας να παραθέσω επιχειρήματα που, αν και προφανή, τελικά έμοιαζαν να προσγειώνονται στο πουθενά.

Μήπως τελικά ήταν λάθος η προσέγγιση μου; Μήπως υπάρχουν άλλοι τρόποι για να πείσεις όσους δε θέλουν να πειστούν;

Χμ… υπάρχουν! Και ένας πολύ καλός, ένας ιδιαίτερα αποδοτικός τρόπος, είναι το ιδίοις όμμασι. Τους βάζεις να διαβάσουν κάτι καλό· και μετά η επιχειρηματολογία τους μειώνεται σημαντικά.

Τους βάζεις να διαβάσουν κάτι σαν “Το φως μέσα μου”· και μετά ξύνονται προβληματισμένοι. Γνωρίζουν ότι πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια:

Υπάρχει λογοτεχνία τρόμου και στην Ελλάδα. Και είναι πολύ καλή.

 

Το βιβλίο του Κωνσταντίνου δίνει αυτή την εντύπωση από την πρώτη κιόλας σελίδα. Και παρότι έχουμε να κάνουμε με συλλογή διηγημάτων, κάτι που εκ των πραγμάτων δημιουργεί ζητήματα σύγκρισης συχνά αντί για μια και καλή στο τέλος, η ποιότητα παραμένει τόσο σταθερά σε υψηλά επίπεδα που σύντομα ο αναγνώστης αφήνει κατά μέρος τις συγκρίσεις και αφοσιώνεται αποκλειστικά στην ανάγνωση. Και την απολαμβάνει. Γιατί ο λόγος του συγγραφέα είναι ένα καλοακονισμένο ξυράφι που με κάθε του κίνηση στον καμβά των σελίδων δημιουργεί άπλετες εικόνες. Επειδή επίσης χρησιμοποιεί ένα ευέλικτο λεξιλόγιο και λέει αυτά που θέλει να πει με τις καλύτερες δυνατές λέξεις ακόμη και όταν αυτές είναι οι απλότερες, ενώ όταν θέλει και χρειάζεται μπορεί και ανεβάζει εντυπωσιακά το επίπεδο του.

Το δυνατότερο σημείο του βιβλίου παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι ο ίδιος ο τρόμος που ξεπετάγεται μέσα από τις ιστορίες. Ακόμη και στην πλέον αφύσικη, ο τρόμος παραμένει τόσο ανθρώπινος που συχνά ο αναγνώστης θα κοιτάξει τριγύρω του αλαφιασμένος ή θα κάνει έναν συνειρμό από τη δική του ζωή που θα του φέρει μια εντονότατη ανατριχίλα. Ταυτόχρονα όμως, θα κλείσει και μια πονηρή ματιά στον ίδιο του τον εαυτό: Τι ποιο λογικό από το να τρομάξει όταν επέλεξε να διαβάσει ένα εξαιρετικό βιβλίο τρόμου;

 

Δε θα σταθώ σε κάποια ιστορία συγκεκριμένα, φοβούμενος κυρίως ότι με την κριτική μου θα προδώσω κάτι που δε θα έπρεπε. Το μόνο επιπλέον που θα προσθέσω είναι ότι το διάβασα μέσα σε τρεις μέρες. Και δεδομένου του διαθέσιμου αναγνωστικού μου χρόνου, κάτι τέτοιο μοιάζει σαν να ανταγωνιστικά επάξια τους καλύτερους δρομείς 100 μέτρων του κόσμου σε μια επίσημη χρονομετρημένη κούρσα! Και θαρρώ ότι τούτο αποδεικνύει επάξια το πόσο πολύ μου άρεσε.

 

Εις το επανιδείν στην Νεκρή Γραμμή, Κωνσταντίνε!   

[DinMacXanthi]

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πολύ ξεχωριστό δώρο που μου έκανε αυτά τα χριστούγεννα μια εξαιρετική Ελληνίδα δημιουργός:

Ένας Γέρος σε μορφή amigurumi από το  Elpida's Amigurumi Creations!

Τον κρέμασα πάνω από τον υπολογιστή. Ε, κι αν πέσει καμιά φορά από το καρφί... free heart attack!

[DinMacXanthi]

Καλησπέρα παιδιά, ήθελα να ενημερώσω ότι η συλλογή υπάρχει και σε e-book για αγορά σε αυτήν εδώ τη σελίδα. Αυτό που χρειάζεται είναι το (δωρεάν) app readpoint reader για υπολογιστές, tablets και smartphones. 

[Ballerond]

Κατάφερα λοιπόν κι εγώ και ολοκλήρωσα την συγκεκριμένη συλλογή και νομίζω ότι πραγματικά νιώθω πολύ ολοκληρωμένος σαν αναγνώστης. Τα διηγήματα δεν τα διάβασα με την σειρά που είναι στην συλλογή (κακώς μάλλον) καθώς η φήμη προηγούνταν από το όνομα τους.

Ξεκίνησα με το "Για την Ελίζα" που είχα ακούσει τόσα, μετά με τον Γέρο και το "Φως μέσα μου" και στο τέλος τα πήρα τα υπόλοιπα με την σειρά.

Αυτό βέβαια δεν χάλασε καθόλου την πολύ καλή γενική εικόνα που αποκόμισα

 

Να αναφέρω το εξής: Σε ΟΛΑ τα διηγήματα η γραφή του Ντίνου είναι το λιγότερο άριστη και πολύ καλή τεχνικά. Δε θα το αναφέρω σαν κριτήριο πουθενά αυτό καθώς πολύ δύσκολα θα βρω ψεγάδια. Πραγματικά ρούφηξα κάθε περιγραφή μέχρι το τέλος της. Θα μείνω μόνο στις ιστορίες και τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν

 

Πάμε στα επιμέρους:

 

Το φτυάρι: Κόλαση κι αιώνια τιμωρία. Κανείς δεν είπε ότι η προσωπική κόλαση του καθενός είναι καζάνια με δαίμονες που σιγοβράζουν αμαρτωλούς. Αλλά η επανάληψη μίας τιμωρίας που φαίνεται να μην τελειώνει ποτέ. Μου άρεσαν οι περιγραφές και το πως το σκυλί ξαναδημιουργούνταν από την αρχή. Δεν μου προκάλεσε ιδιαίτερα τρόμο αλλά σίγουρα ένιωσα την απόγνωση των πρωταγωνιστών

 

Ο Γέρος των κοράκων: Αυτή η ιστορία είναι από τις αγαπημένες απ'ότι βλέπω και το καταλαβαίνω απόλυτα. Μου θύμισε Stephen King στα καλά του, κλασικός τρόμος της επαρχίας και του σκιάχτρου και πολύ κινηματογραφικά δοσμένος. Θα το ήθελα και λίγο μεγαλύτερο καθώς δεν με κούρασε καθόλου. 

 

Τάλιθα Κούμι: Ενώ αγάπησα τους πρωταγωνιστές, για μένα αυτή η ιστορία με κούρασε αρκετά. Ενώ οι σκηνές στην αρχή στο δάσος των "αυτοκτονιών" ήταν ανατριχιαστικές, μέχρι να φτάσουμε στο τέλος μετά από ένα σημείο ένιωθα ότι διάβαζα teen horror novel. Ίσως αν ήταν μικρότερο να με κρατούσε και παραπάνω. 

 

Θέλω να δω: Ζήλεψα απίστευτα τις περιγραφές του κοριτσιού και φυσικά την ανατροπή στο τέλος. Ενώ με το που τελείωσα το διάβασμα της τελευταίας πρότασης ήμουν μετέωρος στο αν μου άρεσε, μετά από λίγο συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε πολύ. Ένα από τα αγαπημένα μου της συλλογής.

 

Η ψυχή του Φιλ Ο Ντόνοβαν: Μαύρο χιούμορ, σάτιρα και ένας απολαυστικός πρωταγωνιστής. Πολύ καλά δοσμένο, με το "ελαφρύ" κλίμα της υπόθεσης να μην χάνει καθόλου από τον τρόμο που βγαίνει σιγά σιγά συνειδητοποιώντας του τι μπορεί να πάθεις κάνοντας μία πλάκα. Η σκηνή που του καρφώνουν το τηλέφωνο στο χέρι ήταν ανατριχιαστική.

 

Lights Out: Με διαφορά από τις αγαπημένες μου καθώς και από τα καλύτερα διηγήματα τρόμου που έχω διαβάσει. Με ρούφηξε από την αρχή. Η πρώτη συνειδητοποίηση του παραθύρου με το φως σχεδόν με έκανε να θέλω να ανάψω όλα τα φώτα. Στο σημείο που χτυπάει το τζάμι και σείονται τα πάντα, πραγματικά έκλεισα το βιβλίο. Και το τέλος κορύφωση. Μπράβο Ντίνο. Πραγματικά.

 

Το φώς μέσα μου: Και τι καλύτερο μετά από μία άκρως τρομαχτική ιστορία, να έρθει ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχεις διαβάσει σε βιβλίο. Σαν όνειρο μου φάνηκε η ιστορία, όνειρο που τελείωσε και ήθελα να το ξαναζήσω. Δεν έχω να πω τίποτα αρνητικό. Θα προτείνω σε όλους να αγοράσουν αυτό το βιβλίο μόνο και μόνο για να διαβάσουν ΑΥΤΗΝ την ιστορία. Επίσης γίνεται ταινία άνετα όπως είπε και η elgalla. Μην το αφήσεις, είναι πραγματικά υπέροχο. 

 

Για την Ελίζα: Απολαυστικός τρόμος με μπαρκερικές σκηνές που σου βγάζουν το γνωστό και αγαπημένο σφίξιμο. Μου άρεσε η υπόθεση αλλά με έχασες λίγο στο τι τελικά είχε γίνει η κόρη του και πως τρεφόταν ακριβώς. Αυτό με τις κούκλες δεν λειτούργησε τόσο καλά στο μυαλό μου. Αλλά ο γέρος πολύ πειστικός και αρκούντως τρομακτικός

 

Περπατάει ανάμεσα στα δέντρα: Ιστορία που βασίζεται όλη η ύπαρξη της στο τέλος αν και αυτό δεν με χάλασε. Όλη η σκηνή της ύπνωσης ήταν πολύ πειστική και μου άρεσε το πως την χρησιμοποίησες. Πολλές φορές ένα ανατρεπτικό τέλος είναι αρκετό για να ανεβάσει μία ιστορία αρκεί η διαδρομή ως εκεί να αξίζει.

 

Ο κόλπος των ναυαγίων: Ακολούθησα την συμβουλή σου και πέτυχε!Το διάβασα στις διακοπές μου, στην παραλία με το φραπέ στο χέρι. Ότι έπρεπε! Εκπληκτικό κθουλικό σφηνάκι, με το απαραίτητο μικρό μέγεθος και την σάτιρα που ξεχειλίζει από τα αυτιά! 

 

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας: Ενώ ξεκίνησε πολύ καλά κατέληξε μάλλον στην πιο αδύναμη ιστορία. Ο σουρεαλισμός και η παράνοια που έβγαζε στην αρχή λειτούργησαν τέλεια. Μου άρεσε το concept που όλα ήταν μπουρδέλο αλλά του λέγανε "δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας". Αλλά στην σκηνή με τα κεφάλια, την δίνη, τον γκρεμό κτλ. εκεί το έχασα τελείως. Σαν να ήθελες να του δώσεις άλλο ύφος το οποίο δεν ταίριαξε καθόλου. Πραγματικά αν το συνέχιζες με το ίδιο σκεπτικό χωρίς να σοβαρέψει καθόλου, θα ήταν υπέροχο.

 

Με τα μάτια ανοιχτά, ονειρεύτηκα φωτιά: Ήθελα πολύ να μου αρέσει αυτή η ιστορία. Φαίνεται να επένδυσεις πολύ χρόνο και έρευνα. Οι περιγραφές του πολέμου και των μαχών ήταν πολύ πειστικές και απολαυστικές. Αλλά μέχρι εκεί. Η ιστορία με την ψυχή και το παιδάκι δεν με έπεισε και μου έβγαλε πολύ εύκολο δογματισμό κατά του πολέμου. Αυτό δεν χρειάζεται να το δείξει ένα παιδάκι, το καταλαβαίνουμε όλοι. Θα μπορούσε άνετα να είναι τρία διηγήματα ξεχωριστά για τις τρεις εποχές που διαδραματίζονταν. 

 

Ένα νέο σκοτάδι: Αν και στους περισσότερους βλέπω ότι δεν άρεσε ιδιαίτερα, εμένα μου άρεσε αρκετά. Θα μπορούσε άνετα να είναι πρόλογος ενός campaign ή ενός βιβλίου/μυθιστορήματος. Το σκοτάδι μέσα στο σκοτάδι με έπεισε, το είδα, το ένιωσα. Πολύ ταιριαστή επιλογή για να κλείσεις την συλλογή καθώς το σκοτάδι θα καλύψει το "φως" αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να σταθεί τελείως μόνο του. Αν υπήρχε συνέχεια στην υπόθεση, τότε ναι θα το γούσταρα περισσότερο.

 

Overall, μία πολύ καλή και αξιόλογη συλλογή η οποία αξίζει να διαβάσει οποιοσδήποτε λάτρεις του τρόμου (και όχι μόνο) και φυσικά μία πολλά υποσχόμενη παρουσία στο Ελληνικό φανταστικό. Το καλύτερο ξεκίνημα για έναν συγγραφέα που μόνο καλά μας δείχνει μέχρι στιγμής ;)

 

8/10

[DinMacXanthi]

Ένα νέο από ΗΠΑ μεριά: η πρώτη ιστορία του βιβλίου, το Φτυάρι, αγοράστηκε και θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του pro-rate περιοδικού LampLight  

Επειδή ξέρω ότι το χιλιάρικο του βιβλίου έχει πια εξαντληθεί σχεδόν, αν κανείς το ψάχνει, (φυσικά μπορεί να το παραγγείλει κατευθείαν από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο) θα υπάρχει στο περίπτερο της Momentum στο ΦαντάστιCon το Σαββατοκύριακο 1-2 Οκτωβρίου. Κι εγώ καπού εκεί γύρω θα τριγυρνάω

Edited September 15, 2016 by DinMacXanthi

[wordsmith]

https://www.amazon.com/gp/product/1400073472/ref=as_li_ss_tl?ie=UTF8&tag=wwwfriendlyat-20&linkCode=as2&camp=217145&creative=399377&creativeASIN=1400073472

[volyros]

Λοιπον,δεν θεωρούμαι και ως ο πιο γρηγορος αναγνωστης.Αν και το διαβασμα ειναι απο τις πιο αγαπημενες μου ασχολιες με κουραζει σχετικα γρηγορα,μια ωρα αντε 2 το πολυ και μετα παλι αυριο.Ε ο Κωνσταντινος με εκανε και τελειωσα το βιβλιο του απνευστι!Μεσα σε μια νυχτα!Δεν μπορουσα να το αφήσω!ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ να το αφησω!

 

Στα των ιστοριων τωρα,ολες εχουν και κατι να σου δωσουν,αλλες λιγο και αλλες παααρα πολυ.Για την γραφη,το υφος και την γλωσσα εχουν μιλησει αλλοι πιο ειδικοι απο μενα αρα να πω οτι συμφωνω απολυτα ειναι μαλλον περιττό.Αλλα συμφωνω απολυτα και πρεπει να το εκφρασω!!

 

Αγαπημένο μου προσωπικα διηγημα,αν επρεπε να βαλω καποιο πρωτο,ειναι το "Δεν υπαρχει λογος ανυσηχιας" του οποιου οι εικονες με τρομαξαν και με εξιταραν!Για καποιο λογο μου θυμισαν το silent hill που ειχε στοιχιωσει τα παιδικα μου ονειρα..Απο πολυ κοντα ακολουθουν τα "Lights out","Ο γερος των κορακων","Ταλιθα Κουμι","Για την Ελιζα" και "Το φτυαρι".

 

Το "Φως μεσα μου" ειναι μια κατηγορια μονο του.Τοσο ομορφο.Τοσο λυτρωτικο..Με μια τελικη σκηνη που θα θυμασαι για παντα..

 

Η ψυχη του Φιλ Ο'Ντονοβαν αν και δεν ειναι αμοιγως τρομου μου αρεσε πολυ,καταφερε να με διασκεδασει και να με αγχωσει-προβληματισει σε ισοποσες δοσεις..

 

Ιδιαιτερη μνεια πρεπει να δωσω και στο "Με τα ματια ανοιχτα,ονειρευτηκα φωτια" που με ταξιδεψε με τις περιγραφες του ανα τους αιωνες.Επισης μου εβγαλε μια αντιπολεμικοτητα που με συγκινησε και μου θυμισε γραπτα του Ambrose Bierce.Η δε σκηνη με τον βομβαρδισμο της Δρεσδης απο τις πιο καλογραμμενες του βιβλιου.

 

Τα "Θελω να δω","Περπαταει αναμεσα στα δεντρα","Ο κολπος των ναυαγιων" και "Ενα νεο σκοταδι" τα βρηκα πιο αδυναμα απο τα υπόλοιπα,αλλα εξισου καλογραμμένα και με εξισου δυνατες εικονες να περικλείονται μεσα τους!

 

Υ.Γ.Και επειδη τιποτα τυχαιο Κωνσταντινε,μετα που τελειωσα το βιβλιο και καθως καπνιζα το τριτο τσιγαρο αφηνοντας τις ιστοριες σου να κατασταλαξουν μεσα μου παταω να ανοξει η οθονη του κινητου και τσουπ πρωτη μουρη ο Balin στην οθονη μου!!Αυτη η βραδια ειχε το στιγμα σου περα ως περα!

[DinMacXanthi]

Σ'ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση, αγαπητέ Γιάννη Χαίρομαι που ήταν της αρεσκείας σου, και πραγματικά το βρίσκω εντυπωσιακό ότι διάβασες 350 σελίδες συλλογή διηγημάτων σε μια καθισιά!

[AkisK]

Μετά την ανάγνωση του "Νεκρή Γραμμή", που πραγματικά με άφησε άναυδο, αποφάσισα να ακολουθήσω τον Κωνσταντίνο και το έργο του, με αποτέλεσμα να προμηθευτώ άμεσα τα άλλα δυο βιβλία του.
Ξεκίνησα λοιπόν με το πρώτο της σειράς, έχοντας μεγάλες προσδοκίες και πραγματικά με ασυγκράτητη ανυπομονησία για να διαβάσω μια ποικιλία ιστοριών φανταστικού.
Τελικά, όμως φαίνεται πως ίσως αυτή η ποικιλία ιστοριών σε ένα βιβλίο και όχι η επικέντρωση σε μια κεντρική ιστορία, δεν είναι αυτό που μου ταιριάζει.
Η απογοήτευση μου ήταν απρόσμενη, καθώς στα έργα αυτό υπήρχαν όσο με ενοχλούν σε ένα βιβλίο και δεν τα βρήκα στο δεύτερο του συγγραφέα που όπως είπα και στην αρχή με εντυπωσίασε.
Συγκεκριμένα λοιπόν , πρόκειται για 13 ιστορίες που δεν έχουν κανένα νόημα. Δημιουργούνται ένα σωρό ερωτήματα για τα οποία ποτέ δεν δίνονται εξηγήσεις και στο τέλος των υποθέσεων πραγματικά δεν ξέρεις τι να συμπεράνεις καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικά τέλος. Ουσιαστικά φαίνεται σαν να πρόκειται για σκόρπιες ιδέες του Κωνσταντίνου οι περισσότερες των οποίων αν είχαν δουλευτεί αυτόνομα θα μπορούσαν να αποτελέσουν όμορφα ανεξάρτητα βιβλία. Η συγκέντρωσή τους όμως σε μια έκδοση, με βάση τα δεδομένα που έδωσα πριν ήταν τεράστια απογοήτευση για μένα.
Βέβαια δεν θα μπορούσα να μην τονίσω την πλούσια λογοτεχνική χρήση της γλώσσας και την επιβεβαίωση ότι πραγματικά ο Κέλης ξέρει να γράφει.
Με την βεβαιότητα λοιπόν ότι το βιβλίο αυτό αποτέλεσε μια μικρή αρνητική παρένθεση, στη σχέση μου με τα βιβλία του Κωνσταντίνου, είμαι έτοιμος για την ανάγνωση της Σκιάς, για την οποία έχω ακούσει τα καλύτερα.
Δεδομένου μάλιστα και με βάση την εμπειρία του "Νεκρή Γραμμή", ότι πρόκειται για έναν τρομερά ταλαντούχο αλλά και νέο άνθρωπο, είμαι σίγουρος ότι τα καλύτερα έπονται, γεγονός που με κάνει απίστευτα ευτυχή.

[Spyrex]

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, γι' αυτό και διάβασα έστω και τελευταίο (με βάση τα μέχρι στιγμής εκδοθέντα βιβλία του) το πρώτο βιβλίο του Κέλλη που έγραψε μόνος του. Ήξερα, προφανώς, τι να περιμένω, καθώς έχω διαβάσει τα άλλα 3 βιβλία του που εκδόθηκαν αργότερα. Πρόκειται για έναν πολύ χαρισματικό συγγραφέα που δίνει μία ξεχωριστή ελληνική νότα στη λογοτεχνία τρόμου. Το λεξιλόγιο του συγγραφέα είναι πλούσιο κάτι που προσωπικά με κερδίζει σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Οι περιγραφές των τοπίων δίνουν στην ατμόσφαιρα το στοιχείο που πρέπει για ένα σκηνικό τρόμου. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ισάξιες βέβαια. Αλλά η πλάστιγγα γέρνει σαφώς προς το θετικό. Δεν είναι απλά ιστορίες τρόμου. Οι χαρακτήρες της κάθε ιστορίας έχουν κάποιες ανησυχίες, ανασφάλειες και τάσεις περιέργειας, να ερευνήσουν κάτι το άγνωστο και μυστήριο. Οι αποφάσεις τους τούς οδηγούν σε σκηνικά άγνωστα και αρκετές φορές δυσάρεστα. Αυτός είναι ο Κέλλης. Ασχολείται με θέματα που τα έχουμε ξαναδεί, αλλά τα ξεδιπλώνει με τέτοιο τρόπο που δίνει το προσωπικό του στοιχείο στην κάθε ιστορία. Αγαπημένες μου ιστορίες: «Ο Γέρος των Κοράκων», «Lights Out» και «Με τα μάτια ανοιχτά, ονειρεύτηκα φωτιά».