50 Βιβλία για το 2014

January 18, 2014

5) Το μυστήριο του Σάττερς Άμλετ - Jay Hampton (282)

January 18, 2014

Το λάθος. Τρίτο έργο του Σαμαράκη που διαβάζω, μετά την νουβέλα με τον τίτλο Σήμα κινδύνου και την συλλογή διηγημάτων Ζητείται Ελπίς, και με διαφορά είναι το καλύτερο του συγγραφέα που έχω διαβάσει. Συνήθως για κάθε βιβλίο που σχολιάζω εδώ λέω και λίγα πράγματα για την ιστορία και την πλοκή, αλλά τώρα δεν θα πω τίποτα, πρώτον γιατί υπάρχει κίνδυνος να μαρτυρήσω κάτι από την πλοκή και να χαλάσω τις όποιες εκπλήξεις, δεύτερον γιατί δεν χρειάζεται και τρίτον γιατί πρέπει κανείς να είναι εντελώς ανυποψίαστος γι'αυτά που θα διαβάσει. Το στιλ του Σαμαράκη είναι τέτοιο που είτε θα το αγαπήσεις είτε θα σου φανεί παλιομοδίτικο και βαρετό. Εγώ οφείλω να πω ότι το έχω λατρέψει. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό του μου φτιάχνει κατά κάποιον τρόπο το κέφι, με κάνει να σκέπτομαι κάποια πράγματα, δεν με ψυχοπλακώνει ακόμα και αν η ιστορία είναι ψυχοπλακωτική, γενικά με κάνει να αναρωτιέμαι για τον κόσμο γύρω μου χωρίς παράλληλα να πέφτω σε κατάθλιψη. Η εξέλιξη της πλοκής πολύ καλή, σε κρατάει σε αγωνία για το πως θα καταλήξει η ιστορία, το μπρος-πίσω στην αφήγηση και η εναλλαγή οπτικών γωνιών δούλεψαν εξαιρετικά, είδα πως σκεπτόταν ο κάθε χαρακτήρας για την συγκεκριμένη στιγμή και η ατμόσφαιρα τρομερή, μου θύμισε ελάχιστα Γκράχαμ Γκριν (που διάβασε το βιβλίο και ενθουσιάστηκε) και Λεν Ντέιτον. Το καλό με το βιβλίο είναι ότι μπορεί να διαβαστεί και σαν μια καταγγελία για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και τον απολυταρχικό κρατικό μηχανισμό των Υπηρεσιών Ασφαλείας, και σαν μια ωδή για την δύναμη της φιλίας και το ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά και σαν αστυνομικό με αποκαλύψεις και συνεχές σασπένς. Το τέλος μου φάνηκε δυνατό και με αισιόδοξα μηνύματα, όπως και να τα πάρει κανείς...

-Ιανουάριος

01. Τζέιμς Ελρόι, "Αίμα στο φεγγάρι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006, σελ. 349(8/10)

02. Ντελακόρτα, "Ντίβα", εκδόσεις Aquarius, 1986, σελ. 145(7.5/10)

03. Χ. Φ. Λάβκραφτ, "Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ", εκδόσεις Αίολος, 1988, σελ. 246(9.5/10)

04. Μαρκ Άλπερτ, "Αφανισμός", εκδόσεις Τραυλός, 2013, σελ. 556(8/10)

05. Κωνσταντίνος Κέλλης, "Το φως μέσα μου", εκδόσεις Momentum, 2013, σελ. 327(8.5/10)

06. Ρίτσαρντ Πάουελ, "Θ'ανοίξω πέντε τάφους", εκδόσεις Κισσός, 1965(?), σελ. 126(7/10)

07. Σάλι Γκάρντνερ, "Σάπιο Φεγγάρι", εκδόσεις Ψυχογιός, 2013, σελ. 239(8/10)

08. Τζέιμς Τσέιζ, "Όχι ορχιδέες για τη Μις Μπλάντις", εκδόσεις Λιβάνη, 1987, σελ. 351(8/10)

09. Τζον Κάτσενμπαχ, "Στην κάψα του καλοκαιριού", εκδόσεις Καρρέ, 1989, σελ. 340(8/10)

10. Γουίτλι Στρίμπερ, "Οι λυκάνθρωποι", εκδόσεις Σίμωσι, 1980, σελ. 275(8.5/10)

11. Άντριου Βακς, "Στρέγκα", εκδόσεις Λιβάνη, 1989, σελ. 358(8.5/10)

12. Αντώνης Σαμαράκης, "Το λάθος", εκδόσεις Ελευθερουδάκη, 1965, σελ. 231(9.5/10)

Edited January 18, 2014 by BladeRunner

January 19, 2014

1. Από μια Μπιούικ 8- Stephen King (σελ. 477)
2. Έλος- Πέτρος Τσαλπατούρος (σελ. 94)
3. Γένεσις 1:26- Lucas Marmaduke (σελ. 124)
4. The Sandman- Οι κυνηγοί των ονείρων- Neil Gaiman(Πρώτη επαφή) (σελ. 132)
5. Coraline, Ένα σπίτι στην ομίχλη- Neil Gaiman (σελ. 180)
6. Ο Νυχτοβάτης- Thomas Tessier (σελ. 191)
7. Η φωνή της σκιάς μας- Jonathan Carroll (σελ. 181)
8. Το ηλεκτρικό πρόβατο- Philip Dick (σελ.203)

9. Μικρά ανατριχιαστικά νανουρίσματα- Madame M (σελ.126)
10. Μικρά φρικιαστικά νανουρίσματα- Madame M (σελ. 125)
11. Ο μελαγχολικός θάνατος του Στρειδάκη και άλλες ιστορίες- Tim Burton (σελ. 123)

January 19, 2014

Mini Festival of Horror and Grotesque, σελ. 111
Ο Ωκεανός στην Άκρη του Δρόμου, Neil Gaiman, εκδ. Σελήνη, σελ. 221 (9,5/10)
Ravenor, Dan Abnett, σελ. 258 (8/10)

Πρόκειται για το 1^ο μέρος της τριλογίας Ravenor, ενός Inquisitor στο αχανέστατο και αφιλόξενο σύμπαν του warhammer 40k. Μιλάμε για πολύ σκληροπυρηνικό sci-fi, με πολύ πιστολίδι, ξύλο, τηλεπαθητικούς, αιρετικούς κτλ. Μου άρεσε αρκετά, ήμουν ανάμεσα στο 8 και το 8,5. Τελικά του έβαλα 8, γιατί ελπίζω πως το 2^ο θα είναι καλύτερο. Έχει καλή πλοκή, δεν είναι μόνο μπαμπαμπούμπα, πολύ ωραίους χαρακτήρες, σίγουρα πάντως θα γινόταν πολύ εντυπωσιακή ταινία. Τώρα ένα μικρό διάλλειμα από το sci-fi και μετά θα συνεχίσω να δω που το πάει ο ποιητής. Για το διάλλειμα προτείνεται ‘Τελευταία Ευχή’ με τον Witcher ή ‘Άλλοι’ του Herbert;

January 19, 2014

Mini Festival of Horror and Grotesque, σελ. 111

Ο Ωκεανός στην Άκρη του Δρόμου, Neil Gaiman, εκδ. Σελήνη, σελ. 221 (9,5/10)

Ravenor, Dan Abnett, σελ. 258 (8/10)

Πρόκειται για το 1^ο μέρος της τριλογίας Ravenor, ενός Inquisitor στο αχανέστατο και αφιλόξενο σύμπαν του warhammer 40k. Μιλάμε για πολύ σκληροπυρηνικό sci-fi, με πολύ πιστολίδι, ξύλο, τηλεπαθητικούς, αιρετικούς κτλ. Μου άρεσε αρκετά, ήμουν ανάμεσα στο 8 και το 8,5. Τελικά του έβαλα 8, γιατί ελπίζω πως το 2^ο θα είναι καλύτερο. Έχει καλή πλοκή, δεν είναι μόνο μπαμπαμπούμπα, πολύ ωραίους χαρακτήρες, σίγουρα πάντως θα γινόταν πολύ εντυπωσιακή ταινία. Τώρα ένα μικρό διάλλειμα από το sci-fi και μετά θα συνεχίσω να δω που το πάει ο ποιητής. Για το διάλλειμα προτείνεται ‘Τελευταία Ευχή’ με τον Witcher ή ‘Άλλοι’ του Herbert;

Μια ψυχή πού 'ναι να βγει... διάβασε τον "Γητευτή". Θα σου αρέσει, πέρα από τις γκρίνιες μου.

January 19, 2014

Mini Festival of Horror and Grotesque, σελ. 111

Ο Ωκεανός στην Άκρη του Δρόμου, Neil Gaiman, εκδ. Σελήνη, σελ. 221 (9,5/10)

Ravenor, Dan Abnett, σελ. 258 (8/10)

Πρόκειται για το 1^ο μέρος της τριλογίας Ravenor, ενός Inquisitor στο αχανέστατο και αφιλόξενο σύμπαν του warhammer 40k. Μιλάμε για πολύ σκληροπυρηνικό sci-fi, με πολύ πιστολίδι, ξύλο, τηλεπαθητικούς, αιρετικούς κτλ. Μου άρεσε αρκετά, ήμουν ανάμεσα στο 8 και το 8,5. Τελικά του έβαλα 8, γιατί ελπίζω πως το 2^ο θα είναι καλύτερο. Έχει καλή πλοκή, δεν είναι μόνο μπαμπαμπούμπα, πολύ ωραίους χαρακτήρες, σίγουρα πάντως θα γινόταν πολύ εντυπωσιακή ταινία. Τώρα ένα μικρό διάλλειμα από το sci-fi και μετά θα συνεχίσω να δω που το πάει ο ποιητής. Για το διάλλειμα προτείνεται ‘Τελευταία Ευχή’ με τον Witcher ή ‘Άλλοι’ του Herbert;

Μια ψυχή πού 'ναι να βγει... διάβασε τον "Γητευτή". Θα σου αρέσει, πέρα από τις γκρίνιες μου.

Ευχαριστώ για την απάντηση, αλλά μάλλον αποφάσισα το 'Άλλοι'. Ευχαριστώ επίσης που δεν σχολίασες το 'προτείνεται'! Ντροπή μου, σύζυγος φιλολόγου!!

January 20, 2014

1. Philip Dick - Ο αντίστροφος κόσμος, σελ. 195

2. David Peace - Χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα, σελ. 436

3. Θωμάς Μαστακούρης - Η γκρίζα χώρα, σελ. 184

4. Iain Banks - Εργοστάσιο σφηκών, σελ. 205

January 20, 2014

6) To κουρδιστό πορτοκάλι - Α. Burghess (230)

Ενδιαφέρουσα αποτύπωση του ποινικού συστήματος του κοντινού μέλλοντος, έξυπνοι νεολογισμοί, από τη μέση και μετά ο ηθικοδιδακτισμός αρχίζει να κουράζει.

January 20, 2014

1. Γιώργος Χατζηκυριάκος, Η Χώρα των Χαμένων Ευχών, Βορειοδυτικές Εκδόσεις, 2011 (4/5)

2. Margaret Atwood, The Handmaid's Tale, Εστία, 1990 (5/5)

3. Θωμάς Μαστακούρης, Η Γκρίζα Χώρα και Άλλες Ιστορίες από τον Μακρινό Βορρά, Ars Nocturna, 2012 (3/5)

4. Γιώργος Χατζηκυριάκος, Το Ρολόι του Κόσμου, 2013 (4/5)

5. Bram Stoker, Dracula (5/5)

Dracula

Ε... Ναι... Πώς ακριβώς να διαβάσω ένα έργο που ξέρω ακριβώς τι θέλει να πει; Μονάχα όπως ξαναδιαβάζω ένα αγαπημένο βιβλίο γιατί θέλω να το αφουγκραστώ ξανά. Τότε (και μόνο τότε) ένα βιβλίο που έχει επηρρεάσει τόσους πολλούς διαφορετικούς τομείς της ζωής και της τέχνης είναι κλασικό.

"Listen to them, the children of the night. What music they make!"

Edited January 20, 2014 by Myyst

January 21, 2014

1. Joe Abercrombie, Before They Are Hanged, 570

2. Astrid Rosenfeld, Adams Arv, 496

Εκανα ένα διάλειμμα από τον Αμπερκρόμπη και ξεπέταξα στα γρήγορα την Κληρονομιά του Αδάμ για τον βιβλιοκύκλο μου. Η υπεύθυνη μας το πλάσαρε ως «ναι, εντάξει, είναι μεν για Εβραίους στη Γερμανία επί Β'ΠΠ, αλλά είναι αλλιώτικο, δεν μοιάζει με τα άλλα». Μπούρδες. Μοιάζει εντελώς με τα άλλα.

Επίσης είχε τη φαινομενικά αναπόφευκτη σύγχρονη ιστορία η οποία έχει με κάποιον τρόπο σχέση με την παλιά ιστορία, αλλά τα δύο σετ ηρώων ήταν τόσο ίδια μεταξύ τους που με μπέρδευε κάθε τόσο. Τέλος πάντων. Όχι, καλό ήταν μωρέ, σελιδογυρίστρα. Δεν θα το θάψω πολύ αύριο που έχουμε συνάντηση.

January 21, 2014

1. Siren promised, Jeremy Robert Johnson (173)

2. Succulent Prey - Wrath James White (307)

Το δεύτερο του τύπου που διαβάζω. Το άλλο ήταν σαφώς καλύτερο. Εδώ, αναδυόμενος σίριαλ κίλερ προσπαθεί να απαλλαγεί από την "κατάρα" που νομίζει ότι τον έχει πλακώσει. Θα μπορούσε να είναι εξαιρετικό, αλλά θα έλεγα ότι ώρες ώρες είναι και μάπα. Παρ' όλα αυτά, διαβάστηκε άνετα και σχεδόν απνευστί. Να το κοιτάξω αυτό, γιατρέ μου;

January 21, 2014

2. Η Θράση των Οστών, Ο Αφανισμός των Μάγων Βιβλίο Πρώτο, Στέφανος Κόκκινος, σελ. 448. Σχόλια εδώ.

Edited January 21, 2014 by Naroualis

January 21, 2014

3. Βάγια Ψευτάκη, Ενυδρία. (σελ. 232)

Ένα βιβλίο που το περίμενα αλλιώς, (καλύτερο), έχοντας υπόψη τα διηγήματα της manstredin εδώ στο φόρουμ. Ξεκινάει τελείως διαφορετικά, μια παρέα νέων και τα προβλήματά τους, λέω ΟΚ, γιατί να το διαβάσω αυτό; (αν και καλογραμμένο αυτό το κομμάτι), μετά ο ένας από αυτούς, ο πρωταγωνιστής, βουτάει στην Ενυδρία και αρχίζει η περιπέτεια. Μια περιπέτεια που δεν με κράτησε καθόλου, σε στυλ Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, κάπως, όπου οι ήρωες του βιβλίου αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ζωής τους μπλεγμένα με τα προβλήματα της Ενυδρίας, δεν ξέρω, αν υπάρχουν συμβολισμοί δεν τους κατάλαβα, πάντως αυτό το κομμάτι (που είναι ουσιαστικά όλο το βιβλίο), ήθελα απλά να τελειώσει. Τεράστια διαφορά από τη γραφή του πρώτου κομματιού.

Πάω να ξαναδιαβάσω την Άλμα με τις πεταλούδες. http://community.sff.gr/topic/7417-%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B5%CF%82/?hl=%2B%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CE%B1+%2B%CE%BC%CE%B5+%2B%CF%84%CE%B9%CF%82+%2B%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B5%CF%82

edit: Τώρα που το έκανα, καταλαβαίνω (είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι από την Ενυδρία). Η Ενυδρία είναι ένας κόσμος που, κατά τη γνώμη μου, του ταιριάζουν διηγήματα. Πολλές μικρές ιδέες που ξετυλίγονται και κλείνουν σύντομα, και θα διάβαζα το επόμενο βιβλίο της manstredin αν ήταν μία τέτοια συλλογή.

Edited January 21, 2014 by Cassandra Gotha

January 21, 2014

Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Τέσσερα. Από την βαθμολογία που του έβαλα και μόνο μπορείτε να καταλάβετε πόσο με ενθουσίασε το βιβλίο αυτό. Η ιστορία, η γραφή, οι χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα, τα πάντα! Ο Ντέιβιντ Πις μπορεί να είναι Εγγλέζος αλλά μάλλον είναι από τους καλύτερους μαθητές του Τζέιμς Ελρόι, μπορώ να πω μάλιστα ότι μου φάνηκε και πιο σκληρός από τον δάσκαλό του και ας φαίνεται υπερβολικό αυτό που λέω. Η ιστορία κινείται γύρω από ένα δολοφονημένο κοριτσάκι που βρέθηκε βιασμένο και βασανισμένο, με αληθινά φτερά κύκνου ραμμένα στην πλάτη του, σ'ένα εργοτάξιο. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο νεαρός αστυνομικός συντάκτης Έντουαρντ Ντάνφορντ που θα μπλεχτεί σ'αυτήν την βρώμικη ιστορία που θα καταλήξει σε μια ιστορία δολοφονιών, διαφθοράς και απόλυτης σαπίλας, στην οποία είναι μπλεγμένοι ένα κάρο άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά. Η αφήγηση είναι πραγματικά τρομερή, ισοπεδωτική, με σκληρές περιγραφές και ανάλογους διαλόγους, πάρα μα πάρα πολλές βωμολοχίες και κυνισμό. Η βία είναι έντονη και οι σκηνές φρίκης τόσες που μπορούν να σε στείλουν στο τρελάδικο. Η ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσε να μην είναι σκοτεινή, βροχερή, ερεβώδης, τέτοια που να σου μαυρίσει την ψυχή. Δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά όσοι θέλετε μια σκοτεινή αστυνομική ιστορία με ανάλογη σκληρή γραφή, τότε νομίζω θα πετύχετε διάνα με το βιβλίο αυτό. Είναι το πρώτο βιβλίο μιας τετραλογίας και είναι πραγματικά ντροπή να μην έχουν μεταφραστεί και τα επόμενα... Η ελληνική έκδοση πολύ ωραία και προσεγμένη (αν και με πείραξε το "Ιστανμπούλ"), αλλά η τιμή υπέρ-τσιμπημένη κατά την γνώμη μου. Πάντως εγώ μεταχειρισμένο σε άριστη κατάσταση με 5 ευρώ το βρήκα, οπότε δεν έχω λόγο να παραπονιέμαι για πάρτη μου...