50 Βιβλία για το 2014

[dagoncult]

Λέω να παίξω κι εγώ φέτος.

 

 

1)Μπόρχες/Σάμπατο – Διάλογοι (PRINTA-250)

2)Inglourious Basterds – Κουέντιν Ταραντίνο (ΤΟΠΟΣ-225)

 

Για το πρώτο τα λόγια είναι περιττά.

 

Για το δεύτερο: έφυγε σε μια μέρα (βοήθησε προφανώς η σεναριακή του μορφή). Ομάδα αμερικανοεβραίων μαχητών (κωδικό όνομα 'Μπάσταρδοι') διεισδύει στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία, δολοφονώντας όσους περισσότερους ναζί μπορούν και τρομοκρατώντας τα στρατεύματα του εχθρού με την αγριότητα των φόνων (ανάμεσα στα άλλα οι Μπάσταρδοι παίρνουν τα σκαλπ των θυμάτων τους, τους πολτοποιούν τα κεφάλια με ρόπαλα και χαράζουν σβάστιγκες στα μέτωπα όσων επιζούν). Μέσα στον όλο χαμό έρχεται να ενωθεί η ιστορία μιας εβραιοπούλας, της οποίας η οικογένεια ξεκληρίστηκε από τους ναζί, ενώ η ίδια τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή. Η προσπάθεια της κοπέλας για εκδίκηση θα συμπέσει με τη δράση των Μπάσταρδων, σ' ένα εκρηκτικό τελευταίο κεφάλαιο που αλλάζει την ιστορία του πολέμου. Πωρωτικό όσο κι η ταινία.

[Mors Planch]

1. Στου Χατζηφράγκου, Κοσμάς Πολίτης (477)

[Nestor]

Και συνεχίζω..

 

1. Άχρηστες γνώσεις και χρήσιμες πληροφορίες. Παπαδοπούλου Λίζα. Εκδόσεις Γνώση (122)

2. Γυναίκες, ο ομφαλός του κόσμου. Ντομινίκ Κεσαντα. Εκδόσεις Ψυχογιός. (112)

3. Ζωντανός Θρύλος. Richard Matheson. Εκδόσεις Οξύ. (184)

 

Σαφώς καλύτερο της ταινίας, την οποία και είχα δει πριν να διαβάσω το βιβλίο. Τεράστιες διαφορές, σε σημείο που απλά η ταινία δανείστηκε τη γενική αίσθηση και τον τίτλο του βιβλίου. Δυστυχώς το διάβασα σε μια μέρα. Ήθελα να κρατήσει περισσότερο..

[Airbourne]

Το παιχνίδι του στέμματος - G R R Martin

 

Βιβλίο τέταρτο. Ότι και να πω θα είναι λίγο. Έπος αξιομνημόνευτο. Είναι η πρώτη σειρά (μη ολοκληρωμένη) που διαβάζω και ενώ έχω παρακολουθήσει την τηλεοπτική μεταφορά της μέχρι τώρα. Ήξερα την ιστορία αλλά ήθελα να διαβάσω τις λεπτομέρειες που δεν κατάφερε να μεταφέρει η τηλεόραση, αν και πρόκειται για εξαιρετική μεταφορά, σίγουρα. Οι περιγραφές, η λεπτομέρεια, οι χαραχτήρες, τα πάθη και η ίντριγκα, νομίζω ότι δεν θα αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. Μέσα στο μήνα θα συνεχίσω με το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Ελπίζω ο G R R Martin να μας κάνει την χάρη και να ολοκληρώσει σιγά σιγά την ιστορία. Μπορεί το μέγεθος να κουράζει λίγο αλλά αποζημιώνει με το περιεχόμενο. Εξαιρετικό ανάγνωσμα που το προτείνω σε όλους όσους αγαπούν το είδος.

[Cassandra Gotha]

dagoncult, καλώς μας ήρθες!

 

Άντε, ας κάνω κι εγώ την αρχή για φέτος:

1. Η Τελευταία Ευχή - Αντρέι Σαπκόφσκι (σελ. 376)

 

Η χειρότερη μετάφραση που έχω δει στη ζωή μου (την ξεπερνούν μόνο υποτιτλισμοί σε ταινίες), σε ένα υπέροχο βιβλίο. Ακόμη κι έτσι, να θυμώνω και να στενοχωριέμαι για κάθε άστοχη λέξη ή φράση, ακόμη και που είναι ίσως η έκτη φορά που το διαβάζω από το 2008, το βιβλίο πάλι με εξέπληξε, και μάλλον ποτέ δεν θα σταματήσει. Έξυπνο, φρέσκο, γρήγορο, ευφάνταστο. Όλα τα διηγήματα έχουν σχέση με γνωστά παραμύθια και ποικίλους μύθους από όλη την ευρώπη. Βρίσκει κανείς εκεί την Ωραία και το Τέρας, τον Αρθούρο, το Τζίνι του Λυχναριού, τη Χιονάτη... εεμ, καμία σχέση με ό,τι ξέρει όμως.

 

Σχέση βιβλίου - μετάφρασης, ή αλλιώς, να το αγοράσετε ή όχι: Φανταστείτε ένα ποτάμι που η κοίτη του είναι χρυσή, αλλά στην επιφάνεια του νερού επιπλέουν σκουπίδια που τα παρέσυρε ο άνεμος, μπουκάλια, σακούλες, και που δεν ανήκουν φυσικά στον ποταμό. Κρίμα, αλλά και πάλι, αν δεν δώσετε σημασία σ' αυτά, το χρυσάφι είναι εκεί και συνεχίζει να λάμπει. Σπάνιο αξιοθέατο.

 

Διαβάστε το, όσοι δεν διαβάζετε αγγλικά (ναι, η αγγλική μετάφραση, αν και όχι τέλεια, είναι σκάλες ανώτερη, και την συστήνω σε όσους δεν έχουν πρόβλημα με τη γλώσσα).

[Naroualis]

Άντε καλή αρχή. Η δική μου ήταν η καλύτερη.

 

1. Αδημοσίευτο ελληνικό φανταστικό, σελ. 629

[Alucard]

dagoncult, καλώς μας ήρθες!

 

Άντε, ας κάνω κι εγώ την αρχή για φέτος:

1. Η Τελευταία Ευχή - Αντρέι Σαπκόφσκι (σελ. 376)

 

Η χειρότερη μετάφραση που έχω δει στη ζωή μου (την ξεπερνούν μόνο υποτιτλισμοί σε ταινίες), σε ένα υπέροχο βιβλίο. Ακόμη κι έτσι, να θυμώνω και να στενοχωριέμαι για κάθε άστοχη λέξη ή φράση, ακόμη και που είναι ίσως η έκτη φορά που το διαβάζω από το 2008, το βιβλίο πάλι με εξέπληξε, και μάλλον ποτέ δεν θα σταματήσει. Έξυπνο, φρέσκο, γρήγορο, ευφάνταστο. Όλα τα διηγήματα έχουν σχέση με γνωστά παραμύθια και ποικίλους μύθους από όλη την ευρώπη. Βρίσκει κανείς εκεί την Ωραία και το Τέρας, τον Αρθούρο, το Τζίνι του Λυχναριού, τη Χιονάτη... εεμ, καμία σχέση με ό,τι ξέρει όμως.

 

Σχέση βιβλίου - μετάφρασης, ή αλλιώς, να το αγοράσετε ή όχι: Φανταστείτε ένα ποτάμι που η κοίτη του είναι χρυσή, αλλά στην επιφάνεια του νερού επιπλέουν σκουπίδια που τα παρέσυρε ο άνεμος, μπουκάλια, σακούλες, και που δεν ανήκουν φυσικά στον ποταμό. Κρίμα, αλλά και πάλι, αν δεν δώσετε σημασία σ' αυτά, το χρυσάφι είναι εκεί και συνεχίζει να λάμπει. Σπάνιο αξιοθέατο.

 

Διαβάστε το, όσοι δεν διαβάζετε αγγλικά (ναι, η αγγλική μετάφραση, αν και όχι τέλεια, είναι σκάλες ανώτερη, και την συστήνω σε όσους δεν έχουν πρόβλημα με τη γλώσσα).

 

Αργά μας το είπες, Άννα!!!!

[Myyst]

1. Γιώργος Χατζηκυριάκος, Η Χώρα των Χαμένων Ευχών, Βορειοδυτικές Εκδόσεις, 2011 (4/5)

2. Margaret Atwood, The Handmaid's Tale, Εστία, 1990 (5/5)

 

 

 

The Handmaid's Tale, or, a feminist's worst nightmare

 

Μία υπενθύμηση ότι η δυστοπία δεν βρίσκεται μακριά μας, αλλά μέσα μας. Στους φόβους μας, στις ιδέες μας και στην άγνοιά μας. Μοιάζει δύσκολο να πιστέψεις ότι μία κοινωνία σαν την αμερικανική, με το υψηλό της επίπεδο διαβίωσης και μόρφωσης, μπορεί να κάνει μία τέτοια αναδίπλωση προς τις σκοτεινότερές της παραδόσεις. Αρκεί πράγματι κάτι απλό ώστε να πυροδοτηθεί αυτή τη βόμβα που η κοινωνία κρύβει μέσα της; Πόσο απέχει μία θεοκρατική δυστοπία από συλλογιστικές ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι... θεωρία... όπως θεωρία είναι ότι το ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε επτά ημέρες... άρα οι δύο θεωρίες πρέπει να διδάσκονται στο σχολείο... στη βάση της θεωρίας της ισότητας... των δύο θεωριών που η έχουν και οι δύο ως αναγκαία συνθήκη την πίστη σ' αυτές... καθώς κανείς δεν είδε ποτέ έναν πίθηκο να γίνεται άνθρωπος... εξ' άλλου εσύ τι προτιμάς να πιστέψεις; Ότι είσαι η εκλεκτή δημιουργία ενός παντοκράτορα Θεού ή ένας πίθηκος; Και πια είναι η θέση της γυναίκας σε όλα αυτά; Μα φυσικά η αναπαραγωγή μητρότητα νέων εκλεκτών σκεύων του Θεού. Και ξάφνου θυμάσαι το Ιραν. 

 

Η Atwood μπορεί να μη γραφεί εφ, αλλά ιστορίες για πράγματα που ίσως να συμβούν, όμως ας της το συγχωρέσουμε μιας και γράφει τόσο καλή εφ. 

[BladeRunner]

Το φως μέσα μου. Σχόλιο εδώ:  Το Φως Μέσα μου - Κωνσταντίνος Κέλλης  

 

-Ιανουάριος

 

01. Τζέιμς Ελρόι, "Αίμα στο φεγγάρι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006, σελ. 349(8/10)

02. Ντελακόρτα, "Ντίβα", εκδόσεις Aquarius, 1986, σελ. 145(7.5/10)

03. Χ. Φ. Λάβκραφτ, "Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ", εκδόσεις Αίολος, 1988, σελ. 246(9.5/10)

04. Μαρκ Άλπερτ, "Αφανισμός", εκδόσεις Τραυλός, 2013, σελ. 556(8/10)

05. Κωνσταντίνος Κέλλης, "Το φως μέσα μου", εκδόσεις Momentum, 2013, σελ. 327(8.5/10)

Edited January 7, 2014 by BladeRunner

[wordsmith]

1. Το Φως μέσα μου, Κωνσταντίνος Κέλλης, Momentum. Καλό. Κυρίως ατμοσφαιρικό και ωραίο γράψιμο. Δε μπορώ να πω ότι μου έμειναν χαρακτήρες ή υποθέσεις (καθώς άλλωστε μερικά διηγήματα δεν έχουν ακριβώς υπόθεση), αλλά είναι αρκετά ωραίες οι περιγραφές, η ατμοσφαιρα, η γλώσσα, για να μη με πειράζει αυτό. Κυρίως η γλώσσα, με πλούσιο λεξιλόγιο (μπαγιονέτα=ξιφολόγχη btw), πολλές ωραίες ιδέες για παρομοιώσεις και αποφεύγει προσεχτικά τους αγγλισμούς. Παρόλο που σε γενικές γραμμές τα κατάλαβα όλα τα διηγήματα, νομίζω ότι είναι αρκετά αυτά όπου αργούμε πολύ να μπούμε στο ψητό, τι προσπαθεί να κάνει εδώ ο ήρωας, τι ακριβώς ακολουθούμε και για ποιο λόγο λέμε αυτή την ιστορία. Εντάξει, μερικές φορές αρκεί σαν "διακύβευμα" (που λέει και ο mman) το "κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και ψάχνουμε να βρούμε τι", αλλά όχι πάντα. Η ψήφος μου στην "Ψυχή του Φιλ Ο'Ντόνοβαν". Το "Φτυάρι" μού θύμισε το (ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ και Nebula-winner) "Morning Child" του Gardner Dozois (το έχεις διαβάσει, Ντίνο; ). Πιο τρομαχτικό η "Ελίζα", ίσως επειδή ήταν πιο εύκολο να φανταστώ το μέρος κλπ. Γενική εντύπωση όχι κάτω από 8/10.

[alanon]

1.M. Weis & T. Hickman "Δράκοι στο Φθινοπωρινό Δειλινό" Εκδόσεις Anubis,  σελ. 560 (7,5/10) Η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο του drogonlance και ηταν καλή. εχει πολλά στοιχεία από πολλά αλλα μυθιστορηματα φαντασιας αλλα κραταει ενα επιπεδο ωστε να μην θεωρηθει αντιγραφη. καλός ρυθμος, απλη γραφή χωρις πολλές μαγκιες. ευχαριστο βιβλιο αναλαφρο. στη βαθμολογια φετος λεω να ειμαι πιο αυστηρος...

[aScannerDarkly]

1. Philip Dick - Ο αντίστροφος κόσμος, σελ. 195

2. David Peace - Χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα, σελ. 436

 

(Καμία σχέση με το 1984. Μάλλον ατυχής τίτλος).

Έρεβος. Αν και Άγγλος, ο Peace δείχνει να είναι ο καλύτερος μαθητής του Ellroy. Ισοπεδωτικός αφηγηματικός ρυθμός, κτηνώδης βία στα όρια του ανυπόφορου, ένα βιβλίο που δεν μπορώ να αποφασίσω αν ήταν αστυνομικό ή τρόμος μεταμφιεσμένος σε αστυνομικό. Ναι, υπήρχαν φορές που το στυλ έμοιαζε να γίνεται αυτοσκοπός και η αφήγηση γινόταν λίγο πιο χαοτική από όσο θα έπρεπε, και ίσως ο Peace να το παρακάνει σε σημεία με τη βία (μα πόσο ξύλο θα φάει πια αυτός ο τύπος;) και να φτάνει στα όρια του γκροτέσκου, αλλά το βιβλίο είναι σφυριά στο κεφάλι. Για την υπόθεση δε θα πω τίποτα, παρά μόνο ότι κινείται γύρω από ένα δολοφονημένο κοριτσάκι, στην πλάτη του οποίου είχαν ράψει φτερά κύκνου.

Πώς;

Edited January 8, 2014 by aScannerDarkly

[Simitsakis]

Εάν κατάλαβα σωστά, στο topic βάζουμε κάθε είδους βιβλίου που διαβάζουμε. Εάν είμαι λάθος, διορθώστε με.

 

1. Ο προφήτης, Kahlil Gibran , (Πατάκης)

Με έκανε να αναθεωρήσω μερικά υπαρξιακά και φιλοσοφικά ζητήματα. Ο λόγος του είναι ποιητικός και λυρικός, ενώ το μέγεθός του βοηθά να διαβαστεί σε 2 ώρες περίπου.  Goodreads

 

2. Ο μικρός πρίγκιπας συναντά τον κύριο Καζαντζάκη στο δρόμο της αναζήτησης , Χρήστος Τσαντής, (Λυκόφως)

Και αυτό στα ίδια μονοπάτια με τον προφήτη, βάζει δυο μεγάλες φιγούρες αντιμέτωπες και αποσπά αλήθειες. Το βρήκα πολύ καλό, και αυτό που με τράβηξε ήταν η σύλληψη της ιδέας. Goodreads

 

3. Οι ιστορίες της Μέκτας, Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης, (Οσελότος)

Δεν χρειάζονται συστάσεις. Το διαβάζω τώρα και δεν έχω ακόμη σχηματίσει άποψη. Goodreads 

Edited January 8, 2014 by Simitsakis

[Alucard]

1. Mini Festival of Horror and Grotesque, σελ. 111
2. Ο Ωκεανός στην Άκρη του Δρόμου, Neil Gaiman, εκδ. Σελήνη, σελ. 221 (9,5/10)

 

Μαγεία, με μια λέξη. Ένα υπέροχο παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά. Με υπέροχα καταπλητκικό τέλος. Στην αρχή μου φάνηκε ένα απλώς τέλεια γραμμένο μυθιστόρημα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Το τέλος με συνεπήρε. Το διάβασα και ένιωθα πως έτρωγα την αγαπημένη μου λιχουδιά ως παιδί. Σαν να έπινα καφέ με τον παιδικό μου φίλο. Συγκινητικό, μαγικό, υπέροχο. Σύγχρονος λυρισμός στα καλύτερά του. Λέω να διαβάσω κάνα warhammer 40K (Ravenor Omnibus) να στανιάρω λίγο!

Edited January 8, 2014 by Alucard

[Nihilio]

1) Dan Abnett - Νεκρόπολις (380)

Τρίτο της σειράς Gaunt Ghosts και, ενώ το πρώτο με είχε εντυπωσιάσει με το Characterisation και τη νευρική γραφή του, αυτό εδώ μάλλον με κούρασε. Ενδιαφέρουσα η εικόνα της ολοκληρωτικής ανικανότητας μίας ακάπνιστης Κυψέλης ενάντια στις ορδές του Χάους και οι βλακείες που κάνουν οι σύμμαχοι των ηρωών, αλλά οι χαρακτήρες είναι ρηχοί και χωρισμένοι σε ικανούς καλούς και ανίκανους κακούς.

 

2) Εβαν Τσάντλερ - Η πόλη των καταραμένων (280)

Μέχρι τα μισά είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ που θα μπορούσε να είναι άνετα από τα "δεύτερα" των εκδόσεων Οξύ. Το βιαστικό τέλος όμως και η κακή μετάφραση το χαντακώνουν

[BladeRunner]

Θ'ανοίξω πέντε τάφους. Το μυθιστόρημα αυτό κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ με τον ενδιαφέρων τίτλο Say It With Bullets πριν από εξήντα περίπου χρόνια και επανακυκλοφόρησε από την σούπερ σειρά παλπ αστυνομικών βιβλίων Hard Case Crime πριν από έξι-εφτά. Μ'έναν μικρό έλεγχο, η ελληνική μετάφραση δεν είναι ακριβώς πλήρης, κάποιες φράσεις έχουν συντομευτεί για να γλιτώσει φαίνεται ο εκδότης καμιά δεκαπενταριά σελίδες, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε στο να περάσω αρκετά ευχάριστα ένα δίωρο. Πρωταγωνιστής είναι ο Μπιλ Γουέιν, πρώην αεροπόρος, που ζητάει εκδίκηση για τον πισώπλατο πυροβολισμό που δέχτηκε στην Κίνα από έναν από τους πέντε συνεργάτες του, που τον άφησαν στην ξένη αυτή χώρα, πιστεύοντας ότι είναι νεκρός. Έτσι, ο Γουέιν πρέπει να περάσει από πέντε διαφορετικές πόλεις της χώρας, Τσεγιέν, Σολτ Λέικ Σίτι, Σαν Φρανσίσκο, Ρένο και Λος Άντζελες, στις οποίες διαμένουν οι πέντε εχθροί του, για να τους βρει και να κλείσει τον λογαριασμό μαζί τους. Και ένα τουριστικό πούλμαν που έχει ακριβώς αυτό το δρομολόγιο, θα τον βολέψει τρομερά. Αρκεί να μην τριγυρνά στα πόδια του η πανέμορφη συνοδός του λεωφορείου, που την τρώει ο κώλος της... Και στην μέση υπάρχει και ένας θησαυρός αξίας πεντακοσίων χιλιάδων δολαρίων, ο λόγος όλων των αναποδιών και των φόνων... Δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα από την πλοκή, σχετικά απλή ήταν και δίχως πολλές καλές εκπλήξεις, διαβαζόταν όμως ευχάριστα λόγω της παλπ ατμόσφαιρας. Η γραφή τίποτα το ιδιαίτερο, με λίγο χιούμορ, έκανε απλώς την δουλειά της.

 

-Ιανουάριος

 

01. Τζέιμς Ελρόι, "Αίμα στο φεγγάρι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006, σελ. 349(8/10)

02. Ντελακόρτα, "Ντίβα", εκδόσεις Aquarius, 1986, σελ. 145(7.5/10)

03. Χ. Φ. Λάβκραφτ, "Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ", εκδόσεις Αίολος, 1988, σελ. 246(9.5/10)

04. Μαρκ Άλπερτ, "Αφανισμός", εκδόσεις Τραυλός, 2013, σελ. 556(8/10)

05. Κωνσταντίνος Κέλλης, "Το φως μέσα μου", εκδόσεις Momentum, 2013, σελ. 327(8.5/10)

06. Ρίτσαρντ Πάουελ, "Θ'ανοίξω πέντε τάφους", εκδόσεις Κισσός, 1965(?), σελ. 126(7/10)

[BladeRunner]

Σάπιο Φεγγάρι. Ένα σχόλιο και η βαθμολόγησή μου, εδώ:  Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ  

 

-Ιανουάριος

 

01. Τζέιμς Ελρόι, "Αίμα στο φεγγάρι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006, σελ. 349(8/10)

02. Ντελακόρτα, "Ντίβα", εκδόσεις Aquarius, 1986, σελ. 145(7.5/10)

03. Χ. Φ. Λάβκραφτ, "Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ", εκδόσεις Αίολος, 1988, σελ. 246(9.5/10)

04. Μαρκ Άλπερτ, "Αφανισμός", εκδόσεις Τραυλός, 2013, σελ. 556(8/10)

05. Κωνσταντίνος Κέλλης, "Το φως μέσα μου", εκδόσεις Momentum, 2013, σελ. 327(8.5/10)

06. Ρίτσαρντ Πάουελ, "Θ'ανοίξω πέντε τάφους", εκδόσεις Κισσός, 1965(?), σελ. 126(7/10)

07. Σάλι Γκάρντνερ, "Σάπιο Φεγγάρι", εκδόσεις Ψυχογιός, 2013, σελ. 239(8/10)

Edited June 5, 2014 by BladeRunner

[Mors Planch]

1. Στου Χατζηφράγκου, Κοσμάς Πολίτης (477)

2. A Call to Duty, David Weber & Timothy Zahn (391)

[Mesmer]

1. Θνητοί Θεοί - Richard Morgan (532)

2. Σάρκινο φρούτο - Μιχάλης Μανωλιός (254)

 

 

Κάποια στιγμή θα γράψω μερικά λόγια στο αντίστοιχο τόπικ. Γενικά, το ευχαριστήθηκα αρκετά. Κάποια διηγήματα με παίδεψαν λίγο παραπάνω, αλλά λίγο-πολύ, όλα τους ήταν σχετικά απαιτητικά (ειδικά αυτή η περιβόητη Σοκολάτα   ). 

[Mictantecutli]

1. Από μια Μπιούικ 8- Stephen King
2. Έλος- Πέτρος Τσαλπατούρος
3. Γένεσις 1:26- Lucas Marmaduke

Edited January 11, 2014 by Mictantecutli

[BladeRunner]

Όχι ορχιδέες για τη Μις Μπλάντις. Αυτό είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο του Τζέιμς Τσέιζ που διαβάζω και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχω διαβάσει περισσότερα. Μιλάμε για ένα από τα πιο μαύρα και σκληρά παλπ αστυνομικά μυθιστορήματα που έχω πετύχει, πραγματικό διαμάντι στην κατηγορία του. Έχω όμως κάμποσα βιβλία του στην συλλογή μου και θα επανορθώσω. Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή νομίζω, η Μις Μπλάντις με το πανάκριβο κολιέ της πέφτει θύμα απαγωγής από την συμμορία Ρίλεϊ, που βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στο σπίτι του Τζόνι που είναι για τέτοιες δουλειές. Όμως τα μέλη μιας άλλης, πιο σκληρής, συμμορίας, αυτής των Γκρίσον, με αρχηγό την Μαμά Γκρίσον, μαθαίνουν για την απαγωγή και κατευθύνονται προς το σπιτάκι του Τζόνι για να απαγάγουν την απαχθείσα. Στο μεταξύ, ο πατέρας Μπλάντις θα προσλάβει τον πρώην δημοσιογράφο και νυν ιδιωτικό ντετέκτιβ Φένερ για να βγάλει μια άκρη, γιατί ενώ έχει πληρώσει τα λύτρα, η κόρη του ακόμα αγνοείται και τα ίχνη της συμμορίας Ρίλεϊ έχουν χαθεί... Το βιβλίο είναι γεμάτο βίαιες σκηνές, άσχημες συμπεριφορές από άντρες σε γυναίκες, σκληρούς διαλόγους και αρκετή μαυρίλα. Η Μαμά Γκρίσον είναι μια σκληρή σκύλα, ψηλή και χοντρή, περισσότερο με νταλικέρη ή παλαιστή κάνει παρά με γυναίκα και είναι βασισμένη θαρρώ στην Μα Μπάρκερ, την αρχηγό μιας πραγματικής συμμορίας που έδρασε στην Αμερική για σαράντα χρόνια. Η Μις Μπλάντις περνάει τα πάνδεινα από την σκύλα Μαμά Γκρίσον και τον ψυχασθενή γιο της. Και το τέλος της ιστορίας μόνο ευχάριστο δεν είναι... Η γραφή κλασικά παλπ, η ατμόσφαιρα σαφέστατα νουάρ και η πλοκή ενδιαφέρουσα, αν και ίσως λίγο τραβηγμένη σε σημεία. Η έκδοση του Λιβάνη και αυτή στο ίδιο μήκος κύματος με το περιεχόμενο, παλπ, με καλή μετάφραση και μεγάλη γραμματοσειρά για να έχει περισσότερες σελίδες (το πραγματικό μέγεθος του βιβλίου είναι ένα πυκνογραμμένο βιπεράκι των 170-180 σελίδων). Σύντομα θα ψάξω να βρω και την ταινία του 1971 σε σκηνοθεσία Rober Aldrich με τον τίτλο The Grissom Gang, που βασίζεται στο βιβλίο αυτό.

 

-Ιανουάριος

 

01. Τζέιμς Ελρόι, "Αίμα στο φεγγάρι", εκδόσεις Μεταίχμιο, 2006, σελ. 349(8/10)

02. Ντελακόρτα, "Ντίβα", εκδόσεις Aquarius, 1986, σελ. 145(7.5/10)

03. Χ. Φ. Λάβκραφτ, "Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ", εκδόσεις Αίολος, 1988, σελ. 246(9.5/10)

04. Μαρκ Άλπερτ, "Αφανισμός", εκδόσεις Τραυλός, 2013, σελ. 556(8/10)

05. Κωνσταντίνος Κέλλης, "Το φως μέσα μου", εκδόσεις Momentum, 2013, σελ. 327(8.5/10)

06. Ρίτσαρντ Πάουελ, "Θ'ανοίξω πέντε τάφους", εκδόσεις Κισσός, 1965(?), σελ. 126(7/10)

07. Σάλι Γκάρντνερ, "Σάπιο Φεγγάρι", εκδόσεις Ψυχογιός, 2013, σελ. 239(8/10)

08. Τζέιμς Τσέιζ, "Όχι ορχιδέες για τη Μις Μπλάντις", εκδόσεις Λιβάνη, 1987, σελ. 351(8/10)

Edited January 11, 2014 by BladeRunner

[jjohn]

1. Το Τούρκικο Κόλπο- Boris Akunin (σελ 288~)

 

Δεύτερο βιβλίο της σειράς με τις περιπέτειες του Erast Fandorin και εδώ ασχολιόμαστε με τον   Ρωσό-Τουρκικό Πόλεμο του 1877-78  καθώς ο  Fandorin προσπαθεί να βρει έναν κατάσκοπο των Τούρκων που έχει εισχωρήσει στο στρατόπεδο τον Ρώσων και τους προκαλεί μπελάδες.  Φυσικά, στο σχολείο δεν το αγγίξαμε καν το θέμα, οπότε δεν  είχα ιδέα για τα όσα διαδραματίζονταν. Τέλος πάντων,  αν και αρκετά  αργό σαν  βιβλίο, το διάβασα γρήγορα και μου άρεσε,  αλλά  εάν ήξερα  λίγη ιστορία, σίγουρα θα μου άρεσε περισσότερο.

 

Βαθμολογία: 7/10

[melkiades]

Ιανουάριος

 

1. Ηλιακή καταιγίδα, Asa Larsson (p.372)

2. Η Γκρίζα Χώρα και άλλες ιστορίες από τον μακρινό βορρά, Θωμάς Μαστακούρης (p. 184)

 

Το βιβλίο αυτό διαβάστηκε στη ΛΑΦ και το συζητήσαμε χθες το απόγευμα παρουσία του συγγραφέα σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κουβέντα. Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι στο τόπικ του βιβλίου τις επόμενες μέρες.

[Mictantecutli]

1. Από μια Μπιούικ 8- Stephen King (σελ. 477)
2. Έλος- Πέτρος Τσαλπατούρος (σελ. 94)
3. Γένεσις 1:26- Lucas Marmaduke (σελ. 124)
4. The Sandman- Οι κυνηγοί των ονείρων- Neil Gaiman(Πρώτη επαφή) (σελ. 132)
5. Coraline, Ένα σπίτι στην ομίχλη- Neil Gaiman (σελ. 180)

Edited January 12, 2014 by Mictantecutli

[aScannerDarkly]

1. Philip Dick - Ο αντίστροφος κόσμος, σελ. 195

2. David Peace - Χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα, σελ. 436

3. Θωμάς Μαστακούρης - Η γκρίζα χώρα, σελ. 184