Write off #71 (Cassandra Gotha vs Nihilio)

[Tiessa]

Καιρό είχα να διαβάσω write-off και να θυμηθώ πόσο διαφορετικές ιστορίες μπορούν να ξεπηδήσουν από μια κοινή εισαγωγή.

Να ομολογήσω ότι η εισαγωγή μού άρεσε τόσο πολύ που θα ήθελα κάποτε να έβρισκα λίγο χρόνο να σκεφτώ και μια δική μου σχετική ιστορία.

Τώρα ως προς τα σχόλια και την ψήφο:

Η ιστορία της Άννας κυλάει ποιο ομαλά, παρόλο που κάνει ένα τεράστιο άλμα (leap of faith) και συγχωρείστε μου τα αγγλικά γιατί δεν έβρισκα τίποτα ελληνικότερο, εκεί που ο κύριος Νυχτερινός εξηγεί τι έπαθε ο γιος του. Μου άρεσε το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα, οι διαφορές ανάμεσα στα σημεία του εργαστηρίου, σχεδόν τα πάντα εκτός από το ότι της χρειαζόταν λίγο περισότερος χώρος για να μας εξηγήσει όλη την κοσμοπλασία που γεννήθηκε μέσα στο κεφάλι της.

Η ιστορία του Μιχάλη είχε ταχύτατους ρυθμούς και χιούμορ, αλλά με πήγε απότομα σε πολύ βαθιά νερά. 'Ηταν μια χαρά από μόνη της -δεν της έλειπε τίποτα- να πω ότι διασκέδασα και πάρα πολύ με τον τρόπο που βρίζει.

 

Δύσκολα, με μικρή διαφορά, η ψήφος πάει στην Cassandra.

[Lady Nina]

Κατ' αρχάς, μπράβο στον Ντίνο για την πολύ ωραία εισαγωγή! Όντως θα μπορούσε να σταθεί σαν φλασάκι και, για μένα προσωπικά, βάζει τη σκέψη μου σε δημιουργικά μονοπάτια.

 

Διάβασα τις ιστορίες (μια χθες και μια σήμερα), οπότε ήρθε η ώρα για τα σχόλια. Ξέρω ότι είχατε πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή σας, οπότε διαβάστε τα κυρίως αν έχετε σκοπό να κάνετε διορθώσεις.

 

"Ειδικευμένος μάγος"

 

Αν και βρήκα τον τίτλο της ιστορίας πολύ κοινότυπο και γενικό, το κλίμα της ιστορίας μου άρεσε. Ξετυλίχθηκε σε μια παραμυθένια ατμόσφαιρα, που ήταν πολύ ταιριαστή με την εισαγωγή του Ντίνου, έτσι όπως την είχα φανταστεί εγώ τουλάχιστον.

Αρκετά στοιχεία του αρχικού αποσπάσματος χρησιμοποιήθηκαν πολύ καλά. Παρατήρησα όμως και μιαν ανακρίβεια. Το ότι η επιχείρηση των Νυχτερινών ήταν οικογενειακή, όπως λες, δε συνάδει με τη φράση του κύριου Νυχτερινού: «Κι εγώ το ίδιο, ξέρεις, κάποτε… Αν και σε πολύ διαφορετική σχολή από τη δική σου. Δεν είσαι εδώ τυχαία. Οι αγγελίες μας έχουν την ικανότητα να καταλήγουν στα σωστά χέρια, κι εσύ έφτασες τη στιγμή που σε χρειαζόμασταν». Θα περίμενα δηλαδή μια πιο μεγάλη επιχείρηση να κρύβεται πίσω από τον κύριο με το ροζ μάτι.

Πέρα από αυτό, αρκετά στοιχεία στην εισαγωγή (πχ το φαρμακείο) μού φάνηκαν περιττά, όπως περιττή μου φάνηκε και η δοκιμασία με το βιβλίο που έδειχνε μόνο αγγλικά (αν και σαν ιδέα ήταν πολύ έξυπνη), μια και δεν αποσκοπούσε σε κάτι ουσιαστικό, χώρια που θα δυσκόλευε την κοπέλα στη μετέπειτα αποστολή που θα της έθετε ο κύριος Νυχτερινός, κάτι που ο ίδιος θα ήθελε να το αποφύγει.

Επίσης, νομίζω ότι δεν δικαιολογείται κάπου η μεταφορά των τριών τους στον εξωτερικό χώρο.

Στα της γραφής τώρα, η ιστορία έρεε μεν (εκτός από δυο-τρία σημεία, τα οποία χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω για να βγάλουν νόημα) αλλά νομίζω πως είναι γραμμένη με πολύ περισσότερες λέξεις απ' όσες χρειάζεται.

Συνολικά, αυτό που θα μου μείνει από την ιστορία είναι η παραμυθένια αίσθηση που αποκόμισα όσο τη διάβαζα, και η πατρική -ίσως και "παππουλική"- φιγούρα του κυρίου Νυχτερινού, του οποίου το όνομα καθόλου δε με χάλασε.

 

Άτιτλο

 

Αν και η ιστορία κύλησε σαν νεράκι, δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε ιδιαίτερα. Η γραφή στρωτή, το χιούμορ σε ορισμένα σημεία πετυχημένο, αλλά η ιστορία κόβεται κάπως απότομα. Εκεί που πάει να γίνει ενδιαφέρουσα, μας την κόβεις και μας δίνεις ένα τέλος βιαστικό. Θα προτιμούσα επίσης να μάθω πιο πολλά πράγματα για τους δύο χαρακτήρες που παρουσιάζονται στο αρχικό απόσπασμα, παρά να αναμασιούνται τα ίδια και τα ίδια για τον Άλβιν. Δεν ξέρω αν και τι θα μπορούσες να αλλάξεις, αλλά θα ήθελα πολύ να μάθω για το τι εμπειρίες απέκτησε ο χαρακτήρας σου στις παλίρροιες.

 

Ψήφισα με κύριο κριτήριο την ατμόσφαιρα του κάθε διηγήματος κι επειδή πιο κοντά σε αυτό που θα ήθελα να διαβάσω ήταν το "Ειδικευμένος Μάγος", ψήφισα αυτό.

[DinMacXanthi]

Νομίζω πώς, μιας και πήρανε μπρος η ανάγνωση των ιστοριών και οι ψήφοι, μπορούμε να κρατήσουμε το πολλ ανοιχτό για 2,3 ημέρες ακόμη

Edited February 2, 2014 by DinMacXanthi

[Sonya]

Please, do! Θα διαβάσω/σχολιάσω/ψηφίσω αύριο.

[aScannerDarkly]

Ειδικευμένος μάγος από μένα, αν και πέρασα καλά και με τις δυο ιστορίες. Νομίζω ότι είναι πιο πιστή στην παράγραφο του Ντίνου και τη βρήκα λίγο περισσότερο ολοκληρωμένη - και οι δύο όμως χωρούν λίγη έως κάμποση ανάπτυξη ακόμα.

 

Αλήθεια, Μιχάλη, τις βρισιές γιατί τις λυπήθηκες;

[Airbourne]

Πολύ καλές και απολαυστικές οι ιστορίες και πραγματικά με έβαλαν σε σκέψεις για το ποιά θα ψηφίσω. Επειδή όμως μόνο μία μπορώ:

 

Έχουμε την ιστορία της Άννας όπου έχει μια ομαλή-παραμυθένια απόχρωση όσο και περιεκτική μετάβαση από την καταπληκτική παράγραφο του Κωνσταντίνου ως το τέλος και, από την άλλη, έχουμε μια ιστορία του Μιχάλη, που βρίθει ενέργειας, ίσως σε σημεία περισσότερο ζωντανή και με πιο γρήγορους ρυθμούς από της Άννας. Θα ψηφίσω του Μιχάλη τελικά γιατί ο ήρωας του είχε κάτι από περιπέτεια μέσα του αν και σίγουρα είχε περιθώρια για μεγαλύτερη ανάπτυξη.

[Elli Sketo]

Πολύ καλές και οι δύο ιστορίες. Ίσως φταίει η πάρα πολύ καλή παράγραφος που δόθηκε ή ίσως και τα δύο διηγήματα κυλάνε πολύ κοντά στο ποτάμι των προτιμήσεων μου. Σε κάθε περίπτωση καταπληκτική δουλεία και από τους δύο.

Νομίζω πως η ιστορία της Cassandra είναι ένα πιο ολοκληρωμένο διήγημα, με καλύτερο λόγο και κυλάει πολύ όμορφα και κοντά στην εισαγωγή. Tο ότι πάσχει από δράση ή περιπέτεια δεν με πείραξε και δε πιστεύω ότι η Ουρανία ήταν πιο ευκολόπιστη από τον πρωταγωνιστή του Nihilio. Με ενόχλησε λίγο που φάνηκε να εκνευρίζετε με τη χαλασμένη πυξίδα, αλλά ίσως αυτό τελικά να προσδίδει περισσότερο σε ένα πιο αληθινό χαρακτήρα.

Η άτιτλη ιστορία του Nihilio δεν δείχνει τόσο δουλεμένη και η εισαγωγή μοιάζει ξεκρέμαστη σε σχέση με το υπόλοιπο κείμενο (ειδικά αν βάλει κάποιος τα διηγήματα το ένα δίπλα στο άλλο). Επίσης δε πείστηκα με το πόσο εύκολα δέχτηκε τη μαγεία ο χαρακτήρας του Nihilio. Και εγώ θα έκανα τούμπες αν μάθαινα την ίδια μέρα πως είμαι μάγισσα και πως θα πληρώνομαι αδρά για να επισκευάζω μαγικές συσκευές, αλλά πριν τις τούμπες θα αναρωτιόμουν για τον λάκκο που θα έχει η φάβα...

Δε με ενόχλησε που το διήγημα ήταν απαλλαγμένο από τις βρισιές του Αρκανιστή. Ίσα ίσα που έμοιαζε σα να με βάζει καλύτερα στο μυαλό του πρωταγωνιστή, ο οποίος αρνείται πεισματικά να πέσει στο επίπεδο του Αρκανιστή σε σημείο που ούτε τις βρισιές του δε θέλει να θυμάται. Λέω εγώ τώρα...

Εν κατακλείδι, αν και βρήκα καλύτερη την ιστορία της Cassandra από συγγραφική άποψη ΚΑΙ απόλαυσα και τις δύο ιστορίες ισάξια, η δράση και ο “χαβαλές” της άτιτλης ιστορίας του Nihilio με συνεπήρε και το διήγημα έφυγε νεράκι, παρά τα παραπατήματα που έμοιαζε να κάνει το κείμενο σε σχέση με τον “Ειδικευμένο μάγο”.

+1 από εμένα στο άτιτλο λοιπόν, ευχαριστώ και τους δύο για τις τζαμάτες ιστορίες (ω, ναι!) και τον DinMacXanthi για τη παράγραφο που τη γέννησε!

Edited February 6, 2014 by Elli Sketo

[Mesmer]

Τελικά, το ότι οι δύο ιστορίες ήταν εξίσου καλές φάνηκε από το αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Ισοπαλία, λοιπόν, για τους δύο παίχτες.

 

 

Και αν κάποιος ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε κάποιο παιχνίδι, υπάρχει μια θέση ανοιχτή στο «Ατάκα/εικόνα κι επί τόπου».

[Cassandra Gotha]

Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε.

 

Nihilio, μου άρεσε το δικό σου, αλλά ό,τι είπαν και τα παιδιά: έφτασες με άλμα εκεί, και κόπηκε κάπως απότομα (α-λα Nightwatch, μόνο που εσύ δεν μας έχεις και τη συνέχεια).

 

Το δικό μου, επίσης ό,τι είπαν και τα παιδιά: αρκετά ευκολόπιστη η Ουρανία, και γενικά όλα εύκολα. Πάντως, το διασκέδασα όσο το έγραφα.