Τζέιμς Κλέιβελ (James Clavell)

[Δημήτρης]

Ο Τζέιμς Κλαβέλ ήταν Αμερικανός συγγραφέας Αυστραλοβρετανικής καταγωγής. Γεννήθηκε το 1921 στην Αυστραλία και πέθανε το 1994 στην Ελβετία (ή τουλάχιστον αυτά αναφέρονται στη Wikipedia που κοίταξα, γιατί ένα Ελληνικό άρθο αναφέρει διαφορετικές χώρες και χρονολογίες). Σε ηλικία 19 χρονών κατατάχθηκε στον Βρετανικό στρατό και έλαβε μέρος στον Β' Π.Π. Πιάστηκε αιχμάλωτος των Ιαπώνων και στάλθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Διακρίθηκε μεταξύ άλλων και στη σκηνοθεσία- συγγραφή σεναρίων, αλλά οι παραπάνω εμπειρίες του τού έδωσαν τα ερεθίσματα για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Και είναι κυρίως τα βιβλία του στα οποία οφείλει την φήμη του.

 

Ο Τζέιμς Κλαβέλ έκανε με την Ασία ότι και ο Γουίλμπορ Σμιθ με την Αφρική. Χρησιμοποίησε την ήπειρο σαν φόντο για τις ιστορίες του. Σαμουράι, νίντζα, ίντριγκες, πολιτικές και μη δολοπλοκίες, είναι μερικά από τα καλούδια που παρελαύνουν στα βιβλία του. Αναλυτικά:

 

- King Rat (1962, διαδραματίζεται σ' ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στη Σιγκαπούρη. Πρόκειται ίσως για το πιο αυτοβιογραφικό του πόνημα. Κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis).

      

 

- Tai-Pan (1966, Χονγκ Κονγκ, εκδ. Καρρέ σε δύο τόμους).

      

 

- Shogun (1975, Ιαπωνία, Anubis).

 

- Noble House (1981, Χονγκ Κονγκ, εκδ. Καρρέ σε δύο τόμους).

   

 

- Whirlwind (1986, Ιράν).

 

- Gai-Jin (1993, Ιαπωνία).

 

 

Έχω διαβάσει το ''Ο Βασιλιάς των Αρουραίων'' το οποίο ήταν πολύ καλό. Ήταν όμως το ''Σογκούν'' που μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα και με έκανε να μην μπορώ να πιστέψω αυτά που διαβάζω. Και έχει πάρει πλέον θέση μέσα στα 5-10 καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Σχόλια μου εδώ και εδώ.

Edited June 1, 2021 by Spark
Προστέθηκε η εικόνα του συγγραφέα και των βιβλίων του.

[BladeRunner]

Όσα δικά του βιβλία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά τα έχω στην συλλογή μου, ακόμα και το Σογκούν που τσίμπησα με ένα δεκάρικο από το παζάρι των εκδόσεων! Το μόνο που μένει είναι να βρω το θάρρος και να κάτσω να διαβάσω σύντομα κάποιο δικό του. Το Σογκούν πάντως θα περιμένει λίγο καιρό...

[Δημήτρης]

Τυχερός είσαι με το ''Σογκούν'' γιατί εγώ είχα σκάσει ένα περιποιημένο 50αρικο για να το αποκτήσω. Βλέπεις, δεν γινόντουσαν παζάρια κάθε τρεις και λίγο όταν το αγόρασα... Δεν είναι πάντως δύσκολο βιβλίο παρά το μέγεθος του. Λίγη προσοχή θέλει μόνο μέχρι να συνηθίσεις τους χαρακτήρες και αυτό είναι όλο. Και μακάρι να μεταφραστούν και τα δύο άλλα του που απομένουν. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα και θα ήθελα να διαβάσω όλα τα βιβλία του. Λίγα είναι έτσι κι αλλιώς.

[BladeRunner]

Ο βασιλιάς των αρουραίων (King Rat, 1962)

Εδώ και κάμποσα χρόνια έχω στη συλλογή μου και τα τέσσερα βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά (όλα, πλέον, εξαντλημένα!), και επιτέλους φέτος αποφάσισα να διαβάσω ένα εξ αυτών, για να δω τι εστί Τζέιμς Κλάβελ. Και έπιασα το "Ο βασιλιάς των αρουραίων", που είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, γιατί η αλήθεια είναι ότι ήθελα να τα διαβάσω με τη σειρά που γράφτηκαν.

Λοιπόν, δηλώνω απόλυτα ικανοποιημένος, απόλυτα ενθουσιασμένος. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι θα διάβαζα ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, έντονο και ρεαλιστικό ιστορικό μυθιστόρημα για τη ζωή σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου των Ιαπώνων στην εξωτική Νοτιοανατολική Ασία, και οι υπόλοιπες εξακόσιες και πλέον σελίδες με επιβεβαίωσαν πανηγυρικά. Ο συγγραφέας με την καταπληκτική, έντονη και άκρως εθιστική γραφή του κατάφερε να με κάνει ένα με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και να με ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, στο περιβόητο στρατόπεδο Τσάνγκι της Σιγκαπούρης, και να νιώσω στο πετσί μου όλα αυτά που έζησαν χιλιάδες αιχμάλωτοι πολέμου, όλα όσα αναγκάστηκαν να κάνουν για να επιβιώσουν.

Το μυθιστόρημα αυτό είναι άκρως κυνικό και όχι τόσο σκληρό ή βίαιο όσο θα περίμενε κανείς από ένα βιβλίο που έχει να κάνει με τις συνθήκες σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου υπό τη διοίκηση των Ιαπώνων. Φυσικά, πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ο ίδιος ο Κλάβελ ήταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο που αποτελεί το σκηνικό του βιβλίου, οπότε αν μη τι άλλο έγραψε για ανθρώπους και καταστάσεις που συνάντησε κατά τη διαμονή του εκεί. Επίσης υπάρχουν και ορισμένες μίνι ιστορίες για μερικές από τις γυναίκες των αιχμαλώτων, δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να δούμε πώς ζούσαν και τι έκαναν κι αυτές, την ώρα που οι άντρες τους ήταν χαμένοι κάπου στην Ασία.

Ναι, είναι ένα βιβλίο ολοζώντανο, δυνατό και εθιστικό, με έντονα σκιαγραφημένους χαρακτήρες που εύκολα συμπαθείς ή αντιπαθείς. Προσωπικά, κάτι τύποι σαν τον Βασιλιά ή τον Μάρλοου θα μου λείψουν πάρα πολύ, αλλά ακόμα περισσότερο θα μου λείψει ο μικρόκοσμος του στρατοπέδου Τσάνγκι, έστω κι αν είναι από τα μέρη που φυσικά δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω! Είναι από τα βιβλία που δεν ήθελα με τίποτα να αφήσω από τα χέρια μου (έλα όμως που δεν γίνεται να διαβάσει κανείς εξακόσιες σελίδες χωρίς σταματημό), και όταν το άφηνα πάντα ανυπομονούσα να το ξαναπιάσω. Σίγουρα σε λίγα χρόνια θα το ξαναδιαβάσω, ενώ ελπίζω σύντομα να βρω σε καλή ποιότητα και την ομότιτλη ταινία του 1965.

10/10