Jump to content

Νόρμαν Σπινράντ (Norman Spinrad)


Recommended Posts

Ειναι πολυγραφότατος. Θυμίζω μια ενδιαφερουσα συνεντευξή που ειχε δωσει  παλιότερα  στο sff  http://community.sff.gr/topic/5158-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%80%CE%AF%CE%BD%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84/

 

Βιβλιογραφία (συμφωνα με τη wikipedia)

  • The Solarians (1966)
  • Agent of Chaos (1967)
  • The Men in the Jungle (1967)
  • Bug Jack Barron (1969)
  • The Iron Dream (1972)
  • Passing Through the Flame (1975)
  • Riding the Torch (1978)
  • A World Between (1979)
  • Songs from the Stars (1980)
  • The Mind Game (1980)
  • The Void Captain's Tale (1983)
  • Child of Fortune (1985)
  • Little Heroes (1987)
  • Children of Hamelin (1991)
  • Russian Spring (1991)
  • Deus X (1993)
  • Pictures at 11 (1994)
  • Journals of the Plague Years (1995)
  • Greenhouse Summer (1999)
  • He Walked Among Us (2003)
  • The Druid King (2003)
  • Mexica (2005)
  • Osama the Gun (2007)

 

Για μένα το Τζακ Μπαρον και η Αιωνιότητα ειναι απο τα καλύτερα βιβλία sci.fi. που εχω διαβάσει. Σιγουρα η γνώμη μου ειναι υποκειμενική βέβαια. Καθώς εχω μια ιδιαίτερη αγάπη στη μουσική δεν μπορω να μην αναφέρω το little heros. Ειναι η προσωπική εικόνα για ένα εφιαλτικό μέλλον της μουσικής βιομηχανίας. Εντονα πολιτικοποιημενος και αυτο ξεχειλίζει σχεδόν απο παντου. Αλλα αυτό για ειναι κάτι που για μενα τον κάνει ακομη περισσοτερο αγαπητο.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Από σύμπτωση διάβαζα χτες ένα κομμάτι του ΝτιΦίλιπο για τον Σπίνραντ, στο Λόκους:γιατί πρέπει να είναι ο επόμενος SFWA Grandmaster αλλά και γιατί... δεν θα είναι.

 

Έλεν μας έχουν λείψει οι αξιολογήσεις σου.

Link to comment
Share on other sites

Οι πράκτορες του Χάους μου είχαν φανεί ψιλομούφα. Μέτριο βιβλίο, λίγο αφελές και η πλοκή άρρυθμη.

 

Αντίθετα, o Τζακ Μπάρον είναι από τα καλύτερα βιβλία ΕΦ που έχω διαβάσει.

 

Πιο πρόσφατα διάβασα τα "Χρόνια της Αρρώστιας" που είχε ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία και ιδέα, δυνατή γραφή και φαινόταν ότι το έγραψε ο δημιουργός του Τζακ Μπάρον, αλλά ταυτόχρονα ήταν πιο μικρό σε μέγεθος από όσο ίσως θα έπρεπε και, δυστυχώς, παιδί της εποχής του AIDS

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ούτε εμένα με είχε ενθουσιάσει, το αντίθετο. Ήταν όμως -λάβε υπόψη- έργο της νιότης του. Σε άλλους πάλι άρεσε.

 

Σε ποια έκδοση το είχες διαβάσει;

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ οτι τα "χρονια της αρρωστιας" ηταν πολύ μικρο και γιαυτό ίσως αδικήθηκε. Ενα άλλο πολύ ενδιαφέρον βιβλιο του είναι το "οι ειδήσεις των 11". Οπου πραγματεύεται θέματα όπως η χειραγώγηση των ανθρώπων μεσά απο τα ΜΜΕ και το διεφθαρμένο κιπολιτικο συστημα. Στην ουσία είμαι η ιστορία μιας ομάδας οικοτρομοκρατων που εισβαλλουν σε ενα τηλεοπτικο στούντιο στο κοντινό μέλλον. Nikosal θα με ενδιαφέρε το αρθρο που αναφερεις. Έτσι απο περιέργεια. Ξέρω οτι ο Σπινραντ πχ έχει ενοχλήσει διάφορους κυρίως λόγω των πολιτικών του τοποθετήσεων (αναρχικος κσι συνδικαλιστης; κοκκινο πανί δηλαδή) αλλά δε νομιζω οτι είναι μονο αυτό. Είναι συγγραφεας με ups and downs. Έχει πολύ Καλα αλλα κι ορισμένα μέτρια βιβλια. Θα με ενδιέφερε το σκεπτικό..

Link to comment
Share on other sites

Ούτε εμένα με είχε ενθουσιάσει, το αντίθετο. Ήταν όμως -λάβε υπόψη- έργο της νιότης του. Σε άλλους πάλι άρεσε.

 

Σε ποια έκδοση το είχες διαβάσει;

Από Τρίτωνα

Link to comment
Share on other sites

Ωραίος συγγραφέας ο Νόρμαν Σπίνραντ, μόνο που έχω καιρό να τον διαβάσω.

Πρώτη μου επαφή με το έργο του ήταν το Οι ειδήσεις των 11, το μακρινό 2008, Μάρτιο πιο συγκεκριμένα, τότε που πήγαινα ακόμα Α' Λυκείου. Καταπληκτικό βιβλίο με δυνατή πλοκή, σκληρή γραφή και ενδιαφέροντα μηνύματα. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς διάβασα το Οι πράκτορες του Χάους, σαφώς κατώτερο από το προηγούμενο αλλά αναμφισβήτητα πολύ ενδιαφέρον. Θυμάμαι ότι η πλοκή μου είχε φανεί κάπως καρτουνίστικη σε μερικά σημεία και οι χαρακτήρες επίπεδοι, αλλά οι ιδέες οπωσδήποτε ενδιαφέρουσες και με φιλοσοφικές προεκτάσεις, ενώ και η γραφή πολύ καλή. Επόμενο στην σειρά το καταπληκτικό Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα, με διαφορά το καλύτερο βιβλίο του τύπου που έχω διαβάσει. Το έπιασα στα χέρια μου τον Ιούλιο του 2009 και τόσο από πλοκή όσο και από γραφή θα το χαρακτήριζα εξαιρετικό. Πρέπει κάποια στιγμή να το ξαναδιαβάσω γιατί έχει περάσει πολύς καιρός και είναι κρίμα. Τέταρτο βιβλίο στην σειρά το Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος, μια μικρή νουβέλα με σατιρική διάθεση και ειρωνεία απέναντι στην πολιτική και τις σχέσεις των χωρών, κάπως διαφορετική από τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα. Καλή, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Διαβάστηκε τον Οκτώβριο του 2009. Πέμπτο βιβλίο στην σειρά άλλη μια νουβέλα, Τα χρόνια της αρρώστιας, που διαβάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2010. Πολύ δυνατή και ιδιαίτερη νουβέλα που θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερη σε μέγεθος για μεγαλύτερη απόλαυση. Τέλος, τον Ιανουάριο του 2012 διάβασα την νουβέλα Άγρια νύχτα, μια μικρή αλλά σκληρή ιστορία στην οποία περιγράφεται με ρεαλιστικότητα ένας σκληρός κόσμος. Εννοείται η γραφή παραμένει εξαιρετική και δυνατή, γροθιά στο στομάχι.

Αυτά! Με λίγα λόγια είναι ένας ξεχωριστός συγγραφέας με δυνατή πένα που αξίζει να διαβάσει κάποιος για τις ιδέες του και τα μηνύματα που περνάει μέσω των ιστοριών του, αλλά βέβαια και για την γαμάτη γραφή που μόνο αδιάφορο δεν θ'αφήσει κάποιον. Στην βιβλιοθήκη μου έχω αδιάβαστα δυο βιβλία, το Πασίφικα και το τουβλάκι Η μηχανή του ροκ & ρολ. Κάποια στιγμή πρέπει να τα διαβάσω.

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

"Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα" είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία ΕΦ που έχω διαβάσει. Τον γνώρισα από το "Άγρια νύχτα" πριν από περίπου 20 χρόνια και για τα επόμενα χρόνια αποτελούσε την πρώτη επιλογή μου όποτε ήθελα να ξεφύγω από κλασικούς (Ασίμωφ, Κλαρκ, κλπ). "Τα χρόνια της αρρώστιας" και "Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος" από τις καλύτερες νουβέλες που έχω διαβάσει. Ειδικά στο τελευταίο είχα ενθουσιαστεί με τον τρόπο που καυτηρίαζε την ψυχροπολεμική πραγματικότητα, ενώ παράλληλα προέβλεπε τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το ξεπούλημα των πάντων στο χρήμα, και την αλλόκοτη κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Σε πολλές σκηνές κρατούσα την κοιλιά μου από τα γέλια. Αυτά είναι και τα βιβλία του που ακόμα θυμάμαι. Δυστυχώς, δεν έχω πολλές αναμνήσεις από το πως μου είχαν φανεί οι "Ειδήσεις των 11", "Η μηχανή του Ροκ & Ρολ" και οι "Πράκτορες του Χάους".

Πολύ δυνατή γραφή, καυστικότατος, και με καταπληκτική ικανότητα να παρουσιάζει κόσμους πολύ κοντά σε αυτόν στον οποίο ζούμε. Θα τους χαρακτήριζα "αυριανούς", τόσο κοντά. Πολλά από όσα έγραψε πριν 30 και 40 χρόνια επαληθεύτηκαν.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Από Τρίτωνα

Ωραία... Ρώτησα γιατί η παλιότερη μετάφραση είχε θέματα... Οι εκδόσεις του Τρίτωνα είναι πάντα προσεγμένες.

 

Τώρα, η δική μου συνεισφορά: Τον Jack Baron τον έχω διαβάσει πολλά χρόνια πριν για να γράψω οτιδήποτε, θυμάμαι ότι τότε (δηλ. φοιτητής ακόμα) με είχε εντυπωσιάσει. Αργότερα δοκίμασα να διαβάσω το Πασίφικα (A world between) και είναι από τα ελάχιστα (να είναι όλα μαζί δέκα σε 35 χρόνια ανάγνωσης;) βιβλία που έχω παρατήσει στη μέση. Απογοητευτικό. Αντίθετα είναι πολύ πολύ ενδιαφέρον το The iron dream (1972), ένα μυθιστόρημα που υποτίθεται ότι έχει γράψει ο Χίτλερ σε ένα εναλλακτικό κόσμο, όπου χονδρικά περιγράφει την άνοδο του ναζιστικού κόμματος και ένα εναλλακτικό Β' ΠΠ. Κάποιες στιγμές κουράζει, αυτό το μόνο του ελάττωμα, αλλά σε γενικές γραμμές πολύ καλή ιδέα, ωραία και έξυπνα, πολύ έξυπνα δοσμένη, ως το τελευταίο κεφάλαιο που είναι γραμμένο αυτό από -δήθεν- κριτικό. Μάλιστα, το βιβλίο έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις (φαίνεται ότι το έχει ο Σπίνραντ). Από τη μια μεριά όπως μπορείτε πιο αναλυτικά να δείτε στο λήμμα της wikipedia και αλλού:

 

 

The Iron Dream won critical acclaim, including a Nebula Award nomination and a Prix Tour-Apollo Award. Ursula K. Le Guin wrote in a review that: "We are forced, insofar as we can continue to read the book seriously, to think, not about Adolf Hitler and his historic crimes—Hitler is simply the distancing medium—but to think about ourselves: our moral assumptions, our ideas of heroism, our desires to, lead or to be led, our righteous wars. What Spinrad is trying to tell us is that it is happening here."Leslie Fiedler proposed that Spinrad be considered for the National Book Award in 1973, but apparently won no support from his fellow award judges.

 

 

...ενώ από την άλλη, είχε απαγορευτεί ως φιλοναζιστικό (!) στην πρώην Δ. Γερμανία και άρεσε σε διάφορους ναζί.

 

Είναι ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβάσετε στη σημερινή Ελλάδα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που πλέον υπάρχουν ανάμεσά μας ανοιχτά φιλοναζί...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

To "Πασίφικα" μέτριο. 

Το "Οι πράκτορες του χάους" παλιομοδίτικο και σε κάποια σημεία αφελές.

Τα "Χρόνια της Αρρώστιας" αρκετά δυνατό, με καλό γράψιμο, αλλά θύμα της εποχής του AIDS, όπως αναφέρθηκε.

 

Όμως τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη: 

Το "Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα" είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Τρομερή ιδέα, ολοζώντανο περιβάλλον, ώριμη ανάπτυξη, διαχρονικά θέματα. Αειθαλές. Ιδανικό για απάντηση στην ερώτηση; "Πες μου ένα αγέραστο βιβλίο Ε.Φ. που να μπορεί να σταθεί και σήμερα;"

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Ένα έχω να πω: χάρηκα που διάβασα το Τζάκ Μπάρον πρόσφατα, μόλις ενάμισι χρόνο πριν.

Έχω την εντύπωση ότι είναι ένα βιβλίο που το ευριστήθηκα τώρα που είμαι μεγάλη, κυνική, και περισσότερο ικανή να καταλάβω την ουσία κάποιων πραγμάτων.

Αν το είχα διαβάσει μικρή, τότε που η ε.φ. ήταν για μένα μόνο "καθαρά" διαστημόπλοια και άγνωστοι πλανήτες, δεν θα μου είχε αρέσει και θα είχα χάσει την ευκαιρία να απολαύσω μια εξαιρετική ιστορία.

 

 

Όσο για άλλα έργα του Σπίνραντ, έχω διαβάσει και το Iron Dream, το οποίο ούτε μου άρεσε ούτε και το καλοθυμάμαι.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Είχα διαβάσει το Οι Πράκτορες του Χάους όταν ήμουν φοιτητής και μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση. Διάβασα και το Πασίφικα το οποίο όμως δεν μου άρεσε. Κάποια στιγμή το μέλλον θα πιάσω και το Τζακ Μπάρον.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Η απόψή μου είναι ότι ο Spinrad στα καλά του είναι τόσο καλός που μπορεί να συγκριθεί με τον P.K.DIck.

(Διευκρινίζω ότι αυτό το λέω σαν κομπλιμέντο και μάλιστα πολύ μεγάλο !)

Όταν δεν έχει φόρμα γράφει εξαιρετκά περίπλοκα και δυσνόητα βιβλία.

 

Δεν είδα κανείς να αναφέρει το Russian spring (1991) όπου "προφητεύει" την πτώση της Ρωσσίας αλλά

ταυτόχρονα και την σωτηρία της με :

 

 

την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή ένωση !

 

 

Edited by Old man & SiFi
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έχω διαβάσει τα : Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος, και Τα χρόνια της αρρώστιας  και με ενθουσίασαν!! Με ποιο μου προτείνετε να συνεχίσω;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει τα : Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος, και Τα χρόνια της αρρώστιας  και με ενθουσίασαν!! Με ποιο μου προτείνετε να συνεχίσω;

 

ΣΙΓΟΥΡΑ με το Ο Τζάκ Μπάρον και η αιωνιότητα. Οπωσδήποτε! Και μετά Άγρια Νύχτα, Ειδήσεις των 11 κλπ κλπ... 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ίδια ερώτηση/παράκληση με αυτή που έκανα στο τόπικ του Bradbury. :) Επειδή έχουν βγει βιβλία του Spinrad αρκετά παλιά, μήπως υπάρχει λίστα με τα μεταφρασμένα στα Ελληνικά βιβλία του;

Edited by Mictantecutli
Link to comment
Share on other sites

Ίδια ερώτηση/παράκληση με αυτή που έκανα στο τόπικ του Bradbury. :) Επειδή έχουν βγει βιβλία του Spinrad αρκετά παλιά, μήπως υπάρχει λίστα με τα μεταφρασμένα στα Ελληνικά βιβλία του;

 

- Ο Τελευταίος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Μεγάλη Λάμψη (Παρά Πέντε)

- Οι Ειδήσεις των 11 (Παρά Πέντε)

- Άγρια Νύχτα (Παρά Πέντε)

- Τα Χρόνια της Αρρώστιας (Παρά Πέντε)

- Οι Πράκτορες του Χάους (Τρίτων)

- Πασίφικα (Τρίτων)

- Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα (Μέδουσα)

- Η Μηχανή του ροκ & ρολ (Απόπειρα)

 

Επειδή πάντως δεν την έχω ψάξει την δουλειά όπως στον Μπράντμπερι, παίζει το ενδεχόμενο να υπάρχουν και αρκετά άλλα. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

"Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα" είναι τόσο καλή επιστημονική φαντασία που νομίζεις ότι γράφτηκε σήμερα και όχι το 1969.

Στα θέματα του επηρεασμού των πολιτών μέσω της τηλεόρασης, οι υπόγειες συμμαχίες μεταξύ κομμάτων που δεν έχουν τίποτα κοινό κατά τ' άλλα, η επιβολή της οικονομίας πάνω στην πολιτική, ο Σπίνραντ τα αναπτύσει και βλέπεις ότι δεν διαφέρουν και πολύ σε σχέση με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Από κάποιο σημείο και μετά νοιώθεις ότι δεν διαβάζεις ε.φ. άλλα ένα βιβλίο που σχολιάζει τη σημερινή πραγματικότητα. Και αυτό είναι που χαρακτηρίζει την πραγματικά καλή επιστημονική φαντασία.

9/10 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 4 years later...

Πρώτο του Σπίνραντ που διαβάζω με το ''Άγρια Νύχτα''. Διάλεξα να τον γνωρίσω με ένα από τα πιο μικρά του βιβλία. 

Βρισκόμαστε κάπου στο μέλλον, ίσως όχι τόσο μακρινό όσο θα θέλαμε να ελπίζουμε. Με το κλασικό και μη εξαιρετέο μαύρο φόντο. Τα πάντα σχεδόν να είναι διαλυμένα, η επιβίωση ο ορισμός της λέξης ζόρικη. Οι άνθρωποι κινητές βόμβες με την κάθε μέρα (και νύχτα) να είναι και μία ξεχωριστή μάχη. Δεν ξέρω, ίσως να μπορεί μ' όλα αυτά να εκληφθεί ως cyberpunk. Πρωταγωνιστής ο Γκόντζο, μία φουκαριάρικη φιγούρα εν είδει κυνηγού. Και η Μαίρη Σμιθ που καπρίτσιο της τύχης την έβγαλε από τα σκατά μετατρέποντας την σε σωματοφύλακα πλουσίων. Το σκυλί της κυράς της θα απαχθεί οπότε και καλείται να το ανακτήσει αν δεν θέλει να ξανακυλήσει. Κάπου εκεί οι δρόμοι τους θα συναντηθούν και θα γίνει το έλα να δεις. 

Καλό ήταν. Αν και δεν με πολυτραβάει αυτό το στυλ, μου άρεσε. Μαύρο φλασάκι, διανθισμένο με ψυχολογικά παιχνίδια και κοφτή, μάγκικη γλώσσα. Ο θάνατος σου η ζωή μου, οι soft δεν βαστάνε πολύ. Κρατάει σε εγρήγορση, ξεχνιέται όμως με το πέρας της ανάγνωσης. 

Edited by Δημήτρης
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

Δεύτερο με το ''Οι Πράκτορες του Χάους''. Φόντο πάλι το μέλλον, μακρινό όμως αυτή τη φορά. Τόσο μακρινό σε σημείο που οι χώρες και οι θρησκείες να μην έχουν μείνει στο μυαλό, παρά σαν θολή ανάμνηση. Υπεύθυνο το Ηγεμονικό Συμβούλιο που φροντίζει για τα πάντα. Διοικώντας με σιδηρά πυγμή κάθε πτυχή του γνωστού σύμπαντος, έχει εξαλείψει την πείνα και τις αρρώστιες. Το ότι οι υπήκοοι ζουν ως άβουλα πρόβατα μην έχοντας επίγνωση του τι σημαίνει η ελευθερία, δεν είναι λεπτομέρεια που πρέπει να πολυσκοτίζει. Όχι όμως και για την Δημοκρατική Συνομοσπονδία που αντιστεκόμενη στο απολυταρχικό καθεστώς, παλεύει να επαναφέρει την παλαιά τάξη πραγμάτων. 

Καλό ήταν, πολύ καλό. Το αντιεξουσιαστικό ύφος και τα παράδοξα με την λογική τους όμως επίφαση, δεν γινόταν να μην μου φέρουν αμέσως στο μυαλό τον Έρικ Φρανκ Ράσσελ. Το να καταστρέφεις π.χ. κάποιον χαρίζοντας του την ζωή. Βάζοντας τον να δουλέψει σαν πιόνι για λογαριασμό σου, και μάλιστα εν αγνεία του. Με φιλοσοφικές και... συμπαντικές προεκτάσεις. Που καταδεικνύουν πόσο ποταπές μπορούν να δείχνουν οι ανθρώπινες βλέψεις, μπροστά σε όλο αυτό το χάος εκεί έξω. 

Μου ανέβασε την εκτίμηση για ένα συγγραφέα που μέχρι πριν από λίγους μήνες μου ήταν άγνωστος. Έχω όλα τα μεταφρασμένα του και θα τα πιάσω σιγά- σιγά. Με τελευταίο τον Τζακ Μπάρον αφού λέτε ότι είναι τόσο καλό :)

Edited by Δημήτρης
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

1900587574_.jpg.336acfa317608e8857c439ddb88fa8f4.jpg

Το Σιδερένιο Όνειρο (The Iron Dream, 1972)

Το συγκεκριμένο βιβλίο ήθελα πώς και πώς να κυκλοφορήσει στα ελληνικά (έχοντας διαβάσει έξι βιβλία του Νόρμαν Σπίνραντ), τον Απρίλιο του 2020 οι Εκδόσεις των Συναδέλφων έκαναν την ευχάριστη έκπληξη και το έφεραν στην Ελλάδα, εγώ το αγόρασα άμεσα, να όμως που έπρεπε να περάσουν κάτι παραπάνω από δυο χρόνια για να το διαβάσω. Λοιπόν, πρόκειται χαλαρά για ένα από τα πιο κουλά αλλά απολαυστικά βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια, μια ανελέητη σάτιρα γεμάτη μαύρο χιούμορ, η οποία σάτιρα όμως παίζει με την υπομονή του αναγνώστη, μιας και εδώ ο Νόρμαν Σπίνραντ γράφει ένα παθιασμένο αλλά μάλλον κακογραμμένο και πομπώδες παλπ μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με το ψευδώνυμο Αδόλφος Χίτλερ. Ή μάλλον όχι! Ο Αδόλφος Χίτλερ γράφει ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που απηχεί όλη την κοσμοθεωρία του και τις σκέψεις του για την ανθρωπότητα, μιας και μετανάστευσε στις ΗΠΑ λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε καλλιτέχνης του δρόμου και περιστασιακός μεταφραστής στο Μποεμικό Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης, πριν γίνει εικονογράφος σε περιοδικά και κόμικς και μετά συγγραφέας παλπ μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας (πέθανε το 1953). Χα, είναι φοβερό αυτό που έκανε ο Σπίνραντ, και σίγουρα πολύ έξυπνο και πνευματώδες. Βέβαια, κακά τα ψέματα, σχεδόν όλο το βιβλίο, εκτός από το εισαγωγικό σημείωμα και τον καταπληκτικό επίλογο κάποιου Ομήρου Γουίπλ που αναλύει το μυθιστόρημα του Αδόλφου Χίτλερ (και που παράλληλα δείχνει μια εναλλακτική πορεία της ιστορίας, αφού οι Ναζί δεν κατέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία), είναι ένα βίαιο, αιματηρό και ακραίο μυθιστόρημα ενός σαλεμένου τύπου, γεμάτο επικές μάχες, παρελάσεις, προπαγανδιστικές εκδηλώσεις και πάει λέγοντας, με τις περιγραφές των μαχών αλλά και των εχθρών του πρωταγωνιστή (και της πατρίδας του, της Χελντονίας), να είναι πραγματικά αδιανόητες, όπως θα περίμενε κανείς από κάποιον σαν τον Αδόλφο Χίτλερ (που έγινε συγγραφέας της δεκάρας). Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να γράψω εδώ μερικά τέτοια σημεία για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ, αλλά το καλύτερο είναι απλώς να διαβάσετε το βιβλίο, και να δείτε πόσο έξυπνα ο Σπίνραντ σατιρίζει τον Αδόλφο Χίτλερ και τους Ναζί (και όχι μόνο...). Δεν μπορώ να του βάλω πέντε αστεράκια (σιγά μη βάλω πέντε αστεράκια σε βιβλίο που έγραψε ο Χίτλερ!), αλλά πραγματικά το απόλαυσα. 

8.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Νόρμαν Σπινράντ (Norman Spinrad)
  • 4 weeks later...

1111927880_.thumb.jpg.0937992bc303feb0bb55cd7802a61ea9.jpg 1235960041_-Cover2.webp.28fa4ae017e3adf07b5a53baddb138a0.webp

Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος

Όταν το πάθος για εξουσία οδηγείται στα άκρα του. Ένας Άραβας θρησκευτικός ηγέτης, ένας νεκρός Σοβιετικός πρόεδρος ένας παράφρων σεξομανής Αμερικανός πρόεδρος. Κάποιοι πίσω από αυτούς κινούν τα νήματα. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, οι σοβιετικοί χάκερ, το διεθνες εμπόριο όπλων, είτε ακόμα η σεξουαλικά καταπιεσμένη πρώτη κυρία των ΗΠΑ και ο μαύρος αντιπρόεδρος. Όλοι οι παραπάνω βλέπουν τα σχέδιά τους να διαλύονται καθώς το πυρηνικό μανιτάρι απειλεί για την ύπαρξη του.

Τρέλα και αλλοπρόσαλλα όλα αυτά, αλλά ο spinrad έχει το δικό του στυλ και ύφος, που τον κάνει ξεχωριστό στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας.

Edited by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..