Χάρτινοι ήρωες

[Nirgal]

Όνομα Συγγραφέα: Σταμάτης Σταματόπουλος
Είδος: Επιστημονική φαντασία
Βία; Αρκετή
Σεξ; Περιγραφή σκηνών, αλλά και έμμεσες υπόνοιες. Προειδοποιώ ότι είναι αρκετά σκληρό και άκρως ενοχλητικό.
Αριθμός Λέξεων: περίπου 13500
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Έχω πολύ καιρό να ανεβάσω ιστορία, όπως επίσης και να σχολιάσω ιστορίες άλλων. Ζητώ συγγνώμη και για τα δύο, αλλά κυρίως για τη μη συμμετοχή μου στον σχολιασμό ιστοριών άλλων μελών του φόρουμ. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά θα μπορούν εύκολα να μου δώσουν ελαφρυντικά. Κάποιοι βέβαια, (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) θα φροντίσουν να πούνε ότι η έννοια της λέξης "ελαφρυντικό" τους είναι άγνωστη, και θα με καταδικάσουν στο πυρ το εξώτερο για την γενικότερη και ειδικότερη απουσία μου από το φόρουμ και όχι μόνο. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη και εκλιπαρώ την πολύτιμη γνώμη τους για από το πόνημά μου.

 

Η ακόλουθη ιστορία είναι αρκετά σκληρή και ίσως να μην αρέσει ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Κάποιοι ίσως τη θεωρήσουν άκρως προκλητική. Βέβαια, ίσως να πέφτω και εντελώς έξω. Είναι η πρώτη φορά που γράφω για ένα τόσο "λεπτό" και επικίνδυνο θέμα. Ο κίνδυνος να περάσεις άλλα μηνύματα από αυτά που θέλεις, με αποτέλεσμα να παρεξηγηθείς, είναι μεγάλος. Προκαταβολικά λέω ότι απεχθάνομαι τέτοιου είδους εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης.

 

Η ιδέα κόλλησε μετά την ανάγνωση ενός πολύ γνωστού μυθιστορήματος των τελευταίων ετών, το οποίο θα αποκαλύψω αφού ξεκινήσει ο σχολιασμός της ιστορίας (αν και κάποιοι από όσους τη διαβάσετε, θα καταλάβετε σχεδόν αμέσως ποιο είναι το βιβλίο). Η ιδέα, αφού κόλλησε, δεν έλεγε να ξεκολλήσει, και έτσι, έπρεπε να την καταγράψω.

 

Η ιστορία σηκώνει επέκταση, κάτι το οποίο θα ήθελα να κάνω, αλλά πριν συνεχίσω θα ήθελα να ακούσω γνώμες: τίτλος, που δεν βγαίνει νόημα, που κάνει κοιλιά, τι χρειάζεται επεξήγηση, τι είναι περιττό, τι θα θέλατε επιπλέον να δείτε, πως κυλάει, αν υπάρχουν ασυνέπειες, και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.

 

Επιπλέον θα πρότεινα το εξής soundtrack κατά την ανάγνωση: "I'd love to change the world", "Mad world", "Short change hero", "Monkey", "Squirm" (χωρίς να σημαίνει ότι θα συμφωνήσετε με αυτά).

 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλή ανάγνωση.

 

 

Χάρτινοι ήρωες.docx

Χάρτινοι ήρωες.pdf

[mman]

Χμμ. Βλέπω 13.500 λέξεις και λέω δεν.

Μετά όμως διαβάζω τα σχόλια και μου κινείς το ενδιαφέρον.

Πάντως, δεν χρειάζεται, λάθος, δεν πρέπει να έχεις τόσο απολογητικό ύφος για ένα λογοτεχνικό κείμενο. Εξυπακούεται ότι δεν εκφράζει απαραίτητα εσένα.

Και έχω και μια άγνωστη λέξη ("ελαφρυντικό"). :-)

Θα το διαβάσω, αλλά, εν μέσω Εργαστηρίου ίσως αργήσω λίγο.

[mman]

Πλην:

-Χρησιμοποιημένη κεντρική ιδέα

-Μικρά κενά κατανόησης (υπάρχει τελικά το Καραβάνι και η αποικία;)

-Μικρά ζητήματα αληθοφάνειας (Όορτ, υπερπληθυσμός)

 

Συν:

+Καλή επιμέρους ανάπτυξη ιδέας

+Καλός ρυθμός

+Καλή ατμόσφαιρα

+Οι αναφορές

+Ενδιαφέροντες χαρακτήρες

+Προσοχή στη λεπτομέρεια

+Κουμπώνουν και εξηγούνται σχεδόν όλα

+Συνεπές τέλος

 

Χάρτινοι ήρωες - MM.docx

[Nirgal]

Μιχάλη, σ' ευχαριστώ! Δεν περίμενα ότι θα κατάφερνες να το διαβάσεις τόσο σύντομα.

 

Οι επισημάνσεις σου είναι πολύ καλές (όπως πάντα), και κατά την πρώτη επιμέλεια θα ληφθούν σοβαρά υπόψιν.

 

 

Και μια απορία: Τα σχόλια τα έκανες σε δύο διαφορετικούς υπολογιστές; Τα περισσότερα σχόλια είναι με το όνομά σου, αλλά προς το τέλος εμφανίζεται και ένα ακόμα.

[mman]

Επίσης, ξέχασα να γράψω ότι το περιβάλλον και το σκηνικό μου άφησαν μια γεύση παρόμοια με κάποια διηγημάτα του... Scanner, με τις κυριότερες διαφορες να είναι ότι γράφεις λιγότερο υποβλητικά αλλά περισσότερο κατανοητά από κείνον. :-)

[Nirgal]

Επίσης, ξέχασα να γράψω ότι το περιβάλλον και το σκηνικό μου άφησαν μια γεύση παρόμοια με κάποια διηγημάτα του... Scanner, με τις κυριότερες διαφορες να είναι ότι γράφεις λιγότερο υποβλητικά αλλά περισσότερο κατανοητά από κείνον. :-)

 

Τη δεξιοτεχνία στον χειρισμό της γλώσσας, όπως τα καταφέρνει ο Scanner, λίγοι μπορούν να τη φτάσουν. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα κείμενά του είναι τόσο υποβλητικά και ατμοσφαιρικά. Αλλά και μόνο που λες ότι το διήγημα σου άφησε παρόμοια γεύση, το θεωρώ σημαντικό κατόρθωμα.

 

Ρε, σίγουρα γράφεις εσύ, Μιχάλη; Ή μήπως έχει βρει κάποιος τον κωδικό σου και με δουλεύει; Σαν πολύ καλά μου ακούγονται όλ' αυτά.

Ειδικά από σένα.

Όχι ότι δεν μ' αρέσει η ιστορία που έγραψα, αλλά δεν την έχει διαβάσει πολύς κόσμος (νομίζω ότι είσαι ο τρίτος και οι υπόλοιποι δεν είναι ανελέητοι κριτές) και μέχρι τώρα δεν είχα ανατροφοδότηση για να ξέρω τι έκανα.

[mman]

Φτου, γαμώτ, και το 'λεγα ότι κάτι είχα ξεχάσει... Το φόρουμ logged in είχα ξεχάσει! :-)

 

Σοβαρά τώρα, ήταν ένα τίμιο διήγημα. Τίποτα το εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου, αλλά μια καλή προσπάθεια σε πολλούς τομείς. Μάλλον αυτό σηματοδοτεί μια σταθεροποίηση της ποιότητας των έργων σου σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Σίγουρα υπάρχουν πολλές βελτιώσεις που μπορούν να γίνουν (πέρα από τις μερικές δεκάδες που προτείνω εγώ). Αλλά είναι μια καλή αρχή.

[wordsmith]

Σίγουρα υπάρχουν πολλές βελτιώσεις που μπορούν να γίνουν (πέρα από τις μερικές δεκάδες που προτείνω εγώ).

Δε σου φτάνει αυτό για να πειστείς ότι το έγραψε ο mman;

 

Λοιπόν, στο θέμα μας: πολύ ενδιαφέρον, καλογραμμένο και πολύ καλή προσπάθεια για εκμετάλλευση του θέματος της κλωνοποίησης και των ηθικών ζητημάτων που εγείρει. Το βιβλίο που σου έδωσε την έμπνευση μάλλον δεν το έχω διαβάσει, οπότε ανυπομονώ να μάθω ποιο είναι (εκτός αν είναι το "Μη μ' αφήσεις ποτέ", οπότε απλά εγώ δεν το συσχέτισα).

-Στην αρχή με μπέρδεψες, μέχρι να καταλάβω ποιος είναι ποιος, ποιος είναι κλώνος και ποιος όχι. Σ' αυτό θα βοηθούσε το να είναι όλες η σκηνές στη σωστή χρονική σειρά (γιατί έχω την εντύπωση ότι κάποιες είναι φλασμπάκ, εκτός από τις προφανείς, όπου ο Βόλο διηγείται τα περί κλώνων των δύο αδελφών και πώς τους χρησιμοποίησαν - αυτά να τα αφήσεις όπως είναι). Και γενικά είχα σχεδόν συνέχεια την εντύπωση ότι αν πάψω να προσέχω έστω και ελάχιστα, θα χάσω το νήμα και δε θα βγάζω νόημα. Αλλά τελικά το κατάλαβα.

-Ελάχιστα συντακτικά και γραμματικά λάθη. Να βάζεις κόμμα μετά από τις προσφωνήσεις, πχ "Έλα, Μπρον".

-Αν το είχες στείλει στο εργαστήριο, θα το καταλάβαινα ότι είναι δικό σου και μόνο από το όνομα Μπρον. Και ο άλλος λέγεται Λόγκαν από τον Wolverine, φαντάζομαι.  

-Αυτό με τις φωνητικές χορδές με συγκίνησε . Το έχεις γράψει και με το σωστό τρόπο για να συγκινεί. Μπράβο.

-Νομίζω πως μπορείς να μαντέψεις σε ποιο σημείο είπα "ω, θε μου!"   για το βάθος διαστροφής όπου πέφτει κάποιος χαρακτήρας σου... (να προειδοποιείς να μην το διαβάζουμε τρώγοντας )

-Μερικές λεπτομέρειες νομίζω ότι δε χρειάζονται, πχ τα πολλά είδη ναρκωτικών, άγνωστων σήμερα. Το silica τι είναι πάλι; Κράτα μόνο τον πάγο. Μη σου πω ότι δε χρειάζεται καν να είναι ένα νέο είδος ναρκωτικού, σου κάνουν κι αυτά που υπάρχουν σήμερα. Ή κάτι δεν κατάλαβα πάνω στο ρόλο τους.

-Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα ότι πρέπει να πεις κάπου αν η "αποικία" υπάρχει στα αλήθεια.

-Το Οορτ ("νέφος του Οορτ" ή κάτι τέτοιο) πού το έχω ξανακούσει;

-Μου θύμισε τη "Σοκολάτα" του mman. Καθόλου τον Ηφ. Με την καλή έννοια.

-Αυτά που διηγείται ο Λουντ, να τα βάλεις καλύτερα σαν παρέκβαση, σε τρίτο πρόσωπο, σαν ένα από τα φλασμπάκ, γιατί είναι πολύ καλή, λογοτεχνικά, η αφήγηση και δεν κολλάει να έχει τέτοιες ικανότητες αφήγησης κλπ ένας τέτοιος τύπος σε τέτοια περίσταση. Σιγά μην τους πει και ποίημα.

-Ο τίτλος καλός και το τέλος όντως κουμπώνει αρκετά.

-Μπράβο. Θέλει λίγη επιμέλεια, αλλά πολύ καλό.

[wordsmith]

Α, ξέχασα επίσης να πω: ωραία ιδέα που οι κλώνοι δε λέγονται μόνο κλώνοι, αλλά υπάρχουν και κάμποσες λέξεις της αργκό του δρόμου για να αναφέρονται οι άλλοι σ' αυτούς. Αυτό δίνει ζωντάνια και πειστικότητα στο κείμενο.

[Big Fat Pig]

Παρά τις 13.500 λέξεις, διάβασα το διήγημα πολύ γρήγορα. Αυτό από μόνο του νομίζω ότι λέει κάτι.

 

Μου θύμισε λίγο από κουρδιστό κορίτσι αν και εκείνο δεν μιλούσε για κλώνους. Πάντως αυτό εδώ το βρήκα αρκετά πιο ενδιαφέρον. Δε λέω ότι είναι καλύτερα γραμμένο, όμως βρίσκω τους χάρτινους ήρωες πιο τολμηρούς.

 

Μου άρεσε λοιπόν. Η πλοκή του είναι καλά δουλεμένη χωρίς κενά και χωρίς θολά σημεία (έχω μόνο ένα μικρό σε σχέση με την αξία της ιστορίας που διηγήθηκε ο Λουν -- είναι σημειωμένο στο word). Για την εναρκτήρια σκηνή δεν είμαι πολύ σίγουρος και γι' αυτό ίσως φταίει η απουσία του αφηγητή. Δίνει βέβαια το κλίμα με το καλημέρα και μας προετοιμάζει κατάλληλα. Σε συνδυασμό όμως με τη δεύτερη ενότητα, όπου ο αφηγητής περιμένει τον Ακούνιν, φαίνεται ότι το διήγημα καθυστερεί λίγο να ξεκινήσει. Από εκεί και μετά όμως ο ρυθμός είναι καλός. Ίσως μια μικρή κοιλιά να υπάρχει στις δύο ενότητες που προηγούνται

της παράδοσης του αγοριού στους Βαν Ντερ Βέεν.

 

 

Επειδή έχει ήδη αναφερθεί, εμένα δεν με ενοχλεί αν δεν ξέρω ότι το Καραβάνι υπάρχει, μου αρκεί ότι σε αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους. Ωστόσο πιστεύω ότι θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες παραπάνω αναφορές για το ότι η ανθρωπότητα ταξιδεύει στα άστρα, αφού είναι κάτι που επηρρεάζει σίγουρα με πολλούς τρόπους την κοινωνία.

 

Καλό (συνεπές) τέλος, ωραίος τίτλος, ωραία η χρήση της έννοιας του ήρωα (και τα ψευδώνυμα των χάρτινων υπερηρώων).

 

Αν βρίσκω ένα αδύναμο σημείο, είναι στην αληθοφάνεια της ιδέας.

 

 

Πιο συγκεκριμένα, στο ότι αν οι κλώνοι υπάρχουν για να καλύπτουν τις ανάγκες σε «ανταλλακτικά», μάλλον δεν θα ζούσαν παρέα με τους πρωτότυπούς τους. Νομίζω ότι μπορεί να δουλευτεί αυτό το σημείο. Ίσως αν οι οικονομικά ευκατάστατοι είχαν τη δυνατότητα να τους έχουν κάπου standby (αλά Never Let Me Go) και οι υπόλοιποι να συμβιβάζονται με το να τους έχουν σπίτι; (Όπως αυτό που λες για την περίοδο της εφηβείας).

 

 

 

Τέλος, αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται είναι μια προσπάθεια να αποκτήσει το κείμενο λίγη μουσικότητα και το γράψιμο περισσότερο ύφος. ΟΚ, ξέρω, αυτό είναι πάντα το μεγάλο ζητούμενο, όμως νομίζω ότι η ποιότητα του γραψίματος είναι τέτοια εδώ, που αυτό είναι το επόμενο βήμα.

 

Ελπίζω να βοήθησα.

 

Λίγα επιμέρους σχόλια, στο συννημένο.

 

 

Χάρτινοι ήρωες-bfp.doc

 

 

 

 

 

 

 

[thefwoc]

Εγώ δεν έχω τεχνικές γνώσεις, ούτε είμαι κανένας έμπειρος στην συγγραφή, οπότε το μόνο που μπορώ να πω ως απλώς αναγνώστης είναι Μπράβο! και πάλι Μπράβο! Μου άρεσε πάρα πολύ! Εύκολα το έβλεπα σε ταινία! Σκοτεινό, διαστροφικό, επικίνδυνο, σκληρό, υπέροχο... Μου άρεσε πάρα πολύ! Το προτείνω σε οποιονδήποτε εδώ μέσα και μην φοβηθούν που είναι μεγάλο. Εγώ στο kindle το διάβασα πολύ άνετα.

[Tiessa]

Καλό και ζόρικο. Ζόρικο και καλό.

 

Μου άρεσε η ιστορία και όλο το δυσάρεστο σκηνικό που έχεις στήσει. Νομίζω ότι ακολουθείς με συνέπεια τη δυσοίωνη αρχή σου και δίνεις μια πολύ δυνατή ιστορία. Εμένα δεν με πείραξε που δεν είναι και τόσο πρωτότυπη η ιδέα -(ξέρω και το Κουρδιστό Κορίτσι και το Μη με αφήσεις ποτέ) οπότε, κατά κάποιον τρόπο ένιωθα ότι πατούσα σε οικεία εδάφη.

Δυσκολεύτηκα λίγο στην αρχή που μου έπεσαν κάπως πολλά τα ονόματα μέχρι να καταλάβω ποιος είναι ο καθένας, αλλά τα ξεμπέρδεψα γρήγορα. Δυσκολεύτηκα επίσης λίγο να καταλάβω τη σχέση που είχε ο μικρός Νικόλας (ωραία επιλογή ονόματος για χάρτινο ήρωα) με τον Βαν Ντερ Βέεν αλλά και πώς βρέθηκαν οι δυο μαζί μπλεγμένοι με τον Λουντ. Κάπως μου φάνηκε ότι δεν ταίριαζε ο υπερπλούσιος μ' εκείνες τις άθλιες γειτονιές που περιγράφεις, αλλά μπορεί απλώς να το έχασα και κάπου στη βιασύνη μου να διαβάσω παρακάτω.

 

 

 

Επίσης, περίμενα ότι η τονισμένη απουσία του Ανατόλι προς το τέλος της ιστορίας θα είχε κάποια εξήγηση, αλλά δεν την είδα στο κείμενο -σαν απλώς να τον είχες βγάλει από την ιστορία για να μην μπλέκεται στα πόδια σου. Θα ήθελα να δω πού βρισκόταν ή να έχω έναν καλό λόγο γιατί δεν είναι εκεί.

 

 

 

Έχω μια-δυο μικρές ενστάσεις στην αληθοφάνεια του

 

 

να έχουν τις δεξαμενές των ανταλλακτικών τους έξω στους δρόμους και εκτεθειμένους σε τέτοιους κινδύνους, αλλά πάλι μπορεί να φταίει που είναι το περιβάλλον του αφηγητή τόσο ξεπεσμένο κι έτσι δεν έχουν καλύτερες εναλλακτικές.

 

 

Αν είναι έτσι το μέλλον στην Κοπεγχάγη, δεν μπορώ να φανταστώ τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο και πώς επιβιώνουν στη Γη, αλλά αυτό ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου μάλλον, και τέλος πάντων εύκολα μεταφέρεται και νοτιότερα η ιστορία αν χρειαστεί.

Στα αρνητικά, νομίζω ότι πάσχει λίγο ο διάλογος ανάμεσα σε Ανατόλι και αφηγητή για το θέμα του μικρού και της αμοιβής κλπ.

Στα θετικά, ήταν πολύ ενδιαφέρουσες οι σχέσεις μεταξύ κλώνων και πρωτότυπων, ειδικά εκεί με τις φωνητικές χορδές παίζει να ήταν και το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας.

Ενδιαφέρουσα επίσης και ως αρχετυπική η αναφορά στο Καραβάνι που θα τους πήγαινε κάπου για να ζήσουν καλύτερα. Δεν μου χρειάζεται να ξέρω αν είναι ή δεν είναι αληθινό -φτάνει που ο ήρωας πιστεύει ότι είναι και εναποθέτει εκεί τις ελπίδες του.

[Nirgal]

Και μετά και τη Βάσω (η τελευταία που περίμενα να σχολιάσει πριν μιλήσω) να πω κι εγώ δυο λόγια.

 

Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια. Πολύ ευχάριστη έκπληξη η ταχύτατη ανταπόκριση προς σχολιασμό εν μέσω εργαστηρίου από τον Μιχάλη, και ακόμα πιο ευχάριστη έκπληξη ο σχολιασμός του Γιάννη (ήρθε από το πουθενά). Γενικότερα νιώθω πολύ τυχερός, γιατί όλοι όσοι σχολίασαν (μέχρι τώρα) είναι άνθρωποι που γνωρίζω, και εκτιμώ ιδιαίτερα τις συγγραφικές τους ικανότητες. (εκτός από τον Αλέξανδρο, τον οποίο δεν γνωρίζω καλά, αλλά τον ευχαριστώ εξίσου για τα καλά του λόγια).

 

Όπως συμβαίνει κάθε φορά, έτσι και τώρα, οι κριτικές σας δείχνουν πολλές από τις ατέλειες και τις ελλείψεις του διηγήματος. Κάποιες θα προσπαθήσω να τις διορθώσω, κάποιες άλλες αμφιβάλλω αν έχω τις ικανότητες (αυτό το περί μουσικότητας και ύφους από τον Γιάννη, δεν νομίζω ότι το κατέχω).

 

Το βιβλίο έμπνευση ήταν φυσικά το

 

"Never Let Me Go" του Kazuo Ishiguro. Ξεκάθαρη αναφορά κάνω στη φράση: "...μετά την εξέγερση στο κολέγιο του Χέιλσαμ". Ίσως να μην πέτυχα τη μετάφραση του ονόματος του κολεγίου, μιας και διάβασα το βιβλίο στα αγγλικά και δεν ξέρω πως αποδόθηκε στην ελληνική έκδοση. Ο Μιχάλης φυσικά θα πει ότι "μία από τις μαγείες αυτού του μυθιστορήματος ήταν ότι ο Ισιγκούρο δεν αναφέρεται ποτέ σε εξεγέρσεις των κλώνων", κι εγώ θα απαντήσω ότι αυτό το κενό μου την είχε δώσει στα νεύρα και γι' αυτό είπα να γράψω κάτι .

 

 

Δεν έχω διαβάσει ακόμα το "Κουρδιστό κορίτσι", αλλά με βάλατε στην πρίζα. Πρέπει να το διαβάσω σύντομα.

 

Με όλη την ανακατωσούρα της τελευταίας χρονιάς, είχα αφήσει πολύ πίσω τη συγγραφή και για μένα αυτό το κείμενο ήταν κάτι σαν επανέναρξη. Είναι πολύ ευχάριστο που ήταν μια σχετικά καλή επιστροφή.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι.

 

ΥΓ. Εννοείται πως κάθε επιπλέον σχόλιο είναι καλοδεχούμενο από όποιον θέλει, γνωστό και μη.