Αύγουστος Κορτώ

[BladeRunner]

Ο Αύγουστος Κορτώ (ψευδώνυμο του Πέτρου Χατζόπουλου) γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη και ζει στα Εξάρχεια. Έχει γράψει διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, κείμενα για το θέατρο, ένα κινηματογραφικό σενάριο και βιβλία για παιδιά. Έχει επίσης μεταφράσει έργα των Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Τζον Άπνταϊκ, Άννι Πρου, Κόρμακ ΜακΚάρθι, Κόλουμ ΜακΚαν, Σάρα Ουότερς, Τζον Μπάνβιλ, Γκιγιόμ Απολινέρ, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, Μαρίσα Πεσλ κ.α.

 

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

(2022) Η άλλη Κατερίνα, Πατάκης
(2021) Μισό παιδί, Πατάκης
(2021) Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου, Πατάκης
(2020) Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής σου, Πατάκης
(2020) Δέσποινα, Πατάκης
(2019) Το μυστικό του Λεονάρντο, Πατάκης
(2018) Σκυλίσια ψυχή, Πατάκης
(2018) Φωτιά στα Σαββατόπαχα, Πατάκης
(2017) Ρένα, Πατάκης
(2016) Νεοελληνική μυθολογία, Πατάκης
(2016) Μικρό χρονικό τρέλας, Πατάκης
(2015) Έρως ανίκατε μάσαν, Πατάκης
(2014) Επειδή είναι η καρδιά μου, Πατάκης
(2014) Αυτογονία, Ποταμός
(2013) Το βιβλίο της Κατερίνας, Πατάκης
(2013) Η βιογραφία μιας σκύλας, Διόπτρα
(2012) Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά, Καστανιώτης
(2012) Ο ταξιτζής των ουρανών, Οδός Πανός
(2012) Τα ορφανά, Ποταμός
(2010) Δεκαέξι, Καστανιώτης
(2008) Ο αφανισμός του Νίκου, Καστανιώτης
(2007) Ο δαιμονιστής, Καστανιώτης
(2005) Αυτοκτονώντας ασύστολα, Καστανιώτης
(2004) Η λύσσα, Μίνωας (επανέκδοση 2014)
(2003) Ο γιος της Τζοκόντα, Εξάντας
(2003) Οι νεράιδες του Μαν, Εξάντας (επανέκδοση από Καστανιώτη, 2013)
(2002) Ανιμάλ, Εξάντας
(2002) Ο γλύπτης του δρόμου, Οδός Πανός
(2001) Στοιχειωμένος, Εξάντας
(2000) Το τετράγωνο, Εξάντας
(1999) Ραμπαστέν, Εξάντας
(1999) Το βιβλίο των βίτσιων, Εξάντας

Edited June 28, 2022 by BladeRunner

[mman]

Τη "Λύσσα". Καλή γραφή, σχεδόν αδιάφορη υπόθεση. Με άφησε με την εντύπωση που με αφήνουν αρκετά βιβλία ρεαλιστικής λογοτεχνίας: ποντάρουν στον χειρισμό της γλώσσας και στον ρεόντα λόγο, και πολύ καλά κάνουν, αλλά ποντάρουν σχεδόν αποκλειστικά εκεί, και πολύ κακά κάνουν.

[Nihilio]

Εχουμε τοπικ για το Δαιμονιστη στον τρομο. Το συγκεκριμενο ειχε φανει σαν κακο mash up εκδοσεων Οξυ απο τα 90's με καλη γραφη και μπολικη καφριλα

[Νικος]

Μόνο Το Βιβλιο Της Κατερίνας εχω διαβάσει αλλα είναι και το μονο βιβλίο που έχω χαρίσει φέτος.Με το κείμενο να γέρνει μεταξύ επιτηδευμένης μελαγχολίας κ απαστραπτουσας νοσταλγίας.Αν δεν κερδίσω και γω καμιά κλήρωση δεν νομίζω να ξανασυναντηθούμε.

[BladeRunner]

Η λύσσα

 

Μέσα σ'ένα δίωρο χτες το βράδυ, χωρίς ούτε ένα διάλειμμα, τελείωσα την μικρή αυτή νουβέλα. Η τρομερή γραφή, η μεγάλη γραμματοσειρά αλλά και η αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, βοήθησαν στην γρήγορη ανάγνωση του βιβλίου. Η ιστορία έχει ως εξής: Σ'ένα απομονωμένο χωριό της Πίνδου, το Μαυρόδασο, κάποιον χειμώνα της δεκαετίας του '70, ξεσπά μια επιδημία λύσσας. Η αρρώστια αυτή, με τρομακτικούς ρυθμούς, κατασπαράζει τον μικρό πληθυσμό του χωριού. Ο αφηγητής της ιστορίας προσπαθεί να βρει την πηγή του κακού, πως ξεκίνησαν όλα δηλαδή, και παράλληλα να βρει ίσως μια ελπίδα σωτηρίας. Σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα, για αρκετούς λόγους, όμως προσωπικά μου άφησε καλή αίσθηση. Φυσικά με ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσε να γραφεί ένα πραγματικά δυνατό βιβλίο με μεγαλύτερο βάθος σε πλοκή και χαρακτήρες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι κι έτσι όπως ήταν πέρασα άσχημα. Η ιστορία είχε καλή κλιμάκωση, με το τέλος να είναι αρκετά δυνατό, η ατμόσφαιρα ήταν αρκούντως σκοτεινή και κάποιες πολύ μικρές δόσεις σπλάτερ είχαν την φάση τους. Τέλος, η γραφή μου φάνηκε εξαιρετική, απόλυτα ευκολοδιάβαστη και ελάφρυνε κάπως την μαυρίλα της ιστορίας. Πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα, σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια.

 

7/10

Edited October 19, 2014 by BladeRunner

[Spyrex]

Ο γιος της Τζοκόντα

Σε γενικές γραμμές αρκετά ωραίο γράψιμο, και το βιβλίο στην αρχή είχε κάποιο ενδιαφέρον, αλλά από τη μέση και μετά δεν μου άρεσε. Θα πιάσω κάτι καλύτερο δικό του στο μέλλον.

[Δημήτρης]

Για όποιον δεν τον κουράζει το διάβασμα στον υπολογιστή (εμένα με κουράζει γι' αυτό και τα εκτύπωσα), θα βρει εδώ οχτώ βιβλία του. Νόμιμα, δώρο από τον συγγραφέα

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο εξωγήινος της διπλανής πόρτας''.

Αντισυμβατικός τίτλος αν μη τι άλλο. Τι στην ευχή, εξωγήινος και απόσταση αναπνοής πάει; Δεν πάει. Τάκης Χατζηφράγκος ο λεγάμενος, προς το τέλος της ζωής του. Όχι τόσο λόγω ηλικίας όσο επειδή η μοίρα τον χτύπησε σκληρά. Δεν του απέμεινε τίποτα παρά μόνο η μοναξιά και οι αναμνήσεις της ευτυχισμένης του νιότης. Την ρουτίνα όμως της μουντής καθημερινότητας θα σπάσει ο πλέον απρόσμενος επισκέπτης. Από τα βάθη του διαστήματος, Ιμαλαϊκών διαστάσεων. Με απύθμενη όρεξη και φιλοσοφικές ανησυχίες. Θα φέρει τα πάνω- κάτω στη ζωή του. Θα της δώσει νόημα, μαζί με γνώριμη από το παρελθόν.

Καλό ήταν. Ωραίο χιούμορ, κοφτή και ενίοτε μάγκικη γλώσσα. Διακωμωδεί με εύστοχο τρόπο κωμικοτραγικές καταστάσεις της καθημερινότητας, ενώ ξεχωριστό τόνο δίνουν και οι λογοτεχνικές αναφορές. Το κεφάτο όμως ύφος καταρρέει από θέμα ταμπού. Φρικτό και δυστυχώς πάντα επίκαιρο. Πονάει ακόμη περισσότερο σε αντιδιαστολή με τη πρότερη ανεμελιά. Τελικά τα πράγματα φτιάχνουν με την αυλαία να πέφτει με αισιόδοξη νότα. Ικανοποιημένος από το ξεκίνημα, θα ακολουθήσουν και άλλα. 

Edited October 24, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[yanni]

Η λύσσα

Ζώντας σε ορεινό χωριό της Πίνδου, σε υψόμετρο 1100 μέτρων, βίωσα με μεγαλύτερη ευκολία την όλη ιστορία. Βέβαια το χωριό μου κάθε άλλο παρά στην απομόνωση δεν βρίσκεται, αποτελώντας πανελλήνιο χειμερινό θέρετρο, εν αντίθεση με το Μαυροδεντρο του Κορτώ.

Στο ζουμί τώρα, έχουμε ένα ορεινό χωριό, μια επιδημία ξεσπά και παρατηρούμε χωρίς πολλά πολλά την όλη εξέλιξη της, αφήνοντάς μας με πολλά γιατί... Έυχαριστη, ξεκούραστη γραφή που σε κρατά μέχρι το τέλος.

 

Edited October 30, 2021 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Δεύτερο που διαβάζω με το ''Ο έρωτας στα χρόνια της γκαρσονιέρας'' και μπορώ να πω πλέον ότι είμαι φαν. Έστω και με το μικρό αυτό δείγμα, δεν πειράζει. Ντύλαν λοιπόν, από τους προνομιούχος του σήμερα που ξυπνούν πίσσα σκοτάδι. Και τραβιούνται στου διαβόλου τη μάνα για μισθούς πείνας. Σε δουλειές που μόνο εύκολες δεν τις λες. Ελάχιστη παρηγοριά το facebook και λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα και το αυτό για την Ρίτα που η ζωή της φέρθηκε σκληρά. Και βρίσκει διέξοδο στο καλοφτιαγμένο της προφίλ με τους πάμπολλους followers. Όχι δηλαδή ότι αυτό είναι κατ' ανάγκη κακό, κάθε άλλο. Κάπου στη μέση θα συναντηθούν, μάλλον ανέλπιστα. Παράλληλα παίζουν και άλλα άτομα από τον στενό τους κύκλο, ο καθείς με τα προβλήματα και τις ελπίδες του. Καλό ήταν, πολύ καλό. Απλό αλλά όχι απλοϊκό, σατιρίζει με γλυκόπικρο τρόπο καταστάσεις που θα μπορούσε να βιώσει ο καθένας. Ναι, μιας και έχει να κάνει με ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Που λυγίζουν από τα βάρη που είναι αναγκασμένοι να κουβαλούν. Πάντα όμως υπάρχει η ελπίδα να τους χαμογελάσει η τυφλή θεά. Ωραίο γράψιμο, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Θα κοιτάξω να προμηθευτώ και άλλα που μου λείπουν.

Τέλος, να πω ότι κάπου πήρε το μάτι μου ότι παίζει να γίνει ταινία ή σειρά, το ''Μισό Παιδί''. Από τον Πάνο Κοκκινόπουλο της αγαπημένης μου δέκατης εντολής. Μακάρι, θα έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. 

Edited June 27, 2022 by Δημήτρης
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Αυτογονία''.

Πρωταγωνιστεί ο Κώστας, ένα είδος διαμεσολαβητή, ανάμεσα σε τρεις γυναίκες. Τις Βιρτζίνια, Σύλβια και Σάρα. Υπαρκτά πρόσωπα όλες τους, αντιστοίχως Γουλφ, Πλαθ και Κέιν. Ήξερα τις δύο πρώτες, έψαξα την τελευταία. Κοινό τους χαρακτηριστικό εκτός από ότι ήταν άνθρωποι των γραμμάτων, το ότι έβαλαν τέλος στις ζωές τους. Παρακολουθούμε τις σκέψεις τους σε μία άλλη, εναλλακτική ζωή. Αν είχαν την δυνατότητα για εκ νέου επιλογή, τι θα έπρατταν. Παρόμοιο με θεατρικό, διαβάζεται γρήγορα λόγω του μικρού του μεγέθους, πλην όμως όχι και εύκολα. 

Δεν είναι καλό ή κακό βιβλίο. Προσωπικά μου ''άρεσε'', αλλά δεν θα έλεγα ότι μπαίνει σε τέτοια καλούπια. Παρά μόνο ότι ο συγγραφέας δεν δίστασε να καταπιαστεί με το τρομερό αυτό θέμα ταμπού.

Edited July 1 by Δημήτρης