Great (transgressive) Britain

[BladeRunner]

Ετυμολογία:

 

Transgressive: 
1. Exceeding a limit or boundary, especially of social acceptability.

2. Of or relating to a genre of fiction, filmmaking, or art characterized by graphic depictions of behavior that violates socially acceptable norms, often involving violence, drug use, and sexual deviancy.

3. Of or relating to geological transgression.

 

Έτσι ξαφνικά, μου ήρθε να φτιάξω ένα τόπικ για πέντε Βρετανούς συγγραφείς, που τα έργα τους, λίγο-πολύ, ξεφεύγουν από την πεπατημένη και ενίοτε προκαλούν το αναγνωστικό κοινό με τις ιστορίες και την γραφή τους.

Για ποιους συγγραφείς μιλάω: Will Self, Irvine Welsh, Niall Griffiths, John King και Mike McCormack. Βέβαια άνετα ταιριάζει και ο J. G. Ballard, αλλά αυτός έχει δικό του ξεχωριστό τόπικ.

 

A) Will Self

 

Άγγλος συγγραφέας, γεννημένος στο Λονδίνο το 1961. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τρία βιβλία του.

 

1. My Idea Of Fun - Ο άνθρωπος της αβύσσου (εκδόσεις Aquarius, 1995)
2. The Quantity Theory Of Insanity - Η ποσοτική θεωρία της παράνοιας (εκδόσεις Οξύ, 1997)
3. Tough, Tough Toys For Tough, Tough Boys - Σκληρά παιχνίδια για σκληρά αγόρια (εκδόσεις Οξύ, 1999)

 

B) Irvine Welsh

 

Ο πιο γνωστός της πεντάδας, είναι Σκοτσέζος συγγραφέας γεννημένος το 1958 στο Εδιμβούργο και είναι υπεύθυνος για το κλασικό, πλέον, Trainspotting. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί, μέχρι στιγμής, εννέα βιβλία του. 

 

1. Filth - Διαφθορά (εκδόσεις Οξύ, 1999)
2. Trainspotting - Trainspotting (εκδόσεις Οξύ, 1997)
3. Porno - Πορνό (εκδόσεις Οξύ, 2004)
4. Skagboys - Skagboys (εκδόσεις Οξύ, 2014)
5. Crime - Έγκλημα (εκδόσεις Οξύ, 2011)
6. Glue - Κόλλα (εκδόσεις Οξύ, 2002)
7. Ecstasy - Ecstasy (εκδόσεις Οξύ, 1998)
8. The Bedroom Secrets Of The Master Chefs - Τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας των μεγάλων σεφ (εκδόσεις Οξύ, 2006)
9. If You Liked School, You'll Love Work - Αν σου άρεσε το σχολείο, θα λατρέψεις τη δουλειά (εκδόσεις Οξύ, 2010)

 

C) Niall Griffiths

 

Άγγλος συγγραφέας, γεννημένος στο Λίβερπουλ το 1966. Είναι γνωστός για τα μυθιστορήματα Sheepshagger, Grits και Kelly+Victor. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί δυο βιβλία του.

 

1. Kelly+Victor - Κέλι+Βίκτορ (εκδόσεις Οξύ, 2006)

2. Wreckage - Ανθρώπινα συντρίμμια (εκδόσεις Οξύ, 2009)

 

D) John King

 

Άγγλος συγγραφέας, γεννημένος στο Σλαφ του Μπέρκσαϊρ, το 1960. Είναι φυσικά γνωστός για το The Football Factory, αλλά και για το Human Punk. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί δυο βιβλία του.

1. The Football Factory - Εργοστάσιο ποδοσφαίρου (εκδόσεις Οξύ, 1998)
2. Headhunters - Κυνηγοί κεφαλών (εκδόσεις Οξύ, 2003)

E) Mike McCormack

 

Ιρλανδός, γεννημένος το 1965. Είναι γνωστός για το περίεργο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας Notes From A Coma. Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί μια συλλογή διηγημάτων του.

 

1. Getting It In The Head - Χτύπημα στο κεφάλι (εκδόσεις Οξύ, 2001)

 

---------------------------------------------------

 

Από τα παραπάνω 17 βιβλία που αναφέρονται, τα 16 έχουν μεταφραστεί από τις εκδόσεις Οξύ. Καθόλου περίεργο.

[Δημήτρης]

Ξέρουμε μήπως αν το ''Skagboys'' του Ίρβιν Γουέλς είναι ανεξάρτητο ή μέρος σειράς; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο τότε να μην το πάρω μιας και τα άλλα έχουν πλέον εξαντληθεί.

Edited November 22, 2014 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Ξέρουμε μήπως αν το ''Skagboys'' του Ίρβιν Γουέλς είναι ανεξάρτητο ή μέρος σειράς; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο τότε να μην το πάρω μιας και τα άλλα έχουν πλέον εξαντληθεί.

 

Λοιπόν, έχουμε την σειρά Mark Renton (όπως βλέπω στο Goodreads) που αποτελείται από τα Skagboys, Trainspotting και Πορνό. Το Skagboys μπορεί να διαβαστεί πρώτο στην σειρά, πριν το Trainspotting δηλαδή, γιατί βλέπουμε τους χαρακτήρες σε νεαρότερη ηλικία. Η ιστορία του Πορνό από την άλλη, διαδραματίζεται δέκα χρόνια μετά το Trainspotting. Όσον αφορά το Trainspotting, κυκλοφορεί κανονικότατα σε νέα έκδοση με διαφορετική μετάφραση. Αλήθεια, την παλιά έκδοση με το εξώφυλλο της ταινίας, γιατί δεν την αγόρασες από κάνα παζάρι; Το Πορνό είναι που έχει εξαντληθεί, αλλά είναι το τρίτο της σειράς.

Edited November 22, 2014 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Γιατί δεν ήξερα αν είναι και αυτό μέρος σειράς ή όχι. Θα ήθελα να διαβάσω Ίρβιν Γουέλς αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Μόνο όμως αν έχω ολοκληρωμένη κάποια σειρά, ή έστω αυτοτελή βιβλία του.

Edited November 22, 2014 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Γουίλ Σελφ - Η ποσοτική θεωρία της παράνοιας

Συλλογή έξι διηγημάτων που ασχολούνται με την τρέλα, την απρεπή συμπεριφορά, την βαρεμάρα, την ψυχιατρική. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από την πλοκή των ιστοριών ή τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Σελφ, σίγουρα όμως η γραφή μου άρεσε και οι περισσότερες ιστορίες μου κίνησαν τουλάχιστον το ενδιαφέρον (έστω και λίγο). Ας τα πάρουμε με την σειρά:

Στην ιστορία "Κατάλογος Νεκρών Βόρειου Λονδίνου" έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση που οι νεκροί δεν πάνε στον παράδεισο ή την κόλαση (ή όπου πάνε τέλος πάντων!), αλλά σ'ένα διαφορετικό προάστιο της πόλης όπου ζούσαν μέχρι τον θάνατό τους. Μένουν κανονικά σε σπίτι, εργάζονται, έχουν τηλέφωνο κλπ. Προφανώς κωμικοτραγική ιστορία δίχως λογική βάση, που διαβάζεται ευχάριστα και μπορεί να την πάρει κανείς ως σάτιρα.

Στην επόμενη ιστορία, "Πτέρυγα 9", έχουμε να κάνουμε με μια ψυχιατρική πτέρυγα όπου δεν είναι ευδιάκριτα τα όρια ως προς το ποιος ανήκει στο ιατρικό προσωπικό και ποιος στους ασθενείς. Αυτή μου άρεσε αρκετά, είχε λίγη πλάκα, θα μπορούσε όμως να ήταν πολύ καλύτερη με τέτοιο θέμα.

Μετά ακολουθεί η ιστορία "Κατανοώντας τους Ουάρ-Βαρεμάρ", όπου μαθαίνουμε ότι η πιο βαρετή ομάδα ανθρώπων είναι μια φυλή κάπου στον Αμαζόνιο. Δεν την λες αριστούργημα, αλλά νομίζω είναι η καλύτερη ιστορία της συλλογής, μου φάνηκε πνευματώδης και ενδιαφέρουσα, θα μπορούσε όμως να ήταν πολύ πιο αστεία, να βλέπαμε περισσότερα πράγματα για την φυλή αυτή.

Τέταρτη στην σειρά είναι η ιστορία "Η ποσοτική θεωρία της παράνοιας", που μπορώ να πω ότι με άφησε αδιάφορο σε γενικές γραμμές. Καλά ξεκίνησε αλλά μετά όλα όσα αναφέρονταν άρχισαν να μου φαίνονται κάπως ανιαρά και κουραστικά.

Πέμπτη στην σειρά η ιστορία "Μονοκύτταρος", μια αρκετά αλλόκοτη και περίεργη ιστορία, που να σας πω την αλήθεια, δεν κατάλαβα ακριβώς με τι είχε να κάνει. Δεν της έδωσα και πολλή σημασία, προχώρησα άμεσα παρακάτω χωρίς να την σκεφτώ ιδιαίτερα.

"Περιμένοντας" είναι η τελευταία ιστορία της συλλογής, που σε γενικές γραμμές με ικανοποίησε, είχε μια αρχή, μέση και τέλος. Ένας τύπος βαρέθηκε, κουράστηκε να περιμένει, δεν αντέχει πλέον τις αναμονές, κάτι που του έχει γίνει έμμονη ιδέα θα έλεγε κανείς. Σίγουρα ενδιαφέρον θέμα και αρκετά ικανοποιητική εκτέλεση, όμως θα μπορούσε να ήταν πιο κωμική, πιο τρελή.

Αυτά! Δεν είναι για όλα τα γούστα και μπορώ να δικαιολογήσω αυτόν που δεν θα του αρέσει το βιβλίο, όμως δεν έχασα τον χρόνο μου, διάβασα και κάτι το διαφορετικό ρε αδερφέ. Και αυτό που μου έκανε μια κάποια εντύπωση ήταν ότι κατά κάποιο τρόπο οι ιστορίες συνδέονταν μεταξύ τους, είχαν κάποιους κοινούς χαρακτήρες.

Υ.Γ. Πάντως δεν θα το έλεγα και τόσο transgressive το βιβλίο.

7/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[yanni]

Transporting - Irvine Welsh

Βιβλίο για δυνατά στομάχια, μας περιγράφει με σκληρή και γεματη βρισιές γλώσσα τον κόσμο της Αγγλικής νεολαίας τη δεκαετία του 90. Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε υπάρξει χρήστης ναρκωτικών, παρουσιάζει τη ζωή των ηρώων του βιβλίου μέσα από την οπτική γωνία των ναρκωτικών αναλυτικά και πειστικά, θίγοντας ταυτόχρονα όλα τα κοινωνικά προβλήματα της εποχης. Το 1996 κυκλοφόρησε στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία, καθώς και σε σικουελ το 2017. Παρακάτω σας γράφω μια χαρακτηριστική παράγραφο του βιβλίου 

" Η απώλεια είναι σχετική έννοια. Παιδιά υποφέρουν απ την πείνα και πεθαίνουν σαν τις μύγες κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει κάπου αλλού δεν αναιρεί τη στοιχειώδη αλήθεια. Στον χρόνο που χρειάζεται για να σπάσω αυτά τα χάπια, να τα βράσω και να τα σουταρω, σε άλλες χώρες θα 'χουν πεθαίνει χιλιάδες παιδιά - κι ίσως κι εδώ κάποια. Την ίδια ώρα χιλιάδες πλούσιοι μαλακές γίνονται πλουσιότεροι κατά χιλιάδες λίρες, με τις επενδύσεις τους που αυγατιζουν"

[Δημήτρης]

On 10/8/2017 at 1:26 PM, yanni said:

Transporting - Irvine Welsh

Βιβλίο για δυνατά στομάχια, μας περιγράφει με σκληρή και γεματη βρισιές γλώσσα τον κόσμο της Αγγλικής νεολαίας τη δεκαετία του 90. Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε υπάρξει χρήστης ναρκωτικών, παρουσιάζει τη ζωή των ηρώων του βιβλίου μέσα από την οπτική γωνία των ναρκωτικών αναλυτικά και πειστικά, θίγοντας ταυτόχρονα όλα τα κοινωνικά προβλήματα της εποχης. Το 1996 κυκλοφόρησε στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία, καθώς και σε σικουελ το 2017. Παρακάτω σας γράφω μια χαρακτηριστική παράγραφο του βιβλίου 

" Η απώλεια είναι σχετική έννοια. Παιδιά υποφέρουν απ την πείνα και πεθαίνουν σαν τις μύγες κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει κάπου αλλού δεν αναιρεί τη στοιχειώδη αλήθεια. Στον χρόνο που χρειάζεται για να σπάσω αυτά τα χάπια, να τα βράσω και να τα σουταρω, σε άλλες χώρες θα 'χουν πεθαίνει χιλιάδες παιδιά - κι ίσως κι εδώ κάποια. Την ίδια ώρα χιλιάδες πλούσιοι μαλακές γίνονται πλουσιότεροι κατά χιλιάδες λίρες, με τις επενδύσεις τους που αυγατιζουν"

Μόλις το τελείωσα. Αν και τα ''καμμένα'' βιβλία δεν θα έλεγα ότι με τραβάνε ιδιαίτερα, το συγκεκριμένο ωστόσο το ζαχάρωνα καιρό. Μάλλον εξαιτίας της ταινίας που είχα δει παλαιότερα χωρίς να ξέρω ότι βασίζεται σε βιβλίο. Ευτυχώς δεν θυμόμουν τι έπαιζε και έτσι μπόρεσα να το ευχαριστηθώ. Με αργκό και φονικές ατάκες. Μουντές, μαύρες σκέψεις, και καταστάσεις. Όποτε τες πάντων έμπαιναν στο κόπο να σκεφτούν. Δεν ήξερα ότι ο συγγραφέας υπήρξε χρήστης. Α, ώστε γι' αυτό περιέγραφε τα τρυπήματα τόσο παραστατικά!

Παρέα νέων λοιπόν, εθισμένων στην ηρωίνη. Κάνουν ότι μπορούν για να την αποκτήσουν και να χαθούν στην επίπλαστη ευχαρίστηση που προσφέρει. Πολύ βρισίδι και σεξ, ως επί το πλείστο βρώμικο. Με την απειλή του AIDS να κρέμεται μονίμως από πάνω τους. Αν δηλαδή δεν προλάβει να τους ξεπαστρέψει κάτι άλλο. Δυσάρεστη ιστορία, ωραίο, μάγκικο γράψιμο. Με μικρά κεφάλαια, φεύγει εύκολα και γρήγορα. Αν και όπως ήδη ανέφερα δεν είμαι καλός γνώστης, έχω ωστόσο την αίσθηση ότι πρέπει να θεωρείται από τις βίβλους του είδους μαζί με τα του Γουίλιαμ Μπάροουζ. Μου έχει ξεφύγει btw, πρέπει να τον γνωρίσω και αυτόν κάποια στιγμή. 

Edited July 27, 2022 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

   

Διάβασα και το ''Ecstasy''.

Εξεπλάγην λίγο γιατί νόμιζα πως είναι μυθιστόρημα, έχουμε όμως να κάνουμε με συλλογή: ''Η Λορέιν πάει στο Λίβινγκστον'', ''Τα πλούτη είναι πάντα κρυμμένα'' και ''Οι ανίκητοι''. Οι δύο πρώτες ιστορίες ήταν καλές, η τελευταία δεν μου άρεσε και τόσο. Ακολουθούν εν μέρει την φόρμουλα του ''Transporting'' με τα ναρκωτικά. Παίζουν και εδώ, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Πιο πολύ θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με τα εκάστοτε δύσκολα μονοπάτια που παίρνουν οι πρωταγωνιστές. Κυρίως με την απληστία και το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν. Σε ορισμένα δε σημεία, γινόταν και χυδαίο. 

Ισχύει ότι και με το προηγούμενο. Δεν ξετρελάθηκα αλλά πέρασα καλά. Αν το ξεκινούσα τώρα, πάλι θα το διάβαζα. 

Edited June 2, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.