Realism into Sci Fi

[heiron]

"This is genocide: The deliberate and systematic destruction of all life on Arrakis!"

Δεν τα κατάφερε, εδώ που τα λέμε.

[Nova]

Πάμε να κατακτήσουμε ένα πλανήτη.

 

Γιούχου!

 

Ας υποθέσουμε πως στο μέλλον ο Άρης έχει γεωδιαμορφωθεί και πλέον έχει πληθυσμό άνω των πεντακοσίων εκατομμυρίων. Πως μπορείς να κατακτήσεις τον Άρη;

 

Πρώτα στέλνεις τα σκάφη σου να πλησιάσουν και να καταστρέψουν τις τροχιακές άμυνες, όσο στόλο θα έχουν εκεί κοντά και να καταλάβεις τον Φόβο και τον Δείμο, απαραίτητους για να κρατήσεις τον έλεγχο ολόκληρου του Άρη.

 

Μετά θα πρέπει από τροχιά να βομβαρδίσεις οτιδήποτε θα μπορούσε να σε χτυπήσει ή να σου αντισταθεί.

 

Όσο για την κατάκτηση ολόκληρου του πλανήτη αρκεί να κατεβάσεις στατεύματα στα διαστημοδρόμια που συνδέουν την επιφάνεια του πλανήτη με την τροχιά. Από εκεί και μετά τα πράγματα αλλάζουν. Με στρατηγικές στοχευμένες επιχειρήσεις μπορείς να ελέγξεις σιδηρόδρομους, αεροδρόμια, ακόμα και αυτοκινητόδρομους, εργοστάστια παραγωγής ενέργειας, οτιδήποτε θεωρείς σημαντικό για να τον ελέγξεις. Σύντομα οι κάτοικοι του Άρη θα άρχιζαν να συνεργάζονται με τις δυνάμεις κατοχής, αφού οι κατακτητές θα μπορούσαν να παραλύσουν την οικονομία του πλανήτη και να το γυρίσουν σε πολιορκία.

 

Μπορεί ο Άρης να συνεχίζει να αμύνεται όταν οι Γήινες δυνάμεις θα ελέγχουν την τροχιά; Κατά την γνώμη μου ναι, αλλά μόνο με αντάρτικο πόλης. Οποιαδήποτε αμυντική προσπάθεια θα καταλήξει σε μια τραγική αποτυχία αφού θα φτάσει να ρίξουν από τροχιά μια πέτρα η οποία θα σκάσει στο έδαφος με την ισχύ αρκετών κιλοτόνων διαλύοντας τον αμυνόμενο.

[heiron]

Meanwhile, γίνονται τα πρώτα βήματα για ενεργειακές ασπίδες...Φακ γιέα!
http://phys.org/news/2015-03-boeing-patent-shockwave-attenuation.html

[Nova]

Σχετικά με την ερώτηση της wordsmith, ποιός ήταν ο λόγος της τόσο μεγάλης επιτάχυνσης της τεχνολογίας τους τελευταίους πέντε αιώνες.

 

Δεν νομίζω πως υπήρξε ένα συγκεκριμένο στοιχείο ή μια συγκεκριμένη εφεύρεση, αλλά υπήρξε μια σειρά από πράγματα που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν αυτήν την επιτάχυνση στην επιστημονική έρευνα.

 

Ένας από τους λόγους ήταν -για εμένα τουλάχιστον- ο γεωγραφικός κατακερματισμός της Ευρώπης που οδήγησε και στον πολιτικό κατακερματισμό. Ακόμα και σήμερα αν δούμε την Γη σε μια προβολή Πέτερς (Στην προβολή Πέτερς φαίνεται το πραγματικό μέγεθος κάθε περιοχής του πλανήτη, ενώ στους ναυτικούς χάρτες -που συνήθως χρησιμοποιούμε- δείχνουν τις σωστές γωνίες ανάμεσα σε δύο γραμμές που τέμνονται πάνω τους, άρα κυρίως χρήσιμοι ακριβώς για να βρίσκουν την διεύθυνση που πρέπει να πλεύσουν τα καράβια. Οι ναυτικοί χάρτες έχουν την τάση να μικραίνουν τις περιοχές κοντά στον ισημερινό και να μεγαλώνουν εκείνες κοντά στους πόλους. Έτσι στους ναυτικούς χάρτες η Ευρώπη βγαίνει ευνοημένη, ενώ κανονικά είναι πολύ μικρή σε σχέση με τις άλλες ηπείρους.) θα δούμε πως τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη είναι μικρότερα από τον μέσο όρο του υπόλοιπου κόσμου.

 

 

Αυτή η πληθώρα κρατών -που τα περισσότερα δημιουργήθηκαν στο μεσαίωνα- οδήγησαν σε έναν μεγάλο ανταγωνισμό. Αν παρατηρήσουμε (κοιτάζοντας πιο κοντά τον γεωγραφικό χάρτη) θα δούμε πως τα περισσότερα από τα ευρωπαϊκά κράτη δημιουργήθηκαν και διατηρήθηκαν από τα φυσικά εμπόδια ανάμεσα τους. Πχ από τα πιο χαρακτηριστικά είναι η Ιταλία και οι Άλπεις, όπου ξεκάθαρα βλέπουμε πως η Ιταλία εξαπλώθηκε μέχρι τις άλπεις και σταμάτησε εκεί. Η Δανία είναι μόνο μια χερσόνησος, όπως και η Ελλάδα, η Ισπανία και η Γαλλία έχουν εδώ και αιώνες σαν σύνορα τα Πυρηναία κλπ. Τα φυσικά εμπόδια όχι μόνο οριοθέτησαν τα σύνορα, αλλά τα σταθεροποίησαν κιόλας, έτσι δεν ήταν εύκολο να αλλάξουν.

 

Αλλά δεν νομίζω πως ήταν μόνο η γεωγραφία που βοήθησε να κατακερματιστεί η Ευρώπη. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπορεί να βοήθησε. Μετά από την πτώση μιας από τις μεγαλύτερες Αυτοκρατορίες της Αρχαιότητας, δεν υπήρξε κάτι που να πάρει την θέση της. Η αρχαία Περσια, (η Πάρθια αργότερα, μετά ξανά η Περσία και σήμερα το Ιράν) είναι ένα κράτος που κατά περιόδους κατακτήθηκε (πχ Μ. Αλέξανδρος), αλλά πάντα λίγο καιρό μετά δημιουργόνταν ξανά. Το ίδιο έγινε και με την Κίνα. Όταν η Ρώμη κατέρρευσε, πέρασαν 1400 χρόνια για να ενωθεί ξανά η Ιταλία και 1500 για να ξαναγίνει μια προσπάθεια να ξαναενοποιηθεί η ήπειρος (η Άγια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πέρα από την βόρεια Ιταλία δεν είχε άλλα κομάτια της ΡΑ).

 

Το χαρτί και η πυρίτιδα ανακαλύφθηκαν στην Κίνα, αλλά μόνο φτάνοντας στην Ευρώπη κατάφεραν και απέκτησαν την πραγματική τους αξία. Εκεί που οι Κινέζοι έβλεπαν πυροτεχνήματα στις γιορτές, οι Ευρωπαίοι είδαν κανόνια. Η βασική διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στις δύο ήταν ακριβώς αυτό: τα Ευρωπαϊκά κράτη ήταν εγκλωβισμένα σε έναν συνεχή ανταγωνισμό, ενώ η Κίνα είχε ήδη ενοποιηθεί και ήταν ειρηνική. Ενώ στην Ευρώπη κράτη έχαναν πολέμους με καταστροφικές συνέπειες, στην Κίνα παρόμοια προβλήματα ήταν θέμα αστυνόμευσης. Άντε και κάποιος εμφύλιος πόλεμος ή κάποιος εξωτερικός εχθρός που εμφανίζοταν όμως σπάνια (πχ οι Μογγόλοι).

 

Τώρα για να καταλάβουμε καλά την διαφορά, αρκεί να θυμηθούμε το παράδειγμα της Ιαπωνίας. Το 1500 περίπου μ.Χ., έφτασε η πυρίτιδα και τα πυροβόλα όπλα στην Ιαπωνία. Γρήγορα όμως οι Ιάπωνες κατανόησαν πως αυτή η νέα τεχνολογία θα άλλαζε όλη την Ιαπωνική κοινωνία και έκαναν κάτι πολύ απλό: την απαγόρευσαν. Τα πυροβόλα όπλα, ειδικά τα ατομικά όπλα είναι δημοκρατικά όπλα. Για να το εξηγήσω καλύτερα. Η δημοκρατία στην Ελλάδα δημιουργήθηκε όταν η Αθήνα έπρεπε να φτιάξει ναυτικό και το ναυτικό είχε ανάγκη από κωπηλάτες. Οι αθηναίοι χρησιμοποίησαν πολίτες και σε αντάλλαγμα απέκτησαν δικαιώματα (200 τριήρεις με 150 περίπου κωπηλάτες μας κάνει 30.000! Αν σκεφτούμε πως οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας, δεν ήταν παραπάνω από 50.000-60.000 καταλαβαίνουμε πως η Αθήνα είχε ανάγκη τους μισούς πολίτες της για να επανδρώσουν το ναυτικό τους, από εκεί και η ανάγκη να τους δωθούν δικαιώματα). Οι σαμουράι στην Ιαπωνία ανήκαν σε μια τάξη που περνούσε όλο τον χρόνο της να εκπαιδεύεται στον πόλεμο και η χρήση κατάνα και τόξου είναι μια τέχνη που χρειάζεται χρόνο για  μαθευτεί. Από την άλλη το να μάθει κάποιος να χρησιμοποιεί το τουφέκι είναι κάτι που μπορεί να γίνει μέσα σε μερικές μόνο εβδομάδες. Συν ότι εκεί που έχεις ανάγκη από λίγους -μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες- σαμουράι ή ιππότες, ενώ με την πυρίτιδα είχες ανάγκη αρκετές χιλιάδες στρατιώτες. Η πυρίτιδα θα σήμαινε το τέλος των σαμουράι (και τελικά ήταν, όπως το είδαμε στο 'Ο Τελευταίος Σαμουράι') και η Ιαπωνία, προστατευμένη από την θάλασσα γύρω τους και από την απουσία ιδιαίτερα επεκτατικών γειτόνων (η Κίνα λίγο προσπάθησε να κατακτήσει την Ιαπωνία, είχε παρόμοια χαρακτηριστικά και προτιμούσε να ασχοληθεί με τα εσωτερικά της θέματα, παρά να επεκταθεί), απαγόρευσε τα πυροβόλα όπλα και διατήρησε τον χαρακτήρα της, για περίπου ακόμα 4 αιώνες.

 

Κάτι τέτοιο στην Ευρώπη ήταν αδιανόητο. Φανταστείτε την Αγγλία να προσπαθεί να σταματήσει την Ισπανική Αρμάδα με τόξα....

 

Κάτι παρόμοιο πρέπει να συνέβει και με την τυπογραφία. Το χαρτί υπάρχει από τον 2ο αι. πΧ, αλλά έφτασε μόλις τον 13ο μΧ στην Ευρώπη. Μέσα σε 300 χρόνια οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν την τυπογραφία. Η τυπογραφία με την σειρά της αποτέλεσε σημαντική επιτάχυνση, καθώς τα βιβλία δεν ήταν πλέον για λίγους (τα βιβλία εκείνη την εποχή ήταν λίγα και πανάκριβα και μια ευκατάστατη οικογένεια μπορεί να είχε δύο ή τρία, αλλά μέχρι εκεί) και μπορούσαν να μεταδώσουν την γνώση πολύ καλύτερα και γρηγορότερα.

 

Ο άλλος λόγος είχε -κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα- να κάνει με την θεοκρατία και την ΡΑ ξανά (οκ, το παραδέχομαι, έχω ένα κόλλημα με την Ρώμη....).

 

Η θεοκρατία ήρθε από την Ρώμη, όσο και αν αυτό ακούγεται παράξενο. Ο Αύγουστος, ο πρώτος αυτοκράτορας της Ρώμης, ήταν και ο πρώτος θεός αυτοκράτορας, σε μια ασφαλώς πρωτόλεια μορφή. Οι ρωμαϊκές πρωτομές είχαν φτάσει από τον 1ο αιώνα πΧ σε ένα επίπεδο που σήμερα μπορεί μόνο να ισοφαριστεί και όχι να ξεπεραστεί, γιατί ήδη ήταν στο ανώτερο επίπεδο που θα μπορούσαν να φτάσουν. Οι πρωτομές είχαν εκφράσεις και ρυτίδες. Μετά τον Αύγουστο και ξεκινώντας με τις δικές του, βλέπουμε μια αλλαγή. Οι πρωτομές και τα αγάλματα, έχασαν αυτά τα έντονα χαρακτηριστικά και έγιναν πιο αιθέρια (ας τα πούμε έτσι), χωρίς ρυτίδες, χωρίς έντονες εκφράσεις, αιώνια. Ο Αύγουστος ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία συνέχιζε να φτιάχνει αγάλματα που τον έδειχναν νέο, αιώνιο.

 

Επίσης ας θυμηθούμε τον λόγο για τον οποίο κυνηγηθήκαν οι πρώτοι Χριστιανοί. Ήταν γιατί αρνούνταν να θυσιάσουν στον Αυτοκράτορα. Οι Ρωμαίοι δεν είχαν κάποιο πρόβλημα να πιστεύεις σε όποια θεότητα ήθελες, αρκεί να θυσίαζες κάποιες φορές και στον Αυτοκράτορα (αποδεχόμενος έτσι την θέση του). Οι Χριστιανοί αυτό δεν το έκαναν και κάπως έτσι ξεκίνησαν να τους κυνηγούν, σαν εχθρούς του κράτους (κάτι σαν τους αναρχικούς των εξαρχείων...).

 

Αυτή η σύντηξη ανάμεσα στην πολιτική και θρησκευτική εξουσία ήταν που με την σειρά της έφερε και την θεοκρατία, όταν επικράτησε ο Χριστιανισμός. Σε μια πολύ πιο έντονη μορφή.

 

Ο πολυθεϊσμός είναι ένα πιο 'δημοκρατικό' συστημα, αφού όλοι οι θεοί είναι αποδεκτοί, ακόμα και από διαφορετικούς λαούς. Οι Ρωμαίοι δεν είχαν πρόβλημα να κάνουν σπονδές στον Δία, την Ίσιδα και την Κυβέλη ταυτόχρονα. Ο μονοθεϊσμός είναι ένα πολύ πιο 'φασιστικό' σύστημα. Υπάρχει μόνο ένας θεός, μία μόνο αλήθεια.

 

Και κάπου εκεί κατά την γνώμη μου είναι που γεννιέται η επιστημονική σκέψη. Ο Γαλιλαίος ήρθε σε αντιπαράθεση με την εκκλησία, όταν είδε τις φάσεις τις Αφροδίτης (δεδομένο που συμφώνησαν και οι αστρονόμοι του Πάπα) και κατάλαβε πως και η Αφροδίτη γύριζε γύρω από τον Ήλιο. Η κόντρα ανάμεσά τους ξεκίνησε από την επικριτική στάση του Γαλιλαίου απέναντι στον Πάπα. Ο Πάπας ενοχλημένος από τον Γαλιλαίο και ως αντιπρόσωπος του θεού στην Γη απλά το αρνήθηκε. Ένας θεός, μία αλήθεια. Αλλά κάπου εκεί ήταν που άρχισε να γεννιέται η επιστήμη. Μια αλήθεια και τα δεδομένα έλεγαν το αντίθετο από την εκκλησία. Ευτυχώς η επιστήμη κέρδισε (και εδώ ίσως έβαλε και το χεράκι της η ιδιαιτερότητα της Ευρώπης που είπαμε παραπάνω) με αποτέλεσμα να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα.

 

Δευτερεύοντα στοιχεία ήταν το χρήμα και οι τράπεζες, που έδωσαν ώθηση στην οικονομία και πάντα η οικονομική ανάπτυξη ευνοούσε την τεχνολογική πρόοδο, τα πλοία που επέτρεψαν στους ευρωπαίους να φτάσουν μέχρι την Αμερική και την Αυστραλία, αλλά και τα πανεπιστήμια που βοήθησαν την γνώση να εξαπλωθεί.

 

Υπάρχουν και άλλα, αλλά θα σταματήσω το σεντόνι εδώ.

 

Ελπίζω να βοήθησα Κέλλυ.