Μαρκ Τουέιν (Mark Twain)

[Δημήτρης]

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς γνωστός με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1835 και πέθανε στις 21 Απριλίου 1910. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μετακόμισε με την οικογένεια του στη παραθαλάσσια πόλη Χάνιμπαλ που στάθηκε πηγή έμπνευσης ως φόντο στα μυθιστορήματα του. 

 

Ο θάνατος του πατέρα του όταν ήταν μικρός αφήνοντας παράλληλα και χρέη, ανάγκασε τον συγγραφέα να εγκαταλείψει το σχολείο και να ριχτεί από νωρίς στη μάχη της βιοπάλης. Κατά καιρούς δούλεψε ως τυπογράφος, γραμματέας, ανθρακωρύχος και εκδότης εφημερίδας. Σημαντικό ρόλο στη ζωή του έπαιξε και το ότι εργάστηκε ως οδηγός ατμόπλοιου στον Μισσισσιπή, στοιχείο που επίσης χρησιμοποίησε στις ιστορίες του. Γνώρισε πολλούς ανθρώπους με διαφορετικές προσωπικότητες, ενώ παράλληλα απέκτησε και το ψευδώνυμο του. ''Μαρκ Τουαίην'' εικάζεται ότι ήταν το ναυτικό παράγγελμα για την ασφαλή πλεύση στα αβαθή των ποταμών, που αντιστοιχούσε σε 3,7 μέτρα βάθος. 

 

Το 1865 σηματοδότησε την πρώτη του επιτυχία στα λογοτεχνικά δρώμενα με την έκδοση του σατυρικού του διηγήματος ''Jim Smileyand his Jumping Frog'' στην εφημερίδα Saturday Press. Τον επόμενο χρόνο ενθαρρυμένος από την αποδοχή των κειμένων του παραχώρησε μία σειρά διαλέξεων, γεγονός που άρχισε σιγά- σιγά να εδραιώνει την φήμη του. Παρ' όλα τα σημαντικά κέρδη όμως που αποκόμισε από τις πωλήσεις των βιβλίων του, δεν αποδείχθηκε το ίδιο ικανός και στη διαχείριση τους με αποτέλεσμα να φτάσει στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. 

 

Στα Ελληνικά κυκλοφορεί μεγάλο μέρος του έργου του: ''Οι Περιπέτειες του Χωκ Φιν'', ''Οι Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ'', ''Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην Αυλή του Βασιλιά Αρθούρου'', ''Η Τέχνη της Καλοπέρασης'', ''Ο Κλεμμένος Λευκός Ελέφαντας'' κ.α. Λίγα λόγια για το ''Οι Περιπέτειες του Χωκ Φιν'' που μόλις τελείωσα:

 

Ο Χωκ Φιν είναι ένα μικρό αγόρι θα έλεγε κανείς γεννημένο για σκανδαλιές. Όλο κι όλο το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να αγανακτεί τους πάντες με την συμπεριφορά του. Μέχρι την στιγμή όμως που θα εμφανιστεί από το πουθενά ο μεθύστακας και βίαιος πατέρας του οπότε και θα βρει τον δάσκαλο του. Μην αντέχοντας άλλο τον βάναυσο του χαρακτήρα, θα αναγκαστεί να το σκάσει μαζί με τον νέγρο φίλο του Τζιμ. Και από εκεί και πέρα θα βρουν τους εαυτούς τους μπλεγμένους σε μία πραγματικά απίστευτη περιπέτεια. Μία περιπέτεια που περιλαμβάνει καταδιώξεις, χρόνιες βεντέτες οικογενειών, θεατρικές παραστάσεις, αρπαγές κληρονομιάς ή έστω απόπειρες, δούκες και βασιλιάδες και πολύ- πολύ ψέμα και κυνισμό. 

 

Το βιβλίο ξεκινάει αργά και σέρνεται. Καλογραμμένο, αλλά βαρέθηκα λίγο επειδή δεν γινόταν τίποτα το ιδιαίτερο. Και πίστευα ότι θα αποδειχθεί τελικά κατώτερο από το δίδυμο αδερφάκι του.  Όταν όμως ήρθε η δράση, ήρθαν και τα ωραία μέχρι και την σελίδα 238 από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος που το έχω. Οπότε και επήλθε η έκρηξη     Αναφέρομαι στο σημείο όπου ο Χωκ Φιν γευμάτιζε με το μικρότερο από τα τρία κορίτσια στη κουζίνα και στις δικαιολογίες που σκαρφιζόταν για να καλύψει τα ψέματα του    Πραγματικά χρόνια είχα να γελάσω τόσο πολύ σε βιβλίο. Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κάποιο σκηνικό μου έβγαλε δάκρυα στα μάτια    Σημείωσα τις συγκεκριμένες σελίδες για να μπορώ να τις απολαμβάνω όποτε θέλω.

 

Αναπόφευκτη είναι φυσικά η αναφορά στον ρατσισμό τον οποίο θα συναντήσει κανείς διάχυτο. Δεν ήταν τελικά ο Τομ Σογιέρ που είχα συναντήσει σε λίστα με απαγορευμένα βιβλία όπως αναφέρω στο link, ο Χωκ Φιν ήταν. Λόγω της ακατάσχετης χρήσης της λέξης ''νέγρος'' αλλά κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζει ο συγγραφέας όλο αυτό. Στην αρχή νόμιζα ότι το έκανε απλά για να προσδώσει αληθοφάνεια, κάτι που θα έκανα και εγώ αν το έγραφα. Αλλά δεν ξέρω ρε γμτ. Από ένα σημείο και μετά το έκανε τόσο έντονα και ξεδιάντροπα, που άρχισα πλέον να αμφιβάλλω. Δεν ξέρω αν ο Μαρκ Τουαίην έτρεφε τέτοιου είδους πεποιθήσεις, αν υπήρξε θύμα των όποιων ηθών της εποχής του ή αν υπήρχαν πράγματα και καταστάσεις που εγώ δεν κατάλαβα. Η ιστορία αυτή καθαυτή είναι υπέροχη αλλά αν ισχύουν τα δύο πρώτα, είναι σε κάθε περίπτωση καταδικαστέα. Ο τρόπος που την ανέπτυξε μου φάνηκε ένα πράμα σαν να αφήνει τα συμπεράσματα στη κρίση του αναγνώστη. Οπότε και δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα 

 

Όπως και να το κάνουμε ''Οι Περιπέτειες του Χωκ Φιν'' είναι -για μένα τουλάχιστον- must read. Το προτείνω σε όλα τα παιδιά και σε όσους μεγάλους δεν έχουν ξεχάσει ότι κάποτε υπήρξαν και αυτοί παιδιά. 

Edited April 12, 2015 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Ο μυστηριώδης ξένος

 

Τέταρτο βιβλίο του Μαρκ Τουέιν που πέφτει στα χέρια μου, μετά τα δυο κλασικά και τρομερά βιβλία με τον Τομ Σόγιερ και τον Χακ Φιν που διάβασα το 2005, στις αρχές της εφηβείας μου δηλαδή (πως περνάνε τα χρόνια ρε!), και την νουβέλα "Ο Τομ Σόγιερ ντετέκτιβ" που διάβασα το 2010. Το μικρό αυτό μυθιστόρημα (ή, πιο σωστά, μεγάλη νουβέλα) διαφέρει αρκετά σε θεματολογία και ατμόσφαιρα με τα προαναφερθέντα βιβλία και είναι σαφέστατα για μεγαλύτερες ηλικίες. Βρισκόμαστε σ'ένα χωριουδάκι κάπου στην Αυστρία, γύρω στα 1590, με την μικρή και κλειστή κοινωνία να είναι ιδιαίτερα θρησκευτική και συντηρητική, με τον διωγμό των "μαγισσών" να είναι στα φόρτε του. Μια μέρα κάνει την εμφάνισή του ένας μυστηριώδης ξένος, υπερφυσικής προέλευσης, ονόματι Σατανάς, και κάνει τα πράγματα άνω κάτω. 

 

Έχουμε να κάνουμε μ'ένα βιβλίο που δίνει μπόλικη τροφή για σκέψη, μιας και μέσω των χαρακτήρων και των καταστάσεων θίγονται πολλά σημαντικά θέματα όπως η ανθρώπινη φύση και κοινωνία, η ηθική, η θρησκεία, και πάει λέγοντας. Ο Μαρκ Τουέιν τα χώνει κανονικά στον θρησκευτικό φανατισμό και τον συντηρητισμό και μας δείχνει με γλαφυρό τρόπο τον σκοταδισμό που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια. Η γραφή είναι πραγματικά πάρα πολύ καλή, με φιλοσοφική διάθεση σε ορισμένα σημεία και με μπόλικη υπόγεια ειρωνεία. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό βιβλίο, που σε σχετικά μικρό χώρο ασχολείται με καίρια ζητήματα, καταφέρνοντας να περάσει και πολλά μηνύματα.

 

8/10

Edited February 6, 2016 by BladeRunner

[vaggelis]

Ένα από τα λιγότερα γνωστά έργα του Μαρκ Τουέιν είναι το "Ιωάννα της Λωρραίνης" που μόλις τελείωσα και πραγματικά το απόλαυσα πολύ.

Είναι μια βιογραφία της Ζαν ντ' Αρκ, της εθνικής ηρωίδας και προστάτιδας αγίας της Γαλλίας, η οποία το 1429 σε ηλικία 17 ετών διορίστηκε αρχιστράτηγος των γαλλικών δυνάμεων και μετά από μια εκστρατεία δεκατριών μηνών απελευθέρωσε ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας της από τους Άγγλους, στο τέλος του Εκατονταετούς πολέμου. Ο Τουέιν προτίμησε να γράψει την βιογραφία της σε μορφή μυθιστορήματος και γι' αυτό διαβάζεται πολύ ωραία, παρότι όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, δεν παραλείπει τίποτα από ιστορικής σκοπιάς μιας και για να γράψει το βιβλίο βασίστηκε στα επίσημα γαλλικά αρχεία μετά από σχολαστική έρευνα δώδεκα χρόνων. Ο Τουέιν αγαπά και θαυμάζει ειλικρινά την ηρωίδα του και αναπόφευκτα αυτό περνά στον αναγνώστη καθώς την αντιμετωπίζει ως την μεγαλύτερη μορφή της παγκόσμιας ιστορίας. 

Το βιβλίο έχει πολύ καλό ρυθμό, γεμάτο από τις μάχες που έδωσε η Ζαν ντ' Αρκ και προσπαθεί να εξηγήσει για ποιό λόγο πέτυχε ως στρατιωτικός άλλα και για ποιό λόγο στο τέλος πέθανε στην πυρά, ξεκινώντας την ιστορία του από τα παιδικά της χρόνια, περνώντας στα οράματά της, στις μηχανοραφίες της γαλλικής αυλής και στο θλιβερό τέλος της.

Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο μου άρεσε το βιβλίο είναι ότι η ιστορία της, μοιάζει να είναι το μοτίβο πάνω στο οποίο πάτησαν πάρα πολύ συγγραφείς του φανταστικού για να δημιουργήσουν την ιστορία και τους ήρωές τους. Σε πολλές ιστορίες (όπως στον "Τροχό του χρόνου" του Τζόρνταν ή ¨Στο σπαθί των Σανάρα" του Μπρούκς ή ακόμα και στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδών" του Τόλκιεν), ο ήρωας είναι ένα αγροτόπαιδο που μεγαλώνει σε μια απόμερη περιοχή ενός βασιλείου που βρίσκεται σε αναστάτωση, το επισκέπτεται ένας μάγος (στην περίπτωση της Ζαν είναι οι άγγελοι), φεύγει κρυφά από το σπίτι του, πηγαίνει στην πρωτεύουσα και μέσα από τις μάχες γίνεται ήρωας και σώζει το βασίλειό του.

Αυτή ακριβώς είναι και η ιστορία της Ζαν ντ' Αρκ, (η οποία συμφωνα με την επίσημη ιστορία είναι αληθινή) και αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτή η ηρωίδα επηρέασε όλους του κατοπινούς συγγραφείς, μιας και ο Τουέιν έγραψε το έργο του το 1896 άλλα και γενικά ήταν μια γνωστή ιστορική φυσιογνωμία.

Διαβάζοντάς το, είδα με άλλο μάτι όλη την ηρωική φαντασία που έχω διαβάσει, καθώς πολλά από τα κατορθώματα των ανδρών ηρώων τα έχει κάνει η Ζαν ντ΄ Αρκ όταν ήταν δεκαεπτά χρονών κορίτσι.

10/10

[vaggelis]

Το "Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην Αυλή του Βασιλιά Αρθούρου" είναι το τελευταίο βιβλίο του Τουέιν που διαβάσα.

Ξεκινάει σαν παρωδία των ιπποτικών μυθιστορημάτων (όπου σε κάποια στιγμή βάζει τους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης πάνω σε ποδήλατα) και καταλήγει ως ένα βιβλίο κοινωνικής κριτικής που καταδικάζει την βασιλεία, την αριστοκρατία, την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την δουλεία και γενικά την ανοησία και την σκληρότητα των ανθρώπων, (ο Τουέιν βάζει τον πρωταγωνιστή σε μια σκηνή να ξεκληρίζει ολόκληρη την αγγλική αριστοκρατία με ένα πολυβόλο γκάτλιγκ).

Το βιβλίο όταν ασχολείται με την παρωδία είναι πολύ αστείο, μιας και παρακολουθείς έναν άνθρωπο του δέκατου ένατου αιώνα να προσπαθεί να προσαρμοστεί στον έκτο αιώνα είτε φορώντας μια πανοπλία είτε φροντίζοντας να σώσει ένα κοπάδι γουρούνια, που όλοι οι υπόλοιποι νομίζουν ότι είναι μαγεμένες πριγκίπισες. Όταν στη συνέχεια ασκεί κριτική στους θεσμούς της απολυταρχίας επίσης είναι εύστοχο και καλογραμμένο, άλλα απλώς μοιάζει δύσκολο αυτά τα δύο να συνδυαστούν σωστά σε ένα βιβλίο.

Νοιώθεις ότι ο Τουέιν στην αρχή ήθελε να γράψει ένα χιουμοριστικό βιβλίο και στη συνέχεια άλλαξε κατεύθυνση, έτσι στο τέλος έχεις δυο βιβλία στην συσκευασία τους ενός με κανένα από τα δυο να μην είναι πλήρες.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό αλλά όχι τόσο όσο ο "Τομ Σώγιερ" και ο "Χακ Φιν".

8,5/10

[BladeRunner]

Ο Αμερικανός κόμης (The American Claimant, 1892)

Το "Ο Αμερικανός κόμης" είναι ένα βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ελληνικά, πριν λίγες μέρες, από τις εκδόσεις Πατάκη. Είναι το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και διαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό, σε σχέση με τα προηγούμενα τέσσερα. Πρόκειται για ένα σαφέστατα κωμικό και έντονα σατιρικό μυθιστόρημα, έτσι, οι αναγνώστες πρέπει να το διαβάσουν με την ανάλογη διάθεση και με όρεξη για κουλές και αξιοπερίεργες καταστάσεις. Ο Μαρκ Τουέιν, μέσω των διαφόρων κωμικοτραγικών περιστατικών και των τραγελαφικών συμπτώσεων της πλοκής, ελάχιστα πράγματα αφήνει όρθια: Από την πολιτική και την θρησκεία, μέχρι τα κοινωνικά στερεότυπα και τις ανθρώπινες προκαταλήψεις, όλα μπαίνουν στο μικροσκόπιό του, με το καταιγιστικό χιούμορ, την ειρωνεία και τις κάθε είδους υπερβολές, να είναι τα εργαλεία με τα οποία αγγίζει αυτά τα θέματα. Φυσικά, σκοπός του συγγραφέα δεν ήταν απλά να κάνει τον κόσμο να γελάσει, αλλά να τον βάλει να σκεφτεί και κάποια πράγματα για τον κόσμο γύρω του. Άλλωστε, κάπως έτσι λειτουργούν τα περισσότερα σατιρικά έργα: Προσφέρουν γέλιο, αλλά και τροφή για σκέψη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το μακρινό 1892, αλλά θεωρώ ότι έχει να προσφέρει πράγματα και στους σύγχρονους αναγνώστες. Γιατί, κακά τα ψέμματα, μην νομίζετε ότι έχουν αλλάξει και πάρα πολλά από τότε...

8/10

[BladeRunner]

Τα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας

Έκτο βιβλίο του Μαρκ Τουέιν που διαβάζω, σίγουρα πέρασα καλά όσο κράτησε η ανάγνωσή του, όμως δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Δεν λείπει η ειρωνεία στη γραφή του Τουέιν, ούτε τα πνευματώδη σχόλια για τον Αδάμ, την Εύα και όλη την ανθρωπότητα, όμως ένιωσα ότι κάτι έλειπε, κάτι που θα με εντυπωσίαζε και θα με έκανε δέσμιο του βιβλίου. Είναι ένα βιβλιαράκι που διαβάστηκε ευχάριστα, αλλά δύσκολα θα το θυμάμαι σε λίγες μέρες. Οπότε, τρία αστεράκια, μιας και δεν μπορώ να βάλω τριάμισι (με τέσσερα θα αδικούσα άλλα, καλύτερα βιβλία).

7/10

[BladeRunner]

    

  

Ο πρίγκιπας και ο φτωχός

Πέρυσι το καλοκαίρι τίμησα την προσφορά μιας εφημερίδας, που έδινε μια σκληρόδετη και αρκετά όμορφη έκδοση του κλασικού αυτού μυθιστορήματος, με μια έγχρωμη και ιδιαίτερα πλούσια εικονογράφηση. Και φέτος είπα επιτέλους να διαβάσω το βιβλίο, μιας και είχα όρεξη για κάτι κλασικό και συνάμα ψυχαγωγικό. Λοιπόν, πολύ ωραίο βιβλίο, από αυτά που σχεδόν τα διαβάζεις δυνατά, σαν να αφηγείσαι ένα παραμύθι στο παιδί σου ή μια ιστορία σε φίλους σου. Γλαφυρή, ολοζώντανη γραφή, περιγραφές που δημιουργούν κάθε είδους εικόνες και συναισθήματα, ωραίο χιούμορ, διακριτική ή όχι και τόσο διακριτική σάτιρα για διάφορες συνθήκες, συνήθειες και ιεροτελεστίες της εποχής στην οποία διαδραματίζεται η όλη ιστορία (το σωτήριον έτος 1547), με την πλοκή να είναι και αυτή καλοστημένη και να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Δείχνει λίγο την ηλικία του και καλά κάνει, μιας και εκείνα τα χρόνια γράφτηκαν κάποια (πολλά θα έλεγα) από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, και το συγκεκριμένο μπορεί να μην είναι ακριβώς αριστούργημα, είναι όμως ένα απολαυστικό και άκρως ψυχαγωγικό μυθιστόρημα, που ταξιδεύει τους αναγνώστες στον χρόνο και τον χώρο και που προσφέρει λίγες ευχάριστες ώρες που τόσο χρειαζόμαστε!

8.5/10

Edited June 7, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.