Write off #81 (elgalla vs SymphonyX13 vs WILLIAM - Η συγγραφέας elgalla ζήτησε να αφαιρεθεί το διήγημά της)

[MadnJim]

Σπύρο, κεντάς, μιλάμε, περιμένω να δω τις περιπέτειες του Ν'Γκάρα, νομίζω θα γίνει απ' τα αγαπημένα μου κείμενά σου αυτό. Όσο για μένα, το πάω ήρεμα, με το πάσο μου, δεν πολυκοιτάω πόσες λέξεις θα μου βγει για την ώρα. Είπα να μην πιεστώ και κάνω την κλασική βλακεία που κάνω με μαθηματική ακρίβεια στα διηγήματά μου: τρελό χτίσιμο στα 3/4 και απίστευτο γκάζωμα/βιασύνη στο τέλος.

 

Ειρήνη, μπρρρ, δεν λες τίποτα. Τρομάζω λίγο!

 

Ευχαριστώ Αταλάντη.

Μπορείς να πάρεις μια γεύση εδώ, αν δεν την έχεις διαβάσει ήδη μιας και είναι από τις πρώτες ιστορίες που είχα ανεβάσει όταν έγινα μέλος του sff. Είναι μια παλιά ιστορία του Ν'Γκάρα που ως τώρα απλά υπήρχε, αλλά να που ήρθε η ώρα να χαρεί αφού τη χρησιμοποιώ σε δύο κομμάτια σ' αυτό που γράφω. Προσαρμοσμένη βέβαια, αλλά ειδικά στο πρώτο κομμάτι σχεδόν αναλλοίωτη.

[MadnJim]

 

 

Σπύρο, κεντάς, μιλάμε, περιμένω να δω τις περιπέτειες του Ν'Γκάρα, νομίζω θα γίνει απ' τα αγαπημένα μου κείμενά σου αυτό. Όσο για μένα, το πάω ήρεμα, με το πάσο μου, δεν πολυκοιτάω πόσες λέξεις θα μου βγει για την ώρα. Είπα να μην πιεστώ και κάνω την κλασική βλακεία που κάνω με μαθηματική ακρίβεια στα διηγήματά μου: τρελό χτίσιμο στα 3/4 και απίστευτο γκάζωμα/βιασύνη στο τέλος.

 

Ειρήνη, μπρρρ, δεν λες τίποτα. Τρομάζω λίγο!

 

Ευχαριστώ Αταλάντη.

Μπορείς να πάρεις μια γεύση εδώ, αν δεν την έχεις διαβάσει ήδη μιας και είναι από τις πρώτες ιστορίες που είχα ανεβάσει όταν έγινα μέλος του sff. Είναι μια παλιά ιστορία του Ν'Γκάρα που ως τώρα απλά υπήρχε, αλλά να που ήρθε η ώρα να χαρεί αφού τη χρησιμοποιώ σε δύο κομμάτια σ' αυτό που γράφω. Προσαρμοσμένη βέβαια, αλλά ειδικά στο πρώτο κομμάτι σχεδόν αναλλοίωτη.

 

Άρχοντα, την είχα διαβάσει αυτή, με σχόλια και απ' όλα!

Μία κακή ερώτηση: Ο Ν'Γκάρα ξέρει να διαβάζει;;;;; :rtfm:

 

 

Χμμ... ναι. Κοίτα τώρα να δεις για τι μπέρδεμα μιλάμε. Έχω πάρα πολύ υλικό (περιπέτειες) για μελλοντικό γράψιμο για τον αγαπημένο μου βάρβαρο, αλλά το περισσότερο βρίσκεται ακόμη στο cloud του μυαλού μου επειδή αρχικά σκεφτόμουν (και ακόμα το σκέφτομαι να πω την αλήθεια) να γράφω γι' αυτόν σε μορφή επεισοδίων, ανεξάρτητες ιστορίες δηλαδή των περιπετειών του που μέσα απ' αυτές σιγά σιγά να δίνεται όλη η κοσμοπλασία. Αναγκάστηκε λοιπόν να το σκάσει από το χωριό του δεκατριών χρονών γιατί σκότωσε κατά λάθος τον γιο του αρχηγού τους στην τελετή ενηλικίωσης. Έκτοτε περιφέρεται από πόλη σε πόλη στην επικράτεια της Χώρας των Λόφων όπου κατέληξε, ζώντας την κάθε μέρα ξεχωριστά από περιπέτεια σε περιπέτεια, και μέχρι τώρα που τριανταπεντάρισε αναγκάστηκε να μάθει αν μη τι άλλο να καταλαβαίνει τα βασικά της κοινής γραφής της επικράτειας για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της τυχοδιωκτικής ζωής του. Στη γενική ιστορία του που έχω στο μυαλό μου ο Ν'Γκάρα γνωρίζεται κάποια στιγμή και για αρκετό καιρό συνεργάζεται με έναν μεσήλικα τσαρλατάνο μάγο, που μπορεί να μην ξέρει να κάνει ξόρκια και μαγικά όπως ισχυρίζεται, έδειξε όμως στον μιγά πως να αναγνωρίζει τα σύμβολα-γράμματα της κοινής γραφής. Σε μια περιπέτειά τους -που κάποια στιγμή πρέπει να στρωθώ να την τελειώσω γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον και μπόλικη δράση έτσι όπως τη φαντάζομαι- έπρεπε να ξεχωρίσουν ένα κιβώτιο που έκρυβε κάτι πολύτιμο και ήθελαν να το αρπάξουν, ανάμεσα σε ολόκληρο φορτίο στο αμπάρι ενός πλοίου. Ο μόνος τρόπος ήταν να διαβάσει ο Ν'Γκάρα τις ετικέτες των κιβωτίων μέχρι να βρει αυτό που ζητούσε.

Οπότε σαν απάντηση θα σου πω ναι, ξέρει να κουτσοδιαβάζει, αλλά για συγκεκριμένους χρηστικούς λόγους.

[Ιρμάντα]

 

Σπύρο, κεντάς, μιλάμε, περιμένω να δω τις περιπέτειες του Ν'Γκάρα, νομίζω θα γίνει απ' τα αγαπημένα μου κείμενά σου αυτό. Όσο για μένα, το πάω ήρεμα, με το πάσο μου, δεν πολυκοιτάω πόσες λέξεις θα μου βγει για την ώρα. Είπα να μην πιεστώ και κάνω την κλασική βλακεία που κάνω με μαθηματική ακρίβεια στα διηγήματά μου: τρελό χτίσιμο στα 3/4 και απίστευτο γκάζωμα/βιασύνη στο τέλος.

 

Ειρήνη, μπρρρ, δεν λες τίποτα. Τρομάζω λίγο!

 

Ευχαριστώ Αταλάντη.

Μπορείς να πάρεις μια γεύση εδώ, αν δεν την έχεις διαβάσει ήδη μιας και είναι από τις πρώτες ιστορίες που είχα ανεβάσει όταν έγινα μέλος του sff. Είναι μια παλιά ιστορία του Ν'Γκάρα που ως τώρα απλά υπήρχε, αλλά να που ήρθε η ώρα να χαρεί αφού τη χρησιμοποιώ σε δύο κομμάτια σ' αυτό που γράφω. Προσαρμοσμένη βέβαια, αλλά ειδικά στο πρώτο κομμάτι σχεδόν αναλλοίωτη.

 

Άρχοντα, την είχα διαβάσει αυτή, με σχόλια και απ' όλα!

Μία κακή ερώτηση: Ο Ν'Γκάρα ξέρει να διαβάζει;;;;; :rtfm:

[Mors Planch]

 

 

 

Καλά που βρέχει εδώ πέρα γιατί γράφω σκανδαλώδη πράγματα. Σκανδαλώδη, I tell you!

 

Χαχαχα, να δω τι θα γράψεις στα στοιχεία της ιστορίας όταν την ανεβάσεις... :lol:

(Είδος: Sword and Sorcery

Βία: Μπαα

Σεξ: Ωωω ναι, ναιαι, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!

Σχόλια: Τι κάνουν οι βάρβαροι όταν δεν μάχονται τέρατα, μάγους, άλλους βάρβαρους, κλπ; Εεε; Τι κάνουν;) :lol:

Προσπαθούν να καθαρίσουν από τις ψείρες και τους κορεους και προσεύχονται να μην πάθουν δυσεντερια αλλά γίνομαι too literal!

Ε ναι, ρε συ. Σιγά μην ξέρει ο ψειροκατοικούμενος βαρβατοβάρβαρος τη λέξη δυσεντερία.

 

Εσείς κύριε Σκρουτζ Μακ Ντακ θα παίξετε μαζί μας;;;;;;;;;; (Α κάτσε, εσύ δεν πολυαντέχεις το φάντασυ. Κρίμα.)

Εγώ τελευταία φορά που έγραψα φαντασυ είχε Βυζαντινούς μετά τη Γαλλική επανάσταση με αντιαεροπορικους καταπέλτες για τους δράκους! Τέτοια θέλετε; Edited August 6, 2015 by Mors Planch

[Ιρμάντα]

 

 

Εσείς κύριε Σκρουτζ Μακ Ντακ θα παίξετε μαζί μας;;;;;;;;;; (Α κάτσε, εσύ δεν πολυαντέχεις το φάντασυ. Κρίμα.)

Εγώ τελευταία φορά που έγραψα φαντασυ είχε Βυζαντινούς μετά τη Γαλλική επανάσταση με αντιαεροπορικους καταπέλτες για τους δράκους! Τέτοια θέλετε;

 

Μην σου πω ναι. Με έχουν φουντώσει για πολλά ακραία.

[MadnJim]

Χαχαχαχα, αντιαεροπορικούς καταπέλτες για τους δράκους λέει! :rofl: Να ΄σαι καλά ρε φίλε...

[SymphonyX13]

Θα αφήσω τις πανέμορφες περιγραφές και τις δαιδαλώδεις πλοκές στην Αταλάντη και στον Σπύρο, που σίγουρα θα μας καταπλήξουν. Η δικιά μου ιστορία θα είναι αιματοβαμμένη και συγχρόνως ...κάφρικη!!  (πως τα συνδίασα θα μου πείτε; Έλα μου ντε!!)

[MadnJim]

Θα αφήσω τις πανέμορφες περιγραφές και τις δαιδαλώδεις πλοκές στην Αταλάντη και στον Σπύρο, που σίγουρα θα μας καταπλήξουν. Η δικιά μου ιστορία θα είναι αιματοβαμμένη και συγχρόνως ...κάφρικη!!  (πως τα συνδίασα θα μου πείτε; Έλα μου ντε!!)

 

Ωχ ωχ! Να αρχίσω να ανησυχώ και να προετοιμάζομαι ψυχολογικά, πάλι;

[SymphonyX13]

 

Θα αφήσω τις πανέμορφες περιγραφές και τις δαιδαλώδεις πλοκές στην Αταλάντη και στον Σπύρο, που σίγουρα θα μας καταπλήξουν. Η δικιά μου ιστορία θα είναι αιματοβαμμένη και συγχρόνως ...κάφρικη!!  (πως τα συνδίασα θα μου πείτε; Έλα μου ντε!!)

 

Ωχ ωχ! Να αρχίσω να ανησυχώ και να προετοιμάζομαι ψυχολογικά, πάλι;

 

Όχι Σπύρο να μην ανησυχείς! Να σου πω, δεν μου πέρασε από το μυαλό να βάλω εσένα πρωταγωνιστή...χμμμ λες να προλαβαίνω να κάνω την αλλαγή; Η μόνη σχέση που έχει με εσένα αυτή η ιστορία είναι ότι σου έχω καμουφλαρισμένο(περίπου, γιατί μάλλον είναι εξόφθαλμο) ένα inside joke για κάποιον χαρακτήρα σου...

[MadnJim]

 

 

Θα αφήσω τις πανέμορφες περιγραφές και τις δαιδαλώδεις πλοκές στην Αταλάντη και στον Σπύρο, που σίγουρα θα μας καταπλήξουν. Η δικιά μου ιστορία θα είναι αιματοβαμμένη και συγχρόνως ...κάφρικη!!  (πως τα συνδίασα θα μου πείτε; Έλα μου ντε!!)

 

Ωχ ωχ! Να αρχίσω να ανησυχώ και να προετοιμάζομαι ψυχολογικά, πάλι;

 

Όχι Σπύρο να μην ανησυχείς! Να σου πω, δεν μου πέρασε από το μυαλό να βάλω εσένα πρωταγωνιστή...χμμμ λες να προλαβαίνω να κάνω την αλλαγή; Η μόνη σχέση που έχει με εσένα αυτή η ιστορία είναι ότι σου έχω καμουφλαρισμένο(περίπου, γιατί μάλλον είναι εξόφθαλμο) ένα inside joke για κάποιον χαρακτήρα σου...

 

 

Α, οκέυ, ησύχασα τώρα. Θα περιμένω να την διαβάσω...

[elgalla]

Έχω πιάσει 2.936 λέξεις. Έχω κάμποσο ακόμη. Τηζέριον το τρίτον και τελευταίο (μάλλον), μέχρι να ανεβάσω:

 

 

 

«Αυτά που είδες στον καπνό είναι μόνο δικά σου» απάντησε με εξοργιστική ηρεμία εκείνη.

Ο Έιναρρ άφησε τη λάμα να πέσει πίσω στη θήκη της, κάλυψε με δυο δρασκελιές την απόσταση μεταξύ τους και την άδραξε απ’ τους ώμους.

«Άσε τους γρίφους και πες μου για τη γριά» γρύλισε απειλητικά και την ταρακούνησε βίαια. «Μίλα, γυναίκα!»

Η Ζινγκάρα ανασήκωσε το πρόσωπό της και τα χρυσά της μάτια καρφώθηκαν στα δικά του.  Άπλωσε το χέρι της κι άγγιξε το στέρνο του μ’ ένα μακρύ, λεπτό δάχτυλο.

«Το μέλλον» ψιθύρισε σέρνοντας κατακόρυφα το νύχι της προς τον αφαλό του, «δεν είναι αυτό που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Το μέλλον» συνέχισε και το χέρι της κατέβηκε πιο χαμηλά, χαϊδεύοντας τον καβάλο του με κυκλικές κινήσεις, «είναι κάθε ευκαιρία που αρπάζεις» έσφιξε τη στύση του απαλά κι ο Έιναρρ βόγκηξε, «κάθε πόρτα που ανοίγεις, κάθε μονοπάτι που διαλέγεις όταν βρίσκεσαι σ’ ένα σταυροδρόμι». Τα επιδέξια δάχτυλά της έλυσαν τα κορδόνια του παντελονιού του. «Αυτό είναι το μέλλον, Έιναρρ από το Βορρά».

 

 

[MadnJim]

Έχω πιάσει 2.936 λέξεις. Έχω κάμποσο ακόμη. Τηζέριον το τρίτον και τελευταίο (μάλλον), μέχρι να ανεβάσω:

 

 

 

«Αυτά που είδες στον καπνό είναι μόνο δικά σου» απάντησε με εξοργιστική ηρεμία εκείνη.

Ο Έιναρρ άφησε τη λάμα να πέσει πίσω στη θήκη της, κάλυψε με δυο δρασκελιές την απόσταση μεταξύ τους και την άδραξε απ’ τους ώμους.

«Άσε τους γρίφους και πες μου για τη γριά» γρύλισε απειλητικά και την ταρακούνησε βίαια. «Μίλα, γυναίκα!»

Η Ζινγκάρα ανασήκωσε το πρόσωπό της και τα χρυσά της μάτια καρφώθηκαν στα δικά του.  Άπλωσε το χέρι της κι άγγιξε το στέρνο του μ’ ένα μακρύ, λεπτό δάχτυλο.

«Το μέλλον» ψιθύρισε σέρνοντας κατακόρυφα το νύχι της προς τον αφαλό του, «δεν είναι αυτό που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Το μέλλον» συνέχισε και το χέρι της κατέβηκε πιο χαμηλά, χαϊδεύοντας τον καβάλο του με κυκλικές κινήσεις, «είναι κάθε ευκαιρία που αρπάζεις» έσφιξε τη στύση του απαλά κι ο Έιναρρ βόγκηξε, «κάθε πόρτα που ανοίγεις, κάθε μονοπάτι που διαλέγεις όταν βρίσκεσαι σ’ ένα σταυροδρόμι». Τα επιδέξια δάχτυλά της έλυσαν τα κορδόνια του παντελονιού του. «Αυτό είναι το μέλλον, Έιναρρ από το Βορρά».

 

 

 

You know, S&S isn't Sex and Salacity, but Sword and Sorcery woman!

Edited August 6, 2015 by MadnJim

[elgalla]

You know, S&S isn't Sex and Salacity, but Sword and Sorcery woman!

 

 

A, μην ανησυχείς! Έχω τσιγγάνες μάντισσες, συντεχνία μάγων, μπάσταρδο σπαθί, καταραμένους πύργους κ.ά.

[MadnJim]

 

You know, S&S isn't Sex and Salacity, but Sword and Sorcery woman!

 

 

A, μην ανησυχείς! Έχω τσιγγάνες μάντισσες, συντεχνία μάγων, μπάσταρδο σπαθί, καταραμένους πύργους κ.ά.

 

 

Ανυπομονώ να τη διαβάσω, στο είπα;

[MadnJim]

Καλημέρα! Τηζεράκι σήμερα;

 

 

          Μπήκαν στην Καράν λίγο μετά το μεσημέρι της τρίτης μέρας. Καθυστέρησαν γιατί προτίμησαν το προηγούμενο απόγευμα κι ολόκληρο το βράδυ να το περάσουν σε ένα μικρό νομαδικό οικισμό που βρήκαν στο δρόμο τους. Οι πολύχρωμες τέντες τους έφτιαχναν δροσερές σκιές που για τους δύο κλέφτες ήταν βάλσαμο μετά την πορεία τους κάτω από τον καυτό ήλιο.

          Δεν υπάρχει σκιά στις Ερημιές. Μόνο καχεκτικοί μισοξεραμένοι θάμνοι σαν πεταμένοι εδώ κι εκεί στην απέραντη αμμοπεδιάδα, και στραβοί κάκτοι γεμάτοι αγκάθια. Υπάρχουν πλάσματα που ζουν όμως εκεί έξω. Κόκκινες αλεπούδες, τσακάλια, ξανθοί μεγάλοι σκορπιοί και φίδια με κρόταλα στις ουρές τους. Οι λόφοι, φτιαγμένοι από τον αδιάκοπο άνεμο, ακολουθούσαν ο ένας τον άλλον δίνοντας το όνομα στην επικράτεια. Η Χώρα των Λόφων. Κανείς όμως δεν μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει σαν σταθερά σημεία για να βρίσκει το δρόμο του, γιατί μετακινούνταν συνεχώς ανάλογα με τα γούστα του αέρα και της άμμου.

          Οι νομάδες ήταν φιλόξενοι, και η μουσική των αυλών τους ήταν εξίσου καλή με το φίνο μπρούσκο κρασί τους. Για λίγα ασημένια νομίσματα τους έστρωσαν πλούσιο τραπέζι καταγής πάνω σε παχιά χαλιά γεμάτα σχέδια και χρώματα, με αποξηραμένα φρούτα και χορτόπιτες, γίδινο τυρί και φρεσκοσφαγμένο κατσικίσιο κρέας ψημένο στη σούβλα. Αληθινή γιορτή έστησαν, και το βράδυ βρήκε τους δύο κλέφτες να κάθονται σε μαξιλάρες και να τραγουδούν μεθυσμένοι γύρω από τη φωτιά μαζί με τους οικοδεσπότες τους, με μια όμορφη νεαρή γυναίκα ο καθένας στα πόδια του και μια γεμάτη κούπα στο χέρι του. Δεν βιάζονταν καθόλου. Γλέντησαν με την ψυχή τους, εξάλλου, όπως είπε κάποια στιγμή τραυλίζοντας ο Μπροντ στην κοπελιά που τρίβονταν πάνω του, ήταν πολύ πιθανό αυτό να ήταν το τελευταίο γλέντι της ζωής τους.

 

[Ιρμάντα]

Καλημέρα! Τηζεράκι σήμερα;

 

 

          Μπήκαν στην Καράν λίγο μετά το μεσημέρι της τρίτης μέρας. Καθυστέρησαν γιατί προτίμησαν το προηγούμενο απόγευμα κι ολόκληρο το βράδυ να το περάσουν σε ένα μικρό νομαδικό οικισμό που βρήκαν στο δρόμο τους. Οι πολύχρωμες τέντες τους έφτιαχναν δροσερές σκιές που για τους δύο κλέφτες ήταν βάλσαμο μετά την πορεία τους κάτω από τον καυτό ήλιο.

          Δεν υπάρχει σκιά στις Ερημιές. Μόνο καχεκτικοί μισοξεραμένοι θάμνοι σαν πεταμένοι εδώ κι εκεί στην απέραντη αμμοπεδιάδα, και στραβοί κάκτοι γεμάτοι αγκάθια. Υπάρχουν πλάσματα που ζουν όμως εκεί έξω. Κόκκινες αλεπούδες, τσακάλια, ξανθοί μεγάλοι σκορπιοί και φίδια με κρόταλα στις ουρές τους. Οι λόφοι, φτιαγμένοι από τον αδιάκοπο άνεμο, ακολουθούσαν ο ένας τον άλλον δίνοντας το όνομα στην επικράτεια. Η Χώρα των Λόφων. Κανείς όμως δεν μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει σαν σταθερά σημεία για να βρίσκει το δρόμο του, γιατί μετακινούνταν συνεχώς ανάλογα με τα γούστα του αέρα και της άμμου.

          Οι νομάδες ήταν φιλόξενοι, και η μουσική των αυλών τους ήταν εξίσου καλή με το φίνο μπρούσκο κρασί τους. Για λίγα ασημένια νομίσματα τους έστρωσαν πλούσιο τραπέζι καταγής πάνω σε παχιά χαλιά γεμάτα σχέδια και χρώματα, με αποξηραμένα φρούτα και χορτόπιτες, γίδινο τυρί και φρεσκοσφαγμένο κατσικίσιο κρέας ψημένο στη σούβλα. Αληθινή γιορτή έστησαν, και το βράδυ βρήκε τους δύο κλέφτες να κάθονται σε μαξιλάρες και να τραγουδούν μεθυσμένοι γύρω από τη φωτιά μαζί με τους οικοδεσπότες τους, με μια όμορφη νεαρή γυναίκα ο καθένας στα πόδια του και μια γεμάτη κούπα στο χέρι του. Δεν βιάζονταν καθόλου. Γλέντησαν με την ψυχή τους, εξάλλου, όπως είπε κάποια στιγμή τραυλίζοντας ο Μπροντ στην κοπελιά που τρίβονταν πάνω του, ήταν πολύ πιθανό αυτό να ήταν το τελευταίο γλέντι της ζωής τους.

 

Ο νόμος του Μέρφι λέει πως τώρα που δεν θες να συμμετέχεις σε poll τώρα παίζει να έχεις γράψει την καλύτερη ιστορία.

Αχ ρε Ν'Γκάρα! Αχ! (Σαν τον κύριο είναι;)

Πέρα από την πλάκα χαίρομαι τρελά που η εισαγωγίτσα μου σας έβγαλε τον καλύτερο, ή πάντως τον πιο παραμυθικό/φαντασιακό εαυτό σας.

Αλλά ναι, χαίρομαι και για τις καφρίλες που έταξαν οι άλλοι.

(Όταν τελειώσει αυτό θα σας πω ακριβώς από πού είναι η εισαγωγή μου και τί κουλές συμπτώσεις παίξανε, πέρα από αυτές με την Αταλάντη.)

Σας αφήνω στη βαρβαρότητά σας και πάω να γράψω για ανθρωποθυσίες.

Την καλημέρα μου συγγραφόπουλα!

Edited August 7, 2015 by Ιρμάντα

[SymphonyX13]

Υπέροχο το teaser του Σπύρου! όχι ότι περίμενα κάτι λιγότερο φυσικά! Ειρήνη, η εισαγωγή σου όπως έχω ήδη αναφέρει στον Σπύρο έχει γεννήσει το πιο απολαυστικό(για μένα πάντα), δίδυμο χαρακτήρων που έχω γράψει. Φανταστικών χαρακτήρων, γιατί υπάρχει ακόμα ένα εξίσου απολαυστικό και αγαπημένο, μόνο που έχουν οι ίδιοι το copyright του εαυτού τους! Εγώ απλώς όλο σε παλαβές περιπέτειες πάω και τους μπλέκω...

 

Εdit: Eιρήνη,η φωτό που έβαλες, είναι ο μυθικός Slaine; Αυτόν μου θύμισε, αν και τον προτιμώ από το μολύβι του Simon Bisley!

Edited August 7, 2015 by SymphonyX13

[MadnJim]

Ειρήνη όχι, δεν είναι έτσι ακριβώς, ο Ν'Γκάρα είναι μιγάς και κυκλοφορεί ημίγυμνος σαν κάθε καθωσπρέπει βάρβαρος. Όταν τον είχα πρωτοφανταστεί είχα στο μυαλό μου τον Ντουέιν Τζόνσον από το Scorpion King:

 

 

Δεν θα μπορούσα να πάρω μέρος στο poll και να ήθελα. Η ιστορία έφτασε σήμερα στις 12263 λέξεις, και ακόμα πρέπει να απεγκλωβιστεί ο Ν'Γκάρα από τον τόπο που τον εξόρισαν οι μάγοι, και να δώσει την τελική μάχη μαζί τους τώρα που επιτέλους έχει στα χέρια του τα σπαθιά του θεού του Πολέμου. Μετά απλά θα χαθούν με τον Μπροντ στον ορίζοντα στις Ερημιές καβάλα στ' άλογά τους ενώ ο ήλιος θα δύει, και θα πέσουν τίτλοι τέλους.

 

Κι αφού σας αρέσει ορίστε κι άλλο ένα μικρό μεζεδάκι, η στιγμή που τα σπαθιά γίνονται δικά του:

 

 

          Ένας κεραυνός έσκασε λίγα μέτρα πιο πέρα πάνω στο πλάτωμα και το ταρακούνησε ολόκληρο. Μέσα από τον καπνό εμφανίστηκε μεγαλοπρεπής ο θεός. Βάδισε προς τον μιγά ενώ άπλωσε ταυτόχρονα το δεξί του χέρι προς τα σπαθιά. Αυτά ήρθαν αμέσως κοντά του και τον ακολούθησαν αιωρούμενα στο πλάι του. Στάθηκε μπροστά στον Ν'Γκάρα και του τα πρότεινε χαμογελώντας.

          «Πάρ' τα Ν'Γκάρα, στα δικά σου χέρια θα γευτούν το αίμα που ζητάνε» του είπε. «Θα τα ακούς να τραγουδάνε ύμνους όταν θα τα δουλεύεις πάνω στους εχθρούς σου, και με κάθε ζωή που θα παίρνουν θα γίνονται και πιο δυνατά»

          Τα σπαθιά χώρισαν και ήρθαν καθένα δίπλα στο κάθε χέρι του Ν'Γκάρα. Αυτός τα κοίταξε συνοφρυωμένος, και μετά έκλεισε τις χούφτες του γύρω από τις λαβές τους. Η δύναμή τους ξεχύθηκε αμέσως στο κορμί του τόσο απότομα που τον σήκωσε από το πλάτωμα και τον κράτησε για λίγο στον αέρα. Οι φλόγες απλώθηκαν γύρω του και τον τύλιξαν με τη λάμψη τους. Ο Ν'Γκάρα ούρλιαξε με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια του καθώς η λάμψη έμπαινε στο κορμί του και γινόταν ένα μαζί του. Όταν όλα τελείωσαν τα σπαθιά τον απίθωσαν πάλι στο πλάτωμα. Έπεσε στα γόνατα νιώθοντας ολόκληρο το σώμα του να καίγεται. Σχεδόν μύριζε την τσίκνα από τη σάρκα του, αλλά ήταν μόνο στο μυαλό του, γιατί όταν κατάφερε να ανακτήσει τον έλεγχό του είδε πως εξωτερικά δεν είχε αλλάξει τίποτα πάνω του. Εσωτερικά όμως είχαν αλλάξει πολλά. Ένιωθε τη δύναμη να πάλλεται μέσα του, κι άκουγε τα σπαθιά να του ψιθυρίζουν και να τον σαγηνεύουν, και να του ζητούν αίμα, και σάρκα, και κόκαλα σπασμένα, και δόξα, και φήμη στα πέρατα της Χώρας.

 

Edited August 7, 2015 by MadnJim

[elgalla]

Scorpion King <3

 

Παρεμπιπτόντως, μιας και τα λέμε ωραία, προτείνω ανεπιφύλακτα την ανθολογία "The Sword and Sorcery Anthology" που έχει μέσα καταπληκτικές ιστορίες (Poul Anderson, Robert Howard, Michael Moorcock, Karl Edward Wagner, Fritz Leiber, C.L. Moore κ.ά. )

[MadnJim]

Κανείς εδώ; 

 

Πείτε τίποτα συμπαίκτες, ποιοι γράφετε τελικά, πώς τα πάτε, τελειώνετε, διορθώνετε, σφάζετε ακόμα μάγους και τέρατα, τι γίνετε στην αρένα μας; 

[WILLIAM]

Μάγους όχι ακόμα, αλλά τέρατα έχει το μενού, Είναι και μερικά που αν δεν τα σφάξεις σε βάζουν εκείνα στο μενού!

[Ιρμάντα]

Α ρε παιδιά. Σας καμαρώνω μιλάμε!

[elgalla]

Χτες γυρνούσα Αθήνα, οπότε δεν έγραψα καθόλου. Σε λίγο θα ανασκουμπωθώ και θα ξεκινήσω.

[MadnJim]

Καλημέρα συμπαίκτες! 

 

Εγώ μόλις τελείωσα. 14886 λέξεις κομπλέ με πρόλογο, τίτλο (Τα διπλά σπαθιά του Όρο), υπογραφή και ημερομηνία. Πέρασα υπέροχα όσο την έγραφα, και ελπίζω όσοι τελικά την διαβάσετε όταν την ανεβάσω -γιατί όπως και να το κάνουμε είναι αποθαρρυντικά μεγαλούτσικη- να την βρείτε ενδιαφέρουσα. Θα την διαβάσω πάλι αύριο για τυχόν επιπλέον διορθώσεις/αλλαγές. Όπως είναι ολόκληρη θα γίνει ένα μικρό μέρος του ευρύτερου μυθιστορήματος που παλεύω. Οπότε ότι σημαντικές αλλαγές χρειαστεί θα γίνουν τότε με την προσαρμογή της στο γενικότερο πλαίσιο της υπόθεσης. Για την ώρα θέλω να πιστεύω πως υποστηρίζει τον σκοπό της αρκετά καλά, το παιχνίδι μας εδώ εννοώ.

[WILLIAM]

Ένα μικρό δείγμα και από εμένα. Από εκεί που μας άφησε η Ειρήνη.

 

   Η γριά ανασηκώθηκε από το αχυρένιο της στρώμα. Στάθηκε παραπαίοντας σαν να ήταν έτοιμη να σωριαστεί και πάλι κάτω αν και με κάθε βήμα φαινόταν να σταθεροποιείται. Τα κουρέλια κύλισαν από πάνω της αποκαλύπτοντας το σκελετωμένο σώμα της, σκεβρωμένο από τους αιώνες, ισχνό και στεγνό σαν να ήταν κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου για καιρό. Στάθηκε.

   Κάτω από το δέρμα της φαινόταν κίνηση, σαν να την διέτρεχαν σκουλήκια ή φίδια και την άλλαζαν. Η διαδικασία όμως δεν έδειχνε να της προκαλεί πόνο, κάθε άλλο. Μαλλιά εμφανίστηκαν στο σχεδόν γυμνό κρανίο και μάκρυναν, πυρόξανθα με απαλούς βοστρύχους. Τα μάτια της έπαψαν να είναι γαλακτώδη, τυφλά, έγιναν πράσινα με ένα σπινθηροβόλο σκληρό βλέμμα. Χαμογέλασε και το στόμα της ήταν γεμάτο τέλεια λευκά δόντια. Χάιδεψε ικανοποιημένη τα λεία και αψεγάδιαστα μάγουλά της. Αυτό που ήταν πρώτα ένα σκέλεθρο τώρα γινόταν δεμένο, χυμώδες κορμί με δέρμα στο χρώμα του μελιού. Το δέρμα γινόταν τέλειο και αρυτίδιαστο, τα μέχρι πριν λίγο κρεμασμένα, μαραζωμένα στήθη είχαν γίνει στητά και προκλητικά.

   Πλησίασε την έξοδο της σπηλιάς και αμέσως ένα ισχυρό μαγικό πεδίο έλαμψε κλείνοντάς της το δρόμο. Σήκωσε το χέρι της και πρόφερε ένα ξόρκι. Το πεδίο έλαμψε πάλι αλλάζοντας χρώμα. Έγινε πορφυρό, το χρώμα του αίματος, το χρώμα της αποπλάνησης.