Jump to content

Γιατί στοχοποιούνται οι "Δημουλίδου";


Oberon
 Share

Recommended Posts

Ο τίτλος δεν είναι λανθασμένα γραμμένος. Ως "Δημουλίδου" αναφέρομαι και στην ίδια την κυρία Χρυσηίδα Δημουλίδου, αλλά και σε άλλες νέες συγγραφείς που γράφουν σε παρόμοιο είδος. Κυρίως όμως στη κα. Δημουλίδου που συχνά, ακόμα και τώρα που μιλάμε, έχει γίνει θύμα απίστευτων φραστικών επιθέσεων online.

 

Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο της, ομολογώ. Όχι ολοκληρωμένο τουλάχιστον. Έχω διαβάσει μόνο αποσπάσματα τυχαία από βιβλία της που είχαν φίλοι/φίλες ή online. Δεν είναι, μάλλον με τίποτα, του δικού μου γούστου, χωρίς να είμαι και εντελώς εχθρικός σε αυτό το είδος "fiction". 

Ωστόσο από τα λίγα που διάβασα, δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από άλλες ανάλογες συγγραφείς (που έχω διαβάσει), και μου κάνει εντύπωση αυτή η εμπάθεια με την οποία αρκετοί της επιτίθενται.

 

Κρίνοντας από τις λιγότερο εμπαθείς και πιο εμπεριστατωμένες αρνητικότατες κριτικές που δέχεται η κα Δημουλίδου, συνήθως αυτό που φορτίζει τους κριτικούς της είναι είτε πως έχει γίνει διάσημη ενώ "δεν είναι και Παπαδιαμάντης" (Λες και η Δημουλίδου ή η όποια "Δημουλίδου" προσπάθησε να γράψει Παπαδιαμάντη), είτε είναι θέμα προσωπικού γούστου και απλά δεν γουστάρουν το είδος που γράφει. Σεβαστό αυτό το τελευταίο αλλά δεν δικαιολογεί επίθεση με τόσο μένος. Και σε άλλες χώρες γράφονται σωρηδόν βιβλία, που δεν είναι και καλύτερα από αυτά της Δημουλίδου, έχουν το κοινό τους, έχουν τους κριτικούς τους, αλλά αυτό το επιθετικό φαινόμενο στην Ελλάδα δεν το έχω δει σε ξενόγλωσσες σελίδες είτε στο Facebook είτε αλλού για Ευρωπαίες ή Αμερικανίδες συγγραφείς.

 

Είναι άραγε η εμπορικότητα και η επιτυχία που κάνει ορισμένους, για δικούς τους λόγους, να νιώθουν εξ αρχής εχθρικά προς μια συγγραφέα και να εκφράζουν αυτή την εχθρικότητα με τρομερό χλευασμό και ειρωνία;

Ωστόσο, και αυτό δεν δικαιολογεί τις προσωπικές (ad hominem) επιθέσεις που δέχεται, και τη στοχοποίηση που υφίσταται από μαινόμενες ορδές "anti-fans". Είναι μήπως η εμφάνισή της που δεν ταιριάζει με τα κλισέ ενός "διανοούμενου" συγγραφέα αλλά εκείνα μιας "star";

Είναι γεγονός πως η κα Δημουλίδου πετάει και διάφορα "τσιτάτα" κατά καιρούς, και όντας ιδιαίτερα ενεργή online, της έχει δοθεί μια "γραφικότητα" που και η ίδια ενισχύει με διάφορα "ωχ, το μάτι μου" κατεβατά, με διάφορα πολιτικά σχόλια, αλλά και για τη σχέση που έχει με τους αναγνώστες της.

 

Όμως αυτά τα τελευταία, όσο και να δίνουν "τροφή" για ένα είδος σαρκαστικής, χλευαστικής και απαξιωτικής ειρωνίας που στην Ελλάδα στολίζουμε και καθαγιάζουμε ως "σάτιρα", και πάλι δεν δικαιολογούν αυτή την απαξίωση και την επίθεση που δέχεται για το ίδιο το συγγραφικό της έργο, που εμφανώς είναι ιδιαίτερα δημοφιλές.

Όταν η κριτική προς τη Δημουλίδου αφορά μόνο τα βιβλία της και προέρχεται από άλλους συγγραφείς (ίσως για λόγους ανταγωνισμού, ίσως και όχι), είτε από κριτικούς της λογοτεχνίας, είτε αναγνώστες, είναι πιο κατανοητή (αν και ούτε αυτοί εξαιρούνται πιθανά από λιγότερο αλτρουιστικά κίνητρα). Είναι σίγουρα θεμιτή.

 

Όμως και η Δημουλίδου και άλλες "Δημουλίδου" δέχονται και καθαρά σεξιστικές επιθέσεις και μάλιστα όχι μόνο από κάποιον "όχλο" που ανάθεμα κι αν έχουν διαβάσει έστω και μισή σελίδα από τα βιβλία της, ή την είχαν ακουστά και πριν τα διάφορα "σούσουρα" που συμβαίνουν καθ'εκάστην και αργίαν, αλλά και από ένα γενικότερο αναγνωστικό κοινό.

 

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια στη Δημουλίδου, και σίγουρα δεν έχω και την όποια διάθεση, ειδικά στο σημερινό οικονομικό κλίμα, να  αγοράσω και να διαβάσω κάποιο βιβλίο της ολοκληρωμένα, μια που όπως είπα δεν είναι "my cup of tea".

Όμως με ενοχλούν αυτές οι επιθέσεις εναντίον της και εναντίον άλλων αναλόγων συγγραφέων. Μήπως τελικά στην Ελλάδα μισούμε και φθονούμε την επιτυχία των άλλων; Μήπως τελικά αυτή η "πατροπαράδοτη" απέχθεια σε ό,τι θεωρούμε "εμπορικό σκουπίδι" είναι τρικλοποδιά για κάθε συγγραφέα, για τη βιομηχανία (ναι, θα πω τη λέξη βιομηχανία εδώ, γιατί δεν τη θεωρώ βρισιά) των εκδόσεων, για όσους κάποτε θελήσουν να ζήσουν ΚΑΙ στην Ελλάδα (του μακρινού μέλλοντος βέβαια γιατί σήμερα ΔΕΝ) από αυτό που αγαπούν;

 

H Δημουλίδου και όλες οι άλλες "Δημουλίδου" δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ "Παπαδιαμάντης", ούτε "Ελύτης", ούτε "Καζαντζάκης". Αλλά ξέρετε τι; Δεν υπάρχει και λόγος να γίνουν. Ούτε ο Κing, ούτε ο Gaiman θα γίνουν ποτέ Shakespeare ή Τhoreau. Η Δημουλίδου γράφει σε ένα είδος που απευθύνεται σε ένα ορισμένο κοινό. Και προφανώς σε αυτό το κοινό αρέσει αυτό το είδος και αυτή η συγγραφέας. Και προφανέστατα τα καταφέρνει πολύ καλά στο είδος της και για το κοινό της. Γιατί όχι;

 

Οι προσωπικές επιθέσεις όμως, σεξιστικότατες πολύ συχνά, εμένα με φοβίζουν κάπως. Κι αυτό γιατί ακόμα κι αν η Δημουλίδου πετάει διάφορα περί "ψεκασμών", δέχεται πολύ χειρότερες επιθέσεις για τις ανοησίες που πετάει από ότι διάφοροι πολιτικοί, για παράδειγμα, που έφεραν το "ζήτημα των ψεκασμών" προς συζήτηση στην ίδια τη Βουλή! Αυτό εμένα με τρομάζει, πραγματικά.

 

Κι άλλοι συγγραφείς έχουν δεχτεί προσωπικές επιθέσεις για απόψεις τους, που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν σχέση με το έργο τους. Προσωπικές και σκληρές επιθέσεις. Μερικές φορές δικαιολογούνται, όπως για παράδειγμα οι επιθέσεις που δέχτηκε ο διάσημος και πολύς Orson Scott Card που είναι ανοιχτά homophobe και σε εντελώς άλλο σύμπαν διασημότητας από τη Δημουλίδου. Για κείνη όμως, το βρίσκω δύσκολο να δικαιολογήσω όλο αυτό το μένος.

 

Γνώμες και απόψεις περισσότερο και από ευπρόσδεκτες.

Edited by Oberon
Link to comment
Share on other sites

Τι να σε πω. Κι εμένα μ' ενοχλεί το αγελαίο μίσος της μοδός, πχ προς τον Τζάστιν Μπίμπερ. Γινόμαστε e-όχλος με ανατριχιαστική ευκολία και λατρεύουμε ή μισούμε είδωλα που έχουμε φτιάξει.

 

Προσωπικά δεν πρόκειται να τη «συγχωρήσω» ποτέ για όσα έγραψε περί βιβλιοθηκών πριν από κάνα δυο χρόνια. Είχα συγχιστεί πάρα πολύ όταν το διάβασα, ως άνθρωπος που έχει μεγαλώσει μέσα σε βιβλιοθήκες. Αυτό που έκανα ήταν να της γράψω ένα σχόλιο στο μπλογκ της (ή στο φβ, δε θυμάμαι) ότι υπάρχει τρόπος να λαμβάνουν ποσοστά οι συγγραφείς για κάθε βιβλίο τους που δανείζεται ο κόσμος, με λινκ κλπ. Με απάντησε ένα πολύ νορμάλ «α μάλιστα, δεν το ήξερα» και η σχέση μας έληξε εκεί.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ναι, το θυμάμαι το σχόλιό σου στη σελίδα της. Μάλιστα, δεν ξέρω αν το ξέρεις (το είδα τυχαία χτες), εκείνο το σχόλιό σου επιλέχτηκε σαν ένα από τα καλύτερα σε κάποια σελίδα εκτός FB που δημοσίευσε τις πιο ήπιες και λογικές αντιδράσεις προς όσα είχε πει η Δημουλίδου περί βιβλιοθηκών. 

 

Ακριβώς αυτό το αγελαίο που αναφέρεις είναι που με ενοχλεί και μένα, αλλά με ενοχλεί και το σεξιστικό που υπάρχει στις επιθέσεις εναντίον της.

Link to comment
Share on other sites

Διονύση καλησπέρα. Διαβάζοντας τυχαία αυτό εδώ χθες: 

 

http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/60363

 

θεωρώ ότι κατά μία έννοια προκαλεί από μόνη της τα αρνητικά σχόλια. Είναι πολύ διάσημη, -και της αρέσει πάρα πολύ να είναι διάσημη,- αλλά γίνεται ταύρος με την αναμενόμενη σάτιρα που συνήθως κυνηγά τους περισσότερους ''πολύ διάσημους''. Με αποτέλεσμα φυσικά τα αρνητικά σχόλια να πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Αν αντιθέτως αδιαφορούσε, θεωρώ ότι θα την ταλαιπωρούσαν σαφώς λιγότερο.

 

Διαβάζοντας πάντως το ανωτέρω άρθρο, (το οποίο ξεκάθαρα μας λέει την ιστορία από τη μία μόνο πλευρά), έδωσα δίκιο στη σατιρική σελίδα. Δίχως να έχω καμία εμπάθεια με τη συγγραφέα, έτσι; 

Edited by GeorgeDamtsios
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διονύση καλησπέρα. Διαβάζοντας τυχαία αυτό εδώ χθες: 

 

http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/60363

 

θεωρώ ότι κατά μία έννοια προκαλεί από μόνη της τα αρνητικά σχόλια. Είναι πολύ διάσημη, -και της αρέσει πάρα πολύ να είναι διάσημη,- αλλά γίνεται ταύρος με την αναμενόμενη σάτιρα που συνήθως κυνηγά τους περισσότερους ''πολύ διάσημους''. Με αποτέλεσμα φυσικά τα αρνητικά σχόλια να πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Αν αντιθέτως αδιαφορούσε, θεωρώ ότι θα την ταλαιπωρούσαν σαφώς.

λιγότερο.

 

Διαβάζοντας πάντως το ανωτέρω άρθρο, (το οποίο ξεκάθαρα μας λέει την ιστορία από τη μία μόνο πλευρά), έδωσα δίκιο στη σατιρική σελίδα. Δίχως να έχω καμία εμπάθεια με τη συγγραφέα, έτσι; 

 

Kαλησπέρα, Γιώργο.

Και γω ασχολήθηκα με τη σελίδα της Δημουλίδου χτες, όταν είδα μια ανάρτηση στο FB από ένα φίλο. Δεν ακολουθώ τη σελίδα της, αφού δεν διαβάζω τα βιβλία της. Είδα πως είχε ρίξει τη σελίδα της στο FB οπότε γκούγκλαρα κάποια πράγματα να δω τι είχε γίνει (και τι είχε πει) πάλι. 

Σήμερα την έχει ανεβάσει πάλι, και όλα είναι "μέλι γάλα", μέχρι να αρχίσει να λέει πάλι για Δίδυμους Πύργους και δεν ξέρω τι άλλο.

Τελευταία φορά που είχα διαβάσει κάτι ήταν στο άλλο σούσουρο με όσα είχε πει για τις δανειστικές βιβλιοθήκες πριν λίγα χρόνια.

 

Ότι θεωρεί τον εαυτό της, εκτός από συγγραφέα, μια "σταρ", μια "celebrity", είναι γεγονός. Και ως είθισται, αποζητά βέβαια και τη δημοσιότητα. Ότι δέχεται bullying φοβάμαι πως είναι αλήθεια πάντως. Ότι κάνει και κείνη bullying, κρίνοντας από το άρθρο του οποίου το λινκ είχες την καλωσύνη να μου δώσεις, φαίνεται να είναι επίσης αλήθεια, αλλά δείχνει περισσότερο σαν αντίδραση για αυτό που βιώνει και η ίδια.

Κοίτα, η σάτιρα είναι θεμιτή και σαν δημόσιο, και δημοφιλές, πρόσωπο, θα πρέπει ίσως κάποιος να τη δεχτεί. Όταν ομως γίνεται μια συνεχής, ασταμάτητη επίθεση, κάπου μπουχτίζει κι ο άλλος.

Δεν ξέρω βρε παιδιά.

Όπως είπε και η ΚΕΛΑΙΝΩ πιο πάνω, γινόμαστε πολύ εύκολα e-όχλος και όποιον πάρει ο Χάρος, λες και το να πει μια @@ριά η κάθε Δημουλίδου για τους Δίδυμους Πύργους είναι το "εισητήριο" να ξεκινήσει ο όχλος κατα μέτωπον επίθεση με πυρσούς και δάδες εναντίον της. Εναντίον οποιουδήποτε δηλαδή, αλλά άλλο το τι λέει ένας πολιτικός π.χ. ο οποίος/α καθορίζει τις μοίρες και τις ζωές όλων μας με τις πράξεις του/της, και άλλο μια συγγραφέας ενός ορισμένου είδους που απευθύνεται σε ένα ορισμένο κοινό.

 

Δεν έχω ξεκάθαρη άποψη, γι'αυτό και άνοιξα το θέμα για να συζητηθεί πώς το βλέπουν και άλλοι. Η ιδέα του όχλου (δι'ασήμαντον αφορμή) και του bullying ενός συνόλου προς ένα άτομο που λίγη πραγματική εξουσία έχει, με κάνουν να αισθάνομαι πολύ περίεργα. Αυτό. 

 

Εdit: Το γεγονός είναι βέβαια πως αν δεν θέλει σάτιρα καθόλου, ίσως κάποιος πρέπει να προσέχει να μην πετάει "μαργαριτάρια", αλλά όταν κάποιος έχει στοχοποιηθεί, ακόμα και να γράψει "σήμερα το πρωί έφαγα μαρμελάδα βερύκοκο με μια φρυγανιά" ο όχλος μπορεί πάλι να αρχίσει το ίδιο τροπάριο. :p

Edited by Oberon
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Οι περισσότεροι,και εγώ μαζί τους, δεν την ήξεραν πριν τις βλακείες/υστερίες που έκανε με την "Μούντζα" και την sh...storm που αναμενόμενα ακολούθησε, από εκεί και πέρα και να κάτσεις να ασχοληθείς με αυτήν,όπως κάνουν τα clickbait "άρθρα" σε σάιτ σαν τo ιδιαίτερα απεχθές lifo.gr, χάρη της κάνεις.

Τσάμπα διαφήμιση και σούσουρο για ένα ανύπαρκτο θέμα(aka αυτή και οι απόψεις της).

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι μόνο η ίδια. Μία άλλη (σιγά μη θυμάμαι το όνομά της) είχε πει κάτι χοντρό για τους λαθρομετανάστες. Είχε μιλήσει σαν να πρόκειται για κατσαρίδες. Ε, όχι, πώς να μην την έχω στην μπούκα μετά; Την κάθε μία (ή τον κάθε ένα) ματσωμένη/ο που γράφει και εκδίδει και το παίζει λογοτέχνης, με αυτά τα μυαλά; Εγώ εκεί τα παίρνω, όταν ο πολιτισμός στη χώρα μας πέφτει σε τέτοια χέρια (ναι, ξέρω, και σε χειρότερα). Είναι ακριβώς όπως με την πολιτική, γιατί ο πολιτισμός είναι (και) το βήμα προς καλύτερη πολιτική. Το ίδιο είναι.

 

Δεν ξέρω για τι επιθέσεις μιλάς, δεν έχω μπει ποτέ μου στο facebook, αλλά αυτές οι -αρνούμαι να τις χαρακτηρίσω- δεν είναι θύματα, ξέρουν καλά τι κάνουν. Να, μιλάμε γι' αυτές.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά την ήξερα σαν συγγραφέα και λόγω διαφημήσεων και από συζητήσεις και επειδή βιβλία υπάρχουν σε βιβλιοθήκες φίλων.

Όπως και συ βέβαια, Mhtsos, αντιλήφθηκα την παρουσία της στο Φατσομπούκι επειδή έτυχε να δω ποστς φίλων που αναφέρονταν στο τι είχε πει η Δημουλίδου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ούτε και ήξερα πώς έδειχνε φατσικά.

 

Δεν είναι όμως οι επιθέσεις για κάποιες απόψεις που έχει εκφέρει που με ενόχλησαν. Είναι μάλλον τα κίνητρα (ειδικά των σεξιστικών επιθέσεων), και κυρίως οι επιθέσεις στην ίδια και σαν συγγραφέα και σαν πρόσωπο και σαν γυναίκα. Με έκαναν να αναρωτηθώ δηλαδή, γιατί μου φάνηκαν πολύ υπερβολικές, και ειδικά από άτομα που ούτε δεν έχουν ιδέα από τη συγγραφική της δουλειά.


Δεν είναι μόνο η ίδια. Μία άλλη (σιγά μη θυμάμαι το όνομά της) είχε πει κάτι χοντρό για τους λαθρομετανάστες. Είχε μιλήσει σαν να πρόκειται για κατσαρίδες. Ε, όχι, πώς να μην την έχω στην μπούκα μετά; Την κάθε μία (ή τον κάθε ένα) ματσωμένη/ο που γράφει και εκδίδει και το παίζει λογοτέχνης, με αυτά τα μυαλά; Εγώ εκεί τα παίρνω, όταν ο πολιτισμός στη χώρα μας πέφτει σε τέτοια χέρια (ναι, ξέρω, και σε χειρότερα). Είναι ακριβώς όπως με την πολιτική, γιατί ο πολιτισμός είναι (και) το βήμα προς καλύτερη πολιτική. Το ίδιο είναι.

 

Δεν ξέρω για τι επιθέσεις μιλάς, δεν έχω μπει ποτέ μου στο facebook, αλλά αυτές οι -αρνούμαι να τις χαρακτηρίσω- δεν είναι θύματα, ξέρουν καλά τι κάνουν. Να, μιλάμε γι' αυτές.

 

Ναι, φυσικά, αν κάποιος συγγραφέας εκφέρει μια ρατσιστική ή γενικά προκατειλημμένη άποψη (ανέφερα τον Orson Scott Card πιο πάνω), φυσικά και θα δεχτεί επίθεση για την άποψή του και πολλοί θα μπουκοτάρουν και τα βιβλία του και μπράβο τους.

Απλά με τη Δημουλίδου και μερικές άλλες, μου φαίνεται λίγο υπερβολικό, γιατί η Δημουλίδου απλά ανοησίες λέει και κάτι άσχετα και εγωιστικά όπως αυτό με τις δανειστικές βιβλιοθήκες. Ωστόσο οι επιθέσεις που βλέπω ή ακούω για τη Δημουλίδου είναι πολύ προσωπικές, πολύ σεξιστικές, και με ιδιαίτερο μένος και απλά δεν κατανοώ το γιατί. Ξεπερνά δηλαδή εντελώς  για μένα την όποια αντίδραση προς κάποιες ρηχές απόψεις της και την οποιαδήποτε κριτική για το συγγραφικό της ταλέντο (αν υποθέσουμε πως έχει).

Edited by Oberon
Link to comment
Share on other sites

Ξεμπερδεύω στα γρήγορα με το συγγραφικό κομμάτι: έχω διαβάσει μόνο 60 σελίδες από βιβλίο της και απέτυχε να με κρατήσει. Δεν ήταν χάλια, απλά δεν ήταν αρκετά καλό για να διαβάσω παρακάτω.

 

Από κει και πέρα, συγγραφέας που photoshopιάρει "δημόσιες" φωτογραφίες με τσιτάχ και κολλάει τη μούρη της σ' αυτές, βάζει στα βιβλία της ολόσωμες φωτογραφίες με πόζα μοντέλου, προτρέπει τους αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί της στο κινητό της τυπώνοντάς το στο τέλος του βιογραφικού, (νομίζει ότι) γράφει είδος (Ε.Φ.) και δηλώνει ότι οι πραγματικοί συγγραφείς (όπως, προφανώς, η ίδια) πρέπει να γράφουν τα πάντα, στις ευχαριστίες των βιβλίων της ειρωνεύεται συνεχώς όσους κριτικάρουν το γράψιμό της, θεωρεί ότι οι δανειστικές βιβλιοθήκες τής κλέβουν λίγα από τα δεκάδες (ή εκατοντάδες;) χιλιάδες ευρώ που βγάζει κάθε χρόνο, γράφει σε ποστ της λάθος το -ε/-αι, πετάει ασύστολα μαργαριτάρια και γενικώς αποτυγχάνει με απαράμμιλο στυλ να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα της,

ε, τέτοια συγγραφέας (και κυρίως τέτοιος άνθρωπος) όπως νομίζω ότι είναι προφανές, καταβαραθρωνεται στην εκτιίμησή μου κάθε φορά που ακούω γι' αυτήν.

 

Όσο για τις όποιες άδικες προσωπικές επιθέσεις που της γίνονται, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσουν. Είναι η ανθρώπινη ζήλεια για την επιτυχία της, τη φήμη της και τα λεφτά της. Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι οι ίδιοι που θα σχολιάσουν το ντεκολτέ της Καϊλή ή της Κεφαλογιάννη και όχι τις πολιτικές τους απόψεις, οι ίδιοι που χλεύαζαν τον Μελλισανίδη για τη θηλυπρέπειά του και όχι για τον ναρκισισμό του. Οι ίδιοι. Δεν έφυγαν και δεν σκοπεύουν να λιγοστέψουν. Τι μας κάνει εντύπωση;

Edited by mman
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Είχα ασχοληθεί και εγώ τότε με το θέμα των βιβλιοθηκών, απαντώντας στο σχετικό topic στο sff. Δεν μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω στην ίδια γιατί το θεώρησα μάταιο. Το θέμα που προσωπικά με ανησυχεί, δεν είναι αν αξίζει η Δημουλίδου την κριτική που της γίνεται αλλά η μανία με την οποία αναζητούμε εχθρούς για να βγάλουμε τα απωθημένα μας, πάντα βέβαια πίσω από την προστασία της διαδικτυακής ανωνυμίας. Τόσα ψυχολογικά προβλήματα ρε παιδιά; Τόσο μένος προς οτιδήποτε δε μας αρέσει; Τέτοια εμμονή; Γιατί δεν μπορούμε να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα με κόσμιο τρόπο; Δηλαδή αν βρίσουμε τον κάθε αντιπαθητικό τι είναι πιο πιθανό; Να του αλλάξουμε άποψη ή απλά να πεισμώσει περισσότερο και να εξακολουθεί να κάνει τα ίδια λάθη; Βγάζοντας μίσος στο πληκτρολόγιο (και στη ζωή γενικότερα) τελικά μόνο την ψυχή σου δηλητηριάζεις. Επειδή είμαι πολύ αυθόρμητος και όταν κάτι με ενοχλεί αρχίζω και φωνάζω, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να μετανιώνει για αυτά μου τα ξεσπάσματα. Όταν όμως οι επιθέσεις δε γίνονται αυθόρμητα αλλά προγραμματισμένα και συστηματικά, αυτό κρύβει ή δόλο ή παθογένεια κατά τη γνώμη μου. Και είναι ένα φαινόμενο που το βλέπουμε παντού σήμερα. Από τα σχόλια στο διαδίκτυο μέχρι τα προαύλια των σχολείων και είναι πραγματικά θλιβερό.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ξεμπερδεύω στα γρήγορα με το συγγραφικό κομμάτι: έχω διαβάσει μόνο 60 σελίδες από βιβλίο της και απέτυχε να με κρατήσει. Δεν ήταν χάλια, απλά δεν ήταν αρκετά καλό για να διαβάσω παρακάτω.

 

Από κει και πέρα, συγγραφέας που photoshopιάρει "δημόσιες" φωτογραφίες με τσιτάχ και κολλάει τη μούρη της σ' αυτές, βάζει στα βιβλία της ολόσωμες φωτογραφίες με πόζα μοντέλου, προτρέπει τους αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί της στο κινητό της τυπώνοντάς το στο τέλος του βιογραφικού, (νομίζει ότι) γράφει είδος (Ε.Φ.) και δηλώνει ότι οι πραγματικοί συγγραφείς (όπως, προφανώς, η ίδια) πρέπει να γράφουν τα πάντα, στις ευχαριστίες των βιβλίων της ειρωνεύεται συνεχώς όσους κριτικάρουν το γράψιμό της, θεωρεί ότι οι δανειστικές βιβλιοθήκες τής κλέβουν λίγα από τα δεκάδες (ή εκατοντάδες;) χιλιάδες ευρώ που βγάζει κάθε χρόνο, γράφει σε ποστ της λάθος το -ε/-αι, πετάει ασύστολα μαργαριτάρια και γενικώς αποτυγχάνει με απαράμμιλο στυλ να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα της,

ε, τέτοια συγγραφέας (και κυρίως τέτοιος άνθρωπος) όπως νομίζω ότι είναι προφανές, καταβαραθρωνεται στην εκτιίμησή μου κάθε φορά που ακούω γι' αυτήν.

 

Όσο για τις όποιες άδικες προσωπικές επιθέσεις που της γίνονται, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσουν. Είναι η ανθρώπινη ζήλεια για την επιτυχία της, τη φήμη της και τα λεφτά της. Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι οι ίδιοι που θα σχολιάσουν το ντεκολτέ της Καϊλή ή της Κεφαλογιάννη και όχι τις πολιτικές τους απόψεις, οι ίδιοι που χλεύαζαν τον Μελλισανίδη για τη θηλυπρέπειά του και όχι για τον ναρκισισμό του. Οι ίδιοι. Δεν έφυγαν και δεν σκοπεύουν να λιγοστέψουν. Τι μας κάνει εντύπωση;

 

Δεν τα γνώριζα  αυτά για την κα Δημουλίδου, Μιχάλη, και προφανώς κάπου τα "τραβάει και ο οργανισμός της" που λέμε.

Για να απαντήσω στην τελευταία σου ερώτηση όμως, "τι μας κάνει εντύπωση", αυτό που μου κάνει εντύπωση εμένα είναι από τη μία το πόσο εύκολα γινόμαστε e-όχλος (κάποιοι τουλάχιστον) όπως είπε και η ΚΕΛΑΙΝΩ, όταν μπορούμε να "get away with it", πόσο μένος βγαίνει (και σεξισμός), και επίσης πόσο υπερβολικές είναι αυτές οι αντιδράσεις σαν ό,τι κάνει ή λέει η Δημουλίδου να είναι κάποιο είδος Συμπαντικής Ύβρεως, ενώ δεν είναι παρά μια δημοφιλής, σε κάποιο κοινό, συγγραφέας, που πλασάρει τον εαυτό της όπως μπορεί χρησιμοποιώντας προφανώς και τεχνικές μάρκετινγκ που θα ταίριαζαν περισσότερο σε μια ηθοποιό του star system, ένα μοντέλο, μια υποψήφια σε διαγωνισμό ομορφιάς κλπ.  

 

Aπλά τα κίνητρα για αυτές τις αντιδράσεις ψάχνω να βρω και σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τις πληροφορίες. :)

Link to comment
Share on other sites

Δεν μου αρέσει η Δημουλίδου και λογικά έχω μιλήσει αρνητικά για αυτή πέρα από το θέμα των βιβλιοθηκών. Πάντως έχω βιβλίο της το οποίο δεν έχω διαβάσει αλλά σε κάποια φάση θα το κάνω και μετά θα το δωρίσω κάπου.

Το πρόβλημα θεωρώ δεν έχει να κάνει τόσο με κάποια μπούρδα που μπορεί να πετάξει, με τις ποζεριές κτλ. Κυρίως έχει να κάνει ότι είναι μια celebrity, δημοφιλής στις λαϊκές μάζες της Ελλάδας που ταυτογχρόνως στερείται ποιότητας. Επειδή είμαστε η χώρα του trolling τέτοια άτομα δέχονται συστηματικές επιθέσεις τρολαρίσματος. Χωρίς να το έχω ψάξει υποθέτω ότι πχ και η τραγουδίστρια η Πάολα θα πρέπει να τραβάει τα ίδια και χειρότερα.

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αμφιβάλλω αν όλοι αυτοί που επιτίθενται μανιωδώς στη Δημουλίδου έχουν διαβάσει μια αράδα της αλλά και άλλον σοβαρό συγγραφέα. Kοινώς, πολλοί την πολεμάνε όχι ως πρόμαχοι της καλής λογοτεχνίας αλλά ως τρολάκια που κάνουν χαβαλέ με celebrity.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

 

α. τα δεκάδες (ή εκατοντάδες;) χιλιάδες ευρώ που βγάζει κάθε χρόνο 

β. αποτυγχάνει με απαράμμιλο στυλ να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα της

 

 

Από τη στιγμή που (α) δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το (β).

 

Και ναι, είναι πέρα για πέρα απεχθάνσιμη (;) αλλά αλλά αυτό δεν την αφαιρεί την ανθρώπινη ιδιότητα και όσα δικαιώματα έχουμε αποφασίσει ότι πάνε πακέτο μ' αυτήν. Ας μην αρχίσουμε να κατηγορούμε το θύμα για την έλλειψη ελέγχου της συμπεριφοράς μερικών (βίκτιμ μπλέημινγκ γνωστό και ως).

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

α. τα δεκάδες (ή εκατοντάδες;) χιλιάδες ευρώ που βγάζει κάθε χρόνο 

β. αποτυγχάνει με απαράμμιλο στυλ να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα της

 

 

Από τη στιγμή που (α) δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το (β).

 

Και ναι, είναι πέρα για πέρα απεχθάνσιμη (;) αλλά αλλά αυτό δεν την αφαιρεί την ανθρώπινη ιδιότητα και όσα δικαιώματα έχουμε αποφασίσει ότι πάνε πακέτο μ' αυτήν. Ας μην αρχίσουμε να κατηγορούμε το θύμα για την έλλειψη ελέγχου της συμπεριφοράς μερικών (βίκτιμ μπλέημινγκ γνωστό και ως).

 

 

 

Αν εννοείς ότι η διαχείριση της δημόσιας εικόνας της όπως την ειπράττουμε εμείς, βοηθάει στις υψηλές πωλήσεις της, δεν το νομίζω. Έπειτα υπάρχει και κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια, και η συγκεκριμένη συγγραφεάς φοβάμαι ότι το σκορπάει σχεδόν κάθε φορά που ανοίγει το στόμα της.

 

Και αν δεν ήμουν αρκετά σαφής, το ξαναγράφω. Όλ' αυτά που ανέφερα για τη Δημουλίδου συντείνουν μόνο στη γνώμη που έχω εγώ για κείνη. Εννοείται πως με τίποτα δεν δίνουν το δικαίωμα σ' εμένα ή σε άλλους να βγάζουμε τη ζήλεια /κακεντρέχειά μας δημόσια εναντίον της, ειδικά όταν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από την διαδικτυακή ανωνυμία.

Δεν την κατηγορώ για την έλλειψη ελέγχου της συμπεριφοράς των κακοπροαίρετων και/ή σεξιστών σχολιαστών της. Την κατηγορώ γιατί μου εμπνέει χαμηλή εκτίμηση για το πρόσωπό της.

Link to comment
Share on other sites

Εννοούσα ότι η αναξιοπρεπής δημόσια εικόνα της δεν φαίνεται να την εμποδίζει από το να κερδάει διάφορα μύρια.

 

Το υπόλοιπο δεν πήγαινε σε σένα, αν και έτσι όπως το έγραψα φαίνεται σαν συνέχεια της απάντησης. Συγνώμη. Ήταν ένα γενικό σχόλιο κατά των διαφόρων «ναι αλλά τα θέλει κι αυτηνής ο κώλος της» που γράφονται σχετικά με το θέμα κατά καιρούς. Συγνώμη ξανά.

Edited by KELAINO
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εννοούσα ότι η αναξιοπρεπής δημόσια εικόνα της δεν φαίνεται να την εμποδίζει από το να κερδάει διάφορα μύρια.

 

Το υπόλοιπο δεν πήγαινε σε σένα, αν και έτσι όπως το έγραψα φαίνεται σαν συνέχεια της απάντησης. Συγνώμη. Ήταν ένα γενικό σχόλιο κατά των διαφόρων «ναι αλλά τα θέλει κι αυτηνής ο κώλος της» που γράφονται σχετικά με το θέμα κατά καιρούς. Συγνώμη ξανά.

 

Koϊτα, οπωσδήποτε δεν τα "θέλει ο κώλος της" αλλά εν μέρει προκαλεί έντονες αντιδράσεις με ορισμένα που λέει, όπως αυτό με τις δανειστικές βιβλιοθήκες. Αυτό εννοούσα και γω με την έκφραση "τα τραβάει ο οργανισμός της". Όχι τον οχετό χυδαιότητας και bullying που υφίσταται όμως. Είναι άλλο κάποιος να τη βάζει και λίγο στη θέση της, πολιτισμένα, και άλλο να γίνεται το σύστριγκλο μετά πυρσών και τσουγκρανών όποτε η Δημουλίδου λέει κάτι που είναι από ανόητο έως ευτράπελο.

Edited by Oberon
Link to comment
Share on other sites

Ο κάθε Άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις Δικές του Πράξεις

 

 

*πετάει τη γενικούρα και φεύγει τρέχοντας*

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω ότι στοχοποιούνται "οι" Δημουλίδου, νομίζω στοχοποιείται "η" Δημουλίδου.

 

Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το συγγραφικό επίπεδο ή είδος (έχουμε δεκάδες παρόμοιους συγγραφείς, και σε ικανότητες αλλά και σε θεματολογία, κανείς και καμία δε συγκεντρώνει τέτοια πυρά).

Ούτε έχει να κάνει με τις ίδιες τις κοτσάνες (για να συγκρίνουμε με την Άντζελα, ας πούμε, που εγώ μάλλον τη συμπαθώ γι' αυτά που πετάει κατά καιρούς).

Νομίζω είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα - η γυναίκα όχι μόνο αντιδρά υπερβολικά στις αρνητικές κριτικές, αλλά πολλές φορές ψάχνεται και η ίδια από μόνη της να κάνει καβγά, όπως είχε γίνει και με τον Ζαφειρίου πότε ήταν. Κι αυτό σίγουρα σπάει έναν πολύ βασικό κανόνα της διασημότητας και των social media - φανταστείτε τώρα π.χ. να βρει το τόπικ αυτό στο google η Δημουλίδου και να αρχίσει να μας γράφει ότι είμαστε άχρηστοι και τιποτένιοι γιατί δεν πουλάμε όσα εκείνη, και δεν έχουμε δικαίωμα να την κρίνουμε. Ε, εγώ θα χρειαζόμουν πολλή προσπάθεια για να απαντήσω με ψυχραιμία...

Δεν ξέρω αν είναι publicity stunt ή αν όντως έχει θέμα, ή και τα δύο, πάντως ναι, σίγουρα φαίνεται να τη βοηθάνε στις πωλήσεις. Απλά, όπως έλεγε και ο Μάριος νομίζω κάπου στο fb, δεν είναι δυνατόν να βάζει τη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος κάθε λίγο και λιγάκι να κυνηγάνε σελίδες, ενώ η υπηρεσία έχει πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνει... 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Χρησιμοποίησα πληθυντικό γιατί είναι και άλλες συγγραφείς που γράφουν στο ιδιο "είδος" με τη Δημουλίδου που επίσης δέχονται απαξιωτικές επιθέσεις.

Ωστόσο έχεις δίκιο Αλεξάνδρα. Οι άλλες συγγραφείς δέχονται απαξιωτικά σχόλια σαν συγγραφείς κυρίως, η Δημουλίδου είναι που στοχοποιείται σε πολύ πιο προσωπικό επίπεδο και όχι μόνο σαν συγγραφέας.


Τώρα αν η κυρία Δημουλίδου δει το τόπικ και έχει πρόβλημα, τι να πω... η λέξη "ξύδι" μου έρχεται στο νου (αφού δεν της επιτίθεται κανείς εδώ), ή ας το κλείσουν οι ιθύνοντες αν αισθανθούν πως μπορεί να δημιουργηθεί κάποιο ζήτημα.  :p

Edited by Oberon
Link to comment
Share on other sites

Παρόμοιες συγγραφείς έχουν φάει κι αυτές παρόμοιες κριτικές (πχ ή Μαντά) αλλά τίποτα το τόσο έντονο. Σε αυτό "βοηθάει" και ή πολύ γραφική εικόνα που περνάει ή Δημουλιδου στα διάφορα μεσα και οι ακρότητες που έχει κάνει κατά καιρό.

 

Όχι ότι ο ιντερνετικός κανιβαλισμός δικαιολογείται, αλλά άλλο οι επιθέσεις στις "Μανταδες" και αλλο στη Δημουλιδου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εγώ είχα ψιλο«τσακωθεί» με τη Δημουλίδου κάπου το 2008, πριν ξεσπάσει όλος αυτός ο πόλεμος στα φέισμπουκ και στα σάιτ. Εγώ τουλάχιστον τότε δεν την ήξερα καθόλου, ούτε έχω και καμιά ιδέα αν υπήρχε από τότε η ίδια αντιμετώπιση προς το άτομό της, οπότε δεν ήμουν και καθόλου προκατειλημμένος απέναντί της.

 

Εκείνο το διάστημα διάβαζα βιβλία που πρωτοκυκλοφορούσαν και κάποια στιγμή πέτυχα το Φιλί του Δράκου: ψιλοαστυνομικό, στην Ελλάδα, χαμένα μωρά και τέτοια, μου φάνηκε ενδιαφέρον κι έτσι το τσίμπησα. Καλούτσικο ήταν, κι η Δημουλίδου δεν γράφει και άσχημα. Κι αφού στο τέλος του βιβλίου έδινε το μέιλ της είπα να της στείλω για να τις πω ότι το διάβασα, μου άρεσε εκείνο και το άλλο, αλλά δεν μου άρεσε και πολύ αυτό. Όταν, λοιπόν, πήρα την απάντηση μού έλεγε μέσες-άκρες: Εγώ το βιβλίο αυτό το έγραψα για να τραβήξω άντρες αναγνώστες και το πέτυχα. Πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις το επόμενο βιβλίο μου, που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό και θα είναι μια γροθιά στο κατεστημένο. Όχι η απάντηση που θα περίμενε κανείς. Επίσης, εκείνο το βιβλίο υποτίθεται ότι θα ήταν το τελευταίο της, επειδή δεν άντεχε την άθλια (κυρίως οικονομική) αντιμετώπιση που λαμβάνουν οι Έλληνες συγγραφείς. Νομίζω ότι από τότε έχει γράψει κι άλλα βιβλία που υποτίθεται ότι θα ήταν τα τελευταία της.

 

Απ' ό,τι καταλαβαίνω, λοιπόν, γι' αυτά που αντιμετωπίζει, κατά κύριο λόγο, φταίει ο χαρακτήρας της, που με όλη αυτή τη δημοσιότητα που της έδωσε το φέισμπουκ και οι ιστοσελίδες, μάζεψε αρκετούς haters. Φυσικά και είναι λάθος όλο αυτό που συμβαίνει, αλλά με τον τρόπο της, μάλλον ρίχνει κι αυτή λίγο λαδάκι στη φωτιά. Παρεμπιπτόντως, δεν έχει πάρει το μάτι μου άλλη επίθεση, του ίδιου μεγέθους, σε συγγραφέα.

Edited by Mesmer
ένα εκφραστικό
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ίδιου μεγέθους όχι, ούτε και γω, και σίγουρα όχι σε τόσο προσωπικό επίπεδο. Πάντως, παρόμοια γράφει και η κυρία Μαντά, που αναφέρθηκε πιο πριν, και έχει δεχτεί απαξιωτικές επιθέσεις και κείνη σαν συγγραφέας, όπως και η Δημουλίδου (γι'αυτό και ο πληθυντικός στον τίτλο του τόπικ γιατί σκέφτηκα και τη Μαντά και κάποια άλλη που δεν θυμάμαι το όνομά της αυτή τη στιγμή), αλλά σίγουρα όχι επί του προσωπικού, ούτε και με τίποτα με το ίδιο μένος,  και αυτό πράγματι τις διαφοροποιεί.

Link to comment
Share on other sites

Ίδιου μεγέθους όχι, ούτε και γω, και σίγουρα όχι σε τόσο προσωπικό επίπεδο. Πάντως, παρόμοια γράφει και η κυρία Μαντά, που αναφέρθηκε πιο πριν, και έχει δεχτεί απαξιωτικές επιθέσεις και κείνη σαν συγγραφέας, όπως και η Δημουλίδου (γι'αυτό και ο πληθυντικός στον τίτλο του τόπικ γιατί σκέφτηκα και τη Μαντά και κάποια άλλη που δεν θυμάμαι το όνομά της αυτή τη στιγμή), αλλά σίγουρα όχι επί του προσωπικού, ούτε και με τίποτα με το ίδιο μένος,  και αυτό πράγματι τις διαφοροποιεί.

Υπάρχουν κάποιες δεκάδες δεκάδες κλώνοι που κατηγορούνται γιατί δε γράφουν σοβαρή λογοτεχνία από όσους δε διαβάζουν τα βιβλία τους. Και χάρη στις πωλήσεις τους οι εκδοτικοί βγάζουν βιβλία που διαβάζουν οι υπόλοιποι.

 

Η Δημουλίδου όμως έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, δεν τρώει κράξιμο επειδή γράφει "γυναικεία λογοτεχνία" αλλά για την περσόνα που έχει χτίσει τόσα χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..