Γιατί στοχοποιούνται οι "Δημουλίδου";

[Old man & SiFi]

Με την κυρία δεν γνωριζόμαστε  ούτε γνωρίζω το έργο της, αλλά μια και έγινε τόση κουβέντα να καταθέσω την γενική άποψή μου για τέτοια είδους φαινόμενα.

 

Δημόσιες σχέσεις, 1^ο μάθημα: Δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα (There’s no such thing as bad publicity).

 

Η τελευταία τάση του marketing: Negative-trash marketing. Πριν κάποια χρόνια μια εταιρεία παραγωγής ταινιών παρουσίασε (στην Αμερική φυσικά) μια καινούργια ταινία με τα γνωστά συμβατικά όπλα του marketing. Η ταινία πήγε χάλια και “θάφτηκε” από τους κριτικούς χαρακτηριζόμενη ως “Η χειρότερη ταινία όλων των εποχών”.  Η εταιρεία ξαναέβγαλε την ταινία διαφημίζοντας την -με μεγάλη επιτυχία- έτσι ακριβώς (Δείτε την χειρότερη ταινία όλων των εποχών)! Τελικά τα κέρδη ξεπέρασαν τον αρχικό στόχο της εταιρείας, ανοίγοντας νέους δρόμους για το marketing που υιοθετήθηκαν σύντομα και από πολλούς άλλους.

 

Με δύο λόγια, στους πονηρούς καιρούς που ζούμε, πριν λυπηθούμε κάποιον για την “κακόβουλη” κριτική που δέχεται ας έχουμε στον νου μας ότι είναι πολύ πιθανόν να την επιδιώκει…

[Anwrimos23]

Η απάντηση είναι απλή, πρώτον γιατί ο έλληνας φύσει κουτσομπόλης αντί να κοιτάξει τη δουλειά του του αρέσει να κράζει. δεύτερον οι άντρες σαν καλοί μισογύνηδες που είναι, ζηλεύουν που μια γυναίκα (την οποία θεωρούν χαζή) έχει περισσότερα λεφτά από αυτούς, που πιθανότατα σπούδασαν κ έχουν μάστερ, τρίτον γιατί ο έλληνας είναι κομπλεξικός, τέταρτον γιατί πιθανότατα αν της την έπεφτε θα τρωγε χυλόπιτα κ το ξέρει. πέμπτον γιατί έχει κόμπλεξ κατωτερότητας κ εκτονώνεται σε αποδιοπομπαίους τράγους των social media είτε αυτη λέγεται Σώτη είτε Δημουλίδου, έκτον γιατί υπάρχει ακόμα στην κοινωνία (κ ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό χώρο) μια φασίζουσα ψευτο- αριστερή νοοτροπία του επαναστατικού fb κ τουίτερ που κατακρίνει, περιθωριοποιεί, γελοιοποιεί, τσαλαπατά, εξευτελίζει, υβρίζει κ τσεκουρώνει όποιον δεν ανήκει στο συγκεκριμένο ιδεολογικό κ πολιτικό ρεύμα, σαν καλοί φασίστες που είναι. Έβδομον, νομιζουν πως βρίζοντας έναν εμπορικό συγγραφέα, πολεμάνε το σύστημα. Για γέλια κ για κλάμματα κοινώς η ελλινική κοινωνία φίλοι μου

Edited September 16, 2015 by Anwrimos23

[Morfeas]

Νομίζω ότι συμφωνώ με τους περισσότερους, ότι δεν φταίνει οι "Δημουλίδου" γενικώς, αλλά η Δημουλίδου συγκεκριμένα (ή η Σώτη, στο παράδειγμα του αποπάνω σχολιαστή). Δηλαδή, δεν μιλάμε για μια συγγραφέα, η οποία τυχαίνει αρνητικής κριτικής για το έργο της, αλλά μια περσόνα, η οποία προκαλεί με δηλώσεις ή συμπεριφορές μία φορά τον χρόνο, σχεδόν επετειακά. Ίσα να "στενοχωριέται", να μοιράζει τις μηνύσεις της, να ανακοινώνει το τέλος της συγγραφής για εκείνη, πριν επανέλθει με το επόμενο bestseller, και να ξαναχτυπά. Δεν ξέρω αν γίνεται επίτηδες, αλλά δεν νομίζω ότι της κάνει τόσο κακό στην τελική.

 

Ομολογώ ότι δεν έχω ουσιαστική επαφή με το έργο της, ένα ξεφύλλισμα σε βιβλιοπωλείο είναι η επαφή μου με το γράψιμό της. Από περιέργεια, όπως κάθε φορά που ακούω κράξιμο για κάποιον συγγραφέα. Δεν ήταν αριστούργημα, αλλά ήταν πιο καλογραμμένο απ' όσο φανταζόμουν από τα σχόλια. Οπότε δεν νομίζω ότι λόγω γραψίματος δέχεται τις επιθέσεις της.

 

Αυτό όμως που εμένα μου φαίνεται γελοίο είναι όταν ένας συγγραφέας μιλάει για το έργο με ό,τι κοσμητικό επίθετο μπορεί να βρει, λέει ατάκες τύπου "Αυτό που γράφω τώρα, [μικρό όνομα παρουσιάστριας] μου, είναι καταπληκτικό. Είναι για ένα θέμα που κανένας Έλληνας συγγραφέας δεν έχει αγγίξει, κι ελάχιστοι στο εξωτερικό [αναφέρεται αν θυμάμαι καλά στη γυναικεία κακοποίηση], είναι φοβερό!" Δεν θέλω ο άλλος να είναι ψευτομετριόφρων, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κάνει ταμπέλα την έπαρσή του. Ιδίως όταν δεν είναι και ο Ντοστογιέφσκι. Η συγκεκριμένη συγγραφέας πουλάει τη ζωή της, όχι μόνο τις λέξεις της, κι εκεί δημιουργείται το πρόβλημα.

 

Βtw, ναι, είχα καεί ένα απόγευμα με συνεντεύξεις της. Και ήταν απολαυστικότατες. Με την κακή έννοια.

(Όχι, δεν είμαι και πολύ περήφανος για τέτοιες στιγμές αδυναμίας.)

 

Δεν ξέρω αν όλα ανάγονται στα κόμπλεξ του Έλληνα, όπως αναφέρεται, και σίγουρα είναι λειψή αυτή η εξήγηση, καθώς και στο εξωτερικό συμβαίνει αυτό με συγγραφείς ( *γκουχ*  Στέφανι Μέγιερ *γκουχ* Η τύπισσα του 50 shades  *γκουχ*). Το ιδανικό θα ήταν η κοινωνία να είχε τέτοια παιδεία, που όχι μόνο να μην επιδιδόταν σε μπούλιιν, αλλά να μην ασχολιόταν καν με τέτοιες περιπτώσεις.

Δεν έχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο (και δεν ξέρω αν είναι και εφικτό, λόγω υποκειμενικότητας).

 

Πάντως τέτοια πρόσωπα πάντα(;) θα υπάρχουν, για να πουλάνε. Και δεν αναφέρομαι σε βιβλία.