Δόκτωρ Λιβενστάιν

[enas thanos]

Είδος: έλα ντε

Βία; κυρίως ψυχολογική

Σεξ; όχι

Αριθμός Λέξεων: 621

Αυτοτελής; όχι

Σχόλια: Είπα να ανεβάσω κι εγώ κάτι για πρώτη φορά κάτι. Το έγραψα πριν μερικούς μήνες στο tablet ενώ προσπαθούσα να σκοτώσω την ώρα μου.

 

 

 

 

 

Ο Γκόραν πέρασε την πόρτα του πανεπιστημίου. Με γρήγορα και αποφασιστικά βήματα κινήθηκε προς το γραφείο του Δόκτορα Λιβενστάιν. Ήταν πρωί ακόμα αλλά ο διάσημος καθηγητής ιστορίας βρισκόταν κιόλας εκεί. Πάντα συνήθιζε να πηγαίνει από πολύ νωρίς στο πανεπιστήμιο. Ήθελε να αρπάζει την μέρα απ τα μαλλιά όπως του άρεσε να λέει στους φοιτητές του. Αυτοί χαμογελούσαν συγκαταβατικά και μάλλον αμήχανα σε αυτά τα ευφυολογήματα του πετυχημένου προφέσορα.

 

Αν και κάποιες φορές το ήθελαν δεν μπορούσαν να του πάνε κόντρα. Εξάλλου ο τελευταίος που είχε τολμήσει να το κάνει δεν είχε καλά ξεμπερδέματα. Μέρες μετά τον έντονο τσακωμό του με τον παγκοσμίου κύρους καθηγητή συνελήφθη με μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών στο δωμάτιο του. Το περίεργος είναι όμως ότι ποτέ δεν είχε σχέση με ναρκωτικά. Κυκλοφορούσαν φήμες ανάμεσα στους φοιτητές για τον Λιβενστάιν, φήμες που μερικές φορές έπαιρναν την μορφή τρομακτικών ιστοριών αλλά ποτέ δεν αποδεικνυόταν.

 

Ο νεαρός φοιτητής στεκόταν τώρα έξω απ το γραφείο του Λιβενστάιν με ένα κόμπο στο λαιμό, τα χέρια του να ιδρώνουν και να αίσθημα άγχους και φόβου να τον διακατέχουν. Έπρεπε να βρει την δύναμη να μπει. Δεν ήταν εύκολο αλλά έπρεπε. Γκόραν πρέπει να φανείς δυνατός είπε από μέσα του στον εαυτό του και χτύπησε δειλά δεινά την πόρτα. «Περάστε». Κόφτη και παγερή ακούστηκε η φωνή του πασίγνωστου καθηγητή.

 

Ο Γκόραν το είχε ήδη μετανιώσει αλλά ήταν πολύ αργά. Έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να φανεί δυνατός για την αδερφή του. «Καλησπέρα». Η τρεμάμενη φωνή του Γκόραν τον έφερε απ την πρώτη κιόλας στιγμή σε θέση άμυνας. «Α εσύ, σε περίμενα» . Η απάντηση του καθηγητή προμήνυε ότι απ τη μεριά του δεν θα υπήρχαν συγνώμες. «Ήρθα να σας ζητήσω να μου πείτε που είναι η αδερφή μου». Με όσο κουράγιο μπόρεσε να επιστρατεύσει ο φοιτητής του διατύπωσε στα ίσα το αίτημα του. Ο διάσημος ιστορικός άφησε κάτω το στυλό, κοίταξε τον Γκόραν στα μάτια και μετά από λίγα ψυχρά δευτερόλεπτα του απάντησε. «Η αδερφή σου είναι καλά. Θα την αφήσω ελεύθερη μόλις παραδώσεις την εργασία σου».

 

Ο Γκόραν περίμενε αυτή την απάντηση. Ήξερε ότι ο Λιβενστάιν δεν πρόκειται να προδώσει τις αρχές του. Ήταν εξάλλου πάγια τακτική του εδώ και χρόνια όταν κάποιος φοιτητής του αργεί να παραδώσει εργασίες ή δεν είναι επιμελής να απαγάγει μέλη τις οικογένειας του ώστε να του δίνει ένα έξτρα κίνητρο όπως του άρεσε να λέει.

 

Την ανορθόδοξη τακτική του καθηγητή βοηθούσε το γεγονός ότι ο αστυνομικός διευθυντής της περιοχής είναι κι αυτός ένας Λιβενστάιν. Το μαύρο πρόβατο έστω της παλαιάς οικογένειας καθηγητών. Ξάδερφος του δόκτορα που αφού από μικρό τον είχαν για άχρηστο τον έστειλαν να γίνει αστυνομικός. Να που τώρα γινόταν χρήσιμος σε υψηλόβαθμα μέλη της οικογένειας με το να κατευνάζει τις αντιδράσεις όσων πέφτουν θύματα της ακαδημαϊκής σκληρότητας του προφέσορα.

 

«Θα σας φέρω το paper σας το υπόσχομαι. Αφήστε απλά την αδερφή μου, θα είναι σίγουρα φοβισμένη». Ο Γκόραν προσπάθησε να κάνει επίκληση στο συναίσθημα του ψυχρού επιστήμονα, όμως ο Λιβενστάιν παρέμεινε αμετακίνητος. «Όταν δω την εργασία σωστή και τεκμηριωμένη τότε θα πάρεις πίσω την αδερφή σου» . Ο φοιτητής καταλάβαινε ότι δεν μπορούσε να πείσει τον σκληρό τεχνοκράτη. Ζήτησε να μιλήσει με την αδερφή του σαν απόδειξη ότι είναι καλά.

 

Ο προφέσορας αφού σκέφτηκε για λίγες στιγμές το αίτημα αποφάσισε να το δεχτεί. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και έδωσε εντολή σε έναν διδακτορικό φοιτητή του ο οποίος εκτελούσε και χρέη φύλακα των συγγενών φοιτητών που είχε απαγάγει ο καθηγητής. Σύντομα ο Γκόραν είχε την αδερφή του στο τηλέφωνο. «Είμαι καλά κάνε όμως ότι πει ο καθηγητής Γκόραν, αν η εργασία σου δεν είναι καλή δεν θα μου δώσουν να φάω. Σ' αγαπ...» Πριν ολοκληρώσει την φράση ο Λιβενστάιν τράβηξε το ακουστικό. «Αρκετά για την ώρα. Όταν τελειώσεις την δουλειά θα την έχεις ξανά κοντά σου.»

[Oberon]

Kατ'αρχήν καλώς ήρθες, Thanos.

 

Έχεις κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και σέτινγκ στην ιστορία σου που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μια ωραία ιστορία ψυχολογικού τρόμου. Η γραφή σου επίσης δεν είναι καθόλου άσχημη γενικά, από τεχνικής άποψης δηλαδή, εκτός από 1-2 τυπογραφικούλια κλπ εδώ και κει που εύκολα διορθώνονται με ένα περασματάκι.

Ειδικά η ιδέα του διεφθαρμένου, τερατώδους καθηγητή που απαγάγει συγγενείς των φοιτητών ώστε να τους πείσει να κάνουν τις εργασίες τους, είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην ιστορία και αν εξελιχθεί σωστά θα έχεις ένα πολύ καλό "κακό".

Η ιστορία σου επίσης έχει και κάτι χιουμοριστικό και αυτό δεν είναι κακό καθόλου αν αυτή ήταν η πρόθεσή σου όταν την έγραφες.

 

Ωστόσο, η ιστορία έχει και αρκετά προβλήματα. Κατ'αρχήν το γεγονός πως ο καθηγητής είναι "σκληρός τεχνοκράτης" και κάνει ό,τι κάνει, με την κάλυψη του άχρηστου ξαδέλφου του που είναι αστυνόμος, απλά δεν με έπεισε. Και γιατί κάνει ό,τι κάνει; Εκτός από αυστηρός δεν φαίνεται να έχει κάποιο άλλο κίνητρο. Θα μπορούσες να το εκμεταλλευτείς αυτό πάρα πολύ και να τον μετατρέψεις σε έναν πραγματικά διαβολικό χαρακτήρα, αν το θελήσεις.

 

Ο Γκόραν παρουσιάζεται μεν στην αρχή αλλά η παρουσία της αδελφής του, που είναι και αυτό που τον τρομάζει περισσότερο, δεν προοικονομείται - αν και τόσο σημαντικό στοιχείο - και μας έρχεται μετά, κάπως στα ξαφνικά. Επίσης, επειδή έγραψες την παράγραφο με τον άλλο φοιτητή - αυτόν με τα ναρκωτικά - ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη παράγραφο, όταν ξεκίνησες την τρίτη με το "Ο νεαρός φοιτητής" είχα την εντύπωση πως μιλούσες για αυτόν με τα ναρκωτικά και όχι για τον Γκόραν. 

 

Κρίνοντας από το γεγονός πως ο φύλακας των απαχθέντων συγγενών είναι ένας άλλος φοιτητής σημαίνει πως δεν είναι μόνο ο αστυνόμος-ξάδελφος που είναι μέσα στο "κόλπο" αλλά και περισσότεροι, πιθανότατα εκβιαζόμενοι, φοιτητές. Και εδώ έχεις υλικό να επεκτείνεις την ιστορία και να την κάνεις πραγματικά τρομακτική. 

 

Αυτή τη στιγμή μόνο τρομακτική δεν είναι. Μπορεί να μην ήταν ο σκοπός σου βέβαια αυτό αλλά μία κωμική ιστορία. Και πάλι όμως, η όλη πλοκή δεν έχει λογική συνέπεια ούτε επαρκείς εξηγήσεις ακόμα κι αν είχες "whimsical" διάθεση όταν την έγραφες.

 

Αυτά, για να μη σε παιδεύω κιόλας και ελπίζω να δούμε κι άλλα γραπτά σου, και ίσως και αυτή την ιστορία ξαναγραμμένη και "σουλουπωμένη".

[enas thanos]

Kατ'αρχήν καλώς ήρθες, Thanos.

 

Έχεις κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και σέτινγκ στην ιστορία σου που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μια ωραία ιστορία ψυχολογικού τρόμου. Η γραφή σου επίσης δεν είναι καθόλου άσχημη γενικά, από τεχνικής άποψης δηλαδή, εκτός από 1-2 τυπογραφικούλια κλπ εδώ και κει που εύκολα διορθώνονται με ένα περασματάκι.

Ειδικά η ιδέα του διεφθαρμένου, τερατώδους καθηγητή που απαγάγει συγγενείς των φοιτητών ώστε να τους πείσει να κάνουν τις εργασίες τους, είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην ιστορία και αν εξελιχθεί σωστά θα έχεις ένα πολύ καλό "κακό".

Η ιστορία σου επίσης έχει και κάτι χιουμοριστικό και αυτό δεν είναι κακό καθόλου αν αυτή ήταν η πρόθεσή σου όταν την έγραφες.

 

Ωστόσο, η ιστορία έχει και αρκετά προβλήματα. Κατ'αρχήν το γεγονός πως ο καθηγητής είναι "σκληρός τεχνοκράτης" και κάνει ό,τι κάνει, με την κάλυψη του άχρηστου ξαδέλφου του που είναι αστυνόμος, απλά δεν με έπεισε. Και γιατί κάνει ό,τι κάνει; Εκτός από αυστηρός δεν φαίνεται να έχει κάποιο άλλο κίνητρο. Θα μπορούσες να το εκμεταλλευτείς αυτό πάρα πολύ και να τον μετατρέψεις σε έναν πραγματικά διαβολικό χαρακτήρα, αν το θελήσεις.

 

Ο Γκόραν παρουσιάζεται μεν στην αρχή αλλά η παρουσία της αδελφής του, που είναι και αυτό που τον τρομάζει περισσότερο, δεν προοικονομείται - αν και τόσο σημαντικό στοιχείο - και μας έρχεται μετά, κάπως στα ξαφνικά. Επίσης, επειδή έγραψες την παράγραφο με τον άλλο φοιτητή - αυτόν με τα ναρκωτικά - ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη παράγραφο, όταν ξεκίνησες την τρίτη με το "Ο νεαρός φοιτητής" είχα την εντύπωση πως μιλούσες για αυτόν με τα ναρκωτικά και όχι για τον Γκόραν. 

 

Κρίνοντας από το γεγονός πως ο φύλακας των απαχθέντων συγγενών είναι ένας άλλος φοιτητής σημαίνει πως δεν είναι μόνο ο αστυνόμος-ξάδελφος που είναι μέσα στο "κόλπο" αλλά και περισσότεροι, πιθανότατα εκβιαζόμενοι, φοιτητές. Και εδώ έχεις υλικό να επεκτείνεις την ιστορία και να την κάνεις πραγματικά τρομακτική. 

 

Αυτή τη στιγμή μόνο τρομακτική δεν είναι. Μπορεί να μην ήταν ο σκοπός σου βέβαια αυτό αλλά μία κωμική ιστορία. Και πάλι όμως, η όλη πλοκή δεν έχει λογική συνέπεια ούτε επαρκείς εξηγήσεις ακόμα κι αν είχες "whimsical" διάθεση όταν την έγραφες.

 

Αυτά, για να μη σε παιδεύω κιόλας και ελπίζω να δούμε κι άλλα γραπτά σου, και ίσως και αυτή την ιστορία ξαναγραμμένη και "σουλουπωμένη".

 

 

Καταρχάς ευχαριστώ πολύ που την διάβασες και σχολίασες. Ναι στις παρατηρήσεις σου σχετικά με αδύναμα σημεία, ελλειπή ή πιστευτή εξήγηση έχεις δίκιο. Εξάλλου ήταν πολύ πρόχειρο το γράψιμο και περισσότερο την ανέβασα αυτήν για να ''εγκαινιάσω'' κάπως την εγγραφή μου στο φόρουμ.

 

Όσον αφορά το στοιχείο του χιουμοριστικού-τρομακτικού η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να πω μια τρομακτική αφήγηση όταν το έγραφα. Έγερνα προς το χιουμοριστικό θα μπορούσα να πω σε μια αναλογία 80-20 χιουμοριστικό-τρομακτικό. Δεν ξέρω πώς λέγεται κι αν λέγεται κάπως το είδος αυτό.

[Μπόρχες]

Ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά χρειάζεται καλύτερη ανάπτυξη ή τεκμηρίωση. Έχει την δυνατότητα να εξελιχθεί σε μια πολύ καλή ιστορία ψυχολογικού  και όχι μόνο τρόμου. Θεώρησε αυτό το κείμενο ως πρωτόλειο. Δούλεψε πάνω του και φέρε στο φως την ιστορία που κρύβει μέσα του, όπως ο γλύπτης αποκαλύπτει το άγαλμα που κρύβεται μέσα στο άμορφο μάρμαρο!

 

Η γλώσσα σου δεν είναι κακή, επιδέχεται όμως βελτιώσεων, όπως και η σωστή απόδοση των σκέψεων σου, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το τι θέλεις να πεις και σε ποιον αναφέρεσαι.

 

Σ' ευχαριστώ!