Η Χρυσαλίδα - Κυριάκος Χαλκόπουλος

[AlienBill]

Πρόκειται για τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα (η πρώτη ονομάζεται "το τετράδιο και άλλα διηγήματα τρόμου").

 

Σύμφωνα με τον πρόλογο, "Η χρυσαλίδα είναι ο χώρος μέσα στον οποίο θα μεταμορφωθεί ένα ον στο επόμενο στάδιο της ύπαρξής του. Στη λογοτεχνία οι μεταμορφώσεις συμβαίνουν λιγότερο συνειδητά και με πιο ακαθόριστο αποτέλεσμα. Μέσα στα δώδεκα διηγήματα αυτής της συλλογής παρατηρείται η αγωνία αλλά και η ελπίδα, στο σκαλοπάτι πριν την μεταμόρφωση. Μαζί με τους αφηγητές των διηγημάτων μπορεί να σταθεί εκεί και ο αναγνώστης, έχοντας κατά νου τις δικές του ανησυχίες και προβληματισμούς, ή απλά να αφεθεί στην οπτική γωνία των χαρακτήρων που τον ταξιδεύουν στο δικό τους κόσμο".

 

Με ένα προσωπικό αφηγηματικό ύφος που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία της γραφής των Κάφκα και Λάβκραφτ, ο Κυριάκος αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο, τις ιστορίες απλών ανθρώπων της καθημερινότητας που βιώνουν μια ψυχολογική ή ακόμη και σωματική μετάβαση σε ένα επόμενο στάδιο της ύπαρξής τους.

 

Δεδομένου ότι πρόκειται για λογοτεχνία τρόμου, η μετάβαση αυτή θα μπορούσε πολλές φορές να χαρακτηριστεί ως ανησυχητική για κάποιον παρατηρητή, παρόλο που πολλοι από τους ήρωες  βρίσκουν τη λύτρωση που αποζητούν μετά το πέρας της.

 

Οι ιστορίες είναι τοποθετημένες στο βιβλίο έτσι ώστε ενώ στις πρώτες μπορεί κάποιος να βγάλει το συμπέρασμα ότι οι ήρωές τους, απλώς χάνουν τα λογικά τους, όσο  η ανάγνωση προχωρά, καθίσταται όλο και πιο αμφίβολο το αν η μετάβαση είναι ψυχολογική, ή αν συμπαρασύρει και το σώμα τους στην μεταμόρφωση που υφίστανται. Στις τελευταίες ιστορίες , είναι σχεδόν βέβαιο ότι το έναυσμα για τη μεταμόρφωση οφείλεται σε άγνωστες και ακατάλληπτες εξωτερικές δυνάμεις.

 

Τα περιστατικά που αφηγούνται, θα έπαιρνα όρκο ότι συνδέονται. Για παράδειγμα υπάρχει ένας ιδιαίτερος ζωγράφος που πρωταγωνιστεί σε τρια από αυτά, ενώ στο πανεπιστήμιο του Έσσεξ όπου φοίτησε κι ο συγγραφέας, διαδραματίζονται δύο από αυτά. Στα περισσότερα από τα διηγήματα όμως, η σύνδεση είναι  καλά κρυμμένη και απαιτεί βαθιά περισυλλογή (ενδεχομένως τα υπερφυσικά πλάσματα που εισβάλλουν από τις εσχατιές του μυθοπλαστικού αυτού σύμπαντος να συγγενεύουν ή ακόμη και να ανήκουν στο ίδιο είδος).

 

Όλα τα διηγήματα μου άρεσαν, αλλά ξεχώρισα τα εξής:

 

-Το αντικείμενο των ονείρων, όπου ο πρωταγωνιστής καταπιάνεται με ένα άλυτο μαθηματικό πρόβλημα προσπαθώντας να το λύσει. Το ίδιο διάστημα,  ταξιδεύει κάθε βράδυ στα όνειρά του, διασχίζοντας παράξενες αίθουσες και διαδρόμους με στόχο να βρει την έξοδο. Άραγε η έξοδος είναι και η λύση του προβλήματος; Μήπως η λύση έχει σχέση με μια υποψία που αναφέρεται στο τέλος και που είναι ανησυχητική για τον κόσμο μας;

 

- Η νάρκη: Κάποιος έχει μια εμμονή να βρει μια νάρκη που κρύβεται σε κάποιο από τα διαμερίσματα στην πόλη. Τελικά η νάρκη είναι μια πύλη που οδηγεί σε άλλη διάσταση και όταν την διασχίζει, αφήνει πίσω του ένα εντυπωσιακό απολίθωμα του εαυτού του.

 

- Το αταξίδευτο: Κάποιος περνάει μια νύχτα στο σπίτι του αινιγματικού ζωγράφου που ανέφερα προηγουμένως. Φαινεται πως έχει κλειδωθεί μέσα στο μεγάλο διαμέρισμα και όταν επιχειρεί να βγει από το διπλανό, έρχεται αντιμέτωπος με ένα φριχτό πλάσμα που ο ζωγράφος το είχε αποτυπώσει σε ένα σχέδιο.

 

Ελπίζω να σας έβαλα στο κλίμα του βιβλίου με αυτές τις συνόψεις, Αξίζει να σημειωθεί ότι με  τη "Χρυσαλίδα" οι εκδόσεις ΑΝΑΤΥΠΟ που εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη εγκαινιάζουν την είσοδό τους στη λογοτεχνία μυστηρίου και όπως γράφουν στο οπισθόφυλλο, "πρόκειται για ένα βιβλίο όπου πέρα και πάνω από τις σκοτεινές περιγραφές της προσπάθειας εξόδου από προσωπικούς λαβυρίνθους, μεσουρανεί η θέληση να επιστρέψουμε στο μέρος όπου οι ακτίνες του Ήλιου θα πέφτουν και πάλι δυνατά στο πρόσωπό μας".

 

Edited November 17, 2015 by AlienBill

[Η άλλη πύλη]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Βασίλη!

 

Και χάρηκα πάρα πολύ που σου άρεσαν τόσο τα κείμενα

[Η άλλη πύλη]

Να σημειώσω και τη σελίδα του βιβλίου στο Goodreads, οπού υπάρχει και ένα απόσπασμα -το εισαγωγικό διήγημα-, καθώς και άλλες πληροφορίες

 

https://www.goodreads.com/book/show/27201097

 

Επίσης ένα πολύ μικρό τμήμα απο το διήγημα "Η Νάρκη"

 

"[...]Οι λιγοστοί τόνοι, ανάμεσα στο μαύρο και το λευκό, της φωτογραφίας που εγώ είδα στο γραφείο των ανακριτών, παρουσίαζαν μισό ανθρώπινο σώμα που είχε καεί, ενώ βρισκόταν βυθισμένο σε εκείνο το μαρμάρινο δάπεδο όπως κάποιος λουόμενος δρασκελίζει στη θάλασσα. Έμοιαζε όντως σαν να κολυμπούσε τώρα με αγωνιώδεις κινήσεις, το κεφάλι του άγγιζε το νερό, σαν να βασιζόταν η τελευταία ελπίδα για μια σωτηρία ακριβώς στην τιτάνια επιθυμία που υπάρχει όχι για την απόκτηση θεωρητικών επιτυχιών, όχι πλέον, μα γι’ αυτή την ίδια τη διατήρηση μας στη ζωή...
Εικάζω πως από το δωμάτιο ξεκόλλησαν λίγο μετά εκείνο το απομεινάρι, και ίσως να μην παρατηρούνταν πουθενά το άλλο μισό του σώματος: σαν να είχε αναδυθεί από τους βυθούς ένα πολυσάγονο κήτος και τώρα κανείς δε θα εντοπίσει εκείνο ή τη λεία του στη φωλιά που έχει πέρα από τις σταθερές γραμμές του
δικού μας κόσμου, μετά από ένα χάσμα ανάμεσα σε υποθαλάσσιους υφάλους όπου φύκια χορεύουν αιώνια ως να σηματοδοτούν πως μια ευθεία έκταση της μορφής τους -που καμιά φορά θα ξεβραστεί στην αμμουδιά- δεν αποδίδει καθόλου τη ρέουσα γεωμετρία των φυσικών τους χώρων![...]"

Edited November 28, 2015 by Η άλλη πύλη

[mariosdimitriadis]

Η Χρυσαλίδα είναι μια συλλογή διηγημάτων πολύ διαφορετική από ότι έχετε διαβάσει ως τώρα. Οι 12 ιστορίες του κάνουν μια βαθιά βουτιά στη ψυχοσύνθεση του εκάστοτε ήρωα και αναλύουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του σε σημείο να έχει ο αναγνώστης μια πλήρη εικόνα του μυαλού του. Η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από ένα φιλοσοφικό πρίσμα και αποκαλύπτει τον κάθε τρόμο που κρύβεται στο βιβλίο με ένα διαφορετικό τρόπο. Ένα πολύ καλογραμμένο και πρωτότυπο βιβλίο.

[Η άλλη πύλη]

Σε ευχαριστώ πολύ, Μάριε... Καλή επιτυχία και στα δικά σου!!!

[Η άλλη πύλη]

Κάποιοι ίσως θυμούνται το ακόλουθο. Είναι η αρχή του διηγήματος “Το Ελάττωμα”, της δεύτερης απο τις δώδεκα χρυσαλίδες του βιβλίου Είχε παρουσιαστεί σε παλιότερη εκδοχή του και στο ΣΦΦ...

 

"Το έργο έχει ολοκληρωθεί. Το πορτραίτο είναι τέλειο, για πρώτη φορά ένας πίνακάς μου αποδίδει τόσο πιστά την πραγματικότητα. Τώρα δε με νοιάζει τι θα συμβεί, αν και λυπάμαι μονάχα που δε θα κατανοήσουν τη σημασία που είχε για εμένα αυτή η εξέλιξη.
Από τότε που εκδιώχτηκα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου, λόγω του ελαττώματος που παρουσίαζαν μόνιμα οι πίνακες μου, από τότε που ζω, σχεδόν σαν ερημίτης, στην κορυφή ενός εκ των κτιρίων με τα φθηνά δωμάτια πάνω από την πλατεία Ναυαρίνου, οραματίζομαι την επιστροφή μου στις σπουδές, την επιστροφή στον σωστό δρόμο, διότι το ξέρω πως για εμένα η μόνη προοπτική στη ζωή είναι να παράγω ζωγραφική.
Από τεχνικής πλευράς ακόμα και αυτοί οι καταραμένοι καθηγητές στο πανεπιστήμιο παραδέχονταν την ανωτερότητά μου.
Ήταν μόνο το ελάττωμα που σκίαζε τη σταδιοδρομία μου. Δίχως αυτό θα είχα αποφοιτήσει με έπαινο. Με αυτό με πέταξαν έξω!"