Περιγράψτε τον αγαπημένο χαρακτήρα που έχετε δημιουργήσει

[Seigi14]

Ο καθένας μας ταυτίζεται με τους χαρακτήρες που δημιουργεί είναι κομμάτια του και έτσι μπορεί να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του. Ασφαλώς με αυτή την περιγραφή ο καθένας μας θα παίρνει μια γεύση για τον χαρακτήρα του άλλου και πιστεύω ότι είναι όμορφο να μιλάμε για εμάς μέσα από την φαντασία μας. Ο δικός μου είναι ο Τραγικός ένα παιδί κλεισμένο σε ένα δωμάτιο το οποίο αποκαλεί Άστρο. Μοναδικός του φίλος είναι το Τέρας το οποίο κατοικεί μέσα στην ντουλάπα και επικοινωνούν μέσω γραπτών μηνυμάτων. Ο ένας δεν έχει δει ποτέ τον άλλο και οι δύο φοβούνται να εγκαταλείψουν τον κόσμο τους, να ανοίξουν την πόρτα για να διαβουν το μονοπάτι της ένωσης. Τα δύο Ταφ είναι ένα. Τα σημειώματα τους είναι το ταξίδι ενός ανθρώπου που γυρεύει την ολοκλήρωση του μέσω της φαντασίας.

[Sonya]

Μουνένα (ή αλλιώς Ζαγιέν) Πασπαρτού.

 

Δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά, αρχής γενομένης απ' τον εαυτό της. Η ζωή είναι μια περιπέτεια, οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα να 'χουν ρίζες και το μόνο σημαντικό πράγμα είναι η ελευθερία να είσαι αυτό που είσαι, εκεί που θέλεις, γιατί εσύ το επέλεξες. Σκοπός μας είναι να περνάμε καλά.

[elgalla]

Ετούτο εδώ το παλικάρι, που ακούει στο όνομα Ισμαήλ. Νομίζω η καλύτερη περιγραφή που θα είχα γι' αυτόν θα ήταν: a damaged guy in an even more damaged world. Ή κάτι τέτοιο. Λίγο κυνικός, λίγο ρέμπελος, λίγο ερασιτέχνης φιλόσοφος, περισσότερο σκεπτόμενος απ' όσο θα ήθελαν οι άλλοι και περισσότερο συμβιβασμένος απ' όσο θα ήθελε ο ίδιος.

[MadnJim]

Τρεις είναι οι αγαπημένοι μου χαρακτήρες, και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν περισσότερο: 

 

-Ο απίστευτα επιπόλαιος και εξαιρετικά τυχερός εξερευνητής του διαστήματος Έντι Τζόουνς, που ψάχνει να βρει τον πλανήτη Χουερισίτ για το υπερπολύτιμο κάρβουνό του και μπλέκει συνεχώς σε απίθανες περιπέτειες.

 

-Ο σκληροτράχηλος Ν'Γκάρα, ένας βάρβαρος μιγάς με μούσκουλα και κοφτερό σπαθί, που βάλθηκε να σκοτώσει έναν κακό θεό, και στο μεταξύ στην πορεία ξεκληρίζει μάγους και τέρατα με τη σέσουλα.

 

-Ο αγαθός και καλόκαρδος Βάρβαρος Στιου, που απομονώθηκε από μικρός στο Μεγάλο Δάσος, κι ενώ τώρα είναι ένας εικοσιπεντάχρονος γεροδεμένος νεαρός, το μυαλό του είναι αυτό ενός δεκάχρονου. Ευτυχώς έχει για μέντορα τον μικρούλη Φένγκι (κάτι σαν νεράιδος) Τζορτζ που ζει στο τσεπάκι του γιλέκου του, και κολλητό τον Μινώταυρο Μπομπ, τριτοξάδερφο του γνωστού της Κνωσού, που μόνιμα παραπονιέται ότι χάρη στα κυκλώματα πήρε εκείνος όλη τη δόξα της οικογένειας.

Edited December 16, 2015 by MadnJim

[WILLIAM]

Ε καλά ήμουν σίγουρος για τον Έντι! Ξέρω και τον Ν' Γκαρα. Τον Στιου δεν τον έχω ακούσει ξανά, έχεις βάλει τίποτα δικό του εδώ;

[MadnJim]

Ε καλά ήμουν σίγουρος για τον Έντι! Ξέρω και τον Ν' Γκαρα. Τον Στιου δεν τον έχω ακούσει ξανά, έχεις βάλει τίποτα δικό του εδώ;

 

Όχι, δεν έχω ανεβάσει κάτι με τον Βάρβαρο Στιου και την παρέα του, πρόκειται για σειρά δέκα ιστοριών που διηγούνται μια μεγάλη funny περιπέτεια. Αν έφτιαχνα οπισθόφυλλο θα έγραφα κάτι τέτοιο:

 

Η Προφητεία του Μεγάλου Δάσους

Στο Μεγάλο Δάσος υπάρχει μια πραγματικά αρχαία προφητεία, γραμμένη από το χέρι του ίδιου του Δία. Μιλάει για τρεις φίλους, εντελώς ανόμοιους μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα απόλυτα ταιριαστούς, που θα μπλέξουν σε μία απίθανη περιπέτεια και θα αλλάξουν την Ιστορία του Μεγάλου Δάσους μια και για πάντα. Μια ιστορία σε δέκα μέρη, που περιγράφει πως για μια μεγάλη αγάπη μπερδεύτηκαν θνητοί ημίθεοι και θεοί, βάρβαροι και μικρούληδες Φένγκι, Μινώταυροι και νεράιδες, γίγαντες νάνοι και τέρατα, κύκλωπες και διάφορα άλλα φανταστικά και αφάνταστα πλάσματα, και μια τρομερή νυμφομανής μάγισσα που το μαγικό της κουνουπίδι έγινε ξαφνικά ο στόχος όλων.

[jjohn]

Ένας Χαρακτήρας

 

Μέιλιν Άλπρους

Όσοι έχουν καλό μνημονικό και εξαιρετική αντοχή στον πόνο, ίσως να ενθυμούνται έναν χαρακτήρα ονομάτι Κνιλλ, ο οποίος είχε κάνει  ποδαρικό το 2011. Ουσιαστικά, ήταν ένας συνδυασμός μάγου-ντετέκτιβ, που έκανα όταν ξεκινούσα τα  βήματα μου σε ετούτο εδώ τον χώρο. Ο Άλπρους αποτελεί την μετεξέλιξη του όταν κατάλαβα ότι το πράγμα δεν μπορούσε να βγει έτσι  απλά. Βασανισμένος χαρακτήρας, ένας από τους δεκάδες τύπους που πίστεψαν σε μιλιταριστικές  ιδεολογίες και λοιπές πολύκροτες φανφάρες, η ζωή του φέρθηκε κάπως σκληρά, όταν ένας δολοφόνος  σκότωσε την γυναίκα της ζωής του. Ε, γενικότερα, κλασικό background story για να γεμίσει η κόλλα με μελάνι

 Αν όλα πήγαιναν καλά, θα ήταν πρωταγωνιστής σε μία σειρά από διηγήματα και  ένα βιβλίο, αλλά ξέρετε πως πάνε αυτά τα πράματα .

     Έχω γραμμένη μία ιστορία 15.000 περίπου λέξεων με τον Άλπρους(από το 2012!), αλλά δεν την έχω ανεβάσει στο φόρουμ και ούτε πρόκειται.  Και τεράστια είναι για τα δεδομένα των βιβλιοθηκών και είμαι λίγο ευαίσθητος με την συγκεκριμένη ιστορία.

    Τον τελευταίο καιρό σκεφτόμουνα τι μαλακίες έκανα που δεν τον συνέχισα ποτέ μου, αλλά τέλος πάντων. Έτσι τα έφερε η ζωή.

 

Επίσης, έχω αρχίσει να συμπαθώ ιδιαίτερα τον χαρακτήρα του τελευταίου μου νανόριμου, τον Σωκράτη.  Περισσότερα γι' αυτόν εν καιρώ..

Edited December 16, 2015 by jjohn

[Nienor]

Η Άνου μου. Η Άνου του Βορρά για την ακρίβεια. Γαλανή ταξιδεύτρα, έχει χάσει τον εαυτό της και τον δημιουργεί από την αρχή. Είναι γεμάτη συμπόνια, κατανόηση και υπομονή για όλους τους άλλους (ανθρώπους, ζώα, φυτά, ζωντανούς και πεθαμένους) και δεν κρατά ποτέ τίποτα από όλα τους για τον εαυτό της.

[Silvertooth]

Παρ' ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο, συνήθως μου είναι εύκολο να αποφασίσω ποιος είναι ο αγαπημένος μου, όταν έρχεται σ' αυτούς που έχω δημιουργήσει πληγώνομαι να ονομάσω έναν μόνο. Επίσης, εξαρτάται λίγο και από το ποιον έχεις στο κεφάλι σου την κάθε χρονική περίοδο. Πχ, υπάρχουν χαρακτήρες που αγαπάω ιδιαίτερα, αλλά έχω να ασχοληθώ μαζί τους κάποια χρόνια.

 

Για τώρα θα πω: Τάνα η Μαράβι, γνωστή και ως Μαύρη.

 

Υπόβαθρο: Η Τάνα είναι μία πρώην σκλάβα που κατάγεται από μία εκ των πιο σκληροτράχηλων φυλών που έχουν υπάρξει, τη φυλή Μαράβι. 

 

Εμφάνιση: Ψηλή, γεροδεμένη, μαύρη, με καλοφτιαγμένο σώμα. Έχει μαγικές ικανότητες, αν και αργεί να μάθει να τις χρησιμοποιεί.

 

Χαρακτήρας: Πονηρή, φυγόπονη, φαγανή, σκληρή, περήφανη, γλωσσού (όταν την παίρνει), καβγατζού (πάλι όταν την παίρνει - με σπάνιες εξαιρέσεις) και ολίγον τι νταής.

 

Πεποιθήσεις: Θεωρεί τους Μαράβι την καλύτερη φυλή. Η αποτελεσματικότερη μορφή εκπαίδευσης, κυρίως όταν έρχεται στους άλλους, είναι το ξύλο. Εκτιμά βαθιά την παροιμία "αρπαξε ό,τι μπορείς και κλέψε να 'χεις". Περιφρονεί τους περισσότερους ανθρώπους ως ηλίθιους, περιφρονεί τους πάντες ως αλλόφυλους, αποφεύγει τους μάγους, τους εριτούς και τους κλαψιάρηδες. Γενικώς, οι δημόσιες σχέσεις δεν είναι το φόρτε της.

 

Σεξουαλικός προσανατολισμός: Άντρες, αλλά τους θέλει δυνατούς. Το μυαλό δε την ενδιαφέρει ιδιαίτερα, και προτιμάει αυτούς που δεν έχουν άποψη.

Edited December 17, 2015 by Silvertooth

[Cassandra Gotha]

Ένας Χαρακτήρας

 

Μέιλιν Άλπρους

Όσοι έχουν καλό μνημονικό και εξαιρετική αντοχή στον πόνο, ίσως να ενθυμούνται έναν χαρακτήρα ονομάτι Κνιλλ, ο οποίος είχε κάνει  ποδαρικό το 2011.

Όταν άρχισα να διαβάζω την απάντησή σου, σκέφτηκα αμέσως τον Γόνατο, και έλεγα, μα καλά, δεν θα πει γι' αυτόν; Θυμάμαι και που έλεγες ότι θα σταματήσεις να γράφεις γι' αυτόν, είχες ανεβάσει την τελευταία του ιστορία, νομίζω. Δεν ήξερα ότι τον έκανες Μέιλιν Άλπρους.

 

Εγώ τους αγαπώ όλους, δεν μπορώ να διαλέξω! Ακόμα και κάποιους που πήραν μέρος σε ένα μόνο διήγημα.

[Ιρμάντα]

 

 

Χαρακτήρας: Πονηρή, φυγόπονη, φαγανή, σκληρή, περήφανη, γλωσσού (όταν την παίρνει), καβγατζού (πάλι όταν την παίρνει - με σπάνιες εξαιρέσεις) και ολίγον τι νταής.

 

Πεποιθήσεις: Θεωρεί τους Μαράβι την καλύτερη φυλή. Η αποτελεσματικότερη μορφή εκπαίδευσης, κυρίως όταν έρχεται στους άλλους, είναι το ξύλο. Εκτιμά βαθιά την παροιμία "αρπαξε ό,τι μπορείς και κλέψε να 'χεις". Περιφρονεί τους περισσότερους ανθρώπους ως ηλίθιους, περιφρονεί τους πάντες ως αλλόφυλους, αποφεύγει τους μάγους, τους εριτούς και τους κλαψιάρηδες. Γενικώς, οι δημόσιες σχέσεις δεν είναι το φόρτε της.

 

Σεξουαλικός προσανατολισμός: Άντρες, αλλά τους θέλει δυνατούς. Το μυαλό δε την ενδιαφέρει ιδιαίτερα, και προτιμάει αυτούς που δεν έχουν άποψη.

Αυτή μ' αρέσει και μένα.

[mman]

Εγώ θα μιλήσω για έναν χαρακτήρα μου που ήταν οριακά λογοτεχνικός, αλλά έχει δοκιμαστεί στην πραγματική ζωή. Πώς γίνεται αυτό; 

Η Julia Knight δεν πρωταγωνιστεί σε κανένα έργο μου, αν και μια συνονόματή της επαγγελματίας δολοφόνος ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας σε δύο μυθιστορήματά μου που θα παραμείνουν ανέκδοτα. Η Julia Knight γεννήθηκε ένα βράδυ του καλοκαιριού του 2000 που είχα πιει δυο μπυρίτσες παραπάνω και απέκτησε μυστήριο προφίλ σε έναν χώρο ηλεκτρονικού χόμπυ. Στη συνέχεια ανέβασε φωτογραφία στο προφίλ της (χρησιμοποίησα τη φωτογραφία μιας ελκυστικής φίλης, με την άδειά της φυσικά) και, αφού απέκρουσε επί έναν περίπου μήνα ορδές από θαυμαστές (σημειώστε ότι ο χώρος δεν ήταν dating site) κατάφερε να αποπλανήσει διαδικτυακά δύο (ενήλικους) φίλους μου.

Η Julia γνώρισε και τους δυο τους (ήταν και είναι και μεταξύ τους φίλοι) έπαιξε μαζί τους, συζήτησε για πολλές-πολλές ώρες και κατάφερε τα εξής:

Να περάσει για γυναίκα.

Να περάσει για Αμερικανίδα, Νεοϋορκέζα (και οι δύο γνωρίζουν άπταιστα αγγλικά).

Να περάσει για σημαντικά χαμηλότερης δυναμικότητας στο παιχνίδι απ' ό,τι ήμουν εγώ τότε (ο ένας είναι expert, o άλλος world class) και να πείσει ότι θέλει τη βοήθειά τους για να γίνει καλύτερη.

Να περάσει για γυναίκα, μόνη, απογοητευμένη, πρόσφατα χωρισμένη από τον καλό της, που δεν ήταν και τόσο καλός, ολίγον θυματοποιημένη σεξουαλικά (μια ελαφριά υπόνοια BDSM) έξυπνη, πρόθυμη να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους από άλλες χώρες, ενώ αγνοεί αμέριμνη την ομορφιά της.

Γενικά, προσπάθησα να δώσω βάθος και παρελθόν στον χαρακτήρα.

Η Julia προσκάλεσε και τους δύο τους (ξεχωριστά) στην Αμερική.

Ο ένας (ο expert) είχε φάει το παραμύθι από την πρώτη κιόλας μέρα, οπότε η Julia αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στον άλλον (τον world class) που, εκτός από τετραπέρατος, είναι και πολύ πιο δύσπιστος. 

Όταν είδα ότι δεν μπορούσα να τον σιγουρέψω, αποφάσισα ότι είχε έρθει η στιγμή η Julia να αποκτήσει και φωνή. Συνεννοήθηκα λοιπόν με μια ξαδέλφη μου στη Νέα Υόρκη, η οποία περίμενε έτοιμη τηλεφώνημά μου. Τον προκάλεσα, προσφέρθηκα να τον πάρω τηλέφωνο και, όταν μου έδωσε το νουμερό του, η "Julia" τον πήρε αμέσως. Μίλησαν για λίγο (ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος προκύψουν θέματα που η ξαδέλφη μου δεν ήξερε) του επιβεβαίωσε ότι τον περιμένει να του δείξει την Νέα Υόρκη και έκλεισαν. Το νούμερο στην αναγνώριση κλήσης ήταν Νέας Υόρκης, η προφορά, η ηλικία, όλα ταίριαζαν.

Το άλλο πρωί μπήκα ως ο εαυτός μου και άνοιξα chat μαζί του (είχα φροντίσει να με έχουν δει online συγχρόνως με τη Julia). Ο τύπος είχε τρελαθεί, ακριβώς επειδή πίστευε ότι η Julia παραήταν καλή για να είναι αληθινή. (Ίσως επειδή η Julia ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, αφού αυτός ήταν ο κύριος στόχος μου εξαρχής.) Μπίνγκο!

 

Λίγες μέρες αργότερα, ο world class μάς είχε καλέσει στο εξοχικό του. Πήγα εκεί με τις εκτυπώσεις όλων των συζητήσεων της Julia μαζί τους. Ακόμα και όταν τους τις έδειξα δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ήμουν εγώ. Διάβαζαν όλη τη νύχτα τους διαλόγους μας και, κάθε φορά που έπεφταν σε ένα τυπογραφικό, γραμματικό, λεξιλογικό ή εκφραστικό λάθος της Julia (αφού εγώ το γλένταγα με μπυρίτσες κάθε φορά και μου ξέφευγαν κάποια) αναφωνούσαν "δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν σε κατάλαβα απ' αυτό!", πράγμα που θα ήθελα να πιστεύω ότι ισοδυναμεί με την αναγνωστική συγχώρεση των αδυναμιών ενός βιβλίου, όταν οι χαρακτήρες του μας έχουν κερδίσει.

 

Ακόμα αναφέρουμε την Julia μεταξύ μας πού και πού, οπότε πιστεύω ότι ήταν ένας πετυχημένος χαρακτήρας. :-)

 

Edit: Το όνομα Julia Knight είναι επίσης το όνομα της ηρωίδας του διηγήματος "Μόνο ένα παιχνίδι" από το "Σάρκινο Φρούτο". Και οι δύο είχαν διαβάσει το βιβλίο, το οποίο είχε μόνο λίγους μήνες κυκλοφορίας,  οπότε ήταν κακή επιλογή ονόματος -αλλά, είπαμε, οι μπυρίτσες. Ευτυχώς κανείς δεν το θυμήθηκε / συσχέτισε.

 

Edit 2: Μπόνους εικόνα, όπως μου την περιέγραψαν: Ο σύζυγος της ξαδέλφης μου να κυλιέται στο πάτωμα από τα γέλια, ακούγοντας το πόσο έκπληκτος ήταν ο φίλος μου από το ότι η Julia "υπήρχε".

Edited December 18, 2015 by mman

[Nihilio]

Στο φόρουμ έχει εμφανιστεί εδώ και είναι τρελή αγάπη. Μιλάω φυσικά για τον αξιότιμο Ιερώνυμο Μπρόντλεϋ, ο οποίος είναι μάγος, γύρω στα πενήντα του, γεροντοπαλίκαρο και διαβόητος συγγραφέας αποκρυφιστικών τόμων.

Επίσης είναι λαμόγιο, παρτάκιας, βάζει σε μπλεξίματα τον μαθητευτόμενο του, τον Αύγουστο, προτιμάει να αναλύει ξόρκια από το να τα κάνει (τι τον έχει τον βοηθό) και να μιλάει σε ένα ακατανόητο μπαστάρδεμα της καθαρεύουσας που ελάχιστοι καταλαβαίνουν.

 

Αν δεν ήταν και τόσο δύσκολο να γράψω το πώς μιλάει θα τον βλέπατε και πιο συχνά...

[giorgos lagonas]

Η Γιώτα, στο διήγημα "Επτά Πετράδια Κόκκινα", από το πρώτο μου βιβλίο, Μεσονυκτικό. Είναι μια στριμμένη, ξινή, γεροντοκόρη νοσηλεύτρια. Που δε χωνεύει τους ασθενείς της. Και δε διστάζει να τους "αλαφρώνει" από αντικείμενα που δε χρειάζονται πια. Και τα έχει κάνει πλακάκια με γραφείο τελετών, για να τους ενημερώνει πρώτους, όταν πεθαίνει κάποιος στο νοσοκομείο, παίρνοντας φυσικά το κατιτίς της.

 

Ο Μπελαφόντε. Ένας πανέξυπνος μονόφθαλμος κεραμιδόγατος. Που κάνει παρέα με έναν ψιλοαποτυχημένο μπάκουρο συγγραφέα ιστοριών τρόπου και με έναν (επίσης) μονόφθαλμο παπά. Που ακούει Μότορχεντ. Και μαζί θα προσπαθήσουν να σώσουν τον κόσμο! Από το δεύτερο βιβλίο μου, Των Υδάτων του Ουρανού.

[wordsmith]

Χμμμ, μάλλον περιμένετε να πω αυτόν. Αλλά όχι, αυτός είναι πολύ μικρός, σχετικά ανώριμος και με χαμηλή αυτοπεποίθηση για να με τραβήξει ιδιαιτέρως - ως χαρακτήρας, βέβαια, γιατί από εμφάνιση παίζει σε δικό του πρωτάθλημα.

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι αυτός. Τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει σε τρία διηγήματα (τα δύο στα νιάτα του και το ένα στα 50κάτι του), σε ένα μυθιστόρημα πρωτόλειο που δεν το έχει διαβάσει σχεδόν κανείς (και δεν πρόκειται) και σε αυτό που γράφω τώρα, συνεχίζοντας το νανόριμο. Είναι ο λόγος που έγραψα τον "Θεό των άδικων θανάτων" σε λίγες μόνο μέρες, εγώ που κάνω συνήθως μήνες για ένα διήγημα, και που ήμουν τόοοσο ευτυχισμένη τη μέρα εκείνη που το τελείωσα.

Είναι ο άνθρωπος που δεν τα χάνει ποτέ, που κανείς δε μπορεί να τον αποστομώσει, που είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να κάνει φάρσες και να προσποιηθεί ότι είναι κάποιος άλλος, απλώς για πλάκα. Είναι ο άνθρωπος που, παρόλα αυτά, δεν είναι ρεμάλι ή ρηχός εξυπνάκιας, δεν είναι σαν τον Έντι Μέρφι στις ταινίες του '80, έχει βρει από πολύ μικρός κάτι στο οποίο τα πάει εξαιρετικά, έχει ρίξει πολλή δουλειά, έχει μάθει και εξελιχτεί σαν επαγγελματίας, έχει βάθος να βρεις αν τον σκάψεις και έχει και τα ψυχικά του τραύματα που τα ξέρει και ο ίδιος και τα κρατάει σε μια ισορροπία. Τάσσεται όλη του τη ζωή κατά της αυτοθυσίας, κατά της αίσθησης του καθήκοντος και της στρατιωτικά εννοούμενης υπευθυνότητας, κατά των θανατηφόρων καταχρήσεων και υπέρ των υγιεινών (του σεξ). Είναι μεγάλος βιβλιοφάγος και ταινιόφιλος, ιστορίες κυλάνε στο αίμα του και ο μόνος λόγος που προτιμάει να είναι άνθρωπος και όχι χαρακτήρας λογοτεχνίας (sic) είναι ότι, ως άνθρωπος και ηθοποιός, μπορεί να γίνει πολλοί χαρακτήρες λογοτεχνίας μαζί. Δε θα 'θελε να μείνει νέος για πάντα επειδή θα ήθελε κάποια στιγμή να παίξει τον βασιλιά Ληρ χωρίς μακιγιάζ... Έχω σκεφτεί και πώς θα ήταν ο θάνατός του και κάποια στιγμή θα το γράψω σε διήγημα.

Το όνομά του (το αληθινό, γιατί, είπαμε, το "Άλεξ Ντέσι" είναι ψευδώνυμο) σημαίνει "φαντασία" στη γλώσσα των Υψηλών Ξωτικών του Τόλκιν: Intyale.

[Solonor]

Προς Mman. Γιατί δεν σε δείρανε; Δηλαδή, γιατί δεν σε σπάσανε στο ξύλο; Γιατί δεν σε άφησαν σε αναπηρικό καροτσάκι; 

[mman]

Προς Mman. Γιατί δεν σε δείρανε; Δηλαδή, γιατί δεν σε σπάσανε στο ξύλο; Γιατί δεν σε άφησαν σε αναπηρικό καροτσάκι; 

 

Οι σωστοί κύριοι ποτέ δεν σηκώνουν χέρι σε γυναίκα.

[giorgos lagonas]

Εγώ θα μιλήσω για έναν χαρακτήρα μου που ήταν οριακά λογοτεχνικός, αλλά έχει δοκιμαστεί στην πραγματική ζωή. Πώς γίνεται αυτό; 

Η Julia Knight δεν πρωταγωνιστεί σε κανένα έργο μου, αν και μια συνονόματή της επαγγελματίας δολοφόνος ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας σε δύο μυθιστορήματά μου που θα παραμείνουν ανέκδοτα. Η Julia Knight γεννήθηκε ένα βράδυ του καλοκαιριού του 2000 που είχα πιει δυο μπυρίτσες παραπάνω και απέκτησε μυστήριο προφίλ σε έναν χώρο ηλεκτρονικού χόμπυ. Στη συνέχεια ανέβασε φωτογραφία στο προφίλ της (χρησιμοποίησα τη φωτογραφία μιας ελκυστικής φίλης, με την άδειά της φυσικά) και, αφού απέκρουσε επί έναν περίπου μήνα ορδές από θαυμαστές (σημειώστε ότι ο χώρος δεν ήταν dating site) κατάφερε να αποπλανήσει διαδικτυακά δύο (ενήλικους) φίλους μου.

Η Julia γνώρισε και τους δυο τους (ήταν και είναι και μεταξύ τους φίλοι) έπαιξε μαζί τους, συζήτησε για πολλές-πολλές ώρες και κατάφερε τα εξής:

Να περάσει για γυναίκα.

Να περάσει για Αμερικανίδα, Νεοϋορκέζα (και οι δύο γνωρίζουν άπταιστα αγγλικά).

Να περάσει για σημαντικά χαμηλότερης δυναμικότητας στο παιχνίδι απ' ό,τι ήμουν εγώ τότε (ο ένας είναι expert, o άλλος world class) και να πείσει ότι θέλει τη βοήθειά τους για να γίνει καλύτερη.

Να περάσει για γυναίκα, μόνη, απογοητευμένη, πρόσφατα χωρισμένη από τον καλό της, που δεν ήταν και τόσο καλός, ολίγον θυματοποιημένη σεξουαλικά (μια ελαφριά υπόνοια BDSM) έξυπνη, πρόθυμη να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους από άλλες χώρες, ενώ αγνοεί αμέριμνη την ομορφιά της.

Γενικά, προσπάθησα να δώσω βάθος και παρελθόν στον χαρακτήρα.

Η Julia προσκάλεσε και τους δύο τους (ξεχωριστά) στην Αμερική.

Ο ένας (ο expert) είχε φάει το παραμύθι από την πρώτη κιόλας μέρα, οπότε η Julia αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στον άλλον (τον world class) που, εκτός από τετραπέρατος, είναι και πολύ πιο δύσπιστος. 

Όταν είδα ότι δεν μπορούσα να τον σιγουρέψω, αποφάσισα ότι είχε έρθει η στιγμή η Julia να αποκτήσει και φωνή. Συνεννοήθηκα λοιπόν με μια ξαδέλφη μου στη Νέα Υόρκη, η οποία περίμενε έτοιμη τηλεφώνημά μου. Τον προκάλεσα, προσφέρθηκα να τον πάρω τηλέφωνο και, όταν μου έδωσε το νουμερό του, η "Julia" τον πήρε αμέσως. Μίλησαν για λίγο (ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος προκύψουν θέματα που η ξαδέλφη μου δεν ήξερε) του επιβεβαίωσε ότι τον περιμένει να του δείξει την Νέα Υόρκη και έκλεισαν. Το νούμερο στην αναγνώριση κλήσης ήταν Νέας Υόρκης, η προφορά, η ηλικία, όλα ταίριαζαν.

Το άλλο πρωί μπήκα ως ο εαυτός μου και άνοιξα chat μαζί του (είχα φροντίσει να με έχουν δει online συγχρόνως με τη Julia). Ο τύπος είχε τρελαθεί, ακριβώς επειδή πίστευε ότι η Julia παραήταν καλή για να είναι αληθινή. (Ίσως επειδή η Julia ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, αφού αυτός ήταν ο κύριος στόχος μου εξαρχής.) Μπίνγκο!

 

Λίγες μέρες αργότερα, ο world class μάς είχε καλέσει στο εξοχικό του. Πήγα εκεί με τις εκτυπώσεις όλων των συζητήσεων της Julia μαζί τους. Ακόμα και όταν τους τις έδειξα δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ήμουν εγώ. Διάβαζαν όλη τη νύχτα τους διαλόγους μας και, κάθε φορά που έπεφταν σε ένα τυπογραφικό, γραμματικό, λεξιλογικό ή εκφραστικό λάθος της Julia (αφού εγώ το γλένταγα με μπυρίτσες κάθε φορά και μου ξέφευγαν κάποια) αναφωνούσαν "δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν σε κατάλαβα απ' αυτό!", πράγμα που θα ήθελα να πιστεύω ότι ισοδυναμεί με την αναγνωστική συγχώρεση των αδυναμιών ενός βιβλίου, όταν οι χαρακτήρες του μας έχουν κερδίσει.

 

Ακόμα αναφέρουμε την Julia μεταξύ μας πού και πού, οπότε πιστεύω ότι ήταν ένας πετυχημένος χαρακτήρας. :-)

 

Edit: Το όνομα Julia Knight είναι επίσης το όνομα της ηρωίδας του διηγήματος "Μόνο ένα παιχνίδι" από το "Σάρκινο Φρούτο". Και οι δύο είχαν διαβάσει το βιβλίο, το οποίο είχε μόνο λίγους μήνες κυκλοφορίας,  οπότε ήταν κακή επιλογή ονόματος -αλλά, είπαμε, οι μπυρίτσες. Ευτυχώς κανείς δεν το θυμήθηκε / συσχέτισε.

 

Edit 2: Μπόνους εικόνα, όπως μου την περιέγραψαν: Ο σύζυγος της ξαδέλφης μου να κυλιέται στο πάτωμα από τα γέλια, ακούγοντας το πόσο έκπληκτος ήταν ο φίλος μου από το ότι η Julia "υπήρχε".

 

Αυτό δεν είναι πλάκα. Αυτό είναι World class τρολιά. Σίριουσλι.     

 

Παιδιά, τούτος είναι μεγάλο τρολ. Βασιλιάς των τρολ. Μην ξεγελιέστε που το παίζει σοβαρός άνθρωπος!

 

ΥΓ. κρατώ σαν ατάκα το "Julia υπήρχε"! (όλοι έχομε τις αδυναμίες μας!)

[lizbeth_covenant]

Αγαπώ πολύ όλους τους ήρωές μου. Κάποιοι με εκνευρίζουν, αλλά και αυτούς τους αγαπώ.

Όμως αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Λύριαν Κονριέντ, που είναι η μία από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες της μεγάλης μου ιστορίας.

 

Πρόκεται για μια όμορφη, νεαρή αρχοντοπούλα στον κόσμο που έχω δημιουργήσει. Και έριξα όλες τις συμφορές πάνω της, πραγματικά δεν έχω άλλο χαρακτήρα που να έχω ταλαιπωρήσει τόσο. 

 

Κακοποιήθηκε με κάθε τρόπο, προδώθηκε από την οικογένειά της, φυλακίστηκε, έχασε ότι αγαπούσε και κυρίως αυτό που ήταν κάποτε. Έγινε κάτι που και η ίδια απεχθανόταν αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.

 

Θα τη χαρακτήριζα θαρραλέα και αγωνίστρια. Η ίδια πάντοτε πίστευε πως ήταν πολύ δειλή, μάλλον γιατί ζούσε μονίμως με φόβο.

Μεγάλη γλωσσού, ιδιαίτερα όταν οι καταστάσεις δεν ήταν υπερ της. Το έκανε επίτηδες φαντάζομαι γιατί δεν μπορούσε να χωνέψει πως δεν την παίρνει να αντιμιλήσει. Ήταν μάλλον το μόνο που μπορούσε να κάνει για να αισθάνεται αξιοπρεπής και πάλι μια μίζερη ικανοποίηση της έδινε.

Γελούσε πολύ στις μικρές χαρές που της έδινε η ζωή, γιατί μόνο έτσι μπορούσε να ισορροπήσει την πίκρα που κουβαλούσε μέσα της.

Καλόκαρδη, χωρίς να δείχνει την παραμικρή καλοσύνη ή συγχώρεση σε αυτούς που της κάνανε κακό.

Πάλεψε, άφησε το κακό να την καταλάβει, έχασε κάθε ομορφιά, προσπάθησε να εκδικηθεί και να επιστρέψει εκεί που ξεκίνησε.

 

Αν μπορούσα να γράψω μια συνέχεια γι' αυτή, θα ήθελα να βρει κάτι που να αγαπάει πολύ και να αξιοποιήσει έτσι τη ζωή της, για την οποία τόσο πάλεψε. Γιατί όσο έζησε, πάλευε για την επιβίωση και την ελευθερία της και δεν είχε καταφέρει να ανακαλύψει ποια πραγματικά είναι και τι θέλει από τη ζωή.

[WILLIAM]

Μετά από τόσα χρόνια που γράφω δεν μπορώ να διαλέξω κάποιον ήρωα, με κάποιους μείναμε λίγο μαζί, ένα διήγημα, με άλλους περισσότερο, και με άλλους χρόνια ολόκληρα, οπότε σίγουρα μου είναι αδύνατον να διαλέξω. Είμαι περήφανος για όλους τους και όλοι έχουν κάτι από εμένα.

[Anie Linwelin]

Εμένα ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στο βιβλίο που γράφω είναι η κεντρική ηρωίδα Μέλοντη:

 

Εμφάνηση: μακριά καστανόξανθα μαλλιά, ανοιχτογάλανα μάτια, ψιλή με πολύ ελκυστικό σώμα

 

Χαρακτήρας: καλόκαρδη και συμπονετική

 

Ιδιότητα: Μάγισσα του οίκου των αγνών μάγων και κόρη των θεών

 

Ερωτικό ενδιαφέρον: Όμορφοι άντρες με καλή καρδιά, έχει όμως προτίμηση στα αιθέρια ξωτικά.