X.Φ. Λάβκραφτ (H.P. Lovecraft)

[oldboy]

Παιδες καλησπερα. Εχει διαβασει κανεις το "Η τελευταια επιστολη του H.P. Lovecraft" του Blackwell? 

[Δημήτρης]

On 18/10/2017 at 11:18 AM, Stavros said:

Καλησπέρα παιδιά. Βρήκα συτο το σαιτ απο τύχη ψάχνοντας τι παίζει με τις εκδόσεις του Λαβκραφτ στα ελληνικά. Εγω έχω κάποια βιβλία του απο εκδόσεις Αίολος οι οποίες γενικά εκτιμούνται απο πολλούς απο όσο έχω καταλάβει. Πρόσφατα όμως διάβασα στο βιβλίο του Π. Γιαννουλάκη "Ταξίδι στη μοναξιά του χρόνου" για τις ελληνικές εκδόσεις ότι "οι περισσότερες είναι αξιοθαύμαστα πρόχειρες και γεμάτες σοβαρά μεταφραστικά λάθη και αδιάφορες απόψεις, με εξάιρεση τη δουλειά του Γιώργου Μπαλανού". Φυσικά καταλαβαίνω ότι ο Μπαλανός έχει εντρυφήσει πάνω στον Λαβκραφτ και ο Γιαννουλάκης έχει συνεργαστεί νομίζω μαζί του οπότε λογικό να παινεύει τη δουλειά του αλλά έχουν τόσο μεγάλη διαφορά οι εκδόσεις του Μπαλανού απο του Αιόλου; Επειδή σκέφτομαι να αγοράσω ότι κυκλοφορεί στα ελληνικά, μήπως να κάνω στροφή προς τη Locus-7 ή να συνεχίσω με Αίολος;   

Πολύ καλές είναι οι μεταφράσεις του Αιόλου. Όχι μόνο στον Λάβκραφτ αλλά γενικά. Ο Γιαννουλάκης στο βιβλίο του (καταπληκτικό btw) αναφερόταν σε άλλες εκδόσεις. Όπου το ''The Haunter of the Dark'' αντί να αποδοθεί ως ''Ο Στοιχειωτής του σκοταδιού'', μεταφράστηκε ως Ο Κυνηγός. Από το hunt  Μπορείς λοιπόν να προχωρήσεις άφοβα με Αίολο αλλά και Locus 7 να επιλέξεις, δεν θα έχεις πρόβλημα. Ο Μπαλάνος θα είναι πάντα όνομα εγγύηση.

Και oldboy το έχω πάρει το βιβλίο αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμη. Πολύ καλή κίνηση σε κάθε περίπτωση, μακάρι να μεταφραστούν και άλλες επιστολές. Υπάρχει αν μη τι άλλο μπόλικο υλικό. 

Edited March 7, 2018 by Δημήτρης

[Naroualis]

On 6/3/2018 at 9:12 PM, oldboy said:

Παιδες καλησπερα. Εχει διαβασει κανεις το "Η τελευταια επιστολη του H.P. Lovecraft" του Blackwell? 

Καλησπέρα μετά από 2 μήνες  

Πολύ φιλόδοξο. Έβαλε ψηλά τον πήχη (ήξερα τι έπαιρνα, ότι ήταν προϊόν μυθοπλασίας δηλαδή κι όχι ακαδημαϊκή σπουδή στον HPL), αλλά και πάλι, είχα πολύ υψηλές προσδοκίες. Και δε λες κι ότι γκρεμοτσακίστηκα κιόλας, αλλά εντάξει, όχι για να τρέξω να το αγοράσω, όπως έτρεξα να το αγοράσω. 

Το εύρημα είναι καλό, αλλά για μένα δυστυχώς δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε. Χρειαζόταν να παρακολουθώ δύο πλοκές ταυτόχρονα, γυρίζοντας συνεχώς μπρος-πίσω τις σελίδες και η μία από τις πλοκές δεν είχε καν σημάδια παραγράφου - καλό σαν σκέψη και αληθοφανές, αλλάααα... πώς να δουλέψει, πώς να θυμάσαι πού είχες σταθεί για να το ξαναπιάσεις αφού τελειώσει με την άλλη πλοκή;) Βασανίστηκα και δεν ήθελα να το αφήσω και βασανίστηκα περισσότερο απ' όσο θα ήθελα.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ- Ο ονειρευτής των νυχτερινών τόπων'' του Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ. Στα πλαίσια του ενός βιβλίου που διαβάζω κάθε χρόνο. Δικό του ή για την (απίστευτη πραγματικά) ζωή του. Και ξέροντας ότι τον έχει γνωρίσει από κοντά, το μάτι μου γυάλισε. Καλές και ωραίες οι επιστολές των εξ αποστάσεως φίλων του, θα κρύβουν σίγουρα πολλά καλούδια. Συνιστά όμως κάτι το ξεχωριστό όταν έχουμε να κάνουμε με μαρτυρία ανθρώπου που τον γνώριζε προσωπικά. Που κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τις στιγμές που πέρασαν μαζί. 

Ξεκίνημα με την μεταθανάτια αναγνώριση που έλαβε όντας αντικείμενο μελέτης σε πολλά πανεπιστήμια ανά την Αμερική. Με χειρόγραφα να φυλάσσονται σε βιβλιοθήκες και αφιερώματα στο έργο του σε ξενόγλωσσα περιοδικά. Στροφή στα γρήγορα σε προσωπικό επίπεδο και στο σπουδαίο προνόμιο που είχε να είναι ο πρώτος που του διάβασε το ''Ο Τρόμος του Ντάνγουιτς'' και άλλες του ιστορίες. Καταχείμωνο στη Νέα Υόρκη, μπροστά σε τζάκι με ξύλα που τσιτσίριζαν. Υπέροχο αν μη τι άλλο να το σκέφτεσαι  Στη συνέχεια αναιρεί δύο παραδοχές που έχουν υιοθετηθεί από πολύ κόσμο. Για το bulling στο σχολείο και την φτωχή του υγεία. Για το δεύτερο ιδίως αναφέρει ότι ναι μεν δεν έχαιρε ποτέ άκρας υγείας, πλην όμως δεν ήταν και τόσο χρόνιο πρόβλημα που να μπορεί να χαρακτηριστεί φιλάσθενος. Μακάρι να ήταν έτσι. Με νέα αναίρεση να ακολουθεί για την απέχθεια του για την Νέα Υόρκη. Τουλάχιστον όχι εξαρχής μιας και τον πρώτο μισό χρόνο πέρασε καλά με αρκετές νυχτερινές και μη επιδρομές σε παλιές γειτονιές και μουσεία. Γίνεται μάλιστα λόγος σε εξόρμηση του σε κατάστημα με γραφική ύλη όπου ξόδεψε κάνα δίωρο μέχρι να διαλέξει πένα!

Ήταν όμως η μεγάλη του αγάπη για το Πρόβιντενς που τον έκανε να αισθάνεται άβολα. Να θέλει να επιστρέψει σε σημείο τέτοιο, που να απειλείται πλέον η διανοητική του ισορροπία. Σε συνδυασμό φυσικά με την απόλυτη του αδυναμία να βρει έστω και την πιο απλή δουλειά. Είχε στείλει και γράμματα σε διευθυντές για δουλειά σε εργοστάσια. Ναι, καλά. Πιο εύκολα θα διακτινιζόταν πολική αρκούδα στη Σαχάρα, παρά θα τον προσλάμβαναν. Είναι τραγικό αυτό, αλλά όντας παντελώς εκτός κλίματος σε προχωρημένο στάδιο της ζωής του από τα εργασιακά τεκταινόμενα, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Έστω και για επιμελητής σε εκδοτικό οίκο, απασχόληση στην οποία ενδεχομένως θα διέπρεπε. 

Αδύνατον φυσικά να μην υπάρχει αναφορά και στη περιβόητη Μυθολογία Κθούλου και τους συγγραφείς που συνείσφεραν. Στις άδικες απορρίψεις από το Weird Tales. Ως ένα σημείο όμως και εύλογες μιας και ο τύπος υπήρξε πολύ μπροστά από την εποχή του. Όσο και αν του άρεζε να φαντάζεται ότι ζούσε αιώνες πριν από αυτήν ως λάτρης του παρελθόντος και κάθε τι αρχαίου που ήταν. Ενώ σε σύγκρουση με την θεματολογία του ερχόταν η άρνηση αποδοχής έστω και του πιο αμυδρού υπερφυσικού στοιχείου. Με πάμπολλες γνώσεις (τόσα χρόνια πέρασε βουτηγμένος στα βιβλία, αν δεν είχε γνώσεις αυτός τότε ποιος θα είχε;) αλλά και με ιδιαίτερη κοσμοθεωρία όπου σε λεγόμενα του, αναιρούσε όσα πραγματευόταν στα γραπτά του. Και το αντίστροφο. Ακόμη δε πιο ζόρικο στο να τον κατανοήσει κανείς, αποτελούσε η ικανότητα του να υιοθετεί διαφορετικές προσωπικότητες ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση. Ήταν πραγματικά μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, αντάξια θα μπορούσε να πει κανείς της αύρας μυστηρίου που τον περιέβαλε. Γίνεται επίσης λόγος για Κέιλεμ Κλαμπ και για το πως θα του φαινόταν ορισμένες καταστάσεις αν ζούσε περισσότερο. Όπως ο Β' Π.Π. και η ρίψη της ατομικής βόμβας. Η γνωριμία του με τον Χουντίνι και η παράσταση που παρακολούθησε. Το Arkham House και τους συγγραφείς που θαύμαζε και αντιπαθούσε. Για το κατά πόσο ήταν ρατσιστής με την έννοια που δίνεται στη λέξη σήμερα. Η οποία και διαφέρει κατά πολύ με τα ήθη και τον τρόπο σκέψης της εποχής του. Και αρκετά άλλα. Το βιβλίο αν και μικρό είναι ωστόσο οικονομικό. Λέει πολλά για το μικρό του μέγεθος. 

Ίσως και να υπάρχουν καλύτερες δουλειές εκεί έξω, δεν ξέρω. Το γεγονός όμως ότι μας παρέχει πληροφορίες από πρώτο χέρι το καθιστά πολύτιμο. Και ανάγνωσμα απαραίτητο σε όποιον θέλει να μάθει λεπτομέρειες για την ζωή του. Με το κλείσιμο της επίσκεψης του στη γενέτειρα του Πόε, υπέροχα γλυκόπικρο. Έτσι ακριβώς όπως όφειλε να είναι. Τέλος, συγχαρητήρια στις εκδόσεις Ars Nocturna για το διαμάντι που μας πρόσφεραν. Με πολύ καλή μετάφραση και προσεγμένη επιμέλεια 

Edited August 17, 2019 by Δημήτρης

[Βακχος]

Με έχει πιάσει μια Lovecraft-ίαση και θέλω να τα διαβάσω όλα.

 

Ο Τύμβος  (Αίολος)

 

Περιέχει τα: The Tomb, Dagon, The Transition of Juan Romero, Beyond the Wall of Seep, The Statement of Randolph Carter, The Nameless City, Herbert West: Reanimator, Hypnos, He.

Ξεχώρισα τα Dagon, Juan Romero, Nameless City (φοβερό), He, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα δεν είναι καλά ή ότι δεν έχουν αξία. Μόνο στο Reanimator ψιλοβαρέθηκα, κυρίως γιατί σε κάθε υπο-ιστορία (είχε εκδοθεί σε σενέχειες) έχει στην αρχή ένα re-cap.

Άρχισα να παραξενεύομαι με την μετάφραση ότι διάβασα "Αλβανούς εχθρούς", οπότε διαβάζοντας το πρωτότυπο βλέπω ( Albanian alienists). Άστοχο. Στο He, εχουν μεταφράσει ότι νάναι στην σκηνή της κορύφωσης της ιστορίας. Απογοήτευση. Αρχίζω να ανησυχώ για το τι χάνω που δεν το διαβάζω στο πρωτότυπο. 

Next  Ο Ίσκιος Πάνω από το Ίνσμουθ

 

7,5/10

 

[Naroualis]

On 1/6/2011 at 7:28 PM, wordsmithereens said:

 

Ψάχνοντας το αρχικό κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα η φράση στα αγγλικά είναι η

 

"[slater was] taken to the nearest jail, where alienists from Albany examined him as soon as his senses returned."

 

Άρα οι "αλβανοί εχθροί" ήταν "εξωγηινολόγοι ψυχίατροι από το Άλμπανι" πριν τους συμβεί αυτό το μεταφραστικό ατυχηματάκι...

 

edit: επιδημία από μεταφραστικά ατυχηματάκια...

Θυμήθηκα την αγωνία μου να καταλάβω τι έλεγε, όταν το είχα διαβάσει εγώ... Εδώ μια απάντηση. Γενικά όμως, όλο το τόπικ με τις κακές μεταφράσεις είναι λουκουμάκι, να φτιάξεις καινούργιο συκώτι από τα γέλια.

[vaggelis]

5 hours ago, Naroualis said:

Θυμήθηκα την αγωνία μου να καταλάβω τι έλεγε, όταν το είχα διαβάσει εγώ... Εδώ μια απάντηση. Γενικά όμως, όλο το τόπικ με τις κακές μεταφράσεις είναι λουκουμάκι, να φτιάξεις καινούργιο συκώτι από τα γέλια.

Έχω την εντύπωση πως την λέξη "Albany" (την πρωτεύουσα της πολιτείας της Νέας Υόρκης) την μεταφράζουμε στα Ελληνικά ως Όλμπανι. Αλλά εντάξει, μικρή νομίζω η διαφορά από το "ψυχίατροι από το Όλμπανι", στο "εχθροί από την Αλβανία". Πρώτα απ' όλα και τα δυο μέρη είναι στην Γη, ενώ κάποιος θα έλεγε ότι και οι ψυχίατροι για κάποιους θα είναι εχθροί. Οπότε μια χαρά την έκανε την δουλειά ο μεταφραστής.

Edited March 8, 2020 by vaggelis

[Naroualis]

    Κι εγώ Ώλμπανυ το ήξερα, να σου πω την αλήθεια. Το alienist ήταν υποτίθεται μια από τις πρώτες μορφές της λέξης για το επάγγελμα του ψυχιάτρου.

[Βακχος]

Ο Ίσκιος Πάνω από το Ίνσμουθ (Αίολος)

 

Περιέχει τα: The Shadow Over Insmouth, The Moon Bog, The Hound, Imprisoned with the Pharaohs, Ibid

 

Δυνατός Τόμος. Το Shadow Over Insmouth εξαιρετικό. Το Imprisoned with the Pharaohs ανούσιο και βαρετό.  Το Ibid ξεχωριστό (το διάβασα δις), και τα άλλα δύο στέκονται καλά. 

 

8,5

[Βακχος]

Ο Ναός Του Τρόμου (Αίολος)

 

Ο τόμος περιέχει τα The Whisperer in Darkness, The Haunter of the Dark, Challenge From Beyond

 

To Whisperer in Darkness είχε κάτι που δεν με άφηνε να σταματήσω. Είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να βάλει και επιστημονική φαντασία στο μενου. Γενικά η επιστημονική φαντασία δεν είναι το φόρτε μου, αλλά οτιδήποτε είναι μέρος του Cthulu Mythos με σαγηνεύει.  

Haunter of the Dark πολύ καλό. Το Challenge From Beyond για σφηνάκι είναι πολύ δυνατό. Στο net βρήκα και όλο το story, όχι μόνο την συνέχεια του Lovecraft που παρουσιάζεται εδώ, αλλά για να πω την αλήθεια δεν έκατσα να διαβάσω και τις υπόλοιπες.

 

Γενικά, εξαιρετικός τόμος. 

Πάμε για Καντάθ τώρα

 

9/10

[Βακχος]

Η Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ (Αίολος)

 

Ο τόμος περιέχει τα: 

The Doom that Came to Sarnath

The White Ship

The Cats Of Ulthar

Celephais

The Other Gods

The Dream-Quest of Unknown Kadath

 

Με αυτόν τον τόμο έκανα είσοδο στο Dream Cycle. Για να πω την αλήθεια, δεν μου άρεσε. Βρήκα τα short stories σχεδόν όλα αδιάφορα έως και παιδικά, ενώ παρατήρησα ότι το ύφος του συγγραφέα είναι διαφορετικό. Γενικά δεν μου ταιριάζει η θεματολογία που πραγματεύεται εδώ, με όνειρα και λαμπερές ονειρικές πόλεις και λοιπά.

Η κατάρα που ήρθε στην Σαρνάθ ήταν μέτριο, το Άσπρο Καράβι αδιάφορο, το Οι Γάτες του Ουλθάρ μέτριο, Σελεφαϊς αδιάφορο (η μνήμη μου το διεγραψε ήδη), οι Άλλοι Θεοί καλούτσικο.

Σε όλα αυτά που διαβάστηκαν και με αυτήν την σειρά, αναγνωρίζω ασφαλώς την σύνδεσή τους με την Αναζήτηση της Καντάθ. Αυτή η αναζήτηση λοιπόν μου φάνηκε, πως να το πω, βαρετή κυρίως. ΟΚ, βλέπουμε πάλι τον Κάρτερ να περνάει την δική του"Οδύσσεια" για να βρει την Καντάθ αυτήν την φορά, βλέπουμε πρόσωπα από άλλες ιστορίες εκτός από τις προαναφερθείσες, (α ρε Πίκμαν), γάτες, γκουλ,  γαλέρες που πάνε στο φεγγάρι,ένα κάρο πόλεις και τοποθεσίες που διαθέχονται η μία την άλλη. Ειλικρινά βαρέθηκα, μόνο προς το τέλος τελικά με κράτησε, και το έσωσε με την εμφάνιση και τον μονόλογο του Έρποντος Χάους (σικ).

Αν μου λέγανε ότι ο Lovecraft κατανάλωνε όπιο και μανιτάρια όταν έγραφε την Καντάθ, θα εξηγούνταν πολλά.

Απ ότι διαβάζω στο διαδίκτυο, οι περισσότεροι εκθειάζουν την αναζήτηση της Καντάθ,  για τα γούστα μου είναι βαρετή. Αντιλαμβάνομαι την αξια της και την θέση της στο σύνολο του έργου του Lovecraft, αλλά δεν μου ταίριαξε, τι να κάνομε? Αν είχαμε όλοι τα ίδια γούστα, η τέχνη θα ήταν πεζή. 

Συμπερασματικά, αν o Dream Cycle ήταν ένα γκουρμε εστιατόριο που έφαγα, τον υπόλοιπο μήνα θα έτρωγα μόνο σουβλάκια για να συνέλθω.

Άνευ βαθμού γιατί θα το αδικήσω.

 

 

 

 

 

 

[Δημήτρης]

 

Καινούργιο καλούδι που ανακάλυψα πρόσφατα. Και ακόμη δεν εδέησα να δω το ''Fear of the unknown''    

[Βακχος]

Οι Μύκητες Από τον Γιογγόθ

Τόμος σφηνάκι. Περιέχει τα διηγήματα The Terrible Old Man, In The Vault, Nyarlathotep, Mamory, What The Moon Brings και μια επιλογή ποιημάτων του Lovecraft, με σημαντικότερο το Οι Μύκητες από τον Γιογγόθ (και μακροσκελέστερο)

 

Τα διηγήματα είναι πολύ καλά, το πιο αδύναμο για εμένα ήταν το What the Moon Brings. Ικανοποιητικά.

Τώρα, μπορεί ο Lovecraft να θεωρούσε εαυτόν ποιητή, αλλά προσωπικά δεν μου λένε και κάτι ιδιαίτερο αυτά που διάβασα.

Οι Μύκητες είναι ωραίο. Πιο ωραίο ακόμα είναι το Ψυχοπομπός, το MVP που λένε.

Τα υπόλοιπα μπορεί να διαβάζονται ευχάριστα και εύκολα, δεν έχουν όμως κάτι να πούνε. ΟΚ, είναι και αυτά κομμάτια όλου του Universe, αλλά ως ποιήματα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο.

 

7/10

Edited July 12, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Βακχος]

Οι Αρουραίοι Μέσα στους Τοίχους

Άλλος ένας τόμος σφηνάκι. Περιλαμβάνει τα Rats int the Walls, From Beyond, Facts Concerning the Late Arthur Jermyn and his Family, The Picture In The House, Azathoth, Ex Oblivione, The Quest of Iranon, Cool Air, The Unnamamble, The Outsider

Δυνατή συλλογή, όλα τα διηγήματα είναι ένα κι ένα. Λίγο ακαταλαβίστικο είναι το Azathoth, φαντάζομαι ότι είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου το οποίο ίσως δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το Lovecraft, για τον πρώτο των Outter Gods.

 

9/10

Edited July 12, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Βακχος]

Η Περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Γουόρντ

Αν δεν υπήρχαν τα Βουνά της Τρέλας, που είναι και η πρώτη μου επαφή με Lovecraft, ο Ντέξτερ θα έπαιρνε την πρώτη θέση.

246 σελίδες τρόμου και αγωνίας, με ρούφηξε.

Δεν περιγράφω άλλο μη το χαλάσω για όσους δεν το έχουν διαβάσει. Βουτήξτε χωρίς να έχετε διαβάσει τίποτα σχετικό με το βιβλίο, ούτε καν τον πρόλογο (πάντα διαβάζω εκ των υστέρων τους προλόγους), ούτε κριτικές, ούτε περιλήψεις, απλά απολαύστε.

 

Α ρε μπαγάσα Χάουαρντ 10/10

Edited July 12, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[yanni]

Η ονειρική αναζήτηση της άγνωστης Κανταθ.

Ο Ράντολφ Κάρτερ, ονειρευτης, αναζητεί στην παγωμένη ερημιά την άγνωστη Κανταθ. Στη κορυφή του τεράστιου μαύρου βουνού, βρίσκεται ο μυθικός και ασύλληπτος οίκος των Μεγάλων θεών, θα βρει άραγε τους θεούς...

Η ονειρική αναζήτηση της άγνωστης Κανταθ, όπως και τα άλλα 5 διηγήματα του βιβλίου, μας αποκαλύπτει επίσης και μια άλλη, μυστική ίσως ροπή του συγγραφέα, την ανάγκη των ναρκωτικών για να απαλλαγεί από το άγχος της καθημερινότητας. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Ο άλλος γιατί ήθελε να παραμείνει όσο γινόταν περισσότερο στις αγαπημένες του ονειροχωρες, τις μονές που του πρόσφεραν ότι του αρνιόταν η ζωή.

Edited July 12, 2021 by Spark
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Ο τύμβος και άλλα διηγήματα

Οχτώ και κάτι χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δια χειρός Χ. Φ. Λάβκραφτ! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έκανα τόσο καιρό για να ξαναπιάσω κάποιο έργο του, αφού ό,τι έχω διαβάσει από τον συγκεκριμένο συγγραφέα μου άρεσε από πολύ έως πάρα πολύ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ωραία και αρκετά δυνατή συλλογή εννιά ιστοριών, με όλα ή σχεδόν όλα τα καλούδια που μας έχει συνηθίσει ο Λάβκραφτ. Εκτός από την ιστορία "Πέρα από τον τοίχο του ύπνου" που μου φάνηκε κάπως βαρετή, όλες οι υπόλοιπές με άφησαν ιδιαίτερα ικανοποιημένο, και η ειδικά η μικρή νουβέλα "Χέρμπερτ Γουέστ: Ο Αναβιωτής". Τρόμος, αίσθηση ότι κάτι αποτρόπαιο υπάρχει εκεί έξω, γλαφυρές περιγραφές, όλα αυτά τα ωραία έχουν οι συγκεκριμένες ιστορίες... Πρέπει να διαβάζω συχνότερα Λάβκραφτ, όχι μια φορά στο τόσο!

8.5/10

[Δημήτρης]

Ισχύει ότι έγραψα και στο τόπικ του Ρόμπερτ Έργουιν Χάουαρντ. Όλο έλεγα ότι θα ξαναδιαβάσω Λάβκραφτ, μου είχε λείψει ύστερα από τόσα χρόνια. Μιας και εδώ δεν υπάρχει αρίθμηση, επέλεξα για restart το ''Ο ίσκιος πάνω από το Ίνσμουθ''. 

Μπορώ πλέον να πω, ότι η συγκεκριμένη είναι η αγαπημένη μου ιστορία. Ναι, μου αρέσει περισσότερο και από ''Το κάλεσμα του Κθούλου''. Εκείνα τα σούρτα- φέρτα στο ξενοδοχείο και η μετέπειτα καταδίωξη, είναι πραγματικά ένα τρομώδες παραλήρημα που διαβάζεται απνευστί. Αλλά και η δομή της θα έλεγα ότι είναι αριστοτεχνική. Του νέου εκείνου που έχει ανησυχητικές, αόριστες πληροφορίες για το παρελθόν του. Και πηγαίνοντας σ' εκείνο το κολασμένο μέρος, πέφτει πάνω σε ακόμη πιο ανησυχητικές ενδείξεις. Που αρχίζουν να δένουν μεταξύ τους, μέχρι και την σοκαριστική αλήθεια. Την είχα πρωτοδιαβάσει στα άπαντα του Κακτου, στη συλλογή με το ροζ εξώφυλλο. Και παρ' όλα τα χρόνια που πέρασαν, δεν έχω ξεχάσει ακόμη πόσο πολύ τα είχα παίξει με το twist στο τέλος. Πραγματικά θυμάμαι κρύσταλλο ότι είχα παγώσει, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Και εδώ έγκειται η μόνη μου ένσταση, για την κατά τ' άλλα πολύ προσεγμένη όσο και καλαίσθητη έκδοση του Αιόλου. Ότι την έβαλαν πρώτη. Δεν πρέπει κατ' εμέ οι ναυαρχίδες να μπαίνουν στην αρχή, μπορεί να δημιουργήσουν προσδοκίες που δεν θα επαληθευτούν. 

''Ο βάλτος του φεγγαριού'' πολύ καλός. Δεν συγκαταλέγεται στις top του, είναι όμως θα έλεγα ανώτερη της φήμης της. Ωραίο και ''Το κυνηγόσκυλο'', πλην όμως ένα κλικ πιο κάτω. Διανθίζεται όμως από ωραία, πνιγηρή ατμόσφαιρα. Είναι ορισμένα πράγματα με τα οποία δεν πρέπει αλόγιστα να παίζει κανείς. Δυνατό και το ''Φυλακισμένος με τους Φαραώ'', πολύ δυνατό. Κάνει την αγωνία να χτυπήσει κόκκινο σε βαθμό υστερίας, θα αρέσει δε μία φορά περισσότερο σε όποιον έχει εξοικείωση με την Αιγυπτιακή μυθολογία. Το φλασάκι ''Ιβιδος'' με άφησε αδιάφορο. 

Ωραία η εισαγωγή του μετρ Θωμά Μαστακούρη. Για την μετάφραση κανένα σχόλιο, είναι νομίζω περιττό 

Edited August 4 by Δημήτρης