Jump to content

Nebula 2016 - Το δικό μας βραβείο


Recommended Posts

Τα βραβεία Nebula δόθηκαν πρώτη φορά to 1966. Την προηγούμενη χρονιά (1965) είχε ιδρυθεί από τον Damon Knight η Science Fiction Writers of America με τη συμμετοχή 78 συγγραφέων. Σήμερα τα μέλη της έχουν ξεπεράσει τα 1,500 ενώ στον τίτλο της έχει προστεθεί το Fantasy χωρίς πάντως να αλλάξουν τα αρχικά της (SFWA). Μέλη της Ένωσης γίνονται συγγραφείς με συγκεκριμένα αυστηρά κριτήρια (δημοσιεύσεις σε περιοδικά με αμοιβή κλπ.).

 

Η διαφοροποίηση των Nebula από τα παλιότερα Hugo είναι ότι στα πρώτα κριτές είναι οι ίδιοι οι συγγραφείς, τα μέλη της SFWA. Η απονομή γίνεται την άνοιξη κάθε έτους, αφού στα μέσα Φεβρουαρίου (συνήθως) έχει κάθε φορά προηγηθεί η ανάδειξη της short list, δηλ. των λίγων υποψήφιων διηγημάτων (και φυσικά και των άλλων κατηγοριών, δηλ. μικρής νουβέλας κλπ.)

 

Φέτος υποψήφια για Nebula είναι τα ακόλουθα διηγήματα:

  • «Madeleine», Amal El-Mohtar (Lightspeed 6/15)
  • «Cat Pictures Please», Naomi Kritzer (Clarkesworld 1/15)
  • «Damage», David D. Levine (Tor.com 1/21/15)
  • «When Your Child Strays From God», Sam J. Miller (Clarkesworld 7/15)
  • «Today I Am Paul», Martin L. Shoemaker (Clarkesworld 8/15)
  • «Hungry Daughters of Starving Mothers», Alyssa Wong (Nightmare 10/15)

Όπως βλέπετε, οι καιροί αλλάζουν: Κανένα διήγημα υποψήφιο από τα δημοσιευμένα στα κλασικά περιοδικά του είδους, όλες οι υποψηφιότητες από ηλεκτρονικά περιοδικά.

 

Η πρότασή μου είναι, για πρώτη φορά (δεν θυμάμαι να έχει γίνει ξανά) φέτος, να «δώσουμε τα δικά μας» Nebula. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε τα διηγήματα, ένα την εβδομάδα, παράλληλα με τους συγγραφείς - μέλη της SFWA και επιλέγουμε (ψηφίζουμε) το καλύτερο ως τις 14 Μαΐου που θα γίνει η απονομή. Θα είναι μια ευκαιρία να μάθουμε νέους συγγραφείς (αν δεν κάνω λάθος, δεν έχω διαβάσει κανέναν/καμία από τους έξι), να πάρουμε μια γεύση από τις νέες τάσεις της αμερικάνικης εφ + φ (ναι, παρέλειψα να πω ότι τα βραβεία αφορούν διηγήματα που δημοσιεύονται την προηγούμενη χρονιά στα αγγλικά στις ΗΠΑ, κάποια βέβαια μπορεί να είναι μεταφράσεις) και κυρίως, στο τέλος, θα έχουμε την ευκαιρία να συγκρίνουμε τα δικά μας γούστα με εκείνα των μελών της SFWA...

 

Λοιπόν τι λέτε; Υπάρχει διάθεση;

Edited by nikosal
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Ναι, αρκεί να βρούμε τα λινκ.

Υποθέτω όλα αυτά έχουν μέγεθος μέχρι 7.500 λέξεις (;).

Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει της Wong  και όντως μου άρεσε πάρα πολύ. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν έχω χρόνο να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Θα προσπαθήσω.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει της Wong  και όντως μου άρεσε πάρα πολύ. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν έχω χρόνο να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Θα προσπαθήσω.

Έχω διαβάσει της Wong  και όντως μου άρεσε πάρα πολύ. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν έχω χρόνο να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Θα προσπαθήσω.

 

Τα βραβεία Nebula δόθηκαν πρώτη φορά to 1966. Την προηγούμενη χρονιά (1965) είχε ιδρυθεί από τον Damon Knight η Science Fiction Writers of America με τη συμμετοχή 78 συγγραφέων. Σήμερα τα μέλη της έχουν ξεπεράσει τα 1,500 ενώ στον τίτλο της έχει προστεθεί το Fantasy χωρίς πάντως να αλλάξουν τα αρχικά της (SFWA). Μέλη της Ένωσης γίνονται συγγραφείς με συγκεκριμένα αυστηρά κριτήρια (δημοσιεύσεις σε περιοδικά με αμοιβή κλπ.).

 

Η διαφοροποίηση των Nebula από τα παλιότερα Hugo είναι ότι στα πρώτα κριτές είναι οι ίδιοι οι συγγραφείς, τα μέλη της SFWA. Η απονομή γίνεται την άνοιξη κάθε έτους, αφού στα μέσα Φεβρουαρίου (συνήθως) έχει κάθε φορά προηγηθεί η ανάδειξη της short list, δηλ. των λίγων υποψήφιων διηγημάτων (και φυσικά και των άλλων κατηγοριών, δηλ. μικρής νουβέλας κλπ.)

 

Φέτος υποψήφια για Nebula είναι τα ακόλουθα διηγήματα:

  • «Madeleine», Amal El-Mohtar (Lightspeed 6/15)
  • «Cat Pictures Please», Naomi Kritzer (Clarkesworld 1/15)
  • «Damage», David D. Levine (Tor.com 1/21/15)
  • «When Your Child Strays From God», Sam J. Miller (Clarkesworld 7/15)
  • «Today I Am Paul», Martin L. Shoemaker (Clarkesworld 8/15)
  • «Hungry Daughters of Starving Mothers», Alyssa Wong (Nightmare 10/15)

Όπως βλέπετε, οι καιροί αλλάζουν: Κανένα διήγημα υποψήφιο από τα δημοσιευμένα στα κλασικά περιοδικά του είδους, όλες οι υποψηφιότητες από ηλεκτρονικά περιοδικά.

 

Η πρότασή μου είναι, για πρώτη φορά (δεν θυμάμαι να έχει γίνει ξανά) φέτος, να «δώσουμε τα δικά μας» Nebula. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε τα διηγήματα, ένα την εβδομάδα, παράλληλα με τους συγγραφείς - μέλη της SFWA και επιλέγουμε (ψηφίζουμε) το καλύτερο ως τις 14 Μαΐου που θα γίνει η απονομή. Θα είναι μια ευκαιρία να μάθουμε νέους συγγραφείς (αν δεν κάνω λάθος, δεν έχω διαβάσει κανέναν/καμία από τους έξι), να πάρουμε μια γεύση από τις νέες τάσεις της αμερικάνικης εφ + φ (ναι, παρέλειψα να πω ότι τα βραβεία αφορούν διηγήματα που δημοσιεύονται την προηγούμενη χρονιά στα αγγλικά στις ΗΠΑ, κάποια βέβαια μπορεί να είναι μεταφράσεις) και κυρίως, στο τέλος, θα έχουμε την ευκαιρία να συγκρίνουμε τα δικά μας γούστα με εκείνα των μελών της SFWA...

 

Λοιπόν τι λέτε; Υπάρχει διάθεση;

Link to comment
Share on other sites

Δύσκολα μας βάζετε κύριε διοργανωτά. Το διάβασμα από την οθόνη δεν είναι το φόρτε μου.

Από την άλλη, δεν έχω διαβάσει κανένα και κανέναν και θα μου άρεσε ανακαλύψω καινούργια διαμαντάκια για να στολίσω την (φυσική και όχι ηλεκτρονική) βιβλιοθήκη μου. Ελπίζοντας ότι κάπου  θα έχουν τυπωθεί ή έστω θα τυπωθούν, θα προσπαθήσω να συμμετάσχω…

Link to comment
Share on other sites

Υποθέτω ότι πηγαίνουμε στα site των περιοδικών και τα βρίσκουμε εκεί. Μέσα είμαι. Και πραγματικά θα εκπλαγώ αν μου άρεσει περισσότερο αυτό που τελικά θα βραβευθεί.

Link to comment
Share on other sites

Υποψήφιο για Nebula 2016 διήγημα 1/6

 

Amal El-Mohtar, «Madeleine» (Lightspeed 6/15)

 

H Amal El-Mohtar είναι Καναδή ποιήτρια και συγγραφέας. Γράφει -εκτός των άλλων- reviews στο Lightspeed. To διήγημά της «The Truth About Owls» βραβεύθηκε με Locus το 2015, ενώ η ίδια έχει επίσης πάρει τρεις φορές το «ποιητικό» Rhysling. Έχει τέλος βρεθεί άλλη μια φορά στη short list του Nebula.

 

post-394-0-41602300-1458548032.jpg

 

Το διήγημα «Madeleine» δημοσιεύθηκε στο Lightspeed του Ιουνίου 2016.

 

post-394-0-28056600-1458548496_thumb.jpg

 

Για να μπορέσουμε να ψηφίσουμε «μαζί» με τα μέλη της SFWA, πριν δηλ. ανακοινωθούν τα επίσημα αποτελέσματα, θα πρέπει να αφιερώσουμε 8-9 μέρες σε κάθε διήγημα. Συνεπώς, το σημερινό το διαβάζουμε και το σχολιάζουμε ως την Τρίτη 29 Μαρτίου 2016.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Με καταγωγή από Λίβανο :p (Είπε ο δήθεν ξερόλας)

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ θα παίξω σ' αυτό.

Και για του λόγου το αληθές, κόβω το νήμα με το πρώτο διήγημα.

 

Madeleine, Amal El-Mohtar.

Μια ιστορία επικεντρωμένη στον κεντρικό της χαρακτήρα, καλογραμμένη, με συμπαθητική ιδέα, καλά εκτελεσμένη, με πειστικούς χαρακτήρες και ενδιαφέρουσα θεματολογία. Στα αρνητικά το κλείσιμο, όπου

η εξήγηση γιατί έγιναν όλα μου φάνηκε υπερβολικά προφανής, σε σημείο που ήμουν σίγουρος ότι η συγγραφέας θα είχε σκεφτεί κάτι πιο έξυπνο, κι έτσι με άφησε σχετικά απογοητευμένο. Αλλά και πέραν αυτού, ίσως να ήθελα κάτι ακόμα στο τέλος.

Ίσως να είναι και θέμα γούστου.

Α και λεπτομέρεια, αλλά η φράση στα γαλλικά μες στο κείμενο μού φάνηκε λάθος γραμματικά.

Γενικά μου θύμισε το "Σε Ψυχάω" της δικής μας Sonya, αν κι εκείνο το θεωρώ καλύτερο (κι ας με πείτε βλάσφημο :p). Πάντως σίγουρα θετικό το τελικό πρόσημο.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Α, ωραία. Μπαίνω να γράψω για το πρώτο διήγημα και κάποιος καλός κύριος με έχει καλύψει σχεδόν σε όλα και με γλιτώνει από τον κόπο. Εξήγησέ μου και τι ακριβώς κατάλαβες ότι έγινε στο τέλος και είμαστε πλήρεις. Εγώ δεν νομίζω ότι δίνει κάποια καθαρή εξήγηση. 

Link to comment
Share on other sites

Εξήγησέ μου και τι ακριβώς κατάλαβες ότι έγινε στο τέλος και είμαστε πλήρεις. Εγώ δεν νομίζω ότι δίνει κάποια καθαρή εξήγηση. 

Δεν δίνει, αν κατάλαβα σωστά,

το αναφέρει ως κάτι που απλώς συνέβη, χωρίς επιστημονική ουσιαστικά εξήγηση, κάτι που οι δυο κοπέλες θα "ερευνούσαν" στη συνέχεια. Αυτό που αναφέρεται είναι ότι το πείραμα με το φάρμακο, σε συνδυασμό με το ότι κι οι δυο είχαν παρόμοια οικογενειακα/ψυχολογικά προβλήματα, με κάποιον ανεξήγητο τρόπο τις έδεσε.

 

Link to comment
Share on other sites

Ρε δεν με παρατάτε και οι δύο λέω εγώ; Άντε μη ξαναγράψω αυτά που έγραψε ο Morfeas, τσοντάρω και την απορία του Mman, αλλά με άλλες λέξεις και σύνταξη μπας και δεν το καταλάβετε. Ας βάλω και κάτι που δεν ανέφεραν οι προλαλήσαντες και που μου μπέρδεψε στο τέλος:


Clarice: Of those sixty, you’re the only one who has come forward experiencing these episodes..
Zeinab: The clinical trial, for the Alzheimer’s drug — we were in the same group…
Κάτι δεν μου κάθεται καλά εδώ. Είτε η Zeinab δεν είχε επεισόδια, αλλά συμμετείχε στα επεισόδια της Madeleine, είτε τα επεισόδια τους συναντιόντουσαν!
Και στην μία και στην άλλη περίπτωση οι υπεύθυνοι δεν θα έπρεπε να το ήξεραν;
Είναι όμως η Zeinab “πειραματόζωο”, “rights adviser”, ή όλα είναι στην φαντασία της Madeleine?

 

 

Edit: Ερώτηση: Πως θα γίνει η ψηφορία; Θα τα βαθμολογήσουμε στο τέλος ή θα τα δώσουμε απλά με σειρά προτίμησης;

Edited by Old man & SiFi
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ρε σεις, γιατί διαβάζετε τόσο γρήγορα; :)

Έλεγα κι εγώ ότι έχω χρόνο να το διαβάσω με την ησυχία μου στο τριήμερο, και έφαγα από την πρώτη μέρα τη σκόνη σας! :wind2:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εγώ πιστεύω ότι

 

Και η Ζεινάμπ είχε τέτοια επεισόδια απλά όπως περιγράφει η Μαντελέιν είχε άλλο χαρακτήρα, πιο δυναμικό και με περισσότερη αυτοπεποίθηση οπότε δεν κατέφυγε ούτε σε ψυχολόγο (ίσως να μην έκανε και τη σύνδεση με το φάρμακο και τις παραισθήσεις όπως την έκανε η Μάντελειν) και ως πιο περιπετειώδης το έκανε από την αρχή πιο επιθετικά και ηθελημένα μην λέγοντάς το σε κάποιον. Το τέλος είναι λίγο ambiguous αλλά νομίζω ότι σημαίνει πως το υπερφυσικό/επιστημονικό/καρμικό πράγμα που τους συνέβη ολοκλήρωσε τον κύκλο του εφόσον αυτές βρέθηκαν στο εδώ και στο τώρα και αναγνωρίστηκαν. Οπότε πλέον η Μάντελειν δεν είχε ανάγκη να ξεφύγει στο μυαλό της για να βρει μία φίλη (και πιθανότατα έτερον ήμισυ) άλλα την είχε εκεί μπροστά της οπότε και το μυαλό της μαζί με την ίδια συντονίστηκε στο παρόν. Δηλαδή στο τελεύταίο flashback ήτανε με κάποιον στο κεφάλι της, δηλαδή με τον εαυτό της και ο εαυτός της θυμότανε την μυρωδιά και το φιλί της Ζεινάμπ που σημαίνει ότι συντονίστηκε πλήρως.

 

Σε περίπτωση που αναρωτιόσασταν. Ναι το διάβασα. :p

 

Γενικά η Μοχτάρ το κάνει αυτό σε όσα δικά της έχω διαβάσει.

 

 

Πχ. Στο " Η αλήθεια για τις κουκουβάγιες" πάλι υπάρχει η γυναικεία παρουσία (σε φυσικό και σε υπερφυσικό επίπεδο) σαν φιλία και πιθανό ερωτικό ενδιαφέρον/πρώτο σκίρτημα όπου βοηθάει την επίσης γυναίκα πρωταγωνίστρια να βρεί τον δρόμο της και τον εαυτό της και να κερδίσει στο τέλος μια φιλιά για πάντα. Στο "pockets" επίσης υπάρχει ένα ανεξήγητο υπερφυσικό φαινόμενο που έρχεται από το πουθενά πάλι σε γυναίκα πρωταγωνίστρια και συμπληρώνεται με ένα άλλο αντίστοιχο/αντίθετο/συμπληρωματικό υπερφυσικό φαινόμενο που συμβαίνει σε μια άλλη γυναίκα κάπου αλλού. Φυσικά πάλι οι δύο γυναίκες συναντιόνται και βρίσκονται συμπτωματικά μέσο κοινού γνωστού και συζητούν τις πιθανές εξηγήσεις/προεκτάσεις του φαινομένου.

 

Βέβαια και σε αυτό εδώ δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει επιστημονικό υπόβαθρο η 100% επιστημονική εξήγηση και ας είναι Nebula. Ούτε της Wong είναι sci-fi πχ.

Edited by Eugenia Rose
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Γενικά η Μοχτάρ το κάνει αυτό σε όσα δικά της έχω διαβάσει.

 

Πχ. Στο " Η αλήθεια για τις κουκουβάγιες" [...]

Στο "pockets" επίσης [...]

 

Χμμ. Φαίνεται σαν κάποια να έχει κάπως περιορισμένη θεματολογία. :-)

Link to comment
Share on other sites

We

 

 

Γενικά η Μοχτάρ το κάνει αυτό σε όσα δικά της έχω διαβάσει.

 

Πχ. Στο " Η αλήθεια για τις κουκουβάγιες" [...]

Στο "pockets" επίσης [...]

 

Χμμ. Φαίνεται σαν κάποια να έχει κάπως περιορισμένη θεματολογία. :-)

 

Well απλά παρατηρώ κάποιους θεματικούς άξονες. Μπορεί σε άλλα να έχει δοκιμάσει διαφορετικές φόρμες. Απλά εδώ το ότι έχω διαβάσει άλλες ιστορίες της, με βοήθησε να καταλάβω ίσως λίγο καλύτερα τι ήθελε να πει. Ή με μπέρδεψε περισσότερο. :)

 

 

Btw με το When your child strays from God νομίζω θα γίνουμε κόμπος αλλά είναι διασκεδαστικό ανάγνωσμα.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Ρε σεις, γιατί διαβάζετε τόσο γρήγορα; :)

Έλεγα κι εγώ ότι έχω χρόνο να το διαβάσω με την ησυχία μου στο τριήμερο, και έφαγα από την πρώτη μέρα τη σκόνη σας! :wind2:

Στο επόμενο, να μας ενημερώσεις πότε το τύπωσες και πότε το διάβασες για να αρχίσουμε κι εμείς. Τελικά όμως μας εκδικήθηκες. Με τον καιρό που κάνει όλοι φάγαμε (και τρώμε) σκόνη :shock:

Edited by Old man & SiFi
Link to comment
Share on other sites

 

 

 

 

 

Btw με το When your child strays from God νομίζω θα γίνουμε κόμπος αλλά είναι διασκεδαστικό ανάγνωσμα.

Μια και τα κατέχεις τα καινούργια, ποστάριζε δεύτερη (μετά την Βάσω δηλαδή…) και δίνε μας την εξήγηση να μην ψαχνόμαστε οι υπόλοιποι :dazzled:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Το διάβασα και εγώ. Έχω καλυφθεί τόσο από το σχολιασμό του Μορφέα, όσο και από τις έξτρα επεξηγήσεις της Ευγενίας. Νομίζω αρκετά straightforward διήγημα, για αυτό οδηγεί σε εξίσου πανομοιότυπο σχολιασμό. Ήταν αυτό που περιμέναμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..