hombre Posted April 14, 2016 Share Posted April 14, 2016 (edited) David D. Levine «Damage» Βρε, βρε...! Επιτέλους λίγη hard core SF, λίγη καλή space opera! Το διάβαζα και κρίμα που δεν είχα πρόχειρες τις Βαλκυρίες του Βάγκνερ για μουσικό χαλί. Αρκέστηκα, τελικά, με μουσική από τους Πολέμους των Άστρων. Διέκρινα ομοιότητες και επιρροές από τα βιβλία της σειράς Expanse (και την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά) όπου οι έποικοι της ζώνης των αστεροειδών (Belters) μεταπίτπουν σε εμπόλεμη κατάσταση. Μου θύμισε, επίσης, και τα πλοία των Κυλώνων στο Battlestar Galactica. Εκεί πιλότος και μυαλό του διασπημόπλοιου ήταν ένα θηλυκό υβρίδιο ανθρωποειδές, βυθισμένο σε διηλεκτρικό θρεπτικό υγρό και αντιπροσώπευε - ήταν - ταυτιζόταν με το ίδιο το πλοίο. (Αισθάνομαι, φυσικά, την ανάγκη να σπεύσω να ξαναδιαβάσω την "Απασφάλιση" του Αλέκου Παπαδόπουλου, την οποία -ανησυχητικά- δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή). Και στην παρούσα ιστορία, μια θηλυκής υπόστασης διάνοια, συγχωνεύεται (παραπάνω από μία φορά) με ένα πολεμικό σκάφος, συναρμολογημένο από άλλα μισοκατεστραμμένα σκάφη και πέρνει το σχεδόν υποτιμητικό (πλην με στοργική διάθεση) όνομα, Scraps! Η Scraps, μια υβριδική μηχανή με νευρώσεις, φοβίες, αισθήματα και κατ' επίφαση ερωτικά αισθήματα και επιθυμίες, συγκινεί! Η Scraps θυμάται - ανακαλεί το παρελθόν. Όμως η μηχανική υπόσταση της μνήμης λειτουργεί ως διαδικασία ανάκτησης γεγονότων - αισθημάτων από το παρελθόν, ενώ η ανθρώπινη ως λειτουργία συνεχούς ανακατασκευής του παρελθόντος βασισμένη στο παρόν. Αυτή η όσμωση - συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής είναι από τα αγαπημένα θέματα της ΕΦ αλλά και του τρόμου, εκεί όπου συνήθως ένα πνεύμα στοιχειώνει μια μηχανή. Αξιοσημείωτες οι αναφορές - θεωρήσεις ότι μελλοντικά, το οικονομικό κέντρο του κόσμου θεωρείται η Ινδία και μετά η Ινδονησία, αφού ορίζεται ως πρωτεύων στόχος το Δελχί και ακολουθεί η Τζακάρτα. Ο Διαστημικός Σταθμός με όνομα Vanguard και η μάχη μέχρις εσχάτων θυμίζει τη Ναπολεόντεια Φρουρά ("Η Φρουρά δεν παραδίδεται, πεθαίνει!"). Έτσι κι εδώ: ο Έκτορας θα μπορούσε να το βάλει στα πόδια χωρίς να ντροπιαστεί, αλλά, επιλέγει να γίνει παρανάλωμα σ' έναν αχό από εξάμετρα και δόξα. Στο κείμενο υπάρχει ένα κλίμα φεμινιστικής πολιτικής ορθότητας, όπου οι κάθε μορφής θηλυκές οντότητες είναι οι φωνές της λογικής ενώ τα αρσενικά είναι οι φωνές των ιδεολογικών εμμονών και της ακαμψίας. Ο στρατηγός Geary είναι του δόγματος "αποθανέτω μετά των αλλοφύλων". Επίσης, ο commander Ziegler, ο καλύτερος πιλότος του ηλιακού συστήματος, ως κλασικό αρσενικό θυσιάζει τον στρατηγικό σκοπό, αφήνοντας τον εαυτό του να παρασυρθεί από ένορμα ένστικτα σε μια άσκοπη, απέλπιδα και μάταιη αψιμαχία αυτοεπιβεβαίωσης. Γενικώς η ιστορία μου άρεσε και τη διάβασα ευχάριστα. Οι περιγραφές μάχης ήταν καλές και τηρουμένων των αναλογιών, η ιστορία αποτέλεσε πηγή για περαιτέρω σκέψεις, προεκτάσεις και συνειρμούς. Δε θα θέσω τώρα το "Damage" σε συγκριτική κατάταξη με τα προηγούμενα, πάντως μου άφησε θετικές εντυπώσεις! :give_rose: Edited April 14, 2016 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted April 14, 2016 Share Posted April 14, 2016 (edited) Μιας που έγιναν συγκρίσεις, να πω πως το νοήμον διαστημόπλοιο μου έφερε πιο πολύ στο μυαλό το Hydrogen Sonata του Ian Banks (της γενικότερης σειράς Culture), παρά Battlestar Galactica. Edited April 15, 2016 by Zaratoth 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 14, 2016 Author Share Posted April 14, 2016 Διήγημα 4ο Λόγω απουσίας στο εξωτερικό και ταμπλέτας στα χέρια θα είμαι συνοπτικός, όποιος μπορεί γράφει δυο λόγια για συγγραφέα / διήγημα. Διαβάζουμε το «When Your Child Strays From God» του Sam J. Miller ως Παρασκευή 22 Απριλίου 2016. Link εδώ: http://clarkesworldmagazine.com/miller_07_15/ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted April 15, 2016 Share Posted April 15, 2016 (edited) Το διάβασα. Ίσως το πιο καλογραμμένο από τα 4 που έχουμε διαβάσει μέχρι στιγμής. Η ιστορία του θα μπορούσε να ήταν μια ανεπτυγμένη version μιας από τις περιπτώσεις του Cat pictures, please. τόσο πολύ, που θα μου άρεσε ένα μικρό κλείσιμο του ματιού στην αρχή που η μάνα αναφέρει την έρευνα στο διαδίκτυο, ότι έβρισκε πιο σχετικά αποτελέσματα εύκολα ή κάπως έτσι Είχε πολύ ωραία ιδέα το ναρκωτικό που γενικότερα έκανε το όλο διήγημα αρκετά trippy και ωραία εξέλιξη χαρακτήρων, κυρίως της μητέρας. Μπορώ να καταλάβω όσους το βάλουν πρώτο, αλλά παρόλα τα θετικά του, πρέπει να πω πως πέρασα πολύ καλύτερα με το Damage. Είναι μια περίπτωση δυο ισόβαθμων περιπτώσεων για μένα, που ο νικητής κρίνεται σε διαφορά ενός δεκαδικού. Η λίστα μου μέχρι στιγμής: 1. Damage 2. When Your Child Strays From God 3. Cat pictures, please 4. Madelaine Edited April 15, 2016 by Zaratoth Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 18, 2016 Share Posted April 18, 2016 (edited) Sam J. Miller - When Your Child Strays From God Αχα! Τούτο εδώ ήταν καλό! Πρώτ' απ' όλα, έχει ροή χαρακτήρα (αν και όχι τέλεια). Έπειτα έχει πολύ καλή γραφή. Και μου άρεσε που δεν φαίνεται η αναγκαιότητα του Ε.Φ. στοιχείου παρά μόνο στο τέλος. Μέχρι εκεί, δεν παίζει κανέναν ρόλο. Βέβαια, αυτό είναι για μένα και ένα από τα μειονεκτήματά του: Θα ήθελα να δίνει σαφέστερα και πιο νωρίς το σήμα στον αναγνώστη ότι το ναρκωτικό παίζει με τέτοιο τρόπο με την ενσυναίσθησή του. Το λέει, αλλά όχι όσο ομαλά θα έπρεπε. Στο τέλος, τη στιγμή που πέφτει η λέξη empathy, έρχεται κάπως απότομα. Αλλά γενικά πολύ καλό, σίγουρα το καλύτερο για μένα μέχρι τώρα, οπότε η κατάταξή μου γίνεται: 1. When Your Child Strays From God 2. Cat pictures, please 3. Madelaine 4. Damage Edited April 18, 2016 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted April 18, 2016 Share Posted April 18, 2016 Επειδή έχω μια χρόνοκαθυστέριση ας σχολιάσω το Damage και επανέρχομαι για το επόμενο. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε και δεν βαρέθηκα ούτε με τις περιγραφές της μάχης. Πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο για την περίπτωσή μου που δεν είμαι πολύ του hard sf. Ίσως με επηρέασε πολύ η φωνή και το πρώτο πρόσωπο που είναι από τα αγαπημένα μου. Το τέλος μεγάλη ξενέρα θα συμφωνήσω. Καλύτερα να έμενε σε ένα "κακό" τέλος εννοώ τη στιγμή που πεθαίνει ο πιλότος παρά το ότι προσπάθησε να το κάνει resolve με ένα εντελώς άντικλιματικό happy ending. Μου έκανε και αρκετά διδακτικό βεβαίως βεβαίως. Μου έφερε στο μυαλό Ann Leckie και Ancilliary. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted April 18, 2016 Share Posted April 18, 2016 When Your Child Strays From God Αυτό μου άρεσε. Ήταν ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος και παίζει με καθημερινά πράγματα, σε αντίθεση ας πούμε, με τις μάχες στο διάστημα που είχε το προηγούμενο. Μου άρεσε πολύ η ιδέα ότι μπαίνουν όλοι μαζί που παίρνουν την ίδια ουσία στον ίδιο κόσμο και φαίνεται πολύ λογικό και αυτό που συνέβη στο τέλος. Πάντα μου αφήνουν και μια πίκρα για τις χαμένες ζωές όλες αυτές οι καταστάσεις που δεν επιλέγεις ν' ακούσεις την καρδιά σου αλλά κάνεις αυτό που νομίζεις ότι είναι το σωστό, οπότε το διήγημα περνάει πρώτο στην προτίμησή μου μέχρι στιγμής και η κατάταξή μου πάει κάπως έτσι: 1. When Your Child Strays From God 2. Madelaine 3. Cat pictures, please 4. Damage Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted April 19, 2016 Share Posted April 19, 2016 (edited) When Your Child Strays From GodΚαλογραμμένη και δυνατή ιστορία, που έχει και κάποιο νόημα να περάσει. Με πολύ καλά στημένους χαρακτήρες (συμμετέχοντες και μη), σε αυτούς να συμπεριλάβω και την δυσλειτουργική οικογένεια σαν σύνολο, αλλά…Νομίζω ότι το φανταστικό στοιχείο είναι απλά γαρνιτούρα, η ιστορία θα λειτουργούσε (με τις απαραίτητες μικροαλλαγές) και χωρίς αυτό. Οπότε, “Houston we have a problem”. Αν την κρίνω σαν ιστορία μπορεί και να την βάλω πρώτη, αν πρέπει να της απονείμω το Nebula 2016 μπορεί και τελευταία… edit: Υ.Γ. Αφού διάβασα τα σχόλια σας, θα την ξαναδιαβάσω προσεκτικότερα πριν βγάλω την λίστα μου η οποία είτε θα είναι ίδια με του mman, είτε θα έχει αυτή στην τρίτη θέση. (Το damage δύσκολα θα χάσει την τελευταία…) Edited April 19, 2016 by Old man & SiFi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted April 20, 2016 Share Posted April 20, 2016 Sam J. Miller - When Your Child Strays From God Το κείμενο ξεκινάει με αρκετά χιουμοριστική διάθεση και κλιμακώνεται δραματικά σε μια εξπρεσιονιστική έκρηξη συναισθηματισμού, μια έκλαμψη διαύγειας, πόνου, μομφής και μετάνοιας. Μου άρεσαν τα περιφραστικά ονόματα, όπως το That Whore Susan, η οποία ευλόγως θα μπορούσε να συγκεντρώσει τη μομφή του αναγνωστικού κοινού για πλημμελείς επιδόσεις, που δεν συνάδουν με το όνομά της, και που πυροδότησαν ενδεχομένως την αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού του απογοητευμένου Timmy. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του συγγραφέα ως γυναίκα. Εγώ πότε θα γράψω ως Λένα Μαντά; (Συγγνώμη Χρυσηίδα, από σεβασμό δεν ήθελα να αναφέρω το όνομά σου επί ματαίω. Το να τολμήσω να ασχοληθώ με το ύψος και ύφος του έργου σου είναι μεν διακαής πόθος, αλλά εκτιμώντας το μέγεθος του εγχειρήματος, αυτό έγκειται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας). Αλήθεια, το κομμάτι της ΕΦ εξαντλείται στην ύπαρξη ενός εξωτικού ναρκωτικού; Αναρωτιέμαι τι μπορεί να έχει χάσει ο χώρος του φανταστικού από τις μη καταγεγραμμένες εμπειρίες κάποιων παιδιών των λουλουδιών που κατανάλωναν περίεργα μανιτάρια (βλ. Super Mario bros), και έγλυφαν «όξινα» γραμματόσημα! Ναρκωτικά που επιτρέπουν συναισθησία, συναντίληψη και συμμετοχή σε κοινή εμπειρία συναντάμε και στον μετρ του είδους, τον Φίλιπ Ντικ. (Θυμηθείτε τα Τρία Στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς). Όπως και να έχει είναι καλή η ιδέα όπου το παρόν χάι-τεκ ναρκωτικό «δικτυώνει» μεταφορικά και κυριολεκτικά τους χρήστες. Αν και η ιστορία διακρίνεται για τα υψηλά και βαθέα αισθήματα, εν τούτοις παραμένει ευαίσθητη στην παρωδιακή μας διάθεση εξαιτίας κάποιων τετριμμένων καταστάσεων, κλισέ και στερεοτύπων, τα οποία τουλάχιστον δεν είναι κραυγαλέα. Έχουμε τον κλασικό καταπιεστικό, νευρικό και συντηρητικό σύζυγο (πάστωρ γαρ), και τον προοδευτικό πρώην, που εξακολουθεί να αναστατώνει την αφηγήτρια και τη θεούσα σύζυγό του Carolina Burgtuttle, κατάπτυστη αφού τόλμησε, παντρεύτηκε (και παραμελεί) τον Colby, ο οποίος τόλμησε και ξεπέρασε τον χωρισμό αντί ως όφειλε να παραμείνει μόνος. (Αν οι γυναίκες στις σχέσεις τους αναπολούν τους πρώην, τότε ο νυν, ως μελλοντικός τέως έχει το πλεονέκτημα). Τυπικό και το οιδιπόδειο όπου ο γιος -ίσως άθελά του- επέλεξε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να τιμωρήσει και να εκδικηθεί τον πατέρα του. Τι κρίμα που η αφηγήτρια δεν πέτυχε και την ανταγωνίστρια Carolina Burgtuttle κατά την επίσκεψη στο σπίτι της! Θα ήταν σαν να δραματοποιούσε, κατά μία έννοια, τους στίχους επίκαιρου δημώδους άσματος: «και θέλω να’ ρθω να σ’ αρπάξω από την άλλη…». Τελικά, αρκέστηκε ν' αρπάξει τον γιό της από τον άλλο. Και πώς τα φέρνει η ζωή! Η Carolina Burgtuttle της «πήρε» τον άντρα και τώρα ο γιός της πήρε τον δικό της γιό. Ή μήπως αντίστροφα; Όμως, αρκετά ξεφύγαμε επεκταθήκαμε. Αναγνωρίζω ότι το κείμενο έχει αρετές και είναι καλογραμμένο, αλλά τα κοινωνικά θέματα δεν αποτελούν το κύριο ενδιαφέρον μου. Βρίσκω το φανταστικό κομμάτι του διηγήματος πτωχό, και WTF, είμαι φαν της επιστημονικής φαντασίας! Επομένως, δύο ανθάκια (κατά την τυποποίηση του Project 71) στο παρόν και η μέχρι στιγμής προτίμησή μου: Damage! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 21, 2016 Author Share Posted April 21, 2016 Υποψήφιο για Nebula 2016 διήγημα 4/6 Sam J. Miller, «When Your Child Strays From God» (Clarkesworld) Χρωστάω δύο λόγια για το συγγραφέα. Διασκέδασα πολύ με την ιστοσελίδα του (πολύ ωραίος τύπος) και ποστάρω εδώ το βιογραφικό του, όπως το δίνει ο ίδιος: I live in New York City now, but I grew up in a depressed depressing middle-of-nowhere town in upstate New York. I was trained as a butcher, and my father was a butcher, and his father was a butcher, but our butcher shop went down the toilet when our town was eaten alive by Wal-Mart. Since then I’ve been a vegetarian. I watch way too much television. I majored in Cinema Studies and Russian Language/Literature at Rutgers University, which is where I met my brilliant handsome husband. Το διήγημα όπως είπαμε δημοσιεύθηκε στο Clarkesworld πέρσι τον Ιούλιο. Το διήγημα μου άρεσε πολύ, ως το σημείο μεταστροφής της μαμάς. Πολύ εύκολη, έστω και κάτω από τις συνθήκες (ουσία, εγγύτητα στον νεανικό εραστή, σοκ που επενεργεί στη μακροχρόνια καταπίεση κλπ.) Μάλλον ήθελε λίγο χώρο ακόμα; Την ιδέα της ουσίας, όπως γράψατε / υπονοήσατε κάποιοι θα τη ζήλευε ο Ντικ... Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο ως τώρα, είναι ένα από τα δύο καλύτερα. Δεν μπορώ όμως να πω ακόμα ότι έχω βρει το διήγημα «πάρ' το Νέμπιουλα, σου αξίζει!» 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted April 21, 2016 Share Posted April 21, 2016 (edited) When Your Child Strays From God Βρήκα το σουρεάλ χιούμορ να δουλεύει για μένα και έπιασε πιστεύω αρκετά πετυχημένα την τρέλα των θρησκόληπτων στην Αμερική και γενικότερα. Η μετάβαση στο δράμα ενώ σαν αλλαγή τόνου δεν ήταν αποτυχημένη, δηλαδή πέρασε ομαλά από το σουρεάλ χιούμορ στο δραματικό-συγκινητικό, είχε κάτι το επιφανειακό για μένα. Η μάνα-κουράγιο τόσο καιρό εθελοτυφλούσε και έπαιρνε το μέρος του συζύγου-τυράννου και επειδή χρησιμοποίησε το ναρκωτικό άλλαξε άρδην απόψεις ή τουλάχιστον απέκτησε ανοχή στην ομοφυλοφιλία του γιού της; Με κάνει και αμφιβάλλω αν και ίσως όταν συνέρθει από τα ναρκωτικά να τα πάρει όλα πίσω. Who knows? Πάντως αυτό αποδυνάμωσε το τέλος για μένα και όπως και η μικρή δόση διδακτισμό που εμπεριείχε. Ίσως και να το βάλω στην ίδια θέση με το Damage από την άποψη του όχι τόσο επιτυχημένου-λίγο μελό τέλους που ξεφουσκώνει λίγο την ιστορία. Προς το παρόν πρώτο είναι για μένα το Hungry daughters of starving mothers που το είχα διαβάσει πιο παλιά. Edited April 21, 2016 by Eugenia Rose Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 21, 2016 Author Share Posted April 21, 2016 Συμφωνούμε δηλ. ως προς τη μεταστροφή... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 22, 2016 Author Share Posted April 22, 2016 (edited) Υποψήφιο για Nebula 2016 διήγημα 5/6 Martin L. Shoemaker, «Today I Am Paul» (Clarkesworld 8/15) O Συγγραφέας μέσα από τα δικά του λόγια: «a software developer and a science fiction and fantasy author. Working in software helps him to think about technology and its impact on our lives, which gives him ideas for his fiction; and writing fiction lets him explore how ordinary people work with new technologies and new ideas, which helps him to devise better software. So he plans to keep doing both for as long as he’s able». Ο Σουμέικερ είναι ο πρώτος δεξιά (φωτογραφία από Γκάλαξι Πρες). Και αυτό το διήγημα δημοσιεύθηκε στο Clarkesworld (Αύγουστος 2015). Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το διήγημα ως το Σάββατο, 30 Απριλίου -και μας μένει ένα για να ψηφίσουμε. Όσοι έχετε μείνει κανένα διήγημα πίσω, έχετε όλο το χρόνο να μας προλάβετε. Edited April 22, 2016 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted April 22, 2016 Share Posted April 22, 2016 (edited) Έφυγε και αυτό το διήγημα. pun not intended Απλή, λιτή γραφή που ρέει γρήγορα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη. Το στοιχείο sci-fi είναι ένα κλικ πιο πάνω από αυτό του When Your Child Strays From God και, για μένα, αποφεύγει το τρυπάκι του να μην θεωρείται τόσο sci-fi. Πάλι έχουμε να κάνουμε με ένα ρομποτοϊδές/τεχνητή νοϋμοσύνη, μόνο που εδώ πάει ένα βήμα παραπέρα, στο robot ιατρικό βοηθό και εξομοιωτή προσωπικότητας που το κάνει πολύ ενδιαφέρον. Το διήγημα πολύ σωστά στημένο, με έκανε ουκ ολίγες φορές να δακρύσω καθώς έχω ζήσει τη φάση άρρωστης γιαγιάς στο κρεβάτι για χρόνια (αν και όχι με Αλτσχάιμερ), οπότε μου έσκαγαν δικές μου αναμνήσεις κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Δείχνει σιγά σιγά την καθημερινότητα, φτάνει στην κορύφωση και στην τελική σκηνή στο νοσοκομείο. Δράση δράση δεν έχει πρακτικά, αλλά δεν νομίζω να χρειαζόταν και καθόλου. Αυτό που θέλει να κάνει το πετυχαίνει πολύ καλά. Μου άρεσε αρκετά, αναμφισβήτητα. Όμως, συνεχίζω να μένω στο Damage. Μου έκανε ένα παραπάνω κλικ ρε παιδί μου, και ας ξέρω πως θα μπορούσε να είναι ένα ανάμεσα σε ένα κάρο σάι - φάι πίου - πίου της σειράς. Λίστα: 1. Damage 2. Today I Am Paul 3. When Your Child Strays From God 4. Cat pictures, please 5. Madelaine Υ.Γ. Η ψηφοφορία μας πως θα γίνει; Θα πει ο καθένας το πρώτο του και σούμα; Ή να βάλουμε βαθμούς σε όλα (π.χ. ο πρώτος 6 ο τελευταίος 1), ώστε να βγει λίγο πιο "μέσος όρος", π.χ. ένα που έχει πάρει πολλές δεύτερες θέσεις να μπορέσει να διακριθεί; Edited April 22, 2016 by Zaratoth Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 22, 2016 Author Share Posted April 22, 2016 Για τη διαδικασία επιλογής θα... ενημερωθείτε με νεότερο ποστ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted April 22, 2016 Share Posted April 22, 2016 Martin L. Shoemaker - Today I Am PaulΤι αγώνας και τούτος… Η πρώτη θέση αλλάζει συχνά ακόμα και στο παρά πέντε (ή παρά ένα…).Πολύ συγκινητικό, πολύ αληθινό, πολύ ανθρώπινο. Δραματικό χωρίς να πέφτει στο μελό, καταπληκτική ιδέα και εκτέλεση. Ενδιαφέρουσα και πετυχημένη η ανάλυση των χαρακτήρων και ο τρόπος που δίνεται. Ναι, κι εγώ θυμήθηκα πράγματα, κάποια κουμπάκια μου πατήθηκαν και ίσως αυτό να μην με κάνει αντικειμενικό αφού τα συναισθήματα που μου έβγαλε δεν μου άφησαν περιθώριο να ψάξω για ατέλειες. Το βάζω πρώτο στην προτίμησή μου μέχρι τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 23, 2016 Share Posted April 23, 2016 Martin L. Shoemaker - Today I Am Paul Νικολής και Τώνης με κάλυψαν αρκετά. Αν και δεν συμμερίζομαι πλήρως τον ενθουσίασμό τους, σίγουρα ήταν μια πολύ προσεγμένη ιστορία. Δεν είναι εύκολο να εκμαιεύσεις αρκετά βαθύ συναίσθημα από μια τέτοια οπτική γωνία, αλλά ο συγγραφέας προσπάθησε και προσπάθησε τίμια, χωρίς να κλέβει και χωρίς καμία έκπτωση στην αληθοφάνεια. Στα συν και η εμφανής διανοητική δουλεία που έχει ρίξει πριν ακόμα ξεκινήσει να γράφει. Αν και δεν το θεωρώ το μεγάλο διήγημα, άλλαξε και για μένα η πρώτη θέση: 1. Today I Am Paul 2. When Your Child Strays From God 3. Cat pictures, please 4. Madelaine 5. Damage 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted April 23, 2016 Share Posted April 23, 2016 Αυτό μου άρεσε κι εμένα καλύτερα από όλα μέχρι στιγμής. Είμαι σίγουρη ότι κάπου αλλού θα έχει ξαναγραφτεί κάτι παρόμοιο, αλλά ήταν πολύ αξιοπρεπές και καλογραμμένο, και όντως πιο sf από το προηγούμενο με τον πάστορα και τα σχετικά. Άρα, η κατάταξή μου διαμορφώνεται έτσι: 1. Today I Am Paul 2. When Your Child Strays From God 3. Madelaine 4. Cat pictures, please 5. Damage 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 23, 2016 Author Share Posted April 23, 2016 (edited) Τρόπος επιλογής νικητήριου διηγήματος (υπόψη, θα ενημερώσω και το συγγραφέα) Α. Κάθε μέλος συντάσσει μια φανερή λίστα με το καλύτερο προς το χειρότερο διήγημα, όπως ήδη κάνετε αρκετοί. Έχετε στο μεταξύ δικαίωμα να τροποποιείτε τη λίστα σας ως τελευταία στιγμή, όταν ρίξω το σύνθημα. Προσοχή όμως: Στη λίστα σας μετέχουν μόνο τα διηγήματα που αξίζουν να πάρουν nebula (μια απλοποίηση της διαδικασίας με το «κανένα διήγημα δεν ήταν καλό» που κανονικά χρησιμοποιείται στις βραβεύσεις). Αν πχ. τρία από τα διηγήματα ήταν κατά την κρίση σας αρκετά κακά ώστε να μη πρέπει να βραβευθούν σε καμία περίπτωση, τότε η λίστα σας θα έχει τρεις μόνο καταχωρήσεις. Β. Αν το καλύτερο διήγημα των περισσότερων ξεπερνά το 50% (στους 7 συμμετέχοντες, 4 ψήφοι, στους 8 συμμετέχοντες, 5 και πάει λέγοντας) τελειώσαμε. Δώσαμε το σουφουφου-nebula. Αν όχι, συνεχίζουμε αφαιρώντας το διήγημα με τις περισσότερες τελευταίες θέσεις* κοκ. μέχρι να προκύψει νικητής (θα προκύψει σίγουρα όταν μείνουν δύο διηγήματα). Σε περιπτώσεις ισοβαθμίας, μετράνε οι περισσότερες δεύτερες, οι περισσότερες τρίτες θέσεις κλπ. Και βέβαια: Διαβάστε όλα τα διηγήματα για να έχετε δικαίωμα συμμετοχής. ----- *τα διηγήματα που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα κάποιου (επειδή όπως είπαμε «δεν είναι αρκετά καλά για nebula») μετράνε σαν να έχουν τελευταία θέση. Edited April 23, 2016 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted April 24, 2016 Share Posted April 24, 2016 (edited) Επίσημα δεν έχω βάλει τη λίστα μου, οπότε ας την βάλω κάνοντας copy=> paste του Μιχάλη αφού (μέχρι στιγμής) συμφωνούμε απόλυτα:1. Today I Am Paul2. When Your Child Strays From God3. Cat pictures, please4. Madelaine5. DamageΠαρατηρώ το εξής περίεργο: Ο Μιχάλης, δηλωμένος γατο-εχθρός, και εγώ βάζουμε τα γατάκια μια θέση πιο ψηλά πάνω από την φανατική γατόφιλη Βάσω και αυτή είναι η μόνη διαφορά στις λίστες μας. Μάλλον η Βάσω έχει μπουχτίσει με τις γατοφωτογραφίες που βλέπει στο διαδίκτυο. Εμάς δεν μας ποστάρουν συνέχεια γατάκια και αντέχουμε… Επίσης, με (ακραία) εξαίρεση το Damage συμφωνούμε και με τον Νικολή. Edited April 24, 2016 by Old man & SiFi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 24, 2016 Share Posted April 24, 2016 Προσοχή όμως: Στη λίστα σας μετέχουν μόνο τα διηγήματα που αξίζουν να πάρουν nebula (μια απλοποίηση της διαδικασίας με το «κανένα διήγημα δεν ήταν καλό» που κανονικά χρησιμοποιείται στις βραβεύσεις). Αν πχ. τρία από τα διηγήματα ήταν κατά την κρίση σας αρκετά κακά ώστε να μη πρέπει να βραβευθούν σε καμία περίπτωση, τότε η λίστα σας θα έχει τρεις μόνο καταχωρήσεις. Αυτό αλλάζει ριζικά και προς το ποιοτικότερο τη διαδικασία. Πλεόν, δεν καλούμαστε απλώς να κατατάξουμε τη short list, αλλά, πριν απ' αυτό, να την αξιολογήσουμε. Αυτό σημαίνει ότι δεν υποχρεούμαστε να κατεβάσουμε το επίπεδο ενός βραβείου σαν το Nebula, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε τουλάχιστον, στην εκάστοτε υποψήφια διηγήματα της short list, αλλά να δούμε αν αυτά τα υποψήφια διηγήματα φθάνουν το επίπεδο του Nebula. Οπότε, το ερώτημα που πρέπει να απαντήσω δεν είναι "Ποιο από τα υποψήφια είναι καλύτερο ώστε να του "απονείμω" το βραβείο;". Αντίθετα είναι πιο πολύ ερωτήματα όπως: "Είναι κάποιο από τα υποψήφια αρκετά καλό για να σήκωσει ένα από τα δύο κορυφαία βραβεία του είδους;" "Υπάρχει κάποιο από τα υποψήφια διηγήματα που με άφησε άναυδο, με την ιδέα του, την πλοκή του, τους χαρακτήρες του, τη γραφή του ή, ακόμα καλύτερα, με κάποιο συνδυασμό τους;" "Υπάρχει διήγημα στη short list που να μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε προηγούμένα νικητήρια διαμάντια όπως τα "Repent, Harlequin!' Said the Ticktockman", "Jeffty Is Five", "Grotto of the Dancing Deer", "The Bone Flute", "Morning Child", "Ripples in the Dirac Sea", "Ponies", "The Paper Menagerie", για να αναφέρω μόνο λίγα από τη σχετική λίστα;" Σκεπτόμενος αυτά, μόλις έκανα ένα μάλλον εύκολο refresh στη δική μου λίστα, η οποία τώρα έχει ως εξής: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted April 24, 2016 Share Posted April 24, 2016 Θα συμφωνήσω με την ανανεωμένη λίστα του Μιχάλη. Δεν έχω ασχοληθεί ξανά με τα Nebula, οπότε δεν μπορώ να κρίνω ούτε τη σημαντικότητά τους ούτε την ποιότητα προηγούμενων συμμετεχόντων και νικητών με αυτά εδώ που διαβάζουμε. Αλλά, αν υποθέσουμε πως είναι για την αφρόκρεμα της αφρόκρεμας της Sci-Fi, όντως κανένα από αυτά δεν αξίζει το βραβείο. Εδώ καλά καλά σκεφτόμουν να αφαιρέσω τελείως τα "When Your Child Strays From God" και "Cat Pictures, Please" καθώς αν αφαιρέσεις το ναρκωτικό από το ένα και αντικαταστήσεις το AI με άνθρωπο χάκερ από την άλλη, οι ιστορίες μένουν αυτούσιες, κάτι που δεν συνάδει με sci fi. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 24, 2016 Author Share Posted April 24, 2016 Να μην το πάμε εκεί. Έχουμε διαβάσει διηγήματα που πήραν Hugo / Nebula και ήταν αρκετά καλά, χωρίς να έχουν κανένα από τα στοιχεία που λέει ο Μιχ.: δεν μας άφησαν άναυδους κλπ. κλπ. αλλά «στέκονταν». Διαβάστηκαν ευχάριστα, «άνοιξαν» το μυαλό μας, προκάλεσαν μια κάποια συζήτηση. Σε αυτό το επίπεδο έχουν υπάρξει νικητές Nebula στο παρελθόν, θα υπάρξει ένας και φέτος. Θα δώσει η SFWA Nebula. Και... δεν θα δώσει το φόρουμ μας; χεχε δεν θα το ήθελα. Όταν έγραψα «κανένα» συμπλήρωσα «αρκετά κακά ώστε να μη πρέπει να βραβευθούν σε καμία περίπτωση». Αν κάποιο διήγημα βρίσκεται στο «σε καμία περίπτωση» το καταλαβαίνω. Αν όχι, θα ζητήσω να δείξετε μεγαλοθυμία και να μικρύνετε απλώς τη λίστα σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted April 24, 2016 Author Share Posted April 24, 2016 Martin L. Shoemaker, «Today I Am Paul» Όχι. Εδώ από ό,τι βλέπω θα διαφωνήσουμε. Είναι πολύ δύσκολο, πραγματική «πρόκληση» (αν και πολύ του συρμού η λέξη τελευταία) να πετύχεις να περιγράψεις ένα παρόμοιο ρόλο για ανδροειδές και ο Σουμέικερ δεν το κατορθώνει κατά τη γνώμη μου: Παίζοντας με το empathy net κλπ., διαστέλλοντας τη λειτουργία, τη χρησιμότητά του, το εύρος του, κάνει σχεδόν τον «Paul» άνθρωπο. Θα με ενδιέφερε να δω στο διήγημα ένα ρομπότ «που μένει ρομπότ». Μέσα από αυτή την ανάγνωση, του συγγραφέα, το διήγημα με άφησε σχεδόν αδιάφορο, αν και μπορώ να καταλάβω όσους συγκίνησε. Το τέλος πάντως ήταν έξυπνο. Ναι, η τελευταία φράση είναι καλή, είναι αυτό το κάτι τις που λείπει από άλλα πιο δυνατά, πιο καλά γραμμένα διηγήματα της μικρής μας λίστας. Δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα όμως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 25, 2016 Share Posted April 25, 2016 (edited) Σε αυτό το επίπεδο έχουν υπάρξει νικητές Nebula στο παρελθόν, θα υπάρξει ένας και φέτος. Θα δώσει η SFWA Nebula. Και... δεν θα δώσει το φόρουμ μας; χεχε δεν θα το ήθελα. Όταν έγραψα «κανένα» συμπλήρωσα «αρκετά κακά ώστε να μη πρέπει να βραβευθούν σε καμία περίπτωση». Αν κάποιο διήγημα βρίσκεται στο «σε καμία περίπτωση» το καταλαβαίνω. Αν όχι, θα ζητήσω να δείξετε μεγαλοθυμία και να μικρύνετε απλώς τη λίστα σας. Εννοείται ότι ο καθένας θα κάνει την αξιολόγησή του με τα δικά του κριτήρια. Αυτό όμως που δεν θα ήθελα εγώ να δω είναι ένα ακόμα μέτριο διήγημα να προστίθεται σε μια σειρά προηγούμενων που όταν τα διαβάζω αναρωτιέμαι "αυτό τώρα γιατί βραβεύτηκε;". Εξηγούμαι, λέγοντας ότι δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο βραβείο. Είναι τα Όσκαρ της Ε.Φ., δεν μπορεί τα βραβευμένα να είναι τέσσερις στις πέντε χρονιές απλώς μέτρια. Υποτίθεται ότι είναι τα καλύτερα διηγήματα από μια πολύ μεγάλη, αγγλόφωνη τουλάχιστον, ετήσια παραγωγή. Η SFWA μόνο μία χρονιά (το 1971) δεν έδωσε βραβείο. Εγώ προσωπικά, με δεδομένες τις εκάστοτε short list, δεν θα έδινα πολύ συχνότερα. Και για να μην φαίνομαι τόσο περίεργος, υποψιάζομαι ότι κάθε χρόνο υπάρχουν πολλά πολύ καλύτερα διηγήματα που, για άγνωστους σε μένα λόγους, δεν φτάνουν μέχρι τη short list. Edited April 25, 2016 by mman 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.