Popular Post Morfeas Posted July 28, 2016 Popular Post Share Posted July 28, 2016 (edited) Ανάμεσα στο λιοπύρι και τα ζεσταμένα μοχίτο έρχεται μια μονομαχία για να σας δροσίσει. Δυο πλάσματα της νύχτας, που τρέφονται από το σκοτάδι της ψυχής τους, θα παλέψουν από δικό τους μαζοχισμό και για δική σας ευχαρίστηση. Από τη μία πλευρά στέκεται αγέρωχη η πυργοδέσποινα, έχοντας σπείρει τον έρωτα σ’ ανύποπτους θεούς των ονείρων και πανούργες μάγισσες, έχοντας μαγέψει θνητούς και δαίμονες με τη βοήθεια της ζάχαρης (και ενίοτε της σοκολάτας), υφαίνοντας ιστορίες που καίνε και λιγώνουν. Από την άλλη πλευρά, έρχεται με ορμή ο πωλητής από το Σκιοπήγαδο, που φέρνει ιστορίες για μυστηριώδεις μικρούς κηπουρούς και θαρραλέους κυνηγούς επικηρυγμένων, έχοντας νανουρίσει με φρίκη πολλά μικρά παιδιά, έτοιμος να παρασύρει στο νοσηρό του παιχνίδι και την ίδια την πυργοδέσποινα. Αύριο θα ανακοινωθεί η εισαγωγή, πάνω στην οποία θα βασιστούν οι 2 μονομάχοι. Τα τυπικά: Είδος: Ιστορία Φανταστικού (εφ, φάντασυ, τρόμος) Αριθμός λέξεων: μέχρι 4,500 λέξεις (χωρίς την εισαγωγή). Διάρκεια Συγγραφής: 30 Ιουλίου-6 Αυγούστου. Διάρκεια Ψηφοφορίας: 1 βδομάδα μετά τη δημοσίευση των ιστοριών Ποιος θα καταφέρει να κερδίσει άραγε σ’ αυτή τη μονομαχία; Ο πλανόδιος πωλητής, η πυργοδέσποινα ή η ίδια η νύχτα, που απλώς θα έχει κερδίσει δυο ψυχές (και δυο σκοτεινές ιστορίες) ακόμη; Η Εισαγωγή: Τα μάτια του χωρικού που συστήθηκε ως Άγγελος άνοιξαν διάπλατα στο άκουσμα του ονόματός της. Παράτησε τον κασμά του και την πλησίασε. «Δεν άκουσα καλά, κορίτσι μου, μπορείς να επαναλάβεις;» Εκείνη έκανε ασυναίσθητα ένα βήμα προς τα πίσω. «Κοιτάξτε, ένα μπιτόνι βενζίνη θέλω μόνο, να με βγάλει μέχρι το πλησιέστερο βενζινάδικο». Μην είναι τρελός, παρακάλεσε βουβά. «Θα πληρώσω. Το αμάξι μου έμεινε πριν τη στροφή», έδειξε στο τέρμα του δρόμου. Πώς στα σκατά λεγόταν αυτό το μέρος; Το GPS είχε τρελαθεί και τώρα το στίγμα της βρισκόταν στη μέση της θάλασσας. Το κινητό της καθόλου σήμα. «Μπορείτε να με βοηθήσετε;» τον ρώτησε. «Ναι», μουρμούρισε ο άνδρας. «Βεβαίως… ακολούθησέ με» Εκείνος προπορεύτηκε κι εκείνη στο κατόπι του, μέσα από μονοπάτι που διέσχιζε το χωράφι του. Οι άνθρωποι του αγρού ήταν άκακοι, έτσι δεν της έλεγε η γιαγιά της; Άρχισε να ιδρώνει· η ζέστη τής έγινε ξαφνικά ανυπόφορη. Έφτασαν κάποτε σε έναν οικισμό, με σπίτια παλιά, χτισμένα από πέτρα και ξεφλουδισμένο ξύλο. «Πώς λέγεται αυτό το μέρος;» είπε, μα ο άνδρας δεν αποκρίθηκε. Συνέχισαν να περπατούν αμίλητοι κι εκείνη κοίταζε τα κλειστά παντζούρια. Υπήρχαν άνθρωποι εκεί μέσα, αόρατα βλέμματα πίσω απ’ τις γρίλιες; Όταν έφτασαν στο τελευταίο σπίτι πριν το δάσος, ο Άγγελος της έκανε νεύμα να περιμένει, μπήκε μέσα και βγήκε λίγα λεπτά αργότερα. «Μπες. Μέσα είναι η αρχηγός της κοινότητάς μας». «Έχει βενζίνη;» ρώτησε φοβισμένη. «Έχει ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι». Η κοπέλα αναστέναξε και μπήκε μέσα, σε έναν διάδρομο που στο βάθος φωτιζόταν τρεμουλιαστά. Ακολούθησε το φως και βρέθηκε σε έναν χώρο γεμάτο αναμμένα κεριά και παλιά έπιπλα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα καθόταν σε μια κουνιστή πολυθρόνα. «Κορίτσι μου», άκουσε την αδύναμη φωνή της, «είμαι η Αθανασία». Την κοίταξε καλύτερα κι ανατρίχιασε: βαθιές ρυτίδες που έφταναν μέχρι το κρανίο της, σκασμένα χείλια, κρεμασμένα μάγουλα. Ήταν σαν μπαμπόγρια πεντακοσίων χρονών. «Εσένα πώς σε λένε;» Η κοπέλα ψέλλισε το όνομά της, ζαλισμένη από τη φρίκη. Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογέλασε· μια άδεια οδοντοστοιχία. «Κορίτσι μου», είπε, «σε περιμέναμε καιρό». Edited August 14, 2016 by elgalla προσθήκη poll 12 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted July 28, 2016 Share Posted July 28, 2016 Ξελιγώθηκα και μόνο από το εισαγωγικό post. Count me in 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted July 28, 2016 Share Posted July 28, 2016 Ο πωλητής Shadwell κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του, καπνίζοντας την πίπα του. Κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή και χαμογέλασε χαιρέκακα. Το σακάκι στο οποίο φυλούσε όλα τα αντικείμενα που έκαναν τους ανθρώπους υποχείρια του, ήταν διπλωμένο πλάι του. Έσκυψε μπροστά στην οθόνη και φύσηξε κύματα καπνού πάνω της δημιουργώντας μία ταραχώδη ομίχλη. "Έλα πυργοδέσποινα...σε περιμένω...gimme your best shot" 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Popular Post elgalla Posted July 28, 2016 Popular Post Share Posted July 28, 2016 Η πυργοδέσποινα συνέχισε να φροντίζει ανέμελη τα ονειρόφυλλα που φύτρωναν στον κήπο του κάστρου της, διώχνοντας με ένα ενοχλημένο νεύμα τις ταραχώδεις ομίχλες που ο πωλητής του Σκιοπήγαδου είχε στείλει προς το μέρος της. Την πυργοδέσποινα δεν την τρόμαζαν οι ομίχλες, ούτε την μπέρδευαν, όπως άλλους. Είχε την πένα και τα μελάνια της, είχε τα τρουφάκια της, μα, πάνω απ' όλα, είχε τα ονειρόφυλλά της. Ο πωλητής δεν είχε καμία ελπίδα. 10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 28, 2016 Share Posted July 28, 2016 Πουλάκια μου! Άντε να σας δούμε.... 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted July 28, 2016 Share Posted July 28, 2016 Προεξοφλώ ότι κερδισμέν...οι (και) αυτού του write off, θα είναι οι αναγνώστες. Εγώ προσωπικά από τις πένες που θα διασταυρωθούν, έχω διαβάσει απολαυστικές ιστορίες! Ανυπομονώ! 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted July 29, 2016 Author Share Posted July 29, 2016 Σε λίγες ωρίτσες θα δοθεί ο χώρος της μονομαχίας των δυο νυχτόφιλων πλασμάτων. Στο μεταξύ ο πανούγος θεός των Ονείρων μπήκε στον ύπνο των δυο μονομάχων και έκλεψε ένα αντικείμενο από τον καθένα, ώστε ο αγώνας να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον: το σακάκι πλάι στο γραφείο του πωλητή και τα ονειρόφυλλα της πυργοδέσποινας -όλα, ακόμη κι εκείνα που ήταν κρυμμένα κάτω από τα εσώρουχα και μέσα στις γαλότσες. Για να δούμε τώρα πώς θα ανταποκριθούν οι δυο μονομάχοι χωρίς τα πολυτιμότερά τους όπλα... Έχουν άραγε κι άλλους άσους στο μανίκι τους; Κι ένα μικρό teaser για την εισαγωγή, η οποία έχει κάποια δύσκολα σημεία κι είναι αρκετά περιοριστική σε ορισμένους τομείς. Ανυπομονώ να δω πώς θα διαφοροποιηθείτε: 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Τώρα μου θύμισες τα Σεβαστέικα, ωραίο μέρος... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Popular Post Morfeas Posted July 29, 2016 Author Popular Post Share Posted July 29, 2016 Κι επειδή αργότερα δεν θα έχω πρόσβαση σε υπολογιστή, ακολουθεί κι η εισαγωγή του write off: Τα μάτια του χωρικού που συστήθηκε ως Άγγελος άνοιξαν διάπλατα στο άκουσμα του ονόματός της. Παράτησε τον κασμά του και την πλησίασε. «Δεν άκουσα καλά, κορίτσι μου, μπορείς να επαναλάβεις;» Εκείνη έκανε ασυναίσθητα ένα βήμα προς τα πίσω. «Κοιτάξτε, ένα μπιτόνι βενζίνη θέλω μόνο, να με βγάλει μέχρι το πλησιέστερο βενζινάδικο». Μην είναι τρελός, παρακάλεσε βουβά. «Θα πληρώσω. Το αμάξι μου έμεινε πριν τη στροφή», έδειξε στο τέρμα του δρόμου. Πώς στα σκατά λεγόταν αυτό το μέρος; Το GPS είχε τρελαθεί και τώρα το στίγμα της βρισκόταν στη μέση της θάλασσας. Το κινητό της καθόλου σήμα. «Μπορείτε να με βοηθήσετε;» τον ρώτησε. «Ναι», μουρμούρισε ο άνδρας. «Βεβαίως… ακολούθησέ με» Εκείνος προπορεύτηκε κι εκείνη στο κατόπι του, μέσα από μονοπάτι που διέσχιζε το χωράφι του. Οι άνθρωποι του αγρού ήταν άκακοι, έτσι δεν της έλεγε η γιαγιά της; Άρχισε να ιδρώνει· η ζέστη τής έγινε ξαφνικά ανυπόφορη. Έφτασαν κάποτε σε έναν οικισμό, με σπίτια παλιά, χτισμένα από πέτρα και ξεφλουδισμένο ξύλο. «Πώς λέγεται αυτό το μέρος;» είπε, μα ο άνδρας δεν αποκρίθηκε. Συνέχισαν να περπατούν αμίλητοι κι εκείνη κοίταζε τα κλειστά παντζούρια. Υπήρχαν άνθρωποι εκεί μέσα, αόρατα βλέμματα πίσω απ’ τις γρίλιες; Όταν έφτασαν στο τελευταίο σπίτι πριν το δάσος, ο Άγγελος της έκανε νεύμα να περιμένει, μπήκε μέσα και βγήκε λίγα λεπτά αργότερα. «Μπες. Μέσα είναι η αρχηγός της κοινότητάς μας». «Έχει βενζίνη;» ρώτησε φοβισμένη. «Έχει ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι». Η κοπέλα αναστέναξε και μπήκε μέσα, σε έναν διάδρομο που στο βάθος φωτιζόταν τρεμουλιαστά. Ακολούθησε το φως και βρέθηκε σε έναν χώρο γεμάτο αναμμένα κεριά και παλιά έπιπλα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα καθόταν σε μια κουνιστή πολυθρόνα. «Κορίτσι μου», άκουσε την αδύναμη φωνή της, «είμαι η Αθανασία». Την κοίταξε καλύτερα κι ανατρίχιασε: βαθιές ρυτίδες που έφταναν μέχρι το κρανίο της, σκασμένα χείλια, κρεμασμένα μάγουλα. Ήταν σαν μπαμπόγρια πεντακοσίων χρονών. «Εσένα πώς σε λένε;» Η κοπέλα ψέλλισε το όνομά της, ζαλισμένη από τη φρίκη. Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογέλασε· μια άδεια οδοντοστοιχία. «Κορίτσι μου», είπε, «σε περιμέναμε καιρό». Καλές εμπνεύσεις! 10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Tα Σεβαστέικα δεν τα ξέρω, αλλά η εικόνα σε συνδιασμό με την εισαγωγή, μου έφεραν αμέσως στο μυαλό το... Silent Hill... Μπρρ...ωραία πράγματα αναμένονται! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Λατρεψα απεριοριστα. Ονειραφεντη, ζωγραφισες. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Ο πωλητής διάβασε και ξαναδιάβασε το κείμενο του Θεού των ονείρων και χαίδεψε το κάτω μέρος από το πηγούνι του. Άπλωσε το δεξί χέρι να πιάσει το σακάκι και έκπληκτος διαπίστωσε ότι δεν ήταν εκεί! Εκνευρισμένος έκλεισε την οθόνη και βγήκε στο μπαλκόνι. Η αγαπημένη του Ιμακολάτα ρέμβαζε στον κήπο περιμένοντας τον. Ο Shadwell άφησε το βλέμμα του να απλωθεί στον ορίζοντα, να χαθεί στα άδυτα της νοητής γραμμής που χώριζε την θάλασσα με τον ουρανό. Η ιστορία ήδη είχε ξεκινήσει να ξετυλίγεται στο μυαλό του. Η Ιμακολάτα τον κοίταξε με λάγνο βλέμμα. Ο πωλητής χαμογέλασε. "Υπομονή αγάπη μου...πρέπει να ισοπεδώσω ένα άμαθο κοριτσάκι πρώτα..." Και μπήκε με αποφασιστικό βήμα μέσα, άνοιξε πάλι την οθόνη και ξεκίνησε να γράφει... 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Η πυργοδέσποινα συνειδητοποίησε πως έλειπαν τα ονειρόφυλλά της όταν ετοιμάστηκε να φτιάξει το καθιερωμένο, μεταμεσονύκτιο τσάι της. Ανασήκωσε τους ώμους κι έφτιαξε, αντ'αυτού, την αγαπημένη της λευκή σοκολάτα με το ρόδι. Για ποιο λόγο μπορεί κάποιος να έκλεβε τα ονειρόφυλλα, δεν ήξερε να πει. Οι υποψίες της στρέφονταν προς τον υποχθόνιο πωλητή. Λες και χρειαζόταν τα ονειρόφυλλα για να τον εξολοθρεύσει. Χαμογέλασε γαλήνια. Δύσκολα θα την τάραζε κάτι πια, είχε ήδη μπει στη νοοτροπία της μάχης. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 29, 2016 Share Posted July 29, 2016 Εμένα μου θυμίζει "νύχτα της λευκής παπαρούνας" η εισαγωγή. Ο πωλητής Shadwell κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του, καπνίζοντας την πίπα του. Κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή και χαμογέλασε χαιρέκακα. Το σακάκι στο οποίο φυλούσε όλα τα αντικείμενα που έκαναν τους ανθρώπους υποχείρια του, ήταν διπλωμένο πλάι του.Έσκυψε μπροστά στην οθόνη και φύσηξε κύματα καπνού πάνω της δημιουργώντας μία ταραχώδη ομίχλη."Έλα πυργοδέσποινα...σε περιμένω...gimme your best shot" Κάτσε να το ψάξω αν όντως καπνίζει πίπα ο Shadwell.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 30, 2016 Share Posted July 30, 2016 (edited) Tα Σεβαστέικα δεν τα ξέρω, αλλά η εικόνα σε συνδιασμό με την εισαγωγή, μου έφεραν αμέσως στο μυαλό το... Silent Hill... Μπρρ...ωραία πράγματα αναμένονται! Τα Σεβαστέικα είναι ένα χωριό στη Σάμο που είναι όπως η εικόνα, είναι ακατοίκητο από το 1977. Είναι χωριό φάντασμα, σε ένα σπίτι υπάρχει μέχρι και ένα τραπέζι στρωμένο με πιάτα και ποτήρια. Να μια φωτογραφία που κατάφερα να βρω, (άλλες παρότι λένε Σεβαστέικα δεν είναι από εκεί): http://www.greece.com/photos/destinations/north_aegean/samos/Settlement/Sevasteika/%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5/20911717 Edited July 30, 2016 by WILLIAM 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted July 30, 2016 Share Posted July 30, 2016 Tα Σεβαστέικα δεν τα ξέρω, αλλά η εικόνα σε συνδιασμό με την εισαγωγή, μου έφεραν αμέσως στο μυαλό το... Silent Hill... Μπρρ...ωραία πράγματα αναμένονται! Τα Σεβαστέικα είναι ένα χωριό στη Σάμο που είναι όπως η εικόνα, είναι ακατοίκητο από το 1977. Είναι χωριό φάντασμα, σε ένα σπίτι υπάρχει μέχρι και ένα τραπέζι στρωμένο με πιάτα και ποτήρια. Να μια φωτογραφία που κατάφερα να βρω, (άλλες παρότι λένε Σεβαστέικα δεν είναι από εκεί): http://www.greece.com/photos/destinations/north_aegean/samos/Settlement/Sevasteika/καπου-καποιοι-καποτε/20911717 Τότε Will, η αίσθηση που μας μετέδωσε η φωτογραφία, ήταν σχεδόν η ίδια. Χωριό φάντασμα τα Σεβαστέικα, πιο στοιχειωμένο χωριό ( έστω και φανταστικό ) από το Silent Hill, δύσκολο να βρεις! Το μόνο σίγουρο είναι, ότι η εισαγωγή μπορεί να οδηγήσει τους συγγραφείς (και) σε τρομακτικά μονοπάτια. Σε αυτά τουλάχιστον θα ήθελα να τους δω να κατευθύνονται, σαν τρομολάγνος που είμαι! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted July 30, 2016 Share Posted July 30, 2016 Ο πωλητής έπλεξε τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους και τέντωσε αφήνοντας πολλά "κρακ" να ποτίσουν την ατμόσφαιρα.Είχε ήδη γράψει...δύο ολόκληρες σειρές. Κοίταξε το ρολόι του. Είχαν περάσει τέσσερις ώρεςΣκατά.Ο χρόνος ήταν εναντίον του και ήξερε ότι η πυργοδέσποινα δεν αστειεύεται σε τέτοια πράγματα. Σε μίαμιση ώρα είχε γράψει 1500+ λέξεις, σε μία βδομάδα μπορούσε να βγάλει τριλογία αν ήθελε. Σηκώθηκε από την καρέκλα για να βάλει ένα μπέρμπον να χαλαρώσει. Το μπουκάλι ήταν ήδη μισογεμάτο και ο ήχος που έβγαζε το παχύρευστο ποτό καθώς τύλιγε το εσωτερικό του ποτηριού, τον ηρεμούσε. Το μυαλό του κύλησε μακριά γεμίζοντας εικόνες και αναμνήσεις, σαν χιονόμπαλα που κατέβαινε την πλαγιά ενός βουνού. Όσο ανέπτυσσε ταχύτητα τόσο μεγάλωνε. Λέξεις αναδύθηκαν από τα βάθη του μυαλού του, εικόνες που περιτυλίχθηκαν γύρω τους υφαίνοντας τις απαρχές μίας υποτυπώδους ιστορίας.Σαν τον υφαντόκοσμο της αγαπημένης μου Ιμακολ... "SHADWELL! Τι θα γίνει θα κατέβεις;;"Ο πωλητής ξύπνησε απότομα από το ονειρικό του παραλήρημα. Κατάπιε μία γερή γουλιά ουίσκυ και στρώθηκε πάλι στο γράψιμο.Όχι. Δε θα άφηνε μία ονειροπαρμένη κηπουρό να του πάρει το παιχνίδι μέσα από τα χέρια.Μία κοπέλα...μία γιαγιά με όνομα Αθανασία...ένας Άγγελος..και ένα μπιτόνι βενζίνη...χμμ...μήπως να.. Χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς τι θα έκανε. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 31, 2016 Share Posted July 31, 2016 Εχει γίνει παράδοση βλέπω η παράλληλη "ιστορία" των συγγραφέων ενώ γράφουν για κάποιο διαγωνισμό ή παιχνίδι. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted July 31, 2016 Share Posted July 31, 2016 (edited) Η πυργοδέσποινα τρύπησε τα δάχτυλά της στα αγκάθια του φρεσκοκομμένου τριαντάφυλλου. Όλα γύρω της μύρισαν, ξαφνικά, όπως η μαγεία της: αίμα και άγρια ρόδα. Κοίταξε προς τον ουρανό. Είχε πάρει να νυχτώνει και το φεγγάρι, μια αχνή φλούδα από λεμόνι, ήδη διακρινόταν ανάμεσα στα σύννεφα. Ονειροπαρμένη κηπουρός, ε; σκέφτηκε, καθώς ο αέρας κι η μαγεία έφερναν στη γλώσσα της τη γεύση των τελευταίων σκέψεων του πωλητή. Είχε υποσχεθεί πως θα έπαιζε δίκαια. Αλλά υπήρχαν πολλοί τρόποι να παίξει κανείς δίκαια κι η πυργοδέσποινα τους γνώριζε όλους. Χωρίς ονειρόφυλλα και χωρίς μαγεία, αποφάσισε. Τίναξε τα χέρια της από τα χώματα και σηκώθηκε όρθια. Χλεύασέ με, πωλητή, αν σε βοηθάει. Θα δούμε ποιος θα στέκεται στο τέλος αυτής της μονομαχίας. Εγώ ξέρω καλά. Το έχω δει. Εσύ; Edited July 31, 2016 by elgalla 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted August 2, 2016 Author Share Posted August 2, 2016 Ο τελευταίος μήνας του θέρους μπήκε κι οι μονομάχοι δεν έχουν άλλα κεράσματα προς τους αναγνώστες πέρα από τη σιωπή τους. Ετοιμάζουν κάτι; Κι αν ναι, τι: γράφουν τα διηγήματά τους ή υφαίνουν λευκή σημαία; Σοβαρά, μονομάχοι, πώς τα βλέπετε τα πράγματα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted August 2, 2016 Share Posted August 2, 2016 Η πυργοδέσποινα κλωθογυρνάει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Θα ξεκινήσει το γράψιμο αύριο και θα επανέλθει με τηζέριον. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted August 3, 2016 Share Posted August 3, 2016 Ο πωλητής σήκωσε το βλέμμα του από την οθόμη και αντίκρισε τον Θεό των ονείρων. Τα μάτια του θύμιζαν ξεραμένα σύκα και οι μαύρες σακούλες από κάτω θα μπορούσαν να γεμίσουν μέχρι και πτώματα. "Όλα καλά αφεντικό. Κάτι πόκεμον κυνηγούσα αλλά τώρα το χω...είμαι στην 20η λέξη!" (on a serious note, πέσαν αρκετά πράγματα μαζί αλλά θα το γράψω. Ίσως με μία μικρή παρατασούλα) 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted August 4, 2016 Share Posted August 4, 2016 Εσύ είσαι δω, πωλητή; 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted August 4, 2016 Share Posted August 4, 2016 Αυτός μοιάζει με βουτηχτή Ειρήνη μου κι όχι με πωλητή :Ρ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted August 6, 2016 Author Share Posted August 6, 2016 (edited) Κι αφού βομβαρδίστηκα με μηνύματα, μέιλ, SMS, MMS, ηχητικά μηνύματα, αναπάντητες κλήσεις, ταχυδρομικά περιστέρια και κουκουβάγιες, ιπτάμενα χαλιά, γράμματα, απειλητικά πακέτα από κούριερ, δυο μαχαίρια καρφωμένα στην είσοδο του σπιτιού μου, skype calls, facebook posts, sffμηνύματα, εκβιασμούς για εκείνο το ρημαδοκαλοκαίρι στην Αντίπαρο, αναγκάστηκα τελικά να υποκύψω στις πιέσεις και να δώσω έξτρα παράταση σχεδόν μια βδομάδα ακόμη. Υποβολή ιστοριών: μέχρι 12/8/2016 στις 24:00 Υ.Γ. Ξέρω: είμαι ο καλύτερος Edited August 6, 2016 by Morfeas 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Posted by elgalla,
Νικήτρια ιστορία στο Write off #85
Recommended by Φάντασμα
6 reactions
Go to this post
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.