Συνέντευξη με την Ευθυμία Δεσποτάκη - "Πνεύματα" (2016)

[RObiN-HoOD]

Καλημέρα, καλησπέρα, είμαστε άλλη μια φορά στο "Βελάκια με πένες"  .

 

Σήμερα έχουμε προσκεκλημένη την συγγραφέα Ευθυμία Δεσποτάκη (Naroualis) για το τελευταίο της βιβλίο "Πνεύματα" σε μια συνέντευξη με την Αταλάντη Ευριπίδου (elgalla) στο ρόλο της και πάλι incognito δημοσιογράφου  για λογαριασμό του SFF.gr.

 

Ευχαριστούμε και τους δυο και without further ado περνάμε στο ζουμί! 

 

1. Καλησπέρα, Ευθυμία. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σου μυθιστόρημα, με τίτλο: «Πνεύματα». Σίγουρα έχεις βαρεθεί να σου ζητάνε να πεις «δυο λόγια γι’ αυτό», οπότε λέω να αφήσουμε αυτήν την ερώτηση και να αρχίσουμε με κάτι διαφορετικό: τι ήρθε πρώτο, ο κόσμος ή η ιστορία;

Δεν πιστεύω να εκπλαγεί κανείς αν πω «ο κόσμος». Ωστόσο, θα ήταν λάθος αν έλεγα ότι ο κόσμος διαμόρφωσε την ιστορία του Παγκράτη. Αν μη τι άλλο, ο Παγκράτης (και αυτό δεν είναι κανένα σοβαρό spoiler) είναι τελικά αυτός που διαμορφώνει την ιστορία του κόσμου του. Πολλές φορές φτιάχνεις έναν κόσμο κι ύστερα αρχίζεις να έχεις απορίες. Γιατί αυτό κι όχι εκείνο. Γιατί αντιδρούν έτσι αυτοί οι άνθρωποι κι όχι αλλιώς. Καταλήγεις να δημιουργείς Ιστορία κι όχι ιστορία. Και κάποια από αυτά τα σημεία της Ιστορίας του κόσμου σου, σε τρώει το χέρι σου να τα γράψεις.  Υπό αυτό το πρίσμα, τα Πνεύματα είναι η εισαγωγή μιας σειράς ιστοριών και εξηγούν πολλά πράγματα που πρόκειται να συμβούν ή έχουν ήδη συμβεί.

 

2. Ποια είναι τα σχέδιά σου για τον κόσμο αυτό; Θα συναντήσουμε ξανά κάποιον ή κάποιους από τους ήρωες των «Πνευμάτων»;

Από ένα σημείο κι ύστερα, όλες οι μεγάλες σε μέγεθος ιστορίες μου, από νουβέλα κι επάνω, διαδραματίζονται στον κόσμο της Πικρής Στροφής. Τα Πνεύματα, όπως είναι φανερό άλλωστε, δεν είναι η πρώτη ιστορία που σκέφτηκα σε αυτόν τον κόσμο, ούτε καν η πρώτη ή δεύτερη που έγραψα. Αν τα πάρω με τη σειρά, είναι μάλλον η τέταρτη κι ακολούθησαν άλλες τρεις. Αλλά είναι η πρώτη που έκατσα να την ξανακοιτάξω και να τη διορθώσω. Με λίγη τύχη, ίσως δούμε κι άλλα πράγματα στο μέλλον.

Τώρα για τους συγκεκριμένους ήρωες, όχι, λυπάμαι. Η χρησιμότητά τους στην παγκόσμια ιστορία λήγει εδώ. Ως ονόματα θα ήταν παράλογο να μην τους ξανασυναντήσουμε, αλλά θα ‘χουν περάσει οι αιώνες και ο χρόνος θα έχει αλλοιώσει και το όνομά τους και την πραγματική τους ιστορία. Κάποιοι ίσως αφήσουν περισσότερα στους κληρονόμους τους απ’ όσα θα ήθελαν. Αλλά το τι λένε οι άλλοι για σένα δεν έχει πάντα να κάνει με το τι πραγματικά ήσουν, ειδικά αν αυτοί οι άλλοι είναι οι απόγονοί σου.

 

3. Πες μας λίγο πώς ορίζεις εσύ την έννοια της «Πικρής Στροφής». Υπάρχουν άλλες Στροφές και, αν ναι, σκέφτεσαι να ασχοληθείς με κάποια απ’ αυτές σε μελλοντικές δουλειές σου;

Ο ορισμός της Πικρής Στροφής υπάρχει μέσα στο βιβλίο, ξεκάθαρος. Ίσως να είναι και λίγο άκομψο να τον παραθέσουμε εδώ, ίσως χαλάσουμε την έκπληξη για τους μελλοντικούς αναγνώστες.  Η προσωπική μου αντίληψη της Πικρής Στροφής δε διαφέρει σε τίποτε από αυτόν τον ορισμό. Ε, εντάξει, ξέρω γι’ αυτήν μερικά πράγματα παραπάνω από τους θεούς της, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχουν και ΘΑ έχουν κάθε δικαίωμα να τη λένε Πικρή.

Το ανέφερα και προηγουμένως, με την Πικρή Στροφή δε θα ξεμπερδέψω εύκολα κι ελπίζω ούτε κι οι αναγνώστες μου. Υπάρχει ένα αρχείο excel κάπου με χρονολογίες και τοποθεσίες ανά ήπειρο, κι εκεί, εκτός από τα όσα έχω ήδη γράψει, υπάρχουν κι ένα σωρό σημεία (τόσο στο χώρο, όσο και στο χρόνο) που τρελαίνομαι στην ιδέα ότι κάποια στιγμή θα πω τις ιστορίες τους.  Από εκείνα που έχουν ήδη μια πρώτη γραφή ολοκληρωμένη, μπορώ να αναφέρω ένα κλασσικής εποχής στη Μύλητο, ένα σε υπόβαθρο που θυμίζει προκολομβιανή Βόρεια Αμερική, ένα ψευδο-Μαορί, ένα που διαδραματίζεται στη Σεσεφέρη και το Γίγαντα (και με δράκους), ένα γεωμετρικής εποχής κοντά στο μαντείο της Δωδώνης κι ένα με τη Νήσο Παιπάλη και το πώς Έπεσε η Στάχτη. Υπάρχει επίσης η μεγάλη μου φιλοδοξία, να παντρέψω τη φανταστική λογοτεχνία με τον ποντιακό πολιτισμό, που ξεκίνησε ως τριλογία και κατέληξε εξαλογία, και που τοποθετείται στα παράλια της Οινειάδας Θάλασσας, περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Παγκράτη. Θα ήθελα κάποια στιγμή να επισκεφτώ κι άλλα σημεία της γεωγραφίας και της Ιστορίας της Πικρής Στροφής, όμως. Έχω σχέδια για κάποιον cross-continent διαγωνισμό με αυτοκίνητα, μια επίσκεψη στον κυκλαδικό πολιτισμό, μια ματιά στο πώς ζουν οι Λασταφάρι στις ακτές του κόλπου Σεκρεγέτ, μια αποκάλυψη για τον Τρωικό Πόλεμο, θέλω να δω πώς ανδρώθηκε η αυτοκρατορία των Ανουσίγια, τι θα γίνει όταν έρθουν τα πλοία με τα ζωντανά κατάρτια από τη Δύση, τι υπάρχει στον παγωμένο Νότο, τι απέγινε η Υπερβορέα, και φυσικά πεθαίνω από περιέργεια να μάθω τι κρύβουν οι αχανείς εκτάσεις των στεπών απ’ όπου ξεκίνησαν οι Κοςς για να κατακτήσουν τον κόσμο. Την υγειά μας να ‘χουμε.

Αν υπάρχουν άλλες Στροφές; Φυσικά. Το πρώτο μου βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων Μέσα Απ’ το Γυαλί, περιγράφει όχι μόνο μια τέτοια Στροφή, αλλά και πώς είναι δυνατόν οι κάτοικοί της να δουν μια άλλη, παλαιότερη.  Έχω επίσης άπειρα διηγήματα, τα περισσότερα μικροσκοπικά, που διαδραματίζονται σε άλλες Στροφές. Είναι λίγο άτεχνα, με την έννοια ότι τότε δεν ήξερα τόσα πράγματα για τη συγγραφή σε σχέση με τώρα, αλλά κάτι μπορεί να γίνει. Στο απώτερο μέλλον.

Θα μπορούσες να πεις ότι οι Στροφές είναι το προσωπικό μου multiverse. Μας έχει καταστρέψει αυτός ο Μούρκοκ, μας έχει καταστρέψει.

 

4. Περιγράφεις το βιβλίο σαν ελληνιστικό fantasy με στοιχεία μυθολογίας Κθούλου και steampunk. Τι σε ώθησε να αναμίξεις τόσο ετερόκλητα είδη; Πιστεύεις πως το ρίσκο σε δικαίωσε, τελικά;

Ποτέ δεν ξεκινάς να γράφεις μια ιστορία βάζοντάς της ταμπέλα. Αν το κάνεις αυτό, έχεις ήδη αποτύχει. Ξεκινάς να πεις μια ιστορία που τη θεωρείς ενδιαφέρουσα, την κεντάς και την καλλωπίζεις, τη στολίζεις με την αισθητική σου και με την αίσθησή σου της κομψότητας. Κι ύστερα, όταν όλα τελειώσουν, κάνεις ένα βήμα πίσω, σαν ζωγράφος, να δεις το δημιούργημά σου σαν σύνολο. Και πολλές φορές δεν ξέρεις πού να το κατατάξεις.

Η οργάνωση σε είδη είναι κάτι επίπλαστο, για να μπορούμε να χαζοσυνεννοούμαστε. Η ουσία είναι ότι γράφεις αυτά που έχεις στο κεφάλι σου. Όπως όλα αυτά χωράνε στο κεφάλι σου, όπως όλα αυτά χωράνε στον πραγματικό κόσμο, έτσι μπορούν να χωρέσουν και στο χαρτί σου. Ρισκάρεις γράφοντας από καρδιάς.

Τώρα, αν όλο αυτό είναι επιτυχημένο… δεν ξέρω, εμένα μου αρέσει. Αν δε μου άρεσε, δε θα σας το έδινα να το διαβάσετε. Κι έπειτα, η κουκουβάγια το κουκουβαγάκι το βλέπει πιο όμορφο απ’ όλα, μην το ξεχνάμε αυτό.

 

5. Ποιο σημείο του μυθιστορήματος σε δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη συγγραφή και γιατί; Πώς ξεπέρασες τις δυσκολίες;

Πιθανόν το τεχνικό μέρος. Οι περιγραφές των μηχανών και γενικά οι τεχνικές λεπτομέρειες. Μιλώντας μέσα από το μυαλό του Παγκράτη, θα έπρεπε να τα γνωρίζω αυτά, ή να φαίνεται ότι τα γνωρίζω. Διάβασα άπειρα πράγματα, αλλά τα βιβλία και το διαδίκτυο δεν μπορούν να σου λύσουν τις όποιες απορίες σου έτσι εύκολα, ειδικά όταν είναι στοχευμένες και υπό συνθήκες. Σε αυτό με βοήθησαν πάρα πολύ (πολύ, όχι, πολλοί) φίλοι και συνάδελφοι, ειδικά η Ελένη Τριάντη και ο Δημήτρης Ράμμος, που διάβασαν το κείμενο και σαν λάτρεις της λογοτεχνίας και σαν μηχανικοί. Ο Δημήτρης είχε και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες αντιλήψεις σχετικά και με τις ιστορικές συνέπειες κάποιων από τα θιγόμενα εντός του κειμένου, που πραγματικά με έσωσαν από μεγάλες λακκούβες.

Εξίσου δύσκολο ήταν σε κάποια στιγμή και το ποιοι χαρακτήρες έπρεπε να παραμείνουν και ποιοι να κοπούν. Έχω άπειρα ονόματα που δεν υπάρχουν πια στο τελικό κείμενο και γι’ αυτό φταίνε ο Αντώνης Πάσχος κι ο Λευτέρης Κεραμίδας. Πρώτη φορά στη ζωή μου χαίρομαι που αρνήθηκα την ύπαρξη σε αγαπημένους χαρακτήρες. Ειδικά τον ομοφυλόφιλο και τζαμπατζή Διαγόρα, που δουλεύει στο βεστιάριο των λουτρών της Παιδίσκης, δε γίνεται να τον αφήσω στην αφάνεια. Κάπου θα τον δούμε, κάποτε. Το υπόσχομαι.

Και φυσικά, να τα λέμε κι αυτά, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να το πάρω απόφαση ότι έχει ολοκληρωθεί. Η Άρπη φταίει γι’ αυτό. Γενικά, όταν έχω δυσκολίες, με ξελασπώνουν οι άλλοι. Φαίνεται αυτό.

Να πω και τι ήταν το πιο εύκολο απ’ όλα; Να γράψω το πρώτο draft. Έγινε κατά τη διάρκεια του SFF-NoWriMo [http://community.sff.gr/topic/16463-sff-nowrimo-2015-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1/], το 2012, εκλεκτή παρέα και μεγάλη υποστήριξη από όλους τους συμφορουμίτες.

 

6. Είναι προφανές πως υπάρχει πολλή έρευνα πίσω από το βιβλίο αυτό. Δώσε μας μερικές εμπειρικές συμβουλές: πώς διαχειρίζεται κανείς τέτοιον όγκο πληροφορίας και πώς ξεδιαλέγει τι είναι σημαντικό και τι όχι; 

Δύσκολα, είναι η σύντομη απάντηση.

Τι να πω. Ως ένα σημείο, απλά επιλέγεις τι σου αρέσει. Έπειτα αρχίζεις να κάνεις ερωτήσεις: πώς δουλεύει αυτό το σημείο, αυτή η ιδέα, αν ταυτόχρονα υπάρχει και το άλλο σημείο, και η άλλη ιδέα. Μετά έχεις απορίες, γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, πώς το έκαναν αυτό. Τα δένεις όλα μαζί, βλέπεις ότι κάτι προεξέχει, το κόβεις. Κάνεις ένα βηματάκι ακόμα. Νομίζω πως το πιο τραγικό απ’ όλα είναι όταν ανακαλύπτεις ότι κάτι που λατρεύεις και το θες οπωσδήποτε εκεί, πρέπει να φύγει, γιατί δεν κολλάει πουθενά, ή βαραίνει το κείμενο ή μπερδεύει. Εκεί πρέπει να δείξεις πυγμή και να το τσεκουρώσεις. Δε γίνεται αλλιώς.

 

7. Ποια ήταν τα αναγνώσματα που σε διαμόρφωσαν ως άνθρωπο και ως συγγραφέα και για ποιους λόγους; Δεν χρειάζεται να επιλέξεις μόνο λογοτεχνία του φανταστικού (ή μόνο λογοτεχνία, γενικότερα).

Ο Ερωτόκριτος, ο Νίκος Τσιφόρος, η Μαντάμ Σουσού. Το «Μα γιατί δε με καταλαβαίνεις» του ζεύγους Πιζ. Η πεντάτομη «Ελληνική Μυθολογία» του Κακριδή. Ο Μιχαήλ Στρογκώφ. Ο Κόναν και οι Αρουραίοι στους Τοίχους. Τα Όνειρα του Σπιτιού της Μάγισσας. Το Μπαρσούμ. Ο Λουίς Σεπούλβεδα και το Hot Line του. Η Ανθίππη Φιαμού, η Τάνιθ Λι. Η ζωή εν τάφω, του Στρατή Μυριβήλη. Το On the Beach του Nevil Shute. Ό,τι κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Osprey.

Και σε δεύτερη ανάλυση, όλα. Όλα τα αναγνώσματα σου διαμορφώνουν χαρακτήρα, σε κάνουν αυτό που είσαι. Από τη Βίβλο μέχρι τη Ραδιοτηλεόραση. Από όλα κάτι θα σου μείνει.

 

8. Ελληνικό φανταστικό: κάτι που αγαπάς ιδιαίτερα. Τι σε τραβάει σε αυτό και πού πιστεύεις ότι πάσχει; Τι θα έλεγες σε όσους το υποτιμούν;

Με τραβάει η συντροφικότητα. Πριν το διαδίκτυο, ένιωθες πραγματικά μόνος σου αν έλεγες ότι διαβάζεις φανταστικό και ακόμα πιο μόνος σου αν έλεγες ότι γράφεις φανταστικό. Φαντάσου, εγώ που ήμουν και γυναίκα, πού να παραδεχτώ ότι μου αρέσει ο Κόναν με τη σπαθάρα κι όχι η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου; Όλη αυτή η αποκάλυψη του πλήθους των ανθρώπων που αγαπούν το ίδιο πράγμα με μένα, ήταν συγκλονιστική. Μου κόλλησε, και πλέον και το κάνω και λίγο από συνήθεια, πως ο μόνος τρόπος για να προωθήσουμε αυτήν την αγάπη μας είναι να διαβάζουμε ο ένας τον άλλον, να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Μπορείς να πεις ότι με τραβάει η περιέργεια, να δω πως αυτό ο άνθρωπος που μεγαλώσαμε στο ίδιο κοινωνικό περιβάλλον μπορεί να χρησιμοποιήσει τις συμβάσεις της λογοτεχνίας του φανταστικού. Ξέρω πώς τις χρησιμοποιεί ο Άγγλος, ο Αμερικάνος, γιατί να μην ξέρω πώς τις χρησιμοποιεί ο Έλληνας;

Αυτή τη στιγμή, κι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα με την κρίση, θεωρώ ότι και το ίδιο το ελληνικό φανταστικό και εκείνοι που το υποτιμούν πάσχουν από το ίδιο πράγμα: από έλλειψη υπομονής.

Οι συγγραφείς πέφτουν με τα μούτρα σε κακές εκδόσεις (που συχνά τις χρυσοπληρώνουν), γιατί δεν έχουν την υπομονή να δουλέψουν τα κείμενά τους. Πασχίζουν, ειδικά οι νεώτεροι, να εκδώσουν κάτι, λες κι αυτό τους κάνει αυτόματα λογοτέχνες. Πολλοί περιμένουν να αναγνωριστεί αυτόματα η ιδιοφυία τους κι όταν τους λες με πολύ απλά λόγια, ότι αυτό που το θεωρούν μοναδικό και τέλειο, το έχουν κάνει άλλοι εκατό πριν από αυτούς με πολύ καλύτερα αποτελέσματα, θεωρούν ότι απλά προσπαθείς να τους μειώσεις. Δεν έχουν την υπομονή ούτε την αυτοκριτική τους να κάνουν, ούτε να «παιδευτούν» κατάλληλα στη λογοτεχνία (και συγχωρείστε μου τα εισαγωγικά).

Ομοίως κι όσοι υποτιμούν την ελληνική φανταστική σκηνή. Δεν έχουν την υπομονή να αναζητήσουν το αξιόλογο κείμενο, παίρνουν ένα τυχαίο από το ράφι και το διαβάζουν, ανακαλύπτουν ότι είναι για τα σκουπίδια και διακηρύττουν ότι και όλα τα υπόλοιπα είναι για τα σκουπίδια. Πολύ βολικά προσπερνούν τον κανόνα ότι από όλα τα βιβλία που εκδίδονται, το 80% είναι απλά σκουπίδια από μόνα τους. Δεν ψάχνουν για το 20% που θα τους προσφέρει κάτι, έστω σκέτη ψυχαγωγία.

 

9. Αν είχες μία μόνο συμβουλή να δώσεις στους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, ποια θα ήταν αυτή;

Να ετυμολογήσουν τη λέξη λογοτεχνία. Σημαίνει η τέχνη του λόγου. Δε σημαίνει «γνωρίζω γραφή και ανάγνωση», ούτε «μπορώ να γράψω ένα βιβλίο και θα το γράψω». Σημαίνει «αγαπώ τις λέξεις και προσπαθώ να μάθω να τις χρησιμοποιώ με κομψότητα, ώστε να καταλαβαίνει ο άλλος, ο αναγνώστης, αυτό που έχω μέσα στο κεφάλι μου ενώ ταυτόχρονα ψυχαγωγείται». Όποιος καταφέρει να γίνει λογοτέχνης κι όχι συγγραφέας, αυτός έχει μέλλον. Συγγραφείς είναι και όσοι γράφουν οδηγίες χρήσεως πλυντηρίων. Λογοτέχνες είναι λίγοι.

 

10. Τι βιβλία θα πρότεινες σε κάποιον που του άρεσαν τα «Πνεύματα» και δεν μπορεί να περιμένει μέχρι το επόμενο εκδοτικό σου βήμα;

Στα πλαίσια της Άρπης, εκτός από το «Αμόνι που Τραγουδά» του Ανδρέα Μιχαηλίδη, θα δούμε πολύ σύντομα και τρεις επανεκδόσεις: το «Αγωνία θα ‘πρεπε να ‘ναι το όνομά της» του Γιώργου Αποστόλου, το «Μαργαριτάρι της Αβύσσου και άλλα θαλασσινά παραμύθια» του Γιώργου Βορέα Μελά και τη «Θραύση των Οστών» του Στέφανου Κόκκινου. Υπάρχουν ακόμα το Κοράκι σε Άλικο Φόντο του Λευτέρη Κεραμίδα κι υπάρχουν κι ένα σωρό αξιόλογα πράγματα γραμμένα από Έλληνες φαντασάδες, που αξίζουν τον κόπο και το χρόνο του αναγνώστη. Αν πάλι δε θέλετε κάτι ελληνικό, τα κλασσικά σηκώνουν μια καλή επανάληψη: Χάουαρντ και Κόναν, ό,τι καλύτερο. Από πιο πρόσφατους συγγραφείς θα πρότεινα τη Glenda Larke, τον Richard Morgan και τον Mazarkis Williams. Προσωπικά περιμένω πώς και πως το δεύτερο βιβλίο του Saladin Ahmed, «The Thousand and One», με ήρωα έναν γέρο κυνηγό γκουλ σε ψευδοαραβικό υπόβαθρο.

 

11. Και μιας και αναφερθήκαμε σε επόμενα εκδοτικά βήματα, ποια θα είναι αυτά; Τι να περιμένουμε στο μέλλον από την Ευθυμία Δεσποτάκη;

Στο άμεσο μέλλον, το δεύτερο επεισόδιο του Κόμπες του Ντερλικωτή. Έχει τίτλο «Το Βελανιδωτό Διαμαντοτρύπανο» και θα διανεμηθεί δωρεάν σε 100 αντίτυπα κατά τη διάρκεια του 2^ου ΦantastiCon [https://www.fantasticon.gr/fantasticon2016/], την 1 ^η και 2^α Οκτωβρίου 2016, στο κτίριο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης. Μετά θα έρθει κάτι παλιότερο ίσως, αλλά ακόμα στα σκαριά, που διαδραματίζεται στην δυτική ακτή της Χερσονήσου της Μυλήτου. Φιλοδοξία μου είναι να εκδοθεί τουλάχιστον ένα ακόμη βιβλίο της Πικρής Στροφής εντός του 2017 ή στις αρχές του 2018. Αν αυτό το βιβλίο είναι εκείνο το ψευδοποντιακό φάντασι που είπαμε προηγουμένως, ακόμα καλύτερα.

Περιμένω επίσης να ανακοινωθούν δύο ανθολογίες διηγημάτων από δυο ανεξάρτητους εκδότες, όπου θα περιέχεται και κάτι δικό μου. Ελπίζω να μπορέσουμε να τα δούμε αυτά μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2017.

 

12. Μίλησέ μας για την Άρπη. Πώς γεννήθηκε αυτή η πρωτοβουλία και, ως μέλος της, ποια είναι τα όνειρά σου για την πορεία της;

Να απαντήσω ανάποδα εδώ, πρώτα το τελευταίο σκέλος της ερώτησης: τα όνειρά μου είναι να πάει όσο καλύτερα γίνεται, να κατακτήσει αυτό που ξεκίνησε να κατακτήσει και να καταφέρει αυτό που έβαλε ως στόχο της, δηλαδή να στρέψει τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού να γράφουν από καρδιάς κι όχι από κεκτημένη ταχύτητα, αντιγράφοντας αυτά που διαβάζουν από τα εξωτερικά.

Η Άρπη γεννήθηκε από την ανάγκη να δούμε κάτι που η ιδέα του εδράζεται στην ελληνικότητα της σκέψης μας. Ως συγγραφείς, θέλουμε να δούμε την φανταστική σκηνή της χώρας μας να αντλεί τη θεματική και την αισθητική της από αυτό με το οποίο έχει μεγαλώσει. Το είπε και η Τέτη Θεοδώρου σε μια κριτική της για τα Πνεύματα, ότι η κλασσική παιδεία αποτελεί ευθύνη και βάρος στους ώμους των ανθρώπων που τη φέρουν, σε σημείο που, παραδοσιακά, να φοβόμαστε να τη χρησιμοποιήσουμε για να εκφραστούμε ως λογοτέχνες. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Αυτό θέλουμε να αλλάξει. Δεν είναι ζητούμενο η «ελληνοποίηση» κάθε ιστορίας φαντασίας. Αλλά σίγουρα είναι ζητούμενο (και εν πολλοίς, φαίνεται και στη γραφή του καθενός) να χρησιμοποιεί αυτή του την παιδεία κι όχι να την κρύβει για να γράψει έναν ακόμη κλώνο Ντριτζτ ή της Ντενέρις ή του Μπίλμπο.

Το σχήμα της Άρπης, ως έχει αυτήν τη στιγμή, αποτελείται (με αλφαβητική σειρά) από το Γιώργο Αποστόλου,  το Λευτέρη Κεραμίδα, το Στέφανο Κόκκινο, το Γιώργο Βορέα Μελά, τον Ανδρέα Μιχαηλίδη και την αφεντομουτσουνάρα μου. Βρεθήκαμε εντελώς τυχαία, πάνω σε μια συζήτηση τολμώ να πω, δέσαμε αναπάντεχα καλά και καταφέραμε να συνεννοηθούμε σε πάρα πολλά πράγματα.

 

13. Έλα, παραδέξου το. Μαγείρεψες τουλάχιστον ένα από τα φαγητά που περιγράφεις στα «Πνεύματα». Θα μοιραστείς μαζί μας τη συνταγή;

Μα, μια ψαρόσουπα όλοι την έχουμε μαγειρέψει! Και το βρώμικο με την τηγανητή πίτα, το έχω δοκιμάσει, με μέτρια επιτυχία. Για να βάλουμε και λίγο comic-related flair, είναι στην ουσία μια μεσανατολίτικη τσιμιτσάνγκα. Χωρίς τον Deadpool. Αλλά με τον Djendeph.

Έχω βάλει στόχο να δοκιμάσω το δαφνία (ψωμί αρωματισμένο με δάφνη) και το γεμιστό κρεμμύδι με το κρέας περιστεριού. Μπορεί να χρειαστεί να συμβιβαστώ με κρέας ορτυκιού, αλλά τι να κάνεις, αυτά έχει η κρίση. Τώρα, όποιος περιμένει παζλ κρεάτων σε σχήμα 3D αγελάδας και με κεφάλι τυρί στα κέρατα αντί για ηλιακό δίσκο, ε, θα πρέπει να περιμένει λιγάκι. Να κάνω περιουσία σαν της κυράς μας Πελείας.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ξέρουμε τι τρώνε πλούσιοι και φτωχοί στη Δαμασινή, ξέρουμε το trending street food στους δρόμους της Ομφάλης, αλλά για την κουζίνα της Νεσίλης δεν ξέρουμε τίποτε. Χμ. Ιδέες. Χμ.

 

14. Σ’ ευχαριστώ, Ευθυμία, για τον χρόνο σου και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στη συνέχεια.

Εγώ ευχαριστώ για το βήμα λόγου. Το sff ήταν, είναι και θα είναι το μέρος απ’ όπου ξεκίνησαν όλα για μένα. Δεν το ξεχνώ ποτέ αυτό.

 

Edited May 3, 2020 by Spark
Μειώθηκε λίγο η απόσταση μεταξύ των ερωτήσεων και των απαντήσεων.

[wordsmith]

Τσιφόρος και Μαντάμ Σουσού   Αγκαλίτσες!

[mman]

Ωραία συνέντευξη. Πολύς κόσμος χρειάζεται να διαβάσει την απάντηση της Ευθυμίας στην ερώτηση 8...

[Mournblade]

Πράγματι, υπομονή. Πολύ υπομονή. Και αγάπη, και χρόνο, και μεράκι, και κόπο. Και μόλις τα έχεις δώσει αυτά, ίσως χρειαστεί να δώσεις άλλα τόσα...

Anyway, είχε ενδιαφέρον η συνέντευξη και μπορώ να πω πως συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Εύχομαι τα καλύτερα στην Άρπη, στο βιβλίο και στην συγγραφέα.

[Cassandra Gotha]

Τα διάβασα όλα, όπως πάντα ενδιαφέροντα πράγματα είχε να μας πει η καλή μας η Ναρού, αλλά θέλω να σχολιάσω κάτι:

 

 

9. Αν είχες μία μόνο συμβουλή να δώσεις στους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, ποια θα ήταν αυτή;

 

Να ετυμολογήσουν τη λέξη λογοτεχνία. Σημαίνει η τέχνη του λόγου. Δε σημαίνει «γνωρίζω γραφή και ανάγνωση», ούτε «μπορώ να γράψω ένα βιβλίο και θα το γράψω». Σημαίνει «αγαπώ τις λέξεις και προσπαθώ να μάθω να τις χρησιμοποιώ με κομψότητα, ώστε να καταλαβαίνει ο άλλος, ο αναγνώστης, αυτό που έχω μέσα στο κεφάλι μου ενώ ταυτόχρονα ψυχαγωγείται». Όποιος καταφέρει να γίνει λογοτέχνης κι όχι συγγραφέας, αυτός έχει μέλλον. Συγγραφείς είναι και όσοι γράφουν οδηγίες χρήσεως πλυντηρίων. Λογοτέχνες είναι λίγοι.

 

Σωστό. Αλλά, υπάρχει και η αστυνομική λογοτεχνία. Εκεί τα πράγματα δεν είναι τόσο λογοτεχνικά όσο αλλού, εκεί είναι όσο πιο απλά γίνεται. Γι' αυτό υπάρχει και ο όρος πεζογραφία. Αν έχουμε "πεζογραφία του φανταστικού" αντί για "λογοτεχνία του φανταστικού", πού είναι το κακό; Θέλω να πω, δεν σηκώνουν όλες οι ιστορίες περίτεχνο γράψιμο, είναι κάποιες που καλώς μένουν απλές, η γραφή τους ωμή και αστόλιστη. 

Από την άλλη, υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία (όχι του φανταστικού, γενικά) που θεωρούνται λογοτεχνία και αποτελούνται από λέξεις πεταμένες στην τύχη, τόσο, που πασχίζει κανείς να βρει έστω και μία πρόταση με κάποιο νόημα (πιο πολύ τη δεκαετία του 1990 άνθισε αυτό το είδος).

Δεν ξέρω αν συμφωνούμε, αλλά πιστεύω ότι η τέχνη του λόγου είναι το να βρίσκεις την κατάλληλη λέξη για το κάθε σημείο, για κάθε τι που θες να πεις, και όχι να διαλέγεις την πιο εντυπωσιακή. (Νομίζω ότι συμφωνούμε, άρα δεν ξέρω ποιο το νόημα αυτού του ποστ.   )

Edited September 8, 2016 by Cassandra Gotha

[Naroualis]

Δεν ξέρω αν συμφωνούμε, αλλά πιστεύω ότι η τέχνη του λόγου είναι το να βρίσκεις την κατάλληλη λέξη για το κάθε σημείο, για κάθε τι που θες να πεις, και όχι να διαλέγεις την πιο εντυπωσιακή. (Νομίζω ότι συμφωνούμε, άρα δεν ξέρω ποιο το νόημα αυτού του ποστ.   )

 

Το νόημα του δικού σου ποστ είναι ότι δεν είχα την υπομονή να κάτσω και να βρω αυτές ακριβώς τις λέξεις για να περιγράψω αυτό που σκεφτόμουν.  Σα να λέμε έδωσα μια συμβουλή που δεν την ακολούθησα  

[elgalla]

Να πω ότι ήταν η πρώτη φορά που αποπειράθηκα να πάρω συνέντευξη από οποιονδήποτε, χαίρομαι που ήταν με την Ευθυμία και τα "Πνεύματα", διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις απαντήσεις και ελπίζω όλοι εσείς το ίδιο. Δεν κρύβω πως ήλπιζα στη συνταγή για το γεμιστό κρεμμύδι όταν έγραφα την ερώτηση 13 (και επίσης δεν έχω μαγειρέψει ποτέ ψαρόσουπα!). Για άλλη μια φορά, πολλές ευχαριστίες στην Ευθυμία για τον χρόνο και την προσοχή που αφιέρωσε σε κάθε απάντηση

[wordsmith]

Εγώ νομίζω ότι η απάντηση σ' αυτό που ρωτάει η Άννα είναι ότι λογοτεχνία σημαίνει να βρίσκεις κάθε φορά την κατάλληλη λέξη για να πεις κάτι, την πιο αποτελεσματική ως προς την απόδοση της έννοιας/εντύπωσης που έχει ο γράφων στο κεφάλι του και όχι απαραίτητα την πιο εντυπωσιακή και την πιο στολισμένη. "Με κομψότητα" μπορεί να σημαίνει "επιδέξια" και όχι οπωσδήποτε "φορτωμένα".

[WILLIAM]

Συγχαρητήρια σε συνεντευξιαζόμενη και σε συνεντευξιάζουσα.

Η απάντηση της όγδοης ερώτησης είναι ένα μεγάλο μάθημα, έπρεπε η αγαπητή Naroualis να προσθέσει και την υπομονή στις απορρίψεις των εκδοτικών.

Εκπλάγηκα μόνο διαβάζοντας ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε, ήμουν με την εντύπωση ότι είχε πιο πολλά εκδώσει. Άντε και σε πολλά ακόμα!

[elgalla]

Πρώτο μυθιστόρημα, Γουίλιαμ!

[Naroualis]

Συγχαρητήρια σε συνεντευξιαζόμενη και σε συνεντευξιάζουσα.

Η απάντηση της όγδοης ερώτησης είναι ένα μεγάλο μάθημα, έπρεπε η αγαπητή Naroualis να προσθέσει και την υπομονή στις απορρίψεις των εκδοτικών.

Εκπλάγηκα μόνο διαβάζοντας ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε, ήμουν με την εντύπωση ότι είχε πιο πολλά εκδώσει. Άντε και σε πολλά ακόμα!

 

 

Αλήθεια λέει η Αταλάντη, πρώτο μυθιστόρημα και μια συλλογή διηγημάτων. Ο Κόμπες δεν παίζει, είναι φυλλάδιο.

 

Απορρ-μουχαχα.... Σνιφ. Άμα μετρήσουμε πόρτες, δε με φτάνουνε τα δάχτυλα ούτε των Εκατόγχειρων.

[WILLIAM]

 

Συγχαρητήρια σε συνεντευξιαζόμενη και σε συνεντευξιάζουσα.

Η απάντηση της όγδοης ερώτησης είναι ένα μεγάλο μάθημα, έπρεπε η αγαπητή Naroualis να προσθέσει και την υπομονή στις απορρίψεις των εκδοτικών.

Εκπλάγηκα μόνο διαβάζοντας ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε, ήμουν με την εντύπωση ότι είχε πιο πολλά εκδώσει. Άντε και σε πολλά ακόμα!

 

 

Αλήθεια λέει η Αταλάντη, πρώτο μυθιστόρημα και μια συλλογή διηγημάτων. Ο Κόμπες δεν παίζει, είναι φυλλάδιο.

 

Απορρ-μουχαχα.... Σνιφ. Άμα μετρήσουμε πόρτες, δε με φτάνουνε τα δάχτυλα ούτε των Εκατόγχειρων.

 

Α και έλεγα ότι έχω ήδη πολλές...

Εύχομαι να μην τις ξανασυναντήσεις στις επόμενες εκδοτικές προσπάθειες!

[Naroualis]

Επίσης! 

[kitsos]

 

Συγχαρητήρια σε συνεντευξιαζόμενη και σε συνεντευξιάζουσα.

Η απάντηση της όγδοης ερώτησης είναι ένα μεγάλο μάθημα, έπρεπε η αγαπητή Naroualis να προσθέσει και την υπομονή στις απορρίψεις των εκδοτικών.

Εκπλάγηκα μόνο διαβάζοντας ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε, ήμουν με την εντύπωση ότι είχε πιο πολλά εκδώσει. Άντε και σε πολλά ακόμα!

 

 

Αλήθεια λέει η Αταλάντη, πρώτο μυθιστόρημα και μια συλλογή διηγημάτων. Ο Κόμπες δεν παίζει, είναι φυλλάδιο.

 

Απορρ-μουχαχα.... Σνιφ. Άμα μετρήσουμε πόρτες, δε με φτάνουνε τα δάχτυλα ούτε των Εκατόγχειρων.

 

 

Σε παρακαλώ, ποτέ μα ποτέ μην ξαναμιλήσεις έτσι για τον Κόμπες!

[Naroualis]

       

[wordsmith]

Δώστε Κόμπες στο λαό!