Μίκι Σπιλέιν (Mickey Spillane)

[BladeRunner]

Ο Μίκι Σπιλέιν γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 9 Μαρτίου του 1918 και πέθανε στις 17 Ιουλίου του 2006. Ήταν συγγραφέας σκληρών παλπ αστυνομικών ιστοριών, καθώς και κατασκοπευτικών περιπετειών. Αυτός ήταν που δημιούργησε τον γνωστό ιδιωτικό ντετέκτιβ Μάικ Χάμερ. Τα βιβλία του Σπιλέιν είναι γνωστά για την βία, το σεξ και τις μοιραίες γυναίκες. Τα βιβλία του απευθύνονται κυρίως στους λάτρεις των παλπ μυθιστορημάτων.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί κάμποσα βιβλία του, από τις εκδόσεις Κέδρος, Λιβάνη, ΒΙΠΕΡ, Πάνθηρ, Πεχλιβανίδη, Ντετέκτιβ κλπ, αλλά τα βρίσκει κανείς μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία πλέον, μιας και πρόκειται για παλιές εκδόσεις (εκτός από τα δυο του Κέδρου, ίσως, που είναι πιο καινούργιες).

Πολλοί τίτλοι έχουν κυκλοφορήσει και από διαφορετικές εκδόσεις, άλλες ιστορίες του έχουν κυκλοφορήσει με πετσοκομμένες μεταφράσεις (υποθέτω), ενώ κάποιες εκδόσεις δεν αναφέρουν τον πρωτότυπο τίτλο, οπότε είναι δύσκολο να ξέρει κανείς ποια βιβλία μπορεί να είναι. Συμπερασματικά, η παρακάτω λίστα είναι ενδεικτική και με βάση τα βιβλία που έχω στην κατοχή μου.

Σειρά με ήρωα τον Μάικ Χάμερ:

*I, The Jury - Εγώ, οι ένορκοι (Κέδρος) #1
*My Gun Is Quick - Ο ντετέκτιβ με το γρήγορο πιστόλι (Εκλεκτή Βιβλιοθήκη) #2
*Vengeance Is Mine - Η εκδίκηση είναι δική μου (Κέδρος) #3
*The Big Kill - Νύχτα για φόνο (ΒΙΠΕΡ) #5
*Kiss Me, Deadly - Αγάπη μου θα σε σκοτώσω (Πάνθηρ), Στόχος: Μάικ Χάμερ (ΒΙΠΕΡ) #6
*The Girl Hunters - Θα πεθάνεις απόψε (Πάνθηρ) #7
*The Snake - Το φίδι (ΒΙΠΕΡ) #8
*The Twisted Thing - Ταλέντο για φόνο (ΒΙΠΕΡ) #9
*The Killing Man - Νύχτα φόνου (Λιβάνης) #12

Σειρά με ήρωα τον Τάιγκερ Μαν:

*Day Of The Guns - Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά (Ντετέκτιβ) #1
*Bloody Sunrise - Επιχείρηση "Πλάτων" (ΒΙΠΕΡ) #2
*The By-Pass Control - Παρακαμπτήριος έλεγχος (ΒΙΠΕΡ) #4

Διάφορα άλλα εκτός σειρών:

*The Long Wait - Η μεγάλη αναμονή (Πεχλιβανίδης)
*Me Hood - Αν μιλούσαν οι σφαίρες (Πάνθηρ)

Τι έχω διαβάσει μέχρι στιγμής: "Εγώ, οι ένορκοι" (το 2010), "Αγάπη μου θα σε σκοτώσω" (το 2011, σχόλιο εδώ) και "Η μεγάλη αναμονή" (το 2012, σχόλιο εδώ).

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά

 

Μετά από σχεδόν πέντε ολόκληρα χρόνια, διαβάζω βιβλίο του Μίκι Σπιλέιν. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του που διαβάζω και μου φάνηκε το ίδιο ψυχαγωγικό και παλπ με τα τρία προηγούμενα (απ'όσο μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον, μιας και έχουν περάσει τόσα χρόνια). Λοιπόν, εδώ έχουμε τον (κάτι σαν) μυστικό πράκτορα Τάιγκερ Μαν, να βλέπει μετά από είκοσι χρόνια μια γυναίκα που ερωτεύτηκε και που προσπάθησε να τον σκοτώσει, όντας πράκτορας του εχθρού. Ένα ταράκουλο το παθαίνει, όσο να'ναι. Το θέμα είναι ότι αυτή η γυναίκα δηλώνει ότι είναι κάποια άλλη, που δουλεύει στο διπλωματικό σώμα. Στην Νέα Υόρκη, στις συνεδριάσεις του ΟΗΕ, διάφορα παιχνίδια κατασκόπων παίζονται, με κάποια άτομα να διαρρέουν πληροφορίες και κρυφές συμφωνίες προς την Σοβιετική Ένωση. Ο Τάιγκερ θα προσπαθήσει να βγάλει μια άκρη, όντας σίγουρος για την ενοχή της γυναίκας αυτής. Θα μπλέξει με αντίπαλους πράκτορες, εκτελεστές και κοινούς γκάνγκστερ, και όλα αυτά για την πατρίδα. Αυτή είναι η γενική ιστορία. Μπόλικη δράση, γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων, λίγο μυστήριο, αρκετά μπερδέματα, κάποιες ωραίες αποκαλύψεις στο τέλος, σεξ και κουλές καταστάσεις είναι μερικά από τα συστατικά στοιχεία του βιβλίου. Η γραφή κάνει την δουλειά της, με τις περιγραφές των διαφόρων σκηνικών να μην κουράζουν με περιττές λεπτομέρειες. Η ελληνική έκδοση (Ντετέκτιβ, 1969), σίγουρα δείχνει τα χρονάκια της όσον αφορά την μετάφραση και την επιμέλεια. Πάντως, εντάξει, έχω συνηθίσει τις παλπ ελληνικές εκδόσεις παλαιότερων δεκαετιών και δεν έχω πρόβλημα!

 

7/10

[BladeRunner]

Επιχείρηση Πλάτων

Αυτό είναι το πέμπτο βιβλίο του Μίκι Σπιλέιν που διαβάζω, δυόμιση και πλέον χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό του. Αυτό είναι και το δεύτερο βιβλίο στο οποίο εμφανίζεται ο μπρουτάλ Αμερικανός μυστικός πράκτορας Τάιγκερ Μαν (ναι, έτσι τον λένε τον άνθρωπο!). Οπωσδήποτε το ευχαριστήθηκα, αλλά είναι για συγκεκριμένα γούστα και, φυσικά, προϊόν της εποχής και της σχολής του. Και όταν λέω προϊόν της εποχής και της σχολής του, εννοώ τη δεκαετία του '60 στο Αμέρικα, με την παντελή έλλειψη πολιτικής ορθότητας, αλλά και έναν κάποιο σεξισμό. Όπως και να΄χει, η όλη ιστορία κινείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, το ένα γεγονός διαδέχεται το άλλο, χωρίς να παίρνει ανάσα ούτε ο πρωταγωνιστής, αλλά ούτε και ο αναγνώστης, ενώ υπάρχει και μια έκπληξη στο τέλος (τίποτα το εντυπωσιακό, όμως). Φυσικά οι χαρακτήρες είναι μονοδιάστατοι, μιας και ο συγγραφέας δεν μπαίνει στον κόπο να τους προσδώσει λίγο βάθος ή έστω αληθοφάνεια, όμως σε τέτοιου είδους μυθιστορήματα δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Η γραφή είναι "σκληρή" και άκρως ευκολοδιάβαστη, με λιτές περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων. Αυτά τα σκληροτράχηλα παλμ μυθιστορήματα (αστυνομικά, κατασκοπευτικά, δράσης κλπ) τα διαβάζει κανείς για να ανάψουν λίγο τα αίματα, να ανέβουν λίγο οι σφυγμοί, γενικά να περάσει ψυχαγωγικά την ώρα του, όχι για να ανακαλύψει το νόημα της ζωής. Θα μπορούσα να του βάλω ακόμα και τέσσερα αστεράκια, αλλά μάλλον θα αδικούσα πολλά άλλα βιβλία.

7/10 

Edited July 14, 2019 by BladeRunner

[vaggelis]

Εγώ ο τιμωρός.

Εμβληματικό αστυνομικό μυθιστόρημα όσο λίγα, δικαιώνει πανηγυρικά την φήμη του, με τον Μάικ Χάμερ να είναι ίσως ο σκληρότερος ντετέκτιβ στον κόσμο των αστυνομικών ιστοριών. Ο Μάικ Χάμερ είναι από τους αγαπημένους μου ντετέκτιβ και πάντα απολάμβανα τις ιστορίες του παλιότερα, όταν και διάβαζα περισσότερα αστυνομικά ΒΙΠΕΡ, με το συγκεκριμένο βιβλίο να είναι ένα από τα καλύτερα. Η μόνη μου ένσταση είναι ο τίτλος του βιβλίου, μιας και ο παλιότερος, που ήταν το "Εγώ οι ένορκοι" αποδίδει καλύτερα την ατμόσφαιρα του βιβλίου, στο οποίο ο Μάικ Χάμερ σκληρός και αδίστακτος όπως πάντα, απονέμει μόνος του δικαιοσύνη, δικάζοντας και καταδικάζοντας τους ενόχους, χωρίς περιττές γραφιοκρατικές διαδικασίες.

10/10