Popular Post Δημήτρης Posted January 15, 2017 Popular Post Share Posted January 15, 2017 (edited) Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν Έλληνας συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1883 και πέθανε στο Φράιμπουργκ το 1957. Την τριετία 1945-1948 διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, είναι όμως κυρίως εξαιτίας του συγγραφικού του έργου που είναι σήμερα γνωστός. ''Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά'', ''Ο Καπετάν Μιχάλης'', ''Ο Τελευταίος Πειρασμός'', ''Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται'' και άλλα αριστουργήματα που του εξασφάλισαν παγκόσμια φήμη και την πρώτη θέση στους πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς. Επιρροές του στάθηκαν ο Όμηρος, ο Ανρί Μπεργκσόν και ιδίως ο Δάντης Αλιγκέρι η ''Θεία Κωμωδία'' του οποίου υπήρξε ένα από τα αγαπημένα του αναγνώσματα. Ταξίδεψε πολύ εντός και εκτός Ελλάδας, εμπειρίες που αργότερα μετουσίωσε στο χαρτί. Άξια αναφοράς είναι και η στάση της εκκλησίας με την πρώτη αντίδραση να έρχεται το 1928 με την καταδίκη της ''Ασκητικής''. Αυτή θα αποδεικνυόταν όμως μόνο η αρχή από μία σειρά μπελάδων με τον τύπο της εποχής να βάλλει συχνά- πυκνά το έργο του. Με το ζήτημα του αφορισμού να πέφτει στο τραπέζι όπως επίσης και της απαγόρευσης κυκλοφορίας, ενώ ανάλογες αντιδράσεις έλαβαν χώρα και με τον θάνατο και την ταφή του. Σήμερα πλέον έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει με πολλές επανεκδόσεις όσο και κινηματογραφικές μεταφορές. Μόλις τελείωσα το ''Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά'' και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προβώ σε αναλύσεις για την υπόθεση. Θα πω ότι τον Σεπτέμβριο είχα πιάσει το ''Τόντα- Ράμπα'' και δεν μου είχε αρέσει καθόλου. Τρεις φορές προσπάθησα να το ξεκινήσω και ισάριθμες το παράτησα. Γραμμένο με τρόπο εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθίσει, με κούρασε πολύ. Έτσι λοιπόν ξεκινώντας τον Ζορμπά είχα αρνητικό ένστικτό. Για να διαψευσθώ εν τέλει πανηγυρικά. Τι να πρωτοαναφέρω; Το μαγευτικό γράψιμο; Τον κυνισμό που σπάει κόκαλα; Την υπέροχη σκιαγράφηση του μικρόκοσμου των πρωταγωνιστών; Την (δυσκολεύομαι να βρω την κατάλληλη λέξη) μάγκικη, έντιμη, ξέγνοιαστη προσέγγιση του Ζορμπά στη ζωή; Μάλλον λίγο απ' όλα με τις υπαρξιακές ανησυχίες και τις φιλοσοφικές προεκτάσεις να δίνουν μία ξεχωριστή νότα. Όλη η ιστορία απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά θα ξεχωρίσω το σημείο που έστειλε το γράμμα για να εξηγήσει που είχε εξαφανιστεί. Τις προσπάθειες που καταβάλλει για να δείχνει νέος και ακμαίος, πραγματικά έσκασα στα γέλια Ντρεπόμουν που τόσο καιρό δεν είχα διαβάσει Καζαντζάκη. Το αν θα μου αρέσουν ή όχι τα άλλα που θα πιάσω δεν έχει (μεγάλη) σημασία, γούστα είναι αυτά. Ήθελα όμως κάποια στιγμή να διαβάσω κάτι επιτέλους, να δω προς τι όλος αυτός ο ντόρος. Το τελευταίο διάστημα έχω προμηθευτεί αρκετά βιβλία του από τις καλαίσθητες εκδόσεις του Έθνους με τις ωραίες εισαγωγές και την προσεγμένη επιμέλεια. Και θα αρχίσω σιγά- σιγά να αναπληρώνω το κενό Edited January 15, 2017 by Δημήτρης 11 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted January 15, 2017 Share Posted January 15, 2017 Δημήτρη...προσοχή...μην διαβάζεις ω τους εισαγωγές...λέμε σχεδόν σε όλα το τέλος 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted January 15, 2017 Share Posted January 15, 2017 Αχ, φίλε Δημήτρη, μου θύμισες τα νιάτα μου. Τότε που ο Καζαντζάκης ήτανε για μας ο καλύτερος συγγραφέας, ο καλύτερος γλωσσοπλάστης, και αυτός που έγραφε επειδή είχε ένα μεγάλο νόημα να μεταφέρει. Να διαβάσεις και το “Αδερφοφάδες”. Γμτ. κάποτε πρέπει να τα ξαναδιαβάσω ΟΛΑ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 15, 2017 Author Share Posted January 15, 2017 Γμτ. κάποτε πρέπει να τα ξαναδιαβάσω ΟΛΑ! Χεχε ναι, μάλλον αυτό είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rolandofgileaad Posted January 15, 2017 Share Posted January 15, 2017 Έχω κ εγώ κάποια, μόνο τον Τελευταίο πειρασμό όμως έχω διαβάσει-για να δω κ γιατί κυνηγούσαν όταν κυκλοφόρησε η ταινία το 1988.Δε θα γράψω τίποτα παραπάνω παρά τις τελευταίες γραμμές: Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του,πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο.Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει,δόξα σοι ο Θεός!Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά:Τετέλεσται !κι ήταν σα να λεγε:Όλα αρχίζουν! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 21, 2018 Author Share Posted June 21, 2018 (edited) Διάβασα το ''Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία- Κίνα''. Ταξιδιωτικό χρονικό από τις επισκέψεις του στις δύο χώρες. Αντιστοίχως δέκα περίπου χρόνια πριν και μετά τον Β' Π.Π. Τι ωραίο που ακούγεται ε; Να ταξιδεύει κανείς, από μόνο του υπέροχο. Και να έχει μετά την μαεστρία να μεταφέρει τις εμπειρίες του με τέτοιο τρόπο στο χαρτί, που να κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται σαν να ήταν και αυτός εκεί. Ξεκίνημα με την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, γεγονός που αυτομάτως προσέδωσε μεγάλο πλεονέκτημα με το που ξεκίνησα. Αν υπάρχουν δύο- τρεις που επιθυμώ διακαώς να επισκεφτώ, η Ιαπωνία είναι μία από αυτές. Και τι καλύτερο να το κάνω με την δύναμη της φαντασίας αφού δεν μπορώ στη πραγματικότητα; Επίσκεψη στο λιμάνι της Οσάκα (Όζακα όπως την αναφέρει χαρακτηριστικά) και στο υφαντουργείο με τους μισθούς πείνας και τους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας. Και τις φθηνές δικαιολογίες του εργοστασιάρχη στις σχετικές ερωτήσεις που του έκανε. Παγκόσμιο φαινόμενο η φτώχεια, δεν γνωρίζει σύνορα. Επίσκεψη στο μαγευτικό Κυότο με τους κήπους, τους ναούς και τα μουσεία του. Το κοσμοπολίτικο Τόκιο με τους ουρανοξύστες να κάνουν φοβερή αντίθεση δίπλα σε μικρά ξύλινα σπιτάκια. Σκέψεις για το γιαπωνέζικο θέατρο και άλλες μορφές τέχνης, τις γκέισες και το ιερό βουνό Φουζί. Και πάνω απ' όλα η περίφημη τελετή του τσαγιού, πραγματική ιεροτελεστία. Την σκυτάλη παίρνει η Κίνα με πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές. Για την φτώχεια -φυσικά- όσον αφορά το πρώτο, πανταχού παρόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Την...δυσωδία που αναδύεται από το έδαφος εξαιτίας κάποιων ιδιαίτερων συνηθειών των κατοίκων διαφόρων χωριών που επισκέφτηκε. Γιακ Και για την περίφημη κουζίνα της όπως επίσης και τον διαφορετικό τρόπο σκέψης. Επίλογος από την γυναίκα του σχετικά με σημειώσεις που ο εκλιπών δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Από ταξίδια που έκαναν μαζί, ως φόρος τιμής. Ωραίο ήταν, πολύ ωραίο. Όχι αυτό ακριβώς που λέμε αριστούργημα αν και δεν νομίζω ο συγγραφέας να στόχευε σ' αυτό όταν το έγραφε. Σε κάθε περίπτωση πέρασα πολύ καλά και ανυπομονώ πότε θα έρθει η στιγμή να πιάσω το επόμενο του. Ταξιδιωτικό ή μη. Edited June 21, 2018 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 17, 2022 Author Share Posted August 17, 2022 (edited) Νέο που διαβάζω με το ''Όφις και Κρίνο''. Μάλιστα βλέπω μετά από τέσσερα χρόνια, πρέπει να αρχίσω να φορτσάρω. Εν μέρει, ή ίσως και εν πολλοίς, αυτοβιογραφικό μιας και αναφέρεται σε φλογερό έρωτα. Κυκλοφόρησε το 1906 με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή για να λάβει ως επί το πλείστον εγκωμιαστικά σχόλια. Στα πολύ κατατοπιστικά όσο και τεκμηριωμένα εισαγωγικά σημειώματα, γίνεται λόγος για αφιέρωση στη γυναίκα του Γαλάτεια Αλεξίου ως ''Τωτό''. Η οποία όμως βασίζεται σε πρώιμο του, με Ιρλαδένζα δασκάλα στα Αγγλικά. Αναρωτιέμαι πως θα το εκλάμβανε αν το ήξερε! Δυσκολεύομαι να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι. Αν έπρεπε όμως να πω, μάλλον το δεύτερο. Πέρα από το ότι δεν με τράβηξε το θέμα, ήταν γραμμένο με ιδιαίτερο τρόπο που με ξένισε λίγο. Συν το ότι δεν μου αρέσει και ο ημερολογιακός τρόπος γραφής. Δεν άρεσε λοιπόν σε μένα, ούτε όμως και στον ίδιο! Όπως επίσης και αρκετά από τα πρώτα του έργα, γι' αυτό και για χρόνια δεν τα υπέβαλλε για δημοσίευση. Δεν πειράζει όμως, μικρό το κακό. Υποθέτω ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικό του ύφους του. Με μία μικρή επιφύλαξη γιατί μου είναι ακόμη άγνωστος, θα κοιτάξω σιγά- σιγά να αναπληρώσω το κενό. Επόμενο λόγω της ταινίας το ''Αναφορά στον Γκρέκο'', από την επόμενη χρονιά. Edited August 17, 2022 by Δημήτρης Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
domaze Posted August 18, 2022 Share Posted August 18, 2022 Η αναφορά στον Γκρέκο αναφέρεται σχεδόν στο σύνολο του έργου του συγγραφέα. Καλό θα ήταν να έχεις μια άποψη, έστω και κατά προσέγγιση των έργων του προκειμένου να το εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο. Για μένα η αναφορά στον Γκρέκο είναι ένα από τα κορυφαία του, για να μην πω το κορυφαίο του και φανώ υπερβολικός! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 18, 2022 Author Share Posted August 18, 2022 42 minutes ago, domaze said: Η αναφορά στον Γκρέκο αναφέρεται σχεδόν στο σύνολο του έργου του συγγραφέα. Καλό θα ήταν να έχεις μια άποψη, έστω και κατά προσέγγιση των έργων του προκειμένου να το εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο. Για μένα η αναφορά στον Γκρέκο είναι ένα από τα κορυφαία του, για να μην πω το κορυφαίο του και φανώ υπερβολικός! Σωστό σχόλιο, το καταλαβαίνω ότι ισχύει αυτό που λες. Μία βιογραφία του Μπόρχες π.χ. που έχω, δεν θέλω να την διαβάσω πριν γνωρίσω τον ίδιο. Απλά σκεφτόμουν να το πιάσω μία τώρα, και ξανά αργότερα. Αφού είχαν διαβαστεί στο ενδιάμεσο και τα υπόλοιπα για να πιάσω τυχόν hints που έχασα. Και άσχετο, αλλά το συγκεκριμένο είναι το μόνο που δεν έχω από εκδόσεις Καζαντζάκη. Δεν είχε εκδοθεί από εκεί όταν το αγόρασα και δεν ξέρω αν το έβγαλαν και τώρα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 16 Share Posted January 16 Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά Πήρα τη μεγάλη απόφαση φέτος να διαβάσω επιτέλους Νίκο Καζαντζάκη. Στη βιβλιοθήκη μου έχω τα περισσότερα μυθιστορήματά του εδώ και χρόνια, όμως όπως και με τον Ντοστογιέφσκι (που ακόμα δεν έχω διαβάσει!), φοβόμουν κάπως να πιάσω ένα βιβλίο του στα χέρια μου. Μη με ρωτάτε γιατί. Όμως το έκανα, και ω Θεέ μου!, πόσο υπέροχο ήταν. Σίγουρα έκανα την καλύτερη επιλογή για πρώτη επαφή, με αυτό το εμβληματικό και τόσο αγαπημένο για πολλούς μυθιστόρημα, το οποίο μου προσέφερε κάποιες ώρες αναγνωστικής απόλαυσης και ψυχικής ανάτασης. Δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα για να περάσει η ώρα, είναι μια αναγνωστική εμπειρία, μια εμπειρία ζωής ίσως, προσφέρει τόσα πολλά πράγματα σε διαφορετικά επίπεδα, που ένα συνηθισμένο βιβλίο δεν μπορεί να το κάνει. Η γραφή είναι μαγική, διαφορετική, ιδιαίτερη, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων και του μικρόκοσμού τους αριστουργηματική, οι φιλοσοφικές/υπαρξιακές προεκτάσεις από τα λόγια και τις πράξεις των χαρακτήρων δίνουν αμέτρητες αφορμές για συζητήσεις και σκέψεις γύρω από τη ζωή, τον θάνατο και τις ανθρώπινες σχέσεις και επιδιώξεις, ενώ δεν λείπουν τα δηκτικά σχόλια, ο κυνισμός, το χιούμορ δια μέσου κυρίως του μοναδικού, του απίστευτου Αλέξη Ζορμπά, ενός τύπου με πολλές ατέλειες αλλά και πολλά προτερήματα. Είναι ένα μυθιστόρημα που μου προσέφερε εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις, γέλιο, στεναχώρια (στο τέλος με πήραν λίγο τα ζουμιά), και από τη μια χάρηκα τόσο, μα τόσο πολύ που επιτέλους το διάβασα, από την άλλη σκέφτομαι ότι πάει, αυτό ήταν, αυτή η φορά ήταν η μοναδική που μπορώ να την πω "πρώτη", κάθε επόμενη φορά (γιατί σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω το βιβλίο) θα είναι απλώς η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη... τέλος πάντων, δεν θα είναι το ίδιο, έτσι; Τώρα σκέφτομαι ποιο θα είναι το επόμενο βιβλίο του Καζαντζάκη που -καλά να είμαστε- θα διαβάσω φέτος... 10/10 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.