Jump to content

Περί επιστημονικής φαντασίας...


Disco_Volante
 Share

Recommended Posts

Σε κάποιο σχολιασμό ενός διηγήματος αναφέρω το εξής “Γιατί η δυστοπία να αναφέρεται στην Κηφισίας και όχι σε μια μακρινή πολιτεία χτισμένη στον πυρήνα ενός ερυθρού υπεργίγαντα;” Το σχόλιο αυτό αναπαράχθηκε από μερικούς με αρκετή δόση ειρωνείας. Αυτό δε με απασχολεί ούτε φυσικά με ενοχλεί καθόλου. Όμως, καλώς ή κακώς, είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που αν τους πεις μια κουβέντα θα σου γυρίσουν δέκα (στην καλύτερη των περιπτώσεων).

Ερώτημα 1: Τοποθετώντας μια ιστορία σε ένα δυστοπικό μέλλον αλλά σε ένα πραγματικό και καθημερινό τόπο (π.χ. Αθήνα), αυτή γίνεται αυτομάτως ιστορία Ε.Φ.; 

Ερώτημα 2: Μια ιστορία καθαρής φαντασίας μπορεί να χαρακτηριστεί δικαίως ως ιστορία Ε.Φ. αν μέσα στην ιστορία υπάρχουν μια, δυο αναφορές σε τεχνολογικά αντικείμενα, που όμως δεν παίζουν κανένα ρόλο σε αυτή;

Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ και στα δύο. Και φυσικά θα πρέπει να τη δικαιολογήσω. Σύμφωνα με το Wikipedia ο ορισμός της Ε.Φ. είναι ο εξής: «Science fiction (often shortened to SF or sci-fi) is a genre of speculative fiction, typically dealing with imaginative concepts such as futuristic science and technology, space travel, time travel, faster than light travel, parallel universes, and extraterrestrial life

Όπως βλέπουμε, στον ορισμό υπάρχουν κάποια σημαντικά στοιχεία όπως διαστημικά ταξίδια, ταξίδια στο χρόνο, παράλληλα σύμπαντα, εξωγήινοι, που όλα σχετίζονται, λίγο ή πολύ, με το διάστημα. Ελπίζω να συμφωνείται μαζί μου, πως τίποτε από αυτά δεν είναι καθημερινό και συνηθισμένο, σωστά; Εξαιρείται φυσικά ο δεκάχρονος Elliot που ζούσε στο ίδιο σπίτι με τον ΕΤ!

Πριν μερικά χρόνια, όταν ακόμα ήμουν φοιτητής, ένας φίλος μου είχε διαβάσει ένα διήγημά μου Ε.Φ. Όταν του είπα πως χρειάστηκα δυο εβδομάδες για να ολοκληρώσω μια ιστορία 7000 λέξεων μου απάντησε: «καλά ρε μεγάλε, τόσο δύσκολο είναι;» Έτσι τον προέτρεψα να γράψει ένα και αυτός. Στο σημείο αυτό να πω, πως και ο ίδιος έγραφε ιστορίες αλλά φαντασίας μόνο. Κάθε μέρα που τον έβλεπα στη σχολή είχε μαζί του ένα χαρτί γεμάτο με απορίες του τύπου «τι είναι το χρονικό παράδοξο», «τι σημαίνει υπερδιάστημα» κτλ. Εν τέλει, μετά από μερικές μέρες παραδέχτηκε πως το εγχείρημα ήταν πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο είχε φανταστεί.

Φυσικά, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι ενδεικτικό, για πολλούς λόγους. Ας δώσω ένα ακόμα, άλλωστε τζάμπα είναι! Ο μεγάλος Stephen King έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του πως όταν πριν χρόνια είχε ξεκινήσει να γράφει το Θόλο ξαφνικά «κόλλησε» όταν άρχισαν οι πρώτες απορίες του τύπου: «μπορεί να βρέξει μέσα στο θόλο;», «πως ο θόλος επηρεάζει τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του», κτλ. Χρειάστηκαν χρόνια έρευνας και αρκετή βοήθεια από ειδικούς για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.  

Τώρα ας γυρίσουμε ξανά στα αρχικά ερωτήματα. Γιατί σε κάποιους αρέσει τόσο πολύ να καταπιάνονται με απλοϊκές ιστορίες καθημερινότητας και προσπαθούν να τις πλασάρουν ως ιστορίες Ε.Φ.; Κάποιος πονηρά σκεπτόμενος θα έλεγε πως ίσως οι πραγματικές ιστορίες Ε.Φ. να είναι πολύ δύσκολες γι’ αυτούς. Ρε λες;

Όσο καλός συγγραφές κι αν είναι κάποιος, όσο μαέστρος κι αν είναι στο γραπτό λόγο και όσο καλά κι αν ξέρει να σκιαγραφεί πολυδιάστατους χαρακτήρες ηρώων, δε σημαίνει πως αυτόματα μπορεί να γράψει Ε.Φ. Για παράδειγμα, μια καθημερινή ιστορία ρεαλισμού είναι σαν ένα απλό Smart, όλοι μπορούν να το οδηγήσουν. Μια ιστορία Ε.Φ. όμως είναι σαν ένα Charger του 1968 με το 440 V8. Όπως και να το κάνουμε, 600+ άλογα χωρίς κανένα ηλεκτρονικό βοήθημα δεν μπορεί να τα τιθασεύσει ο πάσα ης! Κι ας κάνουμε ένα γρήγορο πείραμα: ας υποθέσουμε ότι μπαίνει κάποιος σε μια στροφή με μεγάλη ταχύτητα και το πίσω μέρος του αυτοκινήτου αρχίζει να γλιστρά. Τι πρέπει να κάνει;

Κάπως παρόμοια είναι και με την Ε.Φ. Δε μπορεί κάποιος να αρχίζει να γράφει για μελανές οπές δίχως να έχει ιδέα τι στον κόρακα είναι αυτό! Δεν απαιτώ να μπορεί να γράψει την αντίστοιχη μετρική αλλά τουλάχιστον να ξέρει ή να έχει διαβάσει τα βασικά. Βέβαια, αν θα μπορέσει να τα καταλάβει είναι άλλο θέμα. Ξέρω άτομα με πτυχία που γεμίζουν ολόκληρα στρέμματα από τοίχους που όμως δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει χρονική διαστολή και πως δημιουργούνται τα χρονικά παράδοξα.

Μήπως λοιπόν η Ε.Φ., σύμφωνα πάντα με τον ορισμό, είναι πολύ δύσκολη για το μέσο συγγραφέα;

Και ένα τελευταίο... Συγγραφέας τύπου Μαντά, Δημουλίδου μπορεί να γίνει όποιος θέλει. Έρωτες, εξώγαμα και ίντριγκες υπάρχουν σε κάθε πολυκατοικία. Βλέπεις και αν ξέρεις τα βασικά περί γραφής γράφεις (monkey see, monkey does). Συγγραφέας όμως τύπου Alastair Reynolds δεν μπορεί να γίνει όποιος θέλει. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά...

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ρε συ, Βαγγέλη, με όλο το θάρρος και την ειλικρίνια και πραγματικά με ΚΑΘΕ καλή πρόθεση (όσο κι αν σου φαίνεται παράδοξο αυτό)...

Δε βαρέθηκες να διαμαρτύρεσαι για τα ίδια θέματα ξανά και ξανά; Βλέπεις τόσα άτομα να διαφωνούν μαζί σου, κρατάς μία γνώμη, την υποστηρίζεις μέχρι θανάτου, μην πας να βγάλεις τους άλλους άσχετους και ανήξερους.

Κακό στον εαυτό σου κάνεις.

Καλή σου νύχτα.

Υ.Γ. Λένε ότι από τις καλύτερες σκηνές ΕΦ που έχουν γραφτεί είναι στο Dune στο σημείο που δεν είχαν νερό να πιουν και το πώς κατάφερναν να το εξασφαλίσουν. Μία ΑΠΟΛΥΤΑ καθημερινή ανάγκη. Κι είναι από τα καλύτερα ΕΦ saga.Τι, όχι;

  • Like 4
  • Thanks 2
Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν επειδή το έχεις παρακάνει και με έχεις κουράσει 3 χρόνια τώρα, σου αφιερώνω ένα ριπόρτ όλο δικό σου, να το χαίρεσαι. Αντί να εκτιμήσεις την ευγένεια με την οποία έχεις αντιμετωπιστεί εδώ μέσα και την οποία σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν κέρδισες με τις επανειλημμένες μπαγαποντιές σου και την κακή σου συμπεριφορά, έρχεσαι από πάνω να μας προσβάλεις, ότι τάχα μου δεν ξέρουμε να γράφουμε ΕΦ κι ότι μας πέφτει δύσκολη. Ειλικρινά, είσαι απαράδεκτος. 

Edited by elgalla
  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  • "Ρητορικά" ερωτήματα, τσεκ.
  • Ορισμός από Wikipedia, τσεκ.
  • Παραλληλισμός με αυτοκίνητα, τσεκ.
  • Φανταστική φοιτητική ιστορία, τσεκ.
  • Διαστημόπλοια και υπερκαινοφανείς ερυθροαρχιδιαστροφικοί νάνοι, τσεκ.
  • Επίκληση στην αυθεντία του King... τσεκ.
  • [...αλλά με λάθος τρόπο, τσεκ]
  • Και, φυσικά, ποστ για τους κανόνες συγγραφής ενός ζανρ λίγο πριν/μετά τον αντίστοιχο διαγωνισμό, τσεκ.

Εγώ θα δώσω Ντουζ Πουάν στον ντισκοβολημένο μας σύντροφο σήμερα, γιατί:

1) αυτοσαρκάστηκε και αγκάλιασε την γραφικότητά του, κι ας μην λειτούργησαν ρητορικά ως σχήματα
2) αναφέρθηκε στη Μαντά και στη Δημουλίδου αλλά αυτή τη φορά παρέλειψε τον Φώσκολο
3) εμμένει στις απόψεις του
4) απόψε με έκανε να καταλάβω ότι η ιδέα του για τη λογοτεχνία είναι η περιγραφή εντυπωσιακών cutscenes με επιστημονική ακρίβεια, ενώ οτιδήποτε περιλαμβάνει ανθρώπους ή διάλογο [πιο πιστευτό από κακό σκριπτ από video game] είναι μια ανόητη, σεντιμεντάλ παπαριά που θα μπορούσε να γράψει ο καθένας.

Και τώρα θα κάνω μια προσπάθεια να του απευθυνθώ. [Abandon hope all ye who enter here.]

Γεια σου Βαγγέλη! giphy.gif

Βασισμένος στο 4 και στο έξοχο ρητορικό παράδειγμα/φανταστική φοιτητική ιστορία παρέθεσες, να σου πω, Βαγγέλη, ότι αν δοκιμάσεις να γράψεις με ειλικρίνεια μια ιστορία με κανονικούς, relatable ανθρώπους και όχι καρικατούρες του Νταρθβέηντερ, θα δεις κι εσύ ότι δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις, και όχι, δεν είναι το μάστερ ψυχολογίας που σου λείπει. Αρκεί να έχεις διάθεση και μια ζωή να αναζητάς και να παρατηρείς και να προσπαθείς να καταλάβεις την ανθρώπινη κατάσταση [και να την "ψάχνεις"] και να σε ενδιαφέρει. Να σε ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, βρε παιδί μου. Αυτό είναι πάνω, κάτω, πίσω και πέρα από κάθε ζανρ, πάνω από κάθε τέχνη, πάνω από κάθε μέσο. Τώρα αν η διαπίστωση της άγνοιας συνοδεύεται με κάποια θλιβερή διαπίστωση για τον εαυτό σου που δε θες να αντιμετωπίσεις, έχεις την επιλογή να προσπαθείς να γράφεις cutscenes και Mass Trek Effect Wars pastiches ή μπορείς να βρεις το θάρρος να αναζητήσεις την απαιτούμενη βοήθεια για να αντιμετωπίσεις ό,τι χρειαστεί. Όχι, αλήθεια. Μην κλέψεις και μου πεις ότι το δοκίμασες, αλλά δε σε ενδιέφερε ή σου φάνηκε πεζό.

giphy.gif

Πάντως εγώ δε θα σταματήσω να απαντάω σε κάθε τέτοια ευκαιρία που δίνεις, γιατί ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα καταλάβεις την αντίφασή σου: από τη μία δείχνεις μια τρομερή αδιαφορία στην παρατήρηση που κάνεις στους ανθρώπους (αν κρίνω από την σκιαγράφηση που τους κάνεις) και σου φαίνονται δευτεροτριτογενείς παράγοντες κάτω από ένα χάει σάει φάει κόσμο/περιβάλλον, κι από την άλλη επιμένεις να θεωρείς όχι μόνο ότι έχεις δίκιο που έχεις ακρωτηριάσει αυτό σου το κομμάτι [στην τριπλή διαδικασία παρατήρηση/ανάγνωση/γραφή] αλλά και ότι όλοι οι υπόλοιποι νοματαίοι αυτού του φόρουμ πρέπει να πειστούν και να κάνουν το ίδιο [ή να παραδεχτούν ότι δεν ξέρουν να γράφουν; ότι δεν καταλαβαίνουν τι είναι η γραφή; ότι δεν έχουν καλό γούστο; ότι δεν ξέρουν από φόρμουλα; ότι δε θα έπρεπε να γράφουν σάει φάει αν δεν έχουν κάνει έστω Αστροφυσική Ι;] Γιατί όλο αυτό πρέπει να λυθεί αν όντως δε σε νοιάζουν οι άνθρωποι; Με τι προσδοκία κάποιος ξαναμπαίνει σε φόρουμ συζήτησης και συζητάει το ίδιο θέμα κλείνοντας τα αυτιά του και φωνάζοντας δυνατά; Δηλαδή αν δεν είναι σε θέση να ανταλλάξει απόψεις και όντως να μάθει κάτι βγαίνοντας, γιατί μπαίνει;

giphy.gif

Σε κάθε περίπτωση, κι αυτές οι ερωτήσεις ρητορικές είναι και ξέρω ότι σου έχουν ξανατεθεί κατά καιρούς, αλλά με ενδιαφέρει πραγματικά αν κόμισες κάτι αυτή τη φορά που άνοιξες τέτοιο θέμα, κι αν σκέφτηκες κάτι άλλο πέρα από τη γνώμη σου, που είναι πολύ περισσότερο σαν μελανή οπή απ' ό,τι νομίζεις: ο καθένας έχει από μία άλλωστε.

giphy.gif

ΥΓ. Ελπίζω να εκτιμήσεις την εικονογράφηση. Προσπάθησα να το κάνω όσο πιο ενδιαφέρον μπορούσα.

  • Like 3
  • Haha 4
Link to comment
Share on other sites

Είπα κι εγώ... θα κυλήσει ένας διαγωνισμός νορμάλ...:(

Βαγγέλη, φίλε μου, είναι απλά τα πράγματα: οι εξειδικευμένες γνώσεις (και η σωστή χρήση τους, that is) ανεβάζουν το επίπεδο της ιστορίας, αλλά χωρίς το ανθρώπινο στοιχείο η συνταγή καταρρέει, ειδικά αν δοκιμάσεις να γράψεις μυθιστόρημα και όχι διήγημα.

Μια ιστορία μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Μπορεί να είναι παραμύθι, δράμα, έπος, space opera, να διαδραματίζεται σ' ένα δωμάτιο, να επικεντρώνεται σ' ένα πρόσωπο, να στηρίζεται σε εξεζητημένα επιστημονικά στοιχεία, να αποτελεί εξέλιξη κοσμοπλασίας. Γιατί να υπάρχουν όρια στην ΕΦ, εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δηλαδή; 

Ο καθένας γράφει (και διαβάζει) αυτά που τον συγκινούν περισσότερο, την δεδομένη χρονική στιγμή, έχοντας την ανάλογη διάθεση. Δεν είναι σωστό, αμφότεροι, να κάνουμε υποδείξεις ο ένας στον άλλο, ούτε να προσβάλλουμε, ούτε να θίγουμε το έργο και την προσπάθεια τους, ούτε να σαρκάζουμε εννοείται. Οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό και μέγιστη ευγένεια, και να έχουμε αίσθημα ευθύνης. Κάποιοι μπορεί να πληγωθούν από την όλη διαδικασία ή να αποθαρρυνθούν. Δεν θα ήταν κρίμα για τον χώρο να χαθεί ένα ταλέντο;

Προσωπικά εμένα μου αρέσουν πολύ τα διηγήματα που γράφεις (το ξέρεις, έχω αγοράσει τα βιβλία σου, όπως και της Ειρήνης, της Ευθυμίας, του Ντίνου, του Μιχάλη, και του Λευτέρη) γιατί διαπίστωσα πως ηρεμούν το μυαλό μου, πράγματι, σαν να βλέπω μια ταινία. (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχεις περιθώρια βελτιώσης). Όμως μου αρέσουν και ιστορίες σαν αυτές που γράφει ο Ted Chiang, το Bladerunner, Interstellar κτλ.

Επομένως, όπως καταλαβαίνεις, δεν θα έπρεπε να αποκλείεται τίποτα: κάθε προσπάθεια είναι προϊον δημιουργικότητας και εν τέλει ένδειξη πολιτισμού. Αν μεγαλώσει ο χώρος, και αγκαλιάσουμε όλοι τη διαφορετικότητα της έκφρασης, θα δεις, όλο και περισσότερες ιστορίες θα ξεπηδήσουν που θα σε ικανοποιούν παραπάνω. Διηγήματα σαν αυτά που προτιμάς θα διακρίνονται στους διαγωνισμούς. Επομένως, είμαι της άποψης πως όλοι οι καλοί χωράνε.

Σε πρώτη φάση, θα σου πρότεινα, με όλη μου την καλή καρδιά, να γράψεις μια ιστορία ΕΦ σαν αυτές που γράφεις, χωρίς περιορισμό λέξεων, έχοντας σαν πρωταγωνιστή τον εαυτό σου και κάποιον που αγαπάς, χωρίς να κόψεις απολύτως τίποτα από αυτά που απολαμβάνεις να γράφεις. Είμαι σίγουρος πως θα δεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.

Ομόνοια παίδες, αυτό πρέπει να έχουμε. Πως θα φτάσουμε σε περισσότερους αναγνώστες, σε ενήλικο, ώριμο και σοβαρό κοινό, αν μεταξύ μας κάνουμε έτσι;

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Ευάγγελε καλημέρα. 

Θέτεις κάποια ζητήματα και θα προσπαθήσω να τα καλύψω, μολονότι εν πολλοίς συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες. Ο ορισμός που θέτεις για το τι είναι Ε.Φ., όπως και για το τι είναι τρόμος, σε παλιότερη ανάρτησή σου, δεν με βρίσκει σύμφωνη. Επειδή, μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι που κάνει τη διαφορά. Όχι το ανελέητο μακελειό με φωτόσπαθο ή αλυσοπρίονο. Τι να γίνει. Άνθρωποι είμαστε. Κάνεις έναν διαχωρισμό, ότι η Ε.Φ. πρέπει να έχει τούτα και κείνα τα στοιχεία και αν δεν τα έχει, δεν είναι καν Ε. Φ., είναι γράψιμο της σειράς, Δημουλίδου και Μαντά (ελπίζω να μην αναφέρεσαι σε μένα). Η αντίφαση εδώ είναι νομίζω κραυγαλέα: από τη μία ισχυρίζεσαι ότι είσαι υπέρ της εμπορικής γραφής, από την άλλη υποτιμάς ξεκάθαρα δυο από τις εμπορικότερες συγγραφείς (των οποίων το γράψιμο με αφήνει αδιάφορη, αλλά κατάλαβες τι θέλω να πω.) Και αυτές γράφουν τουλάχιστον, όντως, εμπορικά, αυτές ζουν από τα βιβλία τους, τι το εμπορικότερον. Εμείς εδώ ακόμη παλεύουμε. Άρα λοιπόν μην λες ότι είναι εύκολο να γράψει ο καθένας σαν αυτές. Προφανώς και δεν είναι, για χ-ψ λόγους που δεν είναι ώρα να αναλυθούν. Διότι διαφορετικά θα υπήρχαν πολλές τόσο ευπώλητες. Τόσο απλά. 

Από κει και ύστερα, λες ότι όσο μαέστρος και να είσαι στη γραφή, αν γράφεις μία ιστορία καθημερινή με ένα δυο γκατζετάκια, Ε.Φ. δεν είναι. Μπορεί και να μην είναι (αν και διαφωνώ.) Αλλά δοκίμασες ποτέ σου να εστιάσεις στο θέμα γραφή; Νομίζεις ότι είναι εύκολο; Νομίζεις ότι το να χτίσεις χαρακτήρες είναι η εύκολη λύση και βασικά η ιδέα είναι το ΑΠΑΝ; Λοιπόν απλώς κάνεις λάθος. Να στο θέσω αλλιώς: χωρίς σούπερ ντούπερ ιδέα το γραπτό στέκει. Χωρίς σούπερ ντούπερ κοσμοπλασία; Κουτσαίνοντας, αλλά πάλι στέκει. Χωρίς χαρακτήρες ΔΕΝ στέκει με την καμία. Και αν μεν είναι ένα διήγημα ψεκάστε σκουπίστε πάει στην ευχή, το προσπερνάς. Σε μυθιστόρημα ένας χαρακτήρας άνευ ουσίας απλώς κάνει ανούσιο ολόκληρο το έργο. Διάβασε δημιουργική γραφή, να δεις τι βαρύτητα δίνεται στο θέμα του χαρακτήρα. 

Η προσωπική μου συμβουλή, σοβαρά, είναι να κάνεις μία βόλτα από τις ΣΑ που έχουμε εδώ. Διάβασε κανένα άρθρο, δες το όλο θέμα λίγο διαφορετικά από ότι το βλέπεις ως τώρα. Εδώ είναι φόρουμ με ανθρώπους που γράφουν έτσι, σε άλλους μπορεί να αρέσει να γράφουν γιουβέτσι αλλά σκέψου μήπως έχεις να κερδίσεις από τη διαφορετικότητα της άποψης. Πάρ΄ το αλλιώς. Ιδέες έχεις, σκέψου πόσο καλύτερος μπορείς να γίνεις αν δεις το κομμάτι χαρακτήρας. Κι επειδή αναφερθήκαμε και στο τι είναι Ε.Φ., να αναφερθώ σε ένα διήγημα, το Λουλούδια για τον Άλτζερνον. Μην μου πεις ότι ο άνθρωπος δεν παίζει το πρώτο ρόλο εκεί. Μην μου πεις ότι δεν είναι Ε.Φ. Και το θυμόμαστε μετά από μισόν αιώνα που γράφτηκε. Δες το έτσι. Γιατί μιλούν αυτές οι ιστορίες στην καρδιά μας; Επειδή έχουν ανθρωπιά. Μπορεί να μην έχει καν ανθρώπους η ιστορία σου, αλλά να έχει ανθρωπιά. Δες το λίγο αυτό που σου λέω.

Κατά τη γνώμη μου έχεις παγιωμένες απόψεις που δεν σε αφήνουν να πας τον εαυτό σου και το γράψιμό σου παραπέρα, ενώ θα μπορούσες. 

Και σου το εύχομαι. 

Edited by Ιρμάντα
  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Επειδή θέλω λίγα από τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μου, ας ακολουθήσω κι εγώ τον περιώνυμο δεκάλογο. Έχω κάποιες ρητορικές απορίες (που στο τέλος θα τις απαντήσω κιόλας, για να μην σας αφήσω στο ντεμί). Ναι, είμαι αντιγραφέας (στυγνός αντιγραφέας παρακαλώ, αντιγραφή κι επικόλληση το επάγγελμά μου, ελπίζω η έλλειψη συνοχής μου να είναι αντίστοιχη με του πρωτότυπου).

Ερώτημα 1: Τοποθετώντας μια ιστορία στο διάστημα ακόμη κι αν δεν έχει καμία επιστημονική βάση και στην ουσία είναι παραμυθάκι με εξωγήινους, εκλεκτούς και Θεούς που τους αποκαλώ δημιουργούς, όπου πλανήτες και σύμπαντα ανατινάζονται σαν να ναι χύτρες που παραζεστάθηκαν, αυτή γίνεται αυτομάτως ιστορία Ε.Φ.;

Ερώτημα 2: Στα πόσα παρεμφερή τόπικ/ποστ καίγομαι;

Η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ και στα δύο. Εδώ ας φανταστούμε ένα λινκ στον πάπα του Ίντερνετ, τη Wikipedia, που θεωρητικά συμφωνεί με την πρότασή μου (google science fantasy. Και γενικά google επιστήμη, γιατί μπροστά σε ορισμένους η καψερή σηκώνει τα χέρια ψηλά). Κι όσο για το άλλο, τα τόπικ και τα ποστ δεν έχουν θερμοκρασία για να μπορούν να με κάψουν.

Πριν μερικά χρόνια, όταν ακόμα ήμουν φοιτητής, ένας φίλος μου από το χωριό είχε κάνει ένα ερώτημα στο αμφιθέατρο (Σχολή Καλών Τεχνών). «Ισχύει ότι μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις;» Ακόμη κι αν τον φίλο μου τον θεωρώ στουρνάρι (τι να κάνουμε, έτσι είναι οι φίλοι μου - τι φίλοι, τι silly), η ερώτησή του είχε ενδιαφέρον και το 99,7% των 300 φοιτητών του αμφιθεάτρου συμφώνησε μαζί του. Γιατί, πώς να το κάνουμε, στο μυαλό ενός μέσου ανθρώπου μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας. Και διορθώστε με αν κάνω λάθος, δεν είμαι καλός στα μαθηματικά, μια ιστορία 3,850 λέξεων με 10 εικόνες δεν είναι στην ουσία 13,850 λέξεις;

Φυσικά, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι ενδεικτικό, για πολλούς λόγους. Ας δώσω ένα ακόμα, άλλωστε τζάμπα είναι! Στο ίδιο αμφιθέατρο ρώτησα εγώ να μου πούνε ποιον θεωρούν τον μεγαλύτερο Έλληνα ποιητή της νεοελληνικής ιστορίας. Κι όλοι είπανε με μια φωνή τον Δεγαμινιώτη. Εντάξει, ακούστηκαν κάτι Καβάφης, Σεφέρης, ένας είπε και τον Ελύτη ή τον Ρίτσο, αλλά όλοι σχεδόν είπαν τον Δεγαμινιώτη. Δεν γίνεται όλοι να κάνουν λάθος επειδή εδώ μέσα σας αρέσει να αγνοείτε τα μεγάλα ταλέντα.

Τώρα ας γυρίσουμε ξανά στα αρχικά ερωτήματα. Γιατί σε κάποιους αρέσει τόσο πολύ να καταπιάνονται με ιστορίες χωρίς ανθρώπους, χωρίς πλοκή, απλά κολλάζ εικόνων με πασπαλίσματα κειμένου, και προσπαθούν να τις πλασάρουν ως ιστορίες; Κάποιος πονηρά σκεπτόμενος θα έλεγε πως ίσως οι πραγματικές ιστορίες να είναι πολύ δύσκολες γι’ αυτούς. Ρε λες;

Κάπως παρόμοια είναι και με την Ε.Φ. Δε μπορεί κάποιος να αρχίζει να γράφει δίχως να έχει ιδέα τι στον κόρακα είναι αυτό! Δεν απαιτώ να μπορεί να γράψει το αριστούργημα αλλά τουλάχιστον να ξέρει ή να έχει διαβάσει τα βασικά. Βέβαια, αν θα μπορέσει να τα καταλάβει είναι άλλο θέμα. Η πρόσφατη ιστορία του φόρουμ έχει δείξει ότι έχουμε ακόμη καιρό μέχρι να συμβεί αυτό, μετά από καμιά εικοσαριά διαγωνισμούς ίσως και να δούμε πρόοδο.

Υ.Γ. Ναι, ίσως να μην είμαι και πολύ εντός θέματος εδώ, αλλά από την άλλη, ας το παραδεχτούμε, ούτε το τόπικ είναι.

edit:

Υ.Γ. Λένε ότι από τις καλύτερες σκηνές ΕΦ που έχουν γραφτεί είναι στο Dune στο σημείο που δεν είχαν νερό να πιουν και το πώς κατάφερναν να το εξασφαλίσουν. Μία ΑΠΟΛΥΤΑ καθημερινή ανάγκη. Κι είναι από τα καλύτερα ΕΦ saga.Τι, όχι;

Τι είναι αυτό; Ψάχνω στο imdb και δεν το βρίσκω στη φιλμογραφία του Μάικλ Μπέι. :(

Edited by Morfeas
  • Haha 7
Link to comment
Share on other sites

Ο Τέρι Δεγαμινιώτης. Διαβάστε όλοι να ξεστραβωθείτε :bleh:

  • Like 2
  • Haha 2
Link to comment
Share on other sites

Έχω να παρατηρήσω τα εξής: Θα είμαι σύντομος γιατί έχω και έναν τύπο που περιμένει για μια ρύθμιση και δε θα χαρεί να περιμένει πολύ, φτάνει που θα πληρώσει δέκα χιλιάρικα στο ΙΚΑ.

1. Παρότι κάθε συζήτηση εμβαθύνει το πνεύμα και τη γνώση μας η συγκεκριμένη αρχίζει να επαναλαμβάνεται τόσο που σε λίγο θα μπορώ να πω τα επιχειρήματα σε ποιον ανήουν χωρίς να κοιτώ όνομα στο πλάι.

2. Υπάρχουν τρόποι και τρόποι να γράψεις μια ιστορία αλλά ακόμα καιι αν κινείσαι κυρίως με την πλοκή, όπως κάνω εγώ, δεν είναι δυνατόν να μη δώσεις χώρο και στους χαρακτήρες σου και το αντίθετο είναι απλά όνειρα θερινής νυκτός.

3. Ειδική Εύφημος Μνεία στον Κώστα για τις εικόνες, μου αρέσει πολύ το διάστημα όπως φαίνεται και στο άβατάρ μου.

4. Αγαπητέ Disco, πριν ένα χρόνο περίπου σε μια αντίστοιχη συζήτηση σου έθεσα μια πρόκληση, να γράψουμε μια ιστορία ο καθένας στο ιδιο είδος (εφ) με τον τρόπο του ο καθένας και μετά να την αφήσουμε στην κρίση του κοινού εδώ. Δεν έγινε ποτέ. Γιατί; Αν είσαι τόσο σίγουρος για το δίκιο σου βάλε το σε δοκιμασία, και δεν είμαι και από τους καλύτερους εδώ να πεις ότι θα κερδίσω λόγω ανώτερης γραφής. Θα είναι τεχνική με τεχνική.

  • Like 5
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

12 hours ago, Disco_Volante said:

Ο μεγάλος Stephen King έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του πως όταν πριν χρόνια είχε ξεκινήσει να γράφει το Θόλο ξαφνικά «κόλλησε» όταν άρχισαν οι πρώτες απορίες του τύπου: «μπορεί να βρέξει μέσα στο θόλο;», «πως ο θόλος επηρεάζει τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του», κτλ. Χρειάστηκαν χρόνια έρευνας και αρκετή βοήθεια από ειδικούς για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.  

Επανέρχομαι.

Ο μεγάλος Stephen King χρειάστηκε βοήθεια από επιστήμονες για να γράψει (σωστά τεκμηριωμένη) επιστημονική φαντασία. Άρα, οι επιστημονικές γνώσεις δεν είναι προαπαιτούμενο για να γράψει κάποιος (σωστά τεκμηριωμένη) επιστημονική φαντασία. Whaaat?! Επίσης, ο Θόλος είναι ένα βιβλίο 1.100 σελίδων, με πάνω από 80 ξεχωριστούς χαρακτήρες, όπου όλοι εξυπηρετούν το σκοπό τους. Και, άσχετα από τα διάφορα πολύ περίεργα και μυστήρια πράγματα που συμβαίνουν, το βασικό ζήτημα του Θόλου είναι το πώς  και πόσο διαφορετικά αντιδρούν οι άνθρωποι όταν όλα πάνε κατά διαόλου. Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες να γεμίσουν το βιβλίο με τις πράξεις τους, ο Θόλος θα ήταν ένα βιβλιαράκι πενήντα σελίδων. Βάσει αυτών που λες είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν το έχεις διαβάσει το βιβλίο. Επίσης, πρέπει επιτέλους να καταλάβεις ότι ο Κινγκ γράφει χ α ρ α κ τ ή ρ ε ς. Οι πολύ ωραίοι κόσμοι που δημιουργεί παίζουν εξυπηρετικό ρόλο. Τι θα 'ταν ο κόσμος του δεν The Stand χωρίς τον Randall Flagg και την Mother Abagail; Και αναφέρομαι μόνο στον Stephen King επειδή τον θεωρείς αυθεντία. Φυσικά το ίδιο ισχύει για σχεδόν όλους τους συγγραφείς.

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Τώρα που ηρέμησα και είμαι λιγότερο κουρασμένη, μπορώ να απαντήσω, με τη σειρά μου, στα 2 αρχικά - αναπάντητα, ακόμη - ερωτήματα.

1. Είναι η δυστοπία αυτόματα επιστημονική φαντασία; Ναι, είναι. Μιας και είμαστε φαν της wikipedia, απ' ό,τι φαίνεται, ορίστε:

Quote

Social science fiction is a broad term to describe any work of speculative fiction that features social commentary (as opposed to, say, hypothetical technology) in the foreground.[2] Social science fiction is a subgenre thereof, where social commentary (cultural or political) takes place in a sci-fi universe. Utopian and dystopian fiction is a classic, polarized genre of social science fiction, although most works of science fiction can be interpreted as having social commentary of some kind or other as an important feature. It is not uncommon, therefore, for a sci-fi work to be labeled as social sci-fi as well as numerous other categories.

Υπογράμμισα, κιόλας, το κομμάτι που μας ενδιαφέρει. SCIENCE FICTION, το γράφω και με μεγάλα γράμματα, σε περίπτωση που η υπογράμμιση δεν αρκεί. Ένα από τα πιο κλασικά βιβλία επιστημονικής φαντασίας, το Fahrenheit 451 του Ray Bradbury, λαμβάνει χώρα σε μια δυστοπική Αμερική. Η Αμερική είναι πιο σκίφι από την Αθήνα; ΜΠΟΥΜ, mic dropped.

2. Στο Dune υπάρχουν διαστημόπλοια. Δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ιστορία, θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από γαϊδουράκια και το Dune να παραμείνει εξίσου αριστουργηματική ιστορία. Είναι το Dune επιστημονική φαντασία; Όχι μόνο είναι, αλλά είναι και ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΠΩΛΗΤΟ βιβλίο επιστημονικής φαντασίας ΕΒΕΡ. Και, μάντεψε, θα ήταν εξίσουν ευπώλητο και καταξιωμένο κριτικά και εξίσου καταπληκτικό βιβλίο αν δεν είχε καθόλου διαστημόπλοια ή τεχνολογία.

Ούτε η επιστημονική φαντασία ούτε ο τρόμος ούτε το φάνταζι είναι ένα μόνο πράγμα. Και υπάρχουν πάντα σωστοί και λάθος τρόποι να γράψεις κάτι. Μπαμ, μπουμ, πίου δεν είναι ο σωστός τρόπος. Μπορούν να βοηθήσουν στο αποτέλεσμα ΑΝ όλα τα υπόλοιπα έχουν γίνει σωστά ή σχετικά σωστά, γι' αυτό κι υπάρχουν αξιόλογα βιβλία με μπαμ, μπουμ, πίου. Αλλά, μάντεψε, δεν έχουν ΜΟΝΟ μπαμ, μπουμ, πίου, ούτε καν κυρίως μπαμ, μπουμ, πίου. Φυσικά, αυτό θα ήταν πιο εύκολο να το κατανοήσεις αν διάβαζες βιβλία. Θα στο ξαναπώ μπας και το εμπεδώσεις κάποτε: λέγεται λογοτεχνία κι όχι μεγίστη εκρηξοτεχνία. Αν δεν γράφεις καλά, αν έχεις κακοσυνταγμένες προτάσεις, αν δεν έχεις καλή στίξη, αν οι διάλογοί σου είναι σαν να έχουν βγει από υπερηρωικό κόμικ του '50, αν οι χαρακτήρες σου είναι ανύπαρκτοι, τα κίνητρά τους φαιδρά και η πλοκή σου δεν βγάζει κανένα νόημα, όσα μπαμ, μπουμ, πίου και να βάλεις, με μια κακή ιστορία θα καταλήξεις. Σκέψου το. Στο τέλος της μέρας, υπάρχει φρέσκο, τραγανό ποπ κορν και υπάρχει και πανιασμένο, μπαγιάτικο ποπ κορν. Κι αφού σου αρέσουν οι ταινίες, το Guardians of the Galaxy ανήκει στην πρώτη κατηγορία και το Suicide Squad στη δεύτερη. Δώσε μας καλό ποπ κορν και θα το φάμε. Μη μας σερβίρεις σάπιο, όμως, και περιμένεις να το θεωρήσουμε γκουρμεδιά.

Αυτό που ψυχανεμίζομαι, Βαγγέλη, είναι πως έχεις ήδη καταλάβει ότι μάλλον αυτός θα είναι ένας ακόμη διαγωνισμός στον οποίο θα λάβεις χαμηλή ή και τελευταία θέση και είπες να κάνεις την έκπληξη αυτή τη φορά και να ξεκινήσεις τη γκρίνια από πριν. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις, όμως, είναι ότι η πρώτη, η πέμπτη ή η δωδέκατη θέση δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα κι ότι ο μόνος που έχεις να ανταγωνιστείς, πάντα, είναι ο εαυτός σου. Όπως και καθένας μας εδώ μέσα. Εμένα δεν με νοιάζει καθόλου να αποδείξω ότι είμαι καλύτερη συγγραφέας από τον Morfea ή τον Solonor, για παράδειγμα, με νοιάζει μονάχα να γίνω η καλύτερη elgalla που μπορώ να γίνω (συγγραφικά μιλάμε, πάντα, αλλά μπορείς να το κρατήσεις και για την πραγματική ζωή αυτό). Είσαι ο καλύτερος Disco Volante που μπορείς να γίνεις; Απάντα το εσύ αυτό, δεν θέλω να το κάνω εγώ.

Edit: by the way, τώρα που το θυμήθηκα, έρευνα να κάνουμε και για το FBI και τους ψυχιατρικούς ασθενείς, όχι μόνο για τους ερυθρούς υπεργίγαντες, ναι;

Edited by elgalla
  • Like 3
  • Thanks 3
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

Και για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα, στο φετινό Survivor τόση ίντριγκα δεν έχει..! :p

Μόνο στο sff κυρίες και κύριοι! :p

Ιστορίες, εκρήξεις, ευγενής άμιλλα, αγωνία για την κατάταξη, ξύλο, και ψήφους στο τέλος τέλος. Κανονικό thriller!

Μόνο τα μούσκουλα λείπουν!

Spoiler

# whisper, whisper # (εγώ πάντως πάω γυμναστήριο, να το αλλάξω κι αυτό, δεν ξέρω για εσας) :D

 

  • Haha 5
Link to comment
Share on other sites

Εμείς γυμνάζουμε τα μικρά γκρίζα κύτταρα που έλεγε και ο Πουαρό.

 

  • Haha 6
Link to comment
Share on other sites

Déjà vu ή το έχουμε (όλοι) ξαναζήσει;

¨Έχω διαβάσει από μια φορά τις ιστορίες του διαγωνισμού αλλά δεν τις έχω (ακόμα) ξαναδιαβάσει όλες για να τις σχολιάσω. Μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσω κάποιες καλόβουλες παρατηρήσεις που είχα κατά νου.

Άσχετη εισαγωγή; Μπορεί, αλλά η ατμόσφαιρα θυμίζει αθλητικό ντέρμπι. Αρχίζουμε τη μουρμούρα για τη διαιτησία ΠΡΙΝ αρχίσει το ματς. Γιατί; Αν χάσουμε θα πούμε: «Το ξέραμε, σας το είχαμε πει, οι διαιτητές μας την είχαν στημένη.» και αν κερδίσουμε θα πανηγυρίσουμε: «ούτε οι διαιτητές δεν κατάφεραν να μας λυγίσουν.», επιστημονικά πράγματα.

Μερικές αντιρρήσεις μου είναι:

1.

2.

3.

4.

5.

Μια που δεν πρόκειται να ληφθούν καθόλου υπ’ όψιν, τις αφήνω κενές, συμπληρώνει ο καθένας αυτό που τον βολεύει για να το καταρρίψει πιο εύκολα.

Υ.Γ. Νικόλα είσαι θεούλης. Αυτό με τις 13850 λέξεις το σκέφτηκα κι εγώ (όχι τόσο καλά, το ομολογώ). Θα πρέπει μα το σκεφτούν σοβαρά οι διοργανωτές.

  • Like 1
  • Haha 6
Link to comment
Share on other sites

On 2/6/2018 at 11:57 PM, Disco_Volante said:

Κάπως παρόμοια είναι και με την Ε.Φ. Δε μπορεί κάποιος να αρχίζει να γράφει για μελανές οπές δίχως να έχει ιδέα τι στον κόρακα είναι αυτό! Δεν απαιτώ να μπορεί να γράψει την αντίστοιχη μετρική αλλά τουλάχιστον να ξέρει ή να έχει διαβάσει τα βασικά. Βέβαια, αν θα μπορέσει να τα καταλάβει είναι άλλο θέμα. Ξέρω άτομα με πτυχία που γεμίζουν ολόκληρα στρέμματα από τοίχους που όμως δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει χρονική διαστολή και πως δημιουργούνται τα χρονικά παράδοξα.

Mήπως λοιπόν η Ε.Φ., σύμφωνα πάντα με τον ορισμό, είναι πολύ δύσκολη για το μέσο συγγραφέα;

Αλλά ας το εξετάσουμε βρε αδερφέ. Για να λες έτσι, υποθέτω οι γνώσεις σου για το σύμπαν έχουν κρίσιμο ρόλο στα αριστουργήματά σου.  Για να δούμε το τελευταίο σου. Έχουμε και λέμε:
 
μπαμ-μπουμ
εικονίτσα-μπουμ
πλανήτης-μπουμ
επίπεδα ενέργειας-μπουμ
ένα τυπάκι ξάδερφος του Βέιντερ- μπουμ
μάγκνατρον-μπουμ...
 
έι, για μισό λεπτό. Μάγκνατρον θυμίζει επιστήμη. Λες:
 
«Υποθέτω πως είναι ένα μάγκνατρον. Μια περιοχή όπου το ηλεκτρομαγνητικό με το βαρυτικό πεδίο πλέκονται τόσο έντονα μεταξύ τους, που δημιουργούν μία τοπική ρήξη στο χωροχρονικό συνεχές».
 
ΚΑΤΑΡΧΗΝ Μάγκνεταρ (Αγγλικά) ναι, Μάγναστρο (Ελληνικά) ναι, Μάγκνατρον (διασταύρωση Μάγκνεταρ με τον Μέγκατρον από τρανσφόρμερς) ΟΧΙ. Δεύτερον, το μάγναστρο είναι ουράνιο σώμα, όχι περιοχή. Τρίτον δείχνεις πολύ κακό awareness και επί της ουσίας για το τι είναι ένα μάγναστρο εφόσον τοποθετείς ένα διαστημόπλοιο με ανθρώπους να κυκλοφορεί μέσα του ατενίζοντας τα ωραία χρώματα:
 
"Το σκάφος τους είχε εισέλθει μέσα στην πύρινη κόλαση και προχωρούσε προς τον πυρήνα του μάγκνατρον.
...
Για πρώτη φορά κάποιος μπορούσε να θαυμάσει τα πρωτόγνωρα χρώματα που δημιουργούσε η κοσμική ζεύξη των ηλεκτρομαγνητικών και των βαρυτικών δυνάμεων."
 
Δεν είμαι και ειδικός αλλά θεωρώ η βόλτα δε θα ήταν και τόσο ευχάριστη σε ένα από τα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα που έχουν παρατηρηθεί στο σύμπαν (με βαρυτικό πεδίο ανάλογο μαύρης τρύπας, ~20 φορές τη θερμοκρασία του Ήλιου, το μάγναστρο να περιστρέφεται πλήρως κάμποσες φορές ανά δευτερόλεπτο και μαγνητικά πεδία στο Θεό). Για να μην πιάσω το άλλο το χαριτωμένο ότι τάχα η έκρηξη του 'αντιδραστήρα' ενός αστρόπλοιου είναι ικανή να καταστρέψει αυτό το ενεργειακό τέρας.
 
Φαντάσου Βαγγέλη και να μην 'είχες ιδέα τι στον κόρακα είναι αυτό'. Εν πάσει περιπτώσει, ας το ξεπεράσουμε, γιατί μικρή σημασία έχουν αυτά. Ας δούμε τι αξία έδωσες στο μάγναστρο συγγραφικά:
 
-Πόσο αφιερώνεις στο μάγναστρο; 1 φράση 10 λέξεων σε σύνολο 3850 (δηλαδή ~0,2% της ιστορίας μιας που λατρεύεις ποσοστά).
-Είναι καμία σημαίνουσα/ εμπνευσμένη φράση; μπα μοιάζει με ορισμό και μάλιστα κακό (είπαμε, δεν είναι περιοχή, διάβολε, είναι ουράνιο σώμα).
-Πόσο σημαντικό είναι το μάγναστρο για την ιστορία σου; The mother of all booms. Τρελή πρωτοτυπία.
 
Λυπάμαι που θα σου χαλάσω το μύθο αλλά εκρήξεις στο διάστημα και μισή κουβέντα για ένα μάγναστρο (και μάλιστα λαθεμένη) δεν είναι ακριβώς υψηλή αστροφυσική.Επίσης, έχω περισσότερα άσχημα νέα: Ακόμη και να είχες πολλά και ενδιαφέροντα (και σωστά) περί αστροφυσικής δε σημαίνει ότι έγραψες ιστορία. Γενικό συμπέρασμα: μερικές σκηνές κακής κόπιας σταρ γουόρζ δεν είναι ούτε διήγημα ΕΦ ούτε έχουν σημαντικό περιεχόμενο επιστήμης. Είναι μόνο μερικές σκηνές κακής κόπιας σταρ γουόρζ.
 
Αλλά αυτή δεν είναι παρά η γνώμη ενός. Βάλε με στο 0,3% του αμφιθεάτρου που διαφωνούν μαζί σου...
Edited by Ιρμάντα
  • Like 2
  • Thanks 2
  • Haha 3
Link to comment
Share on other sites

Βαγγέλη, έχω γράψει εγώ ένα έπος ΕΦ, το οποίο νομίζω ότι σου ξέφυγε. 

Έχει μεγάλες καταστροφές και εκρήξεις, ταξίδια στον χρόνο και έναν ήρωα - δυναμίτη. Όμως δεν εξελίσσεται σε άλλο πλανήτη... Μπορείς να το διαβάσεις να μου πεις να τo αλλάξω κατηγορία αν είναι.

Αφιερωμένο, οκ;

Ο Σούπερ Βαλάντης

Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις και βοήθειά μας.

 

Edit: 

το ξέχασα αλλά ήθελα να σου θυμίσω ότι το 3ο πληθυντικό των ρημάτων γράφεται με "ε" και η παθητική φωνή με "αι" όπως και επίσης η περίφημη αμερικανική φράση είναι: "monkey see, monkey do". 

Βέβαια σημασία έχει να ξέρουμε από λαχανί οπές και στρουμφογαλαξιακά ταξίδια - ποιος τη χέζει τη γραμματική και την ορθογραφία; Εδώ εγώ κάνω τα χειρότερα... Αλλά να ξες ότι εγώ έχω τελειώσει Ψυχιατρική και ξέρω μπόλικα από εθισμούς. Ό,τι και να πεις για το διήγημα μου είναι άτοπο γιατί: "Εσύ δεν ξέρεις από αυτά".

Edited by Elli Sketo
  • Like 1
  • Thanks 2
  • Haha 3
Link to comment
Share on other sites

Το σκεφτόμουν στον πρωινό μου περίπατο αλλά πως ορίζεις τον μέσο συγγραφέα;

Θέλω να πω εγώ έχω που γράφω 28 χρόνια, πάω στα 29, άλλα παιδιά που είναι πιο νέα μόλις φτάσουν στην ηλικία μου θα έχουν ακόμα πιο πολλά χρόνια συγγραφή, έχω δοκιμάσει την πένα μου σε όλα τα είδη μέχρι να αποφασίσω ποια είναι αυτά που αγαπώ περισσότερο και να αρχίσω να γράφω σε αυτά κυρίως. Έχω πάνω από 3,5 εκατομμύρια λέξεις γράψει και συνεχίζω ακάθεκτος. Δεν έχω εκδώσει όμως. Είμαι λοιπόν αρχάριος ή μέσος συγγραφέας;

Και υπάρχει και ένα ανεδαφικό με το αυτοκίνητο που λες. Εγώ δεν ξέρω να οδηγώ, καθόλου. Δεν έχω ιδέα από αυτοκίνητα. Ξέρω να σου πω τι κάνει κάθε κουμπί και διακόπτης στο πιλοτήριο 777. Ποιο είναι ποιο δύσκολο να οδηγήσεις αυτοκίνητο ή 777; Το δεύτερο αναμφίβολα αλλά δεν είναι ο κανόνας, γιατί στα γράφω αυτά; Γιατί έχεις παρασυρθεί από τις θετικές επιστήμες και εφαρμόζεις στην λογοτεχνία κανόνες όπως σε αυτές, το προς τρίτα ίσα και προς αλλήλα ίσα είναι κανόνας των μαθηματικών, δεν ειναι γενικής εφαρμογής, οπως και οι κανόνες της κάμερας (τηλεόραση ή κινηματογράφος) δεν ισχύουν για το μυθιστόρημα.

  • Thanks 2
Link to comment
Share on other sites

Σωστός! Απλά στο σχήμα του λόγου μου βγήκε έτσι!

(το οδηγείς στην τροχοδρόμηση ωστόσο! και μάλιστα μέχρι 25 μίλια την ώρα)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δεν είχα σκοπό να ποστάρω στο τόπικ   καθότι αυτή τη φορά είχα πει να ακολουθήσω μία λογική  panem et circenses αλλά η μοίρα τα έφερε ώστε να   διαβάσω ψες βράδυ και σήμερα πρωί   ένα θεσπαίσιο βιβλιαράκι που είναι πιο  κοντά  στην νοοτροπία Ντίσκο.  Πρόκειται για μια τεράστια υπερβολή τίγκα στις ιδέες  που  μασκαρεύεται σαν  αστυνομική ιστορία  και που οι χαρακτήρες είναι βασικά κινούμενα σκηνικά. Από την άλλη  βέβαια το βιβλίο  ήταν  εξαιρετικό.

Θα πρότεινα  λοιπόν, στον φίλο Ντίσκο (για να το δούμε βέβαια και από την ανάποδη πλευρά:  και σε όποιον νομίζει ότι μία πραγματικά  καλή ιστορία  πρέπει  σώνει και καλά να βασίζεται σε χαρακτήρες)  να διαβάσει την Seventh Hypothesis του Paul Halter.  Θα  δει δηλαδή ότι μια  καλή ιδέα μπορεί να σταθεί και μόνη της, χωρίς να έχει ανάγκη χαρακτήρες και τέτοια, αρκεί να είναι  πραγματικά καλή και μη τετριμμένη.  Από εκεί πηγάζει  νομίζω μεγάλο μέρος του γιατί  ενδεχομένως να μην μας αρέσουν οι  ιστορίες σου ^_^

Επίσης να μου κάνετε και λάικ στο αντίστοιχο ποστ στην ενότητα της αστυνομικής λογοτεχνίας που σας  άνοιξα τα μάτια :lol::lol:

Edited by jjohn
  • Like 1
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

Και σου δίνουμε και μια ανάποδη που έχεις να γράψεις και εσύ τίποτα από την εποχή των δεινοσαύρων!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..