Ο άνδρας που σκεφτότανε πολύ

[jjohn]

Συγγραφέας: Εγώ

Λέξεις: 1464

Βία/Σεξ: μπααα

Σχόλια: Μικρό φλασάκι που έγραψα σήμερα με ιδέα που μου ήρθε σήμερα.  Πριν από ενάμιση  χρόνο  προσπαθούσα να λυσω αυτό 'πώς να σκοτώσεις άνθρωπο που διαβάζει σκέψεις'  (άπιστοι θωμάδες να η απόδειξη). Σήμερα εντελώς στο ξεκάρφωτο μου ήρθε μια έμπνευση, που δεν είναι ακριβώς  αυτό και που δεν θεωρώ  ότι αξίζει περαιτέρω ανάλυση.  Πήρα την ιδέα, της πέρασα και λίγη κουλαμάρα και ωρίστε. Ελπίσω να σας αρέσει. Στην αρχή έλεγα να το περιπλέξω με λίγο σπάγγο και δηλητήρια, αλλά ας το αφήσουμε για άλλη φορά

Σκοπός μου δεν ήταν να γράψω μια ιστορία που να βασίζεται στους χαρακτήρες, αλλά στη πλοκή. Όταν έχεις τόσο λίγο χώρο δε μπορείς να εστιάσεις και στα δύο, οπότε επέλεξα να εστιάσω στη πλοκή και  χρησιμοποίησα μια γρήγορη  γραφή  όπου οι χαρακτήρες είναι κινούμενα σκηνικά.  Όποιος περιμένει να διαβάσει μια ιστορία  κοινωνικοπολιτικό  ή θρίλερ σαν στην Σιωπή των Αμνών ή  τα βιβλία του Μάρκαρη μάλλον θα απογοητευτεί. Τώρα  κάποιος θέλει ιστορίες σαν του Halter,  το Conan και το Kindaichi ελπίζω να μην απογοητευτεί.  

 

σποιλερ για μετά την ανάγνωση:

καραπροβλέψιμο έτσι; γι' αυτό βαριόμουν να το αναπτύξω παραπάνω

ο_ανδρας_που_σκεφτότανε_πολύ.pdf

Edited February 24, 2018 by jjohn

[Morfeas]

Καραπροβλέψιμο, σίγουρα όχι. Κι αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου δεν βγάζει νόημα.

Spoiler

Καταρχάς, γιατί να χτυπήσει την πόρτα; Μπαίνεις από το παράθυρο. Επίσης για τόσο επαγγελματίας, υπερβολικά χαζό λάθος (πρώτάρη και ούτε), γενικά αισθάνθηκα να μου τάζεις κάτι καλό και έξυπνο και στο τέλος να με ξεγελάς, σαν να διαβάζω ιστορία του Χάρι Πότερ και να καταλήγει στην εξήγηση ότι ο Βόλντεμορτ είναι εξωγήινος. Έχεις έναν άνθρωπο που πολλοί άνθρωποι θα είχαν κίνητρα να σκοτώσουν, αλλά τελικά το κίνητρο είναι άσχετο κι εμφανίζεται τελευταία παράγραφο (κι ούτε μας πολυνοιάζει). Άσχημη ιδέα δεν είναι, αλλά το πώς μας τη σερβίρεις μου φαίνεται προβληματικό κι αδικεί την ίδια την ιδέα.

Τέλος, επειδή Ντίσκο-ντίσκο-παρτιζάνι ιζ ιν δι ερ, το να έχει μια ιστορία χαρακτήρες και να επενδύει σ’ αυτούς δεν σημαίνει ότι πρέπει να βγάζουν μονόλογο κάποια στιγμή που να δείχνει τα παιδικά τους τραύματα ούτε να συζητάνε για την αδικία του κόσμου. Μπορεί να μην χρειαστεί να μιλήσουν καθόλου μες στο διήγημα, αρκεί να βγάζουν νόημα οι πράξεις τους, να είναι τρισδιάστατοι και να μην μοιάζουν ως κινούμενα σκηνικά. Το να μην θέλει να το κάνει αυτό μια ιστορία δεν είναι κακό (αν και μεταξύ μας, στο αστυνομικό δεν ξέρω αν γίνεται, ακόμη κι η Αγκάθα Κρίστι που κάνει αυτό που σ’ αρέσει να κάνεις κι εσένα έχει χαρακτήρες που βγάζουν νόημα, συνήθως και πριν και μετά τις τελικές αποκαλύψεις), απλώς νομίζω ότι βοηθά, ιδίως όταν όλα τα υπόλοιπα δεν είναι στο peak. Δηλαδή αν έχεις μια γαμάτη ιδέα, γιατί να μην την επενδύσεις με χαρακτήρες που να βγάζουν νόημα και να μην αλλάζουν υπόσταση κάθε τρίτη σελίδα, αλλά με άδεια ανδρείκελα, ιδίως από τη στιγμή που δεν θα σου χαλάνε την ιδέα;

Εγώ δεν είχα πρόβλημα γενικώς με τους χαρακτήρες του διηγήματος, είχα πρόβλημα με το ότι κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα στο πλαίσιο που τα τοποθετείς (και κάτι που θα το ξέρεις: το να εμφανίζεις τον δολοφόνο τελευταίες γραμμές χωρίς καμία προοικονομία δεν είναι και ό,τι καλύτερο για ένα αστυνομικό). Πάντως νομίζω ότι η γραφή σου έχει αρχίσει να σταθεροποιείται (την παίρνει να βελτιωθεί κι άλλο, ιδίως αν προσέξεις και λεπτομέρειες, γιατί σ’ αυτήν δεν έριξες πάνω από 2 ματιές πριν την ανεβάσεις) και πιστεύω ότι κι αυτά που σου λέω εγώ, τα έχεις σκεφτεί κι εσύ ως έναν βαθμό (το επόμενο βήμα θα είναι να τα προλαβαίνεις, να καλύπτεις μόνος σου τις τρύπες, έστω με ψευτοεξηγήσεις – ακόμη και να συνεχίσουν να μην βγάζουν νόημα, τουλάχιστον δεν θα κάνουν και μπαμ).

Όπως και να έχει, χαίρομαι που σε διάβασα.

[jjohn]

Χεχε, καλά  ντε μη βαράς

Συμφωνώ στο  ότι ο σωστός

 

επαγγελματίας δολοφόνος    μπουκάρει τη νύχτα ενώ ο μαν κοιμάται και κάνει την δουλειά του εύκολα

, αλλά όπως  είπα είναι η βασική ιδέα πίσω από την  ιστορία που με εξιτάρει  όχι τόσο αυτή η εκδοχή που περιγράφω εδώ(το είπα και μόνος μου ότι 'δεν αξίζει περαιτέρω ανάλυση' ) 

Εκεί που θα διαφωνωσυμφωνησω είναι στο

 

ότι η λύση ήρθε στο ξεκάρφωτο (πέραν του δράστη που βασικά βαριόμουν πώς να τον εντάξω και να το κρατήσω μικρό οπότε εκεί συμφωνώ

 ) με την έννοια ότι τα στοιχεία είναι εκεί (ειδικά αυτό με το  λάθος σπίτι του γιατρού) και έχω και meta-hint  για τις συμπτώσεις και τα ατυχήματα πιο πάνω   

Βασικά αυτό είναι ένα σφηνάκι καθώς προσπαθώ να ξαναβρω όρεξη για γράψιμο. Να περιμένετε κι άλλα τέτοια πιθανώς 

Τώρα η όλη εισαγωγή στα σχόλια ήταν γραμμένη έτσι ολίγον για το  τρολλάρισμα όπως θα κατάλαβες  Εννοείται αγαπάμε -και - χαρακτήρες 

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση 

Edited February 24, 2018 by jjohn
είμαι χαζός και αφήνω δύο spoiler boxes το ένα μετά το άλλο ^_^

[Ballerond]

Γεια σου, τζον τζον.

Διάβασα κι εγώ την ιστορία σου κι έχω να πω τα εξής:
Ξαναγράψε την, σε α' πρόσωπο, από την πλευρά του Αμπε μπα Μπομ (όπως λεγόταν αυτός). Νομίζω θα έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον. Και μπορεί να γίνει σε στυλ ανάκρισης, που του κάνει ο αστυνόμος.
Σε όλα τα υπόλοιπα, συμφωνώ με τον Μορφέα (επίσης, ρε συ, με κούρασαν τα άστοχα κενά που άφηνες ανάμεσα σε λέξεις. Μία ήταν μικρά, μία μεγάλα, μία υπερτεράστια. Στρώσε το λίγο παραπάνω )

[jjohn]

Α.... μία μου λέτε να γράψω   τρίτο πρόσωπο και τώρα  μου λέτε να γράψω πρώτο πρόσωπο  Αποφασίστε 

Ωραία η ιδέα σου φίλτατε μοδεράτορα, θα την έχω στα υπόψιν μου για μελλοντικές ιστορίες, αφού αυτή  δεν πρόκειται να διορθωθεί παραπάνω(δεν το αξίζει θεωρώ )

Αυτό με τα κενά  πρέπει  το κοιτάξω γιατί μου το 'χει και ο μορφέας πριν δύο χρόνια και -το κυριότερo-   ο καθηγητής μου  

 Η αλήθεια είναι ότι λύνεται  σε τρία δευτερόλεπτα με  replace " " --> " " και 3-4 επαναλήψεις, απλά είμαι τεμπέλης  

Ευχαριστώ πολύ!

Α μιας και ανέφερες τον τιτανοτεράστιο χαρακτήρα Αμπε Μπα Μπουμ  να απαντήσω σε κάτι για τον μορφέα που ξεχάστηκα πιο πάνω

 

στην αρχή έλεγα να δικαιολογήσω το λάθος του δολοφόνου ότι μπέρδεψε τα  γραμματοκιβώτια που  επειδή τα ονόματα μοιάζουν -είχε και ομίχλη ξέρω 'γω-  αλλά μάντεψε βαριόμουνα 

 

Edited February 24, 2018 by jjohn

[jjohn]

Λοιπόν,  ψήθηκα, αύριο θα γράψω  το 'τελικά υπάρχει κι άλλος άνδρας που σκέφτοτανε πολύ'  

stay tuned για να δείτε  πόσο καλά ανακυκλώνουμε υποθέσεις.

 

 

[John Ernst]

Καλό ξεκίνημα για μένα βιαστικό τελείωμα. Και θα το εξηγήσω αμέσως. Ξεκινάς σε ένα φανταστικό κόσμο ο οποίος σου δίνει την εντύπωση μιας παλιάς ιστορίας. Το όλο σκηνικό ενός Βασιλείου με χαμηλά σπίτια είναι πολύ όμορφο. Κι αν δεν είναι ακριβώς αυτό που έχεις σαν σκηνικό στο μυαλό σου ίσως πρέπει να το αναπτύξεις καλύτερα. Αυτό κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί και τη σκηνή του φόνου ο δολοφόνος χτυπάει την πόρτα μαχαιρώνει και εξαφανίζεται. Στο τελείωμα όμως υπάρχει το ζήτημα. Ο διάλογος σου στερείται περιγραφής. Κάποιος μαθαίνει ότι θέλουν να τον σκοτώσουν αλλά δεν σταματάει να μιλάει Δεν κάθεται σε μία καρέκλα δεν κάνει κάτι που να δείχνει ότι ανησυχεί. Και εκεί φτάνουμε στο αποκορύφωμα. Η τελευταία έκφραση σου "ο Χιουζ είχε να το λέει  ότι έλυσε την υπόθεση Χωρίς να ξέρει το δολοφόνο" είναι λάθος. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ Το αντίθετο ένας άνθρωπος να ψάχνει για δολοφόνο και τον ξέρει από την αρχή

[jjohn]

Ευχαριστώ για το σχόλιο και την ανάγνωση! Η αλήθεια είναι ότι έχεις δίκαιο για τη τελευταία φράση, απορώ πως δεν μου σκάλωσε όταν το έγραψα.

Ναι, συμφωνώ για το  τέλος ότι στερείται περιγραφής, το έγραψα πολυ βιαστικά, είναι η αλήθεια. Αν το έγραφα κανονικά μάλλον θα μου έβγαινε γύρω στις 8-9 χιλιάδες!

 

Τεσπα  μιας και απαντάω, όπως είπα, σκέφτομαι να γράψω μία δεύτερη εκδοχή , απλα δεν εχω χρόνο και εκει περιγραφώ συνοπτικα τα εξής:

δεν υπάρχει επαγγελματίας δολοφόνος. Το υποθετικο μπέρδεμα σπιτιών είναι red herring από τον κανονικό κακό(θα το ενσωματωσω πιο καλα- αλλαγμενα γραμματοκιβωτια και καλα φάρσα απο παιδις που μπερδεψαν τον επαγγελματία ετς) που μπαίνει απ'το παράθυρο τον σκοτωνει και αφήνει το πτώμα στην πορτα μπροστά και ανοίγει την πορτα ελάχιστα σαν να  φαίνεται κλειστη. Μετα  βγαίνει και παει μπροστα οπου εχει τον γείτονα να κοιταει προς το σπίτι, κλωτσαει ελαφρά τη πορτα για να ανοιξει ελάχιστα, μαχαιρώνει τον αερα και φεύγει δημιουργώντας ολη τη ψευδαίσθηση οτι μαχαιρώθηκε στην πόρτα  με το καλημέρα

Τώρα πότε θα την γράψω ούτε γω δε ξερω

[Domenico]

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος με τα σχόλια, καθώς σου επισυνάπτω το κείμενο σου σε μορφή pdf με ένα μικρό edit που έκανα. 

 

Θετικά:

1. Μου άρεσε η ιδέα σου. Σε αντίθεση με αυτό που νομίζεις, δεν ήταν προβλέψιμη. Θα ήταν προβλέψιμο αν στο τέλος αποδεικνυόταν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Ισχύει, βέβαια, αυτό που σου είπε ο Μορφέας για το τέλος. Νομίζω δεν χρειάζεται να το αναλύσω περαιτέρω. Θα ήθελα πάντως να διαβάζω αυτή την ιστορία σε βιβλίο. Με περισσότερες λεπτομέρειες και πιο καλά δομημένη υπόθεση. 

2. Η αρχική εικόνα ήταν πολύ ωραία, σαν μια ιστορία της Άγκαθα Κρίστι τοποθετημένη σε έναν φανταστικό κόσμο. Σταδιακά, δυστυχώς, άρχισε να χάνει. Θα το εξηγήσω καλύτερα στα αρνητικά. 

3. Η δράση ήταν γρήγορη και δεν βαριόμουν.  

 

Αρνητικά:

1. Επικρατεί ένας πανικός αναφορικά με την στίξη (σου την έχω διορθώσει-κατά την κρίση μου, φυσικά-με γαλάζιο χρώμα).

2. Η επιλογή των ονομάτων δυσκολεύει την ανάγνωση. Μέχρι και εσύ μπερδεύτηκες, νομίζω: Όταν ο Χιουζ πάει στο σπίτι του Άμπε Μπα Μπουμ για να συζητήσουν για το φόνο του Μπλιμ Μπλομ, μας λες πως ο Μπλουμ κάθισε στον καναπέ του. Είναι η μοναδική φορά που αυτό το όνομα εμφανίζεται στο κείμενο. 

3. Ο διάλογος ήταν στεγνός. Γιατί δεν χρησιμοποιείς το περιβάλλον για να τον κάνεις πιο ζωντανό; Είναι σε ένα δωμάτιο έτσι; Τι βλέπουν/ακούν/μυρίζουν/νιώθουν; Για παράδειγμα, ο καναπές είναι κόκκινος, οκ. Πώς τον αισθάνεται όμως κάποιος στην αφή; 

4. Σε αρκετά σημεία είσαι πολύ προφορικός. Εκφράσεις όπως "να την κάνει" ή "ήταν καλό ανθρωπάκι" μου θυμίζουν λιγάκι ταινία με τον Θανάση Βέγγο. Η έκφραση σου θέλει δουλίτσα. 

5. Δεν με πείθει η κοσμοπλασία. Καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται για κάποιο έπος 800 σελίδων, αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να μην πετάς αναφορές σε μάγους και δράκους, αν μετά κάνεις λόγο για μπάτσους, ιατροδικαστές και κουδούνια; Δεν μπόρεσα να τοποθετήσω την κοινωνία που περιγράφεις πουθενά. Είναι αρχαία, μεσαιωνική, νεότερη, σύγχρονη, μελλοντική; Γι' αυτό αναφέρω πιο πάνω πως σταδιακά η πολύ όμορφη αρχική εικόνα που μας έδωσες άρχισε να χάνει.

103. Ο αριθμός των έξτρα κενών στο σύνολο του κειμένου. Στο αρχείο θα τα δεις με ένα σύμβολο σαν σταυρουδάκι. 

 

Αυτά. Τώρα θα σου εξηγήσω λίγο το αρχείο.

ροζ: προφορικότητα 

πορτοκαλί: γραμματικές ασυνέχειες

πράσινο: κάποιοι υπερσυντέλικοι που νομίζω πως μπορούν να φύγουν (γενικά χρησιμοποιείς αυτό τον χρόνο υπερβολικά. Θεωρώ πως αποδυναμώνει το κείμενο σαν σύνολο, καθώς δημιουργεί μια αποστασιοποίηση του αναγνώστη. Με κάνει, δηλαδή, να νιώθω πως μου μιλάει ο συγγραφέας και όχι οι χαρακτήρες. Σημείωσε όμως ότι αυτό ίσως είναι απλά προσωπικό μου γούστο και όχι απαραίτητα λάθος.

γαλάζιο: διορθώσεις στην στίξη

μοβ(ίσως φαίνεται σαν σκούρο μπλε): επαναλήψεις που με ενόχλησαν. Για παράδειγμα, λες κάπου "αντιλήφθηκε πως σε μερικές μέρες θα μπορούσε να αντιληφθεί". 

σχόλια σε πινακάκια: δικοί μου σχολιασμοί. Γενικά, σχολιάζω με στόχο να υποδείξω το λάθος σου με χιούμορ. Δεν έχω καμία πρόθεση να σε προσβάλω (αυτό το σημειώνω γιατί δεν γνωριζόμαστε προσωπικά και συνεπώς μπορεί να θεωρήσεις τον σχολιασμό μου κακεντρεχή). 

ψηλός σταυρός: έξτρα κενό.

 

Σίγουρα θα δοκιμάσω και άλλες ιστορίες σου, αλλά θα σε συμβούλευα να τις κάνεις ένα χοντρό έντιτ πριν τις ανεβάσεις. Για να επικεντρώνομαι πιο πολύ στα θετικά το λέω, μη νομίζεις.  

jpg2pdf.pdf

edit: Μη δίνεις σημασία στις διορθώσεις κομμάτων και τελειών που βρίσκονται εκτός εισαγωγικών και σου τα έβαλα μέσα. Το λάθος είναι δικό μου.

Edited March 30, 2018 by GaiusJuliusCaesarAugustus

[jjohn]

Ευχαριστώ πολύ Κυριάκο για την ανάγνωση, με τόσους σταυρούς νεκροταφείο μου το έκανες το κείμενο 

Νομίζω πάντως ξόδευσες πιο πολύ  χρόνο απ'ό,τι εγώ  στο κείμενο

Ναι, γενικά, αυτό ήταν τεμπέλικο φλασάκι που γράφτηκε στο πόδι Σάββατο πρωί και  δεν το κοίταξα πάνω από δύο φορές.  Δεν γράφω συνήθως έτσι, τόσο πρόχειρα (αν και αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν γράφω γενικώς :P)  

Ευχαριστώ πάντως ξανά για την ανάγνωση και τον χρόνο που αφιέρωσες! 

 

[gismofbi]

Διαβασα κι εγω την ιστορια σου φιλε. Η ιδεα μου αρεσε πολυ και ειχα μεγαλη περιέργεια να δω τι θα συμβει. Μπορουσες να κανεις παπάδες εκει περα. Καταλαβαινω πως ηταν οπως ειπες ενα τεμπελικο τρολοφλασακι αλλα μου φανηκε λιγο τσαπατσουλικο. Ελεγες για μαγους και δρακους και μετα για αστυνομους και ιατροδικαστες κι ετσι δεν καταλαβα σε τι κοσμο βρισκομουν. Επισης τα ονοματα δεν ξερω αν μπηκαν για κωμικους λογους αλλα για μενα οχι μονο δεν λειτουργησαν αλλαμε μπερδευαν κιολας. Τελος, το τελος. Πολυ αποτομο, βιαστικο και μη πειστικο. Η τελευταία σου φραση εμενα μου αρεσε οπως και γενικα ολο το το κείμενο απλα θα ηθελα το κατι παραπανω επειδη ξερω πως μπορεις. Ανυπομονω για τη δεύτερη απόπειρα.