Προσωπική έκδοση vs συμμετοχή σε συλλογικά έργα

[AlienBill]

Θεωρείτε ότι η συμμετοχή σε συλλογικά έργα και οι διακρίσεις σε διαγωνισμούς είναι ένας καλός τρόπος να γνωρίσει κάποιος συγγραφείς του φανταστικού; Ή μήπως το όνομά τους χάνεται μεταξύ πολλών άλλων και ξεχνιέται γρήγορα;

Αγοράζει ο Έλληνας συλλογικά έργα ή προτιμάει τις προσωπικές δουλειές;

Θεωρώ ότι είναι καλό να συμμετέχουμε σε διαγωνισμούς και σε συλλογικά έργα, διότι είναι τα μόνα μέσα που έχουμε προκειμένου να αντιληφθούμε ότι "κάτι κάνουμε καλά". Διότι στις προσωπικές εκδόσεις, όλο και κάποιος καλοθελητής θα βρεθεί να πει ότι κάναμε αυτοέκδοση (και άντε να πείσεις μετά ότι δεν έκανες), ότι η αυτοέκδοση δεν μετράει, ότι όσοι είπαν καλά λόγια για το έργο μας είναι κολλητοί μας κλπ. Τα ξέρουμε, τα ακούμε κάθε μέρα και τα έχουμε εμπεδώσει.

Αντίθετα στο συλλογικό έργο, η εκάστοτε εκδοτική μας εμπιστεύεται για τη δουλειά μας καθεαυτή. Επομένως μπορούμε να πάρουμε κουράγιο ότι "κάτι κάνουμε καλά" με έναν πιο αντικειμενικό τρόπο από την προσωπική έκδοση. Ειδικά αν έχουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση, αυτό βοηθάει πολύ. Διότι με τόσα που λέγονται εδώ κι εκεί, είναι εύκολο κάποιος με χαμηλή αυτοπεποίθηση να βγάλει το συμπέρασμα για τον εαυτό του ότι είναι μάπα συγγραφέας.

[Ιρμάντα]

Χμ. Σε κάποια από τα παραπάνω η απάντηση είναι ναι και σε κάποια άλλα όχι.

• Οι διαγωνισμοί, όπως διεξάγονται, μπορεί να είναι μία καλή ευκαιρία για να ξεκινήσει κάποιος την καριέρα του. Αν είναι κάπως (λέω, κάπως) πιο φτασμένος, μπορεί να είναι χάσιμο χρόνου για αυτόν.
• Ο Έλληνας γενικά δεν αγαπάει τόσο τις συλλογές. Απόδειξη ότι οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι δεν βγάζουν συλλογές και το αναφέρουν και ρητά όταν πάει κάποιος να καταθέσει το έργο του. Μόνο μυθιστορήματα.
• Όσον αφορά στην αυτοέκδοση, μπορεί να ανατριχιάζουμε και να τσινάμε αλλά δεν είναι και τόσο ολέθριο πια. Υπάρχουν και συμφωνίες που συμφέρουν τον συγγραφέα και εκδοτικοί οίκοι που προσέχουν την ποιότητα των αυτοεκδόσεων. Με την έννοια ότι δεν δέχονται τα πάντα -όλα απλώς και μόνο επειδή κάποιος τους πληρώνει. Κυρίως όμως για πρωτοεμφανιζόμενους η αυτοέκδοση δεν είναι καν τόσο ασυνήθιστη, για να γίνει ο οποιοσδήποτε δαχτυλοδεικτούμενος.
• Όσον αφορά σε διαγωνισμούς δεν έπεται ότι θα πιστέψει το κοινό ότι, ναι, καταφέραμε να μπούμε σε μία συλλογή άρα είμαστε καλοί. Ένας διαγωνισμός μπορεί να έχει κακές συμμετοχές και απλώς να επιλεγούν οι λιγότερο άθλιες. Ένας διαγωνισμός μπορεί να έχει μη έμπειρους (ή και κακόγουστους) κριτές. Εννοώ, σε καμία περίπτωση η ποιότητα δεν είναι εγγυημένη. Ίσα ίσα, θα έλεγα εγώ. Ένα διήγημα μπορεί να είναι απλώς μία καλή στιγμή. Ή μία λιγότερο καλή στιγμή, αναλόγως πόσο πετυχημένο είναι. Όμως στο εύρος ενός μυθιστορήματος μπορούμε να εκτιμήσουμε και να αξιολογήσουμε καλύτερα έναν συγγραφέα. Στις επιμέρους αρετές και αδυναμίες του.
• ....τελείως άλλη ιστορία βέβαια αν έχει ο συγγραφέας αυτός μία αμιγώς προσωπική συλλογή. Μιλάς για έργα όπου οι συμμετέχοντες είναι πολλοί και σε αυτό αναφέρομαι.

[AlienBill]

2 hours ago, Ιρμάντα said:

 

• Όσον αφορά σε διαγωνισμούς δεν έπεται ότι θα πιστέψει το κοινό ότι, ναι, καταφέραμε να μπούμε σε μία συλλογή άρα είμαστε καλοί. Ένας διαγωνισμός μπορεί να έχει κακές συμμετοχές και απλώς να επιλεγούν οι λιγότερο άθλιες. Ένας διαγωνισμός μπορεί να έχει μη έμπειρους (ή και κακόγουστους) κριτές. Εννοώ, σε καμία περίπτωση η ποιότητα δεν είναι εγγυημένη. Ίσα ίσα, θα έλεγα εγώ. Ένα διήγημα μπορεί να είναι απλώς μία καλή στιγμή. Ή μία λιγότερο καλή στιγμή, αναλόγως πόσο πετυχημένο είναι. Όμως στο εύρος ενός μυθιστορήματος μπορούμε να εκτιμήσουμε και να αξιολογήσουμε καλύτερα έναν συγγραφέα. Στις επιμέρους αρετές και αδυναμίες του.
•  

Συμφωνώ απόλυτα με όλα Ιρμάντα, απλώς να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι σε πολλούς διαγωνισμούς και συλλογικά έργα. Γιατί την πρώτη φορά η επιτροπή μπορεί να ήταν κακόγουστη και η στιγμή καλή, αλλά τη δεύτερη; Την τρίτη; Την τέταρτη; Από κάποιο σημείο κι επειτα δεν είναι θέμα επιτροπής ή στιγμής. Αλλά και πάλι θεωρώ ότι όλα αυτά αποτελούν ένδειξη και όχι απόδειξη για την ποιότητα ενός έργου.

Αντικειμενική εγγύηση ποιότητας θα είχαμε αν υπήρχε π.χ. μια παντογνώστρια τεχνητή νοημοσύνη που να μπορούσε να πετύχει το 100% στην εκτίμηση της ποιότητας γιατί στους ανθρώπους οι απόψεις ποικίλλουν.

Και τα επιστημονικά περιοδικά αξιολογούνται με συντελεστές ως προς την εγκυρότητά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα άρθρα ενός από αυτά που έχει υψηλό συντελεστή είναι το ίδιο έγκυρα.

Εννοείται ότι για την αυτοέκδοση συμφωνώ μαζί σου. Μάλιστα πριν λίγα χρόνια που το ελληνικό φανταστικό είχε μόλις αρχίσει να μπουσουλάει στις εκδόσεις, ήταν η μόνη επιλογή. Αν δεν υπήρχε η αυτοέκδοση στο φανταστικό, τώρα δεν θα υπήρχε και η "κανονική".

Edited March 18, 2018 by AlienBill

[Ιρμάντα]

Όχι, θα έλεγα ότι ποτέ δεν αγγίξαμε τόσο ζοφερά βάθη κακομοιριάς ως είδος. Μόνη επιλογή η αυτοέκδοση δεν υπήρξε ποτέ. Απλά κάποιοι εκδότες το ζήτησαν, κάποιοι συγγραφείς το δέχτηκαν και κάποιοι (τόσο εκδότες όσο και συγγραφείς) κακόμαθαν. Οι μεν γιατί αποφάσισαν να παίρνουν λεφτά πάντα και οι δε γιατί πίστεψαν πως όσο κακή και αν ήταν η δουλειά τους, εφόσον την πλήρωναν θα έβρισκαν πάντα κάποιον να την προωθήσει. Η ελληνική κακοδαιμονία: Για να Βρεις Δουλειά πρέπει να έχεις ήδη στο Βιογραφικό σου την Πρώτη σου Δουλειά, ή για να Βγάλεις Βιβλίο πρέπει να έχεις ήδη Βγάλει το Πρώτο σου Βιβλίο, ισχύει μεν αλλά δεν ήταν και η μόνη επιλογή.

[AlienBill]

Το 2014 υπήρχαν μόλις τρεις εκδοτικές που εξέδιδαν αποκλειστικά ελληνικό φανταστικό στην Ελλάδα. Ολες με αυτοέκδοση.

Μετά ιδρύθηκαν πολλές άλλες που κάνανε το ίδιο.

[Ballerond]

Οι διαγωνισμοί κι οι συλλογικές εκδόσεις κάνουν αρκετά πράγματα. Βοηθάν κάποιον που ξεκινάει τώρα να δοκιμάσει την τύχη του, να βάλει πειθαρχία στη γραφή του, να ακουστεί κάπως το όνομά του και να "φτιάξει" ένα μικρό βιογραφικό.

Βέβαια, σε όλα αυτά παίζει ρόλο ποιος διοργανώνει τον διαγωνισμό και με τι όρους.

Έχω ενθουσιαστεί σε διαγωνισμούς που πήρα μέρος όπως κι έχω μετανιώσει οικτρά για άλλους.

Ένα πράγμα μόνο, Βασίλη, δεν κάνουν οι διαγωνισμοί. 

Δε σου λένε σε καμία περίπτωση ότι κάνεις "κάτι καλά". 

Απλά η ιστορία σου επιλέχθηκε ανάμεσα από άλλες, από 2-3-4 συγκεκριμένους ανθρώπους, για Χ,Υ λόγους (κι όχι πάντα επειδή ήταν η καλύτερη). Αυτο δε λέει τίποτα.

Κάτι το κάνεις καλά όταν μετά από χρόνια κόσμος σε διαβάζει ακόμα. Ψάχνει τα προσωπικά σου έργα. Σε αναγνωρίζει. Λαμβάνεις σωρεία κριτικών (και θετικών και αρνητικών). Αν το κάνεις ΠΟΛΥ καλά, βραβεύεσαι κι όλας.

Αλλά σε καμία περίπτωση δε το κάνεις καλά επειδή κάποιος έβαλε την ιστορία σου μαζί με άλλες 20 και σου πούλησε το αντίτυπο 15 ευρώ.

 

Έχω 7 ιστορίες μου σε συλλογές (περιμένω άλλη μία). Δεν κάνω τίποτα ακόμα καλά. Έχω ΠΟΛΥ δρόμο για να κάνω κάτι καλά. Και το sff με βοηθάει πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο διαγωνισμό εκεί έξω.

Αυτά.

[Solonor]

12 hours ago, AlienBill said:

Μάλιστα πριν λίγα χρόνια που το ελληνικό φανταστικό είχε μόλις αρχίσει να μπουσουλάει στις εκδόσεις, ήταν η μόνη επιλογή. Αν δεν υπήρχε η αυτοέκδοση στο φανταστικό, τώρα δεν θα υπήρχε και η "κανονική".

Οκ, για να σβηστεί το πρώτο μου post σημαίνει πως σοβαρολογούσες τελικά.

1. Επειδή εσύ μπήκες στο φανταστικό πριν λίγα χρόνια δεν σημαίνει πως ολόκληρη η σκηνή άρχισε τότε να μπουσουλάει. Αν έψαχνες λίγο θα έβρισκες ονόματα όπως Φλωράκης, Φιαμού, Μπαλάνος κλπ.

2. Δεν ήταν ποτέ η αυτοέκδοση η μόνη επιλογή. Μεγάλοι και μικροί εκδοτικοί έβγαζαν σταθερά βιβλία. Όχι πολλά, αλλά έβγαζαν.

3. Η αυτοέκδοση δεν υποστήριξε ποτέ την κανονική έκδοση. Οι σκουπιδοφάγοι εκδοτικοί κάνουν πολλά: βγάζουν κέρδη, απομακρύνουν αναγνώστες, δίνουν λόγους να μας αποκαλούν παραλογοτεχνία. Ωστόσο δεν φέρνουν αναγνώστες στον χώρο, καθώς οι περισσότεροι που αυτοεκδίδουν σε αυτούς τους σκουπιδοφάγους ή με συνέκδοση ή με τα έξοδα πληρωμένα, επειδή έχουν έναν τρόπο να προωθήσουν τη μια χούφτα αντίτυπά τους σε 2-3 παρουσιάσεις και σάητ, δεν κάνουν τον κόπο ούτε οι ίδιοι να διαβάσουν καλά-καλά τα βιβλία των υπόλοιπων.

Όπως π.χ. εσύ που πιστεύεις πως το φανταστικό ξεκίνησε να μπουσουλάει πριν λίγα χρόνια. 

Είναι εντυπωσιακό πόσες ανακρίβειες μπορούν να συμπεριληφθούν σε λίγες λέξεις. Η μαγεία της γλώσσας.

[AlienBill]

51 minutes ago, Solonor said:

Οκ, για να σβηστεί το πρώτο μου post σημαίνει πως σοβαρολογούσες τελικά.

1. Επειδή εσύ μπήκες στο φανταστικό πριν λίγα χρόνια δεν σημαίνει πως ολόκληρη η σκηνή άρχισε τότε να μπουσουλάει. Αν έψαχνες λίγο θα έβρισκες ονόματα όπως Φλωράκης, Φιαμού, Μπαλάνος κλπ.

2. Δεν ήταν ποτέ η αυτοέκδοση η μόνη επιλογή. Μεγάλοι και μικροί εκδοτικοί έβγαζαν σταθερά βιβλία. Όχι πολλά, αλλά έβγαζαν.

3. Η αυτοέκδοση δεν υποστήριξε ποτέ την κανονική έκδοση. Οι σκουπιδοφάγοι εκδοτικοί κάνουν πολλά: βγάζουν κέρδη, απομακρύνουν αναγνώστες, δίνουν λόγους να μας αποκαλούν παραλογοτεχνία. Ωστόσο δεν φέρνουν αναγνώστες στον χώρο, καθώς οι περισσότεροι που αυτοεκδίδουν σε αυτούς τους σκουπιδοφάγους ή με συνέκδοση ή με τα έξοδα πληρωμένα, επειδή έχουν έναν τρόπο να προωθήσουν τη μια χούφτα αντίτυπά τους σε 2-3 παρουσιάσεις και σάητ, δεν κάνουν τον κόπο ούτε οι ίδιοι να διαβάσουν καλά-καλά τα βιβλία των υπόλοιπων.

Όπως π.χ. εσύ που πιστεύεις πως το φανταστικό ξεκίνησε να μπουσουλάει πριν λίγα χρόνια. 

Είναι εντυπωσιακό πόσες ανακρίβειες μπορούν να συμπεριληφθούν σε λίγες λέξεις. Η μαγεία της γλώσσας.

Για το 1. έχω αναφερθεί πολλές φορές στην ελληνική σκηνή του Φανταστικού που υπήρχε στη δεκαετία του 90 και στις αρχές του 2000. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως "ανθηση" τις σποραδικές εκδόσεις που γίνονταν τότε. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα ότι το ελληνικό φανταστικό ήταν εντελώς νεκρό. Αυτό εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν γιατί κάποιος μπορεί να κάνει μια ιστορική αναδρομή από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και να εντοπίσει κάποιες προσωπικές εκδόσεις με φανταστική θεματολογία.

Για το 2. Διαφωνώ με το ότι τα έβγαζαν "σταθερά". Επίσης γνωρίζω από το 2000-2010 αρκετούς αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού. Η Ρώμη δεν χτίζεται σε μία μέρα.

Για το 3. Εδώ διακρίνω κάποια γενίκευση, απαξίωση και σκληρές εκφράσεις. Δεν μπορώ να συμφωνίσω σε τίποτα με αυτό. Ειδικά αυτό το "επειδή έχουν έναν τρόπο να προωθήσουν τη μια χούφτα αντίτυπά τους σε 2-3 παρουσιάσεις και σάητ" αγγίζει τα όρια της συνομωσιολογίας. Αυτό αδικεί τα σάιτ που φιλότιμα ενδιαφέρονται για το έργο κάποιων συγγραφέων και που τους προσεγγίζουν για συνεντεύξεις ή κάνουν review ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ.

Αλλά βλέπω ότι υπάρχει μια απάντηση για τα πάντα.

Για την προσωπική έκδοση -> Είναι αυτοέκδοση από σκουπιδοφάγο εκδότη που δυσφημίζει το είδος

Για τη συμμετοχή σε συλλογικά έργα -> Ηταν η καλή στιγμή, η επιτροπή ήταν ανεπαρκής, υπήρξε διαπλοκή με την επιτροπή.

Για τις συνεντεύξεις και reviews στο ίντερνετ -> Ο ίδιος ο συγγραφέας γνώριζε προσωπικά τους διαχειριστές αυτών των ιστοσελίδων, άρα κι αυτά δεν πιάνονται.

Για τις άλλες (θετικές) κριτικές-> Είναι κολλητοί του και διαπλέκονται.

Για τις αρνητικές κριτικές-> Στάχτη στα μάτια.

Προσοχή: Δεν λέω ότι τα παραπάνω δεν γίνονται. Απλά διαφωνω με τη γενίκευση και την ισοπέδωση, αλλά και την τοξικότητα που συνοδευει αυτή τη γενίκευση και την ισοπέδωση. Δεν γίνεται να μπαίνω στο ίντερνετ με διάθεση να ψυχαγωγηθώ και να βλέπω τον κάθε θυμωμένο να ξεσπάει με μένος εναντίον "των σκουπιδοφάγων εκδοτών" , "των διαπλεκόμενων επιτροπών", "των στημένων reviews" και των "διαπλεκόμενων ιστοσελίδων".

Παιδιά, χόμπι είναι! Την τρέλα μας κάνουμε και κάποιοι ενδεχομένως την εκτιμούν. Αλλοι όχι. Μην το παίρνετε τόσο σοβαρα. Δεν κρίνεται το μέλλον της ανθρωπότητας από τα συλλογικά έργα και τις προσωπικές εκδόσεις. Κάποιοι το κάνουμε για τη φάση μας και γιατί το αγαπάμε. Διακρίνω πολύ αρνητισμό και πολύ γκρίνια τελευταία στον χώρο του ελληνικού φανταστικού, από κάποιους που το παίρνουν περισσότερο σοβαρά απ' όσο επιβάλλουν οι περιστάσεις.

Αγαπήστε αυτό που κάνετε και μην γεμίζετε με μίσος τις ψυχές σας. Το παρόν θέμα το άνοιξα γιατί μια φίλη από εδώ μου ζήτησε να είμαι πιο ενεργός στο φόρουμ. Οχι για να ακούσω ότι παίρνω λιγμένα και ότι δεν ξέρω τι λέω. Χαλαρώστε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον Σόλονορ, γενικότερα διακρινω τελευταία μια κουλτούρα αρνητισμού που δεν βοηθά ούτε το χόμπι της συγγραφής, ούτε το ελληνικό φανταστικό γενικότερα.

Μακάρι να μπορούσα με μια κίνηση (π.χ. με μια αγκαλιά) να διώξω τον τόσο θυμό που έχει συσσωρευτεί στον χώρο. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω. Εχω κι εγώ τα νεύρα μου μερικές φορές.

Αλλά συγκρατούμαι σκεπτόμενος το εξής: Οτι στο ίντερνετ δεν είναι καλό να ξεσπάμε τον αρνητισμό και την απαξίωση. Εδώ ας πούμε άνοιξα ένα νήμα να συζητήσουμε για τις συλλογικές εκδόσεις, η Ιρμάντα μίλησε πολύ όμορφα και αμέσως πέρασε η συζήτηση στο αν "παίρνω κάτι βραδιάτικα", στους "σκουπιδοφάγους εκδότες" και στις "διαπλεκόμενες ιστοσελίδες".

Και όλα αυτά για κάτι που θεωρητικά θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αγάπη: Τη συγγραφή και το φανταστικό γενικότερα. Πραγματικά όμως δεν έχουν όλοι τη διάθεση να συζητάνε γι' αυτά τα θέματα και να χαλιούνται, ειδικά σε έναν πολιτισμένο ιστότοπο σαν το sff (που γνωρίζω πολύ καλά ότι διαθέτει πολύ όμορφους χρήστες -εσωτερικά και εξωτερικά- και αισθάνομαι τιμή που έχω γνωρίσει προσωπικά πολλούς από αυτούς).

Αν είναι να συνεχιστεί λοιπόν ο διάλογος στο μοτίβο του θυμού, των αποθημένων και των αφορισμών, παρακαλώ τη διαχείρηση να κλειδώσει το θέμα. Δεν έχει νόημα.

 

Edited March 19, 2018 by AlienBill

[elgalla]

Καλησπέρα κι από μένα.

Έχω πολλά να πω για τις ανθολογίες (και ειδικά αυτές που προκύπτουν από διαγωνισμούς, αλλά και γενικότερα) και πιθανολογώ πως δεν θα αρέσουν όλα σε όλους, αλλά δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου και τα έχω πει δημόσια κι άλλες φορές ούτως ή άλλως, οπότε θα τα πω κι άλλη μία.

Αρχικά, διαγωνισμός που δεν σου δίνει δωρεάν αντίτυπο της ανθολογίας και την πληρώνεις 15 ευρώ (παράδειγμα ρεαλιστικής τιμής είναι αυτό) δεν είναι διαγωνισμός, είναι αυτοέκδοση. Ειδικά όταν βλέπεις να έχει πάνω από 20 βραβευμένα διηγήματα μέσα. Ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις στις οποίες η έκδοση δεν είναι επιμελημένη, υπάρχουν λάθη ακόμη και στα ονόματα των συγγραφέων (μου έχει συμβεί) κι έχουν αλλάξει και τη μορφοποίηση του κειμένου καταστρέφοντας δομικά χαρακτηριστικά της ιστορίας (επίσης μου έχει συμβεί). Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα και, εγώ τουλάχιστον, ντρέπομαι που υπάρχει κάτι τέτοιο στο "βιογραφικό" μου και δεν θα έλεγα ποτέ σε κανέναν φίλο μου να ξοδέψει λεφτά για να αγοράσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Αυτά είναι για να χαίρονται οι λιγότερο πονηρεμένοι, λιγότερο κυνικοί που τους αρκεί να δουν το όνομά τους τυπωμένο κάπου χωρίς να τους νοιάζει ιδιαίτερα πού.

Έπειτα, έχουμε τις ανθολογίες που λειτουργούν με open call και πάλι δεν δίνουν δωρεάν αντίτυπο στους συγγραφείς (άρα πάλι μιλάμε, ουσιαστικά, για αυτοέκδοση) και κρατάνε και τα πνευματικά δικαιώματα των ιστοριών από τώρα και για πάντα, χωρίς φυσικά ο συγγραφέας να πληρώνεται ποτέ για τον κόπο του και για τη δουλειά του - που δεν υστερεί σε τίποτα από άλλες εργασίες και που απαιτεί χρόνο και κόπο και θα έπρεπε να ανταμοίβεται.

Πέρα από τα παραπάνω, έχουμε και τις ανθολογίες οι οποίες δίνουν δωρεάν αντίτυπα, αλλά χώνουν σ' ένα βιβλίο μια εικοσαριά συγγραφείς, με μηδαμινή ή ανύπαρκτη επιμέλεια, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την ποιότητα των διηγημάτων, ελπίζοντας πως θα βγάλουν τα λεφτά τους από τους φίλους και τους συγγενείς των συγγραφέων. Γιατί δεν είναι ο στόχος τους να φέρουν νέους αναγνώστες στο είδος του φανταστικού, αλλά να βγάλουν τα λεφτάκια μιας ακόμα μέρας και "από αύριο βλέπουμε". Σου λέει θα τυπώσουμε 100 αντίτυπα, ε, θα βάλουμε και 20 συγγραφείς μέσα και ελπίζουμε ότι θα το πάρουν 3-4 άτομα από τον κύκλο κάθε συγγραφέα, θα βγάλουμε το κατιτίς μας. Έτσι δουλεύει, κανείς δεν ενδιαφέρεται να αναδείξει νέους συγγραφείς, κανείς δεν ενδιαφέρεται να τους διαβάσει ή να τους προωθήσει. Ενδιαφέρονται απλώς να βγάλουν εύκολο και γρήγορο κέρδος και, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν έχουν όλοι να δώσουν λεφτά για να βγάλουν τη μυθιστορηματάρα τους, κάνουν έναν διαγωνισμό ή μια ανθολογία, πουλάνε 10-15 ευρώ το αντίτυπο στους συμμετέχοντες και βγάζουν τα ίδια λεφτά που θα έβγαζαν από μια αυτοέκδοση ενός μυθιστορήματος, απλώς από πολλά άτομα αντί για ένα.

Και, τέλος, υπάρχουν και μερικές ανθολογίες διαγωνισμών που κάνουν τα πράγματα πιο σωστά από τις περισσότερες άλλες, όμως παραμένουν δέσμιες στην κρίση των κριτών τους, τους περιορισμούς των λέξεων και της θεματικής τους και δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν όσο θα ευχόμασταν όλοι μας.

Εν τέλει, η καλύτερη ανθολογία που έχω διαβάσει τόσα χρόνια (χωρίς φυσικά να έχω διαβάσει τα πάντα) είναι με διαφορά η, θεωρητικά, "ερασιτεχνική" Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική, η οποία βάζει από κάθε άποψη κάτω οποιαδήποτε άλλη ανθολογία ελληνικού φανταστικού έχει πέσει στα χέρια μου. Μετράει σε αυτό το γεγονός ότι, για κάθε συγγραφέα, επιλέχθηκε απο μια πληθώρα διηγημάτων του το καλύτερο, έτσι;

Και θέλω να τελειώσω το σεντόνι με το εξής: όσο σαν συγγραφείς μένουμε στη νοοτροπία του "τυπωμένο να 'ναι κι ό,τι να 'ναι", συνεχίζουμε να διαιωνίζουμε ένα σύστημα που και μπορούμε και πρέπει να σπάσουμε. Στην εποχή του ίντερνετ και της πληροφορίας, συγγραφέας χωρίς αυτοεκδόσεις μπορείς να είσαι πολύ εύκολα. Αυτοέκδοση χωρίς συγγραφείς, όμως, είναι λίγο δύσκολο. Για μένα, προσωπικά, η συγγραφή δεν είναι χόμπι, ποτέ δεν ήταν και γι' αυτό την παίρνω ΠΟΛΥ σοβαρά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παίρνω στα σοβαρά τον εαυτό μου). Η λογοτεχνία ήταν αυτό που με κράτησε σε πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου, ήταν αυτό που με μόρφωσε σε πολλά επίπεδα και με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Με λίγα λόγια, ό,τι δεν χρωστάω στους γονείς μου το χρωστάω στα βιβλία. Κι από 9 χρονών παιδάκι που ξεκίνησα να γράφω δεν σταμάτησα κι αυτό δεν έφυγε στιγμή από το μυαλό μου και τους στόχους μου: να μπορώ μια μέρα να δώσω πίσω στη λογοτεχνία κάτι απειροελάχιστο απ' αυτό που έδωσε αυτή σε μένα. Να μπορέσω, με το δικό μου εργο - μικρό και ασήμαντο μπροστά στους αιώνες λογοτεχνικής δημιουργίας που έχουν περάσει και θα περάσουν - να σπρώξω έστω και έναν άνθρωπο να προβληματιστεί, να σκεφτεί, να γίνει καλύτερος. Για μένα, η συγγραφή είναι κάτι που έχω ανάγκη, κάτι με το οποίο περνάω καλά, αλλά είναι επίσης και ακτιβισμός. Κι ενώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με οποιονδήποτε δεν το βλέπει όπως εγώ, ούτε για όνομα, μισώ κανέναν, όχι, δεν θα χαλαρώσω και, όχι, δεν θα σταματήσω να το παίρνω σοβαρά. Γιατί, για μένα, είναι σοβαρό αυτό που κάνουμε και έχει σημασία και επιβάλλεται να μας ενδιαφέρει το πώς το κάνουμε.

[Ballerond]

Βασίλη, αν δεν το έπαιρνες στα σοβαρά, δε θα άνοιγες ολόκληρο θέμα συζήτησης. Απλά σε χαλάει που διαφωνούμε.

Επίσης, γιατί να κλειδώσουμε το topic? Για να συζητήσουμε το άνοιξες ή για να συμφωνήσουμε όπως και δήποτε?

 

Όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα, διάβασε το ποστ της Αταλάντης. Το διάβασες; Ωραία, ξαναδιάβασέ το. ΑΥΤΟ είναι η συγγραφή για πολλούς από εμάς.

Όσοι το βλέπουν σαν κουτσό ή τυφλόμυγα, μπορούν να αρχίσουν να δένουν τα ματάκια τους.

[AlienBill]

1 minute ago, elgalla said:

Για μένα, η συγγραφή είναι κάτι που έχω ανάγκη, κάτι με το οποίο περνάω καλά, αλλά είναι επίσης και ακτιβισμός. Κι ενώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με οποιονδήποτε δεν το βλέπει όπως εγώ, ούτε για όνομα, μισώ κανέναν, όχι, δεν θα χαλαρώσω και, όχι, δεν θα σταματήσω να το παίρνω σοβαρά. Γιατί, για μένα, είναι σοβαρό αυτό που κάνουμε και έχει σημασία και επιβάλλεται να μας ενδιαφέρει το πώς το κάνουμε.

Προσωπικά μιλώντας, είναι κάτι που το παίρνω σοβαρά για τον εαυτό μου και γιατί με γεμίζει σαν άνθρωπο.

Εξακολουθώ να γράφω για την πάρτη μου, για τους φίλους μου και γιατί το έχω ανάγκη. Οι εκδόσεις είναι κάτι άλλο.  Ο σκοπός που επιτελλούν είναι να φέρουν ένα έργο σε επαφή με περισσότερο κόσμο. τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό. Γι' αυτό και λέω ότι δεν χρειάζεται να μας θυμώνουν οι διαδικασίες τους.

[AlienBill]

3 minutes ago, Ballerond said:

Βασίλη, αν δεν το έπαιρνες στα σοβαρά, δε θα άνοιγες ολόκληρο θέμα συζήτησης. Απλά σε χαλάει που διαφωνούμε.

Επίσης, γιατί να κλειδώσουμε το topic? Για να συζητήσουμε το άνοιξες ή για να συμφωνήσουμε όπως και δήποτε?

 

Όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα, διάβασε το ποστ της Αταλάντης. Το διάβασες; Ωραία, ξαναδιάβασέ το. ΑΥΤΟ είναι η συγγραφή για πολλούς από εμάς.

Όσοι το βλέπουν σαν κουτσό ή τυφλόμυγα, μπορούν να αρχίσουν να δένουν τα ματάκια τους.

Το άνοιξα για να συζητήσουμε και όχι για να δεχτώ προσωπικές επιθέσεις. Όσον αφορά τη συγγραφή δες αυτό που είπα παραπάνω στην Αταλάντη.

[elgalla]

Just now, AlienBill said:

Προσωπικά μιλώντας, είναι κάτι που το παίρνω σοβαρά για τον εαυτό μου και γιατί με γεμίζει σαν άνθρωπο.

Εξακολουθώ να γράφω για την πάρτη μου, για τους φίλους μου και γιατί το έχω ανάγκη. Οι εκδόσεις είναι κάτι άλλο.  Ο σκοπός που επιτελλούν είναι να φέρουν ένα έργο σε επαφή με περισσότερο κόσμο. τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό. Γι' αυτό και λέω ότι δεν χρειάζεται να μας θυμώνουν οι διαδικασίες τους.

Ο σκοπός των εκδόσεων είναι να βγάλουν λεφτά. Για μας μπορεί να είναι ο μεσάζοντας, αλλά από τη δική τους πλευρά είναι επιχείρηση. Και, ναι, με ενδιαφέρει πολύ, ως καλλιτέχνη, η ηθική της όποιας εταιρείας θα είναι ο μεσάζοντας ανάμεσα στο έργο μου και στον κόσμο γιατί αντανακλά και σε μένα και στο έργο μου αυτή η ηθική. Είναι απλό και δεν ξέρω γιατί δεν θες να το καταλάβεις. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που ΚΛΕΒΟΥΝ έργα καλλιτεχνών και τα κάνουν εξώφυλλα πειράζοντάς τα. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που κάνουν χαζοπαρανομίες του στυλ "αγόρασε χ αντίτυπα και μετά μπορείς να τα πουλήσεις και να βγάλεις πίσω τα λεφτά σου". Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που πουλάνε παραμύθι σε κακούς συγγραφείς γιατί απλώς δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν είναι καλοί ή κακοί. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς (ή συγγραφείς) που θάβουν άτομα και ιστοσελίδες επειδή έλαβαν μια κακή κριτική. Πολλά είναι αυτά που δεν ανέχομαι και πολύ (και δικαιολογημένο, κατά την άποψή μου) θυμό έχω γιατί αυτές οι πρακτικές ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ. Στο είδος, στη λογοτεχνία, στους συγγραφείς που νομίζουν ότι το βιβλίο τους εκδόθηκε γιατί ήταν καλό κι όχι επειδή πλήρωσαν, στους άλλους συγγραφείς που χάνονται μέσα στον οχετό σκουπιδαριού, παρόλο που έχουν γράψει πραγματικά καλά βιβλία. Όχι, όχι, δεν θυμώνω απλώς. Εξοργίζομαι. Γιατί πιστεύω στη σκηνή, πιστεύω σε αρκετούς ανθρώπους που έχω διαβάσει εδώ και έξω από εδώ και με βγάζει απ' τα ρούχα μου όλη αυτή η σαπίλα που μας έχει φάει, όλη αυτή η άτιμη ευγένεια και όλο αυτό το παρεδώσε των αστεριών στο goodreads και των κριτικών κτλ κτλ. Δεν βοηθάει κανέναν, ρε Βασίλη, και κάποιοι από μας έχουμε κουραστεί, απογοητευτεί και θυμώσει.

[Ballerond]

PREACH, ELGALLA, PREACH!

[AlienBill]

2 minutes ago, elgalla said:

Ο σκοπός των εκδόσεων είναι να βγάλουν λεφτά. Για μας μπορεί να είναι ο μεσάζοντας, αλλά από τη δική τους πλευρά είναι επιχείρηση. Και, ναι, με ενδιαφέρει πολύ, ως καλλιτέχνη, η ηθική της όποιας εταιρείας θα είναι ο μεσάζοντας ανάμεσα στο έργο μου και στον κόσμο γιατί αντανακλά και σε μένα και στο έργο μου αυτή η ηθική. Είναι απλό και δεν ξέρω γιατί δεν θες να το καταλάβεις. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που ΚΛΕΒΟΥΝ έργα καλλιτεχνών και τα κάνουν εξώφυλλα πειράζοντάς τα. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που κάνουν χαζοπαρανομίες του στυλ "αγόρασε χ αντίτυπα και μετά μπορείς να τα πουλήσεις και να βγάλεις πίσω τα λεφτά σου". Δεν ανέχομαι εκδοτικούς που πουλάνε παραμύθι σε κακούς συγγραφείς γιατί απλώς δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν είναι καλοί ή κακοί. Δεν ανέχομαι εκδοτικούς (ή συγγραφείς) που θάβουν άτομα και ιστοσελίδες επειδή έλαβαν μια κακή κριτική. Πολλά είναι αυτά που δεν ανέχομαι και πολύ (και δικαιολογημένο, κατά την άποψή μου) θυμό έχω γιατί αυτές οι πρακτικές ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ. Στο είδος, στη λογοτεχνία, στους συγγραφείς που νομίζουν ότι το βιβλίο τους εκδόθηκε γιατί ήταν καλό κι όχι επειδή πλήρωσαν, στους άλλους συγγραφείς που χάνονται μέσα στον οχετό σκουπιδαριού, παρόλο που έχουν γράψει πραγματικά καλά βιβλία. Όχι, όχι, δεν θυμώνω απλώς. Εξοργίζομαι. Γιατί πιστεύω στη σκηνή, πιστεύω σε αρκετούς ανθρώπους που έχω διαβάσει εδώ και έξω από εδώ και με βγάζει απ' τα ρούχα μου όλη αυτή η σαπίλα που μας έχει φάει, όλη αυτή η άτιμη ευγένεια και όλο αυτό το παρεδώσε των αστεριών στο goodreads και των κριτικών κτλ κτλ. Δεν βοηθάει κανέναν, ρε Βασίλη, και κάποιοι από μας έχουμε κουραστεί, απογοητευτεί και θυμώσει.

Ναι αλλά πέρα απ' το γεγονός ότι είσαι συγγραφέας (και γράφεις εξαιρετικά αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) γνωρίζεις πολύ καλά ότι σε όλους τους τομείς της χώρας μας υπάρχουν κάποιοι που -να το πω κομψα- χαλάνε την πιάτσα. Οι συγγραφείς και οι εκδότες δεν μπορούν να μείνουν έξω από αυτόν τον κανόνα.

Όπως όμως στους άλλους κλάδους δεν μπορούμε να γενικεύσουμε και να πούμε π.χ. ότι "όλοι οι γιατροί είναι διεφθαρμένοι", έτσι και στις εκδόσεις δεν πρέπει να τους τσουβαλιάζουμε όλους. Υπάρχουν κακές πρακτικές στις εκδόσεις, αναμφίβολα. Ξέρεις όμως ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι δεν συμπίπτουν πάντα οι κακές πρακτικές μιας εκδοτικής ή ενός συγγραφέα με τις κακές πρακτικές μιας άλλης εκδοτικής ή ενός άλλου συγγραφέα.

Μία εκδοτική μπορεί να μην πληρώνει κέρδη, ή μπορεί να μην επιμελείται βιβλία, ή να κάνει συλλογικά έργα και να ζητάει λεφτά από τους συγγραφείς για να δώσει αντίτυπο.

Ενας συγγραφέας μπορεί να πληρώνει για προώθηση που περιλαμβάνει ψέματα, άλλος μπορεί να έχει εμμονή με τα αστεράκια, άλλος να διαπλέκεται κλπ.

Αν όμως πεις ότι αυτές οι ενέργειες  χαρακτηρίζουν το σύνολο των εκδόσεων και το σύνολο των συγγραφέων, τότε θα πρέπει να καταφύγουμε στην παλιά μέθοδο να στέλνουμε ο ένας κείμενα στον άλλον μέσω e-mail για να λέμε ο ένας την άποψή του στον άλλο (όπως κάναμε παλιά εγώ κι εσύ). Να μην επιδιώκουμε την εκδοση, εφόσον υπάρχει μια τέτοια διαφθορά.

Εγώ προτείνω να μην γενικεύουμε με αρνητικό τρόπο. Κάπου εκεί έξω, θα υπάρχει μια εκδοτική και ένας συγγραφέας που πηγαίνουν με τον σταυρό στο χέρι. Αυτοί γιατί να τσουβαλιάζονται μαζί με όσους καιροσκοπούν και διαπλέκονται;

[elgalla]

Δεν υπάρχει κανένα τσουβάλιασμα. Θεωρώ πως είμαστε όλοι αρκετά νοήμονες και καταλαβαίνουμε λίγο πολύ για ποιους μιλάμε και για ποιους δεν μιλάμε. Υπάρχουν καλύτεροι και χειρότεροι εκδοτικοί, κανείς δεν τα έβαλε με όλους ούτε είπε κανείς ότι κουβαλάνε όλοι την ίδια ανηθικότητα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να μιλάμε για τα στραβά, παρά μόνο για τα καλά. Τα καλά είναι λίγα, τα κακά πολλά. Τα κακά δεν τα θέλουμε. Πρέπει να μιλάμε για τα κακά και, κυρίως, πρέπει να μην τα κάνουμε - που είναι και το σημαντικότερο. Όπως είπα και πιο πάνω, είναι αρκετά απλό.

[AlienBill]

6 hours ago, elgalla said:

Δεν υπάρχει κανένα τσουβάλιασμα. Θεωρώ πως είμαστε όλοι αρκετά νοήμονες και καταλαβαίνουμε λίγο πολύ για ποιους μιλάμε και για ποιους δεν μιλάμε. Υπάρχουν καλύτεροι και χειρότεροι εκδοτικοί, κανείς δεν τα έβαλε με όλους ούτε είπε κανείς ότι κουβαλάνε όλοι την ίδια ανηθικότητα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να μιλάμε για τα στραβά, παρά μόνο για τα καλά. Τα καλά είναι λίγα, τα κακά πολλά. Τα κακά δεν τα θέλουμε. Πρέπει να μιλάμε για τα κακά και, κυρίως, πρέπει να μην τα κάνουμε - που είναι και το σημαντικότερο. Όπως είπα και πιο πάνω, είναι αρκετά απλό.

Δεν σου λέω να μην εστιάζεις στα κακώς κείμενα, απλώς προτείνω να μην δημιουργείται η εντύπωση ότι όλες οι εκδοτικές και όλοι οι συγγραφείς κινούνται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα κακώς κείμενα των εκδοτικών και όλα τα κακώς κείμενα των συγγραφέων.

Αναγνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να αξιολογηθεί πια μια εκδοτική και πολύ περισσότερο ένας συγγραφέας, με τα δεδομένα που υπάρχουν. Και προσωπικές εκδόσεις που είναι συγκαλυμμένες αυτοεκδόσεις έχουν υπάρξει και διακρίσεις λόγω διαπλοκής και προώθηση που είναι ψέμματα και sites που ίσως είναι υποκινούμενα (αυτό το τελευταίο δεν το έχω διαπιστώσει, καθώς το 80% των ιστοσελίδων που με έχουν προσεγγίσει κατά καιρούς για αφιερώματα και συνεντεύξεις δεν το γνώριζα καν και ΜΕΤΑ τους γνώρισα) κλπ.

Δεν ζω στον πλανήτη Άρη. Τα έχω διαπιστώσει κι εγώ αυτά. Εξετάζω όμως την κάθε περιπτωση ξεχωριστά και δεν διαμορφώνω μια συνολική εικόνα όπου σε αυτές τις πρακτικές επιδίδονται όλοι οι συγγραφείς εκτός από μένα και τους φίλους μου.

Και δεν προκειται για φαινόμενο της εποχής. π.χ. πριν τη μαζική παραγωγή του ελληνικού φανταστικού και όταν εκδίδονταν λίγοι συγγραφείς του είδους χωρίς να υπάρχει έκκληση από τις εκδοτικές για νέους συγγραφείς, κυκλοφορούσε η φήμη ότι μαζί με τα μεγάλα και φτασμένα ονόματα του ελληνικού φανταστικού, εκδίδονταν και "κολλητοί" του εκάστοτε εκδότη. Ασφαλώς αυτό δεν ίσχυε πραγματικά, αλλά το γεγονός ότι απειροελάχιστοι εκδότες κάνανε έκκληση σε νέους συγγραφείς, οδηγούσε σε σενάρια τέτοιου τύπου.

Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα με αποτέλεσμα όσοι καιροσκοπούν και όσοι χαλάνε τη πιάτσα ακολουθώντας αντικανονικές πρακτικές, να έχουν δημιουργήσει σενάρια που κακοχαρακτηρίζουν το σύνολο. Εγώ όμως, προτιμώ να εστιάζω σε αυτούς που πραγματικά αξίζουν την αποδοχή που έχουν από τον κόσμο και που μόχθησαν για να το καταφέρουν. Και δεν είναι λίγοι. Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα έρθει η εποχή -αν δεν έχει έρθει ήδη- που θα πασχίζουν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες και για την κάθε προσπάθεια που καταβάλλουν προς αυτή τη κατεύθυνση θα υπάρχει ήδη μια προδιαγεγραμμένη απάντηση που θα τους λέει "όχι, είσαι κι εσύ ελέφαντας σαν τους άλλους".

Edited March 19, 2018 by AlienBill

[Mournblade]

Παιδιά, αν δεν μεγαλώσει ο χώρος, οτι και να λέμε εμείς δεν έχει σημασία. Τι, 100, 200, 300, 1000 αντίτυπα αν με ρωτήσεις δεν είναι και τίποτα αληθινά σπουδαίο ως έκδοση. (Δεν μιλώ για το έργο του συγγραφέα, που αποτελεί έκφραση πολιτισμού). Σίγουρα αποτελει ένα είδος επιβράβευσης για τον άνθρωπο που έδωσε όλο του το είναι για να γράψει αυτό το βιβλίο, αλλά επουδενί δεν αποτελεί μια λαμπρή επιτυχία. Οι συλλογές από την άλλη, δεν είναι παρά μια διέξοδος, ένα βήμα εμπρός. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Τις αυτοεκδόσεις τις λογαριάζω σαν την ύστατη λύση, όταν όλα τα άλλα θα έχουν αποτύχει. Ε, να πεις, το έβγαλα το ρημάδι μετά από 10-15 χρόνια προσπάθειας. Έχοντας πλήρη επίγνωση του τι κάνεις.

Στα του θέματος, τώρα. Η ζωή είναι σκληρή. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που, είτε από ανάγκη, είτε από ανηθικότητα, θα προσπαθήσουν να σε εκμεταλλευτούν.

Από την άλλη, ο αρνητισμός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Σκοτώνει κάθε προοπτική εξέλιξης. 

Επομένως, είναι γκρίζο το τοπίο, όπως συνήθως συμβαίνει σε όλα τα ''φτωχικά" περιβάλλοντα.

Αν με ρωτήσεις Βασίλη, όλοι εμείς που αναζητούμε έναν άνθρωπο να εμπιστευτεί το έργο μας πρέπει να πορευόμαστε έχοντας συναίσθηση πως το χειρότερο δυνατό σενάριο είναι συνήθως ο κανόνας. Να πορευτούμε με γνώμονα την οχύρωση της κοινής λογικής και να είμαστε προσγειωμένοι και υποψιασμένοι. Να προστατεύσουμε τον μόχθο μας, σε πείσμα του εφήμερου κέρδους, και να βρούμε έναν 'ανθρωπο που πραγματικά θα μας πιστέψει.

Και πάνω απ' όλα, να είμαστε αυστηροί με το ίδιο μας το έργο... και να στηρίζουμε τους ομοϊδεάτες μας.

[AlienBill]

9 minutes ago, Mournblade said:

Η ζωή είναι σκληρή. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που, είτε από ανάγκη, είτε από ανηθικότητα, θα προσπαθήσουν να σε εκμεταλλευτούν.

Από την άλλη, ο αρνητισμός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Σκοτώνει κάθε προοπτική εξέλιξης. 

Επομένως, είναι γκρίζο το τοπίο, όπως συνήθως συμβαίνει σε όλα τα ''φτωχικά" περιβάλλοντα.

Αυτή ακριβώς είναι η διάσταση των απόψεων που υπάρχει στη συζήτηση. Και πράγματι, το τοπίο είναι γκρίζο στον τομέα των εκδόσεων.

Αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να αποφύγουμε είναι να δημιουργούμε ανασφάλεια σε κάθε νέο συγγραφέα, ο οποίος θα πει "Αμα εκδοθώ με κανονική έκδοση, θα πούνε οι άλλοι ότι έκανα αυτοέκδοση. Αν προτιμήσω τα συλλογικά έργα και τους διαγωνισμούς, θα πούνε ότι ήταν τέτοια η στιγμή, αν κάποιος που έχει λογοτεχνική ιστοσελίδα διαβάσει το έργο μου και κάνει θετική κριτική ή συνέντευξη, θα πούνε ότι είναι κολλητός μου".

Γι' αυτο και καλό είναι να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα.

[elgalla]

Δυστυχώς, αυτή η "εντύπωση" δεν δημιουργείται από εμάς που λέμε τα κακώς κείμενα και θυμώνουμε, αυτή η εντύπωση είναι ο κανόνας. Δεν θέλω να σπάσω κανενός τη φούσκα, χαίρομαι για οποιονδήποτε έχει ακόμη τον ρομαντισμό και τη θετική σκέψη που λείπουν από εμένα, αλλά τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, κακοτοπιές υπάρχουν σε κάθε στροφή κι είναι πανεύκολο να πέσεις μέσα, ειδικά αν είσαι νέος και σου πιπιλάνε το μυαλό οι φίλοι σου με το πόσο υπερκαταπληκτικός είσαι. Και βλέπεις μετά μια αρνητική κριτική και λες "δεν θα με εμπιστευόταν ο εκδότης μου αν ήταν τόσο χάλια" κι όλοι οι γύρω-γύρω γελάνε γιατί κατανοούν πολύ καλά πως, αν ο εκδότης σου σε εμπιστευόταν, δεν θα σου ζήταγε λεφτά. Ή σου βάζουν 3 αστεράκια στο βιβλίο σου και διαμαρτύρεσαι ότι "τρία βάζουν σε όσα είναι χάλια". Ή γράφουν μια πολύ καλή κριτική σε ένα σάιτ κι εσύ κάνεις ιστορία επειδή σου έβαλαν 9 και όχι 10. Ή πας σ' ένα εργαστήριο και σου λένε ότι δεν χρειάζεται να βάζεις δεκαοκτώ θαυμαστικά στη σειρά για έμφαση και λες "έχω πάρει τόσα βραβεία". Ή γράφεις στο fb ότι "εγώ δεν θέλω να επιμελείται κανείς τα έργα μου γιατί δεν θέλω να επεμβαίνει κανείς ανάμεσα σε μένα και στο κοινό μου". Το να δείχνεις σε οποιονδήποτε μπαίνει τώρα στον χώρο αυτό το πώς είναι ρεαλιστικά τα πράγματα μόνο καλό κάνει. Κανένας άνθρωπος που διψάει η ψυχή του για τέχνη δεν θα αποθαρρυνθεί. Δεν κάνουμε τέχνη για να γίνουμε πλούσιοι ούτε για να γίνουμε φίρμες. Δεν κάνουμε τέχνη ελπίζοντας ότι θα πουλήσουμε όσο η Δημουλίδου ή θα πάρουμε Νόμπελ. Κάνουμε τέχνη γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς. Και, σε εμάς, δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα για να μας αποθαρρύνει απ' το να κάνουμε τέχνη.

Υ.Γ. Να πω, ωστόσο, πως ο μόνος που τσουβάλιασε και γενίκευσε στη συζήτηση αυτή, Βασίλη, είσαι εσύ. Κάνε μια επανάληψη στο νήμα και θα το καταλάβεις πολύ καλά αυτό. Μας καταλογίζεις πράγματα που δεν είπαμε και μας προτρέπεις να μην τα λέμε, ενώ δεν τα είπαμε. Just sayin'.

Edited March 19, 2018 by elgalla

[Mournblade]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ και με την Αταλάντη, πάντως. Ομως απο την άλλη, είμαι σίγουρος πως υπαρχουν κι ενα σωρό αξιόλογα εργα στον χωρο που αδυνατουν να βρουν διεξοδο υπο κανονικές συνθήκες (φουλ χρηματοδότηση). Μ αυτα τι γίνεται; Δεν είναι κριμα να μεινουν στο συρταρι;

Υγ: επίσης εχω διαβασει συνεκδοση/ αυτοεκδοση whatever, ενός μυθιστορήματος που δεν είναι φανταστικό, ενός συγγραφέα που ηταν πελάτης της γυναίκας μου. Απο "μεγαλο" εκδοτικό. Ηταν αξιολογο. Αρα;

Edited March 19, 2018 by Mournblade

[AlienBill]

Καταρχήν Ελγκάλλα αυτά που αναφέρεις είναι εξωφρενικά και ίσως θα έπρεπε να τα δω κι εγώ (π.χ. στο facebook ή όπου αλλου τα βλέπεις).

Τώρα αν υπάρχουν τέτοιοι ψωνάρες σαν αυτούς που αναφέρεις, δεν θεωρώ ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι συγγραφείς, αλλά με κάποια στερεότυπα που έχουν επικρατήσει στην ελληνική νοοτροπία. Δεν έχω δει πολλές τέτοιες δηλώσεις, αλλά πίστεψέ με, αν τις έβλεπα, δεν θα ασχολούμουν καν. Μια φορά είδα μια ανάρτηση που είχες κάνει για μία κριτική όπου ο συγγραφέας σου μίλησε άσχημα, αλλά ως εκεί.

Οι ιδιοτροπίες που αναφέρεις έχουν να κάνουν κυρίως με τον άνθρωπο και όχι με την ιδιότητα του συγγραφέα και ίσως δεν θα πρέπει να τις επιτρέπουμε να μας αγγίζουν.

Στο υστερόγραφο θα σταθώ ωστόσο, γιατί εγώ ως τσουβάλιασμα και γενίκευση εξέλαβα την άποψη ότι όσες εκδοτικές κάνουν (ΚΑΙ) συνεκδόσεις, παράγουν σκουπίδια και ότι οι συγγραφείς βρίσκονται σε άμεση διαπλοκή με τις ιστοσελίδες που κάνουν reviews για το έργο τους. Α κι ότι οι συγγραφείς δεν διαβάζουν τα έργα άλλων συγγραφέων.

Πριν από αυτή τη δήλωση, δεν θυμάμαι να τσουβάλιασα εγώ κάτι, αν όχι, ζητώ συγνώμη.

Edited March 19, 2018 by AlienBill

[elgalla]

Εσύ μίλησες για διαπλοκή και κανένας άλλος. Ο Solonor απλώς σχολίασε ότι κάποιοι πιστεύουν πως έχουν τον τρόπο να προωθήσουν τα βιβλία τους. Αυτό δεν υπονοεί καμία διαπλοκή, ήμαρτον, μπορεί απλώς να στείλεις ένα βιβλίο τσάμπα στο σάιτ, να δώσεις για κλήρωση, οτιδήποτε. Επίσης, είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία συγγραφέων δεν διαβάζουν άλλους έλληνες συγγραφείς, εκτός αν τους ξέρουν προσωπικά. Ο Solonor δεν είπε ότι ΟΛΕΣ οι αυτοεκδόσεις ή ΟΛΟΙ όσοι βγάζουν με συνέκδοση ή αυτοέκδοση βγάζουν ΜΟΝΟ σκουπίδια, αυτό απλώς ήταν η δική σου - και μόνο η δική σου, απ 'ό,τι βλέπεις - ερμηνεία. Ο Solonor έγραψε για σκουπιδοφάγους εκδοτικούς που κάνουν αυτοέκδοση και συνέκδοση και το κακό που κάνουν. Διαφορετικά πράγματα. Και, ναι, πώς να το κάνουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοεκδόσεων βγάζουν σκουπίδια. Δεν είναι τσουβάλιασμα, δεν σημαίνει ότι βγάζουν μόνο σκουπίδια, αλλά είναι μια αλήθεια και, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι ο κανόνας.

[AlienBill]

Κάτι προσωπικό: Η Ελγκάλλα είναι από τους εγκάρδιους φίλους μου που ποτέ δεν χάιδεψε τα αφτιά μου και που δεν δίστασε να είναι σκληρή με τα κείμενά μου. Και υπάρχουν κι άλλοι εδώ μέσα (ξέρουν αυτοί) που με σμίλεψαν σε σημείο που να απορρίψω ή να αντικαταστήσω ολόκληρα κείμενα. Πρόσφατα είχα ένα αρνητικό feedback που με οδήγησε στο να αντικαταστήσω 100 ολόκληρες σελίδες κειμένων και να μπω στη διαδικασία να το ξαναστείλω σε εκδοτικές, παρά το γεγονός ότι είχα και θετικές απαντήσεις. Ωρες-ωρες αναπολώ ευχάριστα τις καυστικές ατάκες που έκανε η Ελγκάλλα για κάποια κείμενά μου (μιλάμε για πολύ καυστικό χιουμορ). Αλλά κι από μένα, δεν άκουσε λίγα.

Το κείμενο που σμιλεύεται με αρνητικές κριτικές ενέχει πολλές πινελιές απ' όσους τις ασκούν. Σε βαθμό μάλιστα που να είναι ΚΑΙ δικό τους έργο, με την έννοια ότι συνέβαλλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωσή του. Και αν τύχει να είναι εκδομένο και δεν μπορεί να αλλάξει, οι συμβουλές τους θα πιάσουν τόπο στο επόμενο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η ρουτίνα και οι υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν τους αυστηρούς μας κριτές, να ασχολούνται συνέχεια με τα κείμενά μας.

[AlienBill]

21 minutes ago, elgalla said:

Εσύ μίλησες για διαπλοκή και κανένας άλλος. Ο Solonor απλώς σχολίασε ότι κάποιοι πιστεύουν πως έχουν τον τρόπο να προωθήσουν τα βιβλία τους. Αυτό δεν υπονοεί καμία διαπλοκή, ήμαρτον, μπορεί απλώς να στείλεις ένα βιβλίο τσάμπα στο σάιτ, να δώσεις για κλήρωση, οτιδήποτε. Επίσης, είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία συγγραφέων δεν διαβάζουν άλλους έλληνες συγγραφείς, εκτός αν τους ξέρουν προσωπικά. Ο Solonor δεν είπε ότι ΟΛΕΣ οι αυτοεκδόσεις ή ΟΛΟΙ όσοι βγάζουν με συνέκδοση ή αυτοέκδοση βγάζουν ΜΟΝΟ σκουπίδια, αυτό απλώς ήταν η δική σου - και μόνο η δική σου, απ 'ό,τι βλέπεις - ερμηνεία. Ο Solonor έγραψε για σκουπιδοφάγους εκδοτικούς που κάνουν αυτοέκδοση και συνέκδοση και το κακό που κάνουν. Διαφορετικά πράγματα. Και, ναι, πώς να το κάνουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοεκδόσεων βγάζουν σκουπίδια. Δεν είναι τσουβάλιασμα, δεν σημαίνει ότι βγάζουν μόνο σκουπίδια, αλλά είναι μια αλήθεια και, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι ο κανόνας.

Ο καθένας ερμηνεύει τον γραπτό λόγο διαφορετικά. Εγώ βλέποντας τη φράση " αυτοεκδίδουν σε αυτούς τους σκουπιδοφάγους ή με συνέκδοση ή με τα έξοδα πληρωμένα, επειδή έχουν έναν τρόπο να προωθήσουν τη μια χούφτα αντίτυπά τους σε 2-3 παρουσιάσεις και σάητ ", έμαθα κάτι που δεν ήξερα ως τώρα και ούτε μου είχε περάσει από το μυαλό.

Οτι δηλαδή υπάρχουν συγγραφείς που γνωρίζουν όσα σάητ ενδιαφέρονται για το έργο τους, ΠΡΙΝ μπουν στη διαδικασία της έκδοσης. Και ότι ο εκδότης τους δίνει το πράσινο φως αποκλειστικά και μόνο γι' αυτές τις γνωριμίες.

Ακόμη κι αν ισχύει αυτό το σενάριο, οι γνωριμίες ως κριτήριο έκδοσης θα παίξουν ρόλο μετά από κανα-δυο εκδομένα βιβλία, τα οποία τα ίδια τα sites διάβασαν και αποφάσισαν να κάνουν αφιέρωμα. Αναμφίβολα κάποια ζητούν και βιβλία για κληρώσεις χωρίς να τα έχουν διαβάσει. Άλλα, τα έχουν διαβάσει και προσεγγίζουν τον συγγραφέα χωρίς να κάνουν κάποια κλήρωση. Και λογικό είναι ο συγγραφέας μετά να νιώσει τέτοια ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό τους που να θέλει να τους γνωρίσει προσωπικά.

Οχι, δεν γενικεύω. Γιατί έχω παραθέσει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές συγγραφέων, πολλές διαφορετικές εκδοτικές πρακτικές και -σε αυτό το ποστ- πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις ιστοσελίδων προς συγγραφείς.

Edited March 19, 2018 by AlienBill