Προσωπική έκδοση vs συμμετοχή σε συλλογικά έργα

[elgalla]

Μα ούτε κανείς είπε ότι ο εκδότης δίνει το πράσινο φως λόγω γνωριμιών. Δεν ξέρω πού το διάβασες αυτό. Ο εκδότης δίνει το πράσινο φως για έναν και μόνο λόγο: επειδή πιστεύει πως θα βγάλει λεφτά. Είτε από τον συγγραφέα είτε από τους αναγνώστες. Τέλος.

[AlienBill]

Καλά. Ζητώ συγνώμη από τον Σόλονορ, που ερμηνευσα ως γενίκευση τη δήλωσή του.

Απλά θεωρώ ότι τα εκδομένα βιβλία προκαλούν τις γνωριμίες με πρόσωπα και sites και όχι οι γνωριμίες την έκδοση βιβλίων.

[elgalla]

Κι ούτε κανείς θεωρεί το αντίθετο, εκτός αν οι γνωριμίες σου είναι πολύ σημαντικοί άνθρωποι, ξέρω γω. Τέλος πάντων, έχουμε ξεφύγει τελείως από το αρχικό θέμα και καλό θα ήταν να επιστρέψουμε.

[AlienBill]

Ας επιστρέψουμε λοιπόν ως εξής:

Θεωρείτε ότι αν και είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να προτιμήσει ένα συλλογικό έργο, είναι πιο πιθανό να προτιμήσει μια προσωπική ανθολογία από διηγήματα ή άρθρα που έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά έργα;

 

[Ιρμάντα]

34 minutes ago, AlienBill said:

Ας επιστρέψουμε λοιπόν ως εξής:

Θεωρείτε ότι αν και είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να προτιμήσει ένα συλλογικό έργο, είναι πιο πιθανό να προτιμήσει μια προσωπική ανθολογία από διηγήματα ή άρθρα που έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικά έργα;

 

Ναι. Μιλώ προσωπικά για μένα. Ένα συλλογικό έργο, ακόμη και αν υποθέσουμε πως δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να γνωρίσει πολλές και διαφορετικές δουλειές, συνήθως όμως οι δουλειές αυτές θα είναι άνισες. Οπότε θα έδινα ευκολότερα χρήματα είτε για ένα μυθιστόρημα είτε για συλλογή διηγημάτων ενός συγγραφέα, παρά για ένα συλλογικό έργο. Εκτός και είχα ακούσει πολύ καλά λόγια ή αν περιείχε κάτι που δεν μπορούσα να βρω αλλού.

Edited March 19, 2018 by Ιρμάντα
Ορθογραφικούλια

[AlienBill]

Και γιατί μερικές εκδοτικές δεσμεύουν τα διηγήματα για πολλά χρόνια εφόσον λίγος κόσμος αγοράζει συλλογικά έργα;

Edited March 19, 2018 by AlienBill

[Nihilio]

Αν υποθέσουμε ότι βλέπει κάποιος τη συγγραφή λίγο πιο σοβαρά (έστω και σαν σοβαρό χόμπι) πρέπει να σκεφτεί και ως επαγγελματίας.

Το τί κερδίζει από την έκδοσή του σε μία ανθολογία:

1. Βγαίνει το έργο στο κοινό.

Η αλήθεια είναι ότι οι ανθολογίες δουλεύουν ως εξής: κάθε συγγραφέας φέρνει τους αναγνώστες τους (ας πούμε 20 μοναδικά άτομα) και ο εκδοτικός άλλους 100 αναγνώστες του/άτομα που αγοράζουν τα πάντα ή τους ψήνει το θέμα και το genre.

Αν σε μία ανθολογία μπουν 15 συγγραφείς θα σε διαβάσουν 400 αναγνώστες. Ίσως να κερδίσεις δηλαδή ένα 10%, 40 νέους αναγνώστες για το επόμενο σου έργο.

2. Σου περισσεύουν διηγήματα και δε σκοπεύεις να βγάλεις ανθολογία.

Προφανές. Από το να έχεις να κάθονται τα βγάζεις παραέξω

3. Γουστάρεις τη φάση της ανθολογίας.

Επίσης προφανές.

---

Οπότε εδώ έχω το εξής ερώτημα: πόσο αξίζει το 1.

Έχεις την πολυτέλεια να γράφεις για ανθολογίες και διαγωνισμούς στην κάθε ανθολογία και στον κάθε διαγωνισμό για "προώθηση", πολλές φορές δίνοντας και από την τσέπη σου για ένα αντίτυπο και εκγλωβίζοντας κείμενά σου σε βιβλία στα οποία δεν έχεις έλεγχο (κοινώς: διαβάζετε τα ψιλά γράμματα των όρων συμμετοχής);

Ή μήπως είναι καλύτερο να στρώσεις πισινό να τελειώσεις επιτέλους κάτι δικό σου και να το βγάλεις παραέξω (αυτό το γράφω για να το διαβάζω εγώ) ή να στήσεις guest blogging σε 2-3 site του χώρου για αναγνωρισιμότητα;

---

Προσωπικά έχω βάλει σκοπό τα τελευταία χρόνια να έχω μία έκδοση ανά έτος, με το να κλείνω μία ανθολογία τη χρονιά το εξασφαλίζω. Αν και στις τελευταίες συλλογές που έχω συμμετάσχει (Έπος της Φαντασίας: Αδιέξοδο, Σκιές κι αντανακλάσεις, κάτι άλλο που είναι στα σκαριά) συμμετέχω καθαρά επειδή γουστάρω τη φάση.

Και έχω αρνηθεί να μπω στη διαδικασία να συμμετάσχω σε άλλα καλέσματα για ανθολογίες γιατί, κακά τα ψέματα, σε κάποιες ανθολογίες, μόνο το χρόνο και το όνομά σου χαλάς συμμετέχοντας...

[AlienBill]

Εχει υπάρξει εκδότης που με βρήκε προσωπικά στο προηγούμενο φαντασμαγκόρια και μου είχε δώσει δύο (2) αντίτυπα συλλογικού έργου στο οποίο συμμετείχα. ('Ηταν το "τρόμος" από το Ανάτυπο)

Και όταν συνέβη αυτό, δεν πίστευα στα μάτια μου. Διότι μέχρι τότε έβαζα από την τσέπη μου να πάρω το εκάστοτε βιβλίο.

Στην αρχή έστελνα διηγήματα και άρθρα σε αρκετούς διαγωνισμούς, αλλά από κάποιο σημείο κι έπειτα έβλεπα συμβόλαια ή όρους συμμετοχής που δέσμευαν το εκάστοτε έργο για υπερβολικά πολλά χρόνια.

Θέλω να πιστεύω ότι το "υπερβολικά πολλά χρόνια" δεν θα μεταφραστεί ως "αιώνια" όταν έρθει η ώρα να λήξει η ισχύς του συμβολαίου. Τα πάντα είναι πιθανά στην χώρα μας.

Edited March 19, 2018 by AlienBill

[elgalla]

Ας μη συζητήσουμε για το Ανάτυπο, πραγματικά.

[Mournblade]

Στα του τόπικ, συμφωνώ με την Ειρήνη και τον Μιχάλη. Προσωπικά, ως αναγνώστης, θα προτιμούσα προσωπικό έργο από συλλογικό. Όμως η συμμετοχή σε μια συλλογή δεν παύει να είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. 

Edited March 19, 2018 by Mournblade

[WILLIAM]

Ωστόσο όπως είπε κάποιος οι εκδοτικοί οίκοι δεν είναι πολύ φιλικοί στις συλλογές (όχι ότι είναι στο είδος μας δηλαδή).

Θέλω να ευχαριστήσω την Πυργοδέσποινα, η στάση της απέναντι στη συγγαφή είναι η πιο όμορφα διατυπωμένη που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια.

[Nihilio]

38 minutes ago, WILLIAM said:

Ωστόσο όπως είπε κάποιος οι εκδοτικοί οίκοι δεν είναι πολύ φιλικοί στις συλλογές (όχι ότι είναι στο είδος μας δηλαδή).

Θέλω να ευχαριστήσω την Πυργοδέσποινα, η στάση της απέναντι στη συγγαφή είναι η πιο όμορφα διατυπωμένη που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια.

Οι συλλογές κατά κανόνα πουλάνε λιγότερο από ένα βιβλίο. Εκτός κι αν έχουμε συλλογές με 30+ συμμετέχοντες.