Αλέξανδρος Δουμάς (Alexandre Dumas)

[Δημήτρης]

Ο Αλέξανδρος Δουμάς (ο πατέρας, ο γιος του επίσης συγγραφέας είχε το ίδιο όνομα) ήταν Γάλλος συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Εγγονός ευγενούς, γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1802  και πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1870. Καθοριστικό για τον θάνατο του, αποδείχθηκε ατύχημα που τον άφησε παράλυτο δύο μήνες πριν. Τα φτωχικά παιδικά του χρόνια και η ελλιπής του μόρφωση, δεν τον επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό. Με κλίση προς τα γράμματα, άρχισε να συγγράφει θεατρικά έργα τα οποία κέρδισαν το κοινό. Ενώ παράλληλα η γνωριμία του με σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Βίκτωρ Ουγκώ, τον βοήθησαν να αναρριχηθεί στους φιλολογικούς κύκλους. Όσο όμως εύστροφος και οξυδερκής ήταν στα γραπτά του, άλλο τόσο ανεύθυνος και σπάταλος αποδείχθηκε έξω από αυτά. Με αποτέλεσμα παρά τα σημαντικά του έσοδα, να βρίσκεται σχεδόν μονίμως βουτηγμένος στα χρέη.  Ενώ δεν ήταν λίγες και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε σε επαγγελματικό όσο και προσωπικό επίπεδο. Με κατηγορίες λογοκλοπής και επηρεασμένος από τις πολιτικές εξελίξεις της εποχής του. 

Μεγάλο μέρος του έργου του που δημοσιεύθηκε σε σειρές, κυκλοφορεί και στα Ελληνικά από πολλές διαφορετικές εκδόσεις. Περίοπτη θέση κατέχουν τρία: ''Οι Τρεις Σωματοφύλακες'', ''Το Σιδηρούν Προσωπείο'' και φυσικά ''Ο Κόμης Μοντεχρήστος''. Την σύλληψη του οφείλει σε ταξίδι που έκανε στη Μεσόγειο περνώντας κοντά από το ομώνυμο νησί. Το όνομα του σαγήνευσε την φαντασία του με αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Για χρόνια νόμιζα ότι το κανονικό κείμενο ήταν της hardcover έκδοσης Δαμιανός που έχω, μία από τις πάμπολλες παιδικές που υπάρχουν. Για να πάρω πρέφα το πλήρες της DeAgostini Hellas οπότε και ξεκίνησε μία μανιώδης αναζήτηση. Το βρήκα πέρσι σε άλλη, επίσης εξαντλημένη έκδοση. Για να το δω να ξαναβγαίνει πριν μισό χρόνο από Καρακώτσογλου, the story of my life  

Για την ιστορία δεν χρειάζεται να πω τίποτα, είναι πασίγνωστη. Θα μου άρεζε σαφώς περισσότερο αν δεν είχα δει τις ταινίες, καλύτερη εκ των οποίων η καταπληκτική με τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν. Πολύ δύσκολο αυτό βέβαια, το καταλαβαίνω. Αλλά και πάλι ήταν ωραίο, πέρασα καλά. Βοήθησε αν μη τι άλλο σ' αυτό το κεντρικό θέμα. Ναι, γιατί έχει δίκιο εκείνη η παροιμία που θέλει την εκδίκηση να είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο. Κατά διαστήματα πλάτιαζε ιδίως με τους ληστές στη Ρώμη. Ήταν όμως καλογραμμένο, με λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν στις πιο συντομευμένες εκδοχές. Ορισμένες καταστάσεις φαντάζουν παράταιρες και αδύνατες με τα σημερινά δεδομένα, όπως π.χ. το εσκεμμένο λάθος με τον τηλέγραφο. Κρατά όμως σε αγωνία, στοιχείο αν μη τι άλλο θετικό όταν ξέρει κανείς εκ των προτέρων τι θα συμβεί. Δεν θα πω ότι πρόκειται για κάποιο mind blowing αριστούργημα. Όμως ναι, πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να έχει διαβάσει κανείς. Θα κοιτάξω κάποια στιγμή να ξαναδιαβάσω, σίγουρα τα άλλα δύο διάσημα του. Και τα ''Μετά Είκοσι Έτη'', ''Η Μαύρη Τουλίπα'', τα μόνα που έχω, είμαι περίεργος να δω πως θα μου φανούν.  

Edited May 28, 2018 by Δημήτρης

[aronax]

Όντως μεγάλος συγγραφέας ο Δουμάς ο οποίος έγινε γνωστός στη χώρα μας και αυτός απο τις πετσοκομμένες διασκευές.

Οι "τρεις σωματοφύλακες" έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά στην πλήρη μορφή τους απο τις εκδόσεις Ύψιλον σε μια πάρα πολύ καλή μετάφραση του Άγγελου Νίκα. Το βιβλίο έχει εξαντληθεί αλλά όσοι ενδιαφέρεστε αξίζει μια προσπάθεια αναζήτησής του.

Όσο αφορά για υπόλοιπα γνωστά έργα του (πχ σιδηρούν προσωπείο ή τον Κόμη Μοντεχρήστο) απ ότι ξέρω σε πλήρη μορφή έχουν εκδοθεί σχετικά πρόσφατα απο τις εκδόσεις Καρακώτσογλου. Ο μοναδικός λόγος που δεν τα έχω τιμήσει είναι εξαιτίας της χαμηλής ποιότητας του χαρτιού. Xαρτιού που δυστυχώς χρησιμοποιούν πλέον σχεδόν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι. Γενικά έχω επιλέξει να μην έχω στην βιβλιοθήκη μου βιβλία με τέτοιας ποιότητας χαρτί.Θέλω πολύ πάντως να διαβάσω τον Κόμη Μοντεχρήστο και νομίζω ότι θεωρείται έργο-σταθμός στη λογοτεχνία.

Φυσικά ο Δουμάς (του οποίου το όνομα έχει ελληνικοποιηθεί απο παλαιότερους συγγραφείς γι'αυτό και "ακούγεται" ελληνικό), 'εγραψε πολλά ακόμη έργα κάποια εκ των οποίων κυκλοφόρησαν και απο τις εκδόσεις Καστανιώτη όπως η "μαύρη τουλίπα" και η "ιστορία ενός καρυοθραύστη". Το τελευταίο δεν γνωρίζω τι σχέση έχει με το πασίγνωστο έργο του Hoffmann. Όποιος γνωρίζει  κάτι ας μας δώσει τα φώτα του.

Επίσης ο Δουμάς έχει μεταφερθεί καλά και στον κινηματογράφο. Προσωπικό αγαπημένο μου το The count of Monte Cristo το οποίο έχω δει αρκετές φορές αλλά και το Τhe Man in the Iron Mask η οποία μου φάνηκε πολύ αξιοπρεπής ταινία.

Edited October 17, 2018 by aronax

[Steel Guardian]

The Three Musketeers (Εκδόσεις Penguin Classics)
Δεδομένου ότι τον Dumas τον γνώρισα από κάποιες παιδικές διασκευές, το cartoon Dogtanian και την ταινία του 1993 (όχι καλή), όλα όταν ακόμα ήμουν στο δημοτικό ή νωρίτερα (αυτό σημαίνει πολλά χρόνια πριν), τώρα ήταν η πρώτη μου πραγματική επαφή με το έργο του Dumas.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρος για το ποια/αν κάποια από τις διάφορες μη εξαντλημένες ελληνικές εκδόσεις είναι το πλήρες κείμενο και όχι με περικοπές ή κάποια παιδική διασκευή, αποφάσισα να διαβάσω κάποια αγγλική μετάφραση. Αυτή που είδα στο internet ότι θεωρούν οι περισσότεροι πιο πιστή και πλήρης είναι του Pevear, από τις εκδόσεις που αναφέρω παραπάνω.
Η γραφή δείχνει τα χρονάκια της, αλλά είναι πολύ ευκολοδιάβαστη και στρωτή, πολύ πιο ευχάριστη από άλλα έργα αντίστοιχης εποχής. Το δε χιούμορ του Dumas είναι ακόμα φρέσκο, δείχνει μια διαρκώς παιχνιδιάρικη διάθεση από μέρους του, και το σημαντικότερο είναι όντως αστείο.
Οι χαρακτήρες είναι καρικατούρες, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε, καθώς τους έδωσε μια larger than life αίσθηση και πολλές φορές ήταν ο λόγος που το χιούμορ λειτουργούσε τόσο καλά.
Η πλοκή είναι δαιδαλώδης, γεμάτη ίντριγκες και δολοπλοκίες, που κρατάει τον αναγνώστη πολύ εύκολα. Έχει όμως μια κάπως επεισοδιακή δομή, πολλές φορές είχα την αίσθηση ότι διάβαζα μια σειρά από τις περιπέτειες των ηρώων και όχι μια συνεχή αφήγηση (το οποίο είναι και σε κάποιο βαθμό η αλήθεια, καθώς αρχικά το βιβλίο γραφόταν/δημοσιευόταν σε συνέχειες). Κάπου, κάπου αυτό χάλαγε τον ρυθμό της ιστορίας και γενικότερα, έδινε την εντύπωση ότι υπήρχε αρκετό filler υλικό. Καλογραμμένα fillers, αλλά fillers.
Αυτό είναι και το μόνο μου μεγάλο παράπονο με το βιβλίο. Θα ήθελα να είναι πιο σύντομο και με λίγο πιο σφιχτοδεμένη πλοκή.
Γενικά πάντως το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ και σίγουρα θα το πρότεινα σε όποιον έχει την επιθυμία, να διαβάσει μια ωραία περιπέτεια με ιστορικό υπόβαθρο, εύθυμη διάθεση και εξαιρετικό χιούμορ. Σίγουρα μέσα στο 2020 θα διαβάσω και τον Κόμη του Μόντε Κρίστο.

[Steel Guardian]

The Count of Monte Cristo/Ο Κόμης Μόντε Κρίστο (Εκδόσεις Καρακωτσόγλου)
Το τελείωσα με πολύ κόπο και βάσανο. Δεν μου πολυάρεσε. Αν εξαιρέσουμε την ενδιαφέρουσα, δαιδαλώδη και πολυσύνθετη πλοκή (χωρίς την οποία σίγουρα θα το είχα παρατήσει) δεν νομίζω ότι είχε και κάτι άλλο που εκτίμησα ιδιαιτέρως.
Όπως και οι σωματοφύλακες έτσι κι αυτό το βιβλίο, κατά τη γνώμη μου δεν έχει κανένα "βάθος" ούτε στους χαρακτήρες, ούτε σε κανέναν άλλο τομέα, αλλά στους σωματοφύλακες αυτό οδηγούσε σε ευχάριστες καρικατούρες, "large than life" καταστάσεις, χιούμορ, και γενικότερα σε μια εύθυμη και παιχνιδιάρικη διάθεση. Εδώ πέρα όλα αυτά λείπουν με το βιβλίο να είναι (σχεδόν) τελείως σοβαροφανές, με αποτέλεσμα το βιβλίο να μην είναι καθόλου διασκεδαστικό, χωρίς όμως και να καταφέρνει να έχει κάποιο θεματικό βάθος
Όλα αυτά θα μπορούσαν ίσως να συγχωρηθούν (για χάρη της πλοκής που, ξαναλέω, είναι πραγματικά ιντριγκαδόρικη και ενδιαφέρουσα) αν το βιβλίο δεν ήταν τεράστιο και δεν είχε τρομερά προβλήματα με το ρυθμό του. Πραγματικά γεμάτο με ένα σορό άχρηστες λεπτομέρειες, πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι κατά 1/4 ή 1/3 μικρότερο χωρίς να χάνει κάτι ουσιαστικό.
Άλλο ένα θετικό που ξέχασα να αναφέρω παραπάνω είναι ότι κι εδώ η γραφή είναι πολύ στρωτή και ευκολοδιάβαστη και σίγουρα πιο ευχάριστη στην ανάγνωση από άλλα τόσο παλιά λογοτεχνικά έργα. Όμως δεν νομίζω ότι αυτό είναι ικανό να σώσει την κατάσταση.
Κατά τη γνώμη μου δεν αξίζει τον κόπο. Οι σωματοφύλακες είναι μίλια ανώτερο βιβλίο.

[nick61]

Έχει κανείς υπόψη κάποια έκδοση του "Μετά είκοσι έτη" σε πλήρη μετάφραση στα ελληνικά είτε σε κυκλοφορία είτε όχι.

Ευχαριστώ

[Δημήτρης]

9 minutes ago, nick61 said:

Έχει κανείς υπόψη κάποια έκδοση του "Μετά είκοσι έτη" σε πλήρη μετάφραση στα ελληνικά είτε σε κυκλοφορία είτε όχι.

Ευχαριστώ

Αυτό είναι ζόρικο ερώτημα μιας και μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ένα μεταφρασμένο κείμενο είναι πλήρες ή όχι. Όταν π.χ. αποδίδεται με περικοπές έχοντας όμως συνοχή, μέγεθος γραμματοσειράς κλπ. Το συγκεκριμένο κυκλοφορεί σε δύο τόμους από Πατάκη συνολικά 650 σελίδων. Και έχω ένα πυκνογραμμένο hardcover από Αστέρος με 370. Τώρα τι ακριβώς ισχύει, δεν έχω ιδέα. Αυτά πάντως με μία επιφύλαξη πρέπει να είναι και τα μόνα που έχουν μεταφραστεί. 

Edited February 21, 2021 by Δημήτρης

[nick61]

On 2/21/2021 at 8:24 PM, Δημήτρης said:

Αυτό είναι ζόρικο ερώτημα μιας και μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ένα μεταφρασμένο κείμενο είναι πλήρες ή όχι. Όταν π.χ. αποδίδεται με περικοπές έχοντας όμως συνοχή, μέγεθος γραμματοσειράς κλπ. Το συγκεκριμένο κυκλοφορεί σε δύο τόμους από Πατάκη συνολικά 650 σελίδων. Και έχω ένα πυκνογραμμένο hardcover από Αστέρος με 370. Τώρα τι ακριβώς ισχύει, δεν έχω ιδέα. Αυτά πάντως με μία επιφύλαξη πρέπει να είναι και τα μόνα που έχουν μεταφραστεί. 

Αυτό από "Αστέρα" το είχα διαβάσει μικρός. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι είναι προσαρμογή. Για του "Πατάκη", που παρεμπιπτόντως είναι εξαντλημένο, θα κάνω ένα ερώτημα. Διάβασα πρόσφατα σχετικά του "Τρείς Σωματοφύλακες" κι έχω μια παλιά έκδοση από τον "Υποκόμη της Βραζελώνης" και θέλω να βρω και το "Μετα εικοσι ετη" για να τα πάρω με την σειρά.

[nick61]

Βρήκα αυτά.

Edited March 15, 2021 by nick61

[Δημήτρης]

12 minutes ago, nick61 said:

Βρήκα αυτά.

Φαίνονται ενδιαφέροντα αν μη τι άλλο αλλά η τιμή ξεφεύγει. Πολύ. 

Edited March 15, 2021 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Οι περιπέτειες του Τζον Ντέιβις (Aventures de John Davys, 1840)

Παραδόξως, αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Αλέξανδρου Δουμά που διαβάζω. Και λέω παραδόξως, γιατί από τη μια έχω εδώ και καιρό κάποια βιβλία του, ενώ από την άλλη τούτο εδώ, που είναι από τα πρώτα που έγραψε και φυσικά όχι και τόσο γνωστό όσο άλλα του, μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Ε, σκέφτηκα να τον γνωρίσω με ένα πρώιμο και εν πολλοίς άγνωστο έργο του, ώστε να μπω σιγά-σιγά στο κλίμα. Λοιπόν, το κατευχαριστήθηκα. Είναι σαφώς προϊόν της εποχής του, δείχνει λιγάκι τα χρόνια του, όμως το διάβασα με ενδιαφέρον και αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος, ουσιαστικά σε δυο καθισιές. Πρόκειται για ένα πάρα, μα πάρα πολύ ευκολοδιάβαστο και ψυχαγωγικό μυθιστόρημα, με γοργή δράση, κάμποσες δυνατές σκηνές, πολλές όμορφες εικόνες, λίγο μελόδραμα, λίγο έρωτα, και όλα αυτά με φόντο -στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας- την Ελλάδα, λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση. Η γραφή είναι ωραία, στρωτή, με γλαφυρές περιγραφές τοπίων και σκηνών δράσης, ίσως μελοδραματική σε λίγα σημεία εδώ και κει, μου άρεσε οπωσδήποτε, και αν μη τι άλλο ο συγγραφέας χάρη στις περιγραφές του με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω και μου προσέφερε κάμποσες ώρες αναγνωστικής απόλαυσης. Χαίρομαι πολύ που γνώρισα επιτέλους και τον Αλέξανδρο Δουμά, και δεν βλέπω την ώρα να πιάσω κάποιο από τα υπόλοιπα έργα του.

8.5/10

 

[Δημήτρης]

Διάβασα ''Το σιδηρούν προσωπείο'', η υπόθεση γνωστή από τις ταινίες. Φυλακισμένος στη Βαστίλη που εκτός της στέρησης της ελευθερίας του, υποχρεώθηκε να έχει καλυμμένο και το πρόσωπο του. Αν μαθευτεί η ταυτότητα του, θα ταράξει συθέμελα το βασίλειο. Βασισμένο σε αληθινά περιστατικά, αν και δεν μπόρεσα να καταλάβω αν αποκαλύφθηκε αναμφισβήτητα. Επικρατέστερη εκδοχή εκείνη που τον θέλει να είναι δίδυμος αδερφός του -σφετεριστή- βασιλιά. Ο οποίος και τον καταχώνιασε στα μπουντρούμια για να μην εγείρει αξιώσεις για τον θρόνο. 

Από αυτό εμπνεύστηκε και ο συγγραφέας για να πλάσει την ιστορία. Η ιδέα ενδιαφέρουσα αλλά η εκτέλεση δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα. Ίσως αν δεν ήξερα τι παίζει να το ευχαριστιόμουν περισσότερο. Το γράψιμο μου φάνηκε -πως να το πω;- κάπως στεγνό. Παράξενοι διάλογοι και ύφος, έδειχνε κατά διαστήματα την ηλικία του. Δεν σύναδε μπορώ να πω με τα στάνταρ του σημερινού αναγνώστη, τουλάχιστον όχι τα δικά μου. Δεν είναι ότι δεν πέρασα καλά, κάθε άλλο. Αλλά με έπιασα μερικές φορές να διαβάζω μηχανικά και χρειάστηκε να επανέλθω στις ίδιες σελίδες. 

Δεύτερο μετά από τον Μοντεχρήστο, άφησα τους τρεις σωματοφύλακες για το τέλος. Τον οποίο όμως διάβασα σε φτωχή επιμέλεια, και έτσι ξαναγόρασα από τις προσεγμένες εκδόσεις Gutenberg. Και αυτό είναι κάτι που δεν μου αρέσει, να τα σκάω για βιβλίο που ήδη έχω. Δεν πειράζει όμως, χαλάλι. Είναι σε κάθε περίπτωση κάτι που θέλω να διαβάσω με ενδεδειγμένο τρόπο 

Edited January 14, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Η μαύρη τουλίπα (La tulipe noire, 1850)

Τον Ιούλιο του 2021 διάβασα και απόλαυσα το σχετικά άγνωστο αλλά συνάμα τόσο ωραίο και ψυχαγωγικό "Οι περιπέτειες του Τζον Ντέιβις", έτσι τούτο το βιβλίο αποτελεί τη δεύτερη επαφή μου με το έργο του Αλέξανδρου Δουμά. Το "Η μαύρη τουλίπα" είναι σαφώς πιο πολυδιαβασμένο και κλασικό έργο από το άλλο βιβλίο του συγγραφέα που έχω διαβάσει, αλλά συνάμα και αρκετά διαφορετικό ως προς τη θεματολογία και τη λογική του. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια περιπέτεια, αλλά με ένα ιστορικό μυθιστόρημα με στοιχεία ρομάντσου, γραμμένο με γλαφυρό και συχνά μελοδραματικό τρόπο, που καταφέρνει με την πλοκή και τους χαρακτήρες του να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Είναι από τα βιβλία που διαβάζονται απνευστί και που με μοναδική ευκολία σε μεταφέρουν πίσω στον χρόνο και μακριά από την πεζή πραγματικότητα. Το βιβλίο είναι πάνω από εκατόν εβδομήντα ετών (!), και σε μεγάλο βαθμό δείχνει τα χρόνια του, όμως καταφέρνει να μαγεύει και να καθηλώνει ακόμα και τους σημερινούς αναγνώστες. Ωραίο, πολύ ωραίο.

8/10