Πολ Όστερ (Paul Auster)

[BladeRunner]

Ο Πολ Όστερ είναι ένας πολύ σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας, γεννημένος στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσι, στις 3 Φεβρουαρίου του 1947. Τα γραπτά του συνδυάζουν το παράλογο, τον υπαρξισμό και το μυστήριο. Το πλέον πολυδιαβασμένο έργο του είναι η "Τριλογία της Νέας Υόρκης" (Γυάλινη πόλη, Τα φαντάσματα, Το κλειδωμένο δωμάτιο), αλλά δεν πάνε πίσω και άλλα βιβλία όπως τα The Brooklyn Follies, The Book of Illusions, Moon Palace κ.α. Το πιο πρόσφατο έργο του είναι το πολυσέλιδο μυθιστόρημα "4321", το οποίο ίσως είναι και το πιο φιλόδοξο εγχείρημά του.

Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει τα περισσότερα βιβλία του, από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος και από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (που πλέον έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα των έργων του). Μπορείτε να δείτε τις ελληνικές μεταφράσεις στη Biblionet.

[BladeRunner]

Η μουσική του πεπρωμένου

Τον Ιούλιο του 2011, σε έναν μίνι μαραθώνιο ανάγνωσης, διάβασα τα τρία βιβλία που απαρτίζουν την Τριλογία της Νέας Υόρκης, βιβλία αρκετά διαφορετικά σε σχέση με αυτά που είχα συνηθίσει να διαβάζω τότε. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, δεν έτυχε να διαβάσω κάποιο άλλο βιβλίο του συγγραφέα, αν και δεν είναι λίγα αυτά που αγόρασα στο μεσοδιάστημα. Όμως το πήρα απόφαση και έπιασα το συγκεκριμένο: Ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή. Μιλάμε για ένα πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο του Πολ Όστερ: Παραλογισμός, υπαρξιακές αναζητήσεις, εκκεντρικοί χαρακτήρες, αλλά και πλοκή με μυστήριο και αγωνία που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το (απότομο αλλά δυνατό) φινάλε. Η γραφή του Όστερ 
πραγματικά με ξετρέλανε, από τις πρώτες κιόλας σελίδες κατάλαβα ότι θα διάβαζα κάτι πολύ δυνατό, και φυσικά δεν έπεσα έξω. Γραφή γεμάτη σιγουριά και οξυδέρκεια, με τις περιγραφές να είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικές και τους διαλόγους εξαιρετικά φυσικούς. Εννοείται ότι η όλη μακάβρια και ολίγον τι θλιβερή ιστορία, που βασικά ασχολείται με την τυχαιότητα, τη μοίρα και το πεπρωμένο, κρύβει κάποια βαθύτερα νοήματα μέσα στις διάφορες καταστάσεις που μπορεί αρχικά να φανούν παράλογες. Ειλικρινά, απόλαυσα την κάθε σελίδα, την κάθε πρόταση. Και η αλήθεια είναι ότι πριν ξεκινήσω το βιβλίο, δεν περίμενα να διαβάσω κάτι που θα με άγγιζε τόσο πολύ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα αφήσω να περάσουν πάλι εφτά και βάλε χρόνια μέχρι να ξαναδιαβάσω βιβλίο του συγγραφέα.

9/10

Edited December 1, 2021 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Τιμπουκτού

Λίγοι μήνες πέρασαν από τότε που διάβασα για τελευταία φορά βιβλίο του Πολ Όστερ και δεν άντεξα παραπάνω, ήθελα να ξαναπιάσω ένα δικό του στα χέρια μου. Ξεκίνησα δοκιμαστικά το "Τιμπουκτού" (που αγόρασα πριν κάτι μέρες από το παζάρι βιβλίου) και κόλλησα με την υπέροχη γραφή του. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο και καλογραμμένο μυθιστόρημα, πρωταγωνιστής του οποίου ουσιαστικά είναι ο κ. Κοκαλιάρης, ένας συμπαθητικός και έξυπνος σκύλος, σύντροφος ενός άστεγου άνδρα. Γινόμαστε μάρτυρες μιας μίνι σκυλίσιας οδύσσειας, με διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, με τον συγγραφέα να προσφέρει εικόνες και συναισθήματα, αλλά και μια ευκαιρία να δουν οι αναγνώστες πώς είναι πιθανό να αντιλαμβάνονται τη ζωή οι σκύλοι, αδέσποτοι και μη. Η γραφή είναι πάρα πολύ όμορφη και άκρως ευκολοδιάβαστη, με ωραίες περιγραφές και ευχάριστο χιούμορ. Φυσικά το βιβλίο αφήνει στο τέλος μια γλυκόπικρη γεύση, όπως συνήθως κάνει η ζωή γενικότερα, ενώ ίσως αγγίξει περισσότερο αυτούς που είχαν ή έχουν κάποιον τετράποδο φιλαράκο. 

8.5/10

Edited December 1, 2021 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

  

Το παλάτι του Φεγγαριού

Άλλο ένα βιβλίο του Πολ Όστερ που μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις και πραγματικά πιστεύω ότι όλα του τα βιβλία, όταν με το καλά τα διαβάσω, θα είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, καλογραμμένα και απολαυστικά όπως αυτά που έχω ήδη διαβάσει ("Τριλογία της Νέας Υόρκης", "Η μουσική του πεπρωμένου", "Τιμπουκτού" και το "Το παλάτι του Φεγγαριού" που μόλις τελείωσα). Έχει αυτό το κάτι στη γραφή και τον τρόπο που αφηγείται μια ιστορία, που καταφέρνει και με καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Να, ας πούμε, αυτό το βιβλίο, έτσι όπως είναι χωρισμένο σε επτά μεγάλα κεφάλαια, με λίγες διακοπές στο κάθε κεφάλαιο, δεν μπορούσα παρά να το διαβάσω σε δυο-τρεις μεγάλες καθισιές. Βέβαια, και η ιστορία που μου φάνηκε εξαιρετικά ιντριγκαδόρικη και συναρπαστική, και ο αφηγητής της ιστορίας που τον βρήκα αρκετά ενδιαφέρων αν και λιγάκι προβληματικό σαν άνθρωπο, και βέβαια η σε σημεία χειμαρρώδης γραφή, ήταν οι βασικότεροι λόγοι που διάβασα το βιβλίο με μια ανάσα, έχοντας μια κάποια αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω. Αντικειμενικά, ορισμένα γεγονότα στο βιβλίο είναι μάλλον τραβηγμένα, υπάρχουν διάφορες συμπτώσεις και παιχνίδια της μοίρας και της τύχης, αλλά εδώ που τα λέμε ο Όστερ το μόνο σίγουρο είναι ότι ήξερε τι έγραφε και γιατί το έγραφε. Όπως και να ΄χει, εγώ απόλαυσα σε πολύ μεγάλο βαθμό όλο αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας (;) του νεαρού αφηγητή και σίγουρα εντυπωσιάστηκα για άλλη μια φορά από τη δύναμη και την ποιότητα της γραφής του Όστερ. 

9/10

Edited December 1, 2021 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου (το εξώφυλλο στα δεξιά είναι για το ebook).

[yanni]

 

Λεβιάθαν

Πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα, έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Ναι για τον Πολ Όστερ τα πάντα είναι πιθανά. Με άλλα λόγια, ένα τυχαίο περιστατικό ανοίγει την αυλαία ενός ολόκληρου δράματος.

Το ίδιο το βιβλίο αφηγείται την ιστορία δυο φίλων συγγραφέων. Είναι γεμάτο τόσο πολύπλοκα νοήματα όσο τουλάχιστον και οι ήρωες του. Τα νοήματα αυτά συνθέτουν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, γραμμένο σε γλώσσα άμεση και απλή. Ο συγγραφέας είναι θεσπεσιος αφηγητής και μας το αποδεικνύει.

Edited December 21, 2021 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Mr. Vertigo

Ο αγαπητός Πολ Όστερ κατάφερε για άλλη μια φορά να με ξετρελάνει με τις ιστορίες που σκαρφίζεται το μυαλό του, αλλά κυρίως με την υπέροχη γραφή του και τη χειμαρρώδη αφήγηση (κάτι που φυσικά ισχύει για όλα του τα μυθιστορήματα). Έχοντας διαβάσει αρκετά βιβλία του ("Τριλογία της Νέας Υόρκης", "Η μουσική του πεπρωμένου", "Τιμπουκτού", "Το παλάτι του Φεγγαριού" και τώρα το "Mr. Vertigo") το ότι είναι τόσο υπέροχος συγγραφέας δεν θα έπρεπε να με εκπλήττει πλέον, αλλά έτσι είναι, οι αλήθειες να λέγονται. Και με αυτό το βιβλίο ο Όστερ κατάφερε να με καθηλώσει κυριολεκτικά από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, και να με κάνει ένα με τον φοβερό αφηγητή και την απίστευτη ιστορία του. Φυσικά, υπάρχουν πράγματα που δύσκολα γίνονται πιστευτά, αλλά εκεί κρύβεται και η όλη μαγεία κατά τη γνώμη μου, ενώ ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να γίνει και λίγο φιλόσοφος της ζωής, να θίξει κάποια ζητήματα, γράφοντας ουσιαστικά μια ιστορία ενηλικίωσης γεμάτη με συμβολισμούς και με γλώσσα που σε ταξιδεύει και σε απορροφά τελείως... Ειλικρινά σας λέω, αν το αναγνωστικό μπλοκάρισμα σας χτυπά την πόρτα, με αυτό το βιβλίο νομίζω ότι θα το ξεπεράσετε στο πιτς φιτίλι! Όσον αφορά τη βαθμολογία του βιβλίου, μπορεί τα πέντε αστεράκια που θα του βάλω (που κανονικά είναι τεσσεράμισι) να φαίνονται υπερβολικά, όμως διάολε πέρασα τόσο υπέροχα διαβάζοντας το, μου χάρισε τόσες εικόνες και συναισθήματα, που νιώθω ότι έχω μια υποχρέωση απέναντί του. Άλλωστε, γούστο μου και καπέλο μου!

9/10