Μαύρα Λιβάδια - Αγνή Σιούλα

[Nargathrod]

Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο πριν δύο χρόνια, ωστόσο έφθασε η ώρα να το διαβάσουμε στη λέσχη ανάγνωσης του forum άρα και να ανοίξουμε ένα topic για αυτό. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως το Δεκέμβριο του 2017 και από το οπισθόφυλλο φαίνεται πολλά υποσχόμενο. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο όπως το παρουσιάζει ο εκδοτικός : 

Εννιά αιώνες πριν, χιλιάδες οικογένειες έδωσαν έναν Όρκο Αίματος,
δεσμεύοντας ένα παιδί κάθε δεύτερης γενιάς, σε μια εικοσαετή θητεία στα Μαύρα Λιβάδια. Εκεί που ο θάνατος ελλοχεύει και θα μας επισκεφτεί, αν οι ακρίτες δε θυσιάσουν τα νιάτα τους και ενίοτε τη ζωή τους στη φύλαξη των συνόρων!

Η Αλεξάνδρα Βάγια είναι μια δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια που κάνει όνειρα και σχεδιάζει το μέλλον της. Μέχρι που ανακαλύπτει ότι, ο μικρός της αδερφός είναι δέσμιος του όρκου. Τότε για να τον σώσει, αποφασίζει να καταταγεί στη θέση του.

Ένα μυθιστόρημα επικής φαντασίας, εμπνευσμένο απ’ το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Βρικόλακας» και το έπος του Διγενή Ακρίτα. 

Το έχει διαβάσει κανένας να μας προϊδεάσει και εμάς στη λέσχη πριν το διαβάσουμε και μιλήσουμε για αυτό;

[Mournblade]

Καλησπέρα σε όλους! 

Το βιβλίο της αξιότιμης κ. Σιούλα έπεσε στην υπόληψή μου λόγω του υπέροχου εξωφυλλου και της ενδιαφέρουσας πλοκής. Το διάβασα τον Οκτώβρη, οπότε παραθέτω παρακάτω αποσπάσματα από την κριτική μου στο Goodreads:

 

Αρχικά, να πω κάτι βασικό: η επαφή μου με το είδος του επικού young adult περιστρέφεται μόνο μέσω των ταινιών Twilight, Divergent, Hunger Games κτλ. 

Δεδομένου της απειρίας μου με το συγκεκριμένο είδος, ίσως δεν είμαι το καταλληλότερο άτομο να εκφέρει γνώμη, όμως επειδή έκρινα πως ο κόσμος που η συγγραφέας έστησε δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από τα συγκεκριμένα σύμπαντα, αποφάσισα να πω την άποψή μου. Η ιδέα για τους ακρίτες είναι αξιοζήλευτη. Αποτελεί το δέλεαρ του βιβλίου και εξάπτει τη φαντασία. Επίσης, η κ. Σιούλα έχει χτίσει τον κόσμο της με προσοχή, σύνεση και μεθοδικότητα. Οι χαρακτήρες είναι ολοζώντανοι, ο λόγος ζεστός και η γραφή ρέουσα. Έχει γίνει εντυπωσιακή δουλειά στην απόδοση της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων, στην σκιαγράφηση της ψυχολογίας των χαρακτήρων, τόσο του Μετέ, όσο και της Αλεξάνδρας.

Δυστυχώς στερούμαι της απαιτούμενης φρέσκιας οπτικής που ένας παθιασμένος για ζωή νεαρός έχει στα είκοσι του χρόνια, κι αυτό το θέτω ως αντιπαραβολή για να τονίσω τον εξαίρετο τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν τα αισθήματα της Αλεξάνδρας. Δεν σας κρύβω πως αρκετές στιγμές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης χαμογελούσα με τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις καταστάσεις. Ήταν πολύ αληθοφανής. Ήταν αυθεντική. Ήταν λες και πράγματι, εμείς οι αναγνώστες ,ήμασταν θεατές στις σκέψεις, τις παρορμήσεις και τα πάθη ενός 19χρονου κοριτσιού. Ήταν λες και είχαμε βρει το κρυφό ημερολόγιο της και διαβάζαμε σελίδα-σελίδα κομμάτια από τη ζωή της. Είμαι της άποψης πως λίγοι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν κάτι τέτοιο: να αφουγκραστούν τις ανησυχίες των νέων και να σκιαγραφήσουν με ιδιαίτερη ενάργεια τον ψυχισμό τους. Για μένα αυτό το χαρακτηριστικό ήταν το κορυφαίο στο βιβλίο. Με εντυπωσίασε και θαρρώ είναι αυτό που θα μου μείνει από την ιστορία όταν περάσουν τα χρόνια.

Στις επιμέρους εντυπώσεις, τώρα:
-Από τη μέση το βιβλίο αλλάζει. Στην αρχή ακολουθεί τα πατήματα και τον ρυθμό ενός 19χρονου αφηγητή και στη συνέχεια έρχεται πιο κοντά στα δεδομένα ενός αναγνώστη άνω των 25 χρονών. Αρχικά δηλαδή δίνεται έμφαση στο στήσιμο των χαρακτήρων, κάτι που ενισχύει το δέσιμο μαζί τους, όμως το ξεδίπλωμα της βασικής πλοκής (μαζί με τα επικά στοιχεία) έρχεται μετά. 
-Υπήρξαν σκηνές που με συγκίνησαν. Τις περίμενα, όμως ήταν όμορφα δοσμένες.
-Έχει γίνει καταπληκτική δουλειά στο στήσιμο της στρατιωτικής δομής των Μαύρων Λιβαδιών. Είναι κάτι που δίνει συνέπεια στο βιβλίο και αξίζει να αναφερθεί. 
-Εξαιρετικές σκηνές μάχης. Υπέροχη ατμόσφαιρα στο τέλος.
-Μου άρεσε η βασική πλοκή. Προσγειωμένη προσέγγιση και αληθοφανής, που δικαιολογεί πολλά. 
-Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Αναμενόμενα, εξύψωσε την Αλεξάνδρα ως χαρακτήρα όμως επισκίασε αρκετά τους άλλους. Προσωπικά ήθελα να ‘’ζήσω’’ και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Ταυτίστηκα με τον Αμενάι, ο Ιερόθεος ήταν πολύ ενδιαφέρον, ο Μετέ επίσης. Υπήρξαν στοιχειά που δεν αναπτύχθηκαν αρκετά, ενώ υπήρχαν ως σύλληψη. Δίκοπο μαχαίρι η τεχνική της πρωτοπρόσωπης αφήγησης. Κατάλληλο ως εργαλείο για διηγήματα των 8-10 σελίδων, όμως σε κλίμακα μυθιστορήματος νομίζω πως είναι εγχείρημα υψηλού ρίσκου, καθώς ο συγγραφέας χάνει ευκαιρίες να πει τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά (και να κάνει το έργο του σαφώς ευκολότερο, χωρίς να αναλωθεί πολύ στο tell). Βέβαια, εδώ έρχεται και το θέμα του target group (κοινώς, τι προτιμάει ένας 25χρονος; Τον νοιάζει το υπόβαθρο και ο περίγυρος ή ταυτίζεται τόσο με τον πρωταγωνιστή που δεν έχει πρόβλημα με το tell και τον αναπόφευκτο υποβιβασμό των υπόλοιπων χαρακτήρων;)
-Θεωρώ πως μια μικρή σκηνή τρόμου στην αρχή του βιβλίου (στον λόφο με τις πύλες) θα ενίσχυε το πρώτο μισό, χωρίς να υποθάλψει το λογοτεχνικό ύφος και το στήσιμο των χαρακτήρων. Υπάρχει μια αιωρούμενη, και πολύ στιβαρή αίσθηση απειλής στο υπόβαθρο, που χαλάει την ευδαιμονία της Αλεξάνδρας, όμως πιστεύω πως έπρεπε να υπάρξει ένα συμβάν που να εντείνει το συναίσθημα της ανασφάλειας και της αμφιβολίας.
-Ήθελα να μάθω κι άλλα για τους σκεπτομορφίτες. Να δούμε κάτι, μια έντονη σκηνή που να δικαιολογεί τον τίτλο τους ως «σκεπτομορφίτες». Γενικώς, η κοσμοπλασία (Ιστορία, βασικά) με άφησε λίγο ανικανοποίητο. Θα ήθελα ένα flashback για το τι συνέβη στα παλιά χρόνια. Πώς ζούνε οι ψυχοφάγοι/ σκεπτομορφίτες στα βουνά του Θανάτου (με οπτική, όχι με tell). Από πού προέρχονται. Ό,τι ίσως τους οδηγεί η ανάγκη, ή έστω η λαιμαργία. Αντιλαμβάνομαι πως ο παραλληλισμός με τις ακρίδες δεν είναι τυχαίος, όμως παρόλο ταύτα θα ήθελα ως αναγνώστης να το βιώσω άμεσα, βλέποντάς το.

Ευχαριστήθηκα το βιβλίο, με ταξίδεψε, με έκανε για λίγο να θυμηθώ πως είναι να είσαι είκοσι χρονών, να προβληματιστώ με την στράτευση των νέων αλλά και την εκμετάλλευση που απορρέει από τέτοιες καταστάσεις, αλλά και να χαθώ σε έναν κόσμο επικίνδυνο και ξένο.

Είναι ένα βιβλίο φαντασίας για νέους που κλείνει όμως το μάτι και σε εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία λάτρεις του φανταστικού. 

Edited January 14, 2019 by Mournblade

[Mournblade]

On 1/14/2019 at 8:39 PM, Mournblade said:

Καλησπέρα σε όλους! 

Το βιβλίο της αξιότιμης κ. Σιούλα...

 

edit: έπεσε στην αντίληψή μου, φυσικά.

[Baldwin the Victorius]

Ας γράψω και εγώ το κομμάτι μου. 

Το βιβλίο το διάβασα. Δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Ούτε κατά διάνοια. Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Το βιβλίο ξεκινάει με μια πολύ καλή ιδέα. Και αυτό είναι το μοναδικό θετικό του σημείο. Έχει πολλά ελαττώματα. Για αρχή είναι κακογραμμένο. Ενώ έχει πέσει επιμέλεια πάνω του, αυτή είναι επιφανειακή. Η γραφή του σε όλο το βιβλίο, είτε μιλάμε για περιγραφές είτε για διαλόγους, μοιάζει περισσότερο με αυτή ενός 15χρονου εφήβου που μόλις αρχίζει να γράφει τις πρώτες του ιστορίες παρά με αυτό ενός ενήλικου που θεωρητικά έχει γνώση πάνω στην συγγραφή μυθιστορημάτων. Οι χαρακτήρες της, με εξαίρεση τον Ιερόθεο, δεν είναι προσωποποιημένοι. Έχει ουσιαστικά δύο αρχέτυπα, το αντρικό μεταξύ 22 και 28 ετών και το γυναικείο περί των 19 με 20 ετών και παίζει ουσιαστικά μόνο με αυτά χωρίς να δείχνει τι είναι αυτό που ξεχωρίζει ουσιαστικά τον καθένα χαρακτήρα. Όλοι μοιάζουν να είναι αντίγραφα ο ένας του άλλου. Αυτός συνήθως δείχνει συγγραφέα που είτε είναι αρχάριος είτε απλά δεν ενδιαφέρθηκε να το επεξεργαστεί παραπάνω. Ο κόσμος που έχει φτιάξει είναι προβληματικός ως προς την λειτουργία του. Πολλά, αν όχι τα περισσότερα, απλά δεν λειτουργούν ρεαλιστικά. Χρησιμοποιεί πολλά ιστορικά στοιχεία, στα οποία όμως φαίνεται ότι η έρευνα στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι επιφανειακή, στην χειρότερη ανύπαρκτη. Περισσότερα για αυτά σε λίγο. Το βιβλίο είναι διάσπαρτο από plot holes. Είτε θέτοντας κάποιες συνθήκες λειτουργίας του κόσμου που δεν ακολουθούνται όποτε η πλοκή το θέλει, είτε παραβιάζοντας τον τρόπο σκέψης και δράσης τον χαρακτήρων πάλι για λόγους κίνησης πλοκής είτε με τον να τοποθετεί καταστάσεις τις οποίες όμως είτε δεν σετάρει είτε δεν εξηγεί. Το χειρότερο όμως είναι ότι το βιβλίο δεν είναι epic fantasy όπως γράφει στο πίσω μέρος του εξωφύλλου. Ενώ ξεκινάει με κάτι το οποίο δίνει την υπόσχεση του fantasy ( βρικόλακες, σκοτεινός ξένος κόσμος, όρκος για την αποτροπή της συντέλειας του κόσμου, περίεργες δυνάμεις των βρικολάκων ) στην συνέχεια τα εξηγεί με βάση τους νόμους της φύσης όπως τους ξέρουμε από τον πραγματικό κόσμο, μιας και διαδραματίζεται σε αυτόν. Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει science fantasy αν τράβαγε τον όρο από τα μαλλιά. Προσωπικά θα το έλεγα κάτι μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και millitary fantasy. Ή υλικό από ταινία του Παπακαλιάτη, βιβλίο άρλεκιν, έργα της Λένας Μαντά και Χρυσηίδας Δημουλίδου που η συγγραφέας τα έβαλε σε μια καραμπίνα, πάτησε την σκανδάλη και ότι έμεινε κάτω το μάζεψε με ένα φαράσι και το έκανε βιβλίο. Κακογραμμένο κιόλας. Δεν είναι δυνατόν η συγγραφέας, αλλά και ο κάθε συγγραφέας να μην ξέρει τι γράφει. Αλλά ας πάμε σε λεπτομέρειες. Θα ακολουθήσουν οι τεχνικές λεπτομέρειες για την έρευνα που δεν έγινε για το βιβλίο και διάφορα plot holes  και μετά τα λάθη σε επίπεδο δομής κειμένου και περιεχομένου.

- Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Αν παίρνουν νεοσύλλεκτους κάθε δύο γενιές και για μόνο 10 χρόνια, τότε για 40 χρόνια που βρίσκουν το απαραίτητο ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό;
- Η ενέργεια δεν αποθηκεύεται σε ηλεκτρικά δίκτυα για κατανάλωση αργότερα, καταναλώνεται καθώς παράγεται. Μπορεί να αποθηκευτεί μόνο σε χημική μορφή, αλλά αυτό δεν χρησιμοποιείται εδώ.
- Την εποχή που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν οι ακρίτες του βιβλίου, ο τρόπος άμυνας του Ιουστινιανού είχε εγκαταλειφθεί πολύ πριν. Η άμυνα ήταν ενεργητική και επί εσωτερικών γραμμών. Ούτε ήταν το σύστημα του Ιουστινιανού. Το είχε πάρει από τον Κωνσταντίνο τον Μέγα και αυτός με αρκετές αλλαγές στην οργάνωση, αλλά την νοοτροπία ως επί τω πλείστων άθικτη από τους προηγούμενους Ρωμαίους αυτοκράτορες.
- Χιλιάδες οικογένειες από την αυτοκρατορία έδωσαν τον Όρκο, καλύπτοντας έστω θεωρητικά τις απαιτήσεις ανθρωπινού δυναμικού. Τι δουλειά έχουν τόσοι ξένοι οι οποίοι κατά τα φαινόμενα είναι άσχετοι με τον Όρκο και ειδικά μουσουλμάνους; Και όχι, ο όρος δεν δήλωνε τους καθαρά τουρκικής καταγωγής πολεμιστές που εκείνη την εποχή ήταν θανάσιμοι εχθροί της αυτοκρατορίας ενώ σε μετέπειτα εποχές απλά δήλωνε μισθοφορικά σώματα ελαφρών ιππέων ανατολικής καταγωγής.
- Εφόσον από ξένους και από τον ντόπιο πληθυσμό είχαν τους στρατιώτες που ήθελαν, τότε γιατί χρησιμοποιούν ακόμα τον Όρκο; Έχει χάσει την αξία του.
- Εφόσον ο στρατός που εικονίζεται στο βιβλίο είναι απόγονος του στρατού της Ρωμανίας, από πότε γίνονται δεκτοί στους Βάραγγους άτομα εκτός Σκανδιναβών και Άγγλων;
- Γιατί δεν γίνεται χρήση των κλασσικών στρατιωτικών εγχειριδίων της αυτοκρατορίας στο μάθημα τακτικής και στρατηγικής; Που είναι το Στρατηγικόν του Μαυρίκιου, τα Τακτικά του Λέοντα του Σοφού, το De rei militari και το Praecepta Militaria του Νικηφόρου Φωκά, το εγχειρίδιο του Κεκαυμένου;
- Το σύνθετο παλίντονο τόξο είχε ένα μέγεθος. Κατασκευή σε μικρότερο μέγεθος θα επηρέαζε αρνητικά τις επιδόσεις του χωρίς να το κάνει πιο εύχρηστο για τις γυναίκες λόγω μικρότερης κατασκευής. Το τόξο αυτό ήταν βαρύ τόξο, βάρους 7,5 κιλών και με απαιτούμενη δύναμη έλξης για τέντωμα χορδής 50 κιλά και πάνω, όπως όλα τα πολεμικά τόξα. Πόσες γυναίκες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν σωστά λόγω μυικών δυνατοτήτων από την στιγμή που και άντρες δυσκολευόντουσαν;
- Οι επιδόσεις τον τόξων δεν χαρακτηρίζονται από τον τεράστιο αριθμό συνεχόμενων ρίψεων. Ρίχνεις όσο αντέχεις. Και δεν θέλει μόνο λίγες μέρες για την κατασκευή ενός σύνθετου παλίντονου τόξου. Τουλάχιστον ένα χρόνο για καλής ποιότητας. 
- Ποιο ακριβώς όπλο εννοεί με την λέξη κοπίδα; Επί Ρωμανίας δεν χρησιμοποιούσαν κοπίδα αλλά ένα αμφίστομο σπαθί ιππικού και το παραμήριον που ουσιαστικά ήταν ένα ξίφος καμπυλωτό σαν τα γιαταγάνια. Η κοπίδα σταμάτησε να χρησιμοποιείται μετά την Ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας, ενώ το μόνο όπλο στην Ανατολή παρόμοιας φύσης η γνωστή θρακική ρομφαία σταμάτησε να χρησιμοποιείται μετά τον δεύτερο Δακικό Πόλεμο. Και από πότε η ασπίδα είναι περιττό βάρος για ένα ιππέα;
- Ania Sigurdsson: ο οίκος Hardrada ( Sigurdsson ) εξαφανίστηκε το 1167 με τελευταίο εκπρόσωπο τον βασιλιά Magnus V της Νορβηγίας.
-Οι σκεπτομορφίτες δεν είναι αποτυχημένο είδος. Έχουν προσαρμοστεί στο περιβάλλον τους και έχουν μετατραπεί σε πρωτεύον θηρευτή. Έχουν έλθει σε σημείο τέλματος. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 
- Ο συνδυασμός φυσιολογίας-ανατομίας / συμπεριφοράς του είδους με την οικολογία δεν βγάζει νόημα. Αν έχουν εξοντώσει τα πάντα και πλέον δεν έχουν τροφή, γιατί έχουν τέτοιο πληθυσμό που να αποτελεί απειλή; Τα υπόλοιπα είδη γιατί δεν προσαρμόστηκαν; Τι τα εμπόδισε. Η συμβίωση με το περιβάλλον δεν αποτελεί παράγοντα επιβίωσης των ειδών. Τα είδη περιορίζονται από αντιξοότητες του περιβάλλοντος και των ανταγωνισμό άλλων θηρευτών ή την προσαρμογή των θηραμάτων. Έτσι ο πληθυσμός προσαρμόζεται ανάλογα με την διαθεσιμότητα της τροφής. Αυτό μπορεί να το αντιπαρέλθει αν έχει νοημοσύνη ανάλογη της ανθρώπινης. Είτε με το να μειώσει τον πληθυσμό του είτε με την εκτροφή της τροφής του. Εδώ όμως δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο είδος. Οπότε γιατί δεν κατέφυγαν στον κανιβαλισμό;
- Αν τα διαστήματα αναπαραγωγής είναι τελείως τυχαία, γιατί δεν εξαφανίστηκαν από έλλειψη απογόνων ή από υπερπληθυσμό λόγω τυχαιότητας της αναπαραγωγής; 
- Αν είναι είδος εντόμων τότε δεν έχουν καρδιά αλλά μια τεράστια φλεβική κοιλότητα.
-Δεν έχουν στομάχι; Και πως γίνεται η επεξεργασία της τροφής που λαμβάνεται; Αν δεν πετάνε, γιατί έχουν ακόμα φτερά; Ή γιατί δεν έχουν ακόμα ατροφήσει;
- Η επικοινωνία δε περιορίζεται στην λεκτική. Υπάρχουν οι ορμόνες και οι κινήσεις του σώματος ( βλέμμα ) ανάμεσα σε άλλα. ενώ υπάρχουν οι ήχοι στο υποηχητικό και υπερηχητικό φάσμα της ακοής. Από που βγαίνει η τηλεπάθεια;
- Η οικολογία, φυσιολογία/ανατομία και η συμπεριφορά του είδους είναι ένα συνονθύλευμα του ότι να 'ναι. 
- Αν έχουν ξεχωριστές αγέλες, τότε όντως η κάθε μία έχει διαφορετικό χώρο διαβίωσης και θήρευσης. Οπότε γιατί επιτίθονται ξεχωριστές αγέλες μαζί σε ένα στόχο, αλλά όχι η μία στην άλλη όταν παραβιάζουν η μία τον ζωτικό χώρο της άλλης;
- Είναι αδύνατο με βάση τους νόμους της Χημείας και της Γεωφυσικής ένα ορυχείο να βγάζει λιγνίτη και την ίδια στιγμή πολύτιμους λίθους και διαμάντια.
- Αν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τεχνολογία πυροβόλων όπλων λόγω του πεδίου που ακυρώνει το ρεύμα, γιατί δεν χρησιμοποιούν φλογοβόλα με τρόμπα ή αεροβόλα όπλα με το ίδιο σύστημα; Ή γιατί όχι βαλίστρες με ελατήριο ή μουσκέτα; Δεν χρειάζονται ηλεκτρισμό για να λειτουργήσουν.
- Γιατί να παρουσιάζει βελτίωση σε ένα πεδίο με μόνο δύο μαθήματα; Που σεταρίστηκε ότι είναι μια διάνοια;
- Αν η λειτουργία της μαύρης αγοράς βασίζεται σε ξένα νομίσματα και αφού η είσοδος νέων είναι περιορισμένη έως αδύνατη, πως λειτουργεί με τόσο περιορισμένο αριθμό νομισμάτων;
- Η τοξοβολία δεν χρειάζεται μόνο γερά χέρια. Αλλά κυρίως γερό κορμό.
- Fire arrows. Oh dear God. Αν η πηγή που δίνει την φωτιά δεν είναι χημικής φύσεως, τότε αυτή σβήνει στην εκτόξευση από τον αέρα. Και ούτε κάνουν την ζημιά που πολλοί νομίζουν. Αλλά από ότι φαίνεται μέσα στο βιβλίο όταν χρησιμοποιούνται απέναντι στους ''βρικόλακες'' οι σκεπτομορφίτες και οι ψυχοφάγοι είναι φτιαγμένοι από βενζίνη.
- Αν ο κόσμος είναι ένας μικρός πλανήτης, τότε η βαρύτητα γιατί είναι κανονική; Και αν δεν είναι γιατί έχει ακόμα ατμόσφαιρα με οξυγόνο;
- Η οποιαδήποτε στρατιωτική εκπαίδευση σκοπό έχει να προετοιμάσει τους στρατιώτες για πιθανές καταστάσεις. Για αυτό γίνεται και προσομοίωση μάχης, με κάθε στάδιο να είναι σταδιακά ολοένα ρεαλιστικότερο. Εδώ που είναι;
- Υφασμάτινες μάσκες; Γιατί όχι κανονικές αντιασφυξιογόνες; Δεν λειτουργούν με ηλεκτρισμό.
-Αν η ικανότητα των potentes είναι τόσο σημαντική, γιατί δεν την εξασκούν πρώτα πριν τους στείλουν; Γιατί δεν πιάνουν αιχμάλωτο ένα βρικόλακα και να τον χρησιμοποιήσουν ως εξάσκηση;
- Τι δουλειά έχουν οι μπύρες στις στρατιωτικές προμήθειες; σελ.314
- Συνεργάσιμοι και υποστηρικτικοί. Μάλιστα. σελ. 314
- Η ιστορία της φυγής του Harald Haardrada λόγω μη γάμου του με ανιψιά της αυτοκράτειρας Ζωής είναι τελείως φανταστική. Αναφέρεται μόνο στις σκανδιναβικές σάγκες ενώ άλλες σύγχρονες πηγές δεν το επιβεβαιώνουν αναφέροντας άλλο λόγο, είτε ιδιοποίηση θησαυρών του αυτοκρατορικού ταμείου είτε λόγω εμπλοκής του στις δυναστικές διαμάχες καθώς ο Μιχαήλ V τον φοβόταν λόγω της πίστης του στον Μιχαήλ IV. Το 1042 μετά την αποκατάσταση της Ζωής με τον Κωνσταντίνο IX στον θρόνο ζήτησε να φύγει. Η ζωή αρνήθηκε να τον αποδεσμεύσει και αυτός δραπέτευσε με δύο πλοία προς το Κίεβο. Εκεί παντρεύτηκε την Ellisif, κόρη του Γιαροσλάβου του Σοφού και εγγονή του Σουηδού βασιλιά Olof Skotkonung. σε. 316
- Σε περίπτωση περιπολίας τα σπαθιά είναι θηκαρωμένα οπότε δεν γυαλίζουν. Το ίδιο και τα τσεκούρια. Και αν ήθελαν να μη τα γυαλίσουν γιατί δεν τα λάσπωναν; Και μιλάμε για σφυρήλατο σίδερο ή ατσάλι που δεν γυαλίζει όπως τα σημερινά και είναι και χρησιμοποιημένο. σελ.317
-Δεν μπορούσαν να υπολογίσουν τον χρόνο με ας πούμε μηχανικά ρολόγια; σελ. 318
-Πέντε στρατιώτες έσπρωχναν με τις ασπίδες τους όντα που είναι περισσότερα σε αριθμό και πιο δυνατοί το καθένα από κάθε άνθρωπο;
- Πως κατάφερε με το χέρι του να διαπεράσει αλυσιδωτό θώρακα από ατσάλι από κουμπωτούς κρίκους; Και γιατί αφού τους ενδιαφέρει η επιβιωσιμώτητα των στρατιωτών δεν τους εφοδιάζουν όλους με plate mails που ειναι πιο ισχυροί; Και αφού είναι τόσο δυνατοί γιατί δεν σκοτώνουν εξαρχής τα άλογα; σελ. 328
- Οι ιππείς δεν πολεμούν με σάλτα. Κάποιος έχει δει υπερβολικές πολλές ακροβατικές επιδείξεις σελ. 330
- Οι νεκροί αποκεφαλίστηκαν. Εκτός και αν ενωθούν με το σώμα ή βγάλουν καινούργιο δεν έχει νόημα το τρύπημα. Και γιατί ο κάθε ιππέας δεν έχει μαζί του ένα 3λιτρο βενζίνη ώστε να βάζουν φωτιά στα πτώματα; Και ποιος μιλάει έτσι; σελ. 334
- Η αντίδραση του Μετέ και η συμπεριφορά του απέναντι σε αξιωματικό είναι μη ρεαλιστική. Σε οποιονδήποτε στρατό κανένας αξιωματικός δεν θα δεχόταν τέτοια συμπεριφορά από άλλον αξιωματικό, ειδικά ξένο προς την μονάδα του, για θέματα που δεν το αφορούν. Θα τον αντιμετώπιζε στα ίσα και θα τον έστελνε αναφερόμενο στην κεντρική διοίκηση. Ειδικά όταν μιλάμε για διοικητή μισθοφόρων που συνήθως στον στρατό της Ρωμανίας ήταν ξεχωριστή διοίκηση με τον διοικητή τους αρκετές φορές να είναι κατώτερος από τους διοικητές των κανονικών στρατευμάτων. Σελ. 338
- messenger. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει όταν ο πλανήτης είναι αποκομμένος; σελ. 343
- Η εκπαίδευση στον πόνο γιατί δεν έγινε πιο πριν; Γιατί κόντρα σε κάθε λογική εκπαίδευσης δεν ήταν από τα πρώτα μαθήματα αλλά έγινε μετά την πρώτη μάχη; σελ. 353
- Ανταρσία χωρίς να υπάρχει λόγος. Και από πότε μια αξιωματικός που συμπεριφέρεται έτσι μονίμως, παραμένει εν ενεργεία; Δεν εκπαιδεύτηκε; Και πως προκύπτει ότι είναι ανίκανη για διοίκηση από την συμπεριφορά της στην πολιτική ζωή; σελ. 370
- Γιατί της κάνουν ξενάγηση; σελ. 418
- Αν εκεί κοντά δεν έχει τα πουλιά, το ρεύμα δεν λειτουργεί. Γιατί λοιπόν υπάρχει λειτουργική μονάδα παραγωγής ρεύματος; σελ. 420
- Ο τρόπος που πήραν την εξουσία οι ψυχοφάγοι σε κοινωνία με νου κυψέλης δεν βγάζει κανένα νόημα. Οι κοινωνίες εντόμων δεν λειτουργούν έτσι. σελ. 430 
- Πως ήξερε ο γκόμενος της ότι αυτή βρισκόταν εκεί; Κανείς δεν τους είδε να πηγαίνουν στο ορυχείο. 
- Γιατί το λέει σε αυτήν αν τόσο φοβόταν για τυχόν ανάκριση; Αυτή δεν θα την ανακρίνουν; σελ.465
- Πρώτον, γιατί να τον φοβούνται; Τι είδους απειλή είναι ή έχει υπάρξει; Και αν είναι η δυσφήμιση τον εξουδετέρωσε. Από την άλλη, αν αυτό είναι το σχέδιο της συγκλήτου, τότε είναι ηλίθιο σχέδιο. Θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να την βρει κάποιος άλλος όπως και έγινε. σελ. 463
-Πόθεν τεκμαίρεται ότι ξέρουν για τον τύπο; Αφού συνέχεια λένε ότι είναι νεκρός και επιβεβαιώνεται από όλους. Υποτίθεται πως όλοι θεωρούν πως όσοι βγαίνουν στην ερημιά είτε πεθαίνουν είτε γίνονται βρικόλακες. Και από που βγαίνει πως υπήρχαν προδότες ανάμεσα τους; σελ. 464
- Είναι περίεργο ο τρόπος με τον οποίο η πρωταγωνίστρια δηλώνει για το βίωμα της ευτυχίας σαν συναίσθημα με τέτοιο τρόπο όταν ποτέ ως τώρα δεν ήταν δυστυχισμένη. σελ. 466
- Νυχτερινοί αντικατροπτισμοί μπορούν να γίνουν από φώτα. Πως όμως όταν σε όλο τον πλανήτη ο ηλεκτρισμός δεν λειτουργεί; σελ. 
- Πότε πρόλαβε μέσα σε λίγες μέρες να γίνει ''έρωτας'' η σχέση μεταξύ των δυο τους; σελ. 470
- Οι ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα δεν έχουν τον οποιονδήποτε ρεαλισμό/ Τηλεφωνική επικοινωνία; Ασύρματους δεν είχαν; σελ. 517 
- Η συνωμοτική οργάνωση δεν είχε θέσει μια ιεραρχία εντός της πριν κάνουν την κίνηση τους; Και αν δεν την είχαν γιατί δεν έφτιαχναν μια με τους διαθέσιμους αξιωματικούς αλλά παρέκαμψαν τους ήδη υπάρχοντες τους οποίους υποτίθεται ότι τους είχαν ενσωματώσει στην οργάνωση λόγω της επιβεβαιωμένης αξίας τους; Σελ. 526
- Αμέσως μετά το πραξικόπημα ούτε ένας υποστηρικτής του παλιού καθεστώτος δεν αντέδρασε; Ή οποιοσδήποτε άλλος που υποστήριζε την νομιμότητα; Όλοι πίστεψαν ότι άκουσαν από τα μεγάφωνα χωρίς την παράθεση της παραμικρής απόδειξης; Σελ. 528
- ΄΄ Υποδαυλίζουν την προσπάθεια μας΄΄ για να δείξει το σαμποτάρισμα από διαφωνούντες. Let that sink to you people. Και πως κατάφεραν να βρουν την μεγάλη ακίνητη περιουσία από την στιγμή που ο διαθέσιμος χώρος είναι τόσο περιορισμένος; Σελ. 529
- Κατά την διάρκεια των ταραχών οι οπλισμένοι και εκπαιδευμένοι φρουροί δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν μία μάζα άοπλων και ανεκπαίδευτων πολιτών; Σελ. 530
- Οι ψυχοφάγοι μπορεί να ουρλιάζουν και να φωνάζουν. Οι σκεπτομορφίτες ως εντομοειδείς οργανισμοί δεν έχουν φωνητικές χορδές για την παραγωγή τέτοιων ήχων. Σελ. 539
- Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα κλειδιά και οι πύλες είναι ασαφής και όποτε γίνεται έστω και λίγο σαφέστερος γίνεται φανερό πόσο ανόητος είναι. Γιατί δεν άνοιξαν πολλές ταυτόχρονα; Ποιο ήταν το πρόβλημα πέραν της ασφάλειας στον πλανήτη; Γιατί εξαρχής δεν κατασκευάστηκαν στην Γη ειδικοί χώροι για την υποδοχή μεγάλων πληθών ώστε να ξεπεραστούν οι όποιο περιορισμοί; Φανερό είναι ότι μπήκαν μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί με κάποιο τρόπο η πλοκή και η ιστορία σε αυτό το σημείο. Σελ. 541
- Αν οι σκεπτομορφίτες που έφτιαξαν το μονοπάτι το έκαναν με κορμούς δέντρων, γιατί δεν τους τοποθετούσαν οριζόντια πάνω στα άλιστα; Γιατί δεν πάτησαν πάνω τους ώστε να μην πεθάνουν; Γιατί να στηθούν κάθετα ώστε να ακροβατήσουν πάνω τους; Τα ζόμπι στην ταινία World War Z ποιο έξυπνα κατάφεραν να περάσουν το τείχος της Ιερουσαλήμ. Σελ. 550
- Δηλαδή ως τώρα από όλο το στρατιωτικό δυναμικό οι περισσότεροι δεν εκπαιδεύονταν στα πυροβόλα όπλα, έστω και ως διαδικαστικό μέρος της εκπαίδευσης; Και για τους ψυχοφάγους που μπήκαν κρυφά, πότε πρόλαβαν να κουρευτούν και να ξυριστούν; Και πως; Που βρήκαν τα απαραίτητα εργαλεία; Και τις στολές που φορούσαν, τις οποίες μάλλον πήραν από στρατιώτες που σκότωσαν, δεν κατάλαβε κανείς ότι έλειπαν αυτοί; Αναφορές σε τακτικά διαστήματα δεν κάνουν; Σελ. 552
- Στην σκηνή της σύγκρουσης στο νεκροταφείο, δεν χρειαζόταν να προκαλέσουν την πρωταγωνίστρια να κάνει κάτι για να την συλλάβουν. Παράκουσε ρητή εντολή βάζοντας τους όλους σε κίνδυνο. Αυτό από μόνο του αρκεί. Η όλη σκηνή είναι ηλίθια, μόνο και μόνο για να δείξει την μεταμόρφωση της Άνιας την σύγκρουση, τόσο συναισθηματική όσο και φυσική, που αυτή προκάλεσε. Δεν είναι ρεαλιστική σαν σύγκρουση χαρακτήρων, είναι αχρείαστη καθώς όσα δίνει στην ιστορία είτε είναι ανούσια είτε θα μπορούσαν να δοθούν με πιο έξυπνο τρόπο, δεν βγάζει κανένα συναίσθημα εκ μέρους του αναγνώστη παρά μόνο θυμό για τις ανοησίες της πρωταγωνίστριας. Για άλλη μια φορά την σώζουν και την υποστηρίζουν σε ένα πρόβλημα όπου όχι μόνο έχει άδικο αλλά και το δημιούργησε μόνη της. Σελ. 555
- Η σκηνή της συνάντησης με τους ανώτερους εξαιτίας της μεταμόρφωσης της Άνιας όπου κάνει έκκληση στην κατανόηση. Δεν είναι έκκληση στην κατανόηση, μιας και αυτή προϋποθέτει την χρήση της λογικής. Εδώ υπάρχει μόνο έκκληση στο συναίσθημα. Όταν χρησιμοποιείται ως κύριος ή μοναδικός τρόπος πειθούς δείχνει ένδεια λογικών επιχειρημάτων. Σελ. 559
- Ποιος άσχετος έφτιαξε τείχη με κλίση προς τα έξω; Και ακόμα και τότε γιατί να είναι αδύνατη η προσέγγιση τους; Τι νομίζει η συγγραφέας ότι χρησιμοποιούσαν στην τειχοποιία τότε, οπλισμένο μπετόν; Και γιατί το περιγράφει τώρα και όχι πιο πριν, όπως ας πούμε όταν πρωτοβλέπει την πόλη; Σελ. 565
- Μετά από μήνες πολιορκίας είχαν πει όλοι οι στρατιώτες σε θέσεις φρούρησης; Είχαν 8500 χιλιάδες στρατιώτες. Τι έγινε στην αρχή; Μόνο λίγοι φρουρούσαν και οι υπόλοιποι φίδιαζαν; Πόση εύφλεκτη ύλη έχουν για την χρησιμοποιούν σε τόσες ποσότητες; Πως και δεν ξέμειναν; Δεν είχαν ποτέ κανόνια γιατί ήταν βαριά; Τα πυροβόλα άνευ οπισθοδρομήσεως που τα βάζεις στον ώμο αν χρειαστεί και τους εκτοξευτές βομβίδων και ρουκετών δεν τους είχαν ακουστά; Τα πυρομαχικά διασποράς δεν τα ξέρουν; Με τους οπλοποιούς που είχαν δεν μπορούσαν να φτιάξουν αυτοσχέδια όπλα, από την στιγμή που είχαν χρόνο; Σελ. 573
- Στην σκηνή που οι εχθροί έχουν μπει στο φρούριο, γιατί οι φρουροί κρατάνε αγχέμαχα όπλα; Ο ηλεκτρισμός εντός του υπάρχει. Λογχοφόροι; Εκτός και να χειρίζονται λόγχες ιππικού, είναι λάθος ονομασία. Λέγονται δορυφόροι, σαρισσοφόροι, αλεβαρδοφόροι, λογχοπελεκυφόροι, κ.α. ανάλογα το είδος του όπλου. Όχι όμως λογχοφόροι. Σελ. 581
- 222 νεκροί δεν είναι μεγάλες απώλειες. Είναι 2,5% επί του συνόλου. Είναι αποδεκτές απώλειες σε μάχη πολιορκίας. Σελ. 581
- Από πού βγαίνει το συμπέρασμα πως ο αρχηγός των εχθρών είναι ο ισχυρότερος διανοητικά; Πως συνάγει ότι είναι έτσι επικίνδυνος για τους ανθρώπους; Πουθενά δεν έχει εμφανιστεί κάποιος ψυχοφάγος ή σκεπτομορφίτης να χρησιμοποιεί τέτοιες διανοητικές δυνάμεις και δη εναντίον ανθρώπων. Και αν είναι τόσο ισχυρός, τι κάνει την πρωταγωνίστρια να πιστεύει ότι μπορεί να τον σταματήσει; Σελ. 595
- Γιατί αυτός απέτυχε να επιβληθεί διανοητικά πάνω στην πρωταγωνίστρια αν είναι τόσο ισχυρός νοητικά ( και όχι διανοητικά όπως λαθεμένα γράφει η συγγραφέας ) αφού μια σελίδα πριν έλεγε πως είναι τόσο ισχυρός και επικίνδυνος; Σελ. 596
- Ελληνικά διατυπωμένα με γλώσσα του 19^ου και 20^ου αιώνα σε επίσημη και σχεδόν σύγχρονη μορφή και έχει την μετάφραση στις σημειώσεις στην κάτω πλευρά της σελίδας. Το όνομα του εχθρού είναι Θεόδωρος Ναρσής; Του γνωστού Ναρσή; Πως, μιας και ήταν ευνούχος; Σελ. 597
- Τι θα εμπόδιζε την εταιρία και τους ανθρώπους της αν γυρίσουν πίσω; Τα κλειδιά δεν θα είναι υπό τον έλεγχο των στρατιωτών και πίσω στην Γη θα είναι μόνοι τους απέναντι σε μια πανίσχυρη εταιρία. Σελ. 610

Τώρα πάμε σε κάποιες πιο γενικές διαπιστώσεις.
- Στο βιβλίο είναι έκδηλη η μόνιμη γυναικεία γραφή, με τους χαρακτήρες και ειδικά την πρωταγωνίστρια να ψάχνει για νοήματα σε κάθε φράση και κάθε ευκαιρία, ακόμα και στα πιο ξεκάθαρα.
- Κακή απεικόνιση της στρατιωτικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Κατά μέσο όρο οι αξιωματικοί δεν είναι είρωνες με την πρώτη επαφή. Ίσως απότομοι, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης. Και προφανώς είναι συνηθισμένοι να διατάζουν μιας και διοικούν άντρες και πολλές φορές δίνουν εντολές που δεν είναι αρεστές. Χρησιμοποιεί το στρατιωτικό σύνολο για να κάνει πολιτικό σχολιασμό και να αποδώσει έτσι χαρακτηρισμούς σε σύνολα με βάση συμπεριφορές μεμονωμένων ατόμων, όπως στην σελίδα 146. Αυτό ίσως να εξηγεί γιατί έχει βάλει τον κάθε αξιωματικό να συμπεριφέρεται ως κόπανος με κάθε ευκαιρία. Ουσιαστικά χρησιμοποιεί όρους και λέξεις των οποίων το νόημα δεν φαίνεται να κατανοεί.
- Βάζει τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούν συμπεριφορές αταίριαστες με τις κοινωνικές καταστάσεις που εμφανίζονται.
- Χρήση μελοδραματισμών σε κάθε ευκαιρία, χωρίς να υπάρχουν οι αλλαγές που να τους δικαιολογούν.   
- Η πρωταγωνίστρια από την αρχή του βιβλίου και για μεγάλο μέρος του είναι μονίμως είρωνας και επιθετική σε καταστάσεις όπου δεν υπάρχει λόγος να είναι με τον περίγυρο να μην αντιδρά ρεαλιστικά ή να μην αντιδρά καθόλου. Υποτίθεται ότι βρίσκεται σε μια στρατιωτική εγκατάσταση όπου δεν έχει την κατάλληλη συμπεριφορά, ειδικά απέναντι στην ιεραρχία και δη σε άντρες εκπρόσωπους της, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες. Δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος ρεαλισμού. Ίσως κάποιος να πει ότι αυτή είναι τυπική συμπεριφορά νεαρού ανθρώπου που επιστρατεύτηκε με το ζόρι. Αν είναι έτσι το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνεται αντιπαθητική στον αναγνώστη και να μην συσχετίζεται ψυχονοητικά με τον χαρακτήρα.
- Η γλώσσα και η συμπεριφορά των χαρακτήρων πολλές φορές δεν συνάδει με την ηλικία τους, ειδικά για τους μεγαλύτερης ηλικίας.
- Πέφτει στην παγίδα που έχουν πέσει τόσοι συγγραφείς όταν απεικονίζουν ζευγάρια. Απεικονίζουν την σχέση εξαρχής τέλεια και για να της προσδώσουν προβλήματα ώστε να την κάνουν πιο ρεαλιστική και πιο ενδιαφέρουσα στον αναγνώστη πετάνε εξωτερικά προβλήματα. Εδώ γίνεται χρήση της γνωστής μεθόδου του ερωτικού τριγώνου.
- Χρήση λέξεων όταν δηλώνει ένας χαρακτήρας πως μιλάει, οι οποίες ενώ δείχνουν έκφραση ομιλίας και χρησιμοποιούνται σε συγκεκριμένες καταστάσεις εδώ μπαίνουν για χρήση σε εντελώς άσχετες περιπτώσεις.
- Οι παρομοιώσεις κυριολεκτικά τσακίζουν κόκαλα. Π.χ. ΄΄Η σκοτεινιά ήταν πηχτή σαν λάσπη.΄΄
- Χρήση καταστάσεων για την κίνηση της πλοκής χωρίς να εξηγεί τον λόγο ύπαρξης τους απλά και μόνο για να δείξει την αντίθεση της πρωταγωνίστριας με τον περίγυρο της.
- Η όλη ύπαρξη των απιέν είναι ένα παράλογο παράδοξο. Οι ύπαρξη τους κρατάει για αιώνες. Αν ήταν επικίνδυνοι για το καθεστώς, κανείς μέχρι τώρα δεν έκανε ένα λογικό συνειρμό περί της φύσεως τους και αυτών των πράξεων τους;
- Σε όλη την έκταση του βιβλίου, η πρωταγωνίστρια έχει δίκιο σε κάθε υπόθεση που κάνει. Αν και κάποιες είναι λογικές, οι περισσότερες στερούνται τέτοιας βάσης. Επομένως γιατί ο περίγυρος της παραδέχεται συνέχεια την ανωτερότητα της διανόησης της όταν δεν υπάρχει κανένα στοιχείο να της στηρίξει; Και όχι, η πλοκή και η ιστορία δεν είναι δικαιολογίες.

Η τελική μάχη είναι τελείως αντικλιμακτική. Καταρχάς, προς το τέλος μόνο για να δείξει μια κορυφαία ένταση σε αυτήν, δείχνει μια σύγκρουση ανάμεσα σε αυτήν και τον αρχηγό του στρατού. Μια σύγκρουση όμως που είναι αδιάφορη γιατί η συγγραφέας δεν την έχτισε στο βιβλίο, δεν έδειξε το διακύβευμα της και την έκανε υπερβολικά εύκολη για την πρωταγωνίστρια παραβιάζοντας τους κανόνες που η ίδια συγγραφέας έβαλε για τον κόσμο της. Η ίδια η μάχη είναι πολύ εύκολη και πολύ σύντομη για το διακύβευμα που υποτίθεται πως εκπροσωπούσε. Και για αυτό είναι αδιάφορη. Και είναι ακόμα χειρότερο μιας που αυτή χτιζόταν για αρκετά κεφάλαια ως κάτι το αναπόφευκτο.

Με λίγα λόγια το βιβλίο είναι κακό σε πολλά επίπεδα. Πρώτον από άποψη ιστορίας. Η ιδέα ήταν πολύ καλή αλλά η ιστορία που βγήκε από αυτήν είναι κυριολεκτικά κακή.
Δεύτερον από άποψη αφήγησης. Η αφήγηση είναι κακή, και ως το πρώτο τρίτο του βιβλίου δεν με ενδιέφερε η ιστορία. Αντί να επικεντρωθεί σε αυτήν και την ζωή της πρωταγωνίστριας να την χρησιμοποιεί ως συμπλήρωμα, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Τα γεγονότα τα ίδια τόσο λόγω της φύσης τους όσο και λόγω του τρόπου που αυτά αφηγούνταν, κατέληγαν να είναι αδιάφορα. Από ένα σημείο και μετά η ανάγνωση έγινε αγγαρεία.
Τρίτον, από άποψη ρεαλιστικότητας. Εφόσον ο κόσμος λειτουργεί στην πλειοψηφία του με τους νόμους του πραγματικού κόσμου και γίνεται χρήση ιστορικών στοιχείων σε μεγάλο βαθμό θα περίμενε κάποιος να έχει γίνει και η αντίστοιχη έρευνα. Πουθενά όμως δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Μπορεί κάποιοι να πουν πως η έρευνα για κάτι τέτοιο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Η απάντηση μου είναι πως πρώτον για να παραβλεφθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχει μια καλή ιστορία, καλή αφήγηση και θελκτικοί χαρακτήρες. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο εδώ πέρα. Δεύτερον, από την στιγμή που υπάρχει τόση πολύ ρεαλιστικότητα και ειδικά με βιβλίο επιστημονικής φαντασίας ( το τονίζω ότι είναι τέτοιο ) η έρευνα είναι απαραίτητη. Και στην σήμερον ημέρα όπου η γνώση μπορεί να βρεθεί μέσω του διαδικτύου, η έλλειψη της είναι αδικαιολόγητη. Ίσως να χρειάζεται πολύ καιρό, είναι όμως απαραίτητη. Και βιβλίου του είδους fantasy να ήταν πάλι θα χρειαζόταν ένας βαθμός ρεαλιστικότητας. Πέρα από το ότι είναι διασκεδαστικό για τον αναγνώστη, δείχνει και το επίπεδο του συγγραφέα.
Τέταρτον, από άποψη δομής κειμένου και τεχνικών του στοιχείων. Η δομή του κειμένου και η διάρθρωση του είναι κακή. Πολλές φορές όπως ανέφερα πιο πάνω χρησιμοποιεί λέξεις που φαίνονται συνώνυμες ή ότι έχουν όμοια έννοια. Όμως η κάθε μία έχει διαφορετική έννοια ή διαφορετική χρήση. Και αυτό ένας συγγραφέας πρέπει να το ξέρει. Παράδειγμα είναι οι διάλογοι όπου κυρίως εκεί που μιλάει η πρωταγωνίστρια αντί να χρησιμοποιεί επί το πλείστον την λέξη ΄΄είπα΄΄ έχει τις λέξεις ΄΄πέταξα΄΄ ΄΄ξεστόμισα΄΄ κ.α. Δεν έχουν την ίδια έννοια και όχι την ίδια χρήση. Οι παρομοιώσεις φαντάζουν σαν ξένο σώμα, όχι στο πλαίσιο του κειμένου αλλά ίσως και στο πλαίσιο της ελληνικής γλώσσας. Μέσα στο βιβλίο κάνει περιγραφές μαχών αλλά φαίνεται πως είτε δεν έχει εμπειρία από το πώς είναι μια μάχη και τα στάδια της είτε δεν περιγράφεται σωστά. Το αποτέλεσμα τους σχεδόν πάντα δεν βγάζει νόημα πως κατέληξε έτσι.
Πέμπτον, είναι κακό ηθικά. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι στην κατηγορία young adult, επομένως θα επηρεάσει νεαρούς αναγνώστες προς συμπεριφορές που η πρωταγωνίστρια έχει σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Τι εννοώ με αυτό; Η πρωταγωνίστρια σε αρκετές περιπτώσεις ηθικολογεί χωρίς να υπάρχει λόγος και μπλέκει με δική της πρωτοβουλία σε δύσκολες καταστάσεις, πολλές από τις οποίες δυνητικά είναι επικίνδυνες. Είτε όμως δίνει στην ηρωίδα της δυνατότητες που πριν δεν είχε ώστε να τα καταφέρει, είτε κάνει τους αντιπάλους πιο αδύναμους από ότι θα ήταν σύμφωνα με τους κανόνες της είτε η συμπεριφορά που αυτοί έχουν είναι τελείως μη ρεαλιστική ειδικά για τις ιδιότητες του χαρακτήρα τους. Όταν δεν γίνεται αυτό, όλοι την υποστηρίζουν στις επιθυμίες της, όσο παράλογες ή επικίνδυνες για τους άλλους και αν είναι ή έρχεται κάποιος, συνήθως ο αρραβωνιαστικός ή οι φίλες της για να την σώσει. Εκεί δηλαδή που θα μπορούσε η συγγραφέας να δείξει της ευφυΐα και τις ικανότητες της ηρωίδας, επιλέγει την εύκολη λύση. Προς το τέλος του βιβλίου όταν παίρνει το αξίωμα της, αυτό γίνεται όχι λόγω τυχόν πράξεων της που ωφέλησαν το σύνολο ή έδειξαν τις ικανότητες αλλά επειδή ήταν συμπαθής ή λόγω του φύλου της. Αν υπάρχει κάποιο μήνυμα πίσω από αυτό για τους νεαρούς αναγνώστες και τυχόν έφηβους, αυτό που βλέπω να μεταδίδεται είναι το ότι κάποιος μπορεί να είναι τεμπέλης και ανεύθυνος στις πράξεις του γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος που να του κρατάει το χέρι και πάντα κάποιος θα έρχεται να τον σώζει. Να υποστηρίζει κάποιον όχι επειδή θεωρεί πως έχει δίκιο σε αυτό που λέει αλλά απλά και μόνο λόγω φιλίας ασχέτως αν έχει άδικο ή όχι. Και πως θα προοδεύσει στην ζωή όχι χάρη στις ικανότητες του αλλά μόνο αν είναι συμπαθής και όχι με την αξία των έργων του.
Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ πως το βιβλίο είναι κάκιστο. Και η γραφή του με αυτές τεράτων της λογοτεχνίας όπως ο Γκαμπριέλ Μαρσία Μάρκες και ο Φράνκ  Χέρμπερτ μόνο ως κακό αστείο μπορεί να θεωρηθεί.