Ιρμάντα Posted June 22, 2019 Share Posted June 22, 2019 (edited) Κορίτσια και αγόρια που φόρουμ Αφού διαβάσετε την άσκηση εδώ σχολιάζετε στο παρόν νήμα. Θυμόμαστε ότι: Προσπαθούμε να εξερευνήσουμε την ΟΓ που μας είναι λιγότερο οικεία Κακά λογάκια επιτρέπονται, αν νιώθουμε πως ταιριάζουν και αν δεν υπάρχουν μόνο και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού Η άσκηση λέγεται Ο Έρωτας Μας Είναι Χρήσιμος. Διαχειριστείτε όσο πιο έξυπνα και με όση περισσότερη σαφήνεια μπορείτε την πληροφορία που θέλετε να μεταδώσετε. Κάντε τη σκηνή χρήσιμη. Συμμετέχετε όσες φορές θέλετε. Ακόμη και με ήδη έτοιμα κείμενά σας που πιστεύετε ότι ταιριάζουν με το ζητούμενο και επιθυμείτε κάποιο σχολιασμό. Η άσκηση θα κλείσει τέλος Ιουλίου Θεωρώ πως έχουμε πολλά πειραχτήρια στην τάξη (@MadnJim για σένα το λέω) που θα βρουν ευκαιρία με τέτοιο θέμα. Προειδοποιώ πως είμαι προετοιμασμένη για τα χειρότερα. Αν ό,τι περιγράψετε είναι χρήσιμο στο κείμενό σας και εξυπηρετεί την προώθηση της δράσης, δεν πρόκειται με τίποτα να με ταράξει. Καλή επιτυχία σε όλες και όλους. Edited June 22, 2019 by Ιρμάντα 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 22, 2019 Share Posted June 22, 2019 Αλήθεια τώρα, θες να γράψουμε τσόν.. εχμ, erotica; Χωρίς περιορισμό λεξιλογίου και όσο το δυνατόν πιο λεπτομερές; Αυτό λέγεται hardcore porn, ξέρεις. Δεν θα παίξω, sorry, η εμπειρία μου με συμβουλεύει να απέχω, αλλά δε βλέπω την ώρα να διαβάσω όσους συμμετάσχουν. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 22, 2019 Author Share Posted June 22, 2019 (edited) Σεβαστό, Σπύρο. Αλλά το ζητούμενο είναι να διαχειριστείτε τη σκηνή ώστε να μην νιώθουμε ότι διαβάζουμε erotica, όπως το θέτεις. Πρέπει να είναι μια σκηνή χρηστική, και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον σας έβαλα πιο δύσκολα από ότι φανταζόμουν. Edited June 22, 2019 by Ιρμάντα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 23, 2019 Share Posted June 23, 2019 Το είπα ήδη, περιμένω και θα διαβάσω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όσες ιστορίες-σκηνές συμμετάσχουν. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
John Ernst Posted June 24, 2019 Share Posted June 24, 2019 Δεν είναι του ύφους μου να γράφω λεπτομέρειες σε ερωτικές σκηνές Spoiler Ήμουν μπερδεμένη. Από τη μία είχα βασικές υποψίες ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για το φόνο του άνδρα μου, ίσως να ήταν και ο ίδιος ο δολοφόνος. Από την άλλη δεν μπορούσα να αντισταθώ στο βλέμμα του που με μαγνήτιζε, ούτε στην ευγένεια που ανέδυε το πρόσωπό του. Ήταν αλήτης, το ήξερα, ίσως να είχε αφαιρέσει δεκάδες ζωές με τα ίδια του τα χέρια, αλλά δε με πείραζε. Εξάλλου και ο πολυαγαπημένος μου σύζυγος, λίγο-πολύ ήταν από το ίδιο σινάφι. Κι όταν με έπιασε από τη μέση και μου ομολόγησε τον έρωτά του, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Παραδόθηκα αμέσως στα χάδια του, ένιωσα για τις λίγες εκείνες πολύτιμες στιγμές που υπάκουσα στην κάθε του όρεξη, γυναίκα, κάτι που δεν είχα νιώσει ούτε με τον άνδρα μου για πολλά χρόνια. Και μόνο σαν κατάλαβα ότι πλησίαζε στην κορύφωση, κατάφερα να συγκεντρωθώ και να του ζητήσω το αυτονόητο. «Τι γνωρίζεις για το θάνατο του άνδρα μου;» τον ρώτησα. Κάρφωσε ένα βλέμμα όλο απορία πάνω μου, τα μέλη του έκαιγαν από τον πόθο. Ήξερα ότι τα έπαιζα όλα για όλα, είχα ορθώσει το γυμνό μου σώμα απέναντί του και περίμενα ή να μου απαντήσει ή να μου φερθεί σκληρά. Μετά την αρχική του έκπληξη, άπλωσε τα χέρια, με κράτησε τόσο σφιχτά που ένιωσα να χάνομαι μέσα στην αγκαλιά του, μέσα στον ατέλειωτο πόθο του. «Γνωρίζω το δολοφόνο, καλό είναι να μη στο πω, γιατί μετά θα κινδυνεύεις» μου ψιθύρισε στο αυτί. Με σήκωσε σαν πούπουλο και με ξάπλωσε στο στρώμα, είχα αφεθεί πια στη ζωώδη ορμή που είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος της ευγένειας που με είχε συνηθίσει ως εκείνη τη στιγμή. Ο ιδρώτας χυνόταν ζεστός από τους πόρους του δέρματός του, έβλεπα όλους τους μύες να συσπώνται κάτω από τη σταρένια του επιδερμίδα. Στο τέλος, παραλίγο να ολοκληρώσει μέσα μου. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2019 Author Share Posted June 24, 2019 @John Ernst έγινε split εδώ όπου γράφουμε τις απαντήσεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
John Ernst Posted June 24, 2019 Share Posted June 24, 2019 Just now, Ιρμάντα said: @John Ernst έγινε split εδώ όπου γράφουμε τις απαντήσεις! Μόλις το άνοιξα και το έψαχνα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 25, 2019 Share Posted June 25, 2019 Σας ετοίμασα ένα αισθησιακό ρομπονουάρ. Κι επειδή μου άρεσε το σκηνικό, έγραψα ολόκληρο το κεφάλαιο. Τυχεροί/ές. 🤣 ΣΑ #9.pdf 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted June 25, 2019 Share Posted June 25, 2019 Χμμ... Από τη μια είχαμε σεξ και μάλιστα είχε και τις λεπτομέρειές του από την άλλη οι πληροφορίες δόθηκαν αφού η Αννουλα το ευχαριστήθηκε (και έχασε και το μηνιάτικό της!) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 (edited) Απόσπασμα (844 λέξεις) από το mainstream μυθιστόρημα μου "Δώδεκα". Στα σκαλάκια του Χρηματιστηρίου είδε τον Ντίνο, τον πρώην εργοδηγό του άντρα της. Το σκέφτηκε πριν τον πλησιάσει. Αμέσως αναγνώρισε το λιγωμένο βλέμμα του πάνω της. «Κυρία Μερκούρη! Πως από τα μέρη μας;» «Ήμουν με τον χρηματιστή μου. Ρευστοποίησα κάποιες επενδύσεις. Τι να κάνουμε…» «Τόσο άσχημα;» «Όχι ακριβώς … αλλά! Καλά πάμε.» «Ο κύριος Χρήστος;» «Ο κύριος Χρήστος θα γίνει καπετάνιος. Τώρα παίρνει την άδεια του.» «Τό’λεγε τόσα χρόνια. Κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε.» «Θα με κεράσεις ένα ποτό;» Έμεινε αποσβολωμένος. Σχεδόν τίναξε το κεφάλι του να σιγουρευτεί πως άκουσε καλά. «Ε … πως! Μα φυσικά … Ξέρω ένα μπαράκι εδώ κοντά.» «Πάμε λοιπόν.» Η Αμαλία έφτασε γρήγορα και στο τρίτο της ποτήρι. Ο Ντίνος έπαιζε νευρικά ακόμα με το πρώτο. Το βλέμμα της Αμαλίας είχε κάτι που τον τρόμαζε. «Ίσως δεν θα έπρεπε να βιαστείτε να χάσετε τις επενδύσεις σας. Ξέρω κάποια πράγματα και θα μπορούσα να σας βοηθήσω για το πως και που να τις κατευθύνεται…» «Ντίνο … Δεν θέλω να μιλήσουμε για το χρηματιστήριο. Μου προκαλεί πλήξη. Ο άντρας μου είπε πως είσαι χωρισμένος.» «Ναι…» «Και αντίθετα με τους άλλους στη δουλειά δεν ακούστηκε ποτέ να κάνεις κουβέντα για γυναίκες. Για γκόμενες. Σωστά;» Αισθάνθηκε ακόμα πιο άβολα. Είχε τέσσερα χρόνια να πάει με γυναίκα. «Δεν καταλαβαίνω…» «Σου αρέσουν οι γυναίκες;» «Μα φυσικά…» «Εγώ πως σου φαίνομαι;» Όλες του οι φαντασιώσεις που την αφορούσαν άρχισαν να ξεπηδούν στο μυαλό του και ένιωσε εκτεθειμένος, γυμνός μπροστά της. «Ορίστε;» «Πως σου φαίνομαι; Σου αρέσω;» Αυτόματα άρχισε να τον ενοχλεί μια επίπονη, σκληρή στύση. «Είστε πολύ όμορφη. Είστε από τις ωραιότερες γυναίκες που ξέρω.» «Θέλεις να με πας σπίτι; Τώρα;» «Κυρία Μερκούρη!» Ήταν μεθυσμένη. «Σταμάτα αυτόν τον ενοχλητικό πληθυντικό.» «Κυρία Μερκούρη. Δεν ξέρετε τι σημαίνετε για μένα. Αν ξέρατε πόσες φορές ονειρεύτηκα αυτή την πρόταση…» «Ωραία λοιπόν.» «Κάτι όμως δεν στέκει. Εσείς κάτι έχετε…» «Άκουσε με Ντίνο. Δεν νομίζω να ελπίζεις ότι θα έρθει ποτέ η μέρα που θα σου κάνω τέτοια πρόταση νηφάλια. Εδώ και τώρα σου προσφέρομαι. Αν διστάσεις άλλο η προσφορά αποσύρεται, σηκώνομαι φεύγω και το ξεχνάμε εις τον αιώνα τον άπαντα.» «Σας θέλω.» «Αλλά…;» «Δεν έχει αλλά.» «Σήκω τότε.» Σηκώθηκαν. Ο Ντίνος ζούσε μια εξωσωματική εμπειρία. Πλήρωσε τα ποτά, άφησε τα διπλά και στην ταραχή του δεν περίμενε καν τα ρέστα. Την ακολούθησε έξω από το μπαρ. Στάθηκαν αντικριστά και άρχισαν να γδύνονται. Όταν τέλειωσαν, το γουρλωμένο βλέμμα του Ντίνου κατέτρωγε και ταυτόχρονα προσπαθούσε να χωνέψει την υπέροχη γύμνια της. Η πραγματικότητα ξεπερνούσε την πιο αισχρή του φαντασίωση. «Είστε τόσο όμορφη.» «Κι εσύ … έχεις μια πολύ εντυπωσιακή στύση.» Μόλις το βλέμμα της έπεσε στο πέος του εκσπερμάτωσε. Το θέαμα ξάφνιασε την Αμαλία. Η στύση τινάχτηκε πίσω σαν κανόνι που εκπυρσοκροτεί. Την πέτυχε στο στομάχι και το στήθος. Μαζεύτηκε καταντροπιασμένος στο κρεβάτι, μάζεψε το σεντόνι στο στομάχι του. «Συγνώμη … Συγνώμη…» Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει, πήγε δίπλα του, τον αγκάλιασε, άρχισε να τον χαϊδεύει και να τον φιλάει. Τον τράβηξε πάνω της, το χέρι της έψαξε χαμηλά και τον βρήκε στητό και έτοιμο ξανά. Τον ενθάρρυνε μηχανικά με γλυκόλογα που θα έλεγε και σε ένα αγοράκι, τον καθοδήγησε και τον βοήθησε να μπει μέσα της. Εκείνος έτρεμε ακόμα από τον πόθο. Μπήκε στον ρυθμό και άρχισε να την καρφώνει με μανία. Την φίλησε, παραβίασε τα χείλη της με την γλώσσα του και ρούφηξε την δική της. Εκείνη έχυνε βουβά δάκρυα. Αυτό ήταν λοιπόν, είχε διαβεί το κατώφλι που την απωθούσε όλη σχεδόν την ζωή της. «Είστε μια θεά! Μια θεά!» Ολοκλήρωσε πάλι αμέσως, συγκλονίστηκε. Κραύγασε λυτρωτικά και σωριάστηκε πάνω της βαριανασαίνοντας. Η Αμαλία σκούπισε τα μάτια της, τον έσπρωξε και σηκώθηκε. Άρχισε να ντύνεται. «Φεύγετε;» «Λυπάμαι … Συγνώμη … Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Δεν ήταν δίκαιο και σε σένα … στα αισθήματα που μου τρέφεις. Ήταν λάθος … Μπορείς να το ξεχάσεις σε παρακαλώ;» «Πως … πως να το ξεχάσω…» Η Αμαλία κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και παραδόθηκε στους λυγμούς. Ο Ντίνος την αγκάλιασε από πίσω αλλά εκείνη τον απομάκρυνε ευγενικά. Εγκαταλειμμένος, υποχώρησε με κενά συναισθήματα στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Η Αμαλία σηκώθηκε και συνέχισε να ντύνεται. Edited June 26, 2019 by DinoHajiyorgi 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 Σίγουρα δουλεύεις πολύ καλά την ψυχολογία των χαρακτήρων. Αυτή ήθελε να δει πως θα αισθανθεί με τη μοιχεία; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
John Ernst Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 Πάντως στην ταχύτητα ξεπέρασες το American Pie 1 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 26, 2019 Author Share Posted June 26, 2019 Απογευματάκι θα σας μαλώσω, συγγνώμη, θα σας σχολιάσω ήθελα να πω. Καμάρια μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 2 hours ago, WILLIAM said: Σίγουρα δουλεύεις πολύ καλά την ψυχολογία των χαρακτήρων. Αυτή ήθελε να δει πως θα αισθανθεί με τη μοιχεία; Η Αμαλία είχε μάθει για πολλοστή φορά ότι την είχε απατήσει ο άντρας της. Αυτή ήταν η πρώτη, και η μόνη, φορά που δοκίμασε να εκδικηθεί με το ίδιο νόμισμα. Και ένα απόσπασμα (652 λέξεις) από το sci-fi μυθιστόρημα μου "Ρεπλίκα". Ακολούθησε ένα διήμερο γλέντι με χορούς, άσματα, αγώνες τοξοβολίας, οινοποσία, με το παράξενο κρασί που κατασκεύαζε η φυλή από γογγύλια, και φαγητό. Με τον Ζόζοφα, μεταξύ κρασιού και φιλέτου, επιδοθήκαμε σε αγώνες μπρα-ντε-φερ, όπου με νίκησε σε όλους. Ο Κάρθαν είπε ότι αυτό ήταν καλό, ότι δηλαδή ανέβαζε τον ηγεμόνα στα μάτια του λαού του, χωρίς όμως να μειώνει το κύρος του γενναιόδωρου πλανητάρχη. Στο τέλος των πανηγυρισμών περίμενε το ξημέρωμα που θα παίρναμε τον δρόμο του γυρισμού. Όχι όμως πριν την κρίσιμη νύχτα για το νεόνυμφο ζευγάρι. Μας συνόδευσε ολόκληρη κουστωδία μέχρι την σκηνή μου, την οποία είχαν κυκλώσει με αναμμένους πυρσούς καρφωμένους στο έδαφος. Η αντανάκλαση της φλόγας τους από τη στενή είσοδο, και η ανταύγεια από τον λάκκο με τα αναμμένα κάρβουνα στο κέντρο της σκηνής, ήταν ο μόνος φωτισμός που είχαμε στη διάθεση μας. Το μικρό άνοιγμα ψηλά στην τέντα επέτρεπε στην φυγή των αναθυμιάσεων και επέτρεπε μια φευγαλέα ματιά στον έναστρο ουρανό. Τα σύννεφα είχαν σκορπιστεί πριν προλάβει να στρώσει το χιόνι, αλλά το κρύο ήταν έντονο. Η νύφη μου φάνταζε εξωπραγματική τώρα που ήμασταν μόνοι, το σκούρο πρόσωπο της σχεδόν αόρατο στις σκιές, το βλέμμα της καυτό πάνω μου. Θα πρέπει να με μισούσε. Το νυφικό και το στεφάνι της έμοιαζαν να αιωρούνται γύρω από τα μάτια της. «Κοίτα» της είπα, «Ξέρω ότι δεν με καταλαβαίνεις, αλλά δεν χρειάζεται να με φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε πειράξω. Όλα αυτά ήταν για τα δικά τους μάτια. Για το καλό της συνθήκης. Θα φροντίσω για την άνεση σου, δεν πρόκειται να σου λείψει τίποτα. Όσον αφορά εμένα, είσαι ελεύθερη. Μπορείς να ξαπλώσεις σ’αυτή την άκρη. Εγώ θα πάρω την άλλη πλευρά της σκηνής. Να εκεί. Εντάξει;» Κοιταχτήκαμε για λίγο. Δεν είχε ιδέα τι της έλεγα, πιθανό να μην την ενδιέφερε καν. Πισωπάτησε και στάθηκε ακριβώς δίπλα στη θράκα. Με μια κίνηση που με ξάφνιασε, έριξε από πάνω της το νυφικό και έμεινε ολόγυμνη. Το δέρμα της, αψεγάδιαστα λείο, φωτίστηκε κεχριμπαρένιο. Είχε μικρό στήθος, με μεγάλες, μελαψές αρεόλες και μυτερές θηλές. Η ηβική της χώρα ήταν πλούσια σε ανέγγιχτη τριχοφυΐα. Αμέσως ένιωσα να ασφυκτιώ επώδυνα στο παντελόνι, ήταν λες και το σώμα μου είχε δική του θέληση. Η Βρίθια διάλεξε μαξιλάρια δίπλα στη φωτιά και ξάπλωσε εκεί τελείως προκλητικά, με τα πόδια της ανοιγμένα. Με περίμενε. Το επικριτικό της βλέμμα θα λύγιζε και ατσάλινο δόρυ, όχι όμως το δικό μου. Έβρισα μέσα από τα δόντια τον εαυτό μου, αλλά εκείνη την στιγμή, με κρασί ακόμα να κυλάει στο αίμα μου, ο πόθος με είχε συνεπάρει πρόστυχα. «Δεν κατάλαβες…» ψέλλισα. Σηκώθηκε απηυδισμένη και με πλησίασε άφοβα, χωρίς ντροπή. Είπε κάτι στη γλώσσα της και μου χούφτωσε θυμωμένη τον καβάλο. Μόλις αντιλήφθηκε ότι ήμουν ήδη έτοιμος, γέλασε και είπε κάτι άλλο, που επίσης δεν κατάλαβα. Με έσφιξε στη χούφτα της και με τράβηξε μαζί της μέχρι τα μαξιλάρια. Το παιχνίδι ήταν τελείως στα χέρια της. Μου έβαλε τρικλοποδιά και με έριξε κάτω. Χίμηξε αμέσως πάνω μου. Δεν είχε ιδέα πως ήταν κουμπωμένη η στολή μου αλλά αυτό δεν την πτόησε. Βγάζοντας κραυγές σαν αγρίμι, πάσχιζε να σχίσει τα ρούχα από πάνω μου. Προσπαθούσα όσο προλάβαινα να την βοηθήσω με τα κουμπιά, στην πορεία έτρωγα και μερικά χαστούκια. Όταν πια είχε ακάλυπτα όσα την ενδιέφεραν έπεσε πάνω μου και άφησα μια έκπληκτη κραυγή. Ένιωσα τα δόντια της και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι είχε σκοπό να με ευνουχίσει. Αντ’αυτού κάθισε πάνω μου και γέλασε με την τρομάρα μου. Σίγουρα θα παρουσίαζα μια αστεία εικόνα για εκείνη, ένας γυμνός αυτοκράτορας, τόσο κοινός στην εμφάνιση χωρίς τα γαλόνια και τα μετάλλια του. Και ίσως είχε δίκιο, ίσως αυτό το κορίτσι με έβλεπε πιο ξεκάθαρα από ολάκερη την φυλή της. Από τους πάντες. Πάλεψα με αυτό το αγρίμι όλη νύχτα, και δεν θα ντραπώ να παραδεχτώ ότι ήταν υπέροχα. Ολοκλήρωσα τρεις φορές, την τρίτη αφού δέχτηκα θερμότατη παραίνεση και αρκετό ξύλο. Το πρωί με βρήκε σε πλήρη ικανοποίηση και με μώλωπες σε όλο μου το κορμί. 4 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 αυτό ήταν περισσότερο αστείο παρά ερωτικό αλλά το ίδιο καλογραμμένο. Δεν είδαμε και καμία κυρία να γράψει! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 @DinoHajiyorgi να βάλεις και μερικά κομμάτια από τις πόρνες του Καστελάν. Εκεί είχαμε κάποιες πραγματικά ανατρεπτικές σκηνές. Πάντως, τα δύο κομμάτια που μας έδωσες είναι πολύ καλά, φαίνεται ότι δένουν με το ύφος της ιστορίας, αλλά και αναδεικνύουν τους χαρακτήρες. Απαραίτητες οι σκηνές για τις ιστορίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 24 minutes ago, Mesmer said: @DinoHajiyorgi να βάλεις και μερικά κομμάτια από τις πόρνες του Καστελάν. Εκεί είχαμε κάποιες πραγματικά ανατρεπτικές σκηνές. Θα το κοιτάξω το διήγημα να το θυμηθώ. Νομίζω δεν έχει ερωτική σκηνή αυτούσια. Και όσον αφορά το φινάλε δεν αρκεί ένα απόσπασμα για να γίνει κατανοητό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 26, 2019 Share Posted June 26, 2019 Μια σκηνή από τις "Πόρνες του Καστελάν". (ολόκληρο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη εφ του sff) Σου ανέφερα τους εφιάλτες μικρέ; Μέσα στη μιζέρια κουβάλησα και μια βεβαρημένη συνείδηση. Συνέβη πριν πολλά χρόνια, δεν ήμουν ούτε τριανταπέντε, λιγότερο από χρόνο από την επιστροφή μου. Προοπτικές μηδέν, ένιωθα ήδη σαν ρεμάλι. Στην πρώτη ευκαιρία που μού’κατσαν κάποια φράγκα, βρήκα μια φτηνή πόρνη να ξεχαρμανιάσω. Δεν ήταν ούτε η σκιά της Λένιας μου, το είχα όμως ανάγκη, ποιος άνθρωπος, ζώο ή αμοιβάδα δεν το’χει; Και μόνο το βλέμμα της όταν κατέβασα το βρακί μου ήταν αρκετή αποζημίωση. Με φλόμωσε στα κομπλιμέντα για το μέγεθος. Δεν σκέφτηκα βλέπεις τότε να την χρεώσω εγώ.» Γέλασε και ρούφηξε μια γουλιά. Δεν ήταν όμως βήχας αυτό που πήγαινε να προλάβει. Του ξέφυγε ένα δάκρυ. «Το πρώτο μου Γήινο γαμήσι μετά από πολύ καιρό.» Έμεινε με το κεφάλι χαμηλωμένο, το βλέμμα στο σεντόνι που κάλυπτε τα γόνατα του. «Την καταβρήκε μαζί μου εκείνη η πόρνη» συνέχισε, «το καλύτερο γαμήσι της δικής της ζωής. Το ελπίζω δηλαδή. Γιατί… Έχεις δει ποτέ κεφάλι να εκρήγνυται; Να διαλύεται προς όλες της κατευθύνσεις και να γεμίζει τους τοίχους; Ίσως το έχεις δει στη βίαιη ζωή που επιδίδεσαι, όχι όμως την ώρα του οργασμού, την ώρα που τελειώνεις μέσα στο άμοιρο θύμα σου! Η φουκαριάρα. Καθόταν πάνω μου. Έκλεισε τα μάτια, συσπάστηκε, έγειρε πίσω και φώναξε “χύνω!” Έχυσα κι εγώ μαζί της. Άκουσα έναν ήχο σα να σκάει μπαλόνι και ξαφνικά το κεφάλι της δεν ήταν πια εκεί. Είχε αδειάσει όλο της το μέσα στο ταβάνι. Σωριάστηκε το σώμα της άψυχο πάνω μου σαν παγωμένο σεντόνι. Δεν μπορώ να διώξω εκείνη την εικόνα νεαρέ μου, με ακολουθεί κάθε βράδυ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 28, 2019 Author Share Posted June 28, 2019 On 6/24/2019 at 12:55 PM, John Ernst said: Δεν είναι του ύφους μου να γράφω λεπτομέρειες σε ερωτικές σκηνές Hide contents Ήμουν μπερδεμένη. Από τη μία είχα βασικές υποψίες ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για το φόνο του άνδρα μου, ίσως να ήταν και ο ίδιος ο δολοφόνος. Από την άλλη δεν μπορούσα να αντισταθώ στο βλέμμα του που με μαγνήτιζε, ούτε στην ευγένεια που ανέδυε το πρόσωπό του. Ήταν αλήτης, το ήξερα, ίσως να είχε αφαιρέσει δεκάδες ζωές με τα ίδια του τα χέρια, αλλά δε με πείραζε. Εξάλλου και ο πολυαγαπημένος μου σύζυγος, λίγο-πολύ ήταν από το ίδιο σινάφι. Κι όταν με έπιασε από τη μέση και μου ομολόγησε τον έρωτά του, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Παραδόθηκα αμέσως στα χάδια του, ένιωσα για τις λίγες εκείνες πολύτιμες στιγμές που υπάκουσα στην κάθε του όρεξη, γυναίκα, κάτι που δεν είχα νιώσει ούτε με τον άνδρα μου για πολλά χρόνια. Και μόνο σαν κατάλαβα ότι πλησίαζε στην κορύφωση, κατάφερα να συγκεντρωθώ και να του ζητήσω το αυτονόητο. «Τι γνωρίζεις για το θάνατο του άνδρα μου;» τον ρώτησα. Κάρφωσε ένα βλέμμα όλο απορία πάνω μου, τα μέλη του έκαιγαν από τον πόθο. Ήξερα ότι τα έπαιζα όλα για όλα, είχα ορθώσει το γυμνό μου σώμα απέναντί του και περίμενα ή να μου απαντήσει ή να μου φερθεί σκληρά. Μετά την αρχική του έκπληξη, άπλωσε τα χέρια, με κράτησε τόσο σφιχτά που ένιωσα να χάνομαι μέσα στην αγκαλιά του, μέσα στον ατέλειωτο πόθο του. «Γνωρίζω το δολοφόνο, καλό είναι να μη στο πω, γιατί μετά θα κινδυνεύεις» μου ψιθύρισε στο αυτί. Με σήκωσε σαν πούπουλο και με ξάπλωσε στο στρώμα, είχα αφεθεί πια στη ζωώδη ορμή που είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος της ευγένειας που με είχε συνηθίσει ως εκείνη τη στιγμή. Ο ιδρώτας χυνόταν ζεστός από τους πόρους του δέρματός του, έβλεπα όλους τους μύες να συσπώνται κάτω από τη σταρένια του επιδερμίδα. Στο τέλος, παραλίγο να ολοκληρώσει μέσα μου. Χμ. Ολίγον από Άρλεκιν αν μου επιτρέπεις. Ή και κάτι παραπάνω από ολίγον. Στο ζητούμενο της άσκησης είσαι συνεπής, έγραψες μία ερωτική σκηνή ΄που παραδίδεται μία πληροφορία. Ίσως είναι τυχαίο αλλά χρησιμοποίησες και ένα από τα προτινόμενα θέματα, φόνος, θάνατος, απώλεια. Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι η γυναίκα δεν έχω την αίσθηση ότι είναι γυναίκα. Δηλαδή μοιάζει με το πως θα σκεφτόταν ένας άντρας ότι αισθάνεται μία γυναίκα, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Έχεις μία γραφή (εδώ) που (μοιάζει να) είναι επηρεασμένη από καθαρά αρλεκινικά πρότυπα. Είναι ένα είδος εξιδανίκευσης αυτό που θα πρέπει να το δουλέψεις αρκετά, για να περάσεις από τη λογοτεχνία φυγής στην κανονική λογοτεχνία. Επίσης, αναφέρεις κάπου: "μόνο σαν κατάλαβα ότι πλησίαζε στην κορύφωση, κατάφερα να συγκεντρωθώ και να του ζητήσω το αυτονόητο". Εδώ οι ενστάσεις μου είναι πολλές. Κορύφωση, όταν διαβάζω, καταλαβαίνω ότι αυτός είναι έτοιμος να τελειώσει. Ωστόσο από όσο κατάλαβα πιο μετά είναι και οι δυο όρθιοι ακόμη και έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους. Δηλαδή μάλλον δεν είναι κορύφωση αυτό. Η λέξη το αυτονοητο μου φάνηκε ατυχής σε αυτό το σκηνικό. Ίσως να έλεγες κάτι του στυλ, συγκεντρώθηκα στον αντικειμενικό σκοπό μου, ή συγκεντρώθηκα στο ουσιώδες ερώτημα. Εν κατακλείδι, θα σου πω ότι πρέπει να γίνεις πιο σκληρός στο λόγο σου. Δεν εννοώ σώνει και ντε κακά λόγια, ή βίαιες σκηνές. Εννοώ να φύγει αυτό το αίσθημα της μη ρεαλιστικής εξιδανίκευσης. Θα σου πω ένα ακραίο παράδειγμα: Ποιος είναι πιο εύστοχος συγγραφέας, αυτός που αποκαλεί το αντρικό μόριο "ερωτικό ραβδί" ή αυτός που το αποκαλεί "πέος;" Ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
John Ernst Posted June 28, 2019 Share Posted June 28, 2019 Ειρήνη, ευχαριστώ για την κριτική σου, αλλά δε τη δέχομαι. 1 Η σκηνή είναι απόλυτα προσαρμοσμένη στη γυναικεία ψυχολογία, εγώ δεν ένιωσα την παραμικρή συγκίνηση που το διάβασα σε 2ο χρόνο 2 Λίγο άρλεκιν έχω διαβάσει (και το θεωρώ λογοτεχνικά ότι δε στέκει), αλλά εδώ η εξιδανίκευση ήταν ταιριαστή. η κοπέλα δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κάποιον, παρόλο που νόμιζε ότι ήταν ο δολοφόνος του άνδρα της. 3 Το αυτονόητο δε θα το άλλαζα με τίποτα σαν λέξη, είναι η λέξη-κλειδί στην περιγραφή μου 4 Παρεξήγησες. ουσιαστικά στάθηκε απέναντί του σημαίνει ότι πρώτα διέκοψε τη διαδικασία στη μέση. θα ήταν περίσσευμα να το ανέφερα 5 Σκληρός λόγος δεν είναι του στυλ μου και βρίσκω τους συγγραφείς που το κάνουν ότι θέλουν να εντυπωσιάσουν όταν στερούνται περιεχομένου. Επειδή γράφω εύκολα σκληρές σκηνές, δεν έχω γράψει στο φόρουμ, προσπαθώ να χρησιμοποιώ ήπιες λέξεις, ώστε να μην τραβούν αυτές την προσοχή του αναγνώστη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted June 28, 2019 Share Posted June 28, 2019 (edited) 1 hour ago, Ιρμάντα said: Ποιος είναι πιο εύστοχος συγγραφέας, αυτός που αποκαλεί το αντρικό μόριο "ερωτικό ραβδί" ή αυτός που το αποκαλεί "πέος;" * Having war flashbacks from the time I read in a novel: "his velvet-wrapped steel" * Edited June 28, 2019 by Silvertooth 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 29, 2019 Share Posted June 29, 2019 Περιμένοντας τις γυναίκες... Άλλο ένα απόσπασμα (557 λέξεις) από το "Δώδεκα" (Τα πρώτα κεφάλαια μπορείτε να τα βρείτε στη Βιβλιοθήκη του sff - Διάφορες Ιστορίες) Κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα του. Ένιωσε ένα νεύρο να πάλλεται στον λαιμό του. Η καρδιά του ήταν έτοιμη να σπάσει. Ξάπλωσε και προσπάθησε να ηρεμήσει. Σημάδεψε το στερεοφωνικό με ένα τηλεκοντρόλ και ξεκίνησε το cd με το τραγούδι της γαλάζιας φάλαινας. Συγκεντρώθηκε, έλεγξε την αναπνοή του και άρχισε να βυθίζεται ανακουφιστικά στον βαθύ ωκεανό. Χτύπησε το τηλέφωνο. Χαμήλωσε τις φάλαινες και σήκωσε το ακουστικό. Ήταν η Αρετή. Καθόταν οκλαδόν στον καναπέ της με τον Ψιψίκο, πολύ ενθουσιασμένη για να μπορέσει να ηρεμήσει. «Το διαβατήριο μου έχει λήξει και αυτό με άγχωσε. Θα έχω τρεχάματα από αύριο. Μόνο μην χρειαστώ κάτι από το σπίτι γιατί δεν μπορώ να απαντώ στις ερωτήσεις τις μητέρας μου με τίποτα.» «Πόσο σε καταλαβαίνω. Και ήθελα να σε ρωτήσω … Καμιά φορά όταν μιλάς για την μητέρα σου, δίνεις την εντύπωση πως δεν ζει, πως είναι νεκρή.» Την έπιασαν τα γέλια. «Αν ήξερες τι τράβηξα για να φύγω από το σπίτι της. Την σκότωσα. Την έκανα φάντασμα για να γλιτώσω. Και πάλι πότε-πότε με στοιχειώνει.» «Πόσο χρονών είναι;» «Εξήντα. Άργησε να παντρευτεί η μητέρα μου. Στο μυαλό έμεινε γεροντοκόρη όλη της τη ζωή και την πλήρωσα εγώ, η μοναχοκόρη.» «Εσύ όμως ξεγλίστρησες νωρίς.» «Ναι, και όπως είπα, δεν ήταν εύκολο. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν δώδεκα. Μοιράστηκα δέκα χρόνια μαζί της. Μη μου τα ξυπνάς τώρα…» «Αρετή;» «Ναι;» «Τι φοράς;» Χαμογέλασε. «Μια φόρμα … Γιατί;» «Σε θέλω γυμνή.» «Περίμενε…» Έδιωξε τον Ψιψίκο και έμεινε στα γρήγορα γυμνή. «Εντάξει!» «Πιάσε το στήθος σου. Το υπέροχο πλούσιο σου στήθος.» «Πες το αλλιώς…» «Το βυζί;» «Ναι … Να είσαι πρόστυχος.» «Χούφτωσε τα βυζιά σου. Σφίξε τις ρώγες σου.» Οι αναπνοές της έγιναν κοφτές. «Που έχεις το χέρι σου αγόρι μου;» Ο Αλέξης το έχωσε στο μεταξωτό του παντελόνι. «Ξέρεις. Θέλω να μου το πεις εσύ…» «Είναι σκληρό; Είναι κάγκελο;» Άρχισε να βουίζει η δεύτερη γραμμή. «Κατάρα, χτυπάει η άλλη γραμμή … Επιμένει … Περιμένεις λίγο;» «Κάνε γρήγορα…» Χωρίς να πάρει το χέρι του από την στύση του πάτησε για την δεύτερη γραμμή. Ήταν η Αμαλία, καθισμένη στο σαλόνι της μόνη, αβέβαιη για το αν έπρεπε να πάρει και τι να πει. Τον είχε σκεφτεί και προκάλεσε τον εαυτό της να φανεί τολμηρή. «Αλέξη;» «Ναι, ποιος;» «Η Αμαλία. Δεν με γνώρισες;» «Αμαλία … γεια…» «Μήπως πήρα σε λάθος ώρα;» «Όχι … απλώς έκανα κάτι … ένα λεπτό…» Επέστρεψε στην πρώτη. «Αρετή περίμενε ένα λεπτό…» Πριν αντιδράσει η κοπέλα ήταν πάλι με την Αμαλία. «Ναι Αμαλία, συγνώμη τι ήθελες;» «Τίποτα συγκεκριμένα … Ήμουν μόνη εδώ και σε σκέφτηκα. Πήρα να δω τι κάνεις. Είχα μάλλον ανάγκη από κουβέντα. Αν θέλεις να τα πούμε…» Διπλώθηκε ανίκανος να ελέγξει τον οργασμό του που εκδηλώθηκε εκείνη ακριβώς την στιγμή. Έπνιξε όσο μπορούσε τα βογκητά του. «Αλέξη, είσαι καλά;» Ακούστηκε λαχανιασμένος. «Έχω ημικρανίες που με πιάνουν πότε-πότε. Κλείνεις να βρω κάποιο χάπι και σε ξαναπαίρνω;» «Ναι βέβαια…» Της έκλεισε αμέσως και γύρισε αμέσως στην Αρετή. «Αρετή; Συγνώμη γλυκιά μου…» «Τι έγινε; Μού’φυγε η διάθεση.» «Νομίζω πως θα καταργήσω την δεύτερη γραμμή αλλά ήταν επείγον. Συγνώμη αγάπη μου. Μού’φυγε κι εμένα η διάθεση. Άκουσα κάτι για δουλειές και ξενέρωσα.» «Δεν πειράζει. Θα το κάνουμε σωστά από κοντά. Και θα είναι έξτρα πρόστυχο!» «Στο υπόσχομαι … Σ’αγαπώ!» «Σ’αγαπώ!» Την καληνύχτισε και έκλεισε την γραμμή ξαναμμένος. Ξεφύσησε και τον πιάσανε τα γέλια. «Βρε τι πάθαμε!» Έμεινε στο κρεβάτι να ακούει το τραγούδι της γαλάζιας φάλαινας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 30, 2019 Author Share Posted June 30, 2019 @DinoHajiyorgi Δώδεκα Θα ήθελα να ξέρω τι είδους μυθιστόρημα είναι αυτό, έτσι για την ιστορία. Μοιάζει με αυτά που διαβάζουν οι κανονικοί, όπως λέω συνήθως, δηλαδή τα mainstream. Το έχεις με τη σκηνή αυτή. Είναι όπως πρέπει να είναι για να καταλάβουμε τι συμβαίνει εκτός σκηνής, ότι δηλαδή αυτή είναι κερατωμένη και πληγωμένη με κάποιον τρόπο εγώ το εισέπραξα. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Ρεπλικα Ελπίζω να μην ενθουσιάζεσαι με ξύλο, μώλωπες και τα λοιπά ευγενή που περιγράφεις. Και πάλι όμως πετυχαίνεις το σκοπό σου. Μεταφέρεις την πληροφορία. Δεν θα πω άλλα, εκτός του ότι και τα δυο αυτά αποσπάσματα νομίζω τα απόλαυσα περισσότερο ακόμη και από τη συμμετοχή σου στον διαγωνισμό. Είναι ολοκληρωμένα αυτά, κάπου; Και γιατί όχι εκεί έξω; Οι πόρνες του Καστελάν Αυτό μάλλον θα το αναζητήσω, εφόσον λες ότι κάπου βόσκει στις βιβλιοθήκες. Να δω δηλαδή, ανατομικά, τι σόι πλάσμα ήταν αυτή η κατακαημένη. Ενστάσεις: Άκουσα έναν ήχο σα να σκάει μπαλόνι και ξαφνικά το κεφάλι της δεν ήταν πια εκεί. Είχε αδειάσει όλο της το μέσα στο ταβάνι. Σωριάστηκε το σώμα της άψυχο πάνω μου σαν παγωμένο σεντόνι. 1. Νομίζω πως ένα κεφάλι δεν θα έσκαγε με ήχο σαν να σκάει μπαλόνι. Εκτός και κάτι είναι τελείως off στην ανατομία του συγκεκριμένου ατόμου. 2. Είχε αδειάσει όλο της το μέσα; Εννοείς και άντερα, σπλάχνα και λοιπά; Γιατί άλλο να είχαν αδειάσει τα μυαλά της και άλλο να είχε αδειάσει όλο της το μέσα. Και αν άδεισε όλη γιατί δεν έσκασε όλο το κορμί παρά μονάχα το κεφάλι; 3. Σαν παγωμένο σεντόνι. Μπα, όχι, ένα σώμα, ακόμη και σε τέτοια χάλια που περιγράφεις, πρέπει να έχει άλλο βάρος από ένα σεντόνι. Και δεν έχει κανένα λόγο να είναι παγωμένο, αν θέλουμε να κυριολεκτήσουμε. Ήταν ολοζώντανη και ζεστή πριν δευτερόλεπτα, πότε πρόφτασε να κρυώσει; Αυτά. Προς στιγμήν. Ευχαριστημένη είμαι, νέε μου, από την πρόοδό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 30, 2019 Author Share Posted June 30, 2019 On 6/29/2019 at 8:05 AM, DinoHajiyorgi said: Κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα του. Ένιωσε ένα νεύρο να πάλλεται στον λαιμό του. Η καρδιά του ήταν έτοιμη να σπάσει. Ξάπλωσε και προσπάθησε να ηρεμήσει. Σημάδεψε το στερεοφωνικό με ένα τηλεκοντρόλ και ξεκίνησε το cd με το τραγούδι της γαλάζιας φάλαινας. Συγκεντρώθηκε, έλεγξε την αναπνοή του και άρχισε να βυθίζεται ανακουφιστικά στον βαθύ ωκεανό. Χτύπησε το τηλέφωνο. Χαμήλωσε τις φάλαινες και σήκωσε το ακουστικό. Ήταν η Αρετή. Καθόταν οκλαδόν στον καναπέ της με τον Ψιψίκο, πολύ ενθουσιασμένη για να μπορέσει να ηρεμήσει. Ένσταση για την απότομη αλλαγή της ΟΓ. Είμαστε στην κάμαρα του τύπου με τις φάλαινες. Βλέπουμε με τα μάτια του, ακούμε φάλαινες με τα αυτιά του (ψάχνω στο youtube) ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και βλέπουμε με τα μάτια της Αρετής. Αν είναι καθισμένη οκλαδόν και αν είναι και ο Ψιψίκος παραπλεύρως. Η Αρετή δεν του έχει πει λέξη, πού κάθεται, τι κάνει. Αλλά ξαφνικά τη βλέπουμε. Κάνεις άλμα εδώ. «Το διαβατήριο μου έχει λήξει και αυτό με άγχωσε. Θα έχω τρεχάματα από αύριο. Μόνο μην χρειαστώ κάτι από το σπίτι γιατί δεν μπορώ να απαντώ στις ερωτήσεις τις μητέρας μου με τίποτα.» Τσεκ ορθογραφικά βρε σαν δεν ντρέπεστε βρε θα με πεθάνετε βρε τη δασκάλα σας βρε νια νια νια νια «Πόσο σε καταλαβαίνω. Και ήθελα να σε ρωτήσω … Καμιά φορά όταν μιλάς για την μητέρα σου, δίνεις την εντύπωση πως δεν ζει, πως είναι νεκρή.» ? Εμένα ζωντανή μου φάνηκε. Οι ζωντανοί ρωτάνε, συνήθως. Την έπιασαν τα γέλια. «Αν ήξερες τι τράβηξα για να φύγω από το σπίτι της. Την σκότωσα. Την έκανα φάντασμα για να γλιτώσω. Και πάλι πότε-πότε με στοιχειώνει.» «Πόσο χρονών είναι;» «Εξήντα. Άργησε να παντρευτεί η μητέρα μου. Στο μυαλό έμεινε γεροντοκόρη όλη της τη ζωή και την πλήρωσα εγώ, η μοναχοκόρη.» «Εσύ όμως ξεγλίστρησες νωρίς.» «Ναι, και όπως είπα, δεν ήταν εύκολο. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν δώδεκα. Μοιράστηκα δέκα χρόνια μαζί της. Μη μου τα ξυπνάς τώρα…» «Αρετή;» «Ναι;» «Τι φοράς;» Χαμογέλασε. «Μια φόρμα … Γιατί;» «Σε θέλω γυμνή.» «Περίμενε…» Έδιωξε τον Ψιψίκο και έμεινε στα γρήγορα γυμνή. «Εντάξει!» «Πιάσε το στήθος σου. Το υπέροχο πλούσιο σου στήθος.» «Πες το αλλιώς…» «Το βυζί;» «Ναι … Να είσαι πρόστυχος.» «Χούφτωσε τα βυζιά σου. Σφίξε τις ρώγες σου.» Οι αναπνοές της έγιναν κοφτές. «Που έχεις το χέρι σου αγόρι μου;» Ο Αλέξης το έχωσε στο μεταξωτό του παντελόνι. «Ξέρεις. Θέλω να μου το πεις εσύ…» «Είναι σκληρό; Είναι κάγκελο;» Άρχισε να βουίζει η δεύτερη γραμμή. «Κατάρα, χτυπάει η άλλη γραμμή … Επιμένει … Περιμένεις λίγο;» «Κάνε γρήγορα…» Χωρίς να πάρει το χέρι του από την στύση του πάτησε για την δεύτερη γραμμή. Ήταν η Αμαλία, καθισμένη στο σαλόνι της μόνη, αβέβαιη για το αν έπρεπε να πάρει και τι να πει. Τον είχε σκεφτεί και προκάλεσε τον εαυτό της να φανεί τολμηρή. «Αλέξη;» «Ναι, ποιος;» «Η Αμαλία. Δεν με γνώρισες;» «Αμαλία … γεια…» «Μήπως πήρα σε λάθος ώρα;» «Όχι … απλώς έκανα κάτι … ένα λεπτό…» Επέστρεψε στην πρώτη. «Αρετή περίμενε ένα λεπτό…» Πριν αντιδράσει η κοπέλα ήταν πάλι με την Αμαλία. «Ναι Αμαλία, συγνώμη τι ήθελες;» «Τίποτα συγκεκριμένα … Ήμουν μόνη εδώ και σε σκέφτηκα. Πήρα να δω τι κάνεις. Είχα μάλλον ανάγκη από κουβέντα. Αν θέλεις να τα πούμε…» Διπλώθηκε ανίκανος να ελέγξει τον οργασμό του που εκδηλώθηκε εκείνη ακριβώς την στιγμή. Έπνιξε όσο μπορούσε τα βογκητά του. «Αλέξη, είσαι καλά;» Ακούστηκε λαχανιασμένος. «Έχω ημικρανίες που με πιάνουν πότε-πότε. Κλείνεις να βρω κάποιο χάπι και σε ξαναπαίρνω;» «Ναι βέβαια…» Της έκλεισε αμέσως και γύρισε αμέσως στην Αρετή. «Αρετή; Συγνώμη γλυκιά μου…» «Τι έγινε; Μού’φυγε η διάθεση.» «Νομίζω πως θα καταργήσω την δεύτερη γραμμή αλλά ήταν επείγον. Συγνώμη αγάπη μου. Μού’φυγε κι εμένα η διάθεση. Άκουσα κάτι για δουλειές και ξενέρωσα.» «Δεν πειράζει. Θα το κάνουμε σωστά από κοντά. Και θα είναι έξτρα πρόστυχο!» «Στο υπόσχομαι … Σ’αγαπώ!» «Σ’αγαπώ!» Την καληνύχτισε και έκλεισε την γραμμή ξαναμμένος. Ξεφύσησε και τον πιάσανε τα γέλια. «Βρε τι πάθαμε!» Έμεινε στο κρεβάτι να ακούει το τραγούδι της γαλάζιας φάλαινας. Γενικώς καλά. Αυτό με την ΟΓ είναι το σημαντικότερο. Δείχνει να βλέπεις από τα μάτια και των δυο τους και δεν με πείθει. Επίσης ίσως (ίσως) χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να τελειώσει αυτός έτσι μπαμ. Εκτός και τέλειωσε με το που άκουσε τη φωνή της Αμαλίας, ασχέτως Αρετής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 30, 2019 Author Share Posted June 30, 2019 On 6/25/2019 at 6:23 PM, Mesmer said: Σας ετοίμασα ένα αισθησιακό ρομπονουάρ. Κι επειδή μου άρεσε το σκηνικό, έγραψα ολόκληρο το κεφάλαιο. Τυχεροί/ές. 🤣 ΣΑ #9.pdf Πλάκα μας κάνετε, κύριε Άγγελε; Τι κομψοτέχνημα ήταν αυτό! Πρόσεξε την ακολουθία των χρόνων σε ένα δυο σημεία, αν θέλω να κράξω για κάτι σώνει και ντε. (Ένα εκεί που γράφεις τα φιλιά του ανεβαίνουν αργά, και ένα εκεί που γράφεις θα πάω σπίτι να φάω πατατάκια. Στην πρώτη περίπτωση θέλεις τα φιλιά του ανέβαιναν αργά, και στη δεύτερη θα πήγαινα σπίτι να φάω πατατάκια.) Συγχαρητήρια βεβαίως για τα πατατάκια. Ναι, άμα μπερδευόμαστε, κάτι τέτοια κάνουμε. Με λογής- λογής junk food. Αλλά πόσο σωστό, πόσο τέλεια γραμμένο από την οπτική γωνία που ζήτησα, πόσο χρήσιμο! Δεν μπορεί αυτό να είναι έτσι μοναχό του. Δεν μπορεί. Θέλει αρχή και τέλος, θέλει να γίνει διήγημα και να δει το φως του ήλιου. Φοβερή η ατάκα με τα εκατοστά. Αν και το ταυ μπορεί να κάνει θαύματα, αν το καλοσκεφτείς....☺️ 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.