Clerk1038 28 Posted November 10, 2020 Share Posted November 10, 2020 ΟΝΟΜΑ: Μοναξιά ΕΙΔΟΣ: Δραματικό ΣΤΙΧΟΙ: 28 Ήσουν εκεί απ’ την αρχή πριν να προφέρω περιττή μέσα στα πρώτα δάκρυα στα ουρλιαχτά τα άγρια Πώς μεγαλώσαμε μαζί παιδί εγώ σκιά εσύ αυλόγυρος σε σπίτια ξένα κόμπος στην πιο μικρή μου χτένα Σε ένα μάθημα γυαλί σε έπινα ερυθρό κρασί φευγάτα ήταν τα μάτια για μένα ήσουνα γάτα Μια τροχοπέδη σιωπηλή έβαφες μαύρη την αυγή γυρνούσα στα σκεπάσματα λέξεις χλωμά φαντάσματα Γνώρισα την συγκίνηση σε μια σου απομίμηση πολλά είχε ονόματα τρελό με είπε σκόνταψα Ήρθε αργά η ωρίμανση του νου η ενεχυρίαση στου πόνου τα κατάστιχα περάσματα βαθιά άγνωστα Κάθεσαι τώρα απέναντι κάθε καφέ το έναντι χάρηκα που σε γνώρισα ως τώρα δεν σε χόρτασα Quote Link to post Share on other sites
Nick V. 117 Posted November 10, 2020 Share Posted November 10, 2020 Νομίζω πως η προσπάθειά σου να περπατήσεις πάνω στην ομοιοκαταληξία σε περιορίζει (εκτός κι αν βιάζεσαι να μας δείξεις το αποτέλεσμα χωρίς να το επεξεργαστείς όσο θα ήθελες. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια και να μη σε διαβάζω σωστά – που είναι και πολύ πιθανό. Πάντως θα πρότεινα το επόμενο να δοκιμάσεις να το γράψεις πάλι σε ελεύθερο στίχο. Αλλά απ’ την άλλη, γιατί να περιοριστείς σ’ αυτό που σου λέω εγώ; Γράψε καλύτερα ό,τι θες). 1 Quote Link to post Share on other sites
Clerk1038 28 Posted November 11, 2020 Author Share Posted November 11, 2020 Όντως η ομοιοκαταληξία σε περιορίζει. Να πω την αλήθεια δεν επεξεργάζομαι πολύ ένα ποίημα αφού το γράψω. Μάλλον το αφήνω όπως βγήκε. Κάπως βιαστικά. Ευχαριστώ για το σχόλιο. Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.